Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, bergen, heuvels, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, bergen, heuvels, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, bergen, heuvels, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, bergen, heuvels, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
‘Soul Coaxing’ (Âme câline) – Raymond Lefèvre & son orchestre
Het origineel verscheen al in de reeks 'Historische opnames uit 1967' onder de naam 'Âme câline' want de compositie kwam uit het hoofd van Michel Polnareff, een van mijn favoriete Franse singer/songwriters. Een jaar later scoorde een instrumentale versie van de Fransman Raymond Lefèvre wereldwijd met deze prachtige melodie. De piratenzenders gebruikten deze tune veelvuldig om programma's aan te kondigen. In hetzelfde jaar waagden Norrie Paramor & his Strings zich aan een cover en in 1969 bracht Sounds Orchestral (met Johnny Pearson op piano) ook een versie uit, beide orkesten onder de titel 'Soul Coaxing'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Jumpin’ Jack Flash’ / ‘Street Fighting Man’ – The Rolling Stones
In 1968 hadden The Rolling Stones volgens mij drie ijzersterke nummers. Hierboven worden er al twee vernoemd en het derde krachtig lied hou ik voor ongeveer het einde van deze muzikale reeks. De Britse rockgroep bestond toen nog uit zijn klassieke bezetting: Jagger/Richards (The Glimmer Twins), Brian Jones, Bill Wyman, en Charlie Watts. Het jaar 1968 was ook het jaar waarin het wereldwijd rommelde: de jongere generatie was het niet meer eens met de oorlog in Vietnam en in Leuven werd er heel vaak betoogd, vooral omwille van de taalkwestie. In Parijs waren het ook de studenten die protesteerden en door de reactie van de politietroepen braken er rellen uit die hun hoogtepunt kenden in de maand mei. - 'Jumpin' Jack Flash' werd geschreven door Mick Jagger en Keith Richards tijdens de Beggars Banquet-sessies. Keith Richards heeft verklaard dat hij en Jagger het album schreven in zijn landhuis. Toen Jagger vroeg wie er zoveel lawaai maakte antwoordde Richards dat het Jack, zijn tuinman was: "Jumpin' Jack". Richards speelt bas en gitaar in dit nummer. Brian Jones speelde niet mee. Er is nogal wat hommeles geweest tussen Richards, Jagger en bassist Bill Wyman, want Wyman beweerde dat hij de riff voor dit nummer geschreven had. De song is in eerste instantie alleen op single uitgebracht. Later verscheen de song ook op de compilaties 'Trough The Past, Darkly', 'Hot Rocks', 'The Singles Collection' en 'Forty Licks'. Ook bestaan er verscheidene live-versies van het nummer, onder andere de legendarische versie op 'Get Yer Ya-Ya's Out'. - De werktitel van ‘Street Fighting Man’ was 'Did Everyone Pay Their Dues?' met een afwijkende tekst. Na het zien van de rellen rondom de protesten tegen de Vietnamoorlog en de Parijse studentenrevolte kreeg Jagger inspiratie voor de definitieve tekst; een soort oproep tot protest van de straat. Hij vond dat Londen een slapende stad was in vergelijking met Parijs. Dit leverde de single een aantal bans op. Radiostations in Chicago wilden het strijdlied bijvoorbeeld niet draaien vanwege de rellen die er waren bij de verkiezingsbijeenkomst van de Democratische Partij van 1968 (protest tegen Vietnampolitiek van Lyndon B. Johnson). De volledige bezetting bij de opname van ‘Street Fighting Man': Mick Jagger – zang, percussie; Keith Richards – gitaren, basgitaar; Brian Jones – sitar, tamboura; Charlie Watts – slagwerk; Bill Wyman speelde niet mee maar wel deze sessiemuzikanten: Dave Mason – shehnai, grote trom; Nicky Hopkins – piano; Rick Grech – viool.
-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Zo mooi, zo blond en zo alleen’ – Jimmy Frey & The J.J. Band
Vandaag werd de Top-200 van de Vlaamse liedjes (lees Belgisch en Nederlandstalig oftewel BENE BENE) op Radio 2 uitgezonden. Een van mijn favorieten is beslist dit Nederlandstalig liedje van de Belgische zanger Jimmy Frey uit 1968. De single werd geproduceerd door Roland Kluger. Componisten/schrijvers: Tony Lam en Wando Lam (muziek) en Nelly Byl (Nederlandstalige tekst). Jess & James of Tony & Wando Lam waren de artiestennamen van de Portugese broers Fernando en Antonio Lameirinhas. Jess & James traden vaak op in de kleine club "Les Cousins" in Brussel, waar eerder al de Belgische rock-'n-rollband The Cousins (bekend van hun hit ‘Kili Watch’) ontdekt was. Hier hoorde Jimmy Frey hen voor het eerst, waarop hij de J.J. Band vroeg hem te begeleiden op zijn nummers 'Zo mooi, zo blond en zo alleen' en 'Rozen voor Sandra'. Vanaf 28 januari tot en met zondag 6 februari werd de Top-1000 uitgezonden op Radio 2. Voor wie de lijst niet gevolgd heeft kan ik hier bevestigen dat dit pareltje op nummer 155 beland is. Proficiat, Jimmy!
-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Wichita Lineman’ – Glen Campbell
Volgens mij is dit een van de prachtigste composities van Jimmy Webb, een Amerikaans liedjesschrijver, componist en zanger. Hij schreef talrijke songs die platina-verkoopcijfers bereikten, zoals 'Up, Up and Away', 'By the Time I Get to Phoenix', 'Wichita Lineman', 'Galveston', 'All I Know', en 'MacArthur Park'. Hij heeft succesvol samengewerkt met Glen Campbell, Linda Ronstadt, The 5th Dimension, Art Garfunkel, en Richard Harris. Webb is de enige artiest die Grammy Awards kreeg voor zowel muziek, teksten als orkestratie. Webb haalde zijn inspiratie uit een autorit door Washita County in de staat Oklahoma. Webb gebruikte in plaats van Washita Wichita in Kansas, omdat dat beter "bekte". Hij reed langs een eindeloze reeks telefoonpalen, die een grote mate van eentonigheid vertoonde. Het enige opvallende aan die reeks was dat in een van die masten een hersteller (lineman) aan het werk was. Het summum van eenzaamheid. Wichita wordt als stad vaker gebruikt als metafoor voor afzondering en eenzaamheid binnen de grote vlaktes in de Verenigde Staten.
-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Feelin’ Alright’ / ‘No Time To Live’ – Traffic
Traffic is een uitstekende groep muzikanten die steevast over het hoofd wordt gezien wanneer eindejaarslijstjes worden samengesteld/uitgezonden, meestal rond Kerstmis/Oudjaar. Deze Engelse rockband uit Birmingham, werd gevormd in 1967 met Steve Winwood als frontman, nadat deze The Spencer Davis Group had verlaten. Hij was toen nog maar 18 jaar! Winwood (zanger, toetsenist en gitarist) verzamelde rond hem drummer/zanger Jim Capaldi, zanger/gitarist/bassist Dave Mason en fluitist en saxofonist Chris Wood. In december 1967 ontstonden er wrijvingen tussen Mason en Winwood en verliet eerstgenoemde de groep om in 1968 terug te keren. Hij schreef toen 'Feelin' Alright', soms ook gespeld als 'Feeling Alright ?'. In 1972 zou de song een nog grotere hit worden in de versie van Joe Cocker. Maar mijn favoriete song van Traffic is zonder twijfel ‘No Time To Live’, geschreven door Jim Capaldi en Steve Winwood. In 1970 bracht de Brian Auger Trinity er ook een prachtige versie van uit. Luister vooral naar de lange en stille intro en laat je dan meeslepen door de melancholie die van dit lied uitstraalt.
