‘Matthew And Son’ / ‘The First Cut Is The Deepest’ – Cat Stevens
Stephen Demetre Georgiou is de zoon van een Grieks-Cyprische vader (Stavros Georgiou) en een Zweedse moeder (Ingrid Wickman). Hij groeide op in Soho waar zijn vader een restaurant had. Met zijn Grieks klinkende naam was het moeilijk om bekend te worden in de popmuziek. Een toenmalige vriendin noemde hem Cat omdat hij volgens haar kattenogen had, en Stevens was een afgeleide van zijn voornaam. In 1968 werd zijn muzikale loopbaan onderbroken toen hij besmet werd met tuberculose. In 1970 stond hij weer op de planken, zij het met een heel ander repertoire: de singer/songwriter was geboren. The Tremeloes hadden zijn schrijverskunsten al ontdekt want zij coverden met succes 'Here Comes My Baby' en in 1966 had ik zijn single 'I Love My Dog' al eens op de radio gehoord. Maar met 'Matthew And Son' was het een jaar later meteen bingo en met zijn compositie ‘The First Cut Is The Deepest’ scoorde P.P. Arnold een grote hit. Hieronder post ik naast de auteursversie ook die van de voormalige Ikette. In 1975 was Stevens bij Malibu in Californië aan het zwemmen in de Stille Oceaan, en kon hij door de sterke stroming niet meer aan land komen. Nadat hij naar eigen zeggen God had aangeroepen, bracht een golf hem terug aan land, waarin hij een geschenk van God zag. Op 30 december 1977 deed hij zijn artiestennaam Cat Stevens in de ban. In 1978 werd hij moslim, nadat hij van zijn broer een exemplaar van de Koran had gekregen. Hij nam toen ook de naam Yusuf Islam aan.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘I Dig Rock And Roll Music’ – Peter, Paul & Mary
Dit Amerikaans folktrio bestond uit Peter Yarrow, Noel "Paul" Stookey en Mary Travers. Ik hoorde hun versie van 'If I Had A Hammer', geschreven door Pete Seeger, nog vóór Trini Lopez er een wereldhit van maakte. In 1963 coverden ze 'Blowin' In The Wind' van Bob Dylan en scoorden daarmee een internationale hit. 'Puff, The Magic Dragon' uit 1963 werd een song met een eigen legende. Het verhaal gaat over ene Jackie Paper, een jongetje dat een denkbeeldige draak, Puff genaamd, als speelvriendje heeft. Naarmate Paper ouder wordt verliest hij belangstelling in de draak. Er kwam een fictief proces van en de openbare aanklager was van mening dat het lied over marijuana ging. De componisten, Leonard Lipton en Peter Yarrow, protesteerden De rechter vroeg de mening van het publiek in het Sydney Opera House en als iedereen zou meezingen zou het lied onschuldig verklaard worden. En zo gebeurde want de zaak werd onontvankelijk verklaard. Maar terug naar 1967 toen ik geweldig in de ban was van ‘I Dig Rock And Roll Music’ want er werd daarin gezongen over The Mamas And The Papas, Donovan, en The Beatles, niet toevallig mijn favorieten! De componisten zijn Paul Stookey, James Mason, en Dave Dixon. De tekst doet mij denken aan het verhaal van 'Creeque Alley' van The Mamas & The Papas. En de muziek doet perfect denken de artiesten waarover gezongen wordt, inclusief rare geluidjes, zeker als het over Donovan of de Fab Four gaat. Hier word ik nog altijd vrolijk van!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Love Me, Please Love Me’ – Michel Polnareff / ‘Mais quand le matin’ – Claude François
