Ann Christy, geboren als Christiane Leenaerts (Antwerpen, 22 september 1945 – Jette, 7 augustus 1984), was een Vlaamse zangeres. Leenaerts startte haar zangcarrière met het orkest The Adams waarvan de drummer, Marc Hoyois, later haar man zou worden. Ze zong Franstalige liedjes en ging op tournee door België en Frankrijk met Adamo. In 1968 won ze de zangwedstrijd het Songfestival van Knokke (samen met Jacques Raymond, Lily Castel, Nicole Josy en Hugo Dellas, onder leiding van Anton Peters). Niet alleen haar stem, maar ook de kleding was opvallend: ze liet zich vaak kleden door de hippieontwerpster Ann Salens.
Ze werd bekend in de jaren '70 met nummers als 'Gelukkig zijn' (Eurovisiesongfestival 1975) en 'Dag vreemde man' (Canzonissima 1971). Beide liedjes werden geschreven door haar goede vriendin en vaste tekstschrijfster Mary Boduin.
In 1980 had ze een hit met het lied 'De roos', een cover van 'The Rose' van Bette Midler, vertaald door Johan Verminnen. Het oorspronkelijk lied is gebaseerd op het leven van Janis Joplin.
‘Le garçon que j’aimais’ heeft ze in 1968 gezongen tijdens het Songfestival van Knokke en haar optreden dat ik toen op televisie zag is mij altijd bijgebleven. Niemand als zij kon dit lied op zo'n geweldige manier brengen.
Kippenvelmoment ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘The First Cut Is The Deepest’ – P.P. Arnold
Cat Stevens schreef het lied over een prille stukgelopen relatie in 1967 en probeerde andere artiesten te overtuigen het op te nemen. Tevergeefs tot hij het kon verkopen voor £30 aan P. P. Arnold, die er in het Verenigd Koninkrijk een hit mee had in de zomer van 1967.
De auteursversie van Stevens verscheen op zijn elpee 'New Masters' die pas in december 1967 werd uitgebracht. Tegen die tijd werd de versie van P.P. Arnold eind 1967/begin 1968 meer en meer gedraaid op onze radiozenders. Op de versie van Cat Stevens speelt Big Jim Sullivan elektrische gitaar en Herbie Flowers (van Blue Mink) basgitaar.
Volgens mij is dit de mooiste versie, gebracht door de voormalige Ikette.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘What A Wonderful World’ – Louis Armstrong
Deze song werd geschreven door Bob Thiele (als "George Douglas") en George David Weiss. Hij werd opgenomen door Louis Armstrong en uitgebracht op 1 september 1967 als single. In het Verenigd Koninkrijk bereikte Armstrong in 1968 daarmee de hoogste positie maar in de Verenigde Staten flopte het plaatje omdat Larry Newton, de blanke baas van ABC Records, het lied niet kon horen en weigerde er promotie voor te maken. De song werd namelijk geschreven om de spanningen tussen de verschillende rassen te bekoelen. Armstrong werd uitgekozen omdat hij de kwaliteit bezat om mensen van verschillende rassen samen te brengen.
Nadat het lied te horen was in de film 'Good Morning, Vietnam', werd het opnieuw op single uitgebracht in 1988, en steeg het tot nummer 32 in de Billboard Hot 100.
Op het Europees continent scoorde Armstrong in de loop van 1968. De spanningen waren dan in de VS al tot een kookpunt gekomen door de moord op Martin Luther King en twee maanden later op Robert Kennedy.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Vesoul’ – Jacques Brel
Wat had Jacques Brel met de Franse gemeente Vesoul? Niets. Maar hij bracht er wel twee keer de nacht door -naar verluidt in goed gezelschap- en dat was voldoende om inspiratie te vinden voor een fantastisch nummer. De kreet "Chauffe Marcel, chauffe!" krijgt dan een heel andere betekenis. Alle gekheid op een stokje: het is gewoon een aanmoediging van Brel om de accordeonist Marcel Azzola op te zwepen. Zijn prestatie heeft enorm bijgeleverd tot het succes van het nummer.
De burgemeester van Vesoul is niet ontgoocheld dat zijn gemeente niet zo positief wordt afgeschilderd, net zoals Vierzon, Honfleur, of Hamb(o)urg. Minder goede reclame is volgens hem ook reclame.
Opmerkelijk is tevens de verwijzing naar een optreden van Jacques Dutronc in de tekst! Op het einde schreeuwt Brel "Chauffe Jean, chauffe!" en die kreet is gericht aan John Tegmeyer op de klarinet!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Classical Gas’ – Mason Williams
Wie mij kent weet dat ik van vele genres muziek hou gaande van The Beatles, popmuziek, klassieke muziek, jazz, blues, rhythm & blues, soul, funk, ska, reggae, en rock-'n'-roll.
Mason Douglas Williams is een Amerikaanse klassiek gitarist, componist, zanger, schrijver, komiek en dichter, vooral bekend om zijn instrumentale hit 'Classical Gas'.
Niet echt klassieke muziek te noemen maar door deskundigen ondergebracht in het genre "barokpop". De oorspronkelijke naam van de compositie was 'Classical Gasoline' maar door een fout werd de titel ingekort tot 'Classical Gas'.
Mason Williams bespeelde de klassieke gitaar met in de achtergrond leden van The Wrecking Crew, uiterst bekwame studiomuzikanten die op ontelbare wereldhits te horen zijn. Drummer Hal Blaine is een van de bekendste studiomuzikanten uit die groep, net als Glen Campbell trouwens.
Een onwaarschijnlijke nummer één in de Amerikaanse hitlijsten in de zomer van 1968.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘My World Fell Down’ – Sagittarius
Sagittarius is Latijn voor boogschutter en dat is toevallig ook mijn sterrenbeeld. Boogschutter is het astrologische teken van mensen geboren tussen ca. 22 november en ca. 21 december.
Ik was meteen fan toen ik ‘My World Fell Down’ voor het eerst op de radio hoorde. Producer Gary Usher was betrokken met muziek sinds de vroege jaren zestig. Hij schreef ook teksten voor sommige van Brian Wilsons vroege songs. The Beach Boys deden ook vaak een beroep op The Wrecking Crew (o.a. voor 'Good Vibrations').
Toen hij een demo van 'My World Fell Down' hoorde (ook opgenomen door de Britse popband The Ivy League) besloot hij een beroep te doen op Glen Campbell (ook een lid van The Wrecking Crew), Bruce Johnston en zanger/producent Terry Melcher (zoon van Doris Day) voor de zang. Hij sloot de opname af door toevoeging van een musique concrète-brug. Musique concrète is een Franse muziekstroming waarbij gebruik wordt gemaakt van alledaagse geluiden die met behulp van elektronica worden verwerkt tot composities en geluidscollages. In 1967 hadden Pierre Henry en Michel Colombier al daarmee gewerkt voor hun elektronische jerks in opdracht van Maurice Béjart.
De sound van deze prachtige single roept bij mij altijd het melancholische najaarsgevoel op uit Californië (Indian Summer), net zoals 'California Dreamin'' van The Mamas & The Papas.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'The Soul Drummers’ – Ray Barretto
Raymond Barretto was een Amerikaanse congaspeler, drummer, percussionist, orkestleider, componist en producer. Hij was lid van het orkest van Tito Puente van 1957 tot 1960 en richtte zijn eigen orkest op in 1961. Hij was tevens een van de Fania All Stars en een veelgevraagd sessiemuzikant.
In de Brusselse discotheken was 'The Soul Drummers’ (soms ook uitgebracht als 'Soul Drummers') vanaf 1968 een grijsgedraaide single.
Hoe dan ook: een song die begint met "Yeah, baby!" en doorspekt is met kreten als "sock it to me" nodigt altijd uit tot enkele gekke danspasjes.
Hopla met de beentjes!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Love Is Blue’ – Paul Mauriat & son orchestre
Naast dansmuziek is er ook luistermuziek en daaronder valt beslist deze instrumentale bewerking van ‘L’amour est bleu’ waarmee Vicky het Groothertogdom Luxemburg op het Eurovisiesongfestival in 1967 vertegenwoordigde. Pas later vernam ik dat Vicky de Grieks-Duitse zangeres Vicky Leandros was. Ze werd toen vierde en Louis Neefs zevende.
De Franse dirigent, arrangeur, tekstschrijver, componist en orkestleider, Paul Mauriat, was zo slim deze prachtige melodie uit te kiezen en onder de naam ‘Love Is Blue’ uit te brengen op single.
Ook deze single was een onwaarschijnlijke nummer één in de Verenigde Staten in 1968 en wordt daar beschouwd als een eendagsvlieg (onehitwonder).
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Spooky’ – Classics IV
Classics IV was een Amerikaanse popband, opgericht in Jacksonville in 1965 door Dennis Yost en staat vooral bekend om de hits 'Spooky', 'Stormy' en 'Traces', die van 1967 tot 1969 werden uitgebracht.
Over die groep was in 1968 heel weinig geweten. Dusty Springfield nam een cover op van dat leuke liedje. Pas veel later vernam ik dat Dennis Yost de frontzanger was want toen werden alle opnames als volgt vermeld: Classics IV featuring Dennis Yost.
De song gaat niet over een spook of een geest maar over een meisje dat rondspookt in het brein van de verliefde zanger.
Oorspronkelijk was dit een instrumentaal liedje uit 1967 met een prachtige saxofoon gespeeld door Mike Sharpe (Shapiro). Sindsdien wordt het in de Verenigde Staten omstreeks Halloween heel vaak gespeeld op diverse radiozenders.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Mighty Quinn (Quinn, The Eskimo)’ – Manfred Mann
Alweer een ruwe diamant van Bob Dylan die werd gepolijst door Manfred Mann. Zoals zovele muzikanten putte hij uit 'The Basement Tapes' waarvan een deel pas in 1975 zou worden uitgebracht op dubbelelpee. Julie Driscoll & The Brian Auger Trinity; The Byrds; Peter, Paul & Mary; en The Band hadden al het goede voorbeeld gegeven en composities uit dat album uitgebracht. Jonathan King en Manfred Mann zouden in de jaren zeventig nogmaals liedjes daaruit coveren.
'Quinn the Eskimo (The Mighty Quinn)' komt uit de sessies van 100 songs tijdens die Basement Tapes maar haalde het album niet. Volgens sommigen is het personage gebaseerd op Anthony Quinn in de film 'The Savage Innocents' uit 1960. In 2004 verscheen een krantenartikel waarin stond dat de inspiratiebron Gordon Quinn was geweest, mede-oprichter van Kartemquin Films, in ruil voor een bewezen dienst (documentaire 'Eat the Document'). Dylan beweerde dan weer dat het enkel om een kinderrijmpje ging.
Hoe dan ook, deze versie van de groep Manfred Mann was een grote hit in 1968 met zelfs een nummer één als gevolg in het Verenigd Koninkrijk.
‘The Blue Danube’ – Johann Strauss jr. / ‘Also sprach Zarathustra’ – Berliner Philharmoniker
Beide klassieke werken komen voor in de originele soundtrack van de film '2001: A Space Odyssey' van Stanley Kubrick, duidelijk een inspiratiebron voor David Bowie's ‘A Space Oddity’ in 1969. Maar die laatste komt in een volgende reeks aan bod.
‘The Blue Danube’ is in onze contreien beter bekend als 'An der schönen blauen Donau', één van de bekendste composities van Johann Strauss jr., een Oostenrijks violist en componist van vele walsen en operettes. Deze versie wordt gespeeld door het London Philarmonic Orchestra o.l.v. Franz Welser-Most.