-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Rain And Tears’ – Aphrodite’s Child/ ‘Oh Lord, Why Lord’ – The Pop Tops
Zoals ik al eerder schreef in deze reeks waren er in het jaar 1968 veel religieus getinte liedjes terug te vinden in diverse hitlijsten. De Canon van Pachelbel was een geweldige compositie om te gebruiken in de popmuziek. Zo kwam er een versie uit Griekenland en een uit Spanje. - Aphrodite's Child was een Griekse progressieve rockgroep opgericht in 1967 die bestond uit Demis Roussos (zang, bas), Vangelis Papathanasiou (toetsen), Loukas Sideras (drums) en Anargyros Koulouris (gitaar), laatstgenoemde alleen lid van de groep voor het vertrek uit Griekenland en op het laatste album '666'. De band zou op voorstel van Vangelis verhuizen naar Londen omdat hun muziek daar beter tot haar recht zou komen want Griekenland werd sinds 1967 bestuurd door het kolonelsregime. Deze beslissing was niet probleemloos. Koulouris moest zijn legerdienst vervullen en mocht dus niet mee terwijl de band, onderweg naar Londen, bleef steken in Parijs, deels omdat zij niet de juiste werkvergunningen hadden en deels vanwege de stakingen t.g.v. de studentenrevolte in mei 1968. De single ‘Rain And Tears’ werd dan maar vanuit Parijs uitgebracht op de Europese markt. Met een onmiddellijk succes als gevolg. - De tweede groep muzikanten die de Canon van Pachelbel gebruikten om een popsong in Europa uit te brengen waren The Pop Tops, een Spaanse popgroep, die in 1967 werd opgericht in Madrid. De Franse producer Alain Milhaud had al een naam verworven als manager van de rockband Los Bravos en deze ook later geproducet. Hij belastte zich uiteindelijk met het talent van de combo, haalde de uit Trinidad en Tobago afkomstige Phil Trim als leadzanger en gaf zijn beschermelingen de naam Los Pop Tops, die in de Spaanstalige wereld werd gebruikt. Daarbuiten werd de groepsnaam The Pop Tops. Het gospelachtige klaaglied 'Oh Lord, Why Lord' bevatte elementen van de Canon in D van de barok-componist Johann Pachelbel. Met deze song kregen The Pop Tops voor de eerste keer ook buiten Spanje aandacht. Hun grootste hit zouden ze evenwel scoren in 1971 met hun versie van 'Mammy Blue', een nummer geschreven door de Franse songwriter Hubert Giraud als 'Mamy Blue'. Het lied werd een wereldhit en tussen 1971 en 2001 waren er wel een vijftiental versies!
-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘I Say A Little Prayer’ / ‘Think’ – Aretha Franklin
- In 1968 deed Aretha Franklin ook een schietgebedje want zij was tenslotte de dochter van een dominee. 'I Say A Little Prayer' is geschreven door Burt Bacharach en Hal David. Het nummer gaat over een vrouw die bezorgd is om haar man, die vecht in de Vietnamoorlog. Dionne Warwick nam het lied op in 1966 doch het werd pas in 1967 uitgebracht. Een jaar later bracht Aretha Franklin haar versie uit die nog beter scoorde dan de originele. Wellicht mede dankzij de achtergrondzangeressen The Sweet Inspirations en het puik pianospel van The Queen of Soul. - Het nummer 'Think' werd uitgebracht op haar album 'Aretha Now' uit 1968, net als het voorgaande lied trouwens. 'Think' werd geschreven door Franklin en haar eerste man Teddy White. In 1980 werd een nieuwe versie van 'Think' uitgebracht voor de soundtrack van de film "The Blues Brothers". Op deze versie waren, naast Franklin en de band The Blues Brothers, ook Franklins zus Carolyn en nicht Brenda te horen als achtergrondzangeressen. En het is precies deze versie die altijd wordt gespeeld op de radiozenders. Blijkbaar kennen de huidige samenstellers van programma's de originele versie niet! Ik verkies alleszins de versie uit 1968!
-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Son-of-a Preacher Man' / ‘I Close My Eyes And Count To Ten’ – Dusty Springfield
- Hierboven besprak ik twee singles van Aretha Franklin, dochter van een dominee. Het songschrijversduo John Hurley en Ronnie Wilkins schreef 'Son-of-a Preacher Man' op vraag van Jerry Wexler voor Aretha Franklin. Ze nam het lied op in 1968 maar het werd niet geselecteerd voor het album dat ze toen maakte. Ze vond dat de zoon van een dominee in een slecht daglicht werd gesteld. Dusty Springfield nam het vervolgens op voor haar album 'Dusty in Memphis' en toen het eind 1968 op single uitkwam werd het een internationale hit! Een nieuwe term was geboren: "Blue eyed soul". Toen Aretha Franklin zag hoe groot het succes van Dusty Springfield was bracht ze haar versie toch nog uit in 1970 op haar LP 'This Girl's in Love with You' maar slechts op de b-kant van haar single 'Call Me'. De producers van Dusty's versie waren Jerry Wexler, Tom Dowd en Arif Mardin en The Sweet Inspirations vormden het achtergrondkoor. - 'I Close My Eyes And Count To Ten' is een song geschreven door Clive Westlake. Het was de laatste single op het Phillips label, want Dusty Springfield had in juni 1968 getekend bij Atlantic Records. Bijgevolg werd deze song grotendeels vergeten in de Verenigde Staten maar hij scoorde wel in het Verenigd Koninkrijk. In ons land scoorde Dusty hiermee in mindere mate, maar ze werd wel af en toe op de radio gedraaid. Haar grote hit was natuurlijk 'Son-of-a Preacher Man' die tot in 1969 in onze hitlijsten stond. Tellen van 1 tot 10, wie niet weg is ... is gezien!
-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Goin’ Out Of My Head/Can’t Take My Eyes Off You’ (live medley) – The Lettermen
The Lettermen was een Amerikaans zangtrio. Het handelsmerk van die groep zijn close harmony popsongs met lichte arrangementen. Zo brachten ze in 1968 een live medley uit van twee bekende populaire liedjes. - 'Goin’ Out Of My Head' is een song geschreven door Teddy Randazzo en Bobby Weinstein, oorspronkelijk opgenomen door Little Anthony and the Imperials in 1964. - 'Can’t Take My Eyes Off You’ is een lied uit 1967 geschreven door Bob Crewe en Bob Gaudio. Het is op single uitgebracht door Frankie Valli. Bob Gaudio was bandlid in Valli's begeleidingsband The Four Seasons.
Een medley van beide bekende popsongs deed het altijd goed tijdens de optredens van The Lettermen en de platenfirma kwam op het idee om daarvan een versie op plaat uit te brengen die toen heel hoog terechtkwam in de Amerikaanse hitlijsten.
-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Judy In Disguise (With Glasses)’ – John Fred & His Playboy Band
In 1967 stond 'Lucy In The Sky With Diamonds' op de elpee 'Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band' van The Beatles. Het duurde niet lang of John Fred en zijn groepsmaat Andrew Bernard maakten een pastiche daarop. Begin 1968 slaagden John Fred & His Playboy Band (soms ook "John Fred & His Playboys" genoemd) er zelfs in om 'Hello, Goodbye' van de Fab Four in de Verenigde Staten van de eerste plaats te stoten!
De band hield niet van het einde van de song waar John Fred tergend langzaam "I guess I'll just take your glasses" zegt. Maar aangezien de voormalige basketter de grote baas van de Playboys was werd het bizarre en psychedelische slotzinnetje bewaard. Nadien werd het heel stil rond de groep zodat deze Amerikaanse muzikanten in onze contreien als het schoolvoorbeeld worden gezien van een eendagsvlieg.
