Pladijs is omwille van zijn broos visvlees enkel geschikt voor korte bereidingen, klassiek gebakken in boter, gefrituurd of kort gepocheerd. Om een bereiding met pladijs wat extra kracht bij te zetten zijn vers gekookte mosselen een prima begeleider.
Benodigdheden :
- voor 4 personen
4 pladijzen, kraakvers, met vel 1 kg mosselen
100 g boter
2 rijpe tomaten
1 lepel kappertjes
stukje selder
2 uien
2 dl witte wijn bloem
takje peterselie peper en zout
Bereidingswijze : (15 + 15 minuten)
1. Spoel de vis, dep droog en haal door gekruide bloem.
2. Spoel de mosselen zorgvuldig, stoof ze 2/3 gaar met de wijn, de gesneden selder, de fijngesneden ui en een peterselietakje. Haal ze uit de schelp, houd apart en filter de jus, laat inkoken tot 2 dl.
3. Ontvel en ontpit de tomaten, snijd in blokjes.
4. Bak de pladijzen in een ruime pan à la meunière. Haal uit de pan, verwijder de bakjus en blus met mosseljus. Laat kort inkoken en voeg 40 g boter, de mosselen, tomaten en kappertjes toe. Breng op smaak.
5. Serveer met gekookte aardappeltjes.
bron; visinfo.be
Wijn: Zonder kurk graag
Wijn: Zonder kurk graag
Tijdens een privédiner dat de gastheer als alibi gebruikt om zijn indrukwekkende wijnkelder te laten plunderen, komt het onderwerp 'schroefdop' ter tafel. Als ik verklaar een voorstander van deze vorm van flesafsluiting te zijn - ook bij kostbare wijnen - wordt dat door één van de gasten met de nodige scepsis ontvangen. ''Als ik van mijn visite een fles wijn met een schroefdop krijg, gaat die linea recta de cadeaula in. Die geef ik weer weg. Echte wijn moet een kurk hebben,'' zegt hij.
Niet veel later wordt hij op zijn wenken bediend. Op het verzoek van de gastheer 'om maar iets moois van beneden te pakken' breek ik een nog onaangeroerde kist Château Mouton-Rothschild 1985 uit Pauillac open, een keuze die bij het gezelschap tot grote tevredenheid leidt. Maar die maakt al snel plaats voor teleurstelling: de inhoud van de vermaarde 1er grand cru classé uit Bordeaux blijkt 'kurk' te hebben, en niet zo zuinig ook. Deze Mouton ruikt als een dood schaap dat al drie weken in de regen op het destructiebedrijf ligt te wachten. Helaas blijkt ook de tweede fles uit de kist de fatale bacteriële infectie te hebben opgelopen. En ook fles nr drie is niet bepaald spatzuiver.
Aldus staat de gastheer 3 x 700 euro achter en is er nog geen druppel gedronken. ''Zal ik je van één van de flessen nog een glaasje inschenken?'' bied ik de schroefdopscepticus aan. Als ik de kelder induik om een aardige remplaçant te pakken (Château Trotanoy uit Pomerol), hoor ik 'm nog wat namopperen: ''En toch vind ik het niks.''
Vrij lang is ook bij de wijnproducenten weerstand geweest tegen verpakkinginnovaties. Waar de rest van de drankenindustrie onder andere schenktuitjes, tetrapakken en blik introduceerde, bleef de wijn fles en kurk trouw. Maar onder druk van de oplopende hoeveelheid klachten over kurk deed de kunststof afsluiter zijn intrede, gevolgd door de schroefdop. In eerste instantie louter bij de budgetmodelletjes, maar inmiddels werken ook de producenten van premium- en superpremiumwijnen met 'alternatieve sluitingen'. Zo heeft ruim 90 procent van de Nieuw-Zeelandse oogst een schroefdop.
De laatste tijd lijken ook de wijnproducenten in de traditionele wijnlanden om te gaan. Zelfs in oerconservatieve bastions als Bordeaux klinken nu schroefdopgeluiden. En niet bepaald bij de kneuterboertjes. Lurton heeft het wit van Couhins-Lurton, een hoog genoteerde Graves, van schroefdop voorzien. En zelfs bij Château Margaux, eveneens een 1er grand cru classé, denkt men aan de schroefdop, zij het bij wijze van experiment. In Bourgogne is J.C. Boisset die fase echter al voorbij, die heeft de helft van zijn 2005-oogst grand cru Chambertin geschroefdopt.
Duitsland en Oostenrijk zijn meer geporteerd van de Vino-Lok, een glazen stopje, omgord door een geur -en smaakloos kunststof ringetje, dat in de flessenhals klikt. Vooral producenten van witte wijnen als riesling en grüner veltliner stappen daarop over. Kurk is voor hen helemaal niet meer in Frage. Zij willen - los van het kurkbesmettingsgevaar - sowieso vermijden dat hun wijn met hout, in welke vorm dan ook, in contact komt, omdat dit de frisheid negatief kan beïnvloeden.
Bovendien zien zij de Vino-Lok als perfect alternatief voor de schroefdop, omdat deze beter past bij de heldere, strakke en kwieke stijl van wijn die zij nastreven. Ook visueel trouwens. Johan Müllner in het Oostenrijkse Krems heeft er zijn range mee afgesloten. En vooral zijn 'grüner' Spiegel 2008 bevalt mij zeer: een tikje exotische en zacht-rijpe stijl. Er wordt geflirt met banaan en kiwi. Voorts is daar een klein pepertje en een lichte kruidigheid. Veel sap, frissigheid en dynamiek.
Bijkomend voordeel van de Vino-Lok: u klikt 'm zo weer op de fles als die niet helemaal leeg is, waarna u hem lekvrij kunt wegleggen. Maar daar is het bij mij niet meer van gekomen. (HAROLD HAMERSMA) bron; parool.nl
Onthulling: wie mossels eet lust ze
Onthulling: wie mossels eet lust ze
Uit Yerseke komen berichten over volle schelpen, dus dikke mosselen. En dat al vroeg in de zomer. Foto ANP
Er zijn goedkopere manieren om iets te weten te komen. Maar het Productschap voor Vis, dat ook over mosselen gaat, liet het helemaal uitzoeken door het Nipo. Waarom eten mensen mosselen? Houd je goed vast aan je stoel of je geliefde. Het sensationele en verbijsterende antwoord luidt: omdat ze mosselen lekker vinden. Wie had dat ooit gedacht?
