Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, bergen, heuvels, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
Samengevat: 'Geografische Muziek'. Vandaag nog 5 liedjes gevonden: nr. 1026 t.e.m. 1030. Veel luisterplezier!
‘Theme From Elvira Madigan’ – James Last & His Orchestra
De Zweedse film 'Elvira Madigan' heb ik pas later gezien en die heeft een diepe indruk op mij nagelaten. Net als de muziek trouwens want die is gebaseerd op het tweede deel (andante) van het piano concerto nr. 21 van Wolfgang Amadeus Mozart, een van mijn favoriete klassieke componisten.
'Elvira Madigan' is een Zweedse dramafilm uit 1967 onder regie van Bo Widerberg. De film is gebaseerd op het leven van de Deense koorddanseres Hedvig Jensen.
Het prachtige instrumentale thema weerklonk heel vaak op menig radiozender in de loop van 1968 en 1969. Hans Last (ook bekend als Hansi) werd in Bremen geboren en vanaf 1965 noemde Polydor Records hem James Last omdat die naam internationaler klonk. Het legde de van oorsprong jazz musicus (bassist) geen windeieren!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Born To Be Wild’ / ‘The Pusher’ – Steppenwolf
In de hitlijsten van 1968 kon je haast elk muziekgenre terugvinden. Naast instrumentale klassieke muziek dus ook dit redelijk nieuw genre dat al snel de stempel hardrock meekreeg en de voorloper was van metal music. Na beluistering van het tweede couplet, hoor je John Kay zingen: "I like smoke and lightning - Heavy metal thunder - Racin' with the wind - And the feelin' that I'm under - Yeah darlin' gonna make it happen - Take the world in a love embrace - Fire all of your guns at once - And explode into space".
Oprichter en spil van de band is John Kay, die geboren werd in Tilsit (Oost-Pruisen, destijds Duits, sinds 1945 Russisch). Tilsit heet nu Sovjetsk (oblast Kaliningrad) en ligt op de grens met Litouwen. Zijn vader heeft hij nooit gekend want hij stierf als Duits soldaat aan het oostfront in Rusland. John, zijn moeder en stiefvader emigreerden in 1958 naar Toronto in Canada.
De naam van de bluesrock-band met psychedelische invloeden was geïnspireerd op Hermann Hesses boek "De steppewolf". Volgens ingewijden werd deze naam aan Kay voorgesteld door Jim Morrison van The Doors, die zoals bekend goed thuis was in de literatuur en zich sterk aangetrokken voelde tot het boek. In 1969 werd 'Born To Be Wild' opnieuw een hit dankzij de film 'Easy Rider' en een heruitgave van de single in 1990 scoorde opnieuw in onze hitlijsten!
Hun afschuw van harddrugs laten ze blijken in het dreigende, psychedelische lied 'The Pusher', waarin alle hens aan dek wordt gehaald om de pusher, de onweerstaanbare dealer, letterlijk te vervloeken en uit te roeien. 'The Pusher' werd ook gebruikt in de film 'Easy Rider' met o.a. Dennis Hopper, Peter Fonda en Jack Nicholson.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘White Room’ - Cream
Het powertrio Cream ofwel the cream of the crop/crème de la crème: zo werden Eric Clapton, Jack Bruce, en Ginger Baker destijds aangekondigd. De single ‘White Room’ sloeg in 1968 in als een bom.
Wist ik veel dat dit de zwanenzang zou worden van de Britse band die eigenlijk een veel te kort leven beschoren was. Namelijk van 1966 tot 1968. In 1969 zouden nog een single en een elpee verschijnen maar toen was de groep al lang gesplit.
De band besloot in 1968 uit elkaar te gaan. Clapton had daar op aangedrongen nadat hij een recensie had gelezen in het muziekblad Rolling Stone. De band werd daarin sterk bekritiseerd. Clapton trok zich de kritiek erg aan en zou later zeggen dat hij vond dat de band stil had gestaan in zijn ontwikkeling.
Toen de band uit elkaar ging, was Clapton 23 jaar oud, Bruce 25 en Baker 29. Eric Clapton en Ginger Baker vormden na Cream samen met Steve Winwood en Rick Grech de band Blind Faith.
Op 2, 3, 5 en 6 mei 2005 kwam Cream bij elkaar op een reünieconcert in de Royal Albert Hall in Londen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘The Horse’ – Cliff Nobles & Co
Een instrumentale plaat die later door de Veronica Drive In Show als jingle werd gebruikt. Op de achterkant van de single stond het liedje 'Love Is All Right' en dat is gewoon de gezongen versie van 'The Horse'.
De blazerssectie werd in de jaren zeventig de groep MFSB, een afkorting voor Mother, Father, Sister, Brother. Drie maanden na het uitbrengen van de single waren er al meer dan één miljoen exemplaren van verkocht, in de Verenigde Staten alleen!
Gecomponeerd door ene Jesse James, maar dat was niet de legendarische "revolverheld" uit het Verre Westen! In 1975 nogmaals uitgebracht dankzij Radio Veronica en opnieuw een hit!
Ju paardje, ju!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Here Comes The Judge’ – Shorty Long
Een van de grappigste platen en tevens een machtig dansnummer uit 1968 vond ik ‘Here Comes The Judge’ van ene Shorty Long.
