Reggae is een muzieksoort die afkomstig is van Jamaica. Eerst was de Amerikaanse muziek erg populair op Jamaica. Later begonnen muzikanten zelf met muziek te experimenteren. Zo werd er ska gemaakt, daarna rocksteady tot uiteindelijk in 1968 reggae werd gemaakt. Vreemd genoeg werden de eerste reggaehits niet door Jamaicanen geproduceerd maar door een Amerikaan uit Texas, de geboorteplaats van Johnny Nash. Hij verhuisde naar Jamaica om kosten te sparen en bezat daar eind jaren zestig zijn eigen studio. Hij scoorde enkele reggae-achtige hits, waaronder 'Hold Me Tight' (1968) en een cover van de Sam Cooke-hit 'Cupid' (1969). 'Do the Reggay' is een reggaesong uit 1968 van The Maytals, geschreven door Toots Hibbert die daarmee de term reggae heeft uitgevonden. In juli 1968 had Paul McCartney al een poging gedaan tijdens de opnames van de dubbele witte elpee met 'Ob-La-Di, Ob-La-Da', wat niet iedereen even geslaagd vond. Lennon had een hekel aan het nummer maar hij kwam toch maar mooi op de proppen met de leuke piano-intro! "Desmond has a barrow in the market place", had McCartney toen al van Desmond Dekker gehoord? Reggae veroverde langzaam maar zeker de muzikale wereld en West-Europa volgde in 1969 met Desmond Dekker & The Aces: Israelites (nr. 1) en Mighty Sparrow & Byron Lee And The Dragonaires: 'Only A Fool' (nr. 2). In 1970 scoorde Jimmy Cliff met zijn cover van 'Wild World' (nr. 3 - origineel van Cat Stevens en door hem geproducet).
‘La Cavalerie’ – Julien Clerc
Deze Franse zanger werd geboren en groeide op in Parijs. Terwijl zijn vader Paul Leclerc een voorkeur had voor klassieke muziek, kwam hij via zijn moeder Evelyn Merlot (afkomstig uit het overzeese Guadeloupe) in contact met de muziek van zangers als Georges Brassens en Edith Piaf. Op zesjarige leeftijd begon Leclerc piano te spelen. Van mei 1969 tot februari 1970 speelde hij in de zeer succesvolle Parijse uitvoering van de musical Hair, waardoor zijn bekendheid in Frankrijk sterk toenam. Met zijn geweldig krullende haardos paste hij perfect in het plaatje. Met Sylvette Herry, een Franse actrice bekend als Miou-Miou, kreeg hij één dochter: Jeanne (1978). Clerc en Herry leerden elkaar kennen tijdens het draaien van 'D'amour et d'eau fraîche' (1976), waarin beiden een hoofdrol als pril liefdeskoppel vertolken. Iets daarvoor had hij net zijn relatie met France Gall verbroken. Maar ik leerde de muziek van Julien Clerc reeds in 1968 kennen dankzij zijn single 'La Cavalerie' die toen regelmatig op de Franstalige radiozender RTBf werd gedraaid. Zijn grootste successen zou hij evenwel behalen in de jaren zeventig met een paar uitschieters in de jaren tachtig en negentig. Will Tura zou in 1991 een geslaagde versie uitbrengen van 'Coeur de rocker' uit 1982 dat in het Nederlands 'Met Rock 'n Roll in mijn hart' werd.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Cinderella Rockefella’ – Esther & Abi Ofarim
Esther & Abi Ofarim was een Israëlisch folkduo uit Safed uit de jaren 60. Ze zijn vooral bekend van hun hit 'Cinderella Rockefella' uit 1968. Esther en Abi, die met elkaar getrouwd waren, gingen in 1969 uit elkaar en scheidden in 1970. Beiden gingen daarna solo. Safed is een stad in het noordelijke district van Israël in de bergen van Galilea, ongeveer 900 meter boven zeeniveau. In de winter ligt er vaak sneeuw. Esther Zaied won in 1961 het Israëlisch songfestival en twee jaar later eindigde ze namens Zwitserland als tweede op het Eurovisiesongfestival in Londen met het liedje 'T'en va pas'. Ze had toen al de artiestennaam Ofarim aangenomen, wat reekalveren betekent. Abi werd geboren als Abraham Reichstadt. Naast Hebreeuws en Frans zongen Esther en Abraham ook in andere talen, voornamelijk Engels en Duits. In 1967 had het duo zijn grootste succes in Duitsland met het door de Bee Gees geschreven nummer 'Morning Of My Life'. Een wereldwijde doorbraak liet niet lang op zich wachten. Begin 1968 zong het duo het jaren 1920-achtige nummer 'Cinderella Rockefella' tijdens The Eamonn Andrews Show in Engeland. Het was een vrolijk liefdesduet tussen een man en een vrouw die elkaar Cinderella (Assepoester) en Rockefella (Rijke stinkerd) noemen. Het nummer was geschreven door Mason Williams, die dat jaar zelf ook een hit had met 'Classical Gas' (Hij komt later in deze reeks nog aan bod, op nummer 87). ♫♫♫ You're the lady, you're the lady that I love; I'm the lady, the lady who ♫♫♫ ...