'Also sprach Zarathustra, Op. 30', is een symfonisch gedicht uit 1896 van de Duitse componist Richard Strauss, geïnspireerd door de filosofische roman Also sprach Zarathustra uit 1883–85 van Friedrich Nietzsche. Het eerste deel is sinds 1968 beroemd door het gebruik in de film '2001: A Space Odyssey'. Richard Georg Strauss was een Duitse componist en dirigent. Hij is niet verwant met Johann Strauss en diens familie uit Wenen. In 1973 bracht de Braziliaanse musicus en arrangeur Eumir Deodato een fantastische en zeer dansbare popversie uit waarmee hij in 1974 een Grammy Award won.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Lalena’ / ‘Atlantis’ – Donovan
Donovan Leitch, de Schotse bard, werd bij aanvang van zijn muzikale loopbaan vaak afgedaan in de pers als een flauw afkooksel van Bob Dylan. Niets is minder waar want Donovan had veel meer in zijn mars dan het zingen van protestliederen. Hij bracht meesterlijke singles uit in zijn psychedelische periode (1966/1967). In 1968 vergezelde hij The Beatles naar India en leerde John en Paul daar fingerpickin' op akoestische gitaar. Denk maar aan het prachtige 'Blackbird'.
En hij slaagde er zelfs in twee prachtige composities op de wereld los te laten in 1968 zoals 'Lalena', een droefgeestige ballade en 'Atlantis', een prachtig verhaal van hoe de wereld eruitzag vóór de grote zondvloed en het mysterieuze continent Atlantis verzwolgen werd in de ... Atlantische oceaan! Donovan stond in 1969 ook nog hier en daar in de hitlijsten met dit geweldig nummer. Het duurde niet lang of Deep Purple bracht in 1969 een coverversie uit van 'Lalena'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Mony Mony' - Tommy James & The Shondells
Tommy James & The Shondells was een Amerikaanse popgroep, opgericht in 1964. In februari 1964 nam de band het Jeff Barry/Ellie Greenwich-nummer 'Hanky Panky' op (oorspronkelijk een b-kantje van The Raindrops). Snap Records, het label waaronder Hanky Panky oorspronkelijk werd uitgebracht, had geen nationale distributie. De band toerde door het oostelijke midwesten, maar geen enkele andere markt deed mee met het nummer. De single slaagde er niet in om zich nationaal te plaatsen in de hitlijst en The Shondells ontbonden in 1965, nadat de leden van de middelbare school waren afgestudeerd. Ondertussen had de danspromotor Bob Mack uit Pittsburgh de vergeten single 'Hanky Panky' opgegraven, die hij op verschillende dansfeesten speelde en radiostations daar prezen het als een exclusief nummer. De respons van de luisteraars moedigde regelmatig spelen aan en de vraag steeg en dankzij nationale promotie steeg de single in de zomer van 1966 naar de eerste plaats! Alle opvolgers flopten jammerlijk behalve 'I Think We're Alone Now' uit 1967 en deze zeer dansbare 'Mony Mony', met dank aan een opzwepende intro.
Tommy James & The Shondells scoorden nogmaals een nummer 1 in hun thuisland, ditmaal met een psychedelisch nummer, eind 1968/begin 1969. Er is een merkwaardige anekdote aan die single verbonden i.v.m. mijn vader zaliger. Maar dat is voor later in deze reeks!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Young Girl’ – Gary Puckett & The Union Gap
In 1967 heette deze band nog kortweg The Union Gap en met 'Woman, Woman' werd de Amerikaanse groep meermaals gedraaid op de toenmalige BRT. De BRT Top 30 zou pas twee jaar later opgericht worden, dus over hitnoteringen of verkoopcijfers beschik ik niet.
De tenorstem van Gary Puckett viel zodanig in de smaak (vooral bij de vrouwelijke fans) dat de platenfirma besliste de groepsnaam te wijzigen in Gary Puckett & The Union Gap.
De bandleden kleedden zich als een visuele gimmick in Union Army-stijl uniformen uit de Amerikaanse Burgeroorlog. Wie zich daarbij niets kan voorstellen moet maar eens de stripreeks 'De Blauwbloezen' lezen. Deze humoristische strip wordt sinds 1972 uitgegeven.
De grootste hits van Gary Puckett & The Union Gap handelden altijd over vrouwen: 1967: 'Woman, Woman'; 1968: 'Young Girl'; 1968: 'Lady Willpower'; 1968: 'Over You'; 1969: 'Don't Give In To Him'; 1969: 'This Girl Is A Woman Now'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Race With The Devil’ – The Gun
De hitlijsten van 1968 stonden vaak bol van hemelse muziek alhoewel er in de volgende drie nummers van deze reeks niet over engelen gezongen wordt maar over een bovennatuurlijk wezen dat het kwaad verpersoonlijkt. Gemeenzaam wordt het schepsel aangeduid als de duivel, Lucifer of Satan. Meer gekscherende benamingen voor de duivel zijn: de duvel, Droes, Drommel, doivelke, Joos, Joosje, Joos pek, Joosje pek en Joost. Denk maar aan de uitdrukking: "Joost mag het weten." ...
The Gun (soms ook Gun) was een Britse psychedelische rockband, bestaande uit de broers Adrian Gurvitz (gitaar en zang) en Paul Gurvitz (basgitaar en zang) met Louis Farrell (drums), die in 1968 hun eerste hit scoorden met het nummer 'Race With The Devil'. Zij waren voorlopers van de heavy metal. In 1970 werd de groep opgeheven. Gun betekent in het Engels zowel kanon als geweer, vuurwapen, pistool of schietwapen maar in dit geval zou ik opteren voor kanon want die debuutsingle van The Gun sloeg in als een bom (of een kanonbal).
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Sympathy For The Devil’ – The Rolling Stones
Het is een van de bekendste nummers van de Stones en verscheen in 1968 op het album 'Beggars Banquet'. Het nummer werd geschreven door het duo Jagger/Richards maar is toch vooral het werk van Mick Jagger. 'Sympathy For The Devil' werd opgenomen in de Olympic Studios in Londen. Opmerkelijk is dat Keith Richards op de bas speelt en niet, zoals gewoonlijk, Bill Wyman, die bij deze opname maracas en andere percussie bespeelde. Het lied is geschreven vanuit het standpunt van Lucifer, de duivel, en geïnspireerd op het boek "De Meester en Margarita" van de Russische schrijver Michail Boelgakov. Lucifer legt uit hoe hij duizenden jaren lang getuige is geweest van het geweld dat de mensheid tegen zichzelf gebruikt heeft, vaak in naam van religie. Het was destijds een controversieel nummer omdat het werd uitgelegd als een oproep tot Duivelsaanbidding. Daarnaast kan het gezien worden als protest tegen de Vietnamoorlog.
De tekst wil ik jullie niet onthouden want die vind ik fenomenaal:
"Please allow me to introduce myself I'm a man of wealth and taste I've been around for a long, long years Stole million man's soul an faith and I was 'round when Jesus Christ Had his moment of doubt and pain Made damn sure that Pilate washed his hands and sealed his fate Pleased to meet you hope you guess my name But what's puzzling you is the nature of my game Stuck around St. Petersburg when I saw it was a time for a change Killed Tsar and his ministers, Anastasia screamed in vain I rode a tank, held a general's rank When the blitzkrieg raged and the bodies stank Pleased to meet you hope you guess my name, oh yeah Ah, what's puzzling you is the nature of my game, oh yeah I watched with glee while your kings and queens Fought for ten decades for the gods they made I shouted out who killed the Kennedys? When after all it was you and me Let me please introduce myself I'm a man of wealth and taste And I laid traps for troubadours Who get killed before they reached Bombay Pleased to meet you hope you guessed my name, oh yeah But what's puzzling you Is the nature of my game, oh yeah, get down, baby Pleased to meet you hope you guessed my name, oh yeah But what's confusing you is just the nature of my game Just as every cop is a criminal and all the sinners saints As heads is tails just call me Lucifer 'Cause I'm in need of some restraint so if you meet me Have some courtesy Have some sympathy, and some taste Use all your well-learned politnesse Or I'll lay your soul to waste, mm yeah Pleased to meet you hope you guessed my name, mm yeah But what's puzzling you Is the nature of my game, mm mean it, get down Woo, who ... Oh yeah, get on down ... Oh yeah ... Aah yeah Tell me baby, what's my name? Tell me honey, can ya guess my name? Tell me baby, what's my name? I tell you one time, you're to blame, what's my name Tell me, baby, what's my name? Tell me, sweetie, what's my name?"
In de oorspronkelijke tekst stond "Who killed Kennedy?" maar toen in 1968 de broer van John F. Kennedy, Robert F. alias Bobby, ook werd vermoord wijzigde Jagger de tekst vlug in "Who killed the Kennedys?" ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Fire’ – The Crazy World Of Arthur Brown
♫♫♫ "I am the god of hellfire and I bring you ... Fire, I'll take you to burn - Fire, I'll take you to learn, I'll see you burn! " ♫♫♫ ...
Zo klonk de intro van die duivelse single van Arthur Brown want hij zong over de god van het hellevuur en dat is niemand minder dan de gevallen engel. Dit is de derde single uit 1968 die over dat luguber onderwerp handelde. De vorige twee waren ‘Race With The Devil’ van The Gun en ‘Sympathy For The Devil’ van The Rolling Stones. Arthur Wilton Brown (Whitby, 24 juni 1942) is een Britse rock-'n-roll muzikant, die vooral bekend is vanwege zijn flamboyante stijl en zijn grote invloed op artiesten als Alice Cooper, Peter Gabriel, Marilyn Manson, George Clinton, Kiss, en Bruce Dickinson, leadzanger van de heavymetalband Iron Maiden. Brown studeerde filosofie en rechten aan de Universiteit van Londen, maar besloot zich toch op muziek te richten. Eind 1966 en begin 1967 was hij lid van een Londense R&B/Soul/Ska-groep die uiteindelijk overging in The Foundations. Arthur was binnen deze groep zanger, samen met Clem Curtis. In totaal zat Brown slechts zes weken bij de band.
Na zijn periode bij The Foundations richtte Brown zijn eigen band op: The Crazy World of Arthur Brown. Leden waren Vincent Crane (hammondorgel en piano), Drachen Theaker (drums) en Nick Greenwood (basgitaar). Met deze band verkreeg Brown al snel bekendheid vanwege zijn bizarre en vaak macabere optredens, waarbij hij onder andere gebruik maakte van een brandende metalen helm. Dit ging soms mis, bijvoorbeeld toen tijdens een optreden in Windsor de methanol waarmee de helm in brand werd gestoken lekte en Browns hoofd ook vlam vatte. Twee omstanders konden het vuur op tijd doven om ernstige verwondingen te voorkomen. Ook ging Brown bij zijn optredens weleens uit de kleren, zoals in Italië. Hiervoor werd hij gearresteerd en het land uitgezet.
Het debuutalbum heette 'The Crazy World Of Arthur Brown' en bevatte naast 'Fire' tevens een macabere cover van 'I Put A Spell On You' van Screamin' Jay Hawkins, ongetwijfeld een voorbeeld voor Brown. Tijdens een opname van de dubbele witte elpee van The Beatles op 10 september 1968 deed George Harrison in de studio tijdens 'Helter Skelter' ook een "Arthur Brown" door met een brandende asbak op zijn hoofd rond te lopen! Het ontlokte Paul McCartney een reactie die in de finale mix echter niet meer hoorbaar is.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Summertime Blues’ – Blue Cheer
Een stralende zon in de winter maar wel een snijdende, gure wind en dan maar snakken naar de zomer! 'Summertime Blues' is een rocknummer van de Amerikaanse artiest Eddie Cochran. Op 21 juli 1958 bracht hij het uit als single. Het nummer werd gecoverd door verscheidene artiesten, en het werd een hit in de versies van Blue Cheer (1968) en The Who (1970).