Het verhaal gaat over een rechtszaak in de Verenigde Staten die compleet uit de hand loopt want de getuige kan de beschuldigde niet herkennen!
Frederick Earl "Shorty" Long was een Amerikaanse r&b- en blueszanger, songwriter, muzikant en producent voor Soul Records, dochteronderneming van Motown.
Een novelty song die tevens een onehitwonder van jewelste was.
"Hear ye, hear ye The court's in session The court's in session, now Here comes the judge Here comes the judge Here comes the judge Here comes the judge, y'all Here comes the judge" ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Soulful Strut’ – Young-Holt Unlimited
Drummer Isaac "Red" Holt en bassist Eldee Young, voorheen leden van het jazzy Ramsey Lewis Trio, richtten een nieuwe groep op onder de naam The Young-Holt Trio met pianist Don Walker in 1966. In 1968, herdoopte de groep zichzelf tot Young-Holt Unlimited, en werd Walker vervangen door Ken Chaney.
Onder hun nieuwe naam scoorde de groep een grote hit in de Amerikaanse Hot 100 met 'Soulful Strut,' de backing instrumentale track van Barbara Acklin's 'Am I the Same Girl', waarmee ze in de Angelsaksische wereld succes zou hebben in 1969.
Het Ramsey Lewis Trio is vooral bekend door 'Wade In The Water', 'The "In" Crowd' en instrumentale bewerkingen van bekende hits zoals o.m. 'Hang On Sloopy'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘The Ballad Of Bonnie And Clyde’ – Georgie Fame + ‘Bonnie And Clyde’ – Serge Gainsbourg & Brigitte Bardot
In 1968 was het Amerikaanse duo Bonnie Parker en Clyde Barrow heel populair in de muziek. Beide misdadigers werden als bankrovers in de jaren 1930 wereldberoemd. Hun verhaal, dat eindigde in een dodelijke hinderlaag van de politie, werd in 1967 verfilmd onder de titel "Bonnie and Clyde" (met hoofdrollen voor Faye Dunaway en Warren Beatty) en bracht Bonnie en Clyde internationale bekendheid.
Georgie Fame scoorde met zijn single een nummer één in Groot-Brittannië en dat was al vier jaar geleden toen 'Yeh, Yeh' een wereldhit werd in 1964.
Serge Gainsbourg zag zijn kans schoon en sprong mee op de trein samen met Brigitte Bardot, met wie hij toen een romance beleefde. De videoclip die de single moest promoten is gebaseerd op de gelijknamige Amerikaanse film.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Love Child’ – Diana Ross & The Supremes
In 1967 werd de naam van The Supremes gewijzigd in Diana Ross & The Supremes, op bevel van Berry Gordy, de grote baas bij Motown.
'Love Child' is ondanks het controversiële onderwerp een grote nummer één in de Verenigde Staten. Het was in 1968 inderdaad niet evident een buitenechtelijk kind op de wereld te zetten.
En toch is dat precies wat Ross in 1971 zou doen. Ze kreeg een dochter met Berry Gordy, die geboren werd toen Ross een half jaar met haar eerste man, Robert Silberstein, getrouwd was (van 1971 tot 1977). Met Arne Næss jr. was ze getrouwd van 1986 tot 2000. Ross heeft twee dochters met Silberstein en twee zoons met Næss. Diana Ross werd ook genoemd in het testament van Michael Jackson als voogdes voor de kinderen na zijn overlijden. Voorwaar een bezig bijtje!
Leadzangeres was Diana Ross met als achtergrondzangeressen The Andantes, in plaats van Cindy Birdsong en Mary Wilson. Als naar goede gewoonte werd de instrumentatie uitgevoerd door de legendarische Funk Brothers.
'Love Child' wist zelfs 'Hey Jude' van The Beatles van de troon te stoten in de Amerikaanse hitlijsten!
Begin 1970 ging Diana Ross solo, wat haar geen windeieren legde. Het verging The Supremes zonder Diana Ross iets minder goed.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Day In The Life’ – Brian Auger & The Trinity
Zonder Julie Driscoll en geen single maar de eerste track op de elpee 'Definitely What!...' van Brian Auger & The Trinity.
Zodra de eerste noten van het hammondorgel weerklinken herken je meteen 'A Day In The Life' van Lennon/McCartney, een prachtige compositie die prijkt op het grandioze album 'Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band' van The Beatles uit 1967.
Deze instrumentale track werd indertijd gebruikt als tune voor een Franstalig televisieprogramma maar ik kan mij niet meer herinneren of het voor de RTBf was of voor de ORTF.
De autodidact Brian Auger beweegt zich hier in het grensgebied van jazz en popmuziek. Hij imiteerde artiesten die hij bewonderde, zoals Horace Silver en Herbie Hancock. Toen hij in 1965 met Julie Driscoll, Long John Baldry, Rod Stewart en de gitarist Vic Briggs een eigen band The Steampacket vormde, speelde hij daar hammondorgel. Zo werd hij ingehuurd om orgel te spelen bij de opname van 'For Your Love' van The Yardbirds. Toen hij in de studio arriveerde, bleek daar geen orgel te staan. Er stond wel een klavecimbel, dus bij gebrek aan beter nam hij dat. Het werd een grote hit ondanks zijn twijfels.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Time Has Come Today’ / ‘I Can’t Turn You Loose’ – The Chambers Brothers
- Van 'Time Has Come Today' bestaan er twee versies: een korte (voor de single) en een lange (voor de elpee). Vandaag ga ik voor de lange versie.