- De prachtige compositie van Polnareff werd reeds eind 1966 uitgebracht maar was in 1967 nog een grote hit en vaak op diverse radiostations te horen. De Franse zanger/componist wist perfect hoe een populair nummer in elkaar te steken en met een Engelse titel mikte hij ook op de Angelsaksische wereld. Hij begeleidt zichzelf op de piano en zingt zelfs af en toe met zijn kopstem. Polnareff werd geboren in een kunstminnende familie. Zijn moeder, Simone Lane, was danseres en zijn vader, Leib Léo Polnareff (Лейб Полнарёв), was een Russisch-Joodse immigrant uit Odessa en werkte ooit samen met Edith Piaf. Michel leerde piano en gitaar spelen voor hij professioneel muzikant werd. - Claude François, bijgenaamd Clo-Clo, was een Frans artiest, componist, muzikant, uitgever en zanger. François werd geboren op 1 februari 1939 in Egypte. Zijn vader, Aimé, was een Fransman die werkte als directeur op het Suezkanaal. Zijn moeder, Lucia alias Chouffa, werd geboren in Calabrië, Italië, en was huisvrouw. Hij had ook nog een oudere zus, Marie-José (°1936), die hij Josette noemde. In de zomer van 1956, toen het Suezkanaal werd genationaliseerd door president Nasser, keerde het gezin in allerijl terug naar Europa, waar ze zich vestigden in een bescheiden appartement te Monte Carlo. ‘Mais quand le matin’ is één van mijn favoriete liedjes van de Franse zanger en danser. Niet in het minst omdat ik de single enkele jaren nadien kreeg van Chantal. Eric Charden en Gilles Thibaut componeerden het uptempo nummer met een knipoog naar Motown. Clo-Clo werd toen al in de achtergrond bijgestaan door de bekende Clodettes. Het vrouwelijk publiek in de zaal is alleszins razend enthousiast (zie onderstaande videoclip). Eric Charden werd geboren in Vietnam en schreef ook liedjes voor o.a. Sheila, Sylvie Vartan, en Johnny Hallyday. Hij vormde ook een tijdje een duo met zijn toenmalige vrouw Stone (Annie Gautrat).
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Je reviens te chercher’ / ‘L’important c’est la rose’ – Gilbert Bécaud - ‘It Must Be Him’ – Vikki Carr
Zoals ik reeds meermaals in deze reeks aangaf luister ik graag naar Franstalige liedjes. - Een van mijn favoriete zangers is Gilbert Bécaud die in 1967 uitpakte met het melancholieke ‘Je reviens te chercher’ en het gemakkelijk mee te zingen ‘L’important c’est la rose’. Bécaud werd omwille van zijn geweldige optredens omschreven als Monsieur 100.000 Volts. Hij had een geweldig gevoel voor humor en speelde voortreffelijk piano en dat trok mij ook aan. In 1960 werd 'Let It Be Me', een vertaling van 'Je t'appartiens', een hit voor de Everly Brothers, en jaren later gevolgd door Bob Dylan, Nina Simone, Elvis Presley, Willie Nelson, Jerry Butler, Tony Sandler, en zelfs James Brown. In 1961 nam Bécaud 'Et maintenant' op, een van de populairste singles in de Franse geschiedenis. Vertaald als 'What Now My Love' werd het chanson een hit voor o.a. Shirley Bassey, Sonny & Cher, Elvis Presley, Andy Williams, Sandler & Young, en Frank Sinatra. Vele jaren later zou hij samenwerken met Neil Diamond. - In 1966 bracht Bécaud 'Seul sur son étoile' uit dat in de Angelsaksische wereld een grotere hit zou worden in de versie van Vikki Carr, een Amerikaanse zangeres die in verschillende muziekgenres actief was, waaronder jazz, pop en country. Haar grootste successen haalde ze echter door in het Spaans te zingen. 'It Must Be Him' werd later dat jaar ook gecoverd door Shirley Bassey. Voor Vikki Carr bleef het in onze contreien jammer genoeg bij deze eendagsvlieg.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Gimme Some Loving’ – The Spencer Davis Group
Toen Stevie Winwood ‘Gimme Some Loving’ schreef was hij slechts 18 jaar oud. Pas enkele jaren later zou hij als Steve Winwood aangesproken worden. Het krachtig en opzwepend nummer werd eind 1966/begin 1967 zowel op single als op E.P. uitgebracht. Voor de jongste lezers: E.P. is de afkorting van extended play, een vinylschijfje op 45-toeren formaat met meestal 4 liedjes, twee aan weerszijden. The Spencer Davis Group bestond toen uit: Stevie Winwood - piano, leadgitaar, hammondorgel, vocals (hij verliet de groep eind 1967); zijn broer Muff Winwood - basgitaar; Pete York - drums; en de baas Spencer Davis - ritmegitaar, vocals. Winwood wordt algemeen beschouwd als een wonderkind want