Het lied is geschreven door Cochran en Jerry Capehart en geproduceerd door Cochran. Het nummer gaat over het leven van een tiener tijdens de zomervakantie. Hij heeft geen zin om een baan te zoeken voor de zomer zodat hij geld kan verdienen, en hij kan zijn vriendin niet mee uit nemen omdat zijn baas hem altijd in de late uren laat werken. Hij liegt vervolgens tegen zijn baas dat hij ziek is, maar de ouders van de jongen willen hun auto niet aan hem lenen omdat ze hem te lui vinden. Hij overweegt om langs de Verenigde Naties te gaan om over zijn situatie te klagen, maar uiteindelijk laat hij het bij een brief naar zijn lokale congreslid, die geen antwoord geeft omdat de jongen te jong is om te stemmen.
In 1967 werd 'Summertime Blues' gecoverd door de Amerikaanse rockband Blue Cheer. Zij brachten het uit op hun debuutalbum 'Vincebus Eruptum', dat een jaar later uitkwam. Op deze cover werd het vraag-en-antwoordspel weggelaten. In plaats hiervan speelt elk bandlid een korte solo. Ook is de gitaarriff uit 'Foxy Lady' van Jimi Hendrix een aantal keer te horen.
Blue Cheer speelde destijds ongewoon hard en wordt wel gezien als een van de voorlopers van de heavy metal en hardrock. De naam Blue Cheer staat voor een soort LSD, die weer genoemd was naar een destijds populair wasmiddel. En laat de lente nu maar vlug komen!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Requiem pour un c…’ – Serge Gainsbourg + Michel Colombier & son orchestre
'Le Pacha' is een Frans/Italiaanse misdaadfilm uit 1968 geregisseerd door Georges Lautner met Jean Gabin en Dany Carrel in de hoofdrollen en is gebaseerd op de roman 'Pouce!' door Jean Laborde. Het verhaal gaat over een hoge politieman uit Parijs die een meedogenloze moordenaar achtervolgt. Gainsbourg vertolkt een minieme rol zonder ervoor gecrediteerd te worden.
In 1968 mocht het woord "con" nog niet voluit geschreven worden maar wel uitgesproken of gezongen worden. Vergelijk het met het Engels woord "fuck" dat in de Verenigde Staten constant wordt afgekort tot "f..." of gebliept wordt.
De samenwerking tussen Gainsbourg en het orkest van Michel Colombier mondt uit tot een perfecte soundtrack van deze politiefilm.
In 1991 verscheen 'Requiem Pour Un Con (Remix 91)' op single en die versie werd wel een hit. En toen mocht het woord "con" ook voluit geschreven worden. Het woord betekent in eerste instantie nochtans "nietsnut, rekel, rabauw, of deugniet". Niks om zich zorgen over te maken ...
Het trio Jean Gabin - Lino Ventura - Alain Delon behoort al jàren tot mijn lievelingsacteurs. Zij zijn te bewonderen in de prent 'Le Clan des Siciliens' uit 1969. Maar dat is een ander verhaal.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Harper Valley P.T.A.’ – Jeannie C. Riley
P.T.A. was in de jaren zestig een veelgebruikte afkorting in de Verenigde Staten en zij staat voor "Parent-Teacher Association", zeg maar de Ouderraad met leden van het schoolbestuur.
In 1967 hadden verontruste ouders de toenmalige BRT verplicht de televisieserie Batman na amper 7 uitzendingen te stoppen omdat er te veel geweld (sic) in voorkwam!
In de ouderraad waarover Jeannie C. Riley zong zullen ook verontruste ouders gezeteld hebben want zij keurden het gedrag van de moeder in het lied (Mrs. Johnson) niet goed: haar rokken waren te kort, zij ging te veel uit met jonge kerels en de alcohol vloeide te rijkelijk; kortom geen goed voorbeeld voor haar dochtertje. Mrs. Johnson trok zelf naar de ouderraad in een minirokje en diende de hypocrieten van een gepast antwoord. Zij vergeleek het dorp zelfs met "Peyton Place", een populaire soap die op de Amerikaanse televisie liep van 1964 tot 1969.
Waarschijnlijk was dit een van de eerste country & western hits in onze contreien, Johnny Cash even buiten beschouwing gelaten.
De Praagse Lente is de naam die men geeft aan de periode in de Tsjecho-Slowaakse geschiedenis van januari 1968 tot 21 augustus 1968, toen Alexander Dubček het communistische Tsjecho-Slowakije een meer gematigde koers uitstuurde. Aan deze periode werd abrupt een einde gemaakt door de andere vijf leden van het Warschaupact, onder leiding van de USSR met de inval van hun troepen op 20 augustus 1968.
Ik zie veel gelijkenissen met de huidige inval van Rusland in Oekraïne. Merkwaardig feit: "Op 1 maart 2006 bood de Russische president Poetin tijdens een bezoek aan Praag zijn excuses aan voor de invasie van 1968. Hij zei de morele verantwoordelijkheid voor de inval te aanvaarden en deze te veroordelen." ...
De beelden van die opstand in 1968 werden op televisie meestal ondersteund door 'People Got To Be Free’ van The Rascals, geschreven door Felix Cavaliere en Eddie Brigati. Keyboardspeler en zanger Felix Cavaliere was de leider van de groep. De Canadese gitarist Gene Cornish, zanger Eddie Brigati en drummer Dino Danelli waren de overige leden van de band.
The Rascals (aanvankelijk bekend als The Young Rascals) was een Amerikaanse rockband, die in Europa vooral bekend is vanwege de hits 'Good Lovin’', 'Groovin’', 'How Can I Be Sure' en 'People Got To Be Free'. De groep speelde vooral soulmuziek en wordt gerekend tot de zogenaamde blue-eyed soul.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Only One Woman’ – The Marbles
Tegenwoordig is het weer hip om met de knikkers te spelen, net als met Lego-blokjes trouwens, met dank aan twee televisieprogramma's. In onze jeugd speelden wij vaak met de "marbollen", wat Vlaams is voor knikkers. The Marbles was een Brits popduo uit de jaren 1960, bestaande uit Graham Bonnet en Trevor Gordon, die actief waren tussen 1968 en 1969. Ze werden in die tijd ook geassocieerd met de Bee Gees-broers Barry, Robin en Maurice Gibb, die zes nummers voor hen schreven en wat achtergrondzang verzorgden. In 1968 tekenden The Marbles een platencontract met de Australische platenlabel impresario Robert Stigwood, manager van o.m. Cream en The Bee Gees, en later bekend geworden door theaterproducties zoals 'Hair' en 'Jesus Christ Superstar' en filmproducties, waaronder het succesvolle 'Grease' en 'Saturday Night Fever'. 'Only One Woman' zal altijd beschouwd worden als een onehitwonder want de opvolgers 'The Walls Fell Down' en 'I Can't See Nobody' uit 1969 deden het veel minder goed. En dan nu allemaal samen, uit volle borst en met een heel hoog stemmetje: ♫♫♫ "Ten little Indians" ♫♫♫ ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Just Dropped In (To See What Condition My Condition Was In)’ – The First Edition
De frontzanger van The First Edition was Kenny Rogers en vanaf 1969 zou de groep omgedoopt worden tot Kenny Rogers & The First Edition. Drie jaar later zou ik de naam Kenny Rogers terugvinden op de hoes van een elpee van The New Christy Minstrels. Deze Amerikaanse folkgroep werd in 1961 door Randy Sparks opgericht. De groep haalde diverse malen de hitlijsten en bekende nummers zijn 'This Land Is Your Land' en 'Green, Green'. De groep had een sterk wisselende bezetting. Bekende oud-leden zijn: Gene Clark (later bij The Byrds); Jerry Yester (later bij The Lovin' Spoonful); Barry McGuire (die na zijn vertrek bij de groep in 1965 een wereldwijde hit had met 'Eve of Destruction'); Larry Ramos (later zanger bij The Association); Kenny Rogers (later countryzanger); Kim Carnes (later singer-songwriter).
'Just Dropped In (To See What Condition My Condition Was In)' is een psychedelische pop/rock song geschreven door Mickey Newbury met de bedoeling te wijzen op de gevaren van LSD. Het lied werd geassocieerd met de tegencultuur van de jaren zestig. De song werd eerst opgenomen door Jerry Lee Lewis, met als backinggroep "The Memphis Boys". Die studiomuzikanten van de "American Sound Studio" werkten met bekende artiesten, zoals o.a. Elvis Presley, Joe Tex, Wilson Pickett, Bobby Womack, Joe Simon, Merrilee Rush, Aretha Franklin, Neil Diamond, Dusty Springfield, B. J. Thomas, Petula Clark, Roy Hamilton, en The Box Tops. Jerry Lee Lewis bracht de song uit op zijn elpee 'Soul My Way' op 1 november 1967. Nog vóór het album van Lewis werd uitgebracht verscheen het lied op 10 oktober 1967 op een single van Teddy Hill & The Southern Soul. Maar het is de versie van The First Edition die in de hitlijsten terechtkwam. De jongere generatie kent het lied natuurlijk omdat het in de film 'The Big Lebowski' werd gebruikt tijdens een droomscène. In die dagen hoopte ik altijd dat de single helemaal werd uitgespeeld op de radio, tot aan het gaatje, want de outro vind ik nog altijd fenomenaal!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘America’ – The Nice
En toen de Amerikaanse vlag werd verbrand tijdens het uitvoeren van dit lied uit 'West Side Story' was componist Leonard Bernstein naar verluidt niet blij, om niet te zeggen woedend! The Nice maakte dit statement als protest tegen de oorlog in Vietnam die al jarenlang aansleepte. The Nice is een Britse progressieve rockband uit eind jaren zestig, bekend voor zijn combinatie van rock, jazz en klassieke muziek.
De leden van de band waren: Keith Emerson op keyboard; Lee Jackson op basgitaar; Brian Davison op drums; David O'List op gitaar.
De groep begon in 1967 als begeleiding van de soulzangeres P.P. Arnold. Volgens Keith Emerson was dit de eerste instrumentale protestsong ooit. Behalve het thema van 'West Side Story' bevatte de track ook nog fragmenten uit Dvořáks symfonie uit de 'Nieuwe Wereld’. Op het einde hoor je dit: "America was pregnant with promise and anticipation, but was murdered by the hand of the inevitable." gesproken door het toen driejarig zoontje van P.P. Arnold. Na het uiteenvallen van de groep in 1970 vormde Emerson met (bas)gitarist Greg Lake en drummer Carl Palmer het trio Emerson, Lake and Palmer, vaak kortweg ELP genoemd. Jackson en Davison vormden samen Jackson Heights en toen later Patrick Moraz zich aansloot, werd deze band omgedoopt tot Refugee.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘This Wheel’s On Fire’ – Julie Driscoll & The Brian Auger Trinity
Deze legendarische song werd gecomponeerd door Bob Dylan en Rick Danko. Oorspronkelijk opgenomen door Dylan en The Band gedurende hun 1967 sessies. Een selectie uit die sessies werd pas in 1975 op vinyl uitgebracht onder de titel 'The Basement Tapes' (dubbelelpee!). De versie van The Band werd reeds in 1968 uitgebracht op hun elpee 'Music from Big Pink'. Artiesten allerhande plukten gretig uit die sessies zoals o.m. Jonathan King ('Million Dollar Bash'); Manfred Mann ('Please, Mrs. Henry'); Peter, Paul & Mary ('Too Much Of Nothing'); The Byrds ('You Ain't Goin' Nowhere'); en The Byrds en Julie Driscoll & The Brian Auger Trinity ('This Wheel's On Fire'). Er bestaat zelfs een live versie van de Belgische band Clee's Five uit het jaar 1968!
