The Jimi Hendrix Experience ging eind 1968 ter ziele en basgitarist Noel Redding richtte samen met Jim Leverton, Neil Landon en Pete Kircher de Britse rockgroep Fat Mattress op. De drie muzikanten waren in het rockcircuit reeds bekend. Leverton speelde bas bij The Walker Brothers bij hun hit 'The Sun Ain't Gonna Shine Anymore', Neil Landon was zanger bij The Flower Pot Men en zong hun hit 'Let's Go To San Francisco'. De drie waren al sinds 1962 vrienden van elkaar. Kircher werd later vervangen door drummer Eric Dillon.
Van Fat Mattress is in onze contreien slechts één wapenfeit gekend en dat is de eendagsvlieg 'Magic Forest'. In het najaar van 1969 werd het bij ons een kleine radiohit.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Man Of The World' - Fleetwood Mac
De opvolger van de instrumentale single 'Albatross' was het sublieme 'Man Of The World' dat meer bijval had moeten verdienen. De schijf bereikte zelfs de Top-10 niet bij onze Noorderburen. Ik beschik over geen cijfers in België. In Nederland werd na 'Albatross' de single 'Need Your Love So Bad' uit 1968 opnieuw uitgegeven maar de prachtige blues behaalde niet eens de eerste plaats.
Begin november 1969 zou Fleetwood Mac een machtige single uitbrengen die de allereerste Alarmschijf en tevens nummer één (gedurende 4 weken) in de Hilversum 3 Top 30 zou worden. Maar dat is voor iets later. Luister nu vooral naar deze uitmuntende Britse bluesgroep, toen Peter Green nog de leider van de band was!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Suspicious Minds' / 'Rubberneckin’' – Elvis Presley
En toen deed The King of Rock 'n Roll weer een gooi naar de hoogste toppen van de hitlijsten en deed hij The Beatles weer concurrentie aan.
'In The Ghetto' was al een grote hit geweest in de zomer van 1969 toen in het najaar 'Suspicious Minds' werd uitgebracht. Het was het laatste nummer waarmee Elvis Presley de eerste plaats haalde in de Amerikaanse hitparade. Het lied is oorspronkelijk een compositie èn een single van Mark James geschreven onder diens pseudoniem Francis Zambon. Het lied gaat over het wantrouwen tussen twee personen die op het punt staan hun relatie te verbreken, maar het wantrouwen moeten overstijgen om die relatie te behouden. De single van Mark James flopte, die van Elvis Presley daarentegen ...
De versie van Elvis bevat een fade-out, waarna een fade-in de melodie terughaalt om vervolgens met een definitieve fade out te besluiten. Of het de bedoeling was of een foutje in de studio is nooit met zekerheid vastgesteld. Maar wel een leuke gimmick!
Op 16 augustus 1977 zou Elvis "het gebouw definitief verlaten" maar hij blijft gelukkig wel voortleven in zijn geweldige muziek.
Uit dezelfde periode komt 'Rubberneckin’', een geweldig uptempo nummer dat slechts op de b-kant stond van 'Don't Cry Daddy', een compositie van Mac Davis waarvan de tekst in verband werd gebracht met de scheiding tussen Elvis en Priscilla Beaulieu en dochtertje Lisa Marie die haar vader moest troosten. Maar ik verkoos dus de b-kant van de single!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'The Valentyne Suite' – Colosseum
Het album 'Valentyne Suite' staat in mijn platenverzameling te pronken, zowel op vinyl als op compact disc ("op cd" klinkt een beetje raar ...).
Niet alleen vanwege de prachtige muziek maar de mooie hoes mag er ook zijn. Bij deze suite droom ik altijd weg. Ze bestaat uit drie delen: Theme One: January's Search Theme Two: February's Valentyne Theme Three: The Grass is Always Greener Het geheel duurt 17 minuten, maar geen seconde is er te veel aan.
Deze Britse rockband, die mede verantwoordelijk was voor het ontwikkelen van progressieve rock, werd in 1968 opgericht door drummer Jon Hiseman, tenorsaxofonist Dick Heckstall-Smith en basgitarist Tony Reeves. Alle drie hadden ze eerder gespeeld in John Mayall's Bluesbreakers, een geweldige kweekvijver van muzikaal toptalent. Daarnaast werden Dave Greenslade (organist) en Jim Roche (gitaar) gerekruteerd. Roche had slechts op één track meegespeeld toen hij werd vervangen door James Litherland (gitaar en zang). Luister en geniet mee!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Time Of The Season' – The Zombies
Toen deze single een wereldwijd succes werd was de Britse band al lang gesplit. De bandleden wilden andere muzikale wegen bewandelen en in 1967 viel het besluit om te stoppen. Voor het zover was, gingen The Zombies nog eenmaal de studio in voor de opname van het album 'Odessey and Oracle' dat jammer genoeg flopte. De plaat werd uitgebracht in 1968.
Rod Argent en Russ Ballard richtten in 1969 de groep Argent op en Colin Blunstone had onder de naam Neil McArthur al een kleine hit gehad met een psychedelische bewerking van 'She's Not There', oorspronkelijk een hit voor The Zombies in 1964.
Oh ja, mocht dat zijn opgevallen: "odessey" is een verkeerde spelling van "odyssey" in de titel door de ontwerper van de LP-hoes, Terry Quirk. Bij het uitbrengen van het album probeerden The Zombies de fout nog te verbloemen door te beweren dat ze met opzet was aangebracht maar het kwaad was al geschied en niemand geloofde die stelling.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'No Fun' – The Stooges
The Stooges, ook bekend als Iggy and the Stooges was een Amerikaanse rockband, opgericht in 1967 met als leden Ron Asheton op gitaar, Scott Asheton op drums, David Alexander op basgitaar en zanger Iggy Pop. De groep wordt gerekend tot een van de voornaamste protopunkbands.
In 1969 bracht de groep het album 'The Stooges' uit en tegenwoordig geldt deze plaat als een klassieker en zijn 'I Wanna Be Your Dog', '1969' en 'No Fun' vaak gecoverde nummers. Ik kocht de vinylplaat twintig jaar later toen vinyl uit de mode geraakte en de compact disc in opmars was.
Toen kende haast niemand in onze contreien Iggy Pop en The Stooges werden ook niet op BRT Omroep Brabant of Hilversum 3 gespeeld. De legendarische zanger en showbeest is net als Keith Richards onverwoestbaar en onlangs gaf de 75-jarige Amerikaan nog een memorabel optreden. Zijn eretitel is The Godfather of Punk. Vandaag kies ik voor het geweldige 'No Fun'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'My Dark Hour' – The Steve Miller Band
In het eerste semester van 1969 ging het niet zo best met The Beatles. Hun LP 'Yellow Submarine' was de soundtrack van de gelijknamige tekenfilm. De plaat bevatte op de a-kant oudere en nieuwe nummers en op de b-kant instrumentale muziek van het George Martin Orchestra. Het album werd niet zo goed ontvangen door de fans. Paul McCartney wou snel de studio in en dat gebeurde in januari 1969. Later werden die opnames de "Get Back-sessies" genoemd maar het rommelde tussen de vier karakters. Er kwam geen nieuwe LP uit die sessies maar wel een nieuwe single, 'Get Back' die wel heel veel bijval kende. Iets later brachten John en Paul de single 'The Ballad Of John & Yoko' uit naar aanleiding van het huwelijk van John & Yoko in Gibraltar. Ook die single deed het goed in de hitlijsten. George Harrison was tijdelijk uit de groep gestapt en Ringo had te veel werk met acteren in 'The Magic Christian' samen met Peter Sellers en Raquel Welch. Enkele merkwaardige bijrollen waren weggelegd voor John Cleese, Roman Polanski, Christopher Lee, en Richard Attenborough!
In augustus werd aan een nieuwe LP gewerkt die in september het licht zou zien en in feite de zwanenzang van The Beatles was. Voor de hoes van 'Abbey Road' zouden de Fab Four het bekende zebrapad oversteken. De "Get Back-sessies" zouden in 1970 pas uitmonden in de LP 'Let It Be', na veel getouwtrek en juridische rompslomp. Zo gebeurde het dat McCartney toevallig in de lente van 1969 in de Abbey Road Studios Steve Miller ontmoette die daar een nieuw album aan het opnemen was met zijn band: 'Brave New World'. Onder de schuilnaam Paul Ramon werkte McCartney mee en zo is hij te horen op 'My Dark Hour'. Hij drumt, speelt basgitaar en zingt mee in de achtergrond. Ik heb die samenwerking toen enkel op de RTBf gehoord. Onnodig te zeggen dat de drie overige Beatles niet erg opgezet waren met die zijstap! Alhoewel John toen al bezig was met zijn Plastic Ono Band ...
The Steve Miller Band zou pas in 1973 doorbreken bij het brede publiek dankzij het meesterlijke 'The Joker'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Games People Play' / 'Walk A Mile In My Shoes' – Joe South
In 1965 schreef deze Amerikaanse singer/songwriter 'Down In The Boondocks' voor Billy Joe Royal die er een grote hit mee had. In 1967 schreef South het nummer 'Hush' dat opnieuw werd gezongen door Billy Joe Royal. In 1968 nam Deep Purple daarvan een cover op die een wereldhit werd. Het meest succesrijke nummer van zijn hand was '(I Never Promised You A) Rose Garden', ook een wereldhit in 1970 gezongen door Lynn Anderson.
Zijn doorbraak zou er in 1969 komen met 'Games People Play', dat heerlijk nummer met die specifieke klank van de gitaar die lijkt op een sitar. Ook een geluid dat bij The Box Tops klonk in 'Cry Like A Baby'.
'Walk A Mile In My Shoes' stond op de LP 'Don't It Make You Want To Go Home' uit 1969 en werd pas op single uitgebracht in 1970. Elvis Presley was er als de kippen bij en zijn versie was een grote hit in 1970.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Spooky’s Day-Off' – Swinging Soul Machine
Swinging Soul Machine is een Nederlandse soulgroep met een in de loop der jaren sterk wisselende samenstelling van 1966 tot heden. In 1969 had de band een hit met 'Spooky's Day-Off'.
De zanger van de band was Iwan "Spooky"' Groeneveld die op de dag dat het nummer -onder de productie van Jaap Eggermont- werd opgenomen vrijaf had. Maar geen nood, in 1970 verlaat Spooky de band om zijn muzikale loopbaan te vervolgen in het duo Spooky and Sue, dat twee grote hits scoorde: 'Swinging On A Star' (1974) en 'You Talk Too Much' (1975).
Maar dit is het instrumentale en zeer dansbare 'Spooky’s Day-Off' uit 1969:
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'The Last Seven Days' – Gloria
Unit Gloria was eind jaren zestig en begin jaren zeventig een succesvolle popgroep uit Utrecht. Tot 1969 heette de band Gloria, vanaf de single 'Our Father' (1970) werd dat Unit Gloria. De band trad in 1970 op in de Verenigde Staten. Na het vertrek van zanger Robert Long in 1971 begeleidde de band Alexander Curly op zijn nummer één-hit 'I'll Never Drink Again' en werd de band de vaste begeleidingsgroep van zangeres Bonnie St. Claire.
Robert Long zou later een carrière uitbouwen als solozanger, schrijver, componist, cabaretier en radio- en televisiepresentator. Vanaf 1974 bracht hij sublieme Nederlandstalige elpees uit waarin hij heilige huisjes intrapte (denk maar aan het album 'Vroeger of later').
Terug naar 1969: 'The Last Seven Days' deed ietwat denken aan 'In The Year 2525' want hierin werd ook het einde van de wereld voorspeld. Het nummer werd geschreven door zanger Robert Long in samenwerking met John Möring en Karel Hille en was vooruitstrevend vanwege het gebruik van een wah-wahpedaal, waarmee basgitarist Hoss van Hardeveld zijn partij inspeelde. Het was de eerste keer dat deze methode in de popmuziek werd gebruikt. Het verhaal van 'The Last Seven Days' is het tegenovergestelde van het scheppingsverhaal: God besluit om zijn schepping van de aarde terug te draaien door iedere dag iets van de planeet weg te nemen. Dit is een straf voor de mensheid, die de aarde heeft vernield. Op de voorlaatste dag wordt de mensheid dan ook verbrand, en op de laatste dag huilt God om een lege aarde.
In 1969 bracht ook Will Ferdy zijn versie uit onder de titel 'De Zeven Laatste Dagen'. Hij vertaalde de oorspronkelijk Engelse tekst van Karel Hille.
Tot begin 1969 werd de Nederlandse rockband nog The Golden Earrings genoemd. Een van de eerste singles onder de nieuwe groepsnaam was 'Everyday’s Torture' (geschreven door George Kooymans). Hij haalde de hitlijsten jammer genoeg niet.
Het nummer staat ook op de elpee 'Eight Miles High' met daarop tevens een cover van de titelsong, een compositie van Gene Clark, Jim McGuinn, en David Crosby van The Byrds.
Van een poprockgroep was de Nederlandse band geëvolueerd tot een heuse rockgroep met een donkerder geluid. In 1971 deed de Nederlander Jacques Eckhardt onder de naam Jackie Cornell (zanger van Boots) het nog eens over en zijn versie -die langzamer en psychedelischer was- bereikte wèl de hitlijsten bij onze Noorderburen. De productie was in handen van Jaap Eggermont.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Pinball Wizard' / 'I’m Free' – The Who
'Tommy' is de eerste rockopera van de Britse rockband The Who geschreven door Pete Townshend, afgezien van twee nummers die basgitarist John Entwistle schreef en een ouder nummer van bluesmuzikant Sonny Boy Williamson II dat ook in de mini-opera werd ingelijfd.
'Tommy' is het allereerste muzikale werk dat expliciet als "rockopera" betiteld werd. Er waren wel andere rockopera's avant la lettre, maar 'Tommy' populariseerde het genre.
'We're Not Gonna Take It' passeerde hier al de revue want het nummer was één van de hoogtepunten op Woodstock. Het werd in 1970 ingekort uitgebracht op single onder de naam 'See Me, Feel Me'.
Mijn keuze voor vandaag viel op de hitsingle 'Pinball Wizard' met de geweldige gitaarintro en 'I’m Free', een single die ook de hitparade bereikte en die gold als een lijflied voor een hele generatie jongeren.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Higher And Higher' – Jackie Wilson
De grootste fan van deze Amerikaanse soul- en rhythm-and-blues-zanger was niemand minder dan Elvis Presley! Hij begon zijn carrière in 1957 met het zeer leuke nummer 'Reet Petite' dat tijdens Expo '58 werd grijsgedraaid en meteen een uitdrukking die in Vlaanderen een heel andere betekenis kreeg.
In 1967 keerde hij nog een keer terug in de hitparades met '(Your Love Keeps Lifting Me) Higher and Higher'. Uitzonderlijk voor een niet-Motown-artiest werd hij daarbij begeleid door The Funk Brothers met achtergrondzang van The Andantes.
En om een mij onbekende reden werd de single opnieuw een hit in het Verenigd Koninkrijk in 1969, misschien onder de noemer "Northern Soul". De single werd zelfs in 1987 wederom uitgebracht met alweer hoge noteringen in diverse hitlijsten.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Whole Lotta Love' – Led Zeppelin
Dat 1969 het jaar van de doorbraak van Led Zeppelin was, is een open deur intrappen.
Toen wij als jonge knapen van 17-18 jaar deze single voor het eerst hoorden waren wij stomverbaasd want dit geluid was toen ongehoord.
De song was langer dan 5 minuten en werd vooral in de Verenigde Staten ingekort, niet zozeer vanwege de lengte maar omdat er vermeende seksuele geluiden in te horen waren. Hoe dan ook, 'Whole Lotta Love' is een waar "oorgasme".
En wederom, iedereen weet ondertussen dat Jimmy Page, Robert Plant, John Paul Jones en John Bonham de oorspronkelijke compositie van Willie Dixon ('You Need Love' gezongen door Muddy Waters in 1962) zich handig hadden toegeëigend.
Wat heel vreemd is want Led Zeppelin baseerde zich op de versie van de Small Faces ('You Need Loving' uit 1966). In een interview zei Steve Marriott ooit dat Robert Plant zelfs zong zoals hij dat had gedaan.
De zaak kwam alweer voor de rechter en die besliste dat zowel Willie Dixon als de vier leden van Led Zeppelin gecrediteerd werden als auteurs. Vreemd genoeg werden Marriott & Co van de Small Faces nooit lastig gevallen. Deep Purple als nummer één van de hard rock/heavy metal was zijn plaats kwijt aan deze vier Britten die vooral in de Verenigde Staten megasucces zouden hebben.
Hier is de ongecensureerde versie van 5:34 minuten!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Everybody’s Talkin’' – Nilsson
Het contrast kon niet groter zijn want naast het muzikale geweld van Led Zeppelin was er in het najaar van 1969 ook melodieuze muziek te horen op de radio.
Nilsson -de artiest die meer succes boekte met covers dan met zijn eigen nummers- koos voor de film 'Midnight Cowboy' een compositie van Fred Neil uit 1966 die toen de naam 'Everybody's Talkin' (Echoes)' meekreeg. Nilsson -volgens The Beatles hun favoriete groep- nam zijn versie op 13 november 1967 op. De single werd uitgebracht in juli 1968, zonder succes. Het is pas in 1969 dat zijn versie begon te lopen als een trein, mede door het succes van de film die in Franstalig België 'Macadam Cowboy' heette.
De film werd pas op 20 november 1969 in België uitgebracht zodat de single ook nog in 1970 heel vaak op de radio te horen was!
In sommige landen stond 'I Guess The Lord Must Be In New York City' op de b-kant van de single en dat is in feite een doorslagje van 'Everybody’s Talkin’'. Maar toch goed gedaan.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Midnight Cowboy' – John Barry & Orchestra ft. Toots Thielemans, harmonica
En in het kielzog van 'Everybody's Talkin'' van Nilsson uit de geweldige film 'Midnight Cowboy' volgde het heel ontroerend thema gecomponeerd door John Barry die van 1965 tot 1968 gehuwd was met Jane Birkin. Hij verloor ze toen aan Serge Gainsbourg die net een relatie achter de rug had met Brigitte Bardot.
Jon Voight (vader van Angelina Jolie en broer van Chip Taylor) en Dustin Hoffman schitterden in die prent. Maar genoeg over familiale relaties, terug naar de essentie en dat is voor mij muziek!