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, bergen, heuvels, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
Heel goed nieuws, beste blog-vriend(inn)en, want vandaag 12 februari 2022 sta ik met mijn tweede blog op nummer 1 in de Top-20 van 611 muzikale blogs terwijl mijn eerste blog nog altijd op nummer 20 genoteerd staat! Altijd welkom op http://blog.seniorennet.be/djmico1951deel2/of http://blog.seniorennet.be/djmico1951/
Hartelijk bedankt voor jullie interesse en waardering en nog een fijn weekend!
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, bergen, heuvels, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, bergen, heuvels, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, bergen, heuvels, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, bergen, heuvels, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
De loopbaan van Elvis Presley ging definitief van start in 1956. Van 1958 tot 1960 vervulde hij zijn dienstplicht gedurende 18 maanden in West-Duitsland. In 1967 trouwde hij met Priscilla Beaulieu, de dochter van een Amerikaanse luchtmachtofficier, en werd het redelijk stil rond The King, op enkele heruitgaven van oudere platen na (de wittebroodsweken, weet je wel en Lisa Marie werd op 1 februari 1968 geboren). In 1968 werd besloten dat hij zijn plaats aan de top van de muziekindustrie opnieuw moest innemen. Dankzij twee composities van Jerry Reed, die trouwens op beide singles meespeelt op gitaar, lukte dat enigszins al bleef de concurrentie met The Beatles heel sterk. Het jaar 1969 zou nog beter worden voor Presley want op 3 december 1968 werd een show uitgezonden door de NBC. Het betekende de terugkeer van Presley (strak in een leren pak) naar live optredens na een periode van zeven jaar waarin zijn carrière in het teken stond van de filmindustrie. Met 'Guitar Man' en 'U.S. Male' zag een nieuw muzikaal genre het levenslicht: rock-'n-roll overgoten met een countrysausje! De eerste song kwam uit de film 'Clambake' en de tweede uit 'Stay Away, Joe', een western.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Dong-dong-di-ki-di-gi-dong’ – The Golden Earrings
Golden Earring (tot in 1969 The Golden Earrings) was een Nederlandse rockband. De groep werd opgericht in 1961 en was op het moment van opheffing in 2021 de oudste nog bestaande rockband van Nederland en wellicht ter wereld want The Rolling Stones werden pas in 1962 opgericht. The Golden Earrings bestonden in 1968 uit: George Kooymans – gitaar, zang (1961-2021); Barry Hay – zang, gitaar, dwarsfluit (1967-2021); Rinus Gerritsen – basgitaar, contrabas, mondharmonica, toetsen, effecten (1961-2021); Jaap Eggermont – drums, percussie (1965–1969). De eerste zanger van de band was Frans Krassenburg die in 1967 solo ging en met zijn eerste single, toepasselijk 'Golden Earrings', zelfs scoorde in Nederland. Hij werd opgevolgd door Barry Hay. Na deze vrolijke meezinger veranderden onze Noorderburen van muzikale richting en werden ze een heuse rockband die wereldwijd zou doorbreken tot zelfs in de Verenigde Staten!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Prikkebeen’ – Boudewijn de Groot & Elly Nieman / ‘Als de rook om je hoofd is verdwenen’ - Boudewijn de Groot
- 'Prikkebeen', soms ook aangeduid als 'Meester Prikkebeen', staat op de elpee 'Picknick' die op 22 januari 1968 werd uitgebracht. Het album verscheen alleen in stereo; er is geen mono-editie uitgebracht. De elpee was geïnspireerd door 'Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band' van The Beatles. Elly Zuiderveld-Nieman is de vrouwelijke helft van het Nederlandse zangduo Elly en Rikkert. Aangezien Boudewijn de Groot zelf nog geen muziek kon schrijven, floot hij de melodieën voor aan Bert Paige, die de nummers arrangeerde. De Belg Paige kwam uit Gent maar werkte voornamelijk in Nederland als orkestleider en arrangeur. - ‘Als de rook om je hoofd is verdwenen’ was de b-kant van de single 'Waterdrager' maar werd met meer succes heruitgegeven als a-kant in 1972. Op de keerzijde stond toen 'Wie kan me nog vertellen', eveneens uit 1968 en in latere uitgaven toegevoegd als bonus op de elpee 'Nacht en Ontij'. 'Waterdrager' komt later in deze reeks nog aan bod, want daar moet ik nog een bijzondere anekdote over vertellen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Lady Madonna’ / ‘The Inner Light’ – The Beatles
George Harrison reisde naar Bombay in januari 1968 om te werken aan de soundtrack van zijn soloplaat 'Wonderwall Music', in de hoop dat de rest van de groep hem snel zou volgen. Toen zij vertraging opliepen vloog hij terug naar Londen. De band bracht een week door in de studio om songs op te nemen voor een single die zou worden uitgebracht terwijl zij op spirituele retraite waren. De a-kant was 'Lady Madonna', een hommage van McCartney aan Fats Domino en een terugkeer naar de roots van de rock-'n-roll. De "Fat Man" zou het nummer kort daarna zelfs coveren! De b-kant, 'The Inner Light' van George Harrison, was grotendeels opgenomen in Bombay met Indische instrumentatie en lyrics die meditatie aanbevalen als een middel om de wereld te begrijpen. Het was de eerste maal dat een compositie van Harrison terechtkwam op een single. Verder was er nog de opname van 'Across The Universe' van John Lennon. Ze bleef onuitgegeven tot eind 1969, en het lied bevatte het refrein "Jai Guru Deva", een standaard begroeting in het "Spiritual Regeneration Movement". In februari 1968 vlogen The Beatles naar Rishikesh in het noorden van India om deel te nemen aan een cursus van Transcendente meditatie (TM) in een ashram (een leefgemeenschap en ontmoetingsplaats voor aanhangers van religies uit India) van Maharishi Mahesh Yogi. Het bezoek was een gevolg van het afzweren van drugs ten bate van TM. Die beslissing van de Fab Four kreeg wereldwijde aandacht in de media. Voortrekker in de cursus van de Maharishi was George Harrison. Hierdoor werd de zienswijze van het Westen jegens Indische spiritualiteit aanzienlijk gewijzigd en werd TM grondig bestudeerd. Het bezoek was tevens de meest productieve periode voor het schrijven en componeren van liedjes voor The Beatles. John, Paul, George en Ringo gingen niet alleen: zij werden o.a. vergezeld door muzikanten als Donovan, Mike Love en Paul Horn, en actrice Mia Farrow (net gescheiden van Frank Sinatra), haar zus, Prudence (John componeerde daar 'Dear Prudence'), en hun broer acteur John Charles Farrow. Tijdens hun verblijf in India schreven Lennon, McCartney en Harrison heel veel songs, en Starr maakte daar zijn eerste compositie af. Achttien liedjes werden opgenomen voor 'The Beatles' ("het witte album"), twee andere kwamen terecht op de elpee 'Abbey Road' en de rest werd gebruikt voor diverse solo projecten. Starr verliet India op 1 maart 1968, na tien dagen; McCartney volgde later die maand om zijn zaken te behartigen. Harrison en Lennon verlieten Rishikesh hals over kop op 12 april omdat er geruchten waren van de Maharishi's grensoverschrijdend gedrag jegens Mia Farrow en een andere studente. Later zou blijken dat hier niets van aan was. De invloed die hun Griekse vriend Alexis Mardas (de zogenaamde technisch ingenieur) op The Beatles had zaaide verdeeldheid in de groep. Er waren ook financiële meningsverschillen en de verdenkingen dat hun spirituele leraar voordeel haalde uit de roem van de band zou ook een reden geweest zijn om India te verlaten. En zo zie je maar dat er ook in 1968 metoo en nepnieuws te bespeuren viel in de media. En dan nu 'Lady Madonna' met een intro die beïnvloed is door 'Bad Penny Blues', een instrumentale blues geschreven door Humphrey Lyttelton in 1956. Terug naar de roots van rock-'n-roll!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Pictures Of Matchstick Men’ – Status Quo