Maar nu iets anders. Niet iedereen eet mosselen. Het visproductschap heeft geen idee waarom niet. Dus ook dat moest het onderzoeksbureau te weten zien te komen. Om welke verborgen persoonlijke reden eet iemand liever geen mossel? Opnieuw worden we met stomheid geslagen om het antwoord. Dat luidt: 'Omdat die iemand mosselen niet lekker vindt.' Eindelijk zijn we er achter. Je hebt mensen (meer dan de helft van alle Nederlanders en bijna alle Belgen) die mosselen lekker vinden. En je heb er - 1 op de 5 Nederlanders en 1 op 25 Belgen - die mosselen niet lusten. Overigens, in het noorden van het land kon het Nipo nauwelijks mensen vinden die van mosselen houden. En juist in het noorden heb je mosselen voor het oprapen, een eindje fietsen van huis; bij laag water langs en in de Waddenzee. Tien kilo de man, denk er om.
In een vorig stukje over wat er aan kostelijk zeebanket te verzamelen is onder aan Waddenzeedijken ging het even over mensen die oesters rapen. Ze mogen er niet meer dan tien kilo van in hun tas te hebben. De politie patrouilleert met een weegschaal.
Ik was in Zeeland en had het geluk er een olijfgroene agent te treffen van de milieupolitie. Wat ik aan het doen was. Niks, zei ik. Ik zat onderaan een dijk wat mosselen te koken op een kampeerbrandertje. Dat mocht van hem, zei hij, als ik maar geen rommel achter zou laten. Toen kon ik het hem vragen. Of dat van die tien kilo ook in Zeeland geldt. Jazeker zei hij. En net als langs de Waddenzee zijn het ook in Zeeland vaak Aziaten die oesters verzamelen. 'Vietnamezen vooral, en weet u, die hebben soms wel 23 kinderen mee, allemaal tien kilo, haha.' Het gaat goed in Nederland want de milieupolitie lacht.
En het belooft een pracht van een mosselseizoen te worden. Uit Yerseke komen berichten over volle schelpen, dus dikke mosselen. En dat al vroeg in de zomer. Maar er is iets veranderd. Ze zijn niet ouderwets goedkoop meer. In eethuizen is het een duur gerecht. Daarom gaan in Nederland en België smulpapen minder vaak uit mosselen eten en halen ze liever een bak in eigen huis. Volgens een mosselman in Yerseke die de markt voortdurend verkent, kan een eethuis het helemaal vergeten als het mosselen voor meer dan 20 euro op de kaart zet. Het moet in elk geval minder zijn dan 20 euro, dan zijn er onder ons een paar die dat acceptabel vinden.
Maar dan nog. Het maakt uit hoe oud de gast is of hoe jong. Mensen van rond de vijftig waren in hun jonge jaren gewend om als ze een keer mosselen aten zich er helemaal aan over te geven. Ze aten er nooit weinig, altijd veel. Stuntende eethuizen lokten de veelvraten met 'onbeperkt mosselen eten' voor een niet al te fors bedrag. Dat werd van lieverlee 'onbeperkt spareribs eten' en stilaan zijn mosselen veel duurder geworden dan varkensvlees. Jongeren moeten volgens Yerseke niets hebben van veel, maar willen juist weinig. Ze waarderen mosselen vooral als avontuurlijk voorgerecht.
Zo kan er in de horeca toch wat aan verdiend worden. Je geeft ze gewoon weinig mosselen voor 10 euro. Iedereen tevreden. Het jonkie uit eten, weinig. En opa thuis zo veel als vroeger. (WOUTER KLOOTWIJK) bron; parool.nl
Zomerse smoothies
Zomerse smoothies
Smoothies - heerlijke drankjes op basis van vers fruit of groenten, met gestampt ijs en/of karnemelk - barsten van de vitamines. En experimenteren mag tot in het oneindige...
1. Vooraleer u de komkommer in tweeën snijdt, haalt u er vier fijne schijfjes af voor de versiering. Schil de rest van de komkommer, haal de zaadjes eruit en snijd hem in kleine blokjes.
2. Haal de blaadjes van de citroenmelisse en de munt, houd er enkele voor de versiering en hak de rest fijn. Meng de komkommer met de gehakte kruiden, mix alles fijn en haal (als u dat wenst) de puree door een zeef.
3. Voeg de gember toe, plus zout en peper. Doe er de citroensorbet bij en mix heel snel. Doe ijsblokjes in de glazen en giet de smoothie er-overheen. Versier met de schijfjes komkommer en enkele kruidenblaadjes.
Smoothie met kiwi, meloen en peer
Voor twee personen
1 kiwi, 150 g groene meloen, 1 kleine maar rijpe peer, 2 eetlepels citroensap, 2 eetlepels fijngestampt ijs, poedersuiker volgens smaak.
1. Schil de kiwi en de meloen en snijd ze in stukjes. Schil de peer, snijd ze in tweeën, haal het klokhuis eruit en snijd het vlees in kleine stukjes.
2. Leg de stukjes kiwi, de meloen en de peer met het citroensap en het fijngestampte ijs in een blender (of een mixer) en pureer. Voeg poedersuiker toe volgens smaak en dien onmiddellijk op.
bron plusmagazine.be
SOS Piet Appelcake
SOS Piet Appelcake
2 heerlijke recepten uit SOS Piet-appelcake met en zonder eieren- :
een eenvoudige vier vierde cake met appels en
Piets appelcake met verse gist maar zonder eieren.
Voor een appel kaneel cake voeg je bij het eerste recept wat kaneel bij de appels vooraleer ze onder het deeg te roeren.
Cake recepten lukken altijd als je exact de ingredienten afweegt!