Zelden pasten muziek en filmbeelden zo goed samen als toen!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Ruby, Don’t Take Your Love To Town' – Kenny Rogers & The First Edition
The First Edition had mij in 1967 heel blij gemaakt met 'Just Dropped In (To See What Condition My Condition Was In)'. En twee jaar later was de groepsnaam gewijzigd in Kenny Rogers & The First Edition.
'Ruby, Don’t Take Your Love To Town' gaar over een verlamde soldaat die in Vietnam heeft gevochten en zijn vrouw verdenkt van een scheve schaats te rijden.
Kenny Rogers was nu de leider van de band en hij stuurde zijn groep meer en meer in de richting van de countrymuziek.
En die beslissing heeft hem geen windeieren gelegd ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Throw Down A Line' – Cliff & Hank
Cliff Richard en Hank Marvin waren in 1969 niet aan het hengelen maar zij vroegen een reddingslijn in de stormachtige zee.
Geweldig en onverwacht duet van de Britse zanger met het opperhoofd van The Shadows. Zij kregen bijstand van het Mike Vickers Orchestra en de producer was Norrie Paramor.
♫♫♫ Throw down a line, help a poor boy Who's drowning in the stormy sea Throw down a line, help a poor boy Who's hanging in a nowhere tree Have you got a place for me ♫♫♫ ...
Verrassing alom toen bleek dat de componist niemand minder is dan Hank Marvin!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Spinning Wheel' / 'And When I Die' – Blood, Sweat & Tears
"Bloed, zweet en tranen" is een heel bekende uitdrukking in de geschiedenis maar ook de naam van een toonaangevende crossoverband, die bekendstaat om het combineren van jazzmuziek met psychedelische rock uit de jaren zestig.
De groep werd opgericht in 1967 in New York door Al Kooper, Jim Fielder, Fred Lipsius, Randy Brecker, Jerry Weiss, Dick Halligan, Steve Katz en Bobby Colomby. Het veelkoppig muzikaal gezelschap werd vernoemd naar het gelijknamige album van Johnny Cash uit 1963.
In de zomer van 1969 hadden de Amerikanen mij al verblijd met het geweldige 'You've Made Me So Very Happy', een coverversie van een hit van Brenda Holloway op het Motownlabel.
Ze traden op tijdens het Woodstock festival en de tweede single die ze uitbrachten was 'Spinning Wheel' die het iets minder goed deed dan de vorige.
De derde single die in 1969 in de platenwinkels lag deed het nog iets minder goed dan de twee vorige -onterecht volgens mij- want 'And When I Die' is een compositie van Laura Nyro! De Amerikaanse singer/songwriter schreef het lied voor Peter, Paul and Mary in 1966. Haar auteursversie verscheen pas een jaar later.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Si tu dois partir (va-t-en)' – Fairport Convention
Een letterlijke vertaling van 'If You Gotta Go (Go Now)' van Bob Dylan. Maar geweldig goed gedaan!
Fairport Convention is een Britse folkrockband, opgericht rond 1967. Hun eerste optreden was in een kerk in mei 1967. De band geldt als pionier van de Engelse variant van de folkrock, een stijl die tot dan toe geheel geënt was op de Amerikaanse folk van artiesten als Bob Dylan.
Bekende artiesten die bij de band hebben gespeeld zijn onder andere Sandy Denny, Iain Matthews en Richard Thompson.
De song staat op de elpee 'Unhalfbricking' net als 'Million Dollar Bash' (ook van Dylan) en nog hetzelfde jaar bracht de groep een legendarisch album uit onder de naam 'Liege & Lief'.
Met dank aan de grootmeester voor de prachtige compositie!
'Michael And The Slipper Tree' / 'Viva Bobby Joe' – The Equals
Van de geweldige singles die door The Equals werden uitgebracht werd ik altijd vrolijk.
Vooral van 'Michael And The Slipper Tree' want zoveel liedjes met mijn naam in de titel werden er niet uitgebracht. Ik herinner mij enkel 'Michael (Row The Boat Ashore)' en 'Message To Michael'. Liedjes met 'Michel' in de titel waren er in de jaren zestig en zeventig al helemaal niet. Anouk bracht daar in 2000 gelukkig verandering in.
Dus zong ik toen uit volle borst mee met The Equals: ♫♫♫ "Michael, Michael and the slipper tree, slipper tree, slipper tree, brand new shoes for you and me!" ♫♫♫ ... Een pantoffelbloem ken ik maar een pantoffelboom? Maar ook met 'Viva Bobby Joe' zong ik toen lustig mee: ♫♫♫ Bobby Joe, viva, Bobby Joe, Bobby Joe, viva, Bobby Joe, Viva, viva Viva, Bobby Joe, viva! Bobby Joe and his funk machine, yeah, yeah! ♫♫♫ Alleen zong ik toen "foot machine" en ik wist bijlange niet wat ze daarmee bedoelden.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Monday To Friday' / 'Baby Won’t You Leave Me Alone' – The Web
The Web was een zevenkoppige band uit Groot-Brittannië die in 1969 twee vrolijke hitjes afleverde die echte meezingers werden.
In Jeugdclub De Reinaert werden die steevast gebruikt in de rondedans "la bamba" waarin jongens meisjes uitnodigden om drie kussen te geven en omgekeerd. Ik geloof niet dat dit nu nog in de discotheken bestaat.
Nadien heb ik niets meer over deze popgroep gehoord. Alle informatie is welkom!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Big Bamboo' – The Merrymen + Sugar, Sugar – The Archies
Een zomers deuntje pas goed bij deze temperaturen al is 24 à 25 °C een maximum voor mij! The Merrymen is een calypsoband uit Barbados. Samen met ska en reggae kwam de calypso ook uit de Caraïben naar onze contreien overgevlogen in 1969.
'Big Bamboo' werd in Nederland een zomerhit en bleef 19 weken in de hitlijst met een 2de plaats als hoogste klassering.
'Sugar, Sugar' van The Archies is een buitenbeentje. De song werd deels geschreven door Andy Kim (die hier enkele dagen geleden nog aan de beurt was) en die oorspronkelijk bedoeld was voor The Monkees maar al vlug door hen geweigerd. Kim speelde gitaar op het nummer en Jeff Barry was de andere componist. The Archies was een fictieve groep met studiomuzikanten gebaseerd op een tekenfilmserie uit de Verenigde Staten.
De song werd onmiddellijk ondergebracht in de categorie "bubblegum music" en minachtend behandeld door critici. Maar hij deed wel hele discotheekvloeren maandenlang vollopen!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
8 augustus 1969 Een zebrapad nabij de Abbey Road studio's.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Que je t’aime' – Johnny Hallyday
Jean-Philippe Smet werd in het 9de arrondissement van Parijs geboren. Zijn vader was de Belg Léon Smet en zijn moeder de Française Huguette Clerc die niet met elkaar gehuwd waren en kort na zijn geboorte uiteengingen, waarna Jean-Philippe opgroeide bij zijn tante Hélène Mar.
Onder invloed van Elvis Presley begon hij muziek te maken in de jaren vijftig. Hallyday vertrok tussen 1962 en 1963 naar Amerika voor nieuwe opnames. Hij verbleef in Nashville, waar hij in 1962 zijn album 'Johnny Hallyday sings America's Rockin' Hits' uitbracht.
In de periode van 'Souvenirs, souvenirs', 'Tes tendres années', 'Pour moi la vie va commencer' en 'Retiens la nuit' kon ik hem nog best pruimen maar vanaf 1961 begon hij heel bekende Angelsaksische hits te coveren terwijl ik bleef zweren bij de originele successen.
Zijn laatste single uit de jaren zestig vond ik wel geweldig: het is een compositie van Gilles Thibault en Jean Renard die hij steeds met veel passie zong. Ik mag hopen dat hij daarbij dacht aan zijn echtgenote, Sylvie Vartan, een zangeres van Bulgaarse afkomst, van wie hij op 4 november 1980 scheidde.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Galveston' – Glen Campbell
Alweer een prachtige compositie van Jimmy Webb! Alweer, want deze laatste is in mijn reeksen 'Historische opnames' (1967-1968-1969) al meermaals voorbijgekomen.
Zo componeerde hij o.m. 'Up, Up and Away', 'By The Time I Get To Phoenix', 'Wichita Lineman', 'Galveston', 'All I Know', en het legendarische 'MacArthur Park'.
Ook Glen Campbell is een regelmatige gast. Deze Amerikaanse countryzanger en gitarist verwierf vooral bekendheid als sessiemuzikant en maakte deel uit van de fameuze 'Wrecking Crew', stuk voor stuk fantastische muzikanten, die gedurende decennia verantwoordelijk waren voor de instrumentale invulling van een eindeloze reeks wereldhits van diverse artiesten.
Naast gitarist Campbell behoorden ook drummer Hal Blaine en pianist Leon Russell tot deze groep. Ze zijn te horen op albums van onder anderen Bobby Darin, Ricky Nelson, The Monkees (onder meer in 'I'm A Believer'), Elvis Presley, Frank Sinatra, Dean Martin, The Righteous Brothers (in 'You've Lost That Lovin' Feelin'') en The Mamas and the Papas. Ze vervingen bijvoorbeeld The Beach Boys instrumentaal, onder meer op hun single 'Good Vibrations'. Ook maakte Campbell als zanger deel uit van The Beach Boys toen Brian Wilson zich van het podium had teruggetrokken, tijdens de tournee van 1964 en de opnames van hun album 'Pet Sounds'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'You Showed Me' – The Turtles
De auteursversie van The Byrds werd in 1964 geschreven door Jim McGuinn en Gene Clark maar het waren The Turtles die met de compositie scoorden in 1969.
The Byrds werden beïnvloed door de “Britse invasie” van onder meer The Beatles, The Rolling Stones en vooral The Searchers en daarnaast door de folkmuziek van Amerikaanse artiesten, onder wie Bob Dylan en Pete Seeger. Jim McGuinn veranderde na 1964 zijn naam in Roger McGuinn.
The Turtles was een popgroep uit Los Angeles in de jaren zestig. Ze zijn het bekendst van hun single 'Happy Together'. Nadat de band stopte, in de jaren zeventig, gingen de twee bekendste leden, Howard Kaylan en Mark Volman, door als Flo and Eddie en zongen ze nog samen met Frank Zappa.
The Lightning Seeds brachten in 1997 een verdienstelijke cover uit.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Peaches En Regalia' – Frank Zappa
Frank Vincent Zappa was een Amerikaans componist en musicus, die ook deel uitmaakte van of de leiding had over verschillende rockgroepen (zoals The Mothers of Invention). Zappa mengde op geheel eigen wijze rockmuziek met psychedelica, jazz, experimentele muziek en eigentijdse klassieke muziek gecombineerd met een grote dosis zelfspot, humor en performance-art.
Een deel van 'Peaches En Regalia' werd ook nog gebruikt als tune voor de uitzendingen van Première op de BRT, gepresenteerd door Jo Röpcke. Het was waarschijnlijk Roel Van Bambost die de muziek had gekozen want hij werkte toen samen met de ploeg van Jo Röpcke om wekelijks fragmenten uit te kiezen van de nieuwste bioscoopfilms.
'Peaches En Regalia' duurt 6 minuten en werd vaak integraal gedraaid op de RTBF radio, op woensdagnamiddag.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'In The Year 2525 (Exordium and Terminus)' / 'Cary Lynn Javes' – Zager & Evans
Maar de grootste hit van die nazomer was beslist 'In The Year 2525', een onheilsprofetie van een Amerikaans duo. Het liedje waarschuwt voor de gevaren van technologie in een nabije maar ook verre toekomst. Het duo bracht na deze monsterhit nog een single uit die het in Nederland tot een dertigste plaats schopte: 'Cary Lynn Javes'.
Maar in België zou het bij 'In The Year 2525 (Exordium and Terminus)' blijven, een eendagsvlieg met andere woorden.
Leuke anekdote: in 1961 vertelde mijn turnleraar dat de mens in 2000 ėėn grote vinger zou hebben door almaar op knoppen te moeten drukken!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Dazed And Confused'/ 'Babe I’m Gonna Leave You' – Led Zeppelin
Led Zeppelin is een voormalige Engelse rockband opgericht in 1968 door gitarist Jimmy Page, nadat hij als enige lid van The Yardbirds was overgebleven. Naast Page bestond Led Zeppelin uit Robert Plant, John Paul Jones en John Bonham. Wegens contractuele verplichtingen werkte Page nog een tournee af in Scandinavië onder de groepsnaam Jimmy Page & The New Yardbirds.
Oorspronkelijk wou Page zanger Terry Reid en B.J. Wilson (drummer bij Procol Harum) aanwerven maar geen van beide muzikanten was beschikbaar. Reid stelde aan Jimmy Page voor Robert Plant te vragen, die toen zong bij een groep genaamd Hobbstweedle. En zo geschiedde ...
'Babe I’m Gonna Leave You'/'Dazed And Confused' stonden op de eerste elpee uit 1968 maar werden pas in 1969 op single uitgebracht, respectievelijk op de a- en de b-kant. In een tijd zonder internet dacht iedereen dat dit twee originele composities waren maar later bleek dat het "slimme covers" waren. Anne Bredon componeerde 'Babe I’m Gonna Leave You' terwijl Page & Co voor 'Dazed And Confused' de mosterd bij Jake Holmes haalden. Holmes spande een rechtszaak in maar de rechter besliste dat er voortaan moest vermeld worden dat het lied geschreven was door Jimmy Page (geïnspireerd door Jake Holmes). Het legendarisch nummer werd reeds live gepeeld door The Yardbirds in 1967 met Page die zijn gitaar bespeelt ... met een strijkstok. Een methode die hij had afgekeken van David McCallum sr., concertmeester/violist en sessiemuzikant en tevens de vader van David McCallum jr. (beter bekend als Illya Kuryakin uit The Man From U.N.C.L.E.)!
De Amerikaanse folkzangeres Anne Bredon componeerde 'Babe I’m Gonna Leave You' eind jaren '50 toen zij nog studeerde. Janet Smith, een andere folkzangeres, bracht haar versie uit en het was op die cover dat Joan Baez zich baseerde ("Traditional arr. Baez"). Jimmy Page hoorde die versie en herwerkte het lied als "Traditional arr. Page". Bredon spande een rechtszaak in en het resultaat was dat de opname voortaan gecrediteerd werd als "Anne Bredon/Jimmy Page & Robert Plant".
Zo zie je maar dat het heel belangrijk is een goede advocaat uit te kiezen!
Beide nummers heb ik in 1969 vaak gehoord op de RTBf radio maar nooit op de BRT Omroep Brabant.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Saint Paul' – Terry Knight
Terry Knight was een Amerikaanse rock-'n-roll-muziekproducent, -promotor, -zanger, -schrijver en radio-persoonlijkheid, die enig succes kende op de radio, bescheiden succes als zanger, maar fenomenaal succes als de originele manager-producer voor Grand Funk Railroad en de producer voor Bloodrock. Hij was ooit frontzanger bij Terry Knight and The Pack (bekend van hun cover van 'I (Who Have Nothing)' uit 1966).
Knight reisde naar London in 1968, in de hoop een artiest of producer te worden voor het pas opgerichte Apple Records van The Beatles. Knight ontmoette Paul McCartney en was aanwezig op sommige opnamesessies van het dubbele witte album. Hij was ook aanwezig op de sessie waarop Ringo Starr de groep tijdelijk had verlaten. Knight was verrast door het gekibbel en niet lang daarna verliet hij de Britse hoofdstad omdat hij geen redelijk contract had kunnen afsluiten. Zoals ik hieronder al schreef werd Terry Knight oorspronkelijk gevraagd door Jimmy Page om zanger te worden bij Led Zeppelin vanwege zijn krachtige stem. Knight zag het niet zitten en het werd Robert Plant (ook gezegend met een fors stemgeluid).
Begin 1969 sloot Knight een producerscontract af met Capitol Records waardoor hij ook zijn eigen liedjes als solo artist kon uitgeven. Hij schreef het lied 'Saint Paul' en bracht het op single uit, waardoor het meer dan waarschijnlijk heeft bijgedragen tot de "Paul is dead" hoax die op het einde van 1969 uitbrack. De cryptisch omschreven tekst van het lied alludeerd op de mislukte overeenkomst tussen Knight en McCartney en zijn vaste overtuiging dat The Beatles weldra zouden splitten. De tekst refereert niet aan de dood, maar werd door sommige fans aldus geïnterpreteerd. Op het einde van het lied worden de woorden "hey Paul" herhaald in een arrangement dat veel gelijkenissen vertoont met 'Hey Jude' van The Beatles. Het lied bevat tevens uittreksels van liedjes van The Beatles zoals 'A Day In The Life', 'Hello, Goodbye', 'Lucy In The Sky With Diamonds', 'All You Need Is Love' en 'She Loves You'.
De single werd eerst in de lente van 1969 uitgebracht maar nadat Capitol een zogenaamde "cease and desist" brief had gekregen van de muziekuitgeverij van The Beatles, Maclen Music (de Amerikaanse afdeling van Northern Songs), werd de single uit de winkels gehaald. Vervolgens werd een overeenkomst gesloten tussen Knight en Maclen Music. Ongeveer een maand later, in mei 1969, werd 'Saint Paul' opnieuw uitgebracht met een notitie op het label waarop stond te lezen dat 'Hey Jude' werd gebruikt met toestemming van Maclen Music ("used by permission of Maclen Music"). In de nazomer van 1969 werd de single vaak gedraaid op lokale zenders in de Verenigde Staten maar hij haalde de Billboard Hot 100 niet. Ik heb de single ook nooit op de radio gehoord maar het verhaal erover gelezen in een van mijn vele boeken over de Fab Four.
Ik wou jullie dit curiosum niet onthouden.
De tweede uitgave werd ietwat ingekort (videoclip rechts).
Shane Hales uit Nieuw-Zeeland bracht volgens mij een mooiere versie uit (ook in 1969):
De maand juli 1969 ligt nu definitief achter de rug. Op 8 augustus 1969 staken The Beatles het beroemde zebrapad over nabij Abbey Road. Die geweldige elpee met dezelfde naam en met de iconische hoes werd op 26 september uitgebracht. Diverse nummers daaruit zouden vanaf september de radiozenders en de hitlijsten bereiken. In Woodstock werd een legendarisch festival gehouden van 15 tot 18 augustus. In de vroege ochtend van 19 augustus trad Jimi Hendrix nog op, toen vele hippies de weide van Max Yasgur al hadden verlaten. Het bezoekersaantal lag ruim boven de 400.000. Het festival dat ik op 5 juli had bijgewoond in Hyde Park (de Stones en andere groepen) werd door minstens 250.000 mensen bezocht. Ik kon mij daar dus iets bij voorstellen.