The Chambers Brothers is een Amerikaanse psychedelische soulband, vooral bekend van hun elf minuten durende hit 'Time Has Come Today' uit 1968. De groep maakte deel uit van de golf van nieuwe muziek die Amerikaanse blues- en gospel-tradities integreerde met moderne psychedelische en rockelementen. Hun muziek wordt vaak gebruikt in filmsoundtracks.
- 'I Can't Turn You Loose' is een song geschreven en als eerste opgenomen door de Amerikaanse soulzanger Otis Redding. Het was de B-kant van zijn single 'Just One More Day' uit 1965. Hij werd vaak uitgevoerd tijdens live optredens. In 1968 bereikte de versie van The Chambers Brothers nummer 37 in de Billboard Hot 100 singles chart. Hun versie stond op de B-kant van de single 'Time Has Come Today'.
De groep bestond uit vier Afro-Amerikaanse broers: George Chambers, Joe Chambers, Lester Chambers, en Willie Chambers met Brian Keenan, de enige blanke Amerikaan, op drums.
Op zaterdag 19 maart 2022 kwam Jaap Reesema als eerste nieuwkomer terecht in de Radio 2 Top 30, meteen op nummer 19. Voor alle duidelijkheid, de Nederlandse zanger heeft het hier over een fijn "vader - zoon" moment want 'Mijn kleine presidentje' gaat heus niet over ene Vladimir P. Alhoewel, een deel van de opbrengsten gaat naar Giro 555, een inzamelactie in Nederland die nu de vluchtelingen uit Oekraïne zal ten goede komen.
De tweede nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 19 maart 2022 kwam binnen op nummer 17. Het was alweer een samenwerking: ditmaal zorgden Jax Jones en MNEK voor de single 'Where Did You Go'. Uzoechi Osisioma "Uzo" Emenike, professioneel bekend onder zijn artiestennaam MNEK, is een Britse zanger, songwriter en producer. Timucin Lam beter bekend als Jax Jones is een Britse dj en songwriter.
Maar de allerhoogste nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 19 maart 2022 is de Belgische inzending voor het Eurovisiesongfestival in Turijn. De RTBf koos dit jaar de vertegenwoordiger van ons land. Jérémie Makiese werd geboren in Antwerpen uit Congolese ouders en verhuisde op zijn zesde naar Brussel. Hij raakte in 2021 bekend dankzij zijn deelname aan The Voice Belgique, de Franstalige versie van The Voice. Hij wist het negende seizoen van deze talentenjacht te winnen. Hopelijk gooit hij met 'Miss You' hoge ogen op het liedjesfestival en brengt het getal 13 hem geen ongeluk want dat is precies het nummer waarop hij meteen terechtkwam in onze wekelijkse hitparade.
Garry Hagger, artiestennaam van Gert Vanderhaeghe (Tielrode, 29 april 1963), is een Vlaamse zanger. 'Alles wat ik wil' was de eerste nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 26 maart 2022. Auteur/componisten : Patrick Hamilton , Vincent Pierins, en Garry Hagger.
Sanne Putseys uit Leefdaal, Bertem en beter bekend als Selah Sue was de tweede nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 26 maart 2022 met haar nieuwste single 'Pills'. Het lied is autobiografisch want in mei 2014 onthulde Selah Sue bij het praatprogramma "Reyers Laat" dat zij lijdt aan depressiviteit. Het is dankzij antidepressiva dat zij zich zo ver heeft kunnen ontwikkelen, zowel professioneel als in haar persoonlijke leven. In het programma "Berg en Dal" met Pat Donnez van 5 september 2021 benadrukte Selah echter hoe belangrijk een gesprek is om met haar diepe dalen om te gaan’.
Regi heeft weer een zangeres aan de haak kunnen slaan en ditmaal was het een Zeeuwse! Emma Heesters kwam ter wereld in 's-Gravenpolder op 8 januari 1996 en deze Nederlandse zangeres, voornamelijk bekend van op haar eigen YouTube-kanaal geplaatste covers, heeft duidelijk nog geen last van de 'Zwaartekracht'. Meteen op nummer 9 in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 26 maart 2022 en wellicht op weg naar nummer één!
Dit waren de nieuwkomers uit de Radio 2 Top 30 van 19 en 26 maart 2022. Hiermee sluit ik de maand maart 2022 op muzikaal vlak dan helemaal af. De nieuwsberichten uit die maand met de nieuwste liedjes zijn nog altijd te herlezen of opnieuw te beluisteren op mijn muzikale blog. Gewoon naar beneden scrollen.
Op zaterdag 5 maart 2022 kwam de single 'Ze danst gewoon op straat' terecht in de Radio 2 Top 30. Volgens Joke Schauvliege was het de zoveelste hit van ene Jef Geenie. Volgens mij en zovele anderen gewoon de Vlaamse groep Yevgueni.