SOS Piet vier vierde cake
Een vier vierde cake wijst op het exact afwegen van bloem, suiker, boter en eieren in exact dezelfde verhouding. Vertrekkend van een ei van 60 gram meet je dan 60 gram bloem, 60 gram boter en 60 gram suiker af. Of zoals in elk kookboek terug te vinden vermenigvuldigd met 4:
4 eieren
250 gram bloem (voor een luchtiger cake, gebruik zelfrijzende bloem!)
250 gram suiker
250 gram echte boter
Piet gebruikt 2 Jonagold appels, ikzelf had vandaag maar 1 appel bij de hand en sneed de schijfjes flinterdun.
Appelcake bakken
Oven voorverwarmen op 200 graden.
Ronde cake vorm met boter en bloem invetten.
Boter uit de ijskast halen en op kamertemperatuur laten komen.
Eierdooiers en eiwit scheiden (Piet doet dit niet, zodat de cake ietwat plat blijft zie foto Ik vind elk appel cake recept met stijfgeklopt eiwit veel luchtiger en lekkerder, voor het kleine beetje extra werk in de keuken).
Klop de suiker met de eierdooiers tot room.
Voeg de bloem toe en meng onder elkaar met de kloppers.
Schil de appels in dunne halve maantjes en roer onder het deeg.
Met een spatel werk je het stijfgeklopt eiwit door het deeg.
Klop in een andere kom het eiwit stijf.
Doe het deeg in de deeg vorm en zet onmiddellijk in de oven.
Laat een 35 tot 40 minuten bakken: Prik er voorzichtig in met een priem. Is de priem nog vochtig : laat de appelcake dan nog 5 minuten verder bakken in de oven en prik dan opnieuw.
Het "originele" appelcake recept zoals Piet Huysentruyt het klaarmaakte in SOS Piet is met bloem en zonder stijfgeklopt eiwit. Ikzelf vind de cake meer luchtig door de bloem te vervangen met zelfrijzende bloem en het eiwit stijf te kloppen.
Voeg wat kaneel poeder bij de appels als u graag een appel kaneel cake bakt. Appel en kaneel zijn een ideale combinatie in elk pastei recept.
SOS Piet appelcake zonder eieren
In dit recept lijkt Piet Huysentruyt van kok in laborant te veranderen. Alleen dat laboranten niet zo goed zijn in het werken met gist en deeg als koks zoals Piet Huysentruyt (alhoewel dat ook niet voor alle laboranten geldt!).
Recept voor appelcake zonder eieren
2 Jonagold appels in halve maantjes gesneden
250 gram bloem
200 ml lauw water
150 gram suiker
20gr verse gist
2 eetlepels gesmolten Alpro Soya margarine voor bakken en braden
SOS Piets appelcake zonder eieren bakken
Oven voorverwarmen op 200 graden.
Verdeel de bloem in 2 gelijke porties.
Los de gist op in lauw water.
Voeg de suiker bij 1 deel van de bloem en meng door elkaar. Voeg de gesmolten margarine toe en meng onder elkaar met de kloppers.
Voeg het lauwe gist mengsel bij het andere deel van de bloem en roer goed door elkaar.
Voeg de 2 bloem mengsels bij elkaar en klop door elkaar met de kloppers op lage snelheid tot een glad en vloeibaar deeg.
Voeg nu de in schijfjes gesneden appel toe en roer ze onder het deeg mengsel.
Giet in een vooral ingevet en bebloemde bakvorm en dek af met een vochtige handdoek of met vershoudfolie.
Laat het appelcake deeg een dertig tal minuten rijzen op een warme plaats.
Plaats in de oven en laat een 30 tal minuten bakken.
Appelcake warm uit de oven smaakt heerlijk geserveerd met vanille roomijs.
bron; onskookboek.be
17-07-2009
Kraanwater regelmatig als Spa rood verkocht
Kraanwater regelmatig als Spa rood verkocht
Horecagelegenheden verkopen regelmatig kraanwater met koolzuur als mineraalwater. Dit blijkt uit onderzoek van de consumentenbond.
kraanwater (ANP)
De consumentenbond(rapport voor leden) bezocht 24 terrassen waar water niet uit flesjes werd geserveerd. Op negen van die terrassen kreeg de bond leidingwater waar middels postmixapparaten koolzuur was toegevoegd als Spa Rood werd besteld.
Duurst
Het duurste glaasje leidingwater werd geserveerd bij Hotel Delta aan het Damrak in Amsterdam, waar 3,75 afgerekend moet worden.
Het is niet verboden om leidingwater met koolzuur te verkopen, als op voorhand maar duidelijk is dat het om kraanwater gaat en niet om Spa rood of mineraalwater van een ander merk. Dit is tegen de Warenwet.
Lucratief
Voor horecagelegenheden is het zeer lucratief. Een glaasje water uit de kraan kost bijna niets. De consument betaalt gemiddeld 2,15 voor een glas mineraalwater, stelt de woordvoerder van de Consumentenbond. 'Niet voor niets noemt de horeca dit vaak het gouden kraantje.'
In vergelijking met eerdere soortgelijke onderzoeken, is het aantal mineraalwaterovertredingen wel afgenomen. In 2000 vond de Consumentenbond op 61 procent van de terrassen kraanwater met bubbels, in 2003 was dat 52 procent.
Soortnaam
Branchevereniging Koninklijke Horeca Nederland keurt het af, maar geeft wel aan dat mensen bij een Spa rood vaak denken aan een glas water met bubbels. 'Het merk is verworden tot een soortnaam', aldus een woordvoerder. bron; volkskrant.nl
Breng kleur en klasse in je keuken
Breng kleur en klasse in je keuken
Al meer dan 100 jaar combineert Lagostina, de wereldwijde referentie voor kwaliteitskeukenartikelen, de tradities van de Italiaanse keuken met moderne toptechnologie. Met elegante en functionele producten brengt het merk de kunst van het koken, die diep verankerd zit in de Italiaanse cultuur, naar keukens over de hele wereld. Want om het beste kookresultaat te bekomen is niet enkel kennis en passie nodig, maar ook het juiste kookgerei.