Maar veel aandacht werd er toen in de media hier in West-Europa niet aan Woodstock gegeven. Het is pas dankzij de documentaire van Michael Wadleigh die pas op 4 september 1970 in België werd uitgebracht dat wij de werkelijke impact van dat festival konden inschatten. Ik was één van de eersten om die prent in de bioscoop te bekijken. Ondertussen heb ik hem nog tweemaal op tv bekeken en eenmaal in de bioscoop in Mechelen.
De allereerste artiesten die door Woodstock in de hitparades zouden geraken waren Melanie, Richie Havens, Santana, en The Who. De andere deelnemende muzikanten zouden pas vanaf januari 1970 hun voordeel uit het festival halen, zoals o.m. Creedence Clearwater Revival, Joe Cocker, Canned Heat, en Jefferson Airplane.
'Beautiful People' – Melanie
De Amerikaanse zangeres Melanie Safka bezong natuurlijk met haar prachtige ode 'Beautiful People' de aanwezige hippies in Bethel.
Het Woodstockfestival was een hoogtepunt van de tegencultuur van de jaren zestig en van het hippietijdperk. Het festival werd Woodstock genoemd naar de gelijknamige plaats op een kleine zeventig kilometer afstand die bekend stond als centrum van de toenmalige hippiecultuur.
The Beatles en Bob Dylan schitterden door hun afwezigheid maar niet getreurd want de lijst artiesten aan dat festival is gewoonweg indrukwekkend.
Ondanks het gebruik van alcohol en drugs was er weinig misdaad en geweld op het festival. Er waren echter te weinig voorzieningen getroffen voor het onverwacht grote aantal bezoekers, waardoor de autoriteiten uiteindelijk besloten de noodtoestand over het festivalterrein uit te roepen.
'Freedom' – Richie Havens
De Amerikaanse zanger Richie Havens liet zich inspireren door onder anderen Joan Baez en Bob Dylan.
Een muzikaal hoogtepunt was voor Havens zijn optreden op de beroemde Woodstock Music & Arts Fair, een van de grootste popfestivals ooit, in 1969. Vanwege de vertragingen van de aankomst van de andere artiesten, bleef Havens doorspelen totdat hij afgelost kon worden (het optreden duurde alles samen drie uur). Op het moment dat al zijn nummers al gespeeld waren, besloot hij een improvisatie te spelen op het nummer 'Motherless Child', waarin hij het woord freedom keer op keer herhaalde. Onder de titel 'Freedom' werd dit nummer een internationale hit.
Hieronder komen er nog enkele hoogtepunten uit Woodstock 1969 aan bod op deze muzikale tijdlijn. Het festival had als motto "3 Days of Peace & Music" ('drie dagen van vrede en muziek'). Het geldt als een van de belangrijkste en bekendste evenementen in de geschiedenis van de Amerikaanse hippiecultuur en popmuziek. Rolling Stone noemde het evenement in zijn '50 Moments That Changed the History of Rock and Roll'. Hoewel aanvankelijk 200.000 mensen werden verwacht, lag het uiteindelijke bezoekersaantal ruim boven de 400.000, van wie de meesten geen entreegeld hadden betaald. Hierdoor was het festival eerst niet winstgevend voor de organisatoren, maar dankzij de platenverkoop en inkomsten van de film werd het dat uiteindelijk toch.
'Jingo' + 'Soul Sacrifice' (live) – Santana
Na het Woodstock Festival kwamen nieuwe artiesten sporadisch op de radio met hun live versies van songs die nog bekend moesten worden in onze contreien.
Zo was er 'Jingo', een coverversie van 'Jin-go-lo-ba' van Babatunde Olatunji uit 1959 (!). Deze Nigeriaanse drummer verhuisde al eind jaren vijftig met een beurs naar Amerika. Na zijn muziekstudies werd hij ginder vooral binnen jazz-middens geaccepteerd (hij speelde op Cannonball Adderley's 'African Waltz' in 1961).
Carlos Santana kwam hem op het spoor via zijn conga-speler Marcus Malone. Via hem scoorde Babatunde een platencontract bij Columbia (John Hammond) als voorprogramma van The Grateful Dead (wereldmuziek avant la lettre).
'Jin-go-lo-ba' stond op de elpee 'Drums of Passion' die ook door Serge Gainsbourg werd ontdekt. Hij coverde het nummer als 'Marabout' in 1964. Met dank aan Arnold Rypens voor de correcte informatie! 'Soul Sacrifice' (live), ook een hoogtepunt op Woodstock, werd vaak op de RTBf gedraaid en de studioversie van 'Jingo' (met de iconische hoes) zou als single in het najaar van 1969 in de hitlijsten en de discotheken terechtkomen.
'We’re Not Gonna Take It' (live) – The Who
Pete Townshend had een Rock Opera genaamd 'Tommy' uit zijn brein getoverd en één van de hoogtepunten op Woodstock was de uitvoering van 'We’re Not Gonna Take It'. Een ingekorte versie zou als ‘See Me Feel Me’ op single in 1970 worden uitgebracht.
Jammer van de donkere beelden in onderstaande videoclip maar het was nacht toen The Who optraden. Vooral Roger Daltrey met ontblote bast en zijn franjes maakten indruk. Al mocht een molenwiekende Townhend die sprong als een kangoeroe natuurlijk niet ontbreken.
Hieronder plaats ik nog een hoogtepunt uit het Woodstock Festival en daarna komt de overige muziek uit dat wonderlijk jaar 1969 aan de beurt. Tot later!
'With A Little Help From My Friends' (live) – Joe Cocker
Iconische beelden uit Woodstock die ik pas een jaar later zou zien dankzij de documentaire van Michael Wadleigh. 'With A Little Help From My Friends' is een track uit 'Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band' uit 1967 gezongen door Ringo. Cocker maakte in 1968 zijn ongeëvenaarde cover die hem meteen in de schijnwerpers zette.
Op de studioversie speelde sessiemuzikant Jimmy Page gitaar maar hier zijn het vooral de spastische bewegingen van Joe Cocker die het optreden naar een hoger niveau tillen. Alleen jammer van de mannelijke backing vocals.
En op 4:59 min. is dan die geweldige oerkreet van de Engelse blueszanger te horen.
Dit weergaloos optreden staat voor altijd op mijn netvlies gebrand.
'Get Together' – The Youngbloods
Deze single van deze Amerikaanse folkrockband uit 1967 werd in de Verenigde Staten opnieuw uitgebracht toen de National Council of Christians and Jews in 1969 de song als achtergrondmuziek voor hun reclamespots gebruikten. Maar het lied werd ook vaak gebruikt in documentaires en nieuwsprogramma's over het festival in Woodstock. Het paste perfect in de geest van de toenmalige jeugd.
Het legde The Youngbloods geen windeieren want het schijfje werd hierdoor meer dan een miljoen keer verkocht.
Oh ja, nog een leuk weetje: de gitarist van de groep, Lowell Levinger (bijgenaamd 'Banana') werd in 1966 als 'Electrical Banana' door Donovan in 'Mellow Yellow' vereeuwigd.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Baby I Love You' – Andy Kim + 'Anyway That You Want Me' – Evie Sands
In 1969 was er ook plaats voor geweldige popmuziek zoals onder meer 'Baby I Love You', een hit voor The Ronettes uit 1963. Een geweldige compositie van Phil Spector, Jeff Barry en Ellie Greenwich.
Andy Kim geboren als Andrew Youakim, is een Canadese zanger en componist. Hij groeide op in Montréal, Québec. Hij schreef mee aan 'Sugar, Sugar' in 1968 en zong op de opname als onderdeel van The Archies. Het was nummer één gedurende vier weken en was «Record of the Year» voor 1969. Maar daarover later meer.
Evie Sands, een Amerikaanse zangeres, liedjesschrijfster en muzikante, kende een moeizame start maar ze vond uiteindelijk succes in de hitparade in 1969 . Toen scoorde Sands eindelijk met de A&M-single 'Any Way That You Want Me', een compositie van Chip Taylor die eerder was opgenomen door zowel The American Breed als The Troggs in 1966.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Tracks Of My Tears' – Smokey Robinson & The Miracles
Maar gelukkig was er in 1969 nog altijd goede soulmuziek op de radio te horen.
The Miracles is een Amerikaanse popgroep uit Detroit, Michigan waarvan Smokey Robinson van 1955 tot 1972 leadzanger was. Van 1967 tot 1972 was de groep bekend als Smokey Robinson & the Miracles. De groep was één van de vele favorieten van The Beatles want zij coverden al heel snel 'You've Really Got A Hold On Me', hun hit in de Verenigde Staten uit 1962.
In 1969 scoorde de groep met het prachtige 'The Tracks Of My Tears' en in 1970 met de single 'The Tears Of A Clown', oorspronkelijk al in 1967 uitgebracht op een elpee.
In 1987 bracht de Britse band ABC een eerbetoon aan Smokey Robinson met de single 'When Smokey Sings'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Love Me Tonight' – Tom Jones
Thomas John Woodward (want zo heet de Welsche zanger echt) was in 1962 begonnen als ruige rocker Tommy Scott & The Senators maar langzamerhand ontpopte hij zich tot wereldster en sekssymbool. Na een zijsprongetje met enkele countrysongs ontpopte hij zich tot ... popzanger.
Barry Mason vertaalde het Italiaans nummer 'Alla Fine Della Strada' dat meedeed aan het San Remo Festival in 1969. Componisten: Mario Panzeri en Lorenzo Pilat.
En weer had Tom Jones een grote hit te pakken, ditmaal met 'Love Me Tonight'!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Don Juan' – Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich
De periode 1966-1968 was heel succesvol voor de Engelse popgroep met de rare naam. Hits als 'Bend It', 'Save Me', 'Okay', 'Zabadak', 'The Legend Of Xanadu' en 'Last Night In Sohoe bereikten allemaal de Britse top 10. In de Verenigde Staten kwam de groep weliswaar niet van de grond, maar in Duitsland waren ze op enig moment zelfs populairder dan The Beatles.
In september 1969 verliet Dave Dee de groep en probeerde het met een solocarrière. Alleen zijn single 'My Woman's Man' uit 1970 kreeg enige aandacht.
Toch had het vijftal nog drie hits in 1969 waarvan dit de eerste is. De laatste single was echter zonder frontman Dave Dee. Maar dat is voor iets later in deze reeks.
'Don Juan' gaat over een stierenvechter die na een onbeantwoorde liefde sterft in de arena want soms wint de stier!
Divine Ikubor, in de volksmond bekend onder zijn artiestennaam Rema, is een Nigeriaanse muzikant en zanger. Op zaterdag 23 juli 2022 kwam hij als eerste nieuwkomer terecht in onze Radio 2 Top 30 met het nummer 'Calm Down'. Beter een "calm down" dan een "lockdown" ...
De tweede en meteen de hoogste nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 23 juli 2022 was een zogenaamde re-entry op nummer 27. 'Running Up That Hill' van Kate Bush uit 1985 kreeg een remix dankzij 'Stranger Things', een Amerikaanse sciencefiction-horrorserie op Netflix. En zo leerde een jonge generatie de formidabele Engelse zangeres kennen.
Op zaterdag 30 juli 2022 was er slechts één nieuwkomer te bespeuren in de Radio 2 Top 30: 'Belly Dancer'. Imanbek Maratuly Zeikenov, mononiem bekend als Imanbek, is een Kazachse producer van elektronische dansmuziek. BYOR is een Russische deejay gespecialiseerd in deephouse en techhouse.
Dit waren de enige drie nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van 23 en 30 juli 2022. Respectievelijk twee en één. En daarmee zijn alle nieuwkomers van die droge en hete zomermaand allemaal besproken. Hou jullie haaks!
De Top-3 uit de Radio 2 Top 30 van zaterdag 30 juli 2022 zag er toen zó uit:
1. Harry Styles status quo op 1 met 'As It Was' (17 weken genoteerd!); 2. Camille steeg van 5 naar 2 met 'Geen tranen meer over' na amper 4 weken! 3. George Ezra sprong van 6 naar 3 met 'Green Green Grass', een vrolijke meezinger die al 13 weken in onze hitlijsten staat.
Dat de maand juli 2022 heel droog was weten we ondertussen. Zo droog dat Camille zelfs 'Geen tranen meer over' had. Het Vlaamse zangeresje kwam op zaterdag 9 juli binnen in de Radio 2 Top 30 met haar nieuwste single.
Nicholas Ure, professioneel bekend als Nicky Youre, is een Amerikaanse zanger en songwriter. Samen met ene Dazy kreeg hij succes met 'Sunroof' dankzij TikTok. En op zaterdag 9 juli 2022 kwam die single als hoogste nieuwkomer binnen in de Radio 2 Top 30.
Op zaterdag 16 juli 2022 was er slechts één nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 en dat was 'Bones' van Imagine Dragons. Deze Amerikaanse poprockband komt uit Las Vegas en werd opgericht in 2008. De band bestaat uit Dan Reynolds, Wayne Sermon, Daniel Platzman en Ben McKee.
Slechts drie nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van 9 en 16 juli 2022. Respectievelijk twee en één om precies te zijn. Morgen komen de nieuwste hits van 23 en 30 juli aan de beurt. En nog altijd wekenlang dezelfde nummer één!
De komende drie dagen neem ik jullie mee naar muziek uit de maand juli 2022. Hoezo? Vrij gemakkelijk met de DeLorean uit de geweldige film 'Back To The Future' (1985).
Het gaat uitsluitend om de nieuwkomers uit de Radio 2 Top 30.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
Op zaterdag 2 juli 2022 kwamen Jérémie Vrielynck en Sali Haidara als eerste nieuwkomer terecht in de Radio 2 Top 30 met hun duet 'Als de zon schijnt'. En of de zon geschenen heeft in de loop van die kurkdroge en veel te hete zomermaand!
De tweede nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 2 juli 2022 was ook een zomers liedje. Abderraouf Derradji, professioneel bekend als Soolking, is een Algerijnse zanger en rapper. Hij begon zijn carrière onder het pseudoniem MC Sool tot 2013 voordat hij zijn nieuwe artiestennaam aannam. Hij verwerkt reggae, soul, hiphop en Algerijnse raï in zijn muziek. 'Suavemente' betekent zachtjes in het Spaans en hij voegt er meteen aan toe: "besame me".
Cleymans & Van Geel stonden op zaterdag 2 juli 2022 ook genoteerd in de Radio 2 Top 30. Ditmaal bezongen zij ene 'Olivia'. En daarmee hebben de twee boezemvrienden Jelle en Jonas alweer een hit te pakken!
Maar de grote slokop op zaterdag 2 juli 2022 was zonder twijfel Harry Styles die nog altijd op nummer één stond met 'As It Was' (13 weken genoteerd!) toen de opvolger 'Late Night Talking' zijn intrede deed in de Radio 2 Top 30.
Niemand bleek echter opgewassen tegen het dansgeweld van Beyoncé die op zaterdag 2 juli 2022 de vier andere nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 overklaste toen haar single 'Break My Soul' als hoogste nieuwkomer terechtkwam in onze wekelijkse hitparade. Onderstaande pikante videoclip zal daar wel toe bijgedragen hebben ...
Tot zover de vijf nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 2 juli 2022. Morgen is het de beurt aan de nieuwe singles uit de hitlijst van 9 en 16 juli. Nog een fijne dag en tot later!
3 juli: Bij demonstraties in de Oezbeekse regio Karakalpakië (of Karakalpakstan) vallen zeker 18 doden. Aanleiding is een wetsvoorstel van president Mirzijojev over de autonomie van het gebied.
4 juli: In Highland Park in de Amerikaanse staat Illinois worden tijdens een Independence Day-optocht zes mensen doodgeschoten. De vermoedelijke dader is een man van begin 20.
8 juli: In Nara wordt de Japanse oud-premier Shinzo Abe neergeschoten terwijl hij bezig was met een verkiezingstoespraak. Hij bezwijkt korte tijd later aan zijn verwondingen.
18 en 19 juli: In België noteert het KMI extreme temperaturen van om en bij 39°C.
23 juli: Bij gevechten tussen meerdere milities in het centrum van Tripoli vallen zeker 13 doden.
27 juli: In het zuiden van Pakistan (Beloetsjistan en de stad Karachi) vallen honderden doden door zware en langdurige regenval.
29 juli: Bij een brand in een hostel in Moskou vallen zeker acht doden en een onbekend aantal gewonden. In het hostel zouden migranten hebben gezeten, en het gebouw zou gebarricadeerd zijn geweest.
Zoals ik al eerder schreef, verbleef ik tijdens de maand juli 1969 bij een gastgezin, Mr. & Mrs. Farthing, twee gepensioneerde leerkrachten.
Dat was in het kader van een uitwisseling van studenten. In de voormiddag kregen we les in het London Institute for Foreigners om ons Engels bij te schaven en 's namiddags waren we vrij!
Dat Engeland samen met Schotland en Wales een eiland vormt weet iedereen. Sommige Engelsen zijn dan ook een beetje wereldvreemd. Zo moest ik aan Mr. & Mrs. Farthing uit Winchmore Hill de complexe situatie van België uitleggen. Vooral de taalkwestie konden ze moeilijk vatten. Als klap op de vuurpijl beweerden zij dat Knokke in Nederland lag! Het was heel toevallig dat de Ierse zanger Joe Dolan toen een hit had met zijn meezinger van formaat: 'Make Me An Island' (een compositie van Albert Hammond en Mike Hazlewood).
Hij zong dus duidelijk over een ander eiland ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Gimme Gimme Good Lovin’' – Crazy Elephant
Omstreeks 1967/1968 werd de term "bubblegum music" uitgevonden en de vaandeldragers daarvan waren zonder twijfel 1910 Fruitgum Company en The Ohio Express.
The Ohio Express en Crazy Elephant waren groepen die gecreëerd werden door Jerry Kasenetz en Jeff Katz van Super K Productions. Een latere single van The Ohio Express werd geschreven en gezongen door Graham Gouldman (die werd uitgevoerd door de vier muzikanten die later bekend zouden worden als 10cc). In mei 1970 zou Crazy Elephant een single opnemen met toekomstig 10cc-lid Kevin Godley als leadzanger!