‘Iris’ – Louis Neefs
Deze Belgische zanger was tevens een voorvechter van het Vlaamse lied en de Vlaamse kleinkunst. Zijn bekendste liedjes zijn o.a. 'Benjamin', 'Margrietje', 'Wat een leven', 'Ik heb zorgen', 'Aan het strand van Oostende', 'Jennifer Jennings', 'Martine', 'Laat ons een bloem', 'Omdat ik van je hou', 'Sixteen Tons' , 'Toch ben je oma', 'Zondagmiddag Lilian' en 'Annelies uit Sas van Gent'. Vreemd genoeg had hij zijn eerste hit in 1961 met een Duitstalig liedje: ' Ein kleines Kompliment'. Deze single betekende de doorbraak in zijn carrière en er volgden vele singles en langspeelplaten. In 1959 stond Neefs in de Belgische ploeg tijdens de Europabeker te Knokke. In 1965 won hij met 'Wat een leven' de eerste plaats op het Vlaams Schlagerfestival. Neefs nam deel aan vele liedjeswedstrijden, ook internationaal en met succes. Zo nam hij in 1968 in Athene ook deel aan de internationale "Olympiade van het lichte lied", en behaalde hij een glansrijke overwinning met het liedje 'Iris'. Hij vertegenwoordigde België tweemaal op het Eurovisiesongfestival, in 1967 te Wenen met 'Ik heb zorgen' en in 1969 te Madrid met 'Jennifer Jennings'. Beide keren eindigde hij als zevende. In 1970 kaapte hij de hoofdprijs weg met 'De Duivels van Loudun' op het liedjesfestival "Costa del Sol" in Almeria, Spanje. Hij nam ook deel aan wedstrijden tot in Zuid-Amerika en Joegoslavië toe. 'Iris' werd gezongen in het Nederlands en in het Engels: componisten zijn Paul Quintens, Phil Van Cauwenbergh en een zekere L. Pall, waarschijnlijk voor de Engelse tekst. Wie dit liedje op een quiz laat horen krijgt meestal 'Jennifer Jennings' als antwoord want beide liedjes lijken heel erg op elkaar. Phil Van Cauwenbergh schreef ditmaal alleen tekst en muziek. Wat mij het meest aantrekt in Louis Neefs is zijn voeling voor sterke nummers en kwaliteit, en zijn karakteristieke diepe, warme stem die ook in Nederland werd gewaardeerd.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘The Weight’ / ‘I Shall Be Released’ – The Band
The Band was een Canadees-Amerikaanse rockband, die onder die naam bestond van 1968 tot 1976 en daarna in gewijzigde samenstelling van 1983 tot 1999. Ze maakten voor het eerst naam in de tweede helft van de jaren zestig als begeleidingsgroep van Bob Dylan. Ze werden later op eigen kracht zeer invloedrijk als vertolkers van Americana en zorgden mede voor het opnieuw populair worden van diverse vormen van Amerikaanse traditionele muziek. In hun muziek versmolt country met folk, blues en rock-'n-roll. The Band bestond uit vier Canadezen: Rick Danko - basgitaar, viool, trombone, zang Garth Hudson - keyboard/orgel, piano, clavinet, accordeon, synthesizer, saxofoon Richard Manuel - piano, mondharmonica, drums, saxofoon, keyboard, zang Robbie Robertson - sologitaar, piano en de uit Arkansas afkomstige Levon Helm - drums, mandoline, gitaar, basgitaar, zang. Van 1960 tot 1964 waren de muzikanten lid van The Hawks, als begeleidingsband van de uit Arkansas afkomstige rockabillyzanger Ronnie Hawkins, een populaire grootheid in Canada met Toronto als basis. De groep maakte zich in 1964 los van Hawkins en trad vervolgens op onder allerlei namen. Toen Dylan in de zomer van 1966 een motorongeluk kreeg en langere tijd uitgeschakeld was, trok de groep zich min of meer noodgedwongen terug in Big Pink, het huis dat zij huurden in West Saugerties in Woodstock in de staat New York. Hier namen ze met Dylan tientallen nieuwe songs op, de vaak gekopieerde "Basement Tapes". Vanaf 1968 werd de groepsnaam gewijzigd in The Band en ging de bal voorgoed aan het rollen. Het debuutalbum kreeg de voor de hand liggende naam 'Music From Big Pink' mee en daaruit selecteerde ik deze twee parels: ‘The Weight’ en ‘I Shall Be Released’, indertijd een single met een dubbele a-kant. 'The Weight' werd vooral bekend door de film 'Easy Rider' uit 1969 en 'I Shall Be Released' werd geschreven door grootmeester Dylan zelf in 1967.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘So Long, Marianne’ / ‘Suzanne’ – Leonard Cohen
Deze Canadese bard/poëet en schrijver zat in het begin van de jaren 1960 rustig op het Grieks eiland Hydra te schrijven en te componeren. Van Beatlemania had hij toen niet gehoord, zelfs het bestaan van de Fab Four is hem toen volledig ontgaan. Zijn muze was in die dagen was de Noorse Marianne Ihlen, voor wie hij 'So Long, Marianne' en vele andere van zijn liedjes schreef. Hij schreef slechts twee romans "The Favourite Game" (1963) en "Beautiful Losers" (1966). Enkel de eerste roman heb ik gelezen en hij prijkt dan ook in mijn boekenkast. Liefde voor folkmuziek bracht hem ertoe zelf de gitaar ter hand te nemen. Na 1966 concentreerde hij zich vooral op het schrijven van popliedjes. De Amerikaanse Judy Collins nam een van zijn songs op en het werd meteen een hit: 'Suzanne'. In 1967 verhuisde Cohen naar de Verenigde Staten en toen pas ging de bal aan het rollen. Herman van Veen nam 'Suzanne' pas op in 1969. Cohen schreef het nummer voor Suzanne Verdal, destijds de echtgenote van een vriend van hem, de Canadese beeldhouwer Arman Vaillancourt. Cohen en Verdal waren goed bevriend; beiden hebben altijd ontkend dat er sprake was van een romantische relatie. 'Songs of Leonard Cohen' was zijn debuutelpee en daarop stonden bovenstaande parels. De plaat verscheen op 27 december 1967 en sindsdien ben ik een onvoorwaardelijke fan. Wat mij het meest aantrekt in Leonard Cohen is naast de formidabele muziek zijn kenmerkende monotone en melancholieke stem. In de loop der jaren werden zijn composities haast even vaak gecoverd als die van Bob Dylan.
‘Both Sides Now’ – Judy Collins
Deze Amerikaanse singer/songwriter heeft een fijne neus voor prachtige composities. Daarnet kwam ze in deze serie nog aan bod omdat ze Leonard Cohen aan de wereld liet kennen in 1966 met haar versie van 'Suzanne'. Nu bespreek ik haar single waarmee ze in onze contreien bekend werd met op de a-kant haar versie van 'Both Sides Now' van Joni Mitchell, nog voor iemand van de auteur gehoord had met op de b-kant 'Hey, That's No Way To Say Goodbye', alweer een cover van een compositie van Leonard Cohen! Die single werd eind 1967 in de Verenigde Staten opgenomen maar bereikte West-Europa pas begin 1968. Judy Collins was daarmee toen vaak op onze radiozenders te horen. De auteursversie van de Canadese singer/songwriter Joni Mitchell verscheen pas in 1969, op haar langspeelplaat 'Clouds'. Ook memorabel is haar versie van 'In My Life' van Lennon/McCartney uit 1967. In haar verdere loopbaan zou ze nog vaak traditionals alsook composities van Bob Dylan, Pete Seeger, Donovan Leitch, Sandy Denny en Stephen Sondheim coveren.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Suddenly You Love Me’ / ‘My Little Lady’ – The Tremeloes