De versie van Driscoll en Auger is opmerkelijk want er werd gebruik gemaakt van distortie (overdrive van elektrische gitaar) en phasing (elektronische sound processor). Voeg daarbij het feit dat de titel van het lied werd uitgebeeld door de flamboyante klederdracht van de groep en dan weet je meteen waarom deze versie vaak wordt geassocieerd met de psychedelische periode van de Britse muziek. Het arrangement maakte veelvuldig gebruik van het Hammondorgel en de mellotron. De eerste bekende gebruikers van de mellotron waren The Beatles en The Moody Blues in 1967. Driscoll nam de song opnieuw op begin jaren 1990 met Adrian Edmondson als thema van de BBC televisiereeks 'Absolutely Fabulous'. Maar hieronder is de enige echte en geweldige versie uit het magisch jaar 1968 te horen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘I Walk On Guilded Splinters’ – Dr. John
Mac Rebennack schreef deze song onder zijn pseudoniem Dr. John Creaux. Soms kreeg het lied de titel 'I Walk On Gilded Splinters' of 'Walk On Gilded Splinters'. Het was de laatste track van zijn debuutalbum 'Gris-Gris' (1968), gecrediteerd als Dr. John, the Night Tripper. De covers volgden al heel snel: o.m. van Widespread Panic, The Neville Brothers, Cher, Marsha Hunt, Johnny Jenkins, Humble Pie, King Swamp, The Allman Brothers Band, Paul Weller, The Flowerpot Men, Michael Brecker, en Jello Biafra. Ik moet toegeven dat ik eerst de versie van Marsha Hunt leerde kennen. Haar single kwam uit op Track Records in 1969. De opname werd gearrangeerd en geproducet door Tony Visconti. Dr. John combineerde blues, boogiewoogie en rock-'n-roll, alles overgoten met een sausje voodoo. Voodoo is een Engels/Amerikaanse naam voor de Haïtiaanse occulte religie vodou. Zijn muzikale carrière begon in de jaren vijftig in New Orleans. Hij zat als gitarist in verschillende bands en had in 1959 een kleine hit met een instrumentaal nummer 'Storm Warning'. Hij moest de gitaar opgeven nadat zijn linker ringvinger in 1960 in Jackson (Mississippi) werd getroffen door een kogel die op zijn medemuzikant Ronnie Barron werd afgevuurd. De vinger moest in het ziekenhuis weer worden aangezet, maar werkte nooit meer naar behoren. Hij koos toen de piano tot zijn hoofdinstrument. Als sessiemuzikant in Los Angeles was Rebennack in de jaren zestig lid van het losse collectief The Wrecking Crew, waarmee hij deelnam aan opnames voor sterren als o.a. Sonny & Cher en Canned Heat.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Hush’ / ‘Kentucky Woman’ – Deep Purple
In die dagen bracht de Engelse hardrockband nog covers van bekende wereldhits. De groepsnaam is afgeleid van de jazzklassieker 'Deep Purple', het favoriete nummer van de moeder (of grootmoeder, naargelang de bron) van gitarist Ritchie Blackmore. Deep Purple is een van de eerste vertegenwoordigers van hardrock en ontluikende heavy metal. 'Hush' is een compositie van Joe South die een hit was voor Billy Joe Royal. ‘Kentucky Woman’ is een vroege hit voor Neil Diamond.
Jon Lord startte in 1968 met een band onder de naam Roundabout met gitarist Ritchie Blackmore, maar veel succes had hij niet en al snel vertrokken de drummer en de bassist. Via twee mensen die manager van de groep wilden worden, kreeg hij Nick Simper als bassist en Ian Paice als drummer. Rod Evans sloot zich bij de groep aan als zanger. De groep wijzigde de naam in Deep Purple en nam een cover op van 'Hush', wat de eerste hit werd, vooral in de Verenigde Staten. Die single werd gevolgd door een cover van 'Kentucky Woman' waarna de eerste elpee volgde, 'Shades of Deep Purple'.
Met het overkomen van Roger Glover en Ian Gillan van Episode Six sloeg de groep een andere weg in. In 1969 schreef Jon Lord 'Concerto for Group and Orchestra', waarop de band samenwerkte met het Royal Philharmonic Orchestra onder leiding van Malcolm Arnold. Maar dat is voor een latere reeks.
Ik herinner mij nog altijd toen ik 'Hush' van Deep Purple voor het eerst hoorde in 1968, want die versie sloeg in als een bom!
Gainsbourg was in 1968 al heel bekend want hij stond als ouderdomsdeken tussen al die jonge sterren uit 'Salut les Copains'. Vooral zijn composities sloegen aan (voor Anna Karina en France Gall, en diverse filmthema's). Ook zijn 'Poinçonneur des lilas' en 'Qui est in, qui est out' waren mij bijgebleven.
In de videoclip van 'Comic Strip' uit 1967 speelt Mireille Darc nog de rol van B.B. Het is pas vanaf 1968 dat de single begint aan te slaan. Het typetje van Jane Fonda in de cultfilm 'Barbarella' uit oktober 1968 is hier losjes op gebaseerd.
'Initials B.B.' is deels gebaseerd op Dvorak's New World Symphony. Vanaf toen sprak bijna niemand meer over Brigitte Bardot maar gewoonweg over B.B., het sekssymbool bij uitstek uit de jaren zestig. In 1969 werd Bardot door Gainsbourg gedumpt voor een nieuw sekssymbool, ditmaal uit Engeland: Jane Birkin, later afgekort tot Jane B.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Keep On’ – Bruce Channel / ‘Bottle Of Wine’ – The Fireballs
Zoals ik eerder schreef in deze reeks was alles mogelijk in de hitlijsten van 1968. Alle genres kwamen aan bod. Gelukkig was er ook gezellige popmuziek die je als 16/17-jarige uit volle borst kon meebrullen.
1. Bruce Channel, geboren als Bruce McMeans (Jacksonville, Texas, 28 november 1940), is een Amerikaanse zanger. Zijn grootste hit 'Hey! Baby' (1959) schreef hij samen met Margaret Cobb. Beroemd werd het nummer vooral door de mondharmonica-begeleiding van Delbert McClinton. Het wordt nu nog in sommige voetbalstadions meegebruld! McClintons mondharmonica inspireerde ook andere muzikanten, onder wie John Lennon, die tijdens Channels Europatournee met The Beatles nog als voorprogramma optrad en zich bij McClinton liet onderrichten. In de vroege Beatles-single 'Love Me Do' (1962) is de mondharmonica net zo te horen als in de nummer 1-hit 'I Remember You' van Frank Ifield. 'Keep On' werd geproduceerd door Dale Hawkins, bekend van zijn hit 'Susie Q' uit 1957. James Burton (later de gitarist van Elvis Presley) speelde de riff op sologitaar. Creedence Clearwater Revival coverde het nummer in 1968 als 'Suzie Q'.
2. The Fireballs, ook bekend als Jimmy Gilmer & the Fireballs was een Amerikaanse popband uit de jaren zestig. In 1958 werd muziekproducer Norman Petty, de manager van Buddy Holly, ook hun manager. Hij bezat een opnamestudio en producete het instrumentale 'Torquay' dat de 39ste plaats van de US-charts bereikte. In West-Europa deed de single niets, waarschijnlijk kreeg de groep te veel concurrentie van The Champs met 'Tequila'. In 1963 scoorde de groep met het vrolijke 'Sugar Shack' en het was dan vijf jaar wachten op de volgende hit. ‘Bottle Of Wine’ werd geen megahit maar was toch vaak op onze radiozenders te horen. De vraag is nu: een rood of een wit wijntje?
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Il est cinq heures, Paris s’éveille' – Jacques Dutronc - ‘Paris Mai’ – Claude Nougaro
De maand mei uit het jaar 1968 was op zijn minst heel woelig te noemen. Protesten wereldwijd tegen de oorlog in Vietnam en vooral de studenten waren boos in Leuven en Parijs. 1. 'Il est cinq heures, Paris s'éveille': Jacques Dutronc en Jacques Lanzmann leverden hiermee de mooiste ode aan de Lichtstad. Het idee voor het lied is afkomstig van Jacques Wolfsohn, artistiek directeur bij Disques Vogue. Het lied is geïnspireerd op "Tableau de Paris à cinq heures du matin", een lied uit 1802 van Marc-Antoine Madeleine Désaugiers. De kenmerkende fluitpartij in het nummer werd pas aan het einde aan de opnames toegevoegd. Dutronc en Lanzmann waren niet tevreden over het arrangement en hadden het gevoel dat er iets miste. Dutronc had het idee om een Gipsy jazz-gitaar toe te voegen. Omdat Roger Bourdin, een fluitist, op dat moment in hetzelfde gebouw werkte, kreeg hij de vraag of hij naar het nummer wilde luisteren. Bourdins improvisaties werden vervolgens aan het nummer toegevoegd. Op de single kreeg ook de toenmalige vrouw van Lanzmann, Anne Ségalen, credits voor de tekst. Het nummer werd in 1991 gekozen tot het beste Franstalige nummer aller tijden in een poll onder muziekcrititci. Het nummer 'Ne me quitte pas' van Jacques Brel werd tweede.
2. 'Paris Mai': Claude Nougaro (Toulouse, 9 september 1929 – Parijs, 4 maart 2004) was een Frans zanger. Zijn vader Pierre was bariton, zijn moeder Liette pianiste en lerares. Nougaro ontwikkelde een brede muzikale smaak, hij groeide op met Verdi, Bizet, luisterde naar Édith Piaf maar ook naar Bessie Smith en Glenn Miller. In 1962 bracht hij zijn eerste plaat uit. Claude Nougaro wordt gezien als atypisch in de wereld van het Franse chanson, omdat hij een eigenwijze mix maakt van jazz en java, gemengde ritmes en de Occitaanse (Zuid-Franse streek-)taal. Nougaro bracht de jongere generaties in contact met de jazz, wereldmuziek en Braziliaanse ritmes. Een van zijn bekendste nummers is 'Le jazz et la java'. Maar met 'Paris Mai' schetste hij de woelige toestanden van Parijs tijdens de studentenrevolte.
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, bergen, heuvels, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde. Samengevat: 'Geografische Muziek'.
Enkele toelichtingen: Vandaag, 15 maart 2022, komt er een einde aan deze reeks. Tom Waits heeft de eer het 1017de nummer in te zingen. 'D'yer Mak'er' van Led Zeppelin gaat over Jamaica. Elton John en Robbie Williams (met de Pet Shop Boys) zingen over Madonna en dat is niet alleen een zangeres maar ook een gehucht van Langemark-Poelkapelle in West-Vlaanderen! Cisco tenslotte is de afkorting van San Francisco.
Volgende liedjes heb ik niet gevonden:
'Achter de coulissen van Parijs' -Truus; 'Anchorage' – Michelle Shocked; 'Blankenberge' – Hugo Matthysen; 'Coming To America' – Jay & The Americans; 'De Rode Duivels gaan naar Mexico' en 'De Rode Duivels gaan naar Rio' van Will Tura; 'Der Weg nach Winnipeg (My Little Darling)' – Bobbejaan (Schoepen); 'Een student uit Heidelberg' en 'Er staat 'n huis in de bergen van Majorca' van Bobbejaan Schoepen; 'Manhattan' – Robin Sarstedt; 'Naar Tahiti' – Bobbejaan Schoepen; 'Pompeii' – Beirut; 'Quand on parle de Paris' – Bobby Jann (Bobbejaan Schoepen); 'Quebec City' – Mahavishnu Orchestra; 'Shenandoah (The Wide Missouri)' – Roy Orbison; 'Vlaanderen feest' – Willy Sommers; 'Wat doet een cowboy in Amsterdam' – Bobbejaan Schoepen.