Status Quo, ook wel bekend als The Quo of gewoon Quo, is een Britse rockband waarvan de muziek gekarakteriseerd wordt door een sterke boogie- en boogiewoogie stijl. De klassieke bezetting, ook wel Frantic Four genoemd, bestond enerzijds uit oprichters Alan Lancaster en Francis Rossi en anderzijds uit Rick Parfitt en John Coghlan. De band begon in 1962 als de beatgroep The Spectres (niet te verwarren met de Australische groep The Spectres waar Bon Scott in meespeelde voordat hij bij AC/DC kwam). Rond 1967 ontdekten de bandleden de psychedelische rock en veranderden zij hun naam in 'Traffic' en niet veel later in 'Traffic Jam' (om verwarring te voorkomen met de band Traffic van Steve Winwood). Aan het eind van dat jaar trokken ze Rick Parfitt aan en noemden ze zich 'Status Quo'. De eerste grote hits waren psychedelische nummers zoals 'Pictures Of Matchstick Men', 'Black Veils Of Melancholy' en 'Ice In The Sun'. Klassieke bezetting: Francis Rossi (zang, gitaar) - 1962 tot heden; Rick Parfitt (zang, gitaar) – 1967 tot en met 2016; Roy Lynes (keyboard) – 1965 tot en met 1970; John Coghlan (drums) – 1963 tot en met 1981; Alan Lancaster (zang, basgitaar) – 1962 tot en met 1985. Status quo is een Latijnse uitdrukking die zoveel als "bestaande toestand" of "huidige gang van zaken" betekent. En die uitdrukking had ik enkele jaren daarvoor op het college geleerd want ik volgde in het jaar 1968 de studierichting Latijn-Wetenschappen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Last Night In Soho’ / ‘The Legend Of Xanadu’ – Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich
Het was altijd een mondvol om de groepsnaam van deze Britse groep uit te spreken en meestal hilarisch want bij de laatste voornaam denk je niet meteen aan een persoon want die betekent in het Brussels dialect iets helemaal anders. Alhoewel ... als je de monoloog "Tich à l'église" beluistert. Omdat de groepsnaam zo lang was werd-ie al snel afgekort tot DDDBM&T en nog iets later tot 3DBM&T. De vijfkoppige groep werd opgericht in Salisbury, Engeland. Het succes begon al in 1966 met 'Save Me', 'Bend It!', 'Hold Tight', 'Hideaway', gevolgd door 'Okay!', 'Touch Me, Touch Me', 'Zabadak' in 1967 om in 1968 volgende singles in de hitlijsten terug te vinden: 'The Wreck Of The Antoinette' en de twee bovenstaande liedjes. In 1969 sputterde de hitmachine eventjes want Dave Dee zou de groep verlaten voor een solocarrière en Dozy, Beaky, Mick & Tich gingen een tweetal jaren verder tot het vet van de soep was. De meeste hits werden geschreven door het Britse duo Ken Howard en Alan Blaikley, vaak onder de naam Howard Blaikley en ook verantwoordelijk voor hits van o.a. Lulu, The Honeycombs en The Herd. - In ‘Last Night In Soho’ haalt het Engels vijftal er loeiende sirenes bij wat in de Londense wijk Soho dagelijkse kost was. Ook in juli 1969 toen ik de hele maand logeerde bij een Engels gezin in het kader van een studentenuitwisseling. - In ‘The Legend Of Xanadu’ wordt de zweep erbij gehaald. Xanadu of Shangdu was de zomerresidentie van Koeblai Khan die hij vanaf 1256 liet bouwen. De oorspronkelijke naam van de stad was Kaiping. Over die legendarische stad wordt veel gezongen, net als over Shangri-La.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘The Champ’ – The Mohawks
The Mohawks was een groep sessiemuzikanten bijeengebracht door Alan Hawkshaw. De single 'The Champ' werd uitgebracht in 1968 maar bereikte toen de hitlijsten niet, wel de discotheken en de jukeboxen . Een heruitgave bereikte plaats nummer 58 in de UK Singles Chart in 1987 nadat de melodie veelvuldig werd gesampled. De song is gebaseerd op 'Tramp', een single uit 1967 van Lowell Fulson die nadien veelvuldig werd gecoverd, m.n. door Otis Redding & Carla Thomas en in Europa door Brian Auger, Julie Driscoll & The Trinity (zie Historische opnames uit 1967 via mijn blog). In deze grotendeels instrumentale song wordt het woord "Tramp" geroepen en niet "Champ". Het liedje is waarschijnlijk beter gekend omdat het als sample gebruikt werd in meer dan 700 songs (!) over de hele wereld en vooral in de hiphop muziek. En, oh ja, de Mohawk of de Kanienkehaka zijn een inheems Amerikaans volk dat deel uitmaakt van het Haudenosaunee-volk, dat door de Euro-Amerikanen Iroquois (Irokezen) werd genoemd. Ze leefden oorspronkelijk in het noorden van wat nu de Amerikaanse staat New York is. Hier leven ze nog steeds, alsook in het aangrenzende Canada en de stad New York. De naam Mohawk werd later gebruikt om een "hanenkam" als kapsel aan te duiden doordat de Mohawk vaak zo'n hanenkam droegen wanneer ze ten strijde trokken. Luister vooral met de volumeknop op 10 en zet je beste beentje voor! 😉
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Pourquoi Bon Dieu?’ / ‘Alouette’ – Gilles Dreu
In 1968 waren er opvallend veel religieus getinte liedjes terug te vinden in diverse hitlijsten. Gilles Dreu wordt op 31 juli 1934 geboren als Jean-Paul Chapuisat, in het Franse plaatsje Dreux. Hij had in 1968 een opvallende snor en dito bakkebaarden. Hij rookte altijd van die lange sigaren. Of ze uit Havana kwamen weet ik niet maar ondertussen is hij wel 87 jaar! Zijn grote doorbraak kwam er met 'Alouette' (een leeuwerik) maar mijn voorkeur gaat vandaag uit naar de opvolger ‘Pourquoi Bon Dieu?’. In die periode was ik nog altijd misdienaar in mijn parochie en iets later mocht ik zelfs het epistel voorlezen, afwisselend met mijn goede vriend Geert S. 'Alouette' werd een grote hit in de Franstalige wereld (Europa èn Canada) maar ook in Zuid-Amerika. Ik vond dat hij de uitstraling had van een revolutionair à la Che Guevara.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Captain Of Your Ship’ – Reparata & The Delrons
In 1968 was ik niet alleen fan van Diana Ross & The Supremes maar tevens van Reparata & The Delrons, ook een Amerikaanse meidengroep. Vreemd genoeg werd hun single ‘Captain Of Your Ship’ geen hit in de US-charts, maar haalde hij in het Verenigd Koninkrijk wel de top 20. Ook bij ons werd het plaatje regelmatig op de radio gedraaid. In het voorjaar van 1968 gingen ze in Europa op promotietour. Ze traden onder andere tweemaal op in de Britse Top of The Pops en in april 1968 in de Duitse Beat-Club. Helaas bleef het bij deze eendagsvlieg, die ik heel leuk vond door het geluid van de misthoorn van de stoomboot en de scheepsbel tijdens de intro en doorheen heel het liedje de morsetekens. Die codetaal zou ik pas vijf jaar later leren kennen toen ik gelegerd was in Mechelen om na mijn opleiding van vier maanden te vertrekken naar West-Duitsland. Daar heb ik geen morse meer nodig gehad om biertjes te tappen in de kantine ... Opmerkelijk feit: Reparata & The Delrons verzorgden de achtergrondzang op de Rolling Stones-single 'Honky Tonk Women', die in het voorjaar van 1969 werd opgenomen in Londen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘The Kid’ – André Brasseur
Onze landgenoot André Brasseur is orgelist en keyboardspeler, en hij werd geboren op 11/12/1939 in Ham-sur-Sambre. Hij brak internationaal in 1965 door met 'Early Bird Satellite', vaak ook afgekort tot 'Early Bird'. Oorspronkelijk stond deze instrumentale song als b-kant op de single 'Holiday' uit 1966. Twee jaar later werd hij als a-kant uitgebracht met veel meer succes. Op de keerzijde stond toen 'Bill'. De song werd ook populair in het Verenigd Koninkrijk toen een deejay uit Manchester de single 'The Kid/Holiday' oppikte en veelvuldig in zijn discotheek draaide. Het was toen de rage van de Northern Soul. André Brasseur And His Multi-Sound Organ, zoals zijn bijnaam in het buitenland luidt, heeft ook veel te danken aan de piratenzenders, met name vooral Radio Veronica, want zijn instrumentale nummers kondigden menig radioprogramma aan. Ik zag Brasseur en zijn orkest tweemaal optreden: in 1978 in Brussel en in 2018 in Zaventem. Het geluid van zijn hammondorgel is niet te evenaren. 'The Kid' en 'Holiday' worden vaak met elkaar verward en dat wordt genadeloos afgestraft tijdens een muziekquiz!