Voor beide liedjes gingen The Tremeloes op zoek naar commerciële hits uit Italië. - ‘Suddenly You Love Me’ is een cover van 'Uno tranquillo' van Riccardo Del Turco uit 1967. Het liedje werd een Europees succes want Ben Cramer was er als de kippen bij met zijn versie uit hetzelfde jaar: 'Zai Zai Zai'. Cilla Black nam een jaar later ook haar Engelstalige versie op en wie anders dan Joe Dassin scoorde -eveneens in 1968- in de Franstalige wereld met 'Siffler sur la colline'. - ‘My Little Lady’ kwam ook uit Italië: 'Non Illuderti mai' van Orietta Berti uit 1968. En natuurlijk kwamen er coverversies in andere talen: Joe Dassin (als 'Ma bonne étoile') en Johnny & Rijk (als 'Oh oh wat een familie'), allebei uit hetzelfde jaar. In 1958 werd de Britse band opgericht als Brian Poole and the Tremoloes maar door een zetfout in een Londense krant werd het voortaan Brian Poole and the Tremeloes. Op 1 januari 1962 deed de groep auditie bij Decca. Hun concurrenten waren een toen nog onbekend groepje uit Liverpool. The Beatles werden afgewezen! Raar maar waar: nadat Brian Poole in 1966 voor een solocarrière had gekozen brachten The Tremeloes een single uit bij CBS die een cover was van 'Good Day Sunshine' van ... The Beatles! En langzaam maar zeker werd de rockende groep een commerciële hitmachine met in 1969 toch een uitschieter die mijn voorkeur wegdraagt: '(Call Me) Number One'. Maar de bovenstaande twee singles kon ik als 16/17-jarige zeker pruimen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘And I Love Her’ / ‘Give And Take’ – Brian
Artiest uit Rhodesië die in de jaren zestig vanuit België opereerde en in die periode een flink aantal hits scoorde. Brian maakte deel uit van The Shake Spears, een groep blanke Rhodesiërs die werden geadopteerd door Albert Van Hoogten, de manager voor het Belgische platenlabel Ronnex Records. Zij scoorden enkele hitjes met 'Shake it over' in 1965 en 'Summertime' in 1966. Binnen The Shake Spears waren er twee leadzangers : Brian en Gene Latter. Nadat de groep splitte, waagden ze beiden hun kans in een solocarrière. Brian debuteerde in 1967 met 'Poinciana', maar zijn grootste hit werd zijn derde single : het vrolijk swingende ska-nummer 'Give & Take', origineel geschreven door James Chambers, de echte naam van Jimmy Cliff uit Jamaica! In maart 1967 ging Brian Bastow solo onder zijn voornaam, zonder The Hi-Five. Zijn eerste solosingle was dus 'Give And Take' met op de b-kant een wondermooie versie van 'And I Love Her' geschreven door Paul McCartney en geboekstaafd als een Lennon/McCartney compositie. Maar vandaag draai ik de rollen om. Eerst de a-kant en dan de b-kant. Wie mij goed kent weet waarom ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Journey To The Center Of The Mind’ – The Amboy Dukes
The Amboy Dukes was een Amerikaanse rockband uit Detroit, opgericht in 1964. De naam van de band werd ontleend aan de fictieve straatbende Amboy Dukes, uit de gelijknamige roman van Irving Shulman naar een straat in Brooklyn. In het Verenigd Koninkrijk werden de platen van de band uitgebracht onder de naam The American Amboy Dukes, vanwege het bestaan van een Britse groep met dezelfde naam. De band onderging tijdens de actieve jaren een aantal personeelswisselingen, met als enige constante de leadgitarist, zanger en componist Ted Nugent. De band werd de begeleidingsband van Nugent voordat hij de naam in 1975 stopzette. De voornaamste genres van The Amboy Dukes waren psychedelische rock, acid rock en hardrock. De band wordt ook beschouwd als protopunk.
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
‘Tuesday Afternoon’ (‘Forever Afternoon’) / ‘Ride My See-saw’ – The Moody Blues
Het eerste lied is ook bekend onder de titel 'Forever Afternoon (Tuesday?)'. Het werd enkel in de VS en Canada uitgebracht op single in 1968. Wij, in West-Europa, kenden het al omdat het op de elpee 'Days Of Future Passed' staat uit 1967. The Moody Blues werkten daarop samen met het London Festival Orchestra o.l.v. Peter Knight. Het hoogtepunt was daarop natuurlijk 'Nights In White Satin'. The Moody Blues zongen het live op het legendarisch Festival van Wight in 1970. Later in 1968 brachten de "Moodies" een single uit die op hun elpee 'In Search Of The Lost Chord' staat. Hieronder is 'Ride My See-saw' gekoppeld aan 'Departure', de openingstracks van het album. Een heel ander muzikaal genre is het geworden want het is net alsof je met een raket een ruimtereis maakt! Speciaal voor dit lied ben ik in 1968 in mijn woordenboek Engels-Nederlands "see-saw" gaan opzoeken: een wip in correct Nederlands. Opvallend is dat zowel Aretha Franklin als Pink Floyd een nummer hebben uitgebracht dat 'See-saw' heet.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Huckle Buck’ – The Royal Showband Waterford
Oorspronkelijk kwam deze versie uit het jaar 1964 maar om een mij onverklaarbare reden was dit singletje een grote hit in 1968. Wellicht een heruitgave. De zeven muzikanten kwamen uit Ierland. Er werd zelfs een speciaal dansje voor het liedje gecreëerd. Chubby Checker had 'The Hucklebuck' al op zijn elpee 'Twist With Chubby Checker' uit 1960 staan. Naar verluidt had Earl Hooker, een bluesgitarist uit Chicago, het origineel al uitgebracht in 1953 als een instrumental. Earl Hooker was de neef van John Lee Hooker. Hopla met de beentjes!
‘Everybody’s Talkin’’ – Fred Neil
De Amerikaanse singer/songwriter (blues en folk) bracht dit kleinood uit in 1966 op zijn elpee 'Fred Neil' waarop ook het prachtige 'The Dolphins' staat. 'Everybody's Talkin'' werd op single uitgebracht in 1968 zonder al te veel succes, jammer genoeg. De song werd in 1969 opgepikt door Nilsson speciaal voor de film 'Midnight Cowboy' en was tot ver in het jaar 1970 een geweldige hit voor hem. Het lied werd gedurende twee jaar heel vaak op de radio gedraaid want de prent werd pas op 9 januari 1970 in Gent uitgebracht. Dankzij de Britse regisseur John Schlesinger werden Jon Voight en Dustin Hoffman meteen wereldsterren. Al had Hoffman in 'The Graduate' (1967) al geschitterd. Voor Voight moest alles toen nog beginnen en zijn dochter Angelina Jolie werd later nog veel bekender.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘The Good, The Bad & The Ugly’ – Hugo Montenegro
Een onwaarschijnlijke nummer één in de Verenigde Staten! Het origineel van Maestro Ennio Morricone was al te horen op de soundtrack van de gelijknamige film uitgebracht op 15 december 1966. Deze zogenaamde spaghettiwestern van Sergio Leone kwam traag op gang, net als een diesel locomotief. De film werd in Gent pas uitgebracht op 25 augustus 1972. De film is het derde deel uit de Dollarstrilogie: 'A Fistful of Dollars' (1964) en 'For a Few Dollars More' (1965) waren de eerste twee delen. Dit derde en laatste deel heeft een geweldige rolverdeling: Clint Eastwood, Lee Van Cleef, en Eli Wallach. De oorspronkelijke titel is 'Il buono, il brutto, il cattivo'. En dan nu allemaal samen meefluiten ...