17 onvindbare nummers die het totaal op 1034 zou gebracht hebben!
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, bergen, heuvels, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, bergen, heuvels, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, bergen, heuvels, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, bergen, heuvels, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, bergen, heuvels, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
'In-A-Gadda-Da-Vida' is een single uit 1968 van het gelijknamige album van de Amerikaanse band Iron Butterfly. Het nummer is ongeveer 17 minuten lang, en beslaat de volledige b-kant van de LP. Voor de single werd het nummer ingekort tot 2'53. De tekst is eenvoudig, en alleen aan het begin en aan het einde te horen. Volgens de overlevering moest het nummer eigenlijk 'In the Garden of Eden' heten, maar zanger Doug Ingle was zodanig dronken dat hij deze tekst verhaspelde. In de tekst bij de uitgave "The best of" staat echter dat drummer Ron Bushy naar het nummer luisterde via een koptelefoon en het antwoord niet goed kon verstaan toen hij aan Ingle vroeg hoe het nummer moest heten. In de heruitgave van 1995 van het album staat dat Ingle dronken en/of onder invloed van drugs was toen hij de titel doorgaf aan Bushy, waarna Bushy de titel noteerde zoals wij die nu kennen. De legendarische LP bleef jàrenlang in de hitlijsten staan. Die 17 minuten waren trouwens meer dan genoeg voor een deejay die een plas- of rookpauze moest houden. De jongeren onder ons kennen het nummer natuurlijk ook omdat het jaren later gebruikt werd in de televisieserie "The Simpsons". In mijn platenverzameling prijken zowel de single als de elpee.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘I Ain’t Superstitious’ – Jeff Beck m.m.v. Rod Stewart
'I Ain't Superstitious' is een song geschreven door bluesgigant Willie Dixon en voor het eerst opgenomen door een andere reus (letterlijk èn figuurlijk) namelijk Howlin' Wolf in 1961. Met zijn 1,98 meter mag Howlin' Wolf beslist een reus genoemd worden want hij torende boven iedereen uit! In 1973 kon ik de elpee 'The London Howlin' Wolf Sessions' op de kop tikken. Deze vinylplaat werd uitgebracht in 1971 op Chess Records, en op Rolling Stones Records in Groot-Brittannië. Ik moest er slechts 200 BEF voor neertellen (omgerekend nog geen € 5). Een peulenschil want o.a. volgende artiesten speelden erop mee: Eric Clapton, Steve Winwood, Charlie Watts, Bill Wyman, Klaus Voormann, en Ringo Starr. De Engelse rockgitarist Jeff Beck nam zijn versie van het blueslied op voor zijn debuutelpee 'Truth' (1968) waarop Rod Stewart als gastzanger te horen is. Jeff Beck wordt bijgestaan door de Jeff Beck Group waar Ronnie Wood toen ook deel van uitmaakte! Producer was de alomtegenwoordige Mickie Most. Deze nieuwe versie werd in 1968 vaak gedraaid op de RTBf-radio maar ik heb ze nooit op de toenmalige BRT gehoord. De song werd wel altijd aangekondigd als "le Jeff Beck Group". Rod the Mod had in 1968 al vele watertjes doorzwommen: solo in 1964 met 'Good Morning Little Schoolgirl'; nadien was hij met zijn schuurpapieren stem te horen bij Shotgun Express, Steampacket, Long John Baldry (zijn ontdekker die 2 meter lang was!), Julie Driscoll en Alexis Korner. Volgens hardnekkige geruchten zou hij in 1964 mondharmonica gespeeld hebben in het liedje 'My Boy Lollipop' van de Jamaicaanse skazangeres Millie Small, maar in werkelijkheid was het Pete Hogman die het harmonicaspel verzorgde. In 1967 sloot Rod Stewart zich aan bij de Jeff Beck Group om in 1969 weer solo te gaan, in 1970 de Small Faces om te vormen tot de Faces (samen met zijn boezemvriend Ronnie Wood) en de rest is geschiedenis!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Light My Fire’ – José Feliciano
En toen toverde deze blinde Puerto Ricaanse zanger/gitarist het lijflied van The Doors om tot een classic van de easy listening. Feliciano is vanaf zijn derde jaar al met muziek bezig. Toen hij vijf was, verhuisde zijn familie naar Harlem (New York). Hij bespeelde verschillende instrumenten, waaronder de accordeon, maar hij wilde graag gitaar leren spelen. Daarom sloot hij zich soms 14 uur per dag op in zijn kamer om naar rockalbums uit de jaren vijftig te luisteren. 'Light My Fire' is een rocknummer van The Doors, in 1966 geschreven door de gitarist van de band Robby Krieger, maar met bijdragen van alle bandleden. Het is opgenomen in september 1966 en verschenen als laatste nummer op kant A van de debuutelpee 'The Doors' op 4 januari 1967. Het nummer dat zeven minuten lang is op het album werd ingekort als single en geldt als een vroeg en typisch voorbeeld van psychedelische rock, met haast oneindige instrumentale solo's waarin invloeden uit oosterse muziektradities en jazz aaneengeregen worden. Het leidmotief dat Ray Manzarek op zijn keyboard speelt, klinkt als een draaiorgel met een onverstoorbaar akkoordenschema. De sfeer die wordt opgeroepen is onpeilbaar en donker als de nacht, totdat het vuur wordt aangestoken. Of zoals een andere bard uit de Lage Landen ooit zong: "En geef me vuur. Nee, geen lucifer natuurlijk maar passie elk uur!".
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Angel Of The Morning’ – Merrilee Rush & The Turnabouts
'Angel Of The Morning' is een nummer uit 1967 geschreven door Chip Taylor, de broer van acteur Jon Voight, en bijgevolg de oom van actrice Angelina Jolie en acteur James Haven. Het werd een wereldhit voor Merrilee Rush in 1968 en in 1981 voor Juice Newton. De allereerste versie werd uitgebracht op single door Evie Sands op het Cameo-label in juni 1967. Het nummer was de meest aangevraagde plaat op de Amerikaanse radiostations. Binnen twee weken werden tienduizend exemplaren verkocht en het nummer was op weg naar een nummer 1-positie. Toen ging Cameo-Parkway failliet. Eind 1967 werd het platenlabel van de beurs gehaald en opgekocht door Allen Klein, die de naam veranderde in ABKO Records. Omdat niet voldaan kon worden aan de vraag, was de mogelijkheid op een hit verkeken en Sands is nooit echt doorgebroken. De muzikanten op het album en de single van Merrilee Rush waren de "American Sound Studio-huismuzikanten". Deze speelden in die dagen ook op veel albums van Elvis Presley, maar de credits werden toegeschreven aan The Turnabouts. Chip Taylor (echte naam: James Wesley Voight) schreef vele liedjes voor andere artiesten zoals o.a. The Troggs ('Wild Thing' en 'Anyway That You Want Me'), Billy Vera & Judy Clay ('Country Girl City Man'), Janis Joplin ('Try (Just a Little Bit Harder)'), The Hollies en Emmylou Harris ('Son Of A Rotten Gambler'), Cliff Richard ('On My Word'), Jackie DeShannon ('I Can Make It With You'), The Hollies ('I Can't Let Go' en 'The Baby'), en Willie Nelson ('He Sits At Your Table'). Hij scoorde zelf in 1975 met 'Same Ol' Story'! Het wereldnummer is door velen gecoverd, zoals o.a. Billie Davis, The Pretenders, Olivia Newton-John, Guys 'n' Dolls en Dusty Springfield. Maar deze versie blijft mijn favoriete!
1. ‘Hawaii Five-O ’is een Amerikaanse misdaadreeks over een elite-politieteam in Hawaï die van 1968 tot 1980 in de Verenigde Staten werd uitgezonden. Het thema werd geschreven door een trio: Brian Tyler - Keith Power - Morton Stevens. Jack Lord werd vooral bekend als detective Steve McGarrett uit die langlopende televisieserie. Ook speelde hij onder meer in de eerste Bondfilm 'Dr. No' en in de western 'Man of the West'. Lord stopte met acteren in 1980, na het einde van de serie. De instrumentale band The Ventures werd in 1958 in Tacoma, nabij Seattle in de Amerikaanse staat Washington, opgericht door de gitaristen Bob Bogle en Don Wilson. Zij waren zowat de tegenhangers van The Shadows uit Engeland.
2. De Argentijnse componist Lalo Schifrin schreef het thema voor ‘Mission: Impossible’ oorspronkelijk in 1966. De geweldige televisieserie werd zo populair dat de tune op single werd uitgebracht en in 1968 in de Amerikaanse hitlijsten terechtkwam. Sindsdien werd het thema gebruikt voor elke film of videogameserie en, raar maar waar, in 1996 werd het opnieuw een hit dankzij een cover van de ritmesectie van U2: bassist Adam Clayton en drummer Larry Mullen jr., speciaal opgenomen voor de gelijknamige film geregisseerd door Brian De Palma met Tom Cruise in de hoofdrol.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘A Day In The Life Of A Fool (Manha de carnaval)’ – Harry Belafonte + ‘Don’t Stop The Carnival’ – Alan Price Set
Vandaag, 1 maart 2022, wordt Mardi Gras gevierd in New Orleans. Hier zal er veel minder gevierd worden want de coronapandemie is nog altijd niet voorbij alhoewel er al vele landgenoten naar het buitenland vertrokken zijn om daar de Krokusvakantie door te brengen.
1. Toeval of niet, vandaag viert Harry Belafonte zijn 95ste verjaardag! In 1968 zong hij het wondermooie ‘A Day In The Life Of A Fool (Manha de carnaval)’, terug te vinden op zijn elpee 'Belafonte Sings Of Love'. Carnaval is van oorsprong een gekerstend heidens volksfeest. Het valt binnen de christelijke traditie op de zondag, maandag en dinsdag direct voorafgaand aan de vastentijd van 40 dagen. Beroemde carnavalsvieringen vinden plaats in Aalst, Venetië, New Orleans, en Rio de Janeiro. En tenslotte, toeval of niet, gisteren zag ik Harry Belafonte eventjes op het einde van de film 'BlacKkKlansman', een Amerikaanse prent uit 2018, geschreven en geregisseerd door Spike Lee.
2. In 1968 had Alan Price The Animals al in 1965 verlaten zogenaamd vanwege vliegangst. Hij kon het wereldwijd touren na de wereldhit 'House Of The Rising Sun' niet meer aan. Een andere uitleg is in werkelijkheid dat de spanningen binnen de band ten grondslag lagen aan zijn vertrek. Een van de redenen is een conflict over de royalty's van de hit 'House Of The Rising Sun. Deze traditional was publiek domein, maar de band had bij afwezigheid van Price een arrangement gemaakt en ook arrangeurs ontvangen doorgaans royalty's. Door een fout van de platenmaatschappij bij de registratie van het arrangement ontvangt uitgerekend alleen Price royalty's voor een arrangement waaraan hij nauwelijks een bijdrage heeft geleverd (alleen maar de zeer herkenbare en geïmproviseerde orgelsolo). Maar niet getreurd want met zijn Alan Price Set scoort de Engelse zanger-pianist-orgelist-componist nog enkele hitjes zoals ‘Don’t Stop The Carnival’.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Hold Me Closer’ / ‘Police On My Back’ – The Equals
Eigenlijk was 'Hold Me Closer' al eens uitgebracht in 1967 zonder bijval maar door het succes van 'Baby Come Back' opnieuw op single uitgebracht, met het gekende gevolg.
Heerlijke rechttoe rechtaan poprock van Eddy Grant, Patrick Lloyd, Derv Gordon, Lincoln Gordon, en John Hall. Zij vormden The Equals, de eerste multiraciale groep die enige erkenning kreeg in Engeland.