hij begeleidde bluesgrootheden als Muddy Waters en John Lee Hooker op hun Britse tournees, en zou Jimi Hendrix hebben leren improviseren. Op diens album 'Electric Ladyland' is Winwood te horen in de bluesversie van 'Voodoo Child'. In 1967 richtte hij met Chris Wood, Jim Capaldi en Dave Mason de band Traffic op. In 1969 maakte Winwood deel uit van de groep Blind Faith, die echter geen lang leven was beschoren. In 1970 speelde hij korte tijd bij de Airforce van Ginger Baker. Vervolgens kwam Traffic weer bij elkaar en werd het album 'John Barleycorn Must Die' opgenomen. In 1977 nam hij zijn eerste soloplaat op.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘You Only Live Twice’ – Nancy Sinatra
Uit de originele soundtrack van de gelijknamige James Bondfilm. Tot mijn verbijstering ontdekte ik na enkele minuten dat Sean Connery toen als vertolker van 007 het tijdelijke met het eeuwige had verwisseld! Maar geen nood, ik verklap hier niets als ik schrijf dat hij na een tijdje springlevend was. "Shaken, not stirred" hoorde ik de Schotse acteur namelijk prevelen ... De dochter van Frank Sinatra en zijn toenmalige vrouw Nancy Barbato bouwde een hele zangcarrière uit, zowel solo als met verschillende nummers die ze samen met Lee Hazlewood opnam. In de lange, hete zomer van 1967 stond ze zelfs maandenlang in de hitlijsten met 'Something Stupid', een duet met haar papa Frank Sinatra. Maar zoals de meesten die mij kennen weten heb ik een boontje voor titelsongs van James Bondfilms. En zo werd het alombekende gezegde "Je leeft maar één keer" voor de geheim agent omgetoverd tot "Je leeft maar twee keer"!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘The Happening’ – The Supremes / ‘Memphis Soul Stew’ – King Curtis & The Kingpins
Zoals ik al eerder in deze reeks schreef begon ik mij als zestienjarige meer en meer te interesseren voor soulmuziek, voornamelijk uit de Verenigde Staten. - Een meidengroep die sinds 1964 het voortouw had genomen in Tamla Motown was The Supremes van wie de belangrijkste van de drie zangeressen beslist Diana Ross was. Niet lang na deze release werd Florence Ballard, de medeoprichtster van de groep, door Motown-eigenaar Berry Gordy ontslagen. De derde zangeres was Mary Wilson. Ballard zou worden vervangen door Cindy Birdsong. 'The Happening' was de titelmuziek van de gelijknamige film en geschreven door Holland-Dozier-Holland in samenwerking met de muziekproducent van de film, Frank DeVol. Het was tevens de laatste single die verscheen onder de naam "The Supremes". De nummers die volgden zouden onder de naam "Diana Ross & The Supremes" zijn. Al hun hits werden instrumentaal begeleid door The Funk Brothers. - Een andere grootheid uit de soulmuziek is King Curtis die al sinds de vroege jaren vijftig actief was. Hij kon als geen andere op de saxofoon blazen. 'Memphis Soul Stew' was zijn visitekaartje uit 1967 op het Atco platenlabel waarmee hij zijn begeleidingsband The Kingpins altijd live voorstelde, met naam en voornaam. Luister maar naar de live versie onder de originele single versie. Billy Preston speelt daar mee op het orgel!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Le plus difficile’ – Jacques Dutronc / ‘Voilà’ - Françoise Hardy