‘(Sittin’ On) The Dock Of The Bay’ – Otis Redding
De opname van deze single vond plaats in december 1967, enkele dagen vóór Otis Redding en bijna alle leden van de Bar-Kays omkwamen in een vliegtuigramp. Steve Cropper, bekend van The Mar-Keys en later Booker T. & The MG's, schreef dit lied samen met Redding en speelde er natuurlijk gitaar op. De opname was in feite een demo want de laatste strofe was nog niet klaar, vandaar het gefluit. Cropper bracht de single alsnog uit in januari 1968 met de medewerking van zijn collega's uit Booker T. & The M.G.'s en Isaac Hayes. En het werd een wereldhit! Op het geweldig STAX platenlabel!
-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Nicky’s At The P.C.’ / ‘Cousins Jack’ – The J.J. Band
Zoals ik al eerder schreef woonde ik eind 1967 een optreden bij van Jess & James with The J.J. Band in het Rogiercentrum in Brussel. Hoogtepunten waren zonder twijfel 'Move' en 'What Was I Born For' en wellicht heeft de backing band onderstaande instrumentals toen ook gespeeld. Feit is dat deze begin 1968 op single zijn uitgekomen met een dubbele a-kant. The J.J. Band ging toen solo verder zonder Jess en James. Iets later zouden ze een paar nummers opnemen met Jimmy Frey die hen feitelijk ontdekt had in de Brusselse club Les Cousins. De band kende veel personeelswisselingen. De belangrijkste leden waren o.m. Bruno Castellucci, Douglas Lucas, François Weyer (later bekend geworden als Francis Goya), Garcia Morales, Guy Delo, Jean-Claude "Titine" Clement, Marcel "Toto" Poznantek, Mike Lovell, Ralph Benatar, Stan Willis, en Yvan De Souter. Sommige muzikanten kwamen uit voormalige groepen als Les Croque-morts en Les Babs Et Les Babettes. Blue Eyed Soul van de bovenste plank!
‘Something For Nothing’ – Jess & James with The J.J. Band
Hierboven kwam de backing band van de broers Lameirinhas aan bod in deze reeks (zonder al te veel succes want onbekend is onbemind!) en nu is het de beurt aan de tweede single van Fernando en Antonio (alias Tony & Wando Lam). 'Move' was nog regelmatig op de radio, in de discotheken en de jeugdclubs te horen toen 'Something For Nothing' langzaam maar zeker de ether veroverde. Beide broers kwamen uit Portugal en kregen het virus van de soulmuziek te pakken in Londen waar ze o.a. Screaming Lord Sutch begeleidden. Vanuit Charleroi, hun tweede thuis, werkten ze samen met o.m. Jimmy Frey, Anneke Soetaert en Scott Bradford (later een echtpaar) om in de jaren zeventig vanuit Amsterdam te opereren als Sail-Joia. In 1977 had de groep een hit met 'Amsterdao' waarmee Johan Verminnen nog beter scoorde in het Nederlands als ''k Voel me goed'. ♫♫♫ One, two, three! I'll give you some money to buy you some loving Call on my girl, I'll give you Something for nothing. ♫♫♫ ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘La Bambola’ – Patty Pravo
Dit Italiaans lied, geschreven door Franco Migliacci, Ruggero Cini, en Bruno Zambrini, werd in eerste instantie geweigerd door verscheidene artiesten zoals Gianni Morandi, Little Tony, Gigliola Cinquetti, Caterina Caselli, en The Rokes. Toen Pravo ermee vele weken op één had gestaan en een gouden plaat ervoor had gekregen werd het lied gecoverd door o.m. Dalida, Heidi Brühl, Anita Lindblom, Giusy Ferreri, Fredi, Felicia Weathers, Sara Lov, Sergio Dalma, Gelu, Olé olé, en Ivan Cattaneo. De Italiaanse popzangeres uit Venetië verwierf meteen wereldfaam met deze single. 'La Bambola' (De pop) werd gebruikt in vele films: 'The American' (Anton Corbijn), 'Romanzo Criminale' (Michele Placido), 'Respiro' (Emanuele Crialese) en 'Bambola' (Bigas Luna). In 1990 bracht Pravo een vernieuwde versie uit onder de titel 'La Bambola 1990' en om de 40ste verjaardag te vieren bracht ze in 2008 een andere versie uit: 'La Bambola 2008'. Maar dit blijft de enige en echte oorspronkelijke versie uit 1968:
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Soul Clappin’’ – Pretty Purdie
Bernard Lee "Pretty" Purdie is een Amerikaanse drummer en een invloedrijke R&B-, soul- en funkmuzikant. Hij staat bekend om zijn precieze muzikale tijdwaarneming en zijn kenmerkend gebruik van triolen tegen een halftime backbeat: de zogenaamde 'Purdie Shuffle'. De Amerikaanse drummer speelde mee op twee elpees van James Brown: 'Say It Loud – I'm Black and I'm Proud' (1969) en 'Get on the Good Foot' (1972). Voorts drumde Purdie ook op de soundtrack van de film 'Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band' (1978) en later speelde hij op de Broadway revival van 'Hair' (2009) en bijgevolg ook op het album van de Broadway cast. De waarheid gebiedt mij toe te geven dat ik dit plaatje in 1968 niet kende. Ik ontdekte het pas twee jaar later toen het ergens in het Brusselse op een jukebox prijkte. Onnodig te zeggen dat ik toen vele stukken van 5 BEF van mijn zakgeld gespendeerd heb aan deze heerlijke en funky soulklanken. ♫♫♫ Sock it to me and shake your money maker! ♫♫♫
‘Gotta See Jane’ – R. Dean Taylor
Motown is een Amerikaanse platenmaatschappij die in 1959 werd opgericht door Berry Gordy Jr. in Detroit. De naam is een samentrekking van "Motor City", de bijnaam voor Detroit, en het woord "town". Onder de vele labels van Motown waren Motown Records en Tamla Records de bekendste. In Europa werden de platen veelal onder de naam Tamla-Motown uitgebracht. Sinds ongeveer 1963 was ik een hevige fan van de muziek die door dat platenlabel werd uitgebracht. Motown bracht veel grote sterren voort, zoals o.a. Diana Ross (& The Supremes), Michael Jackson (& The Jackson 5), Stevie Wonder, Marvin Gaye, Smokey Robinson (& The Miracles), The Four Tops, The Temptations, Martha Reeves & The Vandellas, The Marvelettes, Lionel Richie, Gladys Knight & the Pips, Edwin Starr, en The Isley Brothers. Maar wat mij nog het meest intrigeerde was het feit dat naast de Afro-Amerikaanse vedetten er ook blanke acts aanwezig waren op dat label zoals R. Dean Taylor, Kiki Dee, en Rare Earth. Deze laatste band kreeg het zelfs voor mekaar om een sublabel te krijgen bij Motown onder de naam Rare Earth! Terug naar 1968 want de Canadese singer/songwriter scoorde toen een hit met het geweldige 'Gotta See Jane'. De single was reeds uitgebracht in 1967 op een andere platenlabel, zonder succes. Gierende remmen, hevige donderslagen en plensende regen overheersen dit singletje van iets meer dan 3 minuten. Iets later verhuisde Taylor naar het sublabel Rare Earth en zijn single werd opnieuw uitgebracht in 1970 (en in 1971 in sommige landen) in het kielzog van zijn toenmalige grote hit: 'Indiana Wants Me'.