De band werd in 1965 opgericht in Londen door de uit Guyana afkomstige Eddy Grant en de uit Jamaica afkomstige tweelingbroers Derv en Lincoln Gordon. De andere bandleden waren de blanke muzikanten Pat Lloyd en John Hall. De bandnaam verwijst naar de gelijkheid binnen de groep van blanke en zwarte bandleden.
‘Police On My Back’ (oorspronkelijk ook uit 1967) werd dan in 1968 een minder bekend hitje dat nochtans vaak op de radio en in de jeugdclubs werd gedraaid. In 1980 nam The Clash hun eigen coverversie op.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Tip Toe Thru’ The Tulips With Me’ – Tiny Tim
'Tiptoe Through the Tulips' is een populair lied uitgebracht in 1929. Het lied werd geschreven door Al Dubin (tekst) en Joe Burke (muziek) en populair gemaakt door gitarist Nick Lucas. Op 5 februari 1968 maakte zanger Tiny Tim er een novelty hit van door het te zingen tijdens de eerste episode van de populaire Amerikaanse televisieshow 'Rowan and Martin's Laugh-In'.
Tiny Tim (geboren als Herbert Khaury; Manhattan, 12 april 1932 – Hennepin County, 30 november 1996) was een Amerikaanse zanger en ukelelespeler. Hij is vooral bekend voor zijn versie van 'Tiptoe Through the Tulips', dat hij met een hoge falsetto/vibrato stem bracht. Tiny Tim heeft ook mee gedaan op een Christmas flexidisc van The Beatles in de jaren zestig.
Khaury overleed in 1996 in een ziekenhuis in Minneapolis waar men hem poogde te reanimeren na een hartaanval. Ook dit kwam uit het fantastisch jaar 1968 want toen kon je haast alle muzikale genres terugvinden in de hitparades over de hele wereld.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Who’s Making Love’ – Johnnie Taylor
Johnnie Harrison Taylor (Crawfordsville, Arkansas, 5 mei 1934 - Dallas, Texas, 31 mei 2000) was een Amerikaans zanger. Hij begon in zijn jonge jaren als gospelzanger, maar later zou hij ook blues, soul, pop, doo-wop en disco liedjes zingen. Hij werd vooral bekend door zijn enige wereldhit 'Disco Lady' (1976). Taylor heeft op veel platen van Booker T. and the MG's meegezongen.
‘Who’s Making Love’ werd op het geweldige STAX label uitgebracht en in 1977 opnieuw met meer succes want toen kwam de single terecht in de Amerikaanse hitlijsten. Maar in 1968 was Taylor daarmee al een veel gedraaid artiest in de discotheken.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘A tout casser’ – Johnny Hallyday
Johnny Hallyday, pseudoniem van Jean-Philippe Smet was een Frans zanger en acteur van Belgische afkomst. Hij waande zich de Franse Elvis Presley of James Dean en werd bekend door zijn covers van heel bekende Angelsaksische muziek.
Vanaf 1968 stapte hij af van het coveren van bekende internationale hits (zoals o.m. 'Kili-Watch'; 'Da Doo Ron Ron'; 'Let's Twist Again'; 'House Of The Rising Sun'; 'Black is Black; 'San Francisco') en ging hij ook acteren. 'À tout casser' (in het Engels: 'The Great Chase' of 'Breaking It Up'; in het Italiaans: 'Quella carogna di Frank Mitraglia') is een Frans-Italiaanse film, geregisseerd door de Amerikaan John Berry, die in Hollywood op de zwarte lijst stond en in Frankrijk in ballingschap verbleef. Hallyday speelde daarin met o.a. Eddie Constantine, Michel Serrault en Aldo Morelli.
Het gelijknamig themanummer werd geschreven door ene Tommy Brown die ook voor het arrangement zorgde samen met Jimmy Page en Micky Jones. Het spreekt voor zich dat Jimmy Page hierop ook gitaar speelt want in die dagen verdiende hij zijn brood als sessiemuzikant en waren The Yardbirds nog niet omgevormd tot The New Yardbirds en iets later tot Led Zeppelin.
'Souvenirs, souvenirs'; 'Retiens la nuit' (geschreven door Aznavour!'; 'Pour moi la vie va commencer'; en 'Que je t'aime' (uit 1969) kon ik nog best pruimen maar na 1969 verdween mijn interesse voor de artiest als sneeuw voor de zon. Maar 'A tout casser' vond ik best interessant. De film heb ik nooit gezien.
Liefde is een kaartspel moet Ed Sheeran, Lisa del Bo indachtig, gedacht hebben en hij deed daarvoor een beroep op Taylor Swift. De jongere versies van Sheeran en Swift in de videoclip zijn heel goed gekozen. Liefst geen schoppen, ruiten of klaveren maar harten als het kan! 'The Joker And The Queen' was de eerste nieuwkomer (nummer 29) in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 19 februari 2022. Goed nieuws voor Sheeran want hij stond ook nog genoteerd op nummer 27 met 'Shivers' en op 9 met 'Overpass Graffiti'. Een echt bezig bijtje, die Sheeran!
George Ezra zal voor altijd geïdentificeerd worden met zijn eerste hit 'Budapest'. Dat succes heeft hij nooit meer kunnen evenaren, al raakte hij met 'Shotgun' in 2018 in de buurt. Op zaterdag 19 februari 2022 probeerde hij nogmaals, nu met zijn nieuwste 'Anyone For You', de hoogste nieuwkomer in de Radio 2 Top 30. Ik ben benieuwd hoever hij zal geraken in onze hitparade.
Janette Dimech (artiestennaam Jeanette) is een Brits-Amerikaanse zangeres van Spaans-Congolese afkomst. Vanaf haar twaalfde is ze in Spanje opgegroeid; ze zingt voornamelijk in het Spaans. In 1974 bracht ze een elpee uit met daarop het liedje '¿Porqué te vas?' dat pas een monsterhit zou worden dankzij de film 'Cría cuervos' (1976) onder regie van Carlos Saura met o.a. Geraldine Chaplin. Wat heeft dit met Bart Peeters te maken? Hij hertaalde het liedje tot 'Je nam je jas' en daarmee was hij de enige nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 26 februari 2022 (op nummer 25).
Ter herinnering, dit was de Top-3 in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 26 februari 2022:
1. Metejoor bleef status quo staan met 'Dit is wat mijn mama zei' (4 weken genoteerd). 2. Camille steeg na slechts 3 weken met 'Diamant' van 3 naar 2. 3. Ed Sheeran en Taylor Swift schoten na 2 weken van 29 naar 3 met 'The Joker And The Queen'!
Slechts 3 nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van 19 en 26 februari 2022. En daarmee is die zachte wintermaand alweer achter de rug, muzikaal gesproken toch. Ondertussen laat een vroeg lenteweertje zich voelen en dat doet deugd!
Eerste nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 12 februari 2022. Kris Kross Amsterdam is een dj-trio uit Amsterdam, bestaand uit de broers Jordy en Sander Huisman en Yuki Kempees. De muziek van de groep is een mix van moderne r&b, hiphop, funk, soul, pop en house. De naam is een verwijzing naar het Amerikaanse rapduo Kris Kross bekend van het nummer 'Jump'. Valentijn Verkerk is beter bekend als Antoon, een Nederlanse rapper, zanger en producer. De Nederlandse Sigourney Korper is beter bekend onder haar artiestennaam Sigourney K. Als danseres was zij actief in onder andere SYTYCD en Body Language. Naast haar danscarrière is Sigourney K. ook zangeres en songwriter. En de samenwerking tussen die drie entiteiten mondde uit in het nummer 'Vluchtstrook'. Een vluchtstrook (Nederland) of pechstrook (België) is een strook asfalt van een drietal meter breed langs autosnelwegen waar weggebruikers naar kunnen uitwijken in geval van nood of pech. In principe is het aan te raden de vluchtstrook alleen te gebruiken wanneer het echt niet anders kan. En zeker niet tegen 130 km/uur zoals in het liedje gezongen wordt!
'Stil' is een ingetogen lied van Clouseau, zeg maar Koen en Kris Wauters. Het staat ook op hun jongste album 'Jonge wolven'. Met een prachtige tekst en een krachtig einde. Tweede nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterag 12 februari 2022.
Alweer een samenwerking in de Radio 2 Top 30 tussen twee lange namen. Purple Disco Machine, de artiestennaam van Tino Schmidt, is een Duitse DJ en muziekproducent, gericht op house- en discomuziek. Hij werd in 1980 geboren in Dresden. Sophie and the Giants, ook wel afgekort als SATG, is een Engelse muziekgroep opgericht in Sheffield in 2015. En die medewerking tussen een Duitse DJ en Engelse artiesten kreeg als resultaat het dansnummer 'In The Dark'. Dit was de op één na hoogste nieuwkomer in onze hitparade van zaterdag 12 februari 2022.
Van 18 tot 25 februari 2022 vond de Week tegen het pesten plaats. "1 op 6 kinderen en jongeren in Vlaanderen is slachtoffer van pesten. Veel van hen dragen daar heel lang de gevolgen van. Ook tijdens de 17de Vlaamse Week tegen Pesten maken we graag een vuist tegen pesten, samen met jullie.", zo stond er te lezen op de webstek van het Vlaams Netwerk Kies Kleur tegen Pesten. Camille Dhont, een Belgische zangeres en actrice uit Wevelgem, was er als de kippen bij om een single uit te brengen om gepesten een hart onder de riem te steken. 'Diamant' kwam op zaterdag 12 februari 2022 als hoogste nieuwkomer binnen in de Radio 2 Top 30, vanuit het niets meteen op nummer 6!
De grote winnaar in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 12 februari 2022 was beslist Metejoor. Dit was de Top-3, die toen bestond uit drie Belgische artiesten, met als klap op de vuurpijl een gloednieuwe nummer één, en wat voor één!
1. 'Dit is wat mijn moeder zei' van Metejoor had slechts twee weken nodig om van 28 naar 1 op te klimmen! 2. Angèle deed ook een goede zaak want 'Bruxelles je t'aime' steeg na 16 weken van 4 naar 2. Die ode aan Brussel had nochtans al op één gestaan: op 18 en 25 december 2021; en op 1, 8, en 22 januari 2022! In totaal stond Angèle hiermee al 16 weken genoteerd. 3. Stromae zakte van 2 naar 3 met 'L'enfer'. Hij verbleef al 5 weken in onze hitlijsten.
Dit waren de vier nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 12 februari 2022. De nieuwste hits uit de afleveringen van 19 en 16 februari 2022 post ik morgen want het waren er slechts drie. Tot dan!
Aangezien de maand februari 2022 al twee dagen achter de rug ligt bespreek ik op deze muzikale tijdlijn gedurende drie dagen de nieuwe hits uit de Radio 2 Top 30 van die zachte wintermaand. De eerste nieuwkomer in de hitparade van zaterdag 5 februari 2022 was een samenwerking tussen de Belgische DJ Laurens Van Herck (5NAPBACK), de Nederlandse zangeres Julia van Bergen en de Belgische TikTokker Simon Eeraerts: 'Liever dat je liegt'.
Het gaat Joris van Rossem tegenwoordig geweldig voor de wind want als Metejoor scoorde hij tijdens de maand februari 2022 heel goed in de Radio 2 Top 30. Op zaterdag 5 februari stond hij op nummer 6 met 'Ze meent het' en de opvolger kwam nieuw binnen in die wekelijkse hitlijst op nummer 28: 'Dit is wat mijn mama zei'. Een ode aan zijn moeder en zij mag trots zijn op haar zoon want hij schitterde ook in het televisieprogramma "Een echte job" waarin hij stage loopt in een ziekenhuis en een patiënt die aan afasie lijdt zelfs aan het zingen krijgt!