'Gimme Gimme Good Lovin’' stond in juli 1969 genoteerd in de Top-30 van Melody Maker en werd in de nazomer bij mijn terugkeer nog vaak gedraaid in de jeugdclub.
Na de roze olifant is het nu de beurt aan de gekke olifant! 😜
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'My Cherie Amour' – Stevie Wonder
Mijn eigen "chérie amour" zou ik pas in oktober 1971 leren kennen! In juli 1969 was ik nog vrij en onbezonnen maar liefdesliedjes kon ik wel smaken.
Stevie Wonder, geboren als Steveland Judkins of Steveland Morris, is een Amerikaans zanger, componist en multi-instrumentalist. Op twaalfjarige leeftijd werd deze blinde rhythm-and-blues-, soul-, pop- en funkartiest door Motown geïntroduceerd als de nieuwe Ray Charles.
De single 'My Cherie Amour' met op de b-kant 'I Don't Know Why' werd reeds in 1967 uitgebracht en in 1969 als E.P. (extended play, een single met meer dan twee nummers). Naast 'My Cherie Amour' stonden 'I Don't Know Why' en 'Sunny' ook op dat schijfje. Met als gevolg dat Stevie Wonder alweer genoteerd stond in de Britse hitlijsten.
It's not a Wonder, it's a miracle!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Love Is Blue/I Can Sing A Rainbow' (medley) – The Dells
In 1967 deed Vicky (Leandros) mee aan het Eurovisiesongfestival met het wondermooie 'L'amour est bleu'. Ze vertegenwoordigde het Groothertogdom Luxemburg en eindigde slechts vierde. Van mij had ze gerust mogen winnen. In 1968 had het orkest van Paul Mauriat met een instrumentale versie onder de naam 'Love Is Blue' er zelfs een nummer één mee in de Verenigde Staten.
En in 1969 scoorde de Amerikaanse r&b-zanggroep The Dells een grote hit met een medley die bestaat uit 'Love Is Blue' en 'I Can Sing A Rainbow' (eigenlijk een bewerking van 'Oh What A Nite').
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Bringing On Back The Good Times' – Love Affair
Mijn verblijf in Londen tijdens de maand juli 1969 rond ik af met de Love Affair.
De Love Affair is een Londense voormalige popgroep, die in 1968 een Britse nummer 1-hit had met het liedje 'Everlasting Love'. Daarna ging het minder goed met de band en 'Bringing On Back The Good Times' is in feite de zwanenzang van zanger Steve Ellis en zijn kompanen. Phillip Goodhand-Tait schreef het nummer.
Voor mij was het ook tijd om mijn koffer te pakken en terug te keren naar huis met een pak goede herinneringen die mij nu na zelfs 53 jaar nog veel plezier bezorgen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'No llores mi amor' – Julio Iglesias
Eens terug thuis van mijn verblijf in Londen hoorde ik een heel andere soort muziek op mijn transistor radiootje. Meer Europees, zeg maar.
Zo was er de debuutsingle van ene Julio Iglesias die daarvoor keeper was bij Real Madrid. Door een ongeval moest hij lang revalideren in het ziekenhuis en kreeg hij een gitaar. Toen hij besefte dat hij nooit meer op hoog niveau zou kunnen presteren als doelwachter werd hij professioneel zanger. Mike Verdrengh draaide die single grijs in zijn Radio Matinee op zaterdag.
Namens Spanje nam Iglesias in 1970 deel aan het Eurovisiesongfestival. Hij werd vierde met het lied 'Gwendolyne'. Jarenlang heb ik vergeefs gezocht naar 'No llores mi amor' op 45 of 33 toeren. Tot ik het tijdens mijn vakantie in Spanje op cd vond in juli 1995. De aanhouder wint ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Lay Lady Lay' – Bob Dylan / 'Ballad Of Easy Rider' - The Byrds
1969 was een kanteljaar voor Bob Dylan. De twee voorgaande jaren was het redelijk stil geweest rond de grootmeester alhoewel zijn composities gretig werden gebruikt door andere artiesten.
'Nashville Skyline' is het negende studioalbum van de singer/songwriter Bob Dylan. Het werd op 9 april 1969 door Columbia Records uitgebracht. Het album kenmerkt zich door de country-invloeden. Dylan, die eerder platen uitbracht met veel folk- en rock-'n-roll-invloeden, maakte hiermee een grote omslag.
Naast het verrassend duet met Johnny Cash stonden ook deze parels op die elpee: 'Tonight I'll Be Staying Here With You'; 'I Threw It All Away' en natuurlijk ook het prachtige 'Lay Lady Lay', waarvoor ik vandaag kies.
Wie Dylan zegt denkt ook meteen aan The Byrds die veel composities van "His Bawbness" hebben opgenomen. In 1969 kwam de film 'Easy Rider' uit met geweldige muziek van o.m. Steppenwolf, The Band ('The Weight' in de versie van Smith), Roger McGuinn, The Jimi Hendrix Experience, en The Byrds. Mijn keuze voor vandaag is 'Ballad Of Easy Rider'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Space Oddity' – David Bowie
Op 2 februari 1969 nam Bowie een demoversie op van het legendarisch nummer. Producer Gus Dudgeon was niet tevreden en het lied bleef enkele maanden op het schap liggen. Het is pas toen begin juli bleek dat de Amerikanen de race tegen de Russen zouden winnen en weldra voet op de maan zouden zetten dat Bowie zich naar de studio haastte om een vernieuwde versie op te nemen met toevoeging van de mellotron van Rick Wakeman (virtuoze sessiemuzikant, later bij Strawbs en Yes).
Bowie zorgde voor de zang en bespeelde de akoestische gitaar en de stylofoon. 'Space Oddity' werd voor het eerst op single uitgebracht op 11 juli 1969. Het werd een wereldwijde hit kort na de eerste bemande maanlanding van de Apollo 11. De titel van het nummer is ontleend aan Stanley Kubricks film '2001: A Space Odyssey' uit 1968.
Nadat het nummer in 1975 opnieuw werd uitgebracht, werd het Bowies eerste nummer 1-hit in het Verenigd Koninkrijk. In de latere nummers 'Ashes to Ashes' (1980), 'Hello Spaceboy' (1995) en 'Blackstar' (2016) speelt Major Tom ook weer een rol. In 1983 had de Duitse zanger Peter Schilling een hit met 'Major Tom (völlig losgelöst)'. De Canadese astronaut Chris Hadfield voerde in 2013 het nummer uit aan boord van het Internationale ruimtestation ISS, waarmee het de eerste videoclip werd die in de ruimte is opgenomen.
Bowie heeft in 1979 een akoestische versie van het nummer opgenomen en in februari 1980 op single uitgebracht, als de b-kant van 'Alabama Song'.
Maar het lied dat heel vaak op de BBC werd gespeeld enkele dagen voor en zelfs na de maanlanding was 'Fly Me To The Moon' van Frank Sinatra.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'A demain sur la lune' – Adamo
Onze landgenoot, Salvatore Adamo, bracht in 1969 ook een mooie ode uit aan de allereerste maanlanding.
De droom van Hergé was uitgekomen want met 'Raket naar de maan' (1953) en 'Mannen op de maan' (1954) had hij toen al voorspeld dat Kuifje en zijn vrienden voet op de maan zouden zetten, en bij uitbreiding de mens.
En als het geen ode was dan kwam zijn single goed van pas bij die wereldschokkende gebeurtenis van Neil Armstrong en Buzz Aldrin.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Leaving On A Jet Plane' – Peter, Paul & Mary
Het lied werd geschreven door John Denver die een liefhebber van vliegtuigen was. Het Amerikaans trio bracht de compositie uit in 1967 op hun LP 'Album 1700' en pas op single in 1969.
In 1997 kwam Denver op 53-jarige leeftijd om het leven, toen het vliegtuig dat hij bestuurde, een Rutan Long-EZ die hij kort daarvoor had gekocht, neerstortte voor de kust van Monterey (Californië). Vermoedelijk was zijn gebrek aan ervaring in het besturen van het toestel de oorzaak van het ongeval. Zijn as werd uitgestrooid over de Rocky Mountains in Colorado.
En toen was het tijd voor mij om Londen te verlaten. Niet met een vliegtuig maar met de trein naar Dover en vervolgens met de overzetboot naar Oostende. Of ik toen met de autobus of met de trein naar Brussel ben teruggekeerd weet ik niet meer.
Tijdens mijn verblijf in Londen had ik vurig gehoopt een glimp op te vangen van de Fab Four maar in de plaats daarvan zag ik het optreden van de Stones in Hyde Park. Pas vele jaren later vernam ik dat de legendarische foto op de hoes van 'Abbey Road' op 8 augustus 1969 werd genomen, één week na mijn vertrek!
En nu op naar die geweldige muziek uit 1969, vanaf de maand augustus!
'Only A Fool' – Byron Lee & The Dragonaires & The Mighty Sparrow
Alweer een single die kwam overgewaaid uit de Caraïben maar deze keer geen ska of reggae maar calypso! Byron Lee kwam wel uit Jamaica maar The Mighty Sparrow (geboren in Grenada) kwam uit Trinidad.
In de zomer van 1969 was 'Only A Fool' een geweldige slow, zo'n plakker die op één tegel dient gedanst te worden! Byron Lee was de bassist en bandleider en The Mighty Sparrow had een zoetgevooisde stem die ietwat lijkt op die van Engelbert Humperdinck.
In 1974 en in 1982 werd het plaatje opnieuw uitgebracht met wederom hitnoteringen zodat jongere generaties het lied ook kennen.
Luister naar het orgeltje met een verfrissend drankje in de hand en geniet met volle teugen!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Oh Happy Day' – The Edwin Hawkins Singers
In die periode kwamen meer en meer populaire liedjes met een religieuze achtergrond in de hitlijsten terecht. 'Oh Happy Day' is daar een schoolvoorbeeld van.
Edwin Reuben Hawkins was een Amerikaans r&b- en gospelpianist, -zanger, -songwriter, koorleider en producent die vooral groot succes had met zijn gospelformatie "The Edwin Hawkins Singers".
Met deze groep werd Hawkins in 1969 wereldwijd bekend door de single 'Oh Happy Day', die vaak beschouwd wordt als het grootste gospelsucces ooit. En dat lag niet voor de hand met een single die meer dan 5 minuten lang was!
In de maand juli 1969 stonden Desmond Dekker & The Aces uit Jamaica nog altijd in de Britse lijsten met 'Israelites', uitgebracht in oktober 1968. Het duurde niet lang of de opvolger 'It Miek' (soms als 'It Mek' gespeld) schoot als een raket naar de top.
Desmond Dekker, echte naam Desmond Adolphus Dacres (Kingston, Jamaica), was een Jamaicaanse ska-, rocksteady- en reggaezanger en -componist.
Hij kreeg in 1969 met zijn begeleidingsgroep The Aces internationale bekendheid door zijn wereldhit 'The Israelites'. In vele landen was het de eerste reggaehit ooit; in Nederland stond het op nummer 1 in de Veronica Top 40 en in de allereerste Hilversum 3 Top 30 van 23 mei 1969. In 1975 werd het nummer in België opnieuw een hit.
In Engeland veroorzaakte de hit een regelrechte reggaerage, mede onder de daar destijds massaal arriverende Jamaicaanse immigranten in de zomer van 1969. Desmond Dekker genoot ook bekendheid als de ontdekker van Bob Marley, die hem zijn gehele leven erkentelijk bleef.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Give Peace A Chance' – Plastic Ono Band / 'Hare Krishna Mantra' – Hare Krishna Temple
Toen ik tijdens de maand juli 1969 in Londen vertoefde gonsde het van de geruchten dat The Beatles zouden splitten! John Lennon had een nieuwe groep opgericht onder de naam Plastic Ono Band en George Harrison hield zich onledig met de godsdienstige groep Hare Krishna Temple. Vaak zag ik deze laatsten in het oranje gekleed en met geschoren hoofd toen ronddwalen in de Britse hoofdstad.
Ringo Starr had het druk met de filmopnames van 'The Magic Christian' en Paul McCartney was in maart met Linda -zijn grote liefde- getrouwd en waarschijnlijk genoot hij nog met volle teugen van zijn wittebroodsweken! John en Yoko hebben het nummer opgenomen met de Plastic Ono Band (een bonte verzameling van muzikanten, journalisten en bekende artiesten zoals o.m. Petula Clark en Timothy Leary) in het Queen Elizabeth Hotel in Montréal, waar ze hun tweede Bed-In hielden.
George Harrison had de volgelingen van de Hare Krishna Temple al ontmoet in december 1968 en hij had ze aan de drie overige Beatles voorgesteld in januari 1969. De single 'Hare Krishna Mantra' werd uitgebracht op het Apple label en zou het tot nummer 12 schoppen in de Britse hitlijsten. Harrison producete en speelde mee op de single.
Beide liedjes werden gezongen als een mantra. Een mantra is een gedicht, woord, lied, uitspraak of een lettergreep dat het midden houdt tussen een spreuk met magisch effect en een gebed. In sommige gevallen wordt hij herhaald en is hij bedoeld als een continue recitatie. Een soort litanie, met andere woorden.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'The Boxer' – Simon & Garfunkel / 'Mrs. Robinson' – Booker T. & The M.G.’s
Simon & Garfunkel is mijn favoriet folk/rock-duo. Toen ik op 5 juli 1969 het gratis festival in Hyde Park bijwoonde dacht een meisje in het publiek dat ik Garfunkel was. In een wereld zonder internet was dat nog mogelijk, nu natuurlijk niet meer. Trouwens Art Garfunkel is tien jaar ouder dan ik maar ik begrijp wel de verwarring: de gestalte, de blonde krulharen en vooral geen baard.
'The Boxer' werd in november 1968 opgenomen en op 21 maart 1969 uitgebracht als eerste single van de legendarische elpee 'Bridge Over Troubled Water'. De autobiografische en deels op de Bijbel geïnspireerde tekst is een klaagzang van een man die probeert om te gaan met de eenzaamheid en armoede in New York. ♫♫♫ Lie la lie, lie la la la lie lie, lie la lie, lie la la la la lie la la lie ♫♫♫ ...
Toeval of niet, want -zo vernam ik veel later- in de Nederlandse Top-40 stonden Booker T. & The M.G.’s toen genoteerd met hun versie van 'Mrs. Robinson' van Simon & Garfunkel uit de film 'The Graduate'. De soundtrack daarvan stond bol van liedjes van mijn favoriet folk/rock-duo. Die film mocht in België pas bekeken worden vanaf 18 jaar. Ik heb hem in Londen gezien alhoewel ik toen pas 17 jaar en 7 maanden oud was. In het Verenigd Koninkrijk was de wetgeving minder streng en mocht de jeugd al vanaf 16 jaar naar binnen. Ik herinner mij ook nog dat er toen gerookt werd in de bioscoop! Op iedere stoel was een asbak gemonteerd ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'In The Ghetto' – Elvis Presley
En toen kregen The Beatles concurrentie van Elvis Presley want dankzij een magistrale compositie van Mac Davis, oorspronkelijk getiteld 'The Vicious Circle', scheerde The King hoge toppen.
Het ontroerend lied gaat over armoede: een jongen wordt geboren in het getto van Chicago terwijl zijn moeder al te veel kinderen heeft om te voeden. De jongen groeit op terwijl hij honger heeft. Hij steelt en vecht, koopt een geweer en steelt een auto, probeert weg te rennen, maar wordt doodgeschoten terwijl zijn eigen kind wordt geboren. De tekst impliceert dat dit kind hetzelfde lot zal ondergaan, vandaar de vicieuze cirkel.
Opmerkelijk feit: In België (zowel de Vlaamse als de Waalse verkoopcijfers) bereikte Elvis de eerste plaats, terwijl hij in Nederland op de vierde plek bleef steken.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Hello Susie' – Amen Corner
Dat Britse groepen/muzikanten uit Engeland kwamen lag voor de hand. Uit Schotland iets minder en uit Wales nog veel minder. Van Tom Jones, John Cale, Ricky Valance en Shirley Bassey was ik zeker.
Maar van de groep Amen Corner kwam ik het pas veel later te weten. Amen Corner was een Welshe muziekgroep, die eind 1966 in Cardiff werd opgericht door onder anderen Andy Fairweather Low. De band is genoemd naar een gelegenheid in Cardiff, The Amen Corner, waar Dr. Rock iedere zondag soulplaatjes uit de Verenigde Staten draaide. De groep kwam hier al eens voorbij met het mooie '(If Paradise Is) Half As Nice' uit maart 1969 en nu dus met 'Hello Susie' uit juli 1969. Deze compositie van Roy Wood (The Move) werd soms ook weergegeven als 'Hello Suzie'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'A Way Of Life' – The Family Dogg
Zachtjes kabbelend als een opkomende zee steeg 'A Way Of Life' naar de top van menige hitparade in de zomer van 1969. Roger Cook en Roger Greenaway hadden weer een oorwurm van jewelste afgeleverd!
De Britse vocale harmonie en folk/rock groep The Family Dogg zou al heel snel zijn naam wijzigen in Steve Rowland & The Family Dogg. In de oorspronkelijke band zaten naast Steve Rowland ook singer/songwriter Albert Hammond en een groep sessiemuzikanten bestaande uit John Paul Jones, Jimmy Page, en John Bonham (iets later bekend geworden als Led Zeppelin). Reginald Dwight speelde piano op deze track en de wereld zou hem spoedig leren kennen als Elton John!
♫♫♫ "Tinker, tailor, soldier, sailor Rich or poor man's wife Some they wish to change their dish But it's a way of life" ♫♫♫
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Break Away' – The Beach Boys Mijn favoriete groepen/muzikanten stonden in de maand juli 1969 allemaal in de hitlijsten genoteerd, in de Britse charts alleszins! Zo waren er uitstekende singles van o.m. The Beatles, The Rolling Stones, Creedence Clearwater Revival, The Bee Gees, Simon & Garfunkel, Donovan en natuurlijk ook The Beach Boys. Van deze laatste band zelfs twee: 'I Can Hear Music' (reeds eerder besproken) en 'Break Away', geschreven door Brian Wilson en Reggie Dunbar (pseudoniem van Murry Wilson, de vader van Brian, Dennis, en Carl).