Na succesvolle gammas zoals het snelkokergamma Domina en het geraffineerde Accademia, lanceert Lagostina de Collezione Rossa. Deze unieke collectie van roodgekleurde inox keukenartikelen combineert de ronde, zachte vormen van het Italiaanse design met de gloednieuwe, exclusieve Steel&Color technologie. Met de Collezione Rossa wordt koken een waar genot voor alle zintuigen!
Het nieuwe gamma Collezione Rossa verenigt de ronde, zachte vormen van het Italiaanse design met Steel&Color, een baanbrekende technologie die het resultaat is van drie jaar onderzoek en ontwikkeling door experts. De unieke Stoel & Color technologie is een wereldwijde exclusiviteit. Het is de eerste keer dat een fusie van inox met kleurpigmenten gecreëerd werd. Zo bestaat de lijn aan de buitenkant uit rode inox, terwijl de binnenkant gevormd wordt door gepolijst inox.
Naast de gepatenteerde Steel&Color technologie is de Collezione Rossa uitgerust met de Tri-Ply technologie. De Tri-Ply bodem en wanden bestaan uit drie lagen die voor een perfecte en snelle warmtespreiding zorgen. Zo bereiken alle gerechten in een mum van tijd de ideale temperatuur.
bron; gva.be
Haal Italië in huis
Haal Italië in huis
In het boek 'Puur Italiaans' gaat Tobie Puttock terug naar de oorsprong van de Italiaanse keuken. Hij ontdekt er de roots van Italië in en leert er zijn lezers iedere dag opnieuw van bij het krieken van de dag tot het slapengaan als een echte Italiaan te leven.
Wie droomt er niet bij het opstaan van eieren in tomaat met knapperige pancetta en basilicum of een heerlijk frisse salade van gerookte paling met kappertjes, mierikswortel en bleekselderij op een warme zomerdag? Nu kunnen we Italië ook echt in huis halen met het nieuwste kookboel van Tobie Puttock.
Via simpele stappen, je moet echt geen culinair genie zijn om zijn gerechten te bereiden, loodst hij je door de wonderen wereld van de Italiaanse keuken. Wij zegden alvast volmondig: Si!
Niets zo heerlijk als een pittig Indonesisch gerechtje, afgewerkt met een toefje sambal. Ook je soepen en zelfs tomatensauzen krijgen een heerlijk pikant kantje bij het toevoegen van een klein beetje sambal. Wij gingen op zoektocht en vonden enkele gemakkelijke recepten om sambal zelf te maken.
Sambal Oelek
20 lomboks, 2 eetlepels zout.
Was en snijd de lomboks, eventueel in een staafmixer. Wrijf ze met het zout in een vijzel tot een brij. Doe ze over in een met sodawater afgewassen jampot en bewaar ze afgesloten in de koelkast.
Sambal tomaat
5 lomboks, een halve theelepel zout, 1 theelepel tomatenpuree
Maak sambal oelek en roer er een theelepel tomatenpuree doorheen. Deze sambal is niet lang houdbaar. Direct consumeren is dus aan te raden.
Sambal Manis
5 lomboks, 2 theelepels Javaanse suiker, snuifje zout, 1 stukje asem ter grootte van een walnoot
Wrijf de lomboks, de suiker, het zout en de asem fijn. Verwijder onder het wrijven de vliezen en pitten van de asem.
Wil jij ook meer te weten komen over de Indonesische keuken? Dan biedt uitgeverij Kosmos de geknipte oplossing. Zij bundelden samen met auteur Beb Vuyk allerlei simpele, bekende, en overheerlijke gerechten in het 'Groot Indonesisch kookboek. Voor de minder kookgierigen zitten in het boek ook enkele leuke magnetronadviezen van Constanc Lamberts en Hélène Matze. bron; gva.be
Pappardelle, rucola, tonijn en pesto
Pappardelle, rucola, tonijn en pesto
Simpeler kan haast niet. Pasta koken, en de tonijn in heel klein beetje olie heel heet, één minuut aan iedere kant garen en in plakjes snijden.
Allemaal iets laten afkoelen, de rucola of raketsla er luchtig door doen, net als de pesto en de tonijn. Even met de pepermolen er over. Snel klaar, eeuwig lekker. bron; telegraaf.nl
Twee op drie kiest gezond tussendoortje
Twee op drie kiest gezond tussendoortje
Bijna twee op drie Nederlanders kiest naar eigen zeggen vaker voor een gezond tussendoortje dan voor een ongezond. 15 procent geeft toe overwegend slechte tussendoortjes te eten, de resterende 20 procent eet evenveel gezonde als gezonde. Fruit is het populairst (44 procent), gevolgd door een cracker of boterham met mager beleg (28 procent). Bij de ongezonde snacks staan chips en chocolade bovenaan.
Dat blijkt uit een bevraging van de website valtaf.nl bij 330 ondervraagden. 8 op de tien eet regelmatig een tussendoortje, wie op dieet gaat, verwijdert eerst de tussendoortjes en dan vooral de gezonde. (edp) bron; hln.be
En toen was er pesto
Wereldsucces voor sausje van basilicum, kaas, noten en knoflook
En toen was er pesto
Felix Wilbrink
Als een trein donderde het Italiaanse succesnummer pesto door onze keukens. Zo was het er niet, zon vijftien jaar geleden, zo was het overal. Ieder damesblad had eigen recepten, zelfs eentje met brandnetels en walnoten. En maar pasta met pesto eten. Zelf heb ik me ook een bezondigd aan pesto met rucola als basis, maar de enige echte is natuurlijk de pesto met basilicum, pijnboompitten en Parmezaanse kaas. En dat alles in de marmeren vijzel met een houten stamper fijn gewreven tot een dikke smeuïge structuur ontstaat. Maar omdat we lui zijn en potjes willen ben ik maar even in Italië gaan kijken naar de oorsprong van de pesto, velden en velden vol basilicum.