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
Meau Hewitt (Blaricum, 10 mei 2000) is een Nederlandse singer-songwriter die optreedt onder de naam MEAU. Door de coronapandemie was ze verplicht haar tour uit te stellen. 'Dat heb jij gedaan' (waarin ze expliciet taalgebruik niet schuwt) werd een grote hit in Nederland en bijgevolg kwam ze op zaterdag 18 december 2021 ook terecht in de Radio 2 Top 30.
Op zaterdag 18 december 2021, precies één week vóór Kerstmis, trok Michael Bublé een dikke trui aan die hij als cadeau had gekregen. Meteen op nummer 16 en tevens hoogste nieuwkomer in de Radio 2 Top 30: 'The Christmas Sweater'. Of het een fout geschenk was weet ik niet maar ik weet wel dat je zo'n trui goed kunt gebruiken in Canada. Bij ons was het toen de warmste week van het jaar ...
Op zaterdag 18 december 2021 kregen de luisteraars van de Radio 2 Top 30 een nieuwe nummer één te horen. De volledige Top-3 zag er toen zó uit:
1. Angèle steeg met 'Bruxelles je t'aime' van 4 naar 1 en met deze ode aan onze hoofdstad stond ze al 8 weken genoteerd! 2. Adele zakte met 'Easy On Me' van 1 naar 2 want zij vertoefde al 9 weken in onze hitparade. 3. Metejoor zakte na 8 weken van 2 naar 3 met 'Ze meent het'.
'Ghost Town' is de debuutsingle van de Amerikaanse singer/songwriter Benson Boone, uitgebracht op 15 oktober 2021. Benson Boone kreeg de bijnaam "TikTok star" want hij heeft meer dan 2 miljoen volgers in die app. Het kon dan ook niet uitblijven of hij kwam op zaterdag 25 december 2021 als enige nieuwkomer terecht in de Radio 2 Top 30. En met Kerstmis stond er geen kerstplaat op nummer één.
Dit waren de nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van 18 en 25 december 2021. En daarmee is dat coronajaar alweer afgesloten, muzikaal gezien dan. Iets gemist? Alle afleveringen van onze wekelijkse hitparade zijn nog altijd na te lezen en opnieuw te beluisteren via deze muzikale blog.
De eerste nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 11 december 2021 was de eerste kerstsingle die onze hitparade dit jaar bereikte. Net op tijd dus en niet zoals alle radiozenders die in oktober al kerstliedjes beginnen te spelen, nog vóór Sinterklaas in het land is! Dit jaar waren het Ed Sheeran en Elton John die onder de maretak stonden met 'Merry Christmas'. Nieuw op nummer 27. En wat heel straf is: Sheeran stond ook op nummer 2 met 'Shivers' (13 weken notering) en op nummer 15 met 'Overpass Graffiti' (nog maar 2 weken in de hitlijst)!
En toen begon haar deelname aan De Slimste Mens Ter Wereld een effect te sorteren in onze hitparade. Merel Baldé, bekend onder haar artiestennaam Merol, is een Nederlandse actrice en zangeres. Ze verwierf vooral veel bekendheid door zoveel mogelijk te shockeren. Nieuw op nummer 26 in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 11 december 2021. Echt een wansmakelijke videoclip!
Van de ene wansmakelijke videoclip naar de andere: 'abcdefu' van GAYLE, geboren als Taylor Gayle Rutherford in Dallas (Texas) op 8 juli 2004. Deze 17-jarige Amerikaanse singer-songwriter werd bekend door TikTok en haar lied waarin ze geen schuttingtaal schuwt en constant haar beide middelvingers opsteekt! Hoogste nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 11 december 2021, op nummer 22.
Dit waren de 3 nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 11 december 2021. Morgen komen de nieuwste liedjes uit de afleveringen van 18 en 25 december aan de beurt.
De aflevering van de Radio 2 Top 30 die op zaterdag 4 december werd uitgezonden bevatte vier nieuwkomers van wie er drie Belgische producties waren. De vierde kwam van Ed Sheeran die met 'Overpass Graffiti' meteen op nummer 28 binnenkwam. Alsof dat niet genoeg was stond hij die dag zelfs op 2 met 'Shivers', en die single verbleef al 12 weken in onze hitparade.
De tweede nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 4 december 2021 was 'Waterval', de nieuwste single van K3, de eerste met de nieuwe bezetting want Marthe De Pillecyn en Hanne Verbruggen kregen het gezelschap van Julia Boschman. De Nederlandse verving Klaasje Meijer die eerder uit de meidengroep was gestapt.
Regi en Pauline stonden op zaterdag 4 december 2021 genoteerd op 14 met 'Duizend sterren' (al 10 weken!) en bovendien kwamen zij als derde nieuwkomer terecht op nummer 20 met 'Lost Without You'. Dat nummer kwam uit de 'Liefde voor Muziek' special georganiseerd ten bate van de Rode Neuzen Dag. Het is een cover van de wereldhit van Freya Ridings, een Engelse zangeres uit Londen.
Maar de hoogste nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 4 december 2021 was Pommelien Thijs die met haar 'Meisjes van honing' veel bijtjes aantrok (in de videoclip). Zij kwam meteen binnengestormd in onze hitlijst op nummer 13. Hopelijk brengt dat cijfer haar geen ongeluk ...
Op zaterdag 4 december 2021 kreeg de Radio 2 Top 30 een gloednieuwe nummer één. Dit was toen de volledige Top-3:
1. Adele klom met 'Easy On Me' van 2 naar 1. Zij had daar wel 7 weken voor nodig! 2. Ed Sheeran zakte van 1 naar 2 want 'Shivers' stond al 12 weken genoteerd. 3. Metejoor bleef onveranderd op 3 staan met 'Ze meent het'. Daarmee verbleef "Meester Joris" al 6 weken in onze hitparade.
Dit waren de 4 nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 4 december 2021: een Engelsman die moest opboksen tegen drie Belgische producties. Zou dat wel goed aflopen ondanks de brexit? Morgen komen de nieuwkomers uit de aflevering van 11 december aan de beurt, met opnieuw een verrassing van jewelste!