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Saved By The Bell' – Robin Gibb
Maar met The Bee Gees ging het toen niet zo goed want er bleven slechts twee broers over: Barry en Maurice. Robin was na de elpee 'Odessa' ontevreden uit het trio gestapt en lanceerde een heuse solocarrière!
Robins eerste solosingle was een succes. Zijn 'Saved By The Bell' werd een nummer 2-hit in de UK Singles Chart en in Nederland bereikte hij daarmee zelfs de eerste plaats. Nadien bracht Robin Gibb nog twee singles uit die het veel minder goed deden en in 1970 werd de ruzie tussen de drie broers bijgelegd en namen The Bee Gees als trio opnieuw platen op.
'Saved By The Bell' is een echte "tearjerker" oftewel "tranentrekker", maar je kunt er wel een heerlijke slow op dansen.
Zoals ik reeds eerder schreef in deze rubriek was 1969 het jaar van de doorbraak van de reggae uit Jamaica. Maar in zijn kielzog kwam ook ska het Verenigd Koninkrijk binnenvallen.
Of 'Return Of Django' van The Upsetters een hit was in België in de zomer van 1969 durf ik sterk te betwijfelen. Feit is dat deze single heel vaak op de BBC radio werd gedraaid gedurende de maand juli 1969 toen ik daar verbleef in een Engels gezin.
Een geweldige productie van Lee Perry!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Frozen Orange Juice' – Peter Sarstedt
Peter Sarstedt zal altijd geïdentificeerd worden met zijn geweldige single 'Where Do You Go To My Lovely?' en wordt daarom ook in België beschouwd als een eendagsvlieg.
Nochtans had hij in de maand juli 1969 een tweede hit te pakken in het Verenigd Koninkrijk. 'Frozen Orange Juice' is een vrolijk en luchtig zomerliedje dat perfect past in de soundtrack van die heerlijke zomer in Londen waar de temperatuur toen vaak flirtte rond dertig graden Celsius!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Natural Born Bugie' – Humble Pie
De rockband Humble Pie werd in 1969 in Groot-Brittannië opgericht door Steve Marriott die kort daarvoor gestopt was met de Small Faces en besloot met Peter Frampton van The Herd, Greg Ridley van Spooky Tooth en Jerry Shirley (drums) de Humble Pie op te richten. De combinatie van deze vier muzikanten bleek uniek en al snel werd het woord "supergroep" bovengehaald.
'Natural Born Bugie' wordt vaak foutief gespeld als 'Natural Born Boogie' terwijl er duidelijk "Natural born woman" gezongen wordt!
Hoe dan ook, een geweldige single die tijdens de maand juli 1969 heel vaak te horen was op de BBC radio en het heel goed deed in de Britse hitlijsten.
Probeer hier maar eens op stil te blijven zitten!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Deep Water' – Grapefruit
Vanmorgen heb ik als ontbijt geen pompelmoes gegeten maar wel een mango. Heel gezond voor het lichaam! Grapefruit is een voormalige Britse band van eind jaren zestig, bijeengebracht door Terry Doran van Apple Publishing, een muziekuitgeverij opgericht door en eigendom van The Beatles. Hun muziekstijl was een typische mix van rock uit de late jaren 1960, die ze vaak versmolten met psychedelische effecten zoals phasers en vocoders, of klassieke arrangementen.
Terry Doran was bevriend met Brian Epstein en The Beatles. Het idee voor de bandnaam Grapefruit was afkomstig van John Lennon.
In 1968 kwam de groep eventjes piepen met de singles 'Dear Delilah' en 'C'mon Marianne' maar 'Deep Water' was hun grootste hit, vandaar dat ze voor altijd beschouwd zullen worden als een eendagsvlieg. Maar wat voor één!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Goo Goo Barabajagal (Love Is Hot)' – Donovan & The Jeff Beck Group with Madeline
De eeste persingen in het Verenigd Koninkrijk vermeldden de volledige titel die later werd ingekort tot 'Barabajagal (Love Is Hot)'. Donovan vertelde ooit dat hij de titel verzonnen had onder invloed van 'Goo Goo G'Joob (I Am The Walrus)' van The Beatles uit 1967.
De achtergrondzang werd verzorgd door Lesley Duncan, Suzi Quatro (!), en Madeline Bell, alhoewel er op het hoesje enkel Madeline vermeld staat.
De combinatie tussen Donovan en The Jeff Beck Group is ook al heel bijzonder en uitzonderlijk. Een onwaarschijnlijke hit in die zomermaand en een terechte opvolger van 'Atlantis'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'The Liquidator' – The Harry J All Stars
Ik verval misschien in herhaling maar de perfecte soundtrack van die warme julimaand in Londen was de nieuwe muziek die vanuit Jamaica de rest van de wereld zou veroveren: reggae en ska.
Harry J (echte naam Harry Zephaniah Johnson) was een Jamaicaans muziekproducer en The All Stars bestonden uit Winston Wright (orgel, toetsen), Val Bennett (saxofoon), Aston "Family Man" Barrett (bas), Boris Gardiner (bas), Jackie Jackson (bas), Carlton Barrett (drums). Zij stonden ook bekend als The Boys of The Jay Boys.
Harry J en zijn backing band maakten de overgang van ska naar reggae. De meeste hits waren instrumentale deuntjes waarop een dansje werd verzonnen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Dick-A-Dum-Dum (King's Road)' – Des O’Connor
Een vrolijke meezinger uit de maand juli 1969 die toen enorm populair was in het Verenigd Koninkrijk en meer bepaald in Londen, waar ik toen bij een Engels gezin inwoonde.
Of die single in die dagen ook op de BRT of de RTBf gedraaid werd weet ik niet maar waarschijnlijk wel op de Nederlandse radio's of op de piratenzenders.
In eerste instantie dacht ik dat Cliff Richard 'Dick-A-Dum-Dum' zong. Niet dus!
Desmond Bernard O'Connor was een Britse zanger en entertainer, maar zijn stem klonk wel als die van Sir Cliff.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Waterloo Road' – Lionel Morton
Hoe vaak heb ik dit deuntje tijdens mijn kort verblijf in Londen meegezongen!
Jaren later, met dank aan het wereldwijde internet, vernam ik dat Lionel Morton een Engels voormalig muzikant en televisiepresentator was. Morton werd geboren in Blackburn, Lancashire, Engeland. In het begin van de jaren zestig was hij de leadzanger/ritmegitarist van de groep, The Four Pennies.
Toen ik na één maand Londen verliet en thuis weer luisterde naar de radiozenders waar popmuziek werd gedraaid was mijn verbazing groot enkel de Franstalige versie van dit liedje te horen, m.n. 'Les Champs Elysées' van Joe Dassin. Groot was ook mijn ergernis dat het origineel in de Franstalige wereld aan Joe Dassin werd toegeschreven!
Dankzij een of andere muziekquiz ben ik veel later ook te weten gekomen dat het origineel eigenlijk niet van Lionel Morton is maar van een obscure psychedelische band uit Engeland met de naam Jason Crest. Hun versie werd reeds in 1968 uitgebracht maar ging onopgemerkt voorbij.
In Nederland had de versie van Johnny & Rijk onder de titel 'Oh Waterlooplein' dan weer succes. Het aantal covers is intussen niet meer te tellen, gaande van James Last tot Zaz.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Old Brown Shoe' – The Beatles
En weer belandde een uitstekende compositie van George Harrison op de b-kant van een single van de Fab Four. In dit geval was 'The Ballad Of John & Yoko' de a-kant waarop alleen John & Paul te horen waren!
Op 25 februari 1969 - zijn 26ste verjaardag - was George Harrison alleen in de Abbey Road Studios in Londen om demo's op te nemen van zijn drie laatste composities: 'Something', 'All Things Must Pass' en 'Old Brown Shoe', waarschijnlijk zodat de andere drie Beatles de demo's konden bestuderen en hun deel van het nummer konden leren.
Ik vond deze song zo goed dat ik hem meestal opzette op de jukebox in het café van mijn neef Willy.
Het zou niet lang meer duren of de composities van Harrison zouden naar hun echte waarde geschat worden door het duo Lennon/McCartney. Maar dat is voor iets later in deze reeks!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Wet Dream' – Max Romeo
Londen was in de loop van de maand juli 1969 in de ban van reggaemuziek. Vooral Desmond Dekker was de vaandeldrager (hij komt hier trouwens over enkele dagen nog aan bod). Maar The Harry J All Stars en The Upsetters scoorden ook vrij goed in het Verenigd Koninkrijk.
Een andere reggae artiest had iets minder geluk (alhoewel) want hij werd meteen in de ban van de BBC geslagen wegens zijn single 'Wet Dream' die volgens sommigen als obsceen werd beschouwd.
Het legde Max Romeo echter geen windeieren want juist daardoor wist hij door te stoten naar de hoge regionen van de Britse hitlijsten. In Nederland verscheen het plaatje ook in de Top 40 maar of hij in Vlaanderen ook scoorde weet ik niet want de BRT Top 30 bestond toen nog niet. Enkel een hitparade die door Mike Verdrengh werd gepresenteerd (Radio Matinee op zaterdag?) en daar heb ik geen lijsten van.
Was het vroeger allemaal beter? Waarschijnlijk niet maar er werd toen wel geweldige muziek gemaakt. En die is voor altijd opgeslagen in mijn geheugen.
Een van de allereerste singles die ik toen op de BBC radio hoorde was 'Living In The Past'.
Bij het horen van deze eerste tonen zie ik nog steeds zomerse beelden uit Carnaby Street in het hartje van Londen. Maar de Schotse voorman Ian Anderson, op één been met zijn dwarsfluit in aanslag, is ook onlosmakelijk verbonden aan dit topnummer!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'You’ve Made Me So Very Happy' – Blood, Sweat & Tears
Wist ik toen veel dat dit lied voor het eerst in 1967 werd opgenomen door Brenda Holloway, een zangeres uit de platenmaatschappij Motown.
Het werd een veel grotere wereldhit dankzij het collectief Blood, Sweat & Tears, een toonaangevende crossoverband, die bekendstaat om het combineren van jazzmuziek met psychedelische rock uit de jaren '60.
De band werd opgericht in 1967 in New York door Al Kooper, Jim Fielder, Fred Lipsius, Randy Brecker, Jerry Weiss, Dick Halligan, Steve Katz en Bobby Colomby. De groep was vernoemd naar het gelijknamige album van Johnny Cash uit 1963. Maar als ik me niet vergis had Winston Churchill ook al zo'n uitspraak gedaan in een ver verleden.
Luister vooral naar die geweldige intro gevolgd door die heerlijke blazers!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'The Ballad Of John & Yoko' – The Beatles
In juli 1969 gonsde het van de geruchten in Londen dat The Beatles zouden splitten. Ringo had het te druk met de opnames van 'The Magic Christian' en George Harrison was uit onvrede met het bazig optreden van Paul McCartney tijdens de "Get Back"-sessies even uit de groep gestapt.
John Lennon was ondertussen met Yoko Ono in Gibraltar getrouwd en aangezien de single 'Get Back' op de terugweg was in de hitlijsten werd er snel voor een opvolger gezorgd.
Vergis je niet want onderstaande beelden stroken niet met de waarheid: enkel John & Paul waren aanwezig bij de opnames van 'The Ballad Of John & Yoko'. John en Paul bespeelden alle instrumenten zelf en Paul was de drummer!
De b-kant van de single ('Old Brown Shoe') is een compositie van George Harrison en die komt hier later nog aan bod.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Time Is Tight' – Booker T. & The M.G.’s
De vaandeldragers van het STAX platenlabel waren zonder discussie Booker T. & The M.G.’s. M.G. is trouwens het acroniem van Memphis Group.
Het viertal uit de Verenigde Staten bestond uit Booker T. Jones (hobo, saxofoon, trombone, orgel en piano), Al Jackson Jr. (drums), Steve Cropper (gitaar), en Donald "Duck" Dunn (basgitaar).
Maar die instrumentale en zeer dansbare hits waren ook populair in Londen en de rest van de wereld.
Deze single heb ik tijdens mijn verblijf in de Britse hoofdstad in juli 1969 bijna dagelijks op de radio gehoord of in de kleurrijke Carnaby Street waar de laatste hits uit de talrijke luidsprekers schalden.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Harlem Shuffle' – Bob & Earl
'Harlem Shuffle' is een nummer van het duo Bob & Earl uit 1963. Internationaal niet echt een grote hit; het arrangement kwam van een toen redelijk onbekende Barry White!
En in juli 1969 stond de single in de Britse hitlijsten dankzij een heruitgave!
In 1986 coverden The Rolling Stones het nummer als eerste single voor hun achttiende studioalbum 'Dirty Work'.
Het duo bestond uit Bobby Byrd alias Bobby Day (bekend van 'Little Bitty Pretty One' en 'Rockin' Robin') en Earl Lee Nelson. Hun samenzang beïnvloedde latere duo's zoals o.a. Sam & Dave.
Haal die trompetten nu maar boven en "shake your tail feather, baby"!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Honky Tonk Women' – The Rolling Stones + 'Epitaph' – King Crimson
Londen telde in 1969 ongeveer 10 miljoen inwoners en dat was meer dan in heel België (officieel 9 miljoen 646 duizend)! De grootste groep immigranten in Londen zijn Indiërs (6,5%), gevolgd door Bengalen en Pakistanen (beide 2,3%). Al waren inwijkelingen uit Jamaica toen ook goed vertegenwoordigd en zij brachten een nieuwe muziekvorm met zich mee: de reggae.
Het was voor mij even aanpassen want Brussel (waar ik toen woonde) was in 1969 nog niet zo divers als Londen. Op 5 juli 1969 vond in Hyde Park een gratis concert plaats van The Rolling Stones met in het voorprogramma groepen/muzikanten als Third Ear Band, King Crimson, Screw, Alexis Korner's New Church, Family, Roy Harper, en The Battered Ornaments. Volgens de politie waren er ongeveer 250.000 toeschouwers, volgens de organisatie minstens 500.000.
Het was twee jaar geleden dat de Stones nog live hadden opgetreden. Twee dagen voordien was Brian Jones in duistere omstandigheden overleden en Mick Jagger maakte van de gelegenheid gebruik om de nieuwe gitarist (Mick Taylor) voor te stellen. Hij las een gedicht van Percy Bysshe Shelley voor waarna er honderden koolwitjes werden vrijgelaten.
Het concert van de Stones was niet zo goed: de jongens waren nog onder de indruk van de dood van Brian Jones, de gitaren waren niet gestemd en het was twee jaar geleden dat ze nog live hadden opgetreden. Sommige songs waren toen bovendien nog nooit live gebracht.
De setlist was 'I'm Yours & I'm Hers', 'Jumpin' Jack Flash'. 'Mercy Mercy', 'Down Home Girl', 'Stray Cat Blues', 'No Expectations', 'I'm Free', 'Loving Cup', 'Love in Vain', '(I Can't Get No) Satisfaction', 'Honky Tonk Women' (hun nieuwste single), 'Midnight Rambler', 'Street Fighting Man' en 'Sympathy for the Devil' (een versie van 18 minuten lang met bijstand van Afrikaanse drummers).
Tijdens de studioversie van 'Honky Tonk Women' kregen de Stones hulp van Reparata & The Delrons als achtergrondzangeressen.
Ik was op 5 juli 1969 meer onder de indruk van King Crimson en Family. Vooral 'Epitaph' klonk heel melancholisch doorheen het park en over de vijver dankzij de mellotron van Ian McDonald. Het legendarisch album 'In the Court of the Crimson King' zou pas in oktober 1969 uitgebracht worden. De iconische hoes kent haast iedere muziekliefhebber.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'That’s The Way God Planned It' – Billy Preston
De Amerikaanse muzikant Billy Preston had The Beatles leren kennen in Hamburg en was een goede vriend van George Harrison geworden.
Hij had de Fab Four geholpen met zijn vaardigheden op het orgel tijdens de Get Back-sessies in januari 1969. Bovendien werd hij samen met The Beatles gecrediteerd op de single 'Get Back'/'Don't Let Me Down', een unicum! En toen ik tijdens de maand juli in Londen verbleef stond hij met het gospelachtige 'That’s The Way God Planned It' hoog genoteerd in de Britse charts.
De single werd uitgegeven op het kersverse Apple platenlabel van The Beatles. Geproducet door George Harrison in London, met muzikale bijdragen van hemzelf, Eric Clapton, Keith Richards, Ginger Baker, en Doris Troy. De song werd ingekort tot 3 minuten voor de single maar op de elpee staat deze lange versie als 'That’s The Way God Planned It' (Parts 1 & 2)'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Something In The Air' – Thunderclap Newman
In juli 1969 hing er beslist iets in de lucht in Londen. Een top-30 om duimen en vingers af te likken, een gratis festival in Hyde Park, en naar het einde van de maand toe de eerste overwinning van Eddy Merckx in de Ronde van Frankrijk en vooral de allereerste maanlanding!
Thunderclap Newman was een Engelse band, die tijdens de jaarwisseling 1968/1969 werd opgericht door gitarist Pete Townshend van The Who. De band wist met de single 'Something In The Air' in Europa de hitlijsten te halen, maar was nauwelijks bekend in de Verenigde Staten. Bovendien een onehitwonder van jewelste en tevens een oorwurm. Gegarandeerd dat deze song de hele dag in je hoofd blijft rondspoken!
De band bestond uit songwriter John 'Speedy' Keen (zang, drums, gitaar), Andy 'Thunderclap' Newman (piano) en Jimmy McCulloch (gitaar). Pete Townshend (onder de alias 'Bijou Drains') speelde basgitaar op hun album en singles. De zeer jonge Jimmy McCulloch (°1953) zouden we later terugvinden als lid van Wings.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Dancing In The Street' – Martha Reeves & The Vandellas
Martha & The Vandellas, van 1967 tot 1972 Martha Reeves & The Vandellas, was een Amerikaanse meidengroep van soulzangeressen die vooral populair was in de jaren zestig. Ze behoorden tot platenlabel en hitmachine Motown in Detroit.
Oorspronkelijk kwam die geweldige single uit in 1964 maar door een heruitgave in 1969 werd het schijfje grijsgedraaid in het Verenigd Koninkrijk toen ik in de maand juli in Londen woonde. Sinds 1968 was er een heropleving van de soulmuziek die Northern soul werd genoemd en waardoor sommige singles uit vervlogen tijden opnieuw werden uitgebracht, en met succes!