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, bergen, heuvels, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
DJ Licious is een 38-jarige deejay uit Antwerpen terwijl PollyAnna, artiestennaam van Britt Pols (Dordrecht, 1986), een Nederlandse songwriter, artieste en producer is. Haar zachte stem past perfect bij de funky ritmes van de Antwerpenaar. Hun gezamenlijk product 'Million Moons' kwam op zaterdag 22 januari 2022 als eerste nieuwkomer terecht in de Radio 2 Top 30.
Lauren Spencer-Smith is een in Groot-Brittannië geboren Canadese singer-songwriter uit Vancouver Island. Ze verscheen als deelnemer aan het achttiende seizoen van American Idol in 2020 en eindigde in de top twintig van de competitie. Haar lied 'Fingers Crossed' was de tweede nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 22 januari 2022.
DJ Tiësto, artiestennaam van Tijs Michiel Verwest, is een Nederlandse diskjockey, muziekproducent en ondernemer die vaak optreedt op grote dance-evenementen. Amanda Ava Koci, algemeen bekend als Ava Max, is een Amerikaanse zangeres van Albanese afkomst. Ze werd in 2018 bekend door haar single 'Sweet But Psycho', die in ruim 17 landen de hitlijsten haalde. De Nederlandse DJ wist haar te strikken om op 'The Motto' te zingen en daarmee wist het duo te scoren in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 22 januari 2022.
"Oh, my God!" zullen de fans van Adele uitgeroepen hebben toen de Engelse zangeres nieuw binnenkwam in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 22 januari 2022 met ... 'Oh My God'. Meteen op nummer 20 maar ze stond na 14 weken ook nog altijd genoteerd met 'Easy On Me' op plaats nummer 6. Zou deze song -dankzij de stijlvolle videoclip opgenomen in zwart/wit- haar volgende nummer één worden?
Maar Adele kreeg hevig weerwerk van The Weeknd want hij kwam op zaterdag 22 januari 2022 meteen op nummer 8 terecht in de Radio 2 Top 30 met 'Sacrifice'. Van opoffering of versterving gesproken: voor de vastentijd is het nog te vroeg want die begint op 2 maart en eindigt op 14 april. Toch zijn er mensen die de hele maand februari geen alcohol drinken, de zogenaamde "Tournée Minérale". Gezondheid!
Alweer stonden er 5 meisjes in de Top 3 van de Radio 2 Top 30 van zaterdag 22 januari 2022. Met een andere (geen nieuwe) nummer één als klap op de vuurpijl! Kijk zelf maar:
1. Angèle steeg na 13 weken van 2 naar 1 met 'Bruxelles, je t'aime'. Zij had al op één gestaan op 18 en 25 december 2021 alsook op 1 en 8 januari 2022! 2. Meau deed de beste zaak want na 6 weken stootte ze door van 10 naar 2 met 'Dat heb jij gedaan'! 3. K3 bleef onveranderd staan met 'Waterval' die al 8 weken te horen was in onze hitparade.
Op zaterdag 29 januari 2022 deelde Flip Kowlier opnieuw nostalgie uit zijn jeugd met de luisteraars van de Radio 2 Top 30. Zijn steengoed lied had inderdaad al in onze hitlijsten gestaan in de maanden november en december 2021. 'September' was een zogenaamde re-entry en verbleef al 7 weken in onze hitparade.
Het Belgisch duo The Starlings bestaat uit het echtpaar Tom Dice en Kato Callebaut. Zij kwamen met het ingetogen 'Just Come Home' nieuw binnen op nummer 17 in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 29 januari 2022.
Maar de hoogste nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 29 januari 2022 -meteen op nummer 15- was een liedje uit de Disney animatiefilm 'Encanto'. Het was al geleden van 'Let It Go' uit 'Frozen', dat dit nog gebeurd was, als ik mij niet vergis. Carolina Gaitán zingt hier met de cast 'We Don't Talk About Bruno'.
Alweer een nieuwe nummer één in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 29 januari 2022. Ditmaal twee meisjes en één jongen in de Top-3:
1. Meau steeg na 7 weken van 2 naar 1 met 'Dat heb jij gedaan'. 2. Angèle zakte één plaats met 'Bruxelles, je t'aime'. Ze stond dan ook al 14 weken in onze hitlijsten genoteerd. 3. Metejoor verbleef ook al 14 weken in onze hitparade met 'Ze meent het'. En hij steeg zelfs van 9 naar 3. Waarschijnlijk omwille van zijn deelname aan de TV-programma's 'Dancing with the Stars' op Play4 en 'Een echte job' op VTM. Een bezig bijtje!
Tot zover 7 nieuwkomers en 1 re-entry uit de Radio 2 Top 30 van 22 en 29 januari 2022. En daarmee is de wintermaand januari volledig besproken op muzikaal gebied.
Terug naar de muziek uit de maand januari 2022 alhoewel er op zaterdag 1 januari geen nieuwkomers te bespeuren vielen in de Radio 2 Top 30. Wel een zogenaamde re-entry van 'Dromen In Kleur', een single van Suzan & Freek die daarmee al 4 weken in onze hitparade hadden gestaan. Meer bepaald in november en december 2021. Het Nederlandse duo (tevens echtpaar) uit de Achterhoek stond in zijn vijfde week op nummer 29 genoteerd.
Op zaterdag 1 januari 2022 was er geen nieuwe nummer één te horen in de Radio 2 Top 30. De volledige Top-3 zag er -precies een maand geleden- zó uit:
1. Angèle bleef onveranderd op haar plaats staan met 'Bruxelles, je t'aime'. Die single verbleef al 10 weken in onze hitlijst. 2. K3 (in een vernieuwde bezetting) deed een goede zaak want 'Waterval' steeg na 5 weken van 7 naar 2. 3. Metejoor bleef met 'Ze meent het' status quo staan en hij stond ook al 10 weken genoteerd, net als Angèle.
Een week later, op zaterdag 8 januari 2022, waren er nog altijd geen nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 en ook geen nieuwe nummer één. De Top-3 werd toch een beetje dooreengeschud. Opmerkelijk feit: vijf meisjes aan de top!
1. Angèle hield stand want 'Bruxelles, je t'aime' bleef onveranderd aan de top staan. De dochter van Marka verbleef daarmee al 11 weken in onze hitparade. 2. Adele steeg na 12 weken van 5 naar 2 met 'Easy On Me'! 3. K3 zakte na 6 weken van 2 naar 3 met 'Waterval'.