Op mijn balkon had ik vorig jaar een stevig uit te hand gelopen basilicum plant. Een meter hoog en wanneer je er langs liep een overweldigende geur. Dus uiteindelijk, tegen de herfst alle blaadjes geoogst en er met pijnboompitten en geraspte oude Nederlandse boerenkaas wat pesto van gemaakt. Dit jaar, helaas, het wil maar niet opkomen. Dus kwam de uitnodiging van het Italiaanse bedrijf Sacla als geroepen. Velden en velden vol basilicum, zoveel dat je er haast duizelig van wordt.
Om te beginnen zoals het hoort. En uit het vuistje. Wil je eens iets waanzinnigs lekkers eten, dan neem je een flinke handvol basilicumblaadjes, een klein handje pijnboompitten, twee tenen knoflook en wat zout en peper, je raspt net zoveel kaas als je pijnboompitten hebt en je doet er een scheutje olijfolie bij. Zo en dat allemaal in de vijzel. Ja, de foodprocessor is een leuk apparaat, maar de scherpe messen en de hoge draaisnelheid malen de hele structuur kapot, de cellen breken open en smaakstoffen gaan letterlijk ten onder. In een vijzel, en echt zo lang ben je er niet mee bezig, komt pesto tot harmonie. Na een paar minuten geurt je keuken als nooit van tevoren. Stel je hebt ook nog een mooie lekkere bouillon getrokken. Dan maak je die warm, en die giet je bij je vers gemaakte pesto. En dat mengsel komt weer over je warme pasta. Zo, klaar, daar hoeft niets meer bij. Of je neemt warme room, ook goed, een gegarandeerd succes.
Pesto komt oorspronkelijk uit Genua, maar zo beetje iedere Italiaanse mama heeft haar eigen originele recept. Midden in de Piemonte in de plaats Asti wordt het overgrote deel van de pesto die we in Nederland in de super kunnen kopen, gemaakt. Niet alleen onder de naam Sacla maar ook een aantal eigen merken van Nederlandse supermarkten komen hier uit de fabriek. Drie soorten zijn er nu, pesto alla genovese, natuurlijk, pesto rosso, met basilicum en gedroogde tomaten en pesto alla rucola, nou, dat zal wel duidelijk zijn.
Smaak Het leuke van een zon familiebedrijf is dat de smaak van de saus gewoon door de directeur/kleinzoon van de oprichter, zelf wordt bepaald. En de telers van de basilicum zijn gewoon al generaties vrienden van de familie. Mooi om te zien, wanneer een product nog met dezelfde liefde wordt gemaakt als toen de familie er in 1939 mee begon. Dit in tegenstelling tot voedingsbedrijven die alleen maar voor de kille berekening gaan.
Basilicum wordt vroeg in de morgen geoogst. Dan geurt de plant het sterkst. Er zijn wel een paar vreemde dingen aan de basilicumplant, zo verandert in de loop van de dag de chemische samenstelling ervan een beetje. Basilicum die in de middag wordt geplukt en verwerkt kan buikloop veroorzaken. Ook zit er een stofje in de plant die, indien je een heel veel van eet, kanker schijnt te kunnen veroorzaken. Voor de zekerheid, maar echt, géén paniek, zou je niet vaker dan twee keer in de week basilicum moeten eten. Wel weer heel goed voor de luchtwegen, trouwens, en je krijgt er een mooie huid van.
De pesto die je in potjes koopt is wel gepasteuriseerd, dat betekent dat er onherroepelijk iets van de smaak afgaat. En de pesto iets bitterder smaakt. Pesto die je zelf maakt moet je ook nooit koken, basilicum wordt gewoon erg bitter en verliest de heerlijke geur. Warm maken is meer dan voldoende.
Vier keer in het seizoen kan er van de planten worden geoogst. Dat is met behulp van flink wat kunstmest. Sacla maakt overigens ook biologische pesto, en dan kan er maar één, hooguit twee keer worden geoogst. Verschil, ja, enorm. Tenminste op het veld wel. Alweer die geur waar je heel erg dichterlijk van wordt. De pasteurisatie zorgt er weer voor dat je het verschil in de potjes uiteindelijk niet echt kunt proeven.
Heel grappig is dat het eerste potje pesto pas in 1946 naar Amerika werd verscheept, tot die tijd hadden de Italianen dat lekker voor zichzelf gehouden, en pas in de jaren 90 van de vorige eeuw veroverde de pesto te wereld. Opeens konden we niet meer zonder. Proef het maar weer eens. Liefst zelf maken natuurlijk, maar ook met een potje blijf je hiervoor aan tafel zitten. bron; telegraaf.nl
16-07-2009
Reuzengarnaalsoepje
Reuzengarnaalsoepje
Benodigdheden : - voor 12 personen - 36 zoetwater reuzengarnalen 3 dl visfumet 2 dl witte wijn 1 dl olijfolie 30 g bleekselderij 30 g prei 3 tomaten 3 eetlepels gehakte peterselie 2 eetlepels gehakte basilicum het sap van 2 citroenen peper en zout
Bereidingswijze : (20 + 15 minuten)
1. De reuzengarnalen pellen en het darmkanaal verwijderen. 2. De prei en de selderij schoonmaken en wassen. De prei in fijne reepjes versnijden, de selderij in kleine blokjes. De tomaten pellen, halveren, de zaadjes verwijderen en het vruchtvlees in kleine blokjes snijden. 3. De reuzengarnalen kort bakken in de hete olijfolie, prei en selderij toevoegen en even aanstoven. Het citroensap, de witte wijn, de visfumet, de blokjes tomaat en de basilicum toevoegen, kruiden met peper en zout en even laten koken. 4. De reuzengarnalen over soepkopjes verdelen, overgieten met de soep en garneren met gehakte peterselie of een blaadje basilicum. bron; visinfo.be
Pladijs, Schol 'Pita' van pladijs met wokgroenten, sambal en koriander
Pladijs, Schol
'Pita' van pladijs met wokgroenten, sambal en koriander
Tip :
Een pitabroodje, ook wel shoarmabroodje genoemd, is een plat broodje met een zachte korst. Het wordt overlangs ingesneden, zodat er een soort 'zakje' ontstaat, in dit recept opgevuld met vis.