Neen, ik ben niet kwaad maar Olivia Trappeniers wil gewoon dat haar artiestennaam als OLIVIA gespeld wordt, met hoofdletters dus! De Vlaamse zangeres uit Deurne zingt zowel in het Nederlands als in het Engels. Op zaterdag 5 maart 2022 kwam ze terecht in de Radio 2 Top 30 met 'Don't Need It'. Tot 2021 ging ze door het muzikale leven als OT.
Flemming Freddie Viguurs ('s-Hertogenbosch, 5 april 1996) is een Nederlandse singer/songwriter die optreedt onder de naam FLEMMING. Neen, ik ben wederom niet kwaad maar Freddie wil absoluut aangeduid worden met hoofdletters! Op zaterdag 5 maart 2022 was hij met 'Zij wil mij' de hoogste nieuwkomer in de Radio 2 Top 30.
De eerste nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 12 maart 2022 was Mathias Vergels, zeg maar Lowie uit Thuis. Zijn nieuwste single heette 'Zolang je maar hier bent'.
Ed Sheeran stond op zaterdag 12 maart 2022 tweemaal genoteerd in de Radio 2 Top 30 en telkens met een andere zangeres! Op nummer 7 zong hij met Taylor Swift ('The Joker And The Queen' - 4 weken) en nieuw op nummer 26 met Camila Cabello. 'Bam Bam' heette het product van hun samenwerking en dat was niet het het geadopteerde zoontje van Barney en Betty Rubble van The Flintstones.
Tot zover de vijf nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van 5 en 12 maart 2022. Morgen komen de nieuwste hits uit de hitparade van 19 en 26 maart 2022 aan de beurt. En dan is de maand maart helemaal afgesloten.
Het nieuws uit die lentemaand (alhoewel, het lijkt erop dat de winter nog niet is afgelopen!) wordt overheerst door de oorlog (en geen conflict!) in Oekraïne want het Russisch leger is eind februari wel degelijk zijn buurland binnengevallen.
Plots wordt er niet meer gesproken of geschreven over corona of Covid-19 want de barometer staat sinds 7 maart op geel alhoewel de cijfers nog altijd onrustwekkend zijn. Maar de knaldrang is te groot! Ondertussen is de griepepidemie in alle hevigheid losgebarsten met alle gevolgen vandien!
3 maart: De kerncentrale Zaporizja in Oekraïne wordt door het Russische leger veroverd. Dit is de eerste aanval door een leger op een kerncentrale ooit.
4 maart: In Peking gaan de Paralympische Winterspelen 2022 van start.
8 maart: Oliemaatschappij Shell verbreekt officieel alle banden met Rusland vanwege de Russische inval in Oekraïne. Het bedrijf koopt geen Russische olie of gas meer en alle tankstations van Shell in Rusland worden gesloten.
9 maart: Bij een luchtaanval in de Oekraïense stad Marioepol raakt een kinderziekenhuis zwaar beschadigd. Buurland Polen wordt overspoeld met vluchtelingen. Ook in de rest van Europa stromen Oekraïense vrouwen en kinderen toe.
13 maart: Enkele Chinese miljoenensteden – waaronder Changchun en Shenzhen – gaan opnieuw in lockdown vanwege de oplopende COVID-19-besmettingen. In Shanghai worden de scholen gesloten.
19 maart: In het noorden van Noorwegen stort een Amerikaanse V-22 Osprey neer, met aan boord vier militairen die bezig waren met een training voor de NAVO. Geen van hen overleeft het ongeluk.
20 maart: In het Waalse dorp Strépy-Bracquegnies vallen zes doden en verscheidene gewonden als een auto inrijdt op een groep carnavalsvierders. De bestuurder was mogelijk onder invloed. Hij was alleszins een snelheidsduivel.
24 maart: Tijdens een speciale NAVO-top in Brussel vanwege de Russische oorlog in Oekraïne spreken de lidstaten onder meer af om extra troepen naar Bulgarije, Hongarije, Slowakije en Roemenië te sturen.
31 maart: De weersverwachting is dat het vannacht zal sneeuwen. Er zijn geen normale seizoenen meer …
Het is pas jaren later dat ik vernam dat deze prachtige compositie oorspronkelijk in 1967 werd uitgebracht door de Amerikaanse zanger Robert Knight. Na de versie van de Engelse groep Love Affair was het hek van de dam en volgden de covers elkaar in sneltempo op!
Zanger Steve Ellis hield het in december 1969 voor bekeken en verliet de groep voor een solocarrière. Die was niet bijster succesrijk en de band stopte ook in 1974. Iets later trad Ellis live op met een opnieuw samengestelde groep: Steve Ellis's Love Affair.
Enkele merkwaardige covers: U2, Carl Carlton, Sandra, Jamie Cullum, Gloria Estefan, David Ruffin, Patricia Paay, Stephanie Mills, Silvy Melody, Nicoletta en natuurlijk de onvermijdelijke Joe Dassin.
Deze coverversie vind ik de mooiste alhoewel de muziek niet door de band zelf was opgenomen, maar door studiomuzikanten en een orkest.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Words’ – The Bee Gees
Toen bestond de groep The Bee Gees nog uit vijf leden: de drie broers Gibb met Colin Petersen (drums) en Vince Melouney (gitarist).