De Nederlandstalige rockgroep De Mens, de band van Frank Vander linden, Michel De Coster, Dirk Jans en David Poltrock kwam op zaterdag 15 januari 2022 binnengestoven in de Radio 2 Top 30 met hun nieuwste single 'Waar is de liefde?'. Ze stonden meteen op nummer 28.
Gabry Ponte, geboren als Gabriele Ponte, is een Italiaanse dj die buiten Italië het bekendst is van zijn rol in de dance act Eiffel 65, die in 1999 een wereldwijde hit had met het nummer 'Blue (Da ba dee)'. LUM!X is een Oostenrijkse dj en muziekproducer. Prizioso tenslotte is een Italiaanse diskjockey. Het trio stak de koppen bij elkaar en daaruit vloeide de dance single 'Thunder' uit voort. Nieuw in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 15 januari 2022, meteen op nummer 17. Voor wie zijn energiefactuur niet meer kan betalen en de verwarming heeft afgezet is dit een uitstekende oplossing om zich op te warmen!
Maar dè verrassing was zonder twijfel de nieuwste van Stromae die vriend en vijand had verbaasd met zijn interview op TF1 begin januari 2022 waarin hij zijn nieuwste single voorstelde. Daarin gaf Paul Van Haver zonder blikken of blozen toe dat hij de afgelopen zeven jaren slecht in zijn vel had gezeten. Met ‘L’enfer’ vertelt Stromae over de moeilijke momenten tijdens zijn muzikale pauze en zijn eigen ervaringen met donkere gedachten. Stromae zingt openlijk over een thema dat nog te vaak als taboe gezien wordt. Donkere gedachten zijn voor velen erg herkenbaar omdat ze door de coronapandemie jammer genoeg zo fel toegenomen zijn. Op zaterdag 15 januari 2022 kwam Stromae als hoogste nieuwkomer meteen op nummer 13 terecht.
Op zaterdag 15 januari 2022 stonden nog altijd vijf meisjes aan de top in de Radio 2 Top 30.
1. Adele steeg na 13 weken van 2 naar 1. Daar had ze al eens gestaan op 30 oktober, 6 november, alsook op 4 en 11 december 2021! 2. Angele zakte van 1 naar 2 met 'Bruxelles, je t'aime' en die ode aan Brussel verbleef al 12 weken in onze hitlijsten. 3. K3 bleef onveranderd op 3 staan. 'Waterval' was al 7 weken te horen in onze hitparade.
Eén re-entry en drie nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van 1, 8, en 15 januari 2022. Een magere oogst maar geen nood want morgen komen er één re-entry, zeven nieuwkomers, en twee nieuwe nummers één aan bod uit de hitlijsten van 22 en 29 januari. En daarmee zal die wintermaand -muzikaal gezien- helemaal besproken zijn. Tot later!
De vijfde golf van de coronapandemie woedt nu in alle hevigheid. De omikron variant heeft nu de overhand maar maakt gelukkig minder ziek dankzij de vaccinaties.
5 januari: In Kazachstan vinden grote demonstraties plaats na de sterke stijging van de prijs van lpg. De regering van Kazachstan besluit hierop af te treden.
6 januari: In de Kazachse stad Almaty vallen tientallen doden bij confrontaties tussen demonstranten en veiligheidstroepen.
7 januari: Artsen van de Universiteit van Maryland, Baltimore zijn erin geslaagd om succesvol een donorhart uit een varken te transplanteren naar de mens, een zogenaamde xenotransplantatie.
10 januari: In Genève beginnen de Verenigde Staten en Rusland aan een overleg over de situatie in Oekraïne. Onder meer de onderministers van Buitenlandse Zaken Wendy Sherman (VS) en Sergei Rjabkov (Rusland) zijn aanwezig.
20 januari: Het Nederlandse online consumentenprogramma BOOS publiceert een video waarin diverse medewerkers van de tv-programma's The voice of Holland en The Voice Kids worden beschuldigd van seksueel grensoverschrijdend gedrag. Zowel bandleider Jeroen Rietbergen, rapper Ali B als Marco Borsato worden genoemd.
23 januari: In Brussel vindt een betoging plaats waar minstens 50.000 mensen aan deelnemen. Zij protesteren tegen de coronamaatregelen en zogezegd voor hun vrijheid. De betogers komen uit België maar ook uit de ons omringende landen en zelfs uit Polen en Afghanistan! Op het einde van de manifestatie vinden enkele honderden hooligans het nodig keet te schoppen, de politie te bekogelen met dranghekkens en zelfs de ingang van een metrostation in brand te steken! Meer dan 230 relschoppers worden opgepakt. Er vallen 15 gewonden onder wie 3 agenten. (N.v.d.r.: Wanneer gaat men deze zogenaamde vreedzame betogingen verbieden want de kosten zijn tenslotte voor jan en alleman. Hier gaat ons belastinggeld voor het merendeel naartoe. Een andere oplossing zou zijn: de organisatoren verantwoordelijk stellen voor de beschadigingen en hen laten opdraaien voor de kosten! En tenslotte, hoeveel mensen zullen er na afloop besmet geweest zijn met COVID-19 want ik heb geen mondmaskers gezien tijdens die betoging.)
27 januari: In Peer (Limburg) steekt een 12-jarige jongen een politieagent een mes in de rug na een discussie. Moeder en broer worden nadien ook opgepakt.
28 januari: Vanaf die dag gelden er versoepelde maatregelen in België dankzij de coronabarometer waar ondertussen al anderhalf jaar (!) aan gewerkt is. We starten in het rood want de ziekenhuisopnames en de dagelijkse besmettingen stijgen nog altijd duizelingwekkend. Ondertussen is er een nieuwe variant van Omikron opgedoken!
30 januari: Alweer een betoging tegen de coronamaatregelen in Brussel. Ditmaal slechts 1.600 deelnemers. Opnieuw worden toespraken gehouden en worden er veel leugens de wereld ingestuurd. De kreet die alom wordt gescandeerd is “Liberté”, alsof het coronavirus daarmee rekening zal houden. Ik ben benieuwd hoeveel besmettingen er plaats hebben gehad want ik heb op de tv-beelden bijna geen mondkapjes gezien en anderhalve meter was er ook niet tussen de betogers. De manifestatie verloopt gelukkig rustig. Na afloop worden er toch drie arrestaties verricht.
31 januari: Het KMI voorspelt een storm genaamd Corrie. Hopelijk heeft ze haar Rekels thuis gelaten (grapje). Er worden rond de middag windstoten verwacht van 90 km/uur. Zich vasthouden aan de takken van de bomen is de boodschap!
Morgen komt de muziek van januari 2022 aan de beurt. Tot dan!
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, bergen, heuvels, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, bergen, heuvels, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
Reggae is een muzieksoort die afkomstig is van Jamaica. Eerst was de Amerikaanse muziek erg populair op Jamaica. Later begonnen muzikanten zelf met muziek te experimenteren. Zo werd er ska gemaakt, daarna rocksteady tot uiteindelijk in 1968 reggae werd gemaakt. Vreemd genoeg werden de eerste reggaehits niet door Jamaicanen geproduceerd maar door een Amerikaan uit Texas, de geboorteplaats van Johnny Nash. Hij verhuisde naar Jamaica om kosten te sparen en bezat daar eind jaren zestig zijn eigen studio. Hij scoorde enkele reggae-achtige hits, waaronder 'Hold Me Tight' (1968) en een cover van de Sam Cooke-hit 'Cupid' (1969). 'Do the Reggay' is een reggaesong uit 1968 van The Maytals, geschreven door Toots Hibbert die daarmee de term reggae heeft uitgevonden. In juli 1968 had Paul McCartney al een poging gedaan tijdens de opnames van de dubbele witte elpee met 'Ob-La-Di, Ob-La-Da', wat niet iedereen even geslaagd vond. Lennon had een hekel aan het nummer maar hij kwam toch maar mooi op de proppen met de leuke piano-intro! "Desmond has a barrow in the market place", had McCartney toen al van Desmond Dekker gehoord? Reggae veroverde langzaam maar zeker de muzikale wereld en West-Europa volgde in 1969 met Desmond Dekker & The Aces: Israelites (nr. 1) en Mighty Sparrow & Byron Lee And The Dragonaires: 'Only A Fool' (nr. 2). In 1970 scoorde Jimmy Cliff met zijn cover van 'Wild World' (nr. 3 - origineel van Cat Stevens en door hem geproducet).
