Eten&Genieten - gezond genieten van eten & drinken
01-12-2009
Patyntje: Belgische keuken en zonder pretenties
Patyntje: Belgische keuken en zonder pretenties
Restaurant Patyntje, ondergebracht in een villa met koloniale allure aan de oevers van de Leie, serveert smakelijke gerechten zonder stijfheid voor een verteerbare prijs.
Patyntje in Gent. Villa met koloniale allure aan de oevers van de Leie.
Ondernemer Hugues De Bruyne belandde in de horeca uit liefhebberij en wist succes te oogsten. Eerst zette hij eethuis t Keukentje in Sint-Martens-Latem in de markt. Daarna kwam Patyntje in Gent, dat hij in 1999 overnam.
Patyntje bestaat sinds 1928 en is ondergebracht in een villa met koloniale allure aan de oevers van de Leie. De Gentenaars kwamen er decennia lang om Belgische gerechten te eten, die aan tafel werden gebracht door obers in smoking. De zaak raakte in verval en het restaurant sloot gedurende vier jaar zijn deuren. Bij de restauratie werden oude plafonds en vloeren weer naar voren gebracht. De formule smakelijk eten zonder stijfheid voor een verteerbare prijs werd overgeheveld van t Keukentje en sindsdien stroomt het publiek weer toe.
Patyntje ligt op een groene plek en toch dicht bij de stad. Binnen wachten vriendelijk personeel en een opengetrokken ruimte met aangenaam sobere inrichting. Dikke pluche gordijnen brengen warmte en sfeer. Ria Boels is de vrouwelijke chef-kok. Met haar spijskaart mikt ze op Belgische bereidingen, zoals tutjespap (aardappelpuree) met gepocheerd ei en handgepelde garnalen (14 euro), kabeljauw met mousselinesaus (29 euro) en Vlaamse stoverij met Westmalle (17 euro).
Wij kwamen met twee en werden vriendelijk onthaald. Er waren twee voorgerechten: monumentale garnaalkroketten met mooie korst, smakelijke vulling, gefrituurde peterselie en citroen (14 euro) en een minder geslaagde Belgische variant op sushi en sashimi (16 euro).
Hoofdgerechten waren: tagliata van in plakjes gesneden en vervolgens gebakken smakelijk Belgisch wit-blauw rundvlees met raketsla en stukjes parmezaan (23 euro) en hazenrug van eerste kwaliteit, met zorg gebakken en opgediend met twee sausen, veenbessen, in wijn gekookte peer en knolselderpuree (24 euro). Deze verzorgde en smakelijke maaltijd werd afgesloten met lekker cuberdonijs (8 euro).
Kader: koloniale villa met brasserie-inrichting Onthaal en bediening: door welwillende jonge mensen Keuken: smakelijke en verzorgde Belgische gerechten, aangevuld met modieuze en meer wereldse bereidingen
Wereldwijd zijn er een aantal hotspots waar het reserveren van een tafeltje een hele klus is. Bij deze de lijst met: moeilijk binnen te komen restaurants én tips over hoe het wel kan.
Bebel's Ristorante, Milaan, Italië
Om Bebel's in één woord te beschrijven: mode. Dit restaurants is de favoriete hanghout van de couture elite. Eigenaar Sergio Sorini trekt veel pretentieus volk aan met immer gestylde kleding. De keuken bestaat uit multi-regionale Italiaanse producten. Het interieur is Art-Nouveau.
TIP: laat je assistant twee weken van tevoren bellen voor een doordeweekse dag. En dan nog zal het niet lukken. De vaste gasten zijn niet alleen trouw, ze willen ook geen vreemd volk binnen. Tijdens Fashion week kun je het helemaal vergeten.