De volgende nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 5 februari 2022 was de nieuwste van Willy Sommers, waarop de jaren blijkbaar geen vat hebben. '18 jaar' zingt hij en dat is voor hem inmiddels al 51 jaar geleden! De zingende Pajotter mag ook niet klagen want onlangs stond hij op één in de Radio 2 Bene Bene 1000 en kreeg hij na 16 jaar platina voor 'Laat de zon in je hart' (20.000 exemplaren verkocht).
Maksim Stojanac is een Belgische zanger, danser en acteur. Vóór zijn overstap naar het acteren, dansen en zingen bij #LikeMe was hij voetballer bij de beloften van Sint-Job. Maksim is in 2022 ook presentator van The Voice Kids samen met An Lemmens. De hoogste nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 5 februari 2022 was weggelegd voor Maksim: 'Alleen met mij'. Iemand om in het oog te houden!
Ter herinnering: dit was de Top-3 in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 5 februari 2022:
1. Meau bleef na 8 weken nog altijd op één staan met 'Dat heb jij gedaan'! 2. Stromae klom na 4 weken met 'L'enfer' op van 4 naar 2. 3. Ed Sheeran en 'Overpass Graffiti' stegen na 10 weken van 6 naar 3.
Slechts 4 nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 5 februari 2022. Morgen bespreek de nieuwkomers in de hitlijst van de week nadien en dat waren er ook vier maar de luisteraars kregen wel een gloednieuwe nummer één te horen, en wat voor één.
1 februari In Denemarken vervallen onmiddellijk alle maatregelen tegen COVID-19, ondanks het hoge aantal besmettingen met de omikronvariant. De ziekte wordt door de Deense regering niet meer als een "dreiging voor de samenleving" gezien. 2 februari In Mont Ngafula, een wijk van de Congolese hoofdstad Kinshasa, vallen zeker 26 doden door elektrocutie als een hoogspanningksabel op een markt terechtkomt. 5 februari Bij een dorp in de Marokkaanse provincie Chefchaouen wordt het lichaam van de 5-jarige Rayan Oram na vijf dagen uit een 32 meter diepe put gehaald. De reddingsoperatie werd wereldnieuws. Het jongetje blijkt als de reddingswerkers bij hem kunnen komen, te zijn overleden. 11 februari In Berlijn wordt urenlang zonder resultaat onderhandeld tussen vertegenwoordigers van Duitsland, Frankrijk, Oekraïne en Rusland over de naleving van de Minsk-akkoorden uit 2014 en 2015, over de soevereiniteit van de deelstaten Donetsk en Loehansk. Het overleg had tot doel het dreigende conflict aan de grens met Oekraïne en Rusland te laten de-escaleren.
12 februari In Parijs wordt met duizenden voertuigen ("vrijheidskonvooien") gedemonstreerd tegen de COVID-19-maatregelen. Onder meer bij de Champs Elysées en de Arc de Triomphe komt het verkeer stil te liggen. De Franse politie zet traangas in. Ook in Den Haag wordt met voertuigen gedemonstreerd tegen de coronamaatregelen. De acties lijken te zijn geïnspireerd door het truckersprotest in Canada dat sinds 9 januari 2022 speelt. (N.v.d.r.: van kuddegeest gesproken!) 13 februari Fransen, Belgen en andere Europeanen proberen een met een “vrijheidskonvooi” Brussel lam te leggen. Dankzij het kordaat optreden van de politie mislukt het plan grandioos. Alle betogers worden afgeleid naar Parking C op de Heizel. N.v.d.r. : Jammer genoeg voor hen iets te vroeg want het autosalon is nog niet geopend! 18 februari Vanaf die dag geldt in België code oranje op de coronabarometer. Kleine versoepelingen volgen. Toeval of niet maar van 18 t.e.m. 20 februari woeden er drie stormen door ons land (Dudley, Eunice en Franklin)
21 februari Vladimir Poetin erkent de onafhankelijkheid van de afvallige volksrepublieken Donetsk en Loegansk in Oekraïne. 22 februari 22-02-2022 is palindroomdag, d.w.z. de datum kan omgekeerd net hetzelfde gelezen worden. In de Angelsaksische wereld is iedereen lyrisch omdat hij op een dinsdag valt: Tuesday werd dan voor de gelegenheid TWOsday! 22 februari Gijzeling in Amsterdam in de Apple Store op het Leidseplein. Na enkele uren weet de politie de gijzelnemer te overmeesteren door hem te overrijden. Hij overlijdt nadien aan zijn verwondingen. 24 februari – 28 februari Naar aanleiding van het grensconflict tussen beide landen, valt Rusland Oekraïne binnen, zelfs vanuit Wit-Rusland en de Krim! Al heel snel na het begin van de invasie komt een stroom vluchtelingen vanuit het oorlogsgebied op gang, vooral richting Polen en Roemenië. Op de tweede dag van de invasie melden de Verenigde Naties dat er al zeker zo'n 100.000 Oekraïners op de vlucht zijn geslagen. Bovendien is er ook nog een stroom de andere kant op, van Oekraïners die in Polen werken en nu hun vaderland willen helpen verdedigen. Vrijwel meteen na het begin van de invasie schoten de olie- en gasprijzen flink omhoog. Verwacht wordt dat ook de voedselprijzen zullen stijgen. De Europese Unie kondigt strenge maatregelen tegen Rusland af en vrijwel de hele wereld keurt de invasie af. Wat de Russen absoluut niet verwachtten: de Oekraïners verdedigen hun land met hand en tand! De vredesonderhandelingen tussen Kiev en Moskou zijn op 28 februari van start gegaan aan de grens tussen Oekraïne en Wit-Rusland. Dit laatste land heeft met een grondwetswijziging de plaatsing van Russische kernwapens mogelijk gemaakt. Op 27 februari riep de Russische president Poetin zijn militaire leiding al op om nucleaire “afschrikkingsmiddelen” op scherp te zetten. Op 28 februari om 16 uur Belgische tijd staat een zeldzame spoedzitting van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties gepland. Ondertussen zijn er al meer dan 600.000 mensen op de vlucht! (wordt vervolgd)
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, bergen, heuvels, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, bergen, heuvels, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, bergen, heuvels, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
Wat kon het leven toen eenvoudig zijn: we hoorden een deuntje op de radio en na enkele beluisteringen namen we zelf een kammetje in de hand, pakten het in met zilverpapier en bliezen dan lustig samen met Sir Henry & His Butlers uit Denemarken tot we niet meer verder konden van de slappe lach om dan even te bekomen van de hevige buikpijn of van de verdoofde lippen. 'Camp' was maar zo camp als het kon zijn en zat vol met kitscherige elementen: tingeltangel piano, vrolijk geroezemoes uit een pub en een leuk fluitje. Deze korte maar krachtige "novelty song" werd uitgebracht in de herfst van 1967 maar bereikte pas onze ether en onze radiogolven in 1968. Een grote hit vooral in Duitsland, Nederland en België! En tevens een onehitwonder of eendagsvlieg van jewelste!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Conquistador' / 'In The Wee Small Hours Of Sixpence’/‘Quite Rightly So’ – Procol Harum
In 1967 leerde de hele wereld Procol Harum kennen met die geweldige kraker uit de "Summer of Love" op de tonen van het hammondorgel: 'A Whiter Shade Of Pale'. Om voor een opvolger te zorgen zal het niet makkelijk geweest zijn want een wereldhit kan soms een vloek zijn in plaats van een zegen. Toch slaagden Gary Brooker & Co er met glans in want 'Homburg' vond ik minstens even goed als zijn voorganger. Op de eerste elpee van Procol Harum -eenvoudigweg getiteld 'Procol Harum' en uitgebracht in december 1967- stond naast 'Homburg' ook 'Conquistador'. Het lied zou in een live versie pas in de hitlijsten verschijnen in 1972. In augustus 1971 werden de Britten inderdaad uitgenodigd om een live album op te nemen met het Canadese Edmonton Symphony Orchestra. Ik kon die elpee op de kop tikken tijdens mijn legerdienst in West-Duitsland in 1973 voor de luttele som van 5 DM. 'In The Wee Small Hours Of Sixpence’ met op de b-kant ‘Quite Rightly So’ vond ik minstens even goed maar de single raakte in België niet in de hitparade zodat die twee liedjes minder bekend blijven. En aangezien de meeste samenstellers van radioprogramma's altijd maar aan 'A Whiter Shade Of Pale' of 'Homburg' denken zal daar niet vlug verandering in komen. De meeste composities van Procol Harum ontstaan eerst als tekst en pas daarna wordt de melodie erop gecomponeerd. 'Conquistador' vormt daarop een uitzondering want hier werd eerst de Spaans klinkende melodie gecomponeerd en vervolgens voorzien van een tekst over een gevallen conquistador. Luister vooral naar deze prachtige studioversie.
Opvolger van 'Homburg' a-kant (links) en opvolger van 'Homburg' b-kant (rechts).