5 december: In Brussel betogen ongeveer 8.000 mensen tegen de opgelegde coronaregels! 20 personen werden opgepakt die rel geschopt hebben na de betoging en 6 gewonden vielen te betreuren. Waterkanon en traangas moesten eens te meer ingezet worden. En al die brandhaarden zijn niet goed voor het milieu!
8 december: Olaf Scholz wordt door de Bondsdag verkozen tot Bondskanselier van Duitsland en opvolger van Angela Merkel, waarna Bondspresident Steinmeier hem officieel benoemde tot kanselier. 9 december: Bij een ongeluk met een vrachtwagen vol migranten in de Mexicaanse stad Tuxtla Gutiérrez (Chiapas) vallen meer dan 50 doden. De migranten waren vermoedelijk onderweg naar de Verenigde Staten.
11 december: De Amerikaanse staten Kentucky, Illinois, Tennessee, Missouri, Arkansas en Mississippi worden getroffen door tientallen tornado's. In Kentucky vallen meer dan 100 doden. De plaats Mayfield wordt bijna geheel verwoest.
12 december: In Istanboel demonstreren duizenden mensen tegen het economische beleid van president Erdoğan, vanwege de slechte economische situatie in het land. 13 december: De vier onderhandelende partijen VVD, D66, CDA en CU bereiken in Nederland een akkoord over een nieuw Nederlands kabinet. De formatie heeft 292 dagen geduurd. België heeft nog altijd het wereldrecord langste regeringsvorming ooit! 13 december: Op het eiland Tasmanië komen vijf kinderen om het leven door een ongeluk met een springkussen.
14 december: Chantal en ik krijgen ons derde vaccin (de zogenaamde booster) dat ons beter zal beschermen tegen het Covid-19 virus.
17 december: Onze lieve kleinzoon Felix wordt twee jaar! Vanwege de coronapandemie wordt zijn verjaardag in heel beperkte kring gevierd.
17 december: In het Verenigd Koninkrijk worden voor het afgelopen etmaal meer dan 93.000 nieuwe besmettingen met COVID-19 gemeld. Het is de derde dag op rij met een recordhoog aantal geregistreerde besmettingen sinds het begin van de pandemie. De toename is vooral te wijten aan het zich verspreiden van de omikronvariant. 18 december: In Nederland kondigt premier Rutte een nieuwe volledige lockdown af, die zal gelden tot in ieder geval 14 januari. Alleen supermarkten en andere essentiële voorzieningen blijven open. De lockdown dient vooral om de opkomst van de omikronvariant af te remmen. De WHO (Wereldgezondheidsorganisatie) maakt bekend dat de omikronvariant wereldwijd nu is vastgesteld in 89 landen.
20 december: Het COVID-19-vaccin Novavax wordt door de Europese Commissie goedgekeurd voor gebruik binnen de Europese Unie, als vijfde vaccin tegen COVID-19.
26 december: Vanaf die dag gelden er in België strengere coronamaatregels vanwege het oprukken van de omikronvariant. De culturele sector verzamelt op de Kunstberg in Brussel en betoogt massaal (ongeveer 5.000 man). Gelukkig verloopt alles rustig en worden er geen brokstukken gemaakt door relschoppers. Enkele dagen later schorst de Raad van State de sluiting van de cultuursector (theaters, bioscopen, operazalen enz.). Nadien overwegen zowel de Belgische wielerbond, Voetbal Vlaanderen als de evenementensector om naar de Raad van State te stappen. De Bowlingfederatie deed dat ook al. Misschien moeten wij als particulieren ook eens naar de Raad van State stappen omdat wij sinds oktober 2019 niet meer op reis zijn kunnen gaan (grapje).
31 december: Bij een gasexplosie in een appartementencomplex in Turnhout vallen vier doden. Chantal en ik bleven met oudejaarsavond thuis want de restaurants waren toch gesloten om 23:00 uur. Lekker knus onder een dekentje met een mooie film die we vooraf hadden opgenomen. Vanaf middernacht waren er toch nog onverlaten die vuurwerk afstaken alhoewel het verboden was!
‘Matthew And Son’ / ‘The First Cut Is The Deepest’ – Cat Stevens
Stephen Demetre Georgiou is de zoon van een Grieks-Cyprische vader (Stavros Georgiou) en een Zweedse moeder (Ingrid Wickman). Hij groeide op in Soho waar zijn vader een restaurant had. Met zijn Grieks klinkende naam was het moeilijk om bekend te worden in de popmuziek. Een toenmalige vriendin noemde hem Cat omdat hij volgens haar kattenogen had, en Stevens was een afgeleide van zijn voornaam. In 1968 werd zijn muzikale loopbaan onderbroken toen hij besmet werd met tuberculose. In 1970 stond hij weer op de planken, zij het met een heel ander repertoire: de singer/songwriter was geboren. The Tremeloes hadden zijn schrijverskunsten al ontdekt want zij coverden met succes 'Here Comes My Baby' en in 1966 had ik zijn single 'I Love My Dog' al eens op de radio gehoord. Maar met 'Matthew And Son' was het een jaar later meteen bingo en met zijn compositie ‘The First Cut Is The Deepest’ scoorde P.P. Arnold een grote hit. Hieronder post ik naast de auteursversie ook die van de voormalige Ikette. In 1975 was Stevens bij Malibu in Californië aan het zwemmen in de Stille Oceaan, en kon hij door de sterke stroming niet meer aan land komen. Nadat hij naar eigen zeggen God had aangeroepen, bracht een golf hem terug aan land, waarin hij een geschenk van God zag. Op 30 december 1977 deed hij zijn artiestennaam Cat Stevens in de ban. In 1978 werd hij moslim, nadat hij van zijn broer een exemplaar van de Koran had gekregen. Hij nam toen ook de naam Yusuf Islam aan.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘I Dig Rock And Roll Music’ – Peter, Paul & Mary
Dit Amerikaans folktrio bestond uit Peter Yarrow, Noel "Paul" Stookey en Mary Travers. Ik hoorde hun versie van 'If I Had A Hammer', geschreven door Pete Seeger, nog vóór Trini Lopez er een wereldhit van maakte. In 1963 coverden ze 'Blowin' In The Wind' van Bob Dylan en scoorden daarmee een internationale hit. 'Puff, The Magic Dragon' uit 1963 werd een song met een eigen legende. Het verhaal gaat over ene Jackie Paper, een jongetje dat een denkbeeldige draak, Puff genaamd, als speelvriendje heeft. Naarmate Paper ouder wordt verliest hij belangstelling in de draak. Er kwam een fictief proces van en de openbare aanklager was van mening dat het lied over marijuana ging. De componisten, Leonard Lipton en Peter Yarrow, protesteerden De rechter vroeg de mening van het publiek in het Sydney Opera House en als iedereen zou meezingen zou het lied onschuldig verklaard worden. En zo gebeurde want de zaak werd onontvankelijk verklaard. Maar terug naar 1967 toen ik geweldig in de ban was van ‘I Dig Rock And Roll Music’ want er werd daarin gezongen over The Mamas And The Papas, Donovan, en The Beatles, niet toevallig mijn favorieten! De componisten zijn Paul Stookey, James Mason, en Dave Dixon. De tekst doet mij denken aan het verhaal van 'Creeque Alley' van The Mamas & The Papas. En de muziek doet perfect denken de artiesten waarover gezongen wordt, inclusief rare geluidjes, zeker als het over Donovan of de Fab Four gaat. Hier word ik nog altijd vrolijk van!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Love Me, Please Love Me’ – Michel Polnareff / ‘Mais quand le matin’ – Claude François