Le Comptoir in Hôtel Relais Saint-Germain, Parijs, Frankrijk
Als je niet bevriend met Chef Yves Camdeborde's Comptoir, dan kom je niet binnen. Hier moet je je ellebogen gebruiken om binnen te komen en veel hielen likken. Eenmaal binnen kun je gewoon casual gekleed. Laat alleen wel je riem thuis want het eten is vol. NIet voor vegetariërs en mensen op dieet.
TIP: boek een kamer in het naastgelegen hotel. Gasten wordt geen tafel geweigerd.
El Bulli, Roses, Spanje
Voor culinaire fans die molecular eten beschouwen als een religie, is het restaurant van Chef Ferran Adrià een walhalla. Adrià heeft ervoor gezorgd dat het kleine dorpje Roses op de kaart staat. Evenals zijn tot schuim teruggebracht eten.
TIP: op de website staat keurig vermeld dat ze tot en met 2010 volgeboekt zijn, maar een tafeltje hebben indien reserveringen worden afgezegd. Of wel: bel en mail ze elke dag voor een tafel. Anders zit er niks anders op dan meer dan een jaar vooruit te boeken.
Heston Blumenthal is de chef die door de puur-eten nerds op handen wordt gedragen vanwege zijn high-tec manier van koken. Ook al is het restaurant verplaats van Londen naar Bray, het is nog altijd een tripje waard.
TIP: de afdeling reservering heeft strikte tijden waarop zij boekingen aanneemt. Dat betekent dat je exact twee maanden van tevoren moet bellen voor een tafel op de gewenste datum. Doe dit onmiddelijk in de ochtend. Let wel op afzeggen staat een boete van £100 per persoon!
Hier moet je naast een reservering ook absoluut een jasje dragen. Zowel voor de lunch als het diner. Chef Thomas Keller's introduceerde French cuisine in Napa Valley's makkelijke luxe en regionale ingrediënten.
TIP: Boeken kan alleen met een creditcard vanaf twee maanden van tevoren. Je hebt meer kans als je een lunchtafel wil. Ook staan er altijd twee tafels beschikbaar op OpenTable.com. Daarvoor moet je wel 72 uur van tevoren cofirmeren omdat de reserveringen een jaar vooruit lopen. Plannen dus!
Noma, Kopenhagen, Denemarken
Dit restaurant heeft niet alleen veel lovende kritieken gekregen sinds de opening in 2003 (onlangs nog uitgeroepen tot derde beste restaurant ter wereld in English magazine Restaurant), maar het is ook hot omdat simpelweg alles wat Noordelijk gelegen ligt hot is.
TIP: de website vermeld een speciaal adres voor groepen vanaf zes personen booking@noma.dk. Wellicht lukt het je via die weg een tafel te krijgen. Anders: veel geluk!
Afkomstig uit Japan, is Tetsuya Wakuda uitgegroeid tot één van Australië's meest geliefde chefs. Zijn kookstijl is super sophisticated. Hij houdt van pure smaken en gebruikt geen bizarre apparatuur of chemische manipulatie.
Heb je veel vrienden? Het restaurant heeft drie private dining rooms voor groepen. Anders moet je een formulier downloaden via de wesbite en dan maar hopen dat je ooit een tafel krijgt.
The Waverly Inn, New York, VS
Vroeger was Graydon Carter hoofdredacteur bij Vanity Fair. Zijn droom was een eigen clubhuis voor hem en zijn partners-in-crime. Een soort van "Cheers" voor de jonge, hippe garde. Carter's droom is werkelijkheid geworden in dit exclusieve etablishement in New York's West Village.