Thema :
Cool, fish man ! Visgerechten voor het jonge volk
Benodigdheden : - voor 4 personen -
4 pladijsfilets 200 g wokgroenten (sojascheuten, prei, wortel, rode paprika ) 2 tomaten 1 ajuin 30 g sambal 30 g koriander 2 dl olijfolie 200 g pizzadeeg
(Voor 1kg pizzadeeg: 1 kg bloem 450 g water (lauw) 1 dl olijfolie 40 g gist 20 g zout)
Bereidingswijze :
Snijd de pladijsfilets mooi in fijne reepjes. Kruid en bak in boter of olijfolie.
Stoof de fijn gesneden wokgroenten kort aan en breng op smaak.
Snijd de ajuin fijn en stoof aan. Voeg de in brunoise gesneden tomaten en de sambal. Laat stoven.
Laat afkoelen en meng met de fijngesneden koriander.
Maak het pizzadeeg: meng de bloem met de gist en het lauwe water. Voeg het zout en olijfolie toe. Laat het deeg op een warme plaats rijzen.
Rol het deeg uit op een ½ cm dikte. Steek op de gewenste grootte en laat 20 minuten rijzen.
Bak gedurende 5 minuten in een voorverwarmde oven op 200°C.
Vul de pita broodjes met de vis en de groenten, serveer de saus erbij. bron; visinfo.be
We hebben afgesproken dat we een menuutje nemen. Maar nu we de nieuwe kaart van Brasserie Puur bestuderen, durven we de gok niet aan.
We willen namelijk per se de op de huid gebakken kabeljauw met een pootje van verse koningskrab proeven, en de schol met krakende kibbeling van Oosterscheldepaling, maar ook de crème brûlée van regionale geitenkaas met drie structuren van meloen.
Het zijn stuk voor stuk aantrekkelijke, intelligent ogende combinaties. Niet alleen omdat de duootjes culinair goed bij elkaar passen, ze steken ook bedrijfseconomisch slim in elkaar: telkens een wat duurder ingrediënt, zoals verse scampi, naast een betaalbaar (regionaal) product, zoals makreel. Zo ontstaan frivole gerechten waaraan de restaurateur wat kan verdienen en waaraan de klant zich geen breuk tilt.
Chefkok/eigenaar Mark van Loon (29) heeft het aardig bekeken. Hij bestiert de zaak nu bijna twee jaar, samen met partner en gastvrouw Marieke van Keulen (24) en sous-chef René Hartman. Wij houden wel van jonge, dynamische ondernemers die het in deze niet al te makkelijke tijden aandurven om in een plaats als Steenbergen een eigen restaurant met smoel op te bouwen. Hoewel restaurant... Brasserie Puur mag zich dan wel 's avonds zo noemen, overdag is het een pure lunchzaak waar winkelende publiek geniet van koffie met zelfgemaakte (appel)taart of salades en broodjes met 'goede producten', zoals de chef zelf zegt. Ook deze bewust gekozen dubbelformule lijkt een slimme zet, want Steenbergen kent niet zo veel industriële bedrijvigheid en dus geen navenante lunch-cultuur.
Bedrijfsfilosofisch klopt Puur, maar hoe staat het met de culinaire kwaliteiten van het kleine team? Van Loon is jong maar hij heeft zijn sporen al verdiend. Als stagiair bij Nolet en Parkheuvel werkte hij op sterrenniveau en later bekwaamde hij zich verder achter het fornuis van diverse restaurants in West-Brabant. Zo ontwikkelde hij een eigen, hedendaagse visie op koken die de basis vormt van de keuken in Puur.
Technisch zijn de gerechten vanavond op orde, de ingrediënten zijn goed. Op elk bord ligt wel een verrassinkje: streepjes zelfgemaakte, zwarte mayonaise en toast met inktvisinkt (bij de schol), een 'paella' van krokant gepofte wilde rijst met saffraanpoeder (bij de zeer stevige op de huid gebakken kabeljauw) en de drie soorten watermeloen: gegrild als een sateetje, bevroren als sorbet met een vleugje aceto balsamico en - om het mondgevoel te behagen - opgediend als sferische dooier. Zo'n eitje is een modern keukenfoefje: een schepje meloenpuree dat in een algenbad wordt gedompeld om de buitenkant te geleren. Op deze manier bereid, krijgt een ordinaire meloen aanzienlijke culinaire meerwaarde.
We smullen verder van frisse tartaar van kalfshaas, met als smaakversiering onder meer een zachtgekookt kwarteleitje, precies genoeg flinterdunne, uitgebakken stukjes spek en een ravioli met daarin wederom koningskrab. Die krab vormt, mede op verzoek van vaste gasten, zo'n beetje de rode draad door de menukaart. Meestal gebruiken restaurants voorgekookte en daarna ingevroren koningskrab uit, maar Van Loon werkt met rauw ingevroren poten, wat een vollere krabsmaak oplevert.
De vier bereidingen van Texels lam (dubbele kotelet, haasje, kroket en stoofpotje van schouder en nek) bezorgen ons een verwend gevoel en het nagerecht met verschillende bereidingen van chocolade niet minder. De gerechten van Puur bevatten heel wat verschillende ingrediënten en combinaties van smaken wat elk bord meerdere 'instappunten' biedt. Dat is plezierig eten.
Tel hier de vriendelijke bediening, correcte wijnen, passende prijzen en de gezellige, bruine inrichting met lichte loungemuziek bij op, en we hebben van een eigentijds en meer dan goed diner genoten.
Smaakmeter: Uitstekend
De rekening
crème brûlée 10,95
tartaar 12,95
schol (tussengerecht) 13,95
kabeljauw/krab 23,95
Hollands lam 24,95
chocolade 9,50
3 keer glas open wijn 16,50
2 prosecco 15,90
Totaal 128,65
Brasserie Puur
Adres: Kaaistraat 19
4651 BL, Steenbergen.
Telefoon: 0167-567381
Website: www.brasseriepuur.nl
3-gangenmenu 31,50
Maandag gesloten bron; bndestem.nl
Aubergines en komkommers bevatten meeste gif
Aubergines en komkommers bevatten meeste gif
Op pruimen, kiwi's en mango's uit de supermarkt zit het minste landbouwgif. Meloen, druif en peer zijn de meest vervuilde fruitsoorten. Groenteneters zijn het beste af met kolen: op bloemkool en witte kool uit de supermarkt zit helemaal geen gif. Aubergines en komkommers zijn dan weer de meest vervuilde groenten, concluderen de Nederlandse organisaties Milieudefensie en Natuur en Milieu op basis van door henzelf vergaarde informatie.