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Callow-la-vita’ – Raymond Froggatt
De Britse zanger en songwriter uit Birmingham was geen sant in eigen land want met deze eendagsvlieg scoorde hij niet in Groot-Brittannië. The Dave Clark Five hadden wel een nummer 7-hit in de Britse charts met Froggatts ‘Callow-la-vita’ als 'The Red Balloon' (1968). Froggatt bereikte de derde plaats in Nederland en werd ook vaak gedraaid in België. In Frankrijk en andere Franstalige landen had Marie Laforêt succes met haar versie die ze omdoopte tot 'Que calor la vida'. Kortom, het was een Europese hit en dat was al geleden van 1967 (o.a. met The Tremeloes of Joe Dassin). Hopelijk heeft Froggatt de auteursrechten opgestreken die hem toekwamen. Opmerkelijk is dat hij een strofe helemaal in het Frans zingt, met een belachelijk accent trouwens, net als Mike Smith van The Dave Clark Five. Een andere compositie van Froggatt, 'Big Ship', werd een hit voor Cliff Richard in 1969. Hij werd later een internationaal erkend countrymuzikant en bracht nog meer dan twintig albums uit.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Green Tambourine’ – The Lemon Pipers
The Lemon Pipers was een Amerikaanse band uit Oxford, Ohio. Hun grootste hit was volgens deskundigen het bubblegum-nummer 'Green Tambourine' uit 1968. Dit nummer hadden ze eigenlijk alleen opgenomen om tegemoet te komen aan hun platenlabel. Zelf hadden ze liever psychedelische muziek gespeeld. Toen ze die richting insloegen, was echter ook het succes voorbij. In 1969 ging de band uit elkaar. Leadgitarist Bill Bartlett sloot zich vervolgens aan bij Ram Jam, de band die in 1977 een wereldhit had met 'Black Betty'. Reg Nave sloeg op de tamboerijn en was tevens toetsenist. De groep bestond verder uit Ivan Browne, gitaar en zang; Steve Walmsley, basgitaar; en Bill Albaugh, drums. Alweer een onehitwonder in onze contreien en ik zou ze eerder onderverdelen in de psychedelische muziek, commercieel weliswaar maar toch leuk.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Sabre Dance’ – Love Sculpture (ft. Dave Edmunds)
Langzaam maar zeker werd klassieke muziek meer en meer gebruikt in de populaire muziek. Denk maar aan The Moody Blues, Procol Harum, Aphrodite's Child, e.v.a. Mijn eerste contact met klassieke muziek was trouwens 'Fantasia' van Walt Disney. Waar ik de Sabeldans uit 1942 heb leren kennen weet ik niet maar feit is dat die compositie heel vaak werd gebruikt in films, televisieseries, tekenfilms en zelfs door kunstschaatsers. Aram Chatsjatoerjan was een Sovjet-Russische componist en cellist van Armeense afkomst. Hij werd geboren dicht bij Tiflis (het huidige Tbilisi), de hoofdstad van Georgië, in een arme Armeense boekbindersfamilie. Chatsjatoerjan was al vroeg gefascineerd door de Armeense, Georgische en Azerbeidzjaanse volksmuziek in zijn omgeving. Gedurende zijn schooltijd speelde hij althoorn. Hij leerde wat Russisch en verhuisde op negentienjarige leeftijd naar Moskou om er biologie aan de Staatsuniversiteit van Moskou te studeren. In het westen is hij voornamelijk bekend geworden als componist van instrumentale concerten en levendige composities voor ballet, zoals 'Gajaneh' (met name de Sabeldans daaruit is erg bekend) en Spartacus (waarvan het adagio later werd gebruikt als thema bij de televisieserie 'The Onedin Line'). Love Sculpture was een Britse bluesrockband en werd opgericht in Cardiff onder de naam Human Beans door Dave Edmunds, Rob Jones en John Williams. De band dankte hun bekendheid vooral aan Dave Edmunds. Deze gebruikte Love Sculpture om zijn technische kwaliteiten met de gitaar te tonen en legde daarmee de grondsteen voor zijn succesvolle solocarrière. Naar verluidt bespeelde Dave Edmunds alle instrumenten op de single 'Sabre Dance', die mij -toen ik 'm voor de eerste maal hoorde op Radio London- helemaal van mijn sokken blies! Nog altijd kippenvel trouwens ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Jedan dan’ – Dubrovacki Trubaduri
Bij ons thuis stond de radio altijd aan. Je weet wel, zo'n mahoniehouten kast met een groen oogje en een elastiek die van links naar rechts kon gedraaid worden om de zenders te zoeken. Mijn ouders en mijn zus en ik luisterden jaarlijks naar het Eurovisiesongfestival. Van 1956 tot 1965 herinner ik mij vooral 'Net als toen' (1957), 'Een beetje' (1959), en 'Tom Pilibi' (1960). Maar voor mij begon het pas echt interessant te worden met 'Dansevise' (1963), 'Non ho l'étà' (1964), en 'Poupée de cire, poupée de son' (1965). Eind 1965 nam de televisie eindelijk zijn plaats in onze woonkamer in zodat wij ons eerste Eurovisiesongfestival in 1966 konden bekijken. Mijn grootmoeder was toen net op bezoek en zij vond dat Udo Jürgens te vaak na elkaar 'Merci chérie' zong. Dè verrassing in 1967 was Sandie Shaw die op blote voeten 'Puppet On A String' vertolkte en er ook mee won maar onze voorkeur ging uit naar Louis Neefs. In 1968 was onze teleurstelling groot toen Cliff Richard de duimen moest leggen tegen de Spaanse Massiel met haar niemendalletje 'La, la, la'. Mijn sympathie ging echter uit naar die troubadours uit Dubrovnik, een havenstad in Dalmatië, een regio in Kroatië, aan de Adriatische Zee. Toen bestond Joegoslavië onder Maarschalk Tito nog. Ook nog in 1977 toen Chantal en ik samen met mijn schoonouders onze vakantie doorbrachten in Rovinj (Istrië, nu Kroatië), rechtover Venetië. Van 'Jedan dan' snapte ik niets maar ik zong het wel fonetisch mee. 30 jaar heb ik gezocht naar dat liedje en op 3 oktober 1998 kreeg ik van mijn ex-zwager de cd 'Pusti da ti leut svira' van de Dubrovacki Trubaduri waarop dat liedje staat. Ik ben Dirk daar nog altijd heel dankbaar voor!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘MacArthur Park’ – Richard Harris
Alweer een compositie van Jimmy Webb want enkele dagen geleden besprak ik 'Wichita Lineman'. Richard Harris was een Ierse zanger en filmacteur. Ik had hem al zien spelen in 'The Guns of Navarone' (1961); 'Mutiny on the Bounty' (1962); en 'The Bible: In the Beginning' (1966). Maar dat hij ook zanger was vernam ik pas toen ik hem het epos ‘MacArthur Park’ hoorde zingen. De jongeren onder ons zullen hem waarschijnlijk kennen als Albus Perkamentus in de films 'Harry Potter en de Steen der Wijzen' en 'Harry Potter en de Geheime Kamer'. Daar nam hij de rol van het schoolhoofd voor zijn rekening. 'MacArthur Park' is een lied geschreven en gecomponeerd door Jimmy Webb. Richard Harris was de eerste die het in 1968 opnam: zijn versie steeg tot de tweede plaats in de Billboard Hot 100 en tot de vierde in de UK Singles Chart. Oorspronkelijk schreef Webb het lied in 1967 voor de groep The Association, maar de groep keurde het af vanwege de lengte van de compositie, complexe structuur en onorthodoxe tekst (waarschijnlijk te dramatisch). De inspiratie voor het lied lag in een relatie van Webb, en de beëindiging ervan, met Susie Horton. Zij trouwde later met Robert Ronstadt, een neef van zangeres Linda Ronstadt. Het MacArthur Park in Los Angeles was de plek waar de twee af en toe afspraken voor de lunch en samen een prettige tijd doorbrachten. Webb en Horton bleven bevriend ook na haar huwelijk met een ander. De relatiebreuk was ook de aanzet tot 'By The Time I Get To Phoenix,' een andere prachtige song van Webb. De muzikanten van de originele studio-opnames waren leden van het beroemde "The Wrecking Crew", een los/vaste verzameling sessiemuzikanten in Los Angeles die op veel van de succesnummers uit de jaren 60 en 70 meespeelden. Een bijdrage leverden Hal Blaine (drums), Larry Knechtel (keyboards), Joe Osborn (basgitaar), Tommy Tedesco en Mike Deasy (gitaar), en Webb zelf op klavecimbel. De stem van Harris werd in een Londense studio opgenomen. Daarbij zong hij steeds "MacArthur's" in plaats van "MacArthur". Het lukte Webb niet hem dit af te leren zodat het foutje op de plaat te horen is. In 1992 hield journalist Dave Barry van de Miami Herald een verkiezing onder zijn lezers naar de slechtste song aller tijden. Daarbij kwam 'MacArthur Park' op de eerste plaats terecht. Daar ben ik het niet mee eens want ik vind de discoversie van Donna Summer absoluut niet goed. Toegegeven: het refrein is heel bizar maar Webb beweerde tijdens een interview dat alles zo is gegaan: "MacArthur's Park is melting in the dark - All the sweet, green icing flowing down - Someone left the cake out in the rain - I don't think that I can take it - 'Cause it took so long to bake it - And I'll never have that recipe again - Oh no!"... De compositie gaf aanleiding tot een andere (ook dramatische) die ook ging over een (tijdelijke) relatiebreuk van een Nederlandse artiest en zijn lief, maar daarover hieronder meer!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Just A Little Bit Of Peace In My Heart’ – The Golden Earrings / ‘Piece Of My Heart’ – Big Brother & The Holding Company (ft. Janis Joplin)
Twee opnames met een hartverscheurende tekst!
1. 'Just A Little Bit Of Peace In My Heart' is een lied van de rockgroep Golden Earring uit 1968, toen nog The Golden Earrings geheten. Tot het laatste optreden in de 21ste eeuw speelde de Haagse formatie dit lied nog regelmatig. Aanleiding van deze compositie van George Kooymans was het verbreken van zijn relatie met zijn vriendin, Melanie, waarvan hij al snel spijt had. Hij schreef de smachtende bede lichtelijk beïnvloed door 'MacArthur Park' van Jimmy Webb, gezongen door Richard Harris (zie mijn bespreking van hierboven). Het orkestrale arrangement is van Frans Mijts en het werd geproduceerd door Fred Haayen. Het dramatisch lied betekende toch persoonlijk geluk voor Kooymans: Melanie kwam bij hem terug, een jaar later trouwde het stel, en intussen zijn ze al meer dan vijftig jaar samen!
2. ‘Piece Of My Heart’ – Big Brother & The Holding Company (ft. Janis Joplin). De Amerikaanse rockgroep trad met succes op in 1967 tijdens het Monterey Festival. Mama Cass zat op de eerste rij en haar mond viel open van verbazing toen zij het geweldig optreden van Janis Joplin van zo dichtbij meemaakte! Dit romantisch funk/soul liefdeslied werd geschreven door Jerry Ragovoy en Bert Berns, oorspronkelijk opgenomen in 1967door Erma Franklin, de oudere zus van Aretha. Maar Big Brother & The Holding Company had er veel meer succes mee dankzij de formidabele stem van Janis Joplin. Terug te vinden op de legendarische elpee 'Cheap Thrills' uit 1968. Bert Berns kreeg de versie van Joplin nooit te horen aangezien hij op 30 december 1967 aan een hartaanval overleed ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Nothing But A Heartache’ – The Flirtations / ‘Something Here In My Heart (Keeps A Tellin' Me No)’ – The Paper Dolls
En ik nog eventjes verder met liedjes die over leudeuveudeu (liefdesverdriet) gaan, met hartverscheurende teksten.
1. The Flirtations, voorheen The Gypsies, is een Amerikaanse r&b-meidengroep. In 1966 werd de groep hernoemd naar The Flirtations. Ze brachten enkele singles uit de jammerlijk flopten. Na het winnen van een kleine plaatselijke talentenjacht in 1968 om te zien wie de beste imitatie van The Supremes kon brengen, pakten ze hun bagage en gingen ze richting Engeland, waar ze tekenden bij Parrot Records en in de herfst van 1968 Tom Jones begeleidden tijdens diens Europese tournee. Hun grootste hit 'Nothing But A Heartache', werd geproduceerd door Wayne Bickerton en geschreven door Bickerton en Tony Waddington. Het bekend duo zouden we in de jaren '70 nog tegenkomen als hitmachines achter The Rubettes en Mac & Katie Kissoon.
2. The Paper Dolls was een Britse meidengroep uit Northampton uit de late jaren '60. Een van de weinige Britse meidengroepen uit die periode, dit fenomeen was toen bijna uitsluitend aanwezig in de Verenigde Staten. De groep choreografeerde hun liedjes zelf en gaf zichzelf bijnamen: Susie Mathis was 'Tiger', Pauline Bennett was 'Spyder' en Sue Marshall was 'Copper'. Dit principe werd bijna 30 jaar later herhaald door de Spice Girls. ‘Something Here In My Heart (Keeps A Tellin' Me No)’ was een compositie van MacLeod en Tony Macaulay, het songschrijversduo achter Pickettywitch, The Flying Machine, Long John Baldry, en The Foundations. In beide gevallen kunnen we gerust stellen dat dit schoolvoorbeelden zijn van eendagsvliegen. Maar wel onehitwonders om van te snoepen!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘I Thank You’ – Sam & Dave / ‘Chain Of Fools’ – Aretha Franklin
In 1967/1968 begon ik volop de Amerikaanse soulmuziek te ontdekken. James Brown, The Four Tops, The Temptations, en The Supremes had ik natuurlijk al enkele jaren voordien ontdekt.
1. Sam & Dave was een Amerikaans soulduo, bestaande uit Sam Moore (1935) en David Prater (1937-1988). Sam & Dave behoorden tot de eerste soulartiesten. In 1967 braken ze door met het geweldige 'Soul Man' en de opvolger 'I Thank You' mocht er ook wel zijn.
2. Aretha Franklin, de dochter van een dominee en tevens een geweldige pianiste, volgde ik al een tijdje. 'Respect', 'A Natural Woman', 'I Say A Little Prayer', en 'Think' behoren tot mijn favoriete liedjes van The Queen of Soul. ‘Chain Of Fools’ werd in de Verenigde Staten reeds uitgebracht in 1967 maar bereikte West-Europa pas in 1968.
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, bergen, heuvels, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, bergen, heuvels, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