Vooral niet te verwarren met hun voorgaande single 'World' uit het najaar van 1967. Hoe dan ook, beide singles waren gedurende drie weken nummer één in de Nederlandse Top 40. De BRT Top 30 bestond toen nog niet maar ik vermoed dat de verkoopcijfers iets minder hoog waren dan bij onze noorderburen.
Barry, en de tweeling Maurice en Robin, komen nog eenmaal aan bod in deze reeks met een nummer dat vanaf december scoorde tot in het voorjaar van 1969. Maar dat is voor later.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Delilah’ / ‘Smile’ – Tom Jones
- Was de a-kant popmuziek of opera? Volgens de Britse pers een "power ballad" (soms ook "murder ballad") met een flamenco begeleiding. Feit is dat bij het beluisteren van 'Delilah' het hele verhaal zich in je brein afspeelt, net of het een filmpje is van iets meer dan 3 minuten. Tekst van Barry Mason en muziek van Les Reed, die meehielp met het thema en de titel.
De eerste die het lied uitbracht in 1967 is P.J. Proby die de track echter haatte en belette dat hij werd uitgebracht. In 1975 had de Sensational Alex Harvey Band met hun cover een top 10 hit in het Verenigd Koninkrijk.
- De b-kant 'Smile' is een vrolijk uptempo nummer want Tom Jones zingt hier herhaaldelijk "smile your blues away". Weg met alle zorgen want een glimlach tovert ze weg! Het nummer werd geschreven door Gordon Mills. Hij was een succesrijke manager en liedjesschrijver. De bekendste artiesten onder zijn management waren Tom Jones, Engelbert Humperdinck en Gilbert O'Sullivan. Verder schreef hij ook hits voor o.m. Cliff Richard, Johnny Kidd & the Pirates, Freddie and the Dreamers, the Applejacks, Paul Jones, en Peter and Gordon.
Wat mij betreft een single waarvan de twee kanten toen heel vaak werden opgezet dankzij een muntje in de jukebox!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Dance To The Music’ – Sly & The Family Stone
Deze single was mijn eerste kennismaking met die Amerikaanse funk-, soul- en rockband uit San Francisco, Californië.
De groep muzikanten was actief tussen 1966 en 1975. De voorman van de band was de zanger, componist, platenproducer en multi-instrumentalist Sly (Sylvester) Stone, en de groep bevatte daarnaast enkele familieleden en vrienden van Sly Stone. Sly & the Family Stone staat bekend als de eerste grote Amerikaanse rockband met een multiculturele bezetting; de band bestond namelijk uit Afro-Amerikanen, blanken, mannen en vrouwen.
En dat was niet evident in 1968 met de moorden op Martin Luther King en Bobby Kennedy in gedachten en de rassenonlusten die daaruit voortvloeiden. Het was een turbulente tijd waarvan de zorgen enigszins werden gelenigd door de geweldige dansmuziek.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
’20 minuten geduld’ – Will Tura
Een uitstekende keuze van de entourage van de Keizer van het Vlaamse lied. ’25 Minutes To Go’ werd geschreven door Shel Silverstein en door Johnny Cash uitgebracht in 1965.
Shel Silverstein is niet van de minsten: hij schreef de teksten en muziek voor het grootste deel van de Dr. Hook-liedjes, waaronder 'The Cover Of The Rolling Stone', 'Freakin' At The Freakers' Ball' , 'Sylvia's Mother', 'The Things I Didn't Say', 'Ballsack' en een waarschuwend lied over venerische ziekten 'Don't Give A Dose To The One You Love Most'. Ook het nummer 'The Ballad Of Lucy Jordan', bekend van Marianne Faithfull, is van zijn hand. De wereldberoemde Johnny Cash-hit 'A Boy Named Sue' werd ook door hem gecomponeerd. Later schreef hij er een vervolg op: 'Father Of A Boy Named Sue'.
En ’20 minuten geduld’, dat een grote hit werd voor Will Tura, werd voorzien van een uitstekende Nederlandse tekst door Nelly Bijl en het orkest werd gedirigeerd door Willy Albimoor. Het was niet evident dat dit lied een hit werd want het verhaal gaat over een ter dood veroordeelde ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘La source’ – Isabelle Aubret
Het Eurovisiesongfestival van 1968: Cliff Richard won niet, Franco zorgde ervoor dat de Spaanse Massiel won en met 'Jedan Dan' uit Joegoslavië had ik vrolijk meegezongen. Maar het was Isabelle Aubret die toen eigenlijk had moeten winnen met het droevige lied 'La source’.
Aubret, geboren als Thérèse Coquerelle in Lille (Frankrijk), eindigde als derde voor haar vaderland met 'La source' op muziek van Daniel Faure en teksten van Henri Dijan, en Guy Kap.
Alhoewel ik toen iets ouder was dan 16 jaar begreep ik heel goed de echte betekenis van het sprookje van Roodkapje, opgeschreven in de 17de eeuw door Charles Perrault en later door de gebroeders Grimm.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Touch Me’ / ‘Hello, I love You, Won’t You Tell Me Your Name?’ – The Doors
The Doors hadden de muziekwereld verbaasd in 1967 met 'Light My Fire' en hun debuutelpee en in 1968 ging hun succes verder.