Gifmeter De twee organisaties publiceren vandaag de zogeheten Gifmeter: de meetresultaten van de overheid naar landbouwgifrestanten op groente en fruit in 2008. De Gifmeter is te zien op de site weetwatjeeet.nl. De organisaties verkregen de gegevens door een beroep te doen op de wet openbaarheid van bestuur.
Daling Groenten en fruit bevatten opnieuw minder landbouwgif. "Producten van Hollandse bodem zijn twee keer zo schoon als buitenlandse producten", zo luidt het. Alleen aardbeien, appels en komkommers scoren minder goed. (anp/sam) bron; demorgen.be
Verdraaid lekkere griet
Verdraaid lekkere griet
door Paulus Smits.
Foto Leo Adriaansen/het fotoburo
Wie het over Zeeland heeft in combinatie met eten, kan niet om Yerseke heen.
Niet alleen telt dit dorp van nog geen zevenduizend inwoners tal van oester- en mosselkwekerijen, ook is het gezegend met een voor zo'n kleine plaats groot aantal restaurants, waaronder ook eethuizen die door de grote gidsen zijn opgemerkt.
Een daarvan is De Oesterbeurs, in het centrum van het plaatsje. Twee jaar geleden kreeg dit huis van Joke en Maurice Mulder een bib gourmand in de Michelin-gids. Dat betekent dat je er voor minder dan 35 euro een goede maaltijd van ten minste drie gangen kunt nuttigen.
De Oesterbeurs is - uiteraard - gespecialiseerd in visgerechten en schaal- en schelpdieren. Als jongste lid van het selecte genootschap De Kring vande Zeeuwse kreeft (met tien leden) heeft het een wereld te winnen. Een homarium zorgt voor de voortdurende aanwezigheid van voldoende verse producten. En de nabijheid van de vishandel, die zonodig elke dag verse spullen brengt, garandeert dagvangsten van topproducten als griet, rog, zeebaars en tong.
Aan het fornuis staat de ervaren en enthousiaste chefkok-eigenaar Maurice Mulder, die het vak onder meer leerde op de hotelschool in Koksijde en later in Prinses Juliana in Valkenburg en Inter Scaldis in Kruiningen. Zijn staat van dienst zorgt ervoor dat de perfecte ingrediënten optimaal bereid op de borden verschijnen.
Het pand waarin De Oesterbeurs huist, is tweehonderd jaar oud, maar de inrichting verraadt dat niet. De kleuren taupe en paars harmoniëren hier.
Als amuses schotelt gastvrouw Joke Mulder ons twee hoge glaasjes voor. Het een is gevuld met tartaar van zalm en ragfijn gesneden komkommer met kerriesaus en het ander met een mousse van asperges met ei en ham.
Het bruine stokbroodje is iets te enthousiast gebakken. We hoeven niet om mooie olie erbij te vragen. Het staat er al, samen met pesto en grof zout.
Als voorgerecht prijkt op het dagmenu (drie gangen: 33,50 euro, vier gangen: 42,50) een regionaal product bij uitstek: Oosterschelde-paling. Op een langwerpig bord liggen feestelijk om en om drie stevige stukken paling op een fris slaatje en twee overheerlijke gamba's, sappig gebleven door het spek eromheen en prima accorderend met rauwe, gemarineerde aspergestukjes. Hoe kan het, prijstechnisch gezien dan?
Als tussengerecht is er gegrilde coquilles met kreeftenschuim, peterselieolie en kletskoppen van Parmezaanse kaas, knapperige croutons en crème van gepofte paprika. Een schitterend gerecht, die gegrilde coquilles op een bedje van heerlijke kruidenrisotto. Niet lijdend onder de complexiteit van de verschillende smaken, integendeel!
Wonderlijk hoe het van nature lichtzoute schuim van Oosterscheldekreeft combineert met de zoete impressies van de mousse van de rode paprika. Wit, rood, oranje en het groen in de risotto op het bord: het oogt ook nog eens feestelijk.
Het hoofdgerecht brengt griet. Een vis die je niet dagelijks eet, maar die wel verdraaid lekker is. Gebakken, krokant aan de buitenkant en mooi glazig van binnen: de ideale textuur. En geserveerd met asperges, knolselderpuree, beurre blanc, drie stevige stukken verse kreeft (alsof het niets is!), enkele paddenstoeltjes (die wat ons betreft wat detoneren) en als klap op de vuurpijl truffelolie en plakjes geschaafde truffel. Een ode aan de zee met een stevige knipoog naar het land. De porties zijn, zeker voor een meergangenmenu, stevig.
We drinken er een fris glas huiswijn bij, een Chileense chardonnay van Vilçun. Fris in de mond en aangenaam geprijsd.
Inclusief de fles bruisend water die we erbij drinken, komt de rekening op 84 euro. Het is werkelijk een ongekend genoegen, als je voor zo'n bedrag met twee personen een prachtige avond uit beleeft, vol culinaire feestelijkheden.
Joke Mulder straalt terecht trots uit. Op het bedrijf en op de chefkok, haar echtgenoot. "We zijn inderdaad vooral gericht op visgerechten. Wat wil je, hier pal aan de Oosterschelde. Maar we hebben ook speenvarken, lam en kalf op de kaart. Onze gasten komen uit de buurt, maar ook uit Duitsland en de laatste jaren merken we een toenemende stroom Brabanders . Ze weten ons tegenwoordig te vinden. En welkom zijn ze!"
Zo hebben wij het ook ervaren.