De song werd gecomponeerd door William Stevenson, Ivy Jo Hunter, en Marvin Gaye. In 1985 werd er een versie uitgebracht door niemand minder dan Mick Jagger en David Bowie.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Dizzy' – Tommy Roe
Tommy Roe, (Atlanta, 9 mei 1942) is een Amerikaanse zanger, gitarist en songwriter. Het best herinnerd voor zijn hits 'Sheila' (1962), 'Everybody' (1963), 'Sweet Pea' (1966) en vooral 'Dizzy' (1969) werd Tommy Roe algemeen gezien als een van de archetypische bubblegum-artiesten van de late jaren zestig.
'Dizzy' werd in juli 1969 grijsgedraaid op de BBC en was ook dagelijks te horen in Carnaby Street, de hipste straat uit het toenmalige Londen!
Nog een weetje: de Franse zangeres Annie Chancel bracht op 13 november 1962 haar eerste single uit onder haar nieuwe artiestennaam: Sheila (maar dan op z'n Frans uitgesproken)!
Jimmy Haskell schreef het arrangement voor de violen en Hal Blaine speelde op de drums, Joe Osborn op basgitaar, Ben Benay op gitaar en de alomtegenwoordige Larry Knechtel op de toetsen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
Carnaby Street, de hipste straat uit Londen in 1969!
Shocking Blue was een Nederlandse rockband uit Den Haag, in 1967 opgericht door Robbie van Leeuwen, die naar eigen zeggen bij The Motions zijn plafond had bereikt en een groep wilde neerzetten waarmee hij internationaal meer kansen zag. Mariska Veres, voor wie elke gezonde jongen toen een boontje had, werd de zangeres vanaf de herfst van 1968.
Venus was de vierde hitsingle van Shocking Blue. Vele jaren later, dankzij het internet en vooral YouTube, kwamen we te weten dat de muziek eigenlijk van het nummer 'The Banjo Song (Oh! Susanna)' komt uit 1963, een compositie van Tim Rose van de groep The Big Three. Dat trio bestond uit Tim Rose (reeds besproken in deze reeks), Cass Elliot (later bekend geworden als Mama Cass), en Jim Hendricks (de folkzanger, niet de gitaarvirtuoos Jimi Hendrix).
'Venus' werd uitgebracht op 12 juli 1969 en werd meteen een internationale hit. In februari 1970, werd het schijfje de eerste nummer 1-hit uitgevoerd door een Nederlandse artiest of groep in de Billboard Hot 100 in de VS. Naar aanleiding daarvan werd de single opnieuw uitgebracht in Nederland, waardoor het een jaar later wederom een hit werd. Vreemd genoeg bereikte 'Venus' nooit de eerste plaats in de Nederlandse hitlijsten! Geen sant in eigen land ... Enig minpuntje: Mariska Veres zingt "a godness on a mountain top" terwijl een vrouwelijke godheid in het Engels "a goddess" is. Maar het is haar vergeven en bedekt met de mantel der liefde want ik verneem nu via het wereldwijde web dat "godness" verouderd Engels is en vaak verward wordt met "goodness".
Hoe dan ook, de fenomenale gitaarintro van Robbie van Leeuwen maakt alles goed! Nog steeds een kippenvelmoment ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Mackintosh' – The Pebbles
De Mackintosh of regenjas is een vorm van waterdichte regenjas, voor het eerst verkocht in 1824, gemaakt van rubberen stof. De Mackintosh is vernoemd naar de Schotse uitvinder Charles Macintosh. De "k" is later in de merknaam bijgevoegd.
Luc Smets mag hier op dit schijfje van meer dan 5 minuten uitleven en zijn zang- en klavierprestatie legde de Antwerpse groep geen windeieren want in 1970 werd 'Mackintosh' een vette nummer één in Spanje! De geweldige drum- en basgitaarsolo zullen er ook wel voor iets tussen gezeten hebben.
Ik zag The Pebbles live optreden op Sint-Lambrechts-Woluwe t.g.v. de opening van het Woluwe Shopping Center op 26 juni 1971. 'Mackintosh', '24 Hours At The Border' en 'Seven Horses In The Sky' waren toen echte hoogtepunten. 's Anderendaags trad de Nederlandse rockband Golden Earring daar ook op maar dat optreden heb ik jammer genoeg gemist.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'I Can Hear Music' – The Beach Boys / Mark Wirtz Orchestra & Chorus
'I Can Hear Music' is een song geschreven door Jeff Barry, Ellie Greenwich en Phil Spector voor de Amerikaanse meidengroep The Ronettes (gecrediteerd als The Ronettes featuring Veronica in 1966. Veel succes hadden ze daarmee niet want de single verbleef slechts één week in de Billboard Pop hitlijst op nummer 100. The Beach Boys met Carl Wilson als leadzanger hadden meer succes want hun versie piekte in de VS op nummer 24 en veel hoger in de Britse charts.
Er bestaat ook een versie van Mark Wirtz Orchestra & Chorus uit hetzelfde jaar. Mark Philipp Wirtz (Straatsburg, 3 september 1943 – 7 augustus 2020) was een in de Verenigde Staten wonende Franse popmuzikant, componist, arrangeur, muziekproducent, komiek, auteur en schilder. Wirtz is vooral bekend van het nooit voltooide 'A Teenage Opera' conceptalbum, een project dat hij bedacht terwijl hij onder contract werkte bij EMI Music in de Abbey Road Studios met The Beatles-technicus Geoff Emerick. De eerste single van het geplande album 'Excerpt From A Teenage Opera' van Keith West was een nummer 2-hit in de Britse singleschart in september 1967 en omvat de kenmerkende stijl van Wirtz, beschreven door Mojo magazine als "Phil Spector scoring Camberwick Green". Een ander nummer geproduceerd en gearrangeerd door Wirtz, de single 'A Touch of Velvet - A Sting of Brass' uit 1966, toegeschreven aan The Mood-Mosaic met The Ladybirds, werd in Duitsland bekend als het themaliedje voor de Radio Bremen-televisieshow Musikladen en werd door sommige radiostations en dj's in het Verenigd Koninkrijk als stationcall gebruikt, met name door Dave Lee Travis op Radio Caroline.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Elegy' – Colosseum
Colosseum is een Britse rockband die als een van de verantwoordelijke bands voor de ontwikkeling van de progressieve rock wordt beschouwd.
De band werd gevormd in 1968 door drummer Jon Hiseman, tenorsaxofonist Dick Heckstall-Smith en basgitarist Tony Reeves. Alle drie hadden ze eerder gespeeld in John Mayall's Bluesbreakers. Daarnaast werden Dave Greenslade (organist) en Jim Roche (gitaar) gerekruteerd. Roche had slechts op één track meegespeeld toen hij werd vervangen door James Litherland (gitaar en zang).
Hun tweede album, in 1969, was 'Valentyne Suite', en wordt beschouwd als hun beste. Hierna werd James Litherland vervangen door Dave "Clem" Clempson voor de productie van het album, 'The Grass Is Greener' in 1970. Tony Reeves werd vervangen door Mark Clarke, en John Hiseman rekruteerde Chris Farlowe zodat Clempson zich kon concentreren op gitaarspelen. Ze brachten in 1970 'Daughter of Time' uit. In maart 1971 gaf de band een serie optredens die op een dubbelalbum in dat jaar uitkwam. In 1975 richtte Hiseman Colosseum II op.
'Valentyne Suite' is één van mijn favoriete albums en in mijn verzameling prijkt zowel een vinyl- als een cd-versie!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'In Your Life' – The Tower
In 1969 hoorde ik die single enkele malen op de Nederlandse radio want ik luisterde toen veel naar het programma 'Arbeidsvitaminen' met verzoekplaten. Alle platen werden daarin helemaal uitgespeeld (tot aan het spreekwoordelijke gaatje) zodat ik altijd met mijn taperecorder Grundig in de aanslag lag om zoveel mogelijk favoriete liedjes op te nemen. De playlist stond ook afgedrukt in HUMO, wat zeer praktisch was. Vele jaren later vernam ik via het internet dat de zanger Boudewijn de Groot was en Eelco Gelling de formidabele gitarist!
The Tower was een Engelstalige groep rond Boudewijn de Groot (zang en gitaar), die in twee formaties heeft bestaan. In 1968 bij de eerste single 'In Your Life' (De Groot)/'Slow Motion Mind' (De Groot, Van Dijk) was de verdere samenstelling: Eelco Gelling (Cuby and the Blizzards) gitaar; Jan Hollestelle bas; Jay Baar (Q65) drums; Herman Deinum (later Cuby and the Blizzards) keyboard.
In 1969 bij de tweede (geflopte) single 'Captain Decker' (De Groot, Vinkenoog)/'Steps Into Space' (idem) was de verdere samenstelling: Eelco Gelling (Cuby and the Blizzards) gitaar; John Schuursma (Rob Hoeke R&B) gitaar; Willem Schoone (Rob Hoeke R&B) bas; Hans Jansen hammondorgel en piano; Cees Kranenburg jr (The Jumping Jewels) drums.
Na deze singles werd het heel stil rond de Nederlandse bard, enkele heruitgaven niet te na gesproken: in 1970 'Verdronken vlinder'/'Beneden alle peil' en in 1972 'Als de rook om je hoofd is verdwenen' (de b-kant van 'Waterdrager' in 1968). In 1973 kwam hij wederom de hitlijsten binnen gefietst dankzij de geweldige single 'Jimmy' en de knappe elpee 'Hoe sterk is de eenzame fietser'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Thank You (Falettinme Be Mice Elf Agin)' – Sly & The Family Stone
Het is heel moeilijk om op de tonen van deze plaat te blijven stilzitten.
Sly & The Family Stone was een Amerikaanse funk-, soul- en rockband uit San Francisco, Californië, actief tussen 1966 en 1975. De voorman van de band was de zanger, componist, platenproducer en multi-instrumentalist Sly (Sylvester) Stone, en de band bevatte daarnaast enkele familieleden en vrienden van Sly Stone. Sly & The Family Stone staat bekend als de eerste grote Amerikaanse rockgroep met een multiculturele bezetting; de band bestond namelijk uit Afro-Amerikanen en blanken, zowel mannen als vrouwen.
Iets minder bekend misschien maar de song werd nog bekender door een instrumentale cover van de Jazz Crusaders in 1970.
Beide versies waren een must in de toenmalige discotheken en jeugdclubs.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Marian' / 'Why' – The Cats
Het moet ongeveer rond die tijd zijn geweest dat het begrip "Palingpop" zijn intrede vond.
The Cats was een popgroep uit Volendam. De groep bestond van 1964 tot 1985, zij het met enkele onderbrekingen, en was van 1968 tot 1975 een van de meest succesvolle bands van Nederland. De bezetting bestond uit Cees Veerman, Piet Veerman, Arnold Mühren, Jaap Schilder, Theo Klouwer en (van 1972 tot 1975) Piet Keizer. Jan Buijs was vanaf de oprichting de manager.
'Marian' is een heerlijke slow waarop toentertijd heerlijk werd gedanst.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Victoria' / 'Shangri-La' – The Kinks
'Arthur (Or the Decline and Fall of the British Empire)' is een legendarische elpee van de Britse rockband The Kinks uit 1969.
De openingstrack is 'Victoria' en de zevende track gaat over 'Shangri-La', een utopisch aards paradijs. 'Victoria' gaat over het Britse Rijk toen Queen Victoria nog de scepter zwaaide en 'Shangri-La' is de naam van het aards paradijs uit de roman "Lost Horizon", dat in 1933 geschreven is door de Engelse romanschrijver James Hilton. 'Shangri-La' werd ontelbare keren bezongen door allerhande artiesten.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Grazing In the Grass' – The Friends Of Distinction
Deze single was geen hit in de Benelux en waarschijnlijk heb ik hem vaak op de BBC radio gehoord toen ik in juli 1969 in Londen woonde (daarover vanaf morgen meer!).
The Friends Of Distinction was een Amerikaanse vocale groep opgericht door Harry Elston en Floyd Butler. Zij brachten een vocale coverversie van een instrumentale hit van Hugh Masekela uit 1968. Verdere hits van het viertal: 'Love Or Let Me Be Lonely', en 'Going In Circles'.
Butler and Elston hadden samengewerkt in The Hi-Fi's medio jaren zestig, vaak als openingsact voor Ray Charles. Overige leden van The Hi-Fi's waren Marilyn McCoo en Lamont McLemore, die later samen The Fifth Dimension zouden oprichten. The Friends Of Distinction werden ontdekt door de Amerikaanse football speler Jim Brown, die later ook Earth, Wind & Fire zou ontdekken.
Met die hitte van de afgelopen dagen -die volgende week nog zal oplopen-, zullen de koeien niet veel gras meer kunnen grazen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Summertime' – Brainbox
Volgens mij een van de mooiste odes aan de zomer, geschreven en gecomponeerd door George & Ira Gershwin/DuBose Heyward voor de opera Porgy And Bess.
Van 'Summertime' bestaan talloze versies en die van de Nederlandse rockgroep Brainbox, oorspronkelijk afkomstig uit Amsterdam, vind ik subliem.
Gitarist Jan Akkerman en drummer Pierre van der Linden, beiden later lid van de band Focus, maakten deel uit van de oorspronkelijke bezetting, naast zanger Kaz Lux en basgitarist André Reijnen.
Wat mij het meest aanspreekt in de band is naast het gitaarspel van Akkerman, de progressieve bluesstijl en vooral het karakteristieke, hoge stemgeluid van Kaz Lux. Wie zou trouwens op deze prachtige versie de toetsen hebben bespeeld? Ik kreeg al meteen een antwoord van een Facebookvriend: het was Jan Akkerman volgens de credits van Discogs. Bedankt, Rudi V.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
Tijdens die zomerse maand juli 1969 woonde ik in Londen. Daarover later meer!
Charles Aznavour, pseudoniem van Chahnour Varinag Aznavourian, was een Franse zanger, liedjesschrijver en acteur van Armeense afkomst, die vanaf 2008 ook de Armeense nationaliteit had.
Niet groot van gestalte, maar wat een groot artiest! Zijn grote doorbraak kwam toen de zangeres Édith Piaf hem hoorde zingen en hem op tournee meenam door Frankrijk en de VS. Daarna ging de reis naar Québec, waar het grote succes hem wachtte: veertig weken lang mocht hij in enkele clubs spelen, met elf shows per week.
Aznavour zong in verschillende talen: Frans, Engels, Duits, Spaans, Italiaans, Portugees, Russisch en Armeens. In 2017 nam hij, samen met de Algerijnse zanger Idir, bovendien een versie op van 'La bohème' in het Kabylisch (een taal die gesproken wordt in Algerije).
Charles Aznavour (1924-2018) bleef optreden tot zijn 93ste en werd 94 jaar oud! 'Désormais' is één van mijn vele favoriete liedjes van Aznavour.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Listen To The Band' – The Monkees
De jaren zestig waren bijna afgelopen en op het einde van dat fantastisch decennium liepen vele artiesten/groepen op hun laatste benen zoals o.m. The Yardbirds, Cream, Small Faces, en Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich om er slechts enkele op te sommen.
En zo verging het ook de megapopulaire boysband avant la lettre The Monkees. Michael Nesmith wou van het populaire genre af en meer en meer countrymuziek spelen. Peter Tork hield het eind 1968 - nadat de televisieshow was gestopt - voor gezien, en anderhalf jaar later liet Nesmith in een speelgoedreclame doorschemeren dat ook hij het welletjes vond. Micky Dolenz en Davy Jones namen als duo het album 'Changes' op. Daarna besloot de platenmaatschappij er een punt achter te zetten.
Toch verscheen er in 1969 nog een knappe single (zonder Tork) die niet zo bekend is. Een radiozender gebruikte enkele seconden van het lied om een jingle te maken om sterke stijgers in de hitparade aan te kondigen. Luister vooral naar 'Listen To The Band'! Een alternatieve versie met meer trompet staat rechts.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Dynamite Woman' – Sir Douglas Quintet
In 1969 scoorde het Sir Douglas Quintet twee hits: 'Mendocino' (reeds besproken) en die andere was 'Dynamite Woman'.
Doug Sahm was de oprichter van die Amerikaanse rockband in 1964 en een jaar later was het al bingo met 'She's About A Mover'.
Het Sir Douglas Quintet wordt algemeen beschouwd als de vaandeldragers van de tex-mex, een fusie tussen country (afkomstig uit Texas) en Mexicaanse muziek.
Een laatste reünie van het Sir Douglas Quintet was er in 1994, toen Doug Sahm voor het album 'Day Dreaming At Midnight' de bandnaam weer gebruikte. Intussen zaten Doug Clifford, ex-drummer van Creedence Clearwater Revival en Sahms zonen Shawn en Shandon ook in de groep. Met het overlijden van Doug Sahm in november 1999 stierf ook het Sir Douglas Quintet voorgoed.
Maar niet getreurd, luister naar 'Dynamite Woman' met de volumeknop op 10 en hopla met de beentjes!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Geh’ nicht vorbei' – Christian Anders
Christian Anders (15 januari 1945, Bruck an der Mur) is een Oostenrijks schlagerzanger en componist. Zijn echte naam is Antonio Augusto Schinzel-Tenicolo.
Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog weken zijn ouders uit naar Italië, het land van zijn vader en woonde er negen jaar op het eiland Sardinië. Toen hij tien jaar was verhuisde hij met zijn ouders naar Offenbach am Main in Duitsland. In 1968 kreeg hij een platencontract, maar het duurde nog een jaar vooraleer hij groot succes kende. Met 'Geh' nicht vorbei' had hij een grote hit in 1969. De plaat ging een miljoen keer over de toonbank en stond op één in de Duitse hitparade en bereikte plaats drie in de Zwitserse en Oostenrijkse en de 22ste in de Nederlandse hitlijst. En het is waarschijnlijk via Hilversum 3 dat ik het schijfje hoorde, of was het Radio Luxemburg?
Als ik het liedje nu, na zovele jaren, opnieuw hoor moet ik onwillekeurig aan 'Du' van Peter Maffay denken. Die single werd ook in 1969 uitgebracht maar raakte pas bekend in de Benelux in het jaar 1971, waarschijnlijk meegebracht uit West-Duitsland door teruggekeerde vakantiegangers. 'Du' verscheen in de BRT Top 30 op 21 februari 1971 en hield het uit tot 19 juni (18 weken genoteerd waarvan vier op nummer één!).