- De prachtige compositie van Polnareff werd reeds eind 1966 uitgebracht maar was in 1967 nog een grote hit en vaak op diverse radiostations te horen. De Franse zanger/componist wist perfect hoe een populair nummer in elkaar te steken en met een Engelse titel mikte hij ook op de Angelsaksische wereld. Hij begeleidt zichzelf op de piano en zingt zelfs af en toe met zijn kopstem. Polnareff werd geboren in een kunstminnende familie. Zijn moeder, Simone Lane, was danseres en zijn vader, Leib Léo Polnareff (Лейб Полнарёв), was een Russisch-Joodse immigrant uit Odessa en werkte ooit samen met Edith Piaf. Michel leerde piano en gitaar spelen voor hij professioneel muzikant werd. - Claude François, bijgenaamd Clo-Clo, was een Frans artiest, componist, muzikant, uitgever en zanger. François werd geboren op 1 februari 1939 in Egypte. Zijn vader, Aimé, was een Fransman die werkte als directeur op het Suezkanaal. Zijn moeder, Lucia alias Chouffa, werd geboren in Calabrië, Italië, en was huisvrouw. Hij had ook nog een oudere zus, Marie-José (°1936), die hij Josette noemde. In de zomer van 1956, toen het Suezkanaal werd genationaliseerd door president Nasser, keerde het gezin in allerijl terug naar Europa, waar ze zich vestigden in een bescheiden appartement te Monte Carlo. ‘Mais quand le matin’ is één van mijn favoriete liedjes van de Franse zanger en danser. Niet in het minst omdat ik de single enkele jaren nadien kreeg van Chantal. Eric Charden en Gilles Thibaut componeerden het uptempo nummer met een knipoog naar Motown. Clo-Clo werd toen al in de achtergrond bijgestaan door de bekende Clodettes. Het vrouwelijk publiek in de zaal is alleszins razend enthousiast (zie onderstaande videoclip). Eric Charden werd geboren in Vietnam en schreef ook liedjes voor o.a. Sheila, Sylvie Vartan, en Johnny Hallyday. Hij vormde ook een tijdje een duo met zijn toenmalige vrouw Stone (Annie Gautrat).
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Je reviens te chercher’ / ‘L’important c’est la rose’ – Gilbert Bécaud - ‘It Must Be Him’ – Vikki Carr
Zoals ik reeds meermaals in deze reeks aangaf luister ik graag naar Franstalige liedjes. - Een van mijn favoriete zangers is Gilbert Bécaud die in 1967 uitpakte met het melancholieke ‘Je reviens te chercher’ en het gemakkelijk mee te zingen ‘L’important c’est la rose’. Bécaud werd omwille van zijn geweldige optredens omschreven als Monsieur 100.000 Volts. Hij had een geweldig gevoel voor humor en speelde voortreffelijk piano en dat trok mij ook aan. In 1960 werd 'Let It Be Me', een vertaling van 'Je t'appartiens', een hit voor de Everly Brothers, en jaren later gevolgd door Bob Dylan, Nina Simone, Elvis Presley, Willie Nelson, Jerry Butler, Tony Sandler, en zelfs James Brown. In 1961 nam Bécaud 'Et maintenant' op, een van de populairste singles in de Franse geschiedenis. Vertaald als 'What Now My Love' werd het chanson een hit voor o.a. Shirley Bassey, Sonny & Cher, Elvis Presley, Andy Williams, Sandler & Young, en Frank Sinatra. Vele jaren later zou hij samenwerken met Neil Diamond. - In 1966 bracht Bécaud 'Seul sur son étoile' uit dat in de Angelsaksische wereld een grotere hit zou worden in de versie van Vikki Carr, een Amerikaanse zangeres die in verschillende muziekgenres actief was, waaronder jazz, pop en country. Haar grootste successen haalde ze echter door in het Spaans te zingen. 'It Must Be Him' werd later dat jaar ook gecoverd door Shirley Bassey. Voor Vikki Carr bleef het in onze contreien jammer genoeg bij deze eendagsvlieg.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Gimme Some Loving’ – The Spencer Davis Group
Toen Stevie Winwood ‘Gimme Some Loving’ schreef was hij slechts 18 jaar oud. Pas enkele jaren later zou hij als Steve Winwood aangesproken worden. Het krachtig en opzwepend nummer werd eind 1966/begin 1967 zowel op single als op E.P. uitgebracht. Voor de jongste lezers: E.P. is de afkorting van extended play, een vinylschijfje op 45-toeren formaat met meestal 4 liedjes, twee aan weerszijden. The Spencer Davis Group bestond toen uit: Stevie Winwood - piano, leadgitaar, hammondorgel, vocals (hij verliet de groep eind 1967); zijn broer Muff Winwood - basgitaar; Pete York - drums; en de baas Spencer Davis - ritmegitaar, vocals. Winwood wordt algemeen beschouwd als een wonderkind want hij begeleidde bluesgrootheden als Muddy Waters en John Lee Hooker op hun Britse tournees, en zou Jimi Hendrix hebben leren improviseren. Op diens album 'Electric Ladyland' is Winwood te horen in de bluesversie van 'Voodoo Child'. In 1967 richtte hij met Chris Wood, Jim Capaldi en Dave Mason de band Traffic op. In 1969 maakte Winwood deel uit van de groep Blind Faith, die echter geen lang leven was beschoren. In 1970 speelde hij korte tijd bij de Airforce van Ginger Baker. Vervolgens kwam Traffic weer bij elkaar en werd het album 'John Barleycorn Must Die' opgenomen. In 1977 nam hij zijn eerste soloplaat op.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘You Only Live Twice’ – Nancy Sinatra
Uit de originele soundtrack van de gelijknamige James Bondfilm. Tot mijn verbijstering ontdekte ik na enkele minuten dat Sean Connery toen als vertolker van 007 het tijdelijke met het eeuwige had verwisseld! Maar geen nood, ik verklap hier niets als ik schrijf dat hij na een tijdje springlevend was. "Shaken, not stirred" hoorde ik de Schotse acteur namelijk prevelen ... De dochter van Frank Sinatra en zijn toenmalige vrouw Nancy Barbato bouwde een hele zangcarrière uit, zowel solo als met verschillende nummers die ze samen met Lee Hazlewood opnam. In de lange, hete zomer van 1967 stond ze zelfs maandenlang in de hitlijsten met 'Something Stupid', een duet met haar papa Frank Sinatra. Maar zoals de meesten die mij kennen weten heb ik een boontje voor titelsongs van James Bondfilms. En zo werd het alombekende gezegde "Je leeft maar één keer" voor de geheim agent omgetoverd tot "Je leeft maar twee keer"!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘The Happening’ – The Supremes / ‘Memphis Soul Stew’ – King Curtis & The Kingpins