‘La Cavalerie’ – Julien Clerc
Deze Franse zanger werd geboren en groeide op in Parijs. Terwijl zijn vader Paul Leclerc een voorkeur had voor klassieke muziek, kwam hij via zijn moeder Evelyn Merlot (afkomstig uit het overzeese Guadeloupe) in contact met de muziek van zangers als Georges Brassens en Edith Piaf. Op zesjarige leeftijd begon Leclerc piano te spelen. Van mei 1969 tot februari 1970 speelde hij in de zeer succesvolle Parijse uitvoering van de musical Hair, waardoor zijn bekendheid in Frankrijk sterk toenam. Met zijn geweldig krullende haardos paste hij perfect in het plaatje. Met Sylvette Herry, een Franse actrice bekend als Miou-Miou, kreeg hij één dochter: Jeanne (1978). Clerc en Herry leerden elkaar kennen tijdens het draaien van 'D'amour et d'eau fraîche' (1976), waarin beiden een hoofdrol als pril liefdeskoppel vertolken. Iets daarvoor had hij net zijn relatie met France Gall verbroken. Maar ik leerde de muziek van Julien Clerc reeds in 1968 kennen dankzij zijn single 'La Cavalerie' die toen regelmatig op de Franstalige radiozender RTBf werd gedraaid. Zijn grootste successen zou hij evenwel behalen in de jaren zeventig met een paar uitschieters in de jaren tachtig en negentig. Will Tura zou in 1991 een geslaagde versie uitbrengen van 'Coeur de rocker' uit 1982 dat in het Nederlands 'Met Rock 'n Roll in mijn hart' werd.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Cinderella Rockefella’ – Esther & Abi Ofarim
Esther & Abi Ofarim was een Israëlisch folkduo uit Safed uit de jaren 60. Ze zijn vooral bekend van hun hit 'Cinderella Rockefella' uit 1968. Esther en Abi, die met elkaar getrouwd waren, gingen in 1969 uit elkaar en scheidden in 1970. Beiden gingen daarna solo. Safed is een stad in het noordelijke district van Israël in de bergen van Galilea, ongeveer 900 meter boven zeeniveau. In de winter ligt er vaak sneeuw. Esther Zaied won in 1961 het Israëlisch songfestival en twee jaar later eindigde ze namens Zwitserland als tweede op het Eurovisiesongfestival in Londen met het liedje 'T'en va pas'. Ze had toen al de artiestennaam Ofarim aangenomen, wat reekalveren betekent. Abi werd geboren als Abraham Reichstadt. Naast Hebreeuws en Frans zongen Esther en Abraham ook in andere talen, voornamelijk Engels en Duits. In 1967 had het duo zijn grootste succes in Duitsland met het door de Bee Gees geschreven nummer 'Morning Of My Life'. Een wereldwijde doorbraak liet niet lang op zich wachten. Begin 1968 zong het duo het jaren 1920-achtige nummer 'Cinderella Rockefella' tijdens The Eamonn Andrews Show in Engeland. Het was een vrolijk liefdesduet tussen een man en een vrouw die elkaar Cinderella (Assepoester) en Rockefella (Rijke stinkerd) noemen. Het nummer was geschreven door Mason Williams, die dat jaar zelf ook een hit had met 'Classical Gas' (Hij komt later in deze reeks nog aan bod, op nummer 87). ♫♫♫ You're the lady, you're the lady that I love; I'm the lady, the lady who ♫♫♫ ...
‘Iris’ – Louis Neefs
Deze Belgische zanger was tevens een voorvechter van het Vlaamse lied en de Vlaamse kleinkunst. Zijn bekendste liedjes zijn o.a. 'Benjamin', 'Margrietje', 'Wat een leven', 'Ik heb zorgen', 'Aan het strand van Oostende', 'Jennifer Jennings', 'Martine', 'Laat ons een bloem', 'Omdat ik van je hou', 'Sixteen Tons' , 'Toch ben je oma', 'Zondagmiddag Lilian' en 'Annelies uit Sas van Gent'. Vreemd genoeg had hij zijn eerste hit in 1961 met een Duitstalig liedje: ' Ein kleines Kompliment'. Deze single betekende de doorbraak in zijn carrière en er volgden vele singles en langspeelplaten. In 1959 stond Neefs in de Belgische ploeg tijdens de Europabeker te Knokke. In 1965 won hij met 'Wat een leven' de eerste plaats op het Vlaams Schlagerfestival. Neefs nam deel aan vele liedjeswedstrijden, ook internationaal en met succes. Zo nam hij in 1968 in Athene ook deel aan de internationale "Olympiade van het lichte lied", en behaalde hij een glansrijke overwinning met het liedje 'Iris'. Hij vertegenwoordigde België tweemaal op het Eurovisiesongfestival, in 1967 te Wenen met 'Ik heb zorgen' en in 1969 te Madrid met 'Jennifer Jennings'. Beide keren eindigde hij als zevende. In 1970 kaapte hij de hoofdprijs weg met 'De Duivels van Loudun' op het liedjesfestival "Costa del Sol" in Almeria, Spanje. Hij nam ook deel aan wedstrijden tot in Zuid-Amerika en Joegoslavië toe. 'Iris' werd gezongen in het Nederlands en in het Engels: componisten zijn Paul Quintens, Phil Van Cauwenbergh en een zekere L. Pall, waarschijnlijk voor de Engelse tekst. Wie dit liedje op een quiz laat horen krijgt meestal 'Jennifer Jennings' als antwoord want beide liedjes lijken heel erg op elkaar. Phil Van Cauwenbergh schreef ditmaal alleen tekst en muziek. Wat mij het meest aantrekt in Louis Neefs is zijn voeling voor sterke nummers en kwaliteit, en zijn karakteristieke diepe, warme stem die ook in Nederland werd gewaardeerd.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘The Weight’ / ‘I Shall Be Released’ – The Band
The Band was een Canadees-Amerikaanse rockband, die onder die naam bestond van 1968 tot 1976 en daarna in gewijzigde samenstelling van 1983 tot 1999. Ze maakten voor het eerst naam in de tweede helft van de jaren zestig als begeleidingsgroep van Bob Dylan. Ze werden later op eigen kracht zeer invloedrijk als vertolkers van Americana en zorgden mede voor het opnieuw populair worden van diverse vormen van Amerikaanse traditionele muziek. In hun muziek versmolt country met folk, blues en rock-'n-roll. The Band bestond uit vier Canadezen: Rick Danko - basgitaar, viool, trombone, zang Garth Hudson - keyboard/orgel, piano, clavinet, accordeon, synthesizer, saxofoon Richard Manuel - piano, mondharmonica, drums, saxofoon, keyboard, zang Robbie Robertson - sologitaar, piano en de uit Arkansas afkomstige Levon Helm - drums, mandoline, gitaar, basgitaar, zang. Van 1960 tot 1964 waren de muzikanten lid van The Hawks, als begeleidingsband van de uit Arkansas afkomstige rockabillyzanger Ronnie Hawkins, een populaire grootheid in Canada met Toronto als basis. De groep maakte zich in 1964 los van Hawkins en trad vervolgens op onder allerlei namen. Toen Dylan in de zomer van 1966 een motorongeluk kreeg en langere tijd uitgeschakeld was, trok de groep zich min of meer noodgedwongen terug in Big Pink, het huis dat zij huurden in West Saugerties in Woodstock in de staat New York. Hier namen ze met Dylan tientallen nieuwe songs op, de vaak gekopieerde "Basement Tapes". Vanaf 1968 werd de groepsnaam gewijzigd in The Band en ging de bal voorgoed aan het rollen. Het debuutalbum kreeg de voor de hand liggende naam 'Music From Big Pink' mee en daaruit selecteerde ik deze twee parels: ‘The Weight’ en ‘I Shall Be Released’, indertijd een single met een dubbele a-kant. 'The Weight' werd vooral bekend door de film 'Easy Rider' uit 1969 en 'I Shall Be Released' werd geschreven door grootmeester Dylan zelf in 1967.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘So Long, Marianne’ / ‘Suzanne’ – Leonard Cohen