Christian Anders is ondertussen 77 en ik heb sinds 1969 niets meer over hem gehoord. Toch een heerlijke slow en ik verval misschien in herhaling maar dit is een liedje om op te dansen op slechts één tegel!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Appleknockers Flophouse' – Cuby + The Blizzards
Er kwamen toen straffe geluiden uit Nederland, minder braaf dan die van de bands uit België.
Cuby + Blizzards was een Nederlandse bluesband, afkomstig uit het Drentse Grolloo (toen Grollo geheten). De oorspronkelijke band werd opgericht door Harry Muskee en bestond verder uit Eelco Gelling (formidabele gitarist), Nico Schröder (bas) en Hans Kinds (slaggitaar) . Herman Brood (piano) maakte ook ooit deel uit van de band maar vanwege aanhoudend drugsgebruik en zelfs een gevangenisstraf werd hij definitief uit de groep geweerd.
Muskee vertelde over het nummer het volgende: "De titel van een van onze songs is "Appleknockers Flophouse", dat ik samen met Herman [Brood] had bedacht. Flophouse is Amerikaanse slang voor een goedkoop logement voor handelsreizigers en seizoenarbeiders zoals appelplukkers (appleknockers). Het is een autobiografisch nummer over de gezelligheid van de boerderij in Grolloo wat destijds een centrum en broedplaats was van nationale en internationale blues.".
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'I’m Tired' – Savoy Brown
Savoy Brown is een Britse bluesrockband, opgericht in 1965 in Battersea, in het zuidwesten van Londen. Als onderdeel van de bluesrockbeweging uit de late jaren 1960, boekte Savoy Brown vooral succes in de Verenigde Staten. Maar het nummer 'I’m Tired' is in 1969 ook tot mij doorgedrongen, niet via de BRT maar dankzij de RTBf waar de muziekkeuze veel progressiever was dan bij hun Vlaamse tegenhangers.
Als ik mij niet vergis was het Michèle Cédric die een wekelijks radioprogramma had op woensdagnamiddag waar ik trouw naar luisterde en vaak met mijn Grundig taperecorder in de aanslag stond.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Holly Holy' / 'Sweet Caroline' – Neil Diamond
In 1969 was Neil Diamond nog niet zo bekend in West-Europa. Zijn composities werden wel hits dankzij The Monkees, Lulu, Cliff Richard, Deep Purple, Peter Tetteroo, e.a.
Dat jaar ging hij blijkbaar de religieuze kant op met het gospelachtige 'Holly Holy', een prachtige single die ik enkele jaren later voor een habbekrats zou redden uit de afprijsbakken van een Brusselse platenboer.
Zijn doorbraak kwam er later dat jaar met 'Sweet Caroline' maar zijn grootste successen zou de Amerikaanse singer/songwriter boeken in de jaren zeventig. Naar verluidt had Diamond op de cover van een tijdschrift een foto gezien van Caroline Kennedy en zij gaf hem inspiratie om dat nummer te componeren.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Badge' – Cream
De Britse supergroep Cream was eind 1968 gesplit en groot was eenieders verwondering toen er in de lente van 1969 nog een single van het powertrio werd uitgebracht! Waarschijnlijk een contractuele verplichting. Als klap op de vuurpijl was het een compositie van Eric Clapton/George Harrison. Een unicum ...
De song had de klank van een Beatlesschijf, luister maar naar het geluid van de slaggitaar dat je enkele maanden later terughoort in de elpee 'Abbey Road'.
Bovendien had de song geen titel tot Eric Clapton op een schrijfsel van Harrison het woord "bridge" in het groot ontwaarde en verkeerdelijk "badge" las. De zinsnede "I told you 'bout the swans, that they live in the park" kwam van niemand minder dan Ringo Starr.
Kortom een leuke samenwerking tussen Clapton, Harrison en Starr met weinig samenwerking van Jack Bruce of Ginger Baker, alhoewel beiden wel meespeelden. Dit waren de muzikanten tijdens de opnamesessie: Eric Clapton – leadgitaar, zang; Jack Bruce – basgitaar; Ginger Baker – drums; Felix Pappalardi – piano, mellotron; en George Harrison (oorspronkelijk, om contractuele redenen, onder het pseudoniem "L'Angelo Misterioso") – slaggitaar.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'A Boy Named Sue' – Johnny Cash
Uit het puriteinse Amerika kwam toen een single van "The Man in Black" binnengevlogen in haast alles hitlijsten ter wereld maar voorzien van een bliep! De censuurduivel had inderdaad toegeslagen want op een bepaald moment zingt Cash "son of a bitch" en dat kon toen niet door de beugel!
De opname vond live plaats in de San Quentin State Prison, San Quentin, Californië in februari 1969. En plots was countrymuziek opnieuw populair want zelfs Bob Dylan ging dat jaar die toer op. "His Bawbness" komt later trouwens nog aan bod met een track uit 'Nashville Skyline', een knappe elpee waarop hij tevens een duet zingt met Johnny Cash.
Hieronder rechts plaats ik de ongecensureerde versie van 'A Boy Named Sue'! Het aanwezige publiek liet op het einde van de opname zijn goedkeuring blijken door een stevig applaus!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Tomorrow Tomorrow' – The Bee Gees
Zoals ik eerder in deze reeks schreef was het jaar 1969 cruciaal voor het al dan niet voortbestaan van een muzikant of een groep.
Zo ook voor The Bee Gees die sinds 1966 van een vijftal waren geslonken tot een trio en in 1969 zelfs tot een duo. Enkel Barry en Maurice Gibb bleven verweesd achter want Robin was uit onvrede uit de groep gestapt. Hij vond dat zijn composities te weinig aandacht kregen en dat de schijnwerpers almaar op zijn grote broer Barry gericht waren. Barry en Maurice bleven niet bij de pakken zitten en schreven samen het mooie 'Tomorrow Tomorrow' maar het was Robin die met de pluimen ging lopen want hij had een veel grotere hit met 'Saved By The Bell', een tranentrekker die hier later nog aan bod komt!
Uiteindelijk kwam het toch nog goed tussen de drie broers want Robin, Barry en Maurice kwamen eind 1970 weer bij elkaar en bliezen ze The Bee Gees nieuw leven in. Vanaf 1975 gooiden ze de muzikale richting helemaal om en scoorden ze dankzij de discorage megasuccessen!
Giuseppe Mustacchi werd geboren op 3 mei 1934 in Alexandrië, Egypte. Deze Franse singer/songwriter en componist van Griekse afkomst werd op 17-jarige leeftijd door Georges Brassens onder de vleugels genomen. Brassens introduceerde hem aan artiesten en intellectuelen die toentertijd rondhingen in de buurt van Saint-Germain-des-Prés. Als dank nam Moustaki de voornaam aan van de enige muzikant die hij "meester" noemde.
In 1969 bracht hij 'Le Métèque' uit, een lied dat hem op het lijf geschreven was. "Métèque" is een Franse scheldnaam voor een immigrant met een zuidelijk, mediterraan uiterlijk die, waarin Moustaki zichzelf omschrijft, eruit ziet als een "joodse zwerver" en een "Griekse schaapherder". Serge Reggiani, voor wie hij het lied oorspronkelijk had geschreven, weigerde het uit te brengen. Moustaki zong het vervolgens zelf op een 45 toeren single die een enorme hit werd in Frankrijk, waar het zes weken lang op nummer één in de hitlijsten stond. Maar ook daarbuiten werd de single een enorme hit. In 1971 had Rod McKuen succes met 'Without A Worry In The World', een vrije bewerking van dit lied.
In diezelfde periode werd ook 'Le Facteur' van Georges Moustaki grijsgedraaid op de RTBf. Een lied vol melancholie dat je best op een druilerige dag beluistert. Het deed mij even aan een compositie van Leonard Cohen denken ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Happy Charly Madman' + 'All My Life' – New Inspiration
Voor de Gentse popgroep New Inspiration met frontzanger Danny Sinclair heb ik altijd een boontje gehad. Stuk voor stuk kon ik al hun singles noot voor noot meezingen. Heerlijke periode!
Omstreeks 1970 richtte manager Jacques Verdonck een "nieuwe" New Inspiration op met spilfiguren Guido Wolfaert en Eddy Vander Linden. Die formatie had zes hits in de BRT Top 30 die er ook mochten zijn.
'Happy Charly Madman' vond ik heel goed omwille van de vele tempowisselingen en 'All My Life' was weer zo'n melancholische slow om op één tegel te dansen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'These Eyes' / 'Laughing' – The Guess Who
Geweldige Canadese rockgroep met twee sterke figuren (Randy Bachman en Burton Cummings) die in 1965 heel eventjes hadden gescoord in Noord-Amerika met hun versie van 'Shakin' All Over' (origineel van de Britse rockers Johnny Kidd & The Pirates). De groep heette toen "Chad Allan And The Expressions Guess Who?" (sic)! Zo'n vier jaar later was de groep weer aanwezig in de hitlijsten en meer bepaald ook in West-Europa. Met het wondermooie 'These Eyes' veroverden ze niet alleen de hitparades maar ook mijn hart.
En alsof dat niet genoeg was kwam de opvolger 'Laughing' ook terecht in de meeste charts èn in mijn geheugen (later in mijn platenverzameling).
Begin jaren zeventig zou de band nog grotere hits scoren zoals o.m. 'American Woman'; 'Share The Land'; 'No Sugar Tonight'; 'Hand Me Down World'; 'No Time'; 'Dancin' Fool' en 'Clap For The Wolfman' (een ode aan de legendarische Amerikaanse deejay Wolfman Jack).
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'That Was Only Yesterday' – Spooky Tooth
Spooky Tooth is een Britse rockgroep, die met onderbrekingen voornamelijk actief was in de periode 1967-1974. Ook vandaag de dag treden ze nog weleens op. Opvallend is hun gebruik van het elektrische orgel dat de muziek een vollere klank geeft.
Spooky Tooth is in deze reeks al aan bod gekomen met 'Evil Woman' maar de single 'That Was Only Yesterday' was een grotere hit. De song stond trouwens ook op hun elpee 'Spooky Two'.
In 1970 zou de groep een legendarische versie uitbrengen van 'I Am The Walrus' (Lennon/McCartney)! Bij de naam Spooky Tooth moet ik altijd onwillekeurig aan Dracula denken. Luister maar naar de hallucinante intro op mondharmonica!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Polk Salad Annie' + 'Roosevelt And Ira Lee (Night Of The Moccasin)' – Tony Joe White
Een van de vaandeldragers van "swamp rock" (rockmuziek uit de moerassen) is beslist Tony Joe White, bijgenaamd Swamp Fox. De Amerikaanse singer/songwriter gaf ons parels als 'Rainy Night In Georgia', een hit voor Brook Benton in 1970. Toen Elvis Presley een live versie van 'Polk Salad Annie' ook in 1970 uitbracht werd de moerasvos wereldbekend.
Andere vertegenwoordigers van "swamp rock" zijn de mannen van Creedence Clearwater Revival en toeval of niet ik zou CCR en TJW live zien en horen in het Antwerps Sportpaleis op 24 september 1971.
'Polk Salad Annie' is de perfecte weergave van het leven zoals het is in Louisiana (Bayou country) met veel gekreun en alligators die op de loer liggen! Het nummer heeft ook veel gelijkenissen met 'Ode To Billy Joe' van Bobbie Gentry. 'Roosevelt And Ira Lee (Night Of The Moccasin)' tapt uit hetzelfde vaatje. Op de single staat verkeerdelijk "Mossacin" gespeld!
Producer Billy Swan bracht vanaf 1974 zelf singles uit, ook met succes.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Try (Just A Little Bit Harder)' – Janis Joplin
Het nummer van de Amerikaanse zangeres Janis Joplin werd geschreven door Chip Taylor en Jerry Ragovoy. Het lied werd uitgebracht op haar eerste soloplaat 'I Got Dem Ol' Kozmic Blues Again Mama!' uit 1969. Op 20 januari 1970 werd het nummer uitgebracht als de tweede single van het album.
De originele versie werd op 9 maart 1968 opgenomen door Lorraine Ellison, die het in april van dat jaar als single uitbracht. In 1969 verscheen deze versie op haar elpee 'Stay With Me'.
In 1969 nam Janis Joplin 'Try (Just a Little Bit Harder)' op voor haar eerste solo elpee nadat zij de band Big Brother and the Holding Company verlaten had. Ter promotie speelde zij het nummer in The Dick Cavett Show in de uitzending van 18 juli 1969. Ook speelde zij het tijdens haar optreden op het Woodstock festival.
Het legendarisch muziekfestival komt later in deze reeks nog aan bod!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Get Back'/'Don’t Let Me Down' – The Beatles ft. Billy Preston
Na hun stunt op het dak van het Apple Corps building in Londen (30 januari 1969) was het hoog tijd om een nieuwe single op het publiek los te laten. Het werd alweer een single met een dubbele a-kant!
Het werd de eerste single waarop een andere artiest dan de Fab Four werd gecrediteerd. De Amerikaanse muzikant Billy Preston had John, Paul, George, en Ringo inderdaad bijgestaan tijdens de Get Back-sessies waarvan de liedjes grotendeels pas zouden uitgebracht worden op de elpee 'Let It Be' in 1970.
Op de keerzijde van 'Get Back' (gezongen door Paul McCartney) stond het prachtige 'Don’t Let Me Down', met veel overgave door John Lennon gezongen. Hij schreef het gekwelde liefdesliedje voor Yoko Ono. Tijdens hun bed-In in het Hilton Amsterdam Hotel schreef Lennon de eerste versie van het nummer en zong hij het voor de pers.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Along Came Jones'/'Yakety Yak' + 'Gitarzan' – Ray Stevens
De Amerikaanse lolbroek Ray Stevens was al in de showbusiness sinds 1957. Hij bracht meestal parodieën uit van bekende liedjes zoals 'Along Came Jones', bekend van The Coasters en in ons land van 'Zorro est arrivé' van Henri Salvador. Op de b-kant van de single stond 'Yakety Yak', ook van The Coasters.
Een derde parodie was 'Gitarzan', gebaseerd op 'Guitar Man' van Jerry Reed en bekend gemaakt door Elvis Presley. Kortom, de elpee 'Gitarzan' stond vol met leuke liedjes, zoals o.m. 'Ahab The Arab', 'Little Egypt', 'Alley Oop' en 'Harry The Hairy Ape'.
In 1971 zou hij zijn grootste hit scoren met 'Bridget The Midget (The Queen Of The Blues)'! Ray Stevens wordt vaak geklasseerd onder de noemer "novelty songs".
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Hang On To A Dream' – The Nice
The Nice is een Britse prog-rock band uit eind jaren zestig, bekend voor zijn combinatie van rock, jazz en klassieke muziek.
De leden van de band waren Keith Emerson op keyboard; Lee Jackson op basgitaar; Brian Davison op drums; en David O'List op gitaar.
De groep begon in 1967 als begeleiding van de soulzangeres P.P. Arnold. Tijdens de opnames van het tweede album 'Ars Longa, Vita Brevis' verliet O'List de groep, waarna ze als trio verder gingen.
'Hang On To A Dream' is een bewerking van 'How Can We Hang On To A Dream' van Tim Hardin uit 1967.
Hemelse muziek, als je het mij vraagt!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Bootleg' / 'Lodi' - Creedence Clearwater Revival
In 1969 kregen The Beatles meer en meer concurrentie en die kwam niet van The Rolling Stones maar van een Amerikaanse band met de onwaarschijnlijke naam Creedence Clearwater Revival, later afgekort tot CCR. Al heel snel werden de broers John en Tom Fogerty, Doug Clifford en Stu Cook bekende figuren in onze contreien.
Wat John Fogerty in de periode 1969/1970 allemaal uit zijn mouw heeft geschud is werkelijk onvoorstelbaar. Het aantal hits is werkelijk niet op twee handen te tellen. Vreemd genoeg slaagden Fogerty & Co er nooit in op nummer één te belanden in hun vaderland.
Ik zag het drietal (want intussen had Tom Fogerty de band verlaten) tijdens hun optreden in het Antwerps Sportpaleis op 24 oktober 1971 met in het voorprogramma Tony Joe White.
'Proud Mary' uit het begin van 1969 is hier de revue al gepasseerd. Nu is het de beurt aan het geweldige 'Bootleg' gevolgd door 'Lodi'. Vaak leverde de groep singles af met een dubbele a-kant!
Intussen bezit ik heel hun discografie, zowel op vinyl als op cd.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
Begin 1969: The Beatles met Yoko Ono en roadie Mal Evans tijdens de 'Get Back'-sessies. George Harrison ontbreekt op de foto want die had de groep tijdelijk uit onvrede verlaten!
Op 25 juni 2022 had de Amerikaanse zangeres van Albanese afkomst, Ava Max blijkbaar een probleem met de temperatuur want zij zocht afkoeling door aan een ijsje te likken, of van de top van een gletsjer naar beneden te skiën. Dat probleem werd grotendeels goed gemaakt toen zij als eerste nieuwkomer terechtkwam in de Radio 2 Top 30 met haar nieuwste single 'Maybe You're The Problem'!
Benson Boone is een Amerikaanse singer-songwriter en multi-instrumentalist die net twintig jaar geworden is. Hij werd geboren in Monroe, Washington. Naast het zingen bespeelt hij volgende instrumenten: piano, gitaren, drums! 'In The Stars' kwam op zaterdag 25 juni 2022 (de dag van zijn verjaardag!) binnen in de Radio 2 Top 30. Ik voorspel hem een mooie toekomst ...
Suzan Stortelder en Freek Rikkerink uit de Achterhoek in Nederland zijn al actief sinds 2014 maar ze braken pas vier jaar later echt door. 'Honderd keer' is in hun vaderland tot op de derde plaats geraakt in de Nederlandse Top 40. Benieuwd of ze met dit schijfje ook zo goed zullen scoren in onze hitparade.
Olivia Trappeniers (Deurne, 12 augustus 1997), beter bekend onder haar artiestennaam OLIVIA (OT tot 2021), is een Vlaamse zangeres. Paul Sinha (Deventer, 20 januari 1996) is een Nederlandse rapper, zanger, producer en acteur. Beide zangers sloegen de handen in elkaar en brachten de single 'Elektriciteit' op de markt. Elektriciteit is de verzameling natuurkundige verschijnselen die te maken hebben met elektrische lading en elektrische velden en ook elektromagnetisme die ons nu al lange maanden parten speelt vanwege de torenhoge kosten! De single kwam meteen binnen op nummer 10 van de Radio 2 Top 30 van zaterdag 25 juni 2022.