Zoals ik al eerder in deze reeks schreef begon ik mij als zestienjarige meer en meer te interesseren voor soulmuziek, voornamelijk uit de Verenigde Staten. - Een meidengroep die sinds 1964 het voortouw had genomen in Tamla Motown was The Supremes van wie de belangrijkste van de drie zangeressen beslist Diana Ross was. Niet lang na deze release werd Florence Ballard, de medeoprichtster van de groep, door Motown-eigenaar Berry Gordy ontslagen. De derde zangeres was Mary Wilson. Ballard zou worden vervangen door Cindy Birdsong. 'The Happening' was de titelmuziek van de gelijknamige film en geschreven door Holland-Dozier-Holland in samenwerking met de muziekproducent van de film, Frank DeVol. Het was tevens de laatste single die verscheen onder de naam "The Supremes". De nummers die volgden zouden onder de naam "Diana Ross & The Supremes" zijn. Al hun hits werden instrumentaal begeleid door The Funk Brothers. - Een andere grootheid uit de soulmuziek is King Curtis die al sinds de vroege jaren vijftig actief was. Hij kon als geen andere op de saxofoon blazen. 'Memphis Soul Stew' was zijn visitekaartje uit 1967 op het Atco platenlabel waarmee hij zijn begeleidingsband The Kingpins altijd live voorstelde, met naam en voornaam. Luister maar naar de live versie onder de originele single versie. Billy Preston speelt daar mee op het orgel!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Le plus difficile’ – Jacques Dutronc / ‘Voilà’ - Françoise Hardy
In 1967 kreeg Jacques Dutronc een relatie met Françoise Hardy met wie hij in 1981 trouwde. In 1973 beviel ze van hun zoon Thomas Dutronc die zijn eigen weg zocht in de muziekindustrie als zanger en jazzgitarist. Blijkbaar is het heel moeilijk voor sommige mensen om samen te blijven want Hardy woont in het 16de arrondissement van Parijs en Dutronc in Monticello, een gemeente in het Franse departement Haute-Corse (regio Corsica). Maar ze zijn nog altijd met elkaar gehuwd ... - Vanaf 1966 was er aan de resem hits van de Franse zanger geen houden meer aan. In 1967 ging het succes verder want ‘J’aime les filles’ / 'L'idole' / 'La Publicité' passeerden al de revue in deze reeks. Vandaag is het de beurt aan ‘Le plus difficile’. Zijn meesterwerk, volgens mij, zou hij één jaar later scoren, maar dat is voor later. - Françoise Hardy tekende een platencontract in november 1961. Van het nummer 'Tous les garçons et les filles' verkocht ze meer dan 2 miljoen exemplaren! Hardy zong soms in het Engels, Italiaans, Spaans, en Duits. In 1963 vertegenwoordigde ze Monaco bij het Eurovisiesongfestival met 'L'amour s'en va' en daarmee bereikte ze de vijfde plaats. Zelfs Dylan was een fan van de Française want hij bracht in 1964 het album uit met de naam 'Another Side Of Bob Dylan'. Op de achterkant van de hoes van de elpee staat een gedicht geschreven waarin Dylan aan Hardy refereert. Haar mooiste single uit 1967 is volgens mijn bescheiden mening 'Voilà'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘It Takes Two’ – Marvin Gaye & Kim Weston / ‘Baby, Now That I’ve Found You’ – The Foundations
Na het Franse chanson en dito popmuziek nog even een uitstapje naar soulmuziek uit de Verenigde Staten en uit het Verenigd Koninkrijk. - Marvin Gaye en Kim Weston zaten toen bij het Motown Records label. Samen brachten ze het duet 'It Takes Two' uit dat later zou gecoverd worden door Rod Stewart en Tina Turner onder leiding van muziekproducent Bernard Edwards van Chic. Het lied werd geschreven door William "Mickey" Stevenson en Sylvia Moy en de instrumentale ondersteuning werd verzorgd door The Funk Brothers. Er bestaan talrijke versies van de song, ook een van Otis Redding en Carla Thomas. Kim Weston huwde in 1967 met William Stevenson en zij is net 82 jaar geworden! - The Foundations bestonden toen uit: Clem Curtis (zang); Alan Warner (gitaar); Peter MacBeth (bas); Tim Harris (drums); Tony Gomez (keyboard); Pat Burke (saxofoon, dwarsfluit); Mike Elliott (saxofoon); en Eric Allan Dale (trombone). De bezetting was internationaal: Dale kwam uit Dominica (niet te verwarren met de Dominicaanse Republiek), Burke en Elliott kwamen uit Jamaica, Gomez was van Sri Lanka en Curtis was afkomstig uit Trinidad. Warner, MacBeth en Harris waren geboren Britten. Al tijdens de herfst van 1967 werd de single 'Baby Now That I've Found You' een bestseller. Tony Macaulay en John MacLeod schreven het nummer voor het Britse platenlabel Pye Records. Ik was meteen fan.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
’Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band/With A Little Help From My Friends’ (medley) – The Beatles
Nadat het jaar 1966 in mineur was geëindigd voor de Fab Four (laatste live optreden in de VS en een debacle op de Filipijnen) waren The Beatles begonnen met de opnames van hun volgende elpee. Paul McCartney wou een frisse start van het viertal met ene Billy Shears aan het hoofd van Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band, een fictieve muzikale groep. De eerste twee tracks van het conceptalbum lopen naadloos in elkaar over zodat ik ze altijd tegelijk beluister. De tweede song wordt gezongen door Ringo Starr die het jaar voordien nog van 'Yellow Submarine' een vrolijke meezinger had gemaakt. In 1968 zou ene Joe Cocker uit Sheffield 'With A Little Help From My Friends’, een vrolijk uptempo nummer, vertragen tot een blues met behulp van Jimmy Page op gitaar. Nog een jaar later, op het Woodstockfestival, zou een live versie van dat lied een nog grotere bijval kennen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
En zo eindigt na 100 dagen deze reeks "Historische opnames uit 1967" zoals ze begonnen is, namelijk met mijn favoriete groep aller tijden: The Beatles.
Wie iets gemist heeft kan alles nog vlotjes nalezen en opnieuw beluisteren op deze muzikale blog.
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
Sinds 1 juli 2021 is er een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn te beluisteren. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, en zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
