Of de Haagse band Shocking Blue de stunt met 'Venus' heeft kunnen herhalen in de Verenigde Staten (nummer één op 7 februari 1970) weet ik niet. Maar ik zou het betwijfelen.
Toch vond ik 'Mighty Joe' nog iets beter dan hun vorige single. ♫♫♫ Beware when he is around, Mighty Joe with the bass voice! ♫♫♫ gevolgd door een geweldige baspartij van Klaasje van der Wal en natuurlijk ook Robbie van Leeuwen op gitaar. Maar de meeste belangstelling van de jongens ging toen uit naar de knappe Mariska Veres!
'Mighty Joe' behaalde in Nederland wèl de nummer één-positie in tegenstelling tot 'Venus' dat zowel in 1969 als bij een heruitgave in 1970 bleef steken in de Top-5 (nummer 3 en nummer 2).
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Ma belle amie' – Tee Set
Dat 'Ma belle amie' wel een hit was in de Verenigde Staten, daar ben ik heel zeker van. In het voorjaar van 1970 steeg het nummer tot de vijfde plaats op de Amerikaanse hitlijst.
Tee Set (soms ook gespeld als Tee-Set) was een Nederbietgroep uit Delft, die in de jaren zestig rhythm-and-blues en vanaf begin jaren zeventig popmuziek maakte. De belangrijkste hits van Tee Set zijn 'Ma belle amie' uit 1969 en 'She Likes Weeds', een Nederlandse nummer 1-hit in december 1970. Componist Hans van Eijck was het muzikale brein. Peter Tetteroo was de zanger van de band van 1965 tot 2002. In 1968 scoorde hij solo met zijn versie van 'Red Red Wine' van Neil Diamond. In sommige streken werd aangenomen dat hij vanwege zijn stemgeluid een Afro-Amerikaan was ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Little Green Bag' – George Baker Selection
En dan kon Hans Bouwens (echte naam van George Baker) ook niet achterblijven. Zo werd de single ook een hit in de Verenigde Staten. In de zomer van 1970 behaalde de plaat de 16de positie in de Cash Box magazine-charts en de 21ste positie in de Billboard Hot 100.
De titel en de tekst berust op een mondegreen, misverstane woorden ofte Mama Appelsap. Het liedje gaat eigenlijk over een Amerikaans dollarbiljetje, een little greenback - niet een little green bag, dus geen groen tasje of zakje, met groene marihuana (?) - dat de eenzame zanger, die op zoek is naar geluk, bij nacht en dag maar niet kan terugvinden. De eerste twee regels in het Engels met rijk telkens drievoudig binnenrijm - back, track, bag en find, kind, mind - luiden: "Lookin' back on the track for a little green bag, got to find just the kind or I'm losin' my mind". De single uit 1969 bereikte de 9de positie in de Nederlandse Top 40 op Radio Veronica en de 6de positie in de Hilversum 3 Top 30. In België bereikte de plaat de 3de positie in de voorloper van de Vlaamse Ultratop 50 en de 12de positie in de Waalse hitlijst.
In 1992 werd de single met veel succes gebruikt als intro van de film 'Reservoir Dogs' van Quentin Tarantino en bereikte het nummer tevens de nummer één-positie in de Japanse hitparade nadat het gebruikt werd bij een Japanse whiskyreclame.
Het nummer is gebaseerd op een riff die basgitarist Jan Visser al tijden speelt om zijn vingers op te warmen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Evil Ways' – Santana
Na hun geslaagd optreden in Woodstock en na 'Jingo' kon het wereldwijd succes voor de band van Carlos niet uitblijven.
Het was in het najaar van 1969 al Latijns-Amerikaanse muziek wat de klok sloeg.
In de Verenigde Staten werd 'Evil Ways' uitgebracht als single in de herfst van 1969, en in onze contreien in januari 1970. Gregg Rolie zingt lead vocals en bespeelt het Hammondorgel. De gitaarsolo wordt natuurlijk uitgevoerd door Carlos Santana, die tevens in de achtergrond meezingt.