Jaap Siewertsz van Reesema is een Nederlandse zanger die optreedt onder de artiestennamen Jaap Reesema en Jake Reese. Lea Rue, artiestennaam van Emma Lauwers, is een Belgische zangeres. Beide zangers sloegen de handen in elkaar en brachten de single 'Code rood' op de markt. Code rood is een waarschuwing die zowel met het coronavirus als met de weersvoorspellingen te maken heeft. Hoogste nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 25 juni 2022 en meteen op nummer 8. Toch maar voorzichtig blijven, Jaap en Lea want een gewaarschuwd mens is er twee waard!
Op zaterdag 25 juni 2022 kregen de luisteraars van de Radio 2 Top 30 een andere nummer één te horen, geen nieuwe want het schijfje stond al 12 weken genoteerd en had al eens op één gestaan. Dit is de volledige Top-3:
1. Harry Styles nam met 'As It Was' weerwraak want hij steeg van 2 naar 1 ondanks zijn verblijf van 12 weken in onze hitparade! 2. Metejoor & Snelle waren er met 'Kijk ons nou' er na 1 week aan voor de moeite want zij zakten een plaats na vier weken. 3. George Ezra steeg met 'Green Green Grass' van 5 naar 3 en hij verbleef al 8 weken in de Top-30.
Tot zover de vijf nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 25 juni 2022. Die zomerse maand bevatte 14 nieuwkomers en driemaal een andere nummer één (tweemaal Harry Styles en eenmaal Metejoor & Snelle).
Tot volgende maand voor de nieuwste hits uit de maand juli 2022.
Op zaterdag 11 juni 2022 voelde je de zomer al naderen want K3 zong een vrolijk deuntje: 'Mango Mango'. Vele jaren geleden werd ik gered door het eten van vele mango's en avocado's op voorschrift van een arts. Ik leed namelijk aan een chronische darmontsteking. Na een kuur van ongeveer een maand waren de klachten verdwenen. En mijn blindedarm zit er nog altijd! Eerste nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van die bewuste dag.
Lost Frequencies, artiestennaam van Felix De Laet, is een Belgisch dj-producer. Ditmaal nam hij James Arthur onder de arm en bracht hij de single 'Questions' uit. James Arthur is een Engelse zanger en songwriter. Hij werd beroemd na het winnen van de negende reeks van The X Factor in 2012. Tweede nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 11 juni 2022.
De film 'Top Gun: Maverick' is het langverwachte vervolg op 'Top Gun' uit 1986 met alweer Tom Cruise en Val Kilmer in de hoofdrollen. En net als 36 jaar geleden komt het thema ook terecht in de hitlijsten. Toen was het 'Take My Breath Away' van Berlin en nu gaat Lady Gaga dankzij 'Hold My Hand' met de pluimen lopen. Derde nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 11 juni 2022.
Maar het was Neils Destadsbader die al fluitend vanuit het niets op nummer 20 belandde met zijn nieuwste single 'Ik neem er één'. En daarmee was hij de hoogste nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 11 juni 2022.
Op zaterdag 11 juni 2022 werden de luisteraars van de Radio 2 Top 30 verrast met een gloednieuwe nummer één! De volledige Top-3 zag er toen zó uit:
1. Metejoor & Snelle slaagden er na slechts 2 weken op nummer 1 te staan met 'Kijk ons nou'! Het gelegenheidsduo kwam van nummer 10. 2. Harry Styles was eraan voor de moeite want na één week moest hij zijn plaats afstaan. 'As It Was' verbleef al 10 weken in onze hitparade. 3. Pommelien Thijs steeg na 8 weken met 'Ongewoon' van 9 naar 3.
Een week later, op zaterdag 18 juni 2022, was Willy Sommers de eerste nieuwkomer in de Radio 2 Top 30. Zijn nieuwste single kreeg de titel 'Poster Boy' mee. "The new kid in town" zingt hij als 69-jarige!
Maar de hoogste nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 18 juni 2022 kwam van de jonge garde. Het was Laura Tesoro die met haar nieuwste single 'Not Easy' de oren van menige muziekliefhebber deed spitsen. Zij kwam meteen terecht op nummer 11.
Dit waren de 6 nieuwkomers uit de Radio 2 Top 30 van 11 en 18 juni 2022. Respectievelijk 4 en 2. De nieuwkomers uit de aflevering van 25 juni 2022 met alweer een andere nummer één komen morgen aan bod.
Met 'Supermodel' was Måneskin er al voor de vierde maal in geslaagd te scoren in de Radio 2 Top 30. De Italiaanse groep heeft sinds zijn overwinning op het Eurovisiesongfestival van 2021 al vier hitsingles uitgebracht. Het verhaal uitgebeeld in de videoclip gaat over cocaïnegebruik en de hele sfeer ademt 'Eyes Wide Shut' van Stanley Kubrick uit. Eerste nieuwkomer in onze hitparade van zaterdag 4 juni 2022.
'Nu gaat het gebeuren' is de zoveelste single getrokken uit het album 'Jonge Wolven' van Clouseau. Dit was de tweede nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 4 juni 2022. Maar de broers Koen en Kris Wauters moesten die dag toch een ander duo laten voorgaan ...
Het gelegenheidsduo Metejoor & Snelle (samenwerking tussen België en Nederland) kwam inderdaad meteen op nummer 10 binnen in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 4 juni 2022 met de single 'Kijk ons nou'. Heel straf want Metejoor alleen stond toen nog genoteerd op nummer 2 met 'Dit is wat mijn mama zei', een vrolijk nummer dat ettelijke weken op één heeft gestaan en al 18 weken te horen was in onze wekelijkse hitparade!
Op zaterdag 4 juni 2022 zag de Top-3 in de Radio 2 Top 30 er zo uit:
1. Harry Styles slaagde er na 9 weken eindelijk in op nummer één te komen met 'As It Was'. Hij kwam van nummer 2. 2. Metejoor zakte na 18 weken van één naar twee met 'Dit is wat mijn mama zei'! 3. Camille steeg met 'Beter zo' van vier naar drie na slechts 2 weken en dat succes had ze te danken aan haar deelname aan 'Liefde voor Muziek'.
Dit waren de drie nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 4 juni 2022 met als klap op de vuurpijl een nieuwe nummer één. Bedankt voor jullie interesse en tot morgen voor de nieuwste hits in de hitlijsten van 11 en 18 juni 2022 met opnieuw een andere nummer één.
5 juni Bij een aanval op een katholieke kerk in het zuidwesten van Nigeria vallen meer dan 50 slachtoffers.
18 juni Na drie jaar kunnen wij eindelijk op reis voor een welverdiende vakantie. Ditmaal brengt het vliegtuig ons naar de Kaapverdische Eilanden. Boa Vista stond al lang op mijn verlanglijstje!
20 juni De Duitse regering komt met noodmaatregelen om het gasverbruik landelijk in te perken, nadat de gastoevoer vanuit Rusland via Nord Stream sterk is verminderd. Dit is nog altijd het gevolg van de oorlog in Oekraïne waar de Russen meer dan vier maanden geleden zijn binnengevallen!
22 juni Er vindt een groot boerenprotest plaats in Nederland tegen de aangekondigde stikstofmaatregelen.
24 juni Het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten heeft eerdere uitspraken waaronder Roe vs Wade die het recht op abortus federaal bepaalden vernietigd. Hiermee wordt de wetgeving in de afzonderlijke staten leidend bij de vraag of abortus legaal is of niet.
25 juni Bij een islamitische terreuraanslag op een homoclub in Oslo vallen 2 doden en meerdere zwaargewonden.
27 juni Een tornado richt in Zierikzee (provincie Zeeland in Nederland) zware schade aan. 1 dode en 9 gewonden. Circa 150 huizen raakten beschadigd, waarvan 5-10 zodanig dat ze onbewoonbaar werden.
29 juni De Franse terrorist Salah Abdeslam (geboren in Sint-Jans-Molenbeek) krijgt levenslange celstraf voor de aanslagen in Parijs (2015). In oktober 2022 zal hij terechtstaan in België voor zijn aandeel in de aanslagen van Zaventem (luchthaven) en Brussel (Metro Maalbeek) van 2016.
29 juni Vlaamse boeren halen spandoeken boven op bruggen boven de E34 en E19 snelwegen: “Met dit stikstofakkoord van de Vlaamse regering staat de deur open voor minderwaardig voedsel!” Staatssecretaris Zuhal Demir had in de loop van de maand juni al doodsbedreigingen ontvangen.
'Lindbergh' – Robert Charlebois & Louise Forestier
En toen kwam er uit Canada een single aangevlogen die in 1969 werd grijsgedraaid op de RTBf. Soms werd de naam van luchtvaartpionier Charles Lindberg verkeerd gespeld, soms ook niet.
Luister vooral naar het sappig accent uit Québec en geniet mee van de psychedelische klanken want Charlebois & Co hadden blijkbaar wiet gerookt bij deze opname!
Robert Charlebois zouden wij in Vlaanderen later nog leren kennen dankzij Raymond van het Groenewoud en zijn versie van 'J’veux d’l’amour'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Are You Growing Tired Of My Love' – Status Quo
In 1968 was Status Quo nog een psychedelische band en een jaartje later probeerden de vier Britten een ander muzikaal pad te bewandelen. Even leken hier de Bee Gees aan het werk.
De ballade werd geschreven door Anthony King en het was de eerste single waarop Rick Parfitt als leadzanger te horen is.
Toen 'Are You Growing Tired Of My Love' niet zo'n grote hit bleek te zijn werd de Britse rockband in de jaren zeventig een groep waarvan de muziek gekarakteriseerd wordt door een sterke boogie- en boogiewoogiestijl.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Soul Deep' – The Box Tops
Alex Chilton & Co brachten eind jaren zestig "Blue Eyed Soul" van de bovenste plank! Misschien niet de bekendste single van The Box Tops maar wel de moeite waard.
'Soul Deep' wordt nooit meer op de radio gedraaid in tegenstelling tot het overbekende 'The Letter' uit 1967. Zeg dus nooit dat The Box Tops eendagsvliegen waren want de groep bracht op slechts drie jaar tijd een handvol prachtige singles uit! Getuige daarvan het prachtige 'Cry Like A Baby' uit 1968.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'25 Miles' – Edwin Starr
'25 Miles' of soms gespeld als 'Twenty-Five Miles' is een single van Charles Hatcher, beter bekend als Edwin Starr. Starr maakte aan het einde van de jaren vijftig zijn debuut met The Futuretones. Na zijn diensttijd vestigde Starr zich in Detroit, waar hij tekende bij het Ric-Tic-label. In 1968 werd deze maatschappij overgenomen door Motown en brak Starr door met 'Twenty-Five Miles'.
Een wereldhit zou hij in 1970 scoren met 'War', geschreven door producers Norman Whitfield en Barrett Strong. Het protestlied werd oorspronkelijk opgenomen door The Temptations maar enkel op elpee uitgebracht. In 2003 gebruikte de Franse dj Laurent Garnier het nummer 'War' tijdens een dj-set in Manchester als protest tegen de Irakoorlog.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'I’m A Gambler' – Lace
Pete Dello (geboren als Peter Blumsom, 26 May 1942, Oxford, Oxfordshire, Verenigd Koninkrijk) is een singer/songwriter uit de jaren '60 en '70 en momenteel een muziekleraar.
Hij scoorde als lid van The Honeybus in 1968 een hit met 'I Can't Let Maggie Go'. Al snel dook hij op als lid van de popgroep Lace die in 1969 de prachtige single 'I’m A Gambler' uitbracht.
Dello schreef o.a. voor The Applejacks. Zijn compositie 'Do I Still Figure In Your Life?' werd gecoverd door Dave Berry, Joe Cocker, Iain Matthews, Dave Stewart, Paul Carrack, Dana, Kate Taylor, Saturday's Crowd en Pierce Turner. Hij componeerde vaak met zijn maat Ray Cane. Dello was tevens een sessiemuzikant voor Unit 4 + 2, The Scaffold en The Roulettes.
De hoge tonen van de falsetto kon ik toen moeiteloos halen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'She’s Not There' – Neil MacArthur
In 1964 schreef Rod Argent het lied op het lijf van Colin Blunstone, de zanger van The Zombies. Het werd een hit in het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten, en Canada. In 1964 hadden Nederland en België nog geen officiële hitparades. Maar de single werd wel regelmatig op de radio gedraaid.
In 1968 gingen The Zombies uit elkaar. Rod Argent begon met de groep Argent en Colin Blunstone pakte zijn oude vak van verzekeringsagent weer op. In de nadagen werd echter 'Time Of The Season' nog een onverwachte hit voor The Zombies. Deram Records vroeg of hij nog wat wilde opnemen. Blunstone nam het pseudoniem van Neil MacArthur aan. Het succes leidde tot een kleine revival van Blunstones loopbaan in de muziek.
'She’s Not There' werd een groot succes voor Santana in 1977. Het kenmerkende aan die versie zijn de gitaarsolo's van Carlos Santana en de drumbreak van Graham Lear en de percussionisten.
Luister nu vooral naar de psychedelische intro en die heerlijke stem van Colin Blunstone alias Neil MacArthur!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'I Heard It Through The Grapevine' – Marvin Gaye
Dit legendarisch nummer werd geschreven door Norman Whitfield en Barrett Strong. Het lied werd voor het eerst uitgebracht door Gladys Knight & the Pips in 1967. In 1966 was het al opgenomen door The Miracles, maar deze versie werd pas in 1968 uitgebracht, vanwege het veto van Motownbaas Berry Gordy, die een sterkere single wilde. In 1968 werd het nummer tevens opgenomen door Marvin Gaye, die het op zijn album In the Groove zette. Op 30 oktober van dat jaar werd het nummer uitgebracht als de derde single van het album.
In 1970 werd het nummer uitgebracht door Creedence Clearwater Revival (een versie van elf minuten!) op hun album 'Cosmo's Factory', maar pas nadat de groep was gesplit werd het in 1973 in België en Nederland en in 1976 in de Verenigde Staten uitgebracht als single.
De tekst van 'I Heard It Through The Grapevine' gaat over de gevoelens van de zanger wanneer hij hoort dat zijn vriendin vreemdgaat. Hij komt hier indirect achter, oftewel "through the grapevine". Barrett Strong kreeg het idee voor het nummer terwijl hij over de Michigan Avenue in Chicago liep en hem opviel dat mensen altijd zeiden "I heard it through the grapevine" ("ik hoorde het door de wijnstok"). Deze zin wordt geassocieerd met zwarte slaven tijdens de Amerikaanse burgeroorlog, die met de wijnstok hun eigen vorm van telegrafie hadden.
Geniet van deze historische opname en luister vooral naar de geweldige intro.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'The Colour Of Her Hair' – Jefferson
Paul Ryan schreef het lied en zijn tweelingbroer Barry plaatste de originele versie op zijn debuutelpee ('Barry Ryan sings Paul Ryan') waarop o.m. ook het legendarische 'Eloise' stond te pronken.
Maar het was de Britse zanger Geoff Turton die er een hit mee had in het Verenigd Koninkrijk èn in de Verenigde Staten. Geoffrey Turton (geboren op 11 maart 1944 in Birmingham, Engeland), nam als soloartiest platen op onder de naam Jefferson. Zijn muzikale loopbaan begon als falsetto leadzanger en ritmegitarist van The Rockin' Berries in 1961. Door een auto-ongeval kon hij gedurende lange tijd niet live optreden zodat verder succes uitbleef en hij altijd zal ondergebracht worden in de categorie "eendagsvlieg".
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Eli’s Coming' / 'One' – Three Dog Night
Three Dog Night was een Amerikaanse rockband, opgericht in 1967. De band had tussen 1969 en 1975 maar liefst 21 Billboard Top 40-hits, waarvan drie nummer één-hits. De band nam veel nummers op die waren geschreven door externe songwriters en ze hielpen het brede publiek kennis te laten maken met schrijvers als Paul Williams ('An Old Fashioned Love Song') en Hoyt Axton ('Joy to the World'). De band zong songs van Randy Newman ('Mama Told Me Not To Come'), Laura Nyro ('Eli's Coming'), Hoyt Axton ('Never Been In Spain'), Elton John en Bernie Taupin ('Lady Samantha'), John Lennon en Paul McCartney ('It's For You'), Leo Sayer ('The Show Must Go On'), Russ Ballard ('Liar') en Harry Nilsson ('One'). Een groot succes voor de band was de interpretatie van de Hair-klassieker 'Easy To Be Hard' (reeds besproken in het begin van deze reeks).
Leden van de groep: Danny Hutton (zang); Chuck Negron (zang); Cory Wells (zang); Michael Allsup (gitaar); Floyd Sneed (drums); Joe Schermie (bas); Jimmy Greenspoon (keyboards). De band telde zeven leden, onder wie drie zangers en twee toetsenisten. De band werd ondersteund door Brian Wilson van The Beach Boys. Oorspronkelijk heette de band Redwood.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'I’d Rather Go Blind' – Chicken Shack
'I'd Rather Go Blind' is een lied geschreven door Ellington Jordan en Billy Foster. Jordan schreef de basis voor het lied en Etta James hoorde dat terwijl zij Jordan in de gevangenis opzocht. James maakte het lied af, maar gunde de auteursrechten aan haar toenmalige partner Billy Foster. Etta James was wel de eerste die het lied opnam, het verscheen op haar album 'Tell Mama' en als b-kant op de single met dezelfde titel. Dat plaatje haalde plaats 23 in de Billboard Hot 100 in 1968. Geen succes in Europa vooralsnog met dit nummer.
Tot de Britse bluesgroep Chicken Shack hun versie uitbracht. Een van de leden was toen zangeres/toetseniste Christine Perfect, die niet lang daarna naar Fleetwood Mac zou verhuizen. Ze trouwde met John McVie en veranderde haar naam in Christine McVie.
In de Nederlandse hitlijsten verscheen deze versie tweemaal: in 1969 èn in 1970 met nog meer succes.
Heerlijk nummer om een slow op te dansen, op slechts één tegel!