TIP: dit is meer een ledenclud dan restaurant. Dus je enige hoop is om de uitsmijter te vriend te houden voor een plekje aan de bar. Probeer vandaaruit te infiltreren. Geen andere manier.
bron; telegraaf.nl
Categorie:RESTAURANTS, e.a. HORECAZAKEN
25-11-2009
koffiehuis/restaurant Lepelblad
koffiehuis/restaurant Lepelblad
De volgende middag heb ik een lunchafspraak in Gent. Het Lepelblad is een koffiehuis/restaurant dat door twee dames gerund wordt in wat hier het Quartier Latin wordt genoemd, de straat Onderbergen. We hebben net het laatste vrije tafeltje. Dit is een zaak die bijzonder goed draait. Er zijn verschillende salades, koude en warme, pastagerechten en enkele dagschotels (vandaag bloedworst en rode kool). Bij een glas rode huiswijn (3 euro) maken we onze keuze, elk een slaatje, voor mij met bospaddenstoelen (13,5), voor mijn gezelschap met geroosterde kruidenkip (14).
Ik ben blij met mijn keuze: op de frisgroene sla liggen sneetjes pancetta, verschillende soorten gebakken paddenstoelen en een zeer lekkere vinaigrette op basis van blauwe kaas. Met het in huis gebakken donker groentebrood vormt dat een perfecte kleine lunch. Hier kan zeker veertig man/vrouw zitten, als we om half twee vertrekken is de zaal al voor een tweede keer gevuld. Het Lepelblad heeft eigenlijk geen reclame nodig. Winkelende dames, vaste klanten uit de buurt en toeristen hebben de weg al gevonden.
Olivier en Maryline Delbergues baten samen zeker niet het bekendste restaurant van Lyon uit. Hun tafels lijken vandaag wel de meest begeerde. Dat zegt op zich bijzonder veel.
Zeker in de op twee na grootste stad van Frankrijk, die na Parijs en ver voor Marseille kwalitatief het beste restaurantaanbod brengt. Het echtpaar runt een beetje buiten het toeristische hart van Lyon een restaurantje dat qua allure en sfeer sterk aanleunt bij de traditionele bouchons. Olivier Delbergues toont op culinair vlak gelukkig meer inspiratie dan de voorspelbare Lyonnaise kost.
Le Verre et l'Assiette telt 26 zitplaatsen en de open keuken inclusief vaatwas meet minder dan acht vierkante meter. Ze runnen de zaak met zijn tweetjes. Zonder personeelskost kunnen ze hun prijzen bijzonder scherp houden. En door hun unieke kwaliteit en prima marktpositionering is de zaak steeds twee weken vooraf volgeboekt. Zeker van een vaste omzet sluiten ze elk weekend en kunnen ze ook de eerste drie dagen van de week 's avonds thuis doorbrengen. Om op krachten te komen, te genieten van het gezinsleven en de continuïteit te garanderen, zoals ze het zelf mooi omschrijven.
Hun vaste aanhang verrassen ze met een bijna dagelijks wisselende keuzemenu en een drietal suggesties. Olivier Delbergues laat zich inspireren door wat zijn leveranciers aan subtiel lekkers in de aanbieding hebben. Hij behoort tot het type kok dat met eender welke producten in een handomdraai iets lekkers op tafel kan toveren. Zit een vis- of vleesboer met een overschot aan producten dan kunnen ze die makkelijk bij Olivier slijten. Zijn bereidingen zijn recht voor de raap, ongekunsteld, sober opgebouwd maar tegelijkertijd smaakrijk gestructureerd. Een jonge chef die een persoonlijk doorleefde en tegelijkertijd interessante keuken brengt, is ook in Frankrijk eerder zeldzaam. Zijn trouwe klandizie eet dan ook letterlijk uit zijn hand.
Naast ons genieten drie trouwe klanten van evenveel korhoenen die zijn wildpoelier toevallig uit Schotland aangeleverd kreeg. Heerlijk om te zien. Zijn menu staat bol van nobele producten waarvoor hij hier en daar ocharmen een paar euro's meer durft vragen. De parkeermeter voor de deur is meer inhalig. Voor zijn keuzemenu met vier gerechten betaal je slechts 28 euro. Voor- en hoofdgerecht kosten 18 euro. De zaak staat in de rode Michelingids dan ook terecht met een Bib Gourmand genoteerd. Voorgerecht is een fluweelzachte soep van gepureerde kikkererwten die met een vleugje arganolie extra smeuïgheid krijgt. Fijn gesneden stukjes gerookte tonijn nemen de rol van voorspelbare spekjes over en geven het geheel de nodige schwung. De drie rivierkreeftjes waren daardoor zelfs overtollig.