'Evil Ways' staat natuurlijk ook op het debuutalbum 'Santana', bekend van de iconische hoes met de vervaarlijke leeuwenkop waarin allerlei menselijke figuren te ontdekken zijn!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Goodbye' – Mary Hopkin
Op 18 april 1963 interviewde de toen 17-jarige Jane Asher The Beatles in de Royal Albert Hall in Londen, waarna een vijf jaar durende relatie met Paul McCartney begon. Zijn relatie met Asher inspireerde McCartney bij het schrijven van verscheidene Beatles-songs als 'All My Loving', 'No Reply',en 'I'm Looking Through You'. Asher was dus voor de fans de vrouw met wie McCartney zou trouwen.
Niet dus, want in 1968 ging de relatie stuk en werd de voormalige bassist van The Beatles vaak gezien in het gezelschap van Mary Hopkin. Zij werd een van de eerste artiesten die op het nieuwe Apple label platen mocht uitbrengen. Haar eerste single werd een monsterhit en 'Those Were The Days' zou zelfs 'Hey Jude' van de Fab Four van de eerste plaats in de Britse charts stoten.
De Welshe zangeres zou ook niet met Paul McCartney trouwen want in 1969 gaf de voormalige Beatle het ja-woord aan de Amerikaanse Linda Eastman (geen familie van de Kodak gigant, alhoewel zij een uitstekende fotografe was!). McCartney schreef wel 'Goodbye' voor Hopkin en zoals de toenmalige geplogenheden dat vereisten onder de credits "Lennon/McCartney". Net zoals John Lennon 'Give Peace A Chance' voor de Plastic Ono Band had geschreven, maar dan ook gecrediteerd als "Lennon/McCartney".
In 1971 trouwde Hopkin met Tony Visconti, een Amerikaanse muzikant en muziekproducer die vele artiesten zou begeleiden. Voornamelijk David Bowie (1969-2016) maar ook de Moody Blues, T. Rex, Mary Hopkin, Thin Lizzy, Ralph McTell, Sparks, Gentle Giant, de Boomtown Rats, Adam Ant, The Stranglers, Manic Street Preachers, en Morrissey. 'Goodbye' zou in Nederland zelfs twee weken op nummer één staan.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Come And Get It' / 'Rock Of All Ages' – Badfinger
1969 was voor Paul McCartney een druk jaar: niet alleen trouwde hij met Linda maar hij schudde ook leuke songs uit zijn mouw voor The Beatles èn voor Mary Hopkin en de groep Badfinger (voorheen The Iveys).
McCartney schreef de song voor 'The Magic Christian' (niet meer onder de noemer "Lennon/McCartney"), een film waarin o.a. Ringo meespeelde. Hij gaf gewoon een demo aan de jongens van Badfinger die hem zo getrouw mogelijk naspeelden.
'Rock Of All Ages' werd dan weer geschreven door Pete Ham, Tom Evans, en Mike Gibbins voor dezelfde film. Paul McCartney producete beide songs en speelde zelfs tambourine, piano en maracas op 'Come And Get It'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Good Old Rock ‘n’ Roll' (medley) / 'Put A Little Love In Your Heart' – The Dave Clark Five
In 1968 was er een heuse rock 'n' roll-revival en Bill Haley stond toen zowaar met 'Rock Around The Clock' opnieuw in de hitlijsten! Een uitloper van die rage werd bevestigd door vijf Britten die medio jaren zestig minstens even bekend waren in de Verenigde Staten als The Beatles: The Dave Clark Five (soms afgekort tot The DC5). De zanger van de groep was niet Dave Clark, de drummer van de band maar wel Mike Smith.
In een medley van meer dan 6 minuten bezongen zij de helden van de jaren '50 en ten behoeve van de single werd de song jammer genoeg in twee stukken geknipt: Part 1 en Part 2. Gelukkig vond ik op YouTube de volledige song.