Onderstaande videoclip geeft het live optreden weer van The Doors in "The Smothers Brothers Comedy Hour", met een heus orkest in de achtergrond (strijkers èn blazers!). Exacte datum: 15 december 1968 en het orkest was het bekende Nelson Riddle Orchestra en de sax solo werd geblazen door Curtis Amy. Helemaal live was het niet want Jim Morrison playbackte op een vooraf opgenomen band, de saxofonist deed hetzelfde net als drummer John Densmore want als je aandachtig kijkt tussen 3:00 en 3:08 minuten klopt het ritme niet helemaal.
Gitarist Robby Krieger is tijdens het optreden te zien met een blauw oog. In de jaren zestig, zo vertelde Ray Manzarek later tijdens een interview, was het gevaarlijk voor langharigen op straat te lopen want dan was je tegen de oorlog in Vietnam en niet trouw aan je vaderland. Morrison en Krieger kregen het aan de stok met enkele rednecks van wie er een uithaalde naar Morrison maar die kon tijdig bukken. En het was Krieger die incasseerde. De schminkster wou het blauw oog nog wegtoveren maar Krieger weigerde: "Ik zal de eerste artiest zijn die op nationale televisie optreedt met een blauw oog!" ...
De tweede single die het geweldig goed deed in de zomer van 1968 was ‘Hello, I Love You, Won’t You Tell Me Your Name?’, vaak afgekort tot 'Hello, I Love You' want de titel was veel te lang voor de hitlijsten.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Magic Bus’ – The Who
Tot 1984 was ik een trouwe gebruiker van het openbaar vervoer in Brussel maar een magische bus van de M.I.V.B. heb ik nooit gezien. Dagelijks nam ik autobus of tram om naar school te gaan en later om te gaan werken. Vanaf 1976 kwam dan de metro en in 1984 mijn eerste auto.
Het jaar 1967 was voor de Engelse rockgroep The Who een fantastisch jaar geweest, denk maar aan 'I Can See For Miles' en 'Pictures Of Lily'. Het jaar daarop was minder succesrijk want 'Dogs' (gezongen in het dialect) en 'Call Me Lightning' waren geflopt.
Maar met 'Magic Bus' stond het viertal weer aan de top in de warme zomer van 1968. Typisch voor deze song zijn de maracas en de eindeloze percussie wat het geheel een magische touch geeft. Ontsproten in het brein van Pete Townshend in een productie van Kit Lambert.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Build Me Up, Buttercup’ – The Foundations
In de Verenigde Staten was de groep rond Sylvester Stone, Sly & The Family Stone, een van de eerste multiraciale muziekgroepen. In het Verenigd Koninkrijk waren dat The Equals en The Foundations.
De eerste bezetting en tevens de oprichters waren: Clem Curtis (zang) in 1968 vervangen door Colin Young; Alan Warner (gitaar); Peter Macbeth (bas); Tim Harris (drums); Tony Gomez (keyboard); Pat Burke (saxofoon, dwarsfluit); Mike Elliott (saxofoon); Eric Allan Dale (trombone).
De bezetting was internationaal: Dale kwam uit Dominica, Burke en Elliott kwamen uit Jamaica, Gomez van Sri Lanka en Curtis uit Trinidad. Warner, Macbeth en Harris waren geboren Britten.
Een "buttercup" is een boterbloem of een ranonkel. Het vrolijk uptempo nummer werd geschreven door Tony Macaulay en Mike d'Abo.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Midnight Confessions’ – The Grass Roots
The Grass Roots was een Amerikaanse rockband die tussen 1965 en 1975 regelmatig in de hitparade stond. De band was oorspronkelijk de creatie van Lou Adler en het songschrijversduo P.F. Sloan en Steve Barri. De groepsnaam werd (verkeerdelijk of niet) vaak afgedrukt als The Grassroots.
Op zondag 27 oktober 1968 speelden de Grass Roots op het San Francisco Pop Festival toen hun hit 'Midnight Confessions', hun eerste plaat met blazers en met Carol Kaye (van de Wrecking Crew) op de eerste baslijn. Kaye werd geboren als dochter van beroepsmusici. Ze werd op 14-jarige leeftijd gitaarlerares en begon op 21-jarige leeftijd als sessiemuzikante. Toen in 1963 een basgitarist eens niet in de studio kwam opdagen, speelde zij ook de basgitaar-partij in en wisselde mede daardoor van instrument. Ze is te horen op ontelbare wereldhits (meer dan 10.000 nummers, waaronder talloze Phil Spector-producties en nummers van The Beach Boys) en vierde verleden week haar 87ste verjaardag!
De bezetting van The Grass Roots: Creed Bratton (gitaar); Warren Entner (gitaar); Robert 'Rob' Grill (bas); Rick Coonce (drums).
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, bergen, heuvels, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
Samengevat: 'Geografische Muziek'.
Vandaag een allerlaatste bonus (nr. 1018 t.e.m. nr. 1025)!
Ann Christy, geboren als Christiane Leenaerts (Antwerpen, 22 september 1945 – Jette, 7 augustus 1984), was een Vlaamse zangeres. Leenaerts startte haar zangcarrière met het orkest The Adams waarvan de drummer, Marc Hoyois, later haar man zou worden. Ze zong Franstalige liedjes en ging op tournee door België en Frankrijk met Adamo. In 1968 won ze de zangwedstrijd het Songfestival van Knokke (samen met Jacques Raymond, Lily Castel, Nicole Josy en Hugo Dellas, onder leiding van Anton Peters). Niet alleen haar stem, maar ook de kleding was opvallend: ze liet zich vaak kleden door de hippieontwerpster Ann Salens.