In 1967 kreeg Jacques Dutronc een relatie met Françoise Hardy met wie hij in 1981 trouwde. In 1973 beviel ze van hun zoon Thomas Dutronc die zijn eigen weg zocht in de muziekindustrie als zanger en jazzgitarist. Blijkbaar is het heel moeilijk voor sommige mensen om samen te blijven want Hardy woont in het 16de arrondissement van Parijs en Dutronc in Monticello, een gemeente in het Franse departement Haute-Corse (regio Corsica). Maar ze zijn nog altijd met elkaar gehuwd ... - Vanaf 1966 was er aan de resem hits van de Franse zanger geen houden meer aan. In 1967 ging het succes verder want ‘J’aime les filles’ / 'L'idole' / 'La Publicité' passeerden al de revue in deze reeks. Vandaag is het de beurt aan ‘Le plus difficile’. Zijn meesterwerk, volgens mij, zou hij één jaar later scoren, maar dat is voor later. - Françoise Hardy tekende een platencontract in november 1961. Van het nummer 'Tous les garçons et les filles' verkocht ze meer dan 2 miljoen exemplaren! Hardy zong soms in het Engels, Italiaans, Spaans, en Duits. In 1963 vertegenwoordigde ze Monaco bij het Eurovisiesongfestival met 'L'amour s'en va' en daarmee bereikte ze de vijfde plaats. Zelfs Dylan was een fan van de Française want hij bracht in 1964 het album uit met de naam 'Another Side Of Bob Dylan'. Op de achterkant van de hoes van de elpee staat een gedicht geschreven waarin Dylan aan Hardy refereert. Haar mooiste single uit 1967 is volgens mijn bescheiden mening 'Voilà'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘It Takes Two’ – Marvin Gaye & Kim Weston / ‘Baby, Now That I’ve Found You’ – The Foundations
Na het Franse chanson en dito popmuziek nog even een uitstapje naar soulmuziek uit de Verenigde Staten en uit het Verenigd Koninkrijk. - Marvin Gaye en Kim Weston zaten toen bij het Motown Records label. Samen brachten ze het duet 'It Takes Two' uit dat later zou gecoverd worden door Rod Stewart en Tina Turner onder leiding van muziekproducent Bernard Edwards van Chic. Het lied werd geschreven door William "Mickey" Stevenson en Sylvia Moy en de instrumentale ondersteuning werd verzorgd door The Funk Brothers. Er bestaan talrijke versies van de song, ook een van Otis Redding en Carla Thomas. Kim Weston huwde in 1967 met William Stevenson en zij is net 82 jaar geworden! - The Foundations bestonden toen uit: Clem Curtis (zang); Alan Warner (gitaar); Peter MacBeth (bas); Tim Harris (drums); Tony Gomez (keyboard); Pat Burke (saxofoon, dwarsfluit); Mike Elliott (saxofoon); en Eric Allan Dale (trombone). De bezetting was internationaal: Dale kwam uit Dominica (niet te verwarren met de Dominicaanse Republiek), Burke en Elliott kwamen uit Jamaica, Gomez was van Sri Lanka en Curtis was afkomstig uit Trinidad. Warner, MacBeth en Harris waren geboren Britten. Al tijdens de herfst van 1967 werd de single 'Baby Now That I've Found You' een bestseller. Tony Macaulay en John MacLeod schreven het nummer voor het Britse platenlabel Pye Records. Ik was meteen fan.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
’Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band/With A Little Help From My Friends’ (medley) – The Beatles
Nadat het jaar 1966 in mineur was geëindigd voor de Fab Four (laatste live optreden in de VS en een debacle op de Filipijnen) waren The Beatles begonnen met de opnames van hun volgende elpee. Paul McCartney wou een frisse start van het viertal met ene Billy Shears aan het hoofd van Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band, een fictieve muzikale groep. De eerste twee tracks van het conceptalbum lopen naadloos in elkaar over zodat ik ze altijd tegelijk beluister. De tweede song wordt gezongen door Ringo Starr die het jaar voordien nog van 'Yellow Submarine' een vrolijke meezinger had gemaakt. In 1968 zou ene Joe Cocker uit Sheffield 'With A Little Help From My Friends’, een vrolijk uptempo nummer, vertragen tot een blues met behulp van Jimmy Page op gitaar. Nog een jaar later, op het Woodstockfestival, zou een live versie van dat lied een nog grotere bijval kennen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
En zo eindigt na 100 dagen deze reeks "Historische opnames uit 1967" zoals ze begonnen is, namelijk met mijn favoriete groep aller tijden: The Beatles.
Wie iets gemist heeft kan alles nog vlotjes nalezen en opnieuw beluisteren op deze muzikale blog.