Deze Canadese bard/poëet en schrijver zat in het begin van de jaren 1960 rustig op het Grieks eiland Hydra te schrijven en te componeren. Van Beatlemania had hij toen niet gehoord, zelfs het bestaan van de Fab Four is hem toen volledig ontgaan. Zijn muze was in die dagen was de Noorse Marianne Ihlen, voor wie hij 'So Long, Marianne' en vele andere van zijn liedjes schreef. Hij schreef slechts twee romans "The Favourite Game" (1963) en "Beautiful Losers" (1966). Enkel de eerste roman heb ik gelezen en hij prijkt dan ook in mijn boekenkast. Liefde voor folkmuziek bracht hem ertoe zelf de gitaar ter hand te nemen. Na 1966 concentreerde hij zich vooral op het schrijven van popliedjes. De Amerikaanse Judy Collins nam een van zijn songs op en het werd meteen een hit: 'Suzanne'. In 1967 verhuisde Cohen naar de Verenigde Staten en toen pas ging de bal aan het rollen. Herman van Veen nam 'Suzanne' pas op in 1969. Cohen schreef het nummer voor Suzanne Verdal, destijds de echtgenote van een vriend van hem, de Canadese beeldhouwer Arman Vaillancourt. Cohen en Verdal waren goed bevriend; beiden hebben altijd ontkend dat er sprake was van een romantische relatie. 'Songs of Leonard Cohen' was zijn debuutelpee en daarop stonden bovenstaande parels. De plaat verscheen op 27 december 1967 en sindsdien ben ik een onvoorwaardelijke fan. Wat mij het meest aantrekt in Leonard Cohen is naast de formidabele muziek zijn kenmerkende monotone en melancholieke stem. In de loop der jaren werden zijn composities haast even vaak gecoverd als die van Bob Dylan.
‘Both Sides Now’ – Judy Collins
Deze Amerikaanse singer/songwriter heeft een fijne neus voor prachtige composities. Daarnet kwam ze in deze serie nog aan bod omdat ze Leonard Cohen aan de wereld liet kennen in 1966 met haar versie van 'Suzanne'. Nu bespreek ik haar single waarmee ze in onze contreien bekend werd met op de a-kant haar versie van 'Both Sides Now' van Joni Mitchell, nog voor iemand van de auteur gehoord had met op de b-kant 'Hey, That's No Way To Say Goodbye', alweer een cover van een compositie van Leonard Cohen! Die single werd eind 1967 in de Verenigde Staten opgenomen maar bereikte West-Europa pas begin 1968. Judy Collins was daarmee toen vaak op onze radiozenders te horen. De auteursversie van de Canadese singer/songwriter Joni Mitchell verscheen pas in 1969, op haar langspeelplaat 'Clouds'. Ook memorabel is haar versie van 'In My Life' van Lennon/McCartney uit 1967. In haar verdere loopbaan zou ze nog vaak traditionals alsook composities van Bob Dylan, Pete Seeger, Donovan Leitch, Sandy Denny en Stephen Sondheim coveren.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Suddenly You Love Me’ / ‘My Little Lady’ – The Tremeloes
Voor beide liedjes gingen The Tremeloes op zoek naar commerciële hits uit Italië. - ‘Suddenly You Love Me’ is een cover van 'Uno tranquillo' van Riccardo Del Turco uit 1967. Het liedje werd een Europees succes want Ben Cramer was er als de kippen bij met zijn versie uit hetzelfde jaar: 'Zai Zai Zai'. Cilla Black nam een jaar later ook haar Engelstalige versie op en wie anders dan Joe Dassin scoorde -eveneens in 1968- in de Franstalige wereld met 'Siffler sur la colline'. - ‘My Little Lady’ kwam ook uit Italië: 'Non Illuderti mai' van Orietta Berti uit 1968. En natuurlijk kwamen er coverversies in andere talen: Joe Dassin (als 'Ma bonne étoile') en Johnny & Rijk (als 'Oh oh wat een familie'), allebei uit hetzelfde jaar. In 1958 werd de Britse band opgericht als Brian Poole and the Tremoloes maar door een zetfout in een Londense krant werd het voortaan Brian Poole and the Tremeloes. Op 1 januari 1962 deed de groep auditie bij Decca. Hun concurrenten waren een toen nog onbekend groepje uit Liverpool. The Beatles werden afgewezen! Raar maar waar: nadat Brian Poole in 1966 voor een solocarrière had gekozen brachten The Tremeloes een single uit bij CBS die een cover was van 'Good Day Sunshine' van ... The Beatles! En langzaam maar zeker werd de rockende groep een commerciële hitmachine met in 1969 toch een uitschieter die mijn voorkeur wegdraagt: '(Call Me) Number One'. Maar de bovenstaande twee singles kon ik als 16/17-jarige zeker pruimen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘And I Love Her’ / ‘Give And Take’ – Brian
Artiest uit Rhodesië die in de jaren zestig vanuit België opereerde en in die periode een flink aantal hits scoorde. Brian maakte deel uit van The Shake Spears, een groep blanke Rhodesiërs die werden geadopteerd door Albert Van Hoogten, de manager voor het Belgische platenlabel Ronnex Records. Zij scoorden enkele hitjes met 'Shake it over' in 1965 en 'Summertime' in 1966. Binnen The Shake Spears waren er twee leadzangers : Brian en Gene Latter. Nadat de groep splitte, waagden ze beiden hun kans in een solocarrière. Brian debuteerde in 1967 met 'Poinciana', maar zijn grootste hit werd zijn derde single : het vrolijk swingende ska-nummer 'Give & Take', origineel geschreven door James Chambers, de echte naam van Jimmy Cliff uit Jamaica! In maart 1967 ging Brian Bastow solo onder zijn voornaam, zonder The Hi-Five. Zijn eerste solosingle was dus 'Give And Take' met op de b-kant een wondermooie versie van 'And I Love Her' geschreven door Paul McCartney en geboekstaafd als een Lennon/McCartney compositie. Maar vandaag draai ik de rollen om. Eerst de a-kant en dan de b-kant. Wie mij goed kent weet waarom ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Journey To The Center Of The Mind’ – The Amboy Dukes
The Amboy Dukes was een Amerikaanse rockband uit Detroit, opgericht in 1964. De naam van de band werd ontleend aan de fictieve straatbende Amboy Dukes, uit de gelijknamige roman van Irving Shulman naar een straat in Brooklyn. In het Verenigd Koninkrijk werden de platen van de band uitgebracht onder de naam The American Amboy Dukes, vanwege het bestaan van een Britse groep met dezelfde naam. De band onderging tijdens de actieve jaren een aantal personeelswisselingen, met als enige constante de leadgitarist, zanger en componist Ted Nugent. De band werd de begeleidingsband van Nugent voordat hij de naam in 1975 stopzette. De voornaamste genres van The Amboy Dukes waren psychedelische rock, acid rock en hardrock. De band wordt ook beschouwd als protopunk.