Smaakmeter: Goed
De rekening
4 glazen huiswijn 13,00
Fles Bru 4,00
2x driegangenmenu 67,00
Totaal 84,00
Restaurant Oesterbeurs
Wijngaardstraat 2, Yerseke
0113-572211
info@oesterbeurs.nl
www.oesterbeurs.nl bron; bndestem.nl
Eten in de brouwerij Bert Jan ter Braak
Eten in de brouwerij Bert Jan ter Braak
Zutphen. Hanzestad, IJsselstad. Vol historie, geweldig sfeervol. Culinair kom je er wel aan je trekken, zo veel is duidelijk. Op eigen houtje of georganiseerd. Zo is er het dagarrangement Verzot op Zutphen, de stadswandeling Happen en Stappen en de Lekkerbekkenroute. De VVV kan u er alles over vertellen. Wij besloten het kleiner te houden en streken neer in de Stadsbrouwerij aan de Houtmarkt.
Foto: APA
Bij goed weer een bruisend terrasgebeuren, die Houtmarkt, maar er viel een aanhoudende druilregen, dus kozen we een tafeltje binnen. Overigens is er in de Stadsbrouwerij óók al weer een mogelijkheid tot een rondleiding, onder de bezielende leiding van uitbater Gerrit Wolf. Op afspraak krijgt u bierhistorie, uitleg over het maken van bieren toen en nu en een proeverij van zes zelfgemaakte bieren.
Rijke keus De inwendige mens begon te protesteren, dus lunchen zouden we. In de wat donkere, maar heel prettige ruimte, die wordt gedomineerd door enorme koperen bierketels, bekeken we de kaart. Veel aandacht voor het ambachtelijke. Biologische broodsoorten, zoals barra galega, faluche ovenkoeken en tunnbrod. Een rijke keus aan beleg. We kozen de Hanzeburger (7,50 euro) en de Braumeister (8,90 euro). De eerste biologisch bruchettabrood met een huisgemaakte runderburger, vergezeld van mosterdbier-mayonaise. De tweede een plateau met drie plakken van datzelfde brood, op drie verschillende wijzen belegd.
Uiteraard kon degene die niet de bob was een biertje niet laten staan: het werd Liesje (2,80 euro), het lichtste uit de zelfgebrouwen serie.
De eerste reactie die bij de lunchers opkwam was echt. Geen gerommel, geen fratsen. Goed, eerlijk brood, in het geval van de Braumeister belegd met brie en walnoot, zalm en parmaham. Er was iets van een lichtzoete dressing, die eigenlijk niet nodig gevonden werd. Op de bijgeserveerde sla ontbrak juist wat dressing, maar die kon worden geleend van de tafelgenoot: zijn mosterdbier-mayonaise was echt top. Ook de hamburger was helemaal oké, precies wat een mens ervan hoopt. Geen vet, geen overbodigheden. De bijgestrooide kappertjes waren een aangename toevoeging.
En dan Liesje. Een heerlijk hoppig bier, aan de stevige kant, steviger in elk geval dan verwacht van de lichtste biersoort, maar zonder meer een aanrader. Voeg daarbij de uiterst vriendelijke bediening en u begrijpt: Zutphen gaat ons terugzien, maar dan nemen we er veel meer tijd voor, want dat is de Hanzestad waard.
De Stadsbrouwerij is op maandag gesloten (want dan wordt er gebrouwen). Info: www.hanze-stadsbrouwerij.nl. bron; telegraaf.be
Lamsbout
Lamsbout Felix Wilbrink
Hoe zou angsthaas smaken? Wat is het toch vreselijk jammer dat zoveel mensen gewoon niet meer koken en zich uitsluitend voeden met kant-en-klaarhapjes die vaak nog van zeer dubieuze kwaliteit zijn ook. Onlangs in Italië gewoon slaande ruzie meegemaakt om de juiste samenstelling van een eenvoudige tomatensaus.
verder: 1 kilo lamsbout, 30 gram boter; 2 wortelen, twee uien
Wel of geen knoflook was de vraag. Uiteindelijk hebben de dames het opgelost door de knoflook er heel in te doen, mee te laten koken en er weer uit te halen. Ho, wat hoor ik? Geen angsthaas? Mooi, dan beginnen we aan deze simpele lamsbout door alles voor de marinade door elkaar te doen. Daar wentel je je lamsbout in en laat het twaalf uur staan. Haal het vlees eruit, bewaar de marinade, en braad het in de boter in een kwartier mooi bruin. Doe de marinade bij de jus. Voeg wortel en ui toe en laat het geheel 3 kwartier stoven. Geef er alle denkbare geroosterde groenten bij. Simpel en niets om bang voor te zijn. bron; telegraaf.nl
Noordzeegarnaal, grijze garnaal; Tomaat garnaal met coulis
1. Pel de dagverse Vlaamse garnalen, vries de pellen en koppen in. 2. Snijd de ui en gemberwortel fijn. Fruit ze 30 seconden in de olijfolie. Voeg 1 dl water, de tomatensaus, azijn, sherry, cayennepeper naar smaak en een weinig zout toe. Kook alles 3 minuten op middelhoog vuur tot een dikke coulis, laat afkoelen en plaats hem dan 4 uur in de koelkast. 3. Hol de tomaten uit en vul ze op met garnalen. Giet een spiegel tomatencoulis op het bord, leg de gevulde tomaat erop. Versier met wat gesnipperde bieslook en slablaadjes bron; visinfo.be
![](javascript:fotovenster("http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00642/basilicumgerechtrec_642618d.jpg"," "," ",160,200);)
![](javascript:fotovenster("http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00642/basilicum1rechtenvr_642621d.jpg"," "," ",200,131);)
![](javascript:fotovenster("http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00642/basilicum2rechtenvr_642620d.jpg"," "," ",133,200);)
![](javascript:fotovenster("http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00642/basilicum3rechtenvr_642619d.jpg"," "," ",200,150);)
![](javascript:fotovenster("http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00642/stadsbrouwerijAPA_642419d.jpg"," ","APA ",200,135);)
![](javascript:fotovenster("http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00642/wortel_642363d.jpg"," ","null ",200,133);)