Ze werd bekend in de jaren '70 met nummers als 'Gelukkig zijn' (Eurovisiesongfestival 1975) en 'Dag vreemde man' (Canzonissima 1971). Beide liedjes werden geschreven door haar goede vriendin en vaste tekstschrijfster Mary Boduin.
In 1980 had ze een hit met het lied 'De roos', een cover van 'The Rose' van Bette Midler, vertaald door Johan Verminnen. Het oorspronkelijk lied is gebaseerd op het leven van Janis Joplin.
‘Le garçon que j’aimais’ heeft ze in 1968 gezongen tijdens het Songfestival van Knokke en haar optreden dat ik toen op televisie zag is mij altijd bijgebleven. Niemand als zij kon dit lied op zo'n geweldige manier brengen.
Kippenvelmoment ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘The First Cut Is The Deepest’ – P.P. Arnold
Cat Stevens schreef het lied over een prille stukgelopen relatie in 1967 en probeerde andere artiesten te overtuigen het op te nemen. Tevergeefs tot hij het kon verkopen voor £30 aan P. P. Arnold, die er in het Verenigd Koninkrijk een hit mee had in de zomer van 1967.
De auteursversie van Stevens verscheen op zijn elpee 'New Masters' die pas in december 1967 werd uitgebracht. Tegen die tijd werd de versie van P.P. Arnold eind 1967/begin 1968 meer en meer gedraaid op onze radiozenders. Op de versie van Cat Stevens speelt Big Jim Sullivan elektrische gitaar en Herbie Flowers (van Blue Mink) basgitaar.
Volgens mij is dit de mooiste versie, gebracht door de voormalige Ikette.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘What A Wonderful World’ – Louis Armstrong
Deze song werd geschreven door Bob Thiele (als "George Douglas") en George David Weiss. Hij werd opgenomen door Louis Armstrong en uitgebracht op 1 september 1967 als single. In het Verenigd Koninkrijk bereikte Armstrong in 1968 daarmee de hoogste positie maar in de Verenigde Staten flopte het plaatje omdat Larry Newton, de blanke baas van ABC Records, het lied niet kon horen en weigerde er promotie voor te maken. De song werd namelijk geschreven om de spanningen tussen de verschillende rassen te bekoelen. Armstrong werd uitgekozen omdat hij de kwaliteit bezat om mensen van verschillende rassen samen te brengen.
Nadat het lied te horen was in de film 'Good Morning, Vietnam', werd het opnieuw op single uitgebracht in 1988, en steeg het tot nummer 32 in de Billboard Hot 100.
Op het Europees continent scoorde Armstrong in de loop van 1968. De spanningen waren dan in de VS al tot een kookpunt gekomen door de moord op Martin Luther King en twee maanden later op Robert Kennedy.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Vesoul’ – Jacques Brel
Wat had Jacques Brel met de Franse gemeente Vesoul? Niets. Maar hij bracht er wel twee keer de nacht door -naar verluidt in goed gezelschap- en dat was voldoende om inspiratie te vinden voor een fantastisch nummer. De kreet "Chauffe Marcel, chauffe!" krijgt dan een heel andere betekenis. Alle gekheid op een stokje: het is gewoon een aanmoediging van Brel om de accordeonist Marcel Azzola op te zwepen. Zijn prestatie heeft enorm bijgeleverd tot het succes van het nummer.
De burgemeester van Vesoul is niet ontgoocheld dat zijn gemeente niet zo positief wordt afgeschilderd, net zoals Vierzon, Honfleur, of Hamb(o)urg. Minder goede reclame is volgens hem ook reclame.
Opmerkelijk is tevens de verwijzing naar een optreden van Jacques Dutronc in de tekst! Op het einde schreeuwt Brel "Chauffe Jean, chauffe!" en die kreet is gericht aan John Tegmeyer op de klarinet!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Classical Gas’ – Mason Williams
Wie mij kent weet dat ik van vele genres muziek hou gaande van The Beatles, popmuziek, klassieke muziek, jazz, blues, rhythm & blues, soul, funk, ska, reggae, en rock-'n'-roll.
Mason Douglas Williams is een Amerikaanse klassiek gitarist, componist, zanger, schrijver, komiek en dichter, vooral bekend om zijn instrumentale hit 'Classical Gas'.
Niet echt klassieke muziek te noemen maar door deskundigen ondergebracht in het genre "barokpop". De oorspronkelijke naam van de compositie was 'Classical Gasoline' maar door een fout werd de titel ingekort tot 'Classical Gas'.
Mason Williams bespeelde de klassieke gitaar met in de achtergrond leden van The Wrecking Crew, uiterst bekwame studiomuzikanten die op ontelbare wereldhits te horen zijn. Drummer Hal Blaine is een van de bekendste studiomuzikanten uit die groep, net als Glen Campbell trouwens.
Een onwaarschijnlijke nummer één in de Amerikaanse hitlijsten in de zomer van 1968.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘My World Fell Down’ – Sagittarius
Sagittarius is Latijn voor boogschutter en dat is toevallig ook mijn sterrenbeeld. Boogschutter is het astrologische teken van mensen geboren tussen ca. 22 november en ca. 21 december.