'Put A Little Love In Your Heart' is een lied geschreven door Jackie DeShannon, haar broer Randy Myers en Jimmy Holiday. Al heel snel waren de covers legio en The Dave Clark Five brachten hun versie uit in oktober 1969.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'I’m A Man' – Chicago Transit Authority
De Amerikaanse rockband uit Chicago had het goed idee een machtige compositie van Jimmy Miller en Stevie Winwood te coveren. Zij hadden alleen beter moeten nadenken over de groepsnaam want kort na het uitbrengen van hun eerste elpee werden de muzikanten verplicht van groepsnaam te veranderen: het werd kort en krachtig Chicago!
In eerste instantie bracht de groep stevige rockmuziek waarin jazzinvloeden een hoofdrol spelen, een beetje vergelijkbaar met Blood, Sweat and Tears.
'I’m A Man' was een grote hit voor de Spencer Davis Group in 1967. Een ingekorte versie van 3:20 minuten werd als b-kant van 'Beginnings' uitgebracht maar hieronder staat de volledige elpeeversie van 7:42 minuten, in volle glorie te beluisteren!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Heartbreaker' / 'Living Loving Maid (She’s Just A Woman)' – Led Zeppelin
De elpee 'Led Zeppelin II' ging ik beluisteren bij een kameraad want ik had toen nog geen platenspeler. Mijn trouwe vriendjes waren toen mijn transistor en mijn taperecorder, alle twee van het merk Grundig!
Wat mij naast 'Whole Lotta Love' opviel op die vinylplaat waren twee nummers die in feite een soort medley waren van kort na elkaar gesperste liedjes die perfect bij elkaar passen. Ik zal ze dan ook nooit apart laten horen.
Gitarist Jimmy Page verklaarde in een interview, dat hij in 1977 had met Dave Schulps, het volgende: "In andere woorden, sommige nummers kwamen voort uit de repetities die we hadden voor de volgende concerttour om zodoende aan nieuw materiaal te komen.".
De gitaarsolo van Jimmy Page in het nummer 'Heartbreaker', is voor veel metalgitaristen, onder wie Eddie van Halen en Steve Vai, een belangrijke inspiratiebron geweest.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Handbags & Gladrags' – Rod Stewart
Rod the Mod was geëvolueerd naar Rod de solozanger. Hij koos in 1969 voor een prachtige compositie van Mike d’Abo, een Britse zanger en songwriter, vooral bekend als de zanger van Manfred Mann van 1966 tot hun ontbinding in 1969 en als de componist van de nummers 'Handbags and Gladrags' en 'Build Me Up Buttercup', waarvan dat laatste een hit was voor The Foundations.
Op jonge leeftijd was Stewart een straatmuzikant die op een dag Spanje werd uitgezet wegens landloperij en teruggestuurd naar Engeland. Op het station van Twickenham werd hij ontdekt door Long John Baldry. Vanaf 1964 trad hij veel op met Shotgun Express, Steampacket, Long John Baldry, Julie Driscoll en Alexis Korner.
Hij bleef relatief onbekend totdat hij zich in 1967 aansloot bij de Jeff Beck Group met virtuoos gitaarspeler Jeff Beck, bassist Ron Wood en drummers Aynsley Dunbar en Micky Waller.
In 1969 verliet hij de Jeff Beck Group om samen met Ron Wood over te stappen naar The Faces. Hij bracht in datzelfde jaar nog een soloalbum uit, 'An Old Raincoat Won't Ever Let You Down' en met The Faces het album 'First Step'. Toch zou hij tot 1971 moeten wachten om wereldwijd door te breken als solo artiest dankzij 'Maggie May'/'Reason To Believe'.
En om voor eens en voor altijd een vals bericht de wereld uit te helpen: "Volgens geruchten zou hij in 1964 mondharmonica gespeeld hebben in het liedje 'My Boy Lollipop' van de Jamaicaanse skazangeres Millie Small, maar in werkelijkheid was het Pete Hogman die hiervoor het harmonicaspel verzorgde.". Nepnieuws is van alle tijden ...
Chris Farlowe bracht als eerste de originele versie uit in 1967.