In een ander voorgerecht combineert hij twee ingrediënten die weinig of geen smaak hebben. Wijngaardslakken en kikkerbillen leven enkel dankzij look, boter en peterselie in onze geesten als lekkernijen. Delbergues probeert beide in een romige ragout met wintergroentjes tot leven te brengen. Zijn poging is niet onverdienstelijk. Binnenspier van kalf, een delicatesse die meestal de slachters in het slachthuis zich toe-eigenen, bakt de chef krokant rosé. Met pilaf van quinoa en puree van potimarron blijft hij voor mondplezier zorgen.
Ander hoofdgerecht zijn kort geroosterde coquilles met geprakte aardappeltjes afgewerkt met zachte olijfolie, geschaafde truffel en saus van zee-egel. Finesse kenmerkt ook het kaasgerechtje met een perfect gerijpte époisses, krokant gemengde sla van jonge scheuten en fijne stroopsaus. Slotakkoord is een ijsparfait van hazelnoten met karamel op basis van zoute Bretonse boter en verse madeleine met honing. Met twee glazen correcte Franse wijn, één liter water en koffie toe klokt deze excellente lunch af op 75 euro. Voor twee personen. Lyon is meer dan bouchons of Bocuse.
Le Verre et l'Assiette 20 Grande Rue de Vaise, 69009 Lyon 0033-4/78.83.32.25 www.leverreetlassiette.com maandag, dinsdag en woensdag 's avonds gesloten; zaterdag en zondag gesloten
(Willem Asaert)bron; demorgen.be
Categorie:RESTAURANTS, e.a. HORECAZAKEN
22-11-2009
ALLE 5 FAVORIET
ALLE 5 FAVORIET
foto;italiaans-restaurant-antwerpen.com
De Italiaanse keuken is in mijn ogen de beste ter wereld. Ik prijs me nog altijd gelukkig dat ik ooit het Italiaanse restaurant I Famosi ontdekt heb. Ik vind het heerlijk om er te gaan tafelen met vrienden. De Romeinse chef blinkt uit in de bereiding van orgaanvlees. Zijn kalfsniertjes zijn de allerbeste.'
I Famosi, Steenbergstraat 9, 2000 Antwerpen, 03/231.29.01,www.ifamosi.be
2. LEKKER GROEZELIG
'Om in Italië de goede restaurants van de toeristenvallen te onderscheiden, heb ik een eigen systeem ontwikkeld. Ik ga op de toeristische trekpleister staan, wandel vijf straten verder en kies daar het groezeligste etablissement uit. Op die manier heb ik aan de rand van Siena een uitstekend Toscaans restaurant ontdekt, waar ik tijdens mijn vakantie vaak ben gaan eten.'
Sotto Le Fonti, Via Esterna Fontebranda 114, 53100 Siena, +39 577/22.64.46,www.sottolefonti.it
3. SOEP EN DAGSCHOTEL
'In Café Stanny heb ik destijds mijn 18de verjaardag gevierd. In die tijd was het een bruine kroeg die uitgebaat werd door de donkerzwarte en goedlachse Stanny, en de laatste plek waar een doorsnee achttienjarige zijn verjaardag had willen vieren. Als ik geen zin heb om te koken, is Café Stanny nog altijd mijn vaste stek. Elke dag kun je kiezen tussen twee soepen en drie dagschotels. Lekker bereid en betaalbaar, meer hoeft dat niet te zijn. '
'Als je je even in Parijs wilt wanen, trek dan naar de brasserie Mampoko. Ik vind het fantastisch om er te ontbijten en mijn krant te lezen. Ook 's avonds