Ik was meteen fan toen ik ‘My World Fell Down’ voor het eerst op de radio hoorde. Producer Gary Usher was betrokken met muziek sinds de vroege jaren zestig. Hij schreef ook teksten voor sommige van Brian Wilsons vroege songs. The Beach Boys deden ook vaak een beroep op The Wrecking Crew (o.a. voor 'Good Vibrations').
Toen hij een demo van 'My World Fell Down' hoorde (ook opgenomen door de Britse popband The Ivy League) besloot hij een beroep te doen op Glen Campbell (ook een lid van The Wrecking Crew), Bruce Johnston en zanger/producent Terry Melcher (zoon van Doris Day) voor de zang. Hij sloot de opname af door toevoeging van een musique concrète-brug. Musique concrète is een Franse muziekstroming waarbij gebruik wordt gemaakt van alledaagse geluiden die met behulp van elektronica worden verwerkt tot composities en geluidscollages. In 1967 hadden Pierre Henry en Michel Colombier al daarmee gewerkt voor hun elektronische jerks in opdracht van Maurice Béjart.
De sound van deze prachtige single roept bij mij altijd het melancholische najaarsgevoel op uit Californië (Indian Summer), net zoals 'California Dreamin'' van The Mamas & The Papas.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'The Soul Drummers’ – Ray Barretto
Raymond Barretto was een Amerikaanse congaspeler, drummer, percussionist, orkestleider, componist en producer. Hij was lid van het orkest van Tito Puente van 1957 tot 1960 en richtte zijn eigen orkest op in 1961. Hij was tevens een van de Fania All Stars en een veelgevraagd sessiemuzikant.
In de Brusselse discotheken was 'The Soul Drummers’ (soms ook uitgebracht als 'Soul Drummers') vanaf 1968 een grijsgedraaide single.
Hoe dan ook: een song die begint met "Yeah, baby!" en doorspekt is met kreten als "sock it to me" nodigt altijd uit tot enkele gekke danspasjes.
Hopla met de beentjes!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Love Is Blue’ – Paul Mauriat & son orchestre
Naast dansmuziek is er ook luistermuziek en daaronder valt beslist deze instrumentale bewerking van ‘L’amour est bleu’ waarmee Vicky het Groothertogdom Luxemburg op het Eurovisiesongfestival in 1967 vertegenwoordigde. Pas later vernam ik dat Vicky de Grieks-Duitse zangeres Vicky Leandros was. Ze werd toen vierde en Louis Neefs zevende.
De Franse dirigent, arrangeur, tekstschrijver, componist en orkestleider, Paul Mauriat, was zo slim deze prachtige melodie uit te kiezen en onder de naam ‘Love Is Blue’ uit te brengen op single.
Ook deze single was een onwaarschijnlijke nummer één in de Verenigde Staten in 1968 en wordt daar beschouwd als een eendagsvlieg (onehitwonder).
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Spooky’ – Classics IV
Classics IV was een Amerikaanse popband, opgericht in Jacksonville in 1965 door Dennis Yost en staat vooral bekend om de hits 'Spooky', 'Stormy' en 'Traces', die van 1967 tot 1969 werden uitgebracht.
Over die groep was in 1968 heel weinig geweten. Dusty Springfield nam een cover op van dat leuke liedje. Pas veel later vernam ik dat Dennis Yost de frontzanger was want toen werden alle opnames als volgt vermeld: Classics IV featuring Dennis Yost.
De song gaat niet over een spook of een geest maar over een meisje dat rondspookt in het brein van de verliefde zanger.
Oorspronkelijk was dit een instrumentaal liedje uit 1967 met een prachtige saxofoon gespeeld door Mike Sharpe (Shapiro). Sindsdien wordt het in de Verenigde Staten omstreeks Halloween heel vaak gespeeld op diverse radiozenders.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Mighty Quinn (Quinn, The Eskimo)’ – Manfred Mann
Alweer een ruwe diamant van Bob Dylan die werd gepolijst door Manfred Mann. Zoals zovele muzikanten putte hij uit 'The Basement Tapes' waarvan een deel pas in 1975 zou worden uitgebracht op dubbelelpee. Julie Driscoll & The Brian Auger Trinity; The Byrds; Peter, Paul & Mary; en The Band hadden al het goede voorbeeld gegeven en composities uit dat album uitgebracht. Jonathan King en Manfred Mann zouden in de jaren zeventig nogmaals liedjes daaruit coveren.
'Quinn the Eskimo (The Mighty Quinn)' komt uit de sessies van 100 songs tijdens die Basement Tapes maar haalde het album niet. Volgens sommigen is het personage gebaseerd op Anthony Quinn in de film 'The Savage Innocents' uit 1960. In 2004 verscheen een krantenartikel waarin stond dat de inspiratiebron Gordon Quinn was geweest, mede-oprichter van Kartemquin Films, in ruil voor een bewezen dienst (documentaire 'Eat the Document'). Dylan beweerde dan weer dat het enkel om een kinderrijmpje ging.
Hoe dan ook, deze versie van de groep Manfred Mann was een grote hit in 1968 met zelfs een nummer één als gevolg in het Verenigd Koninkrijk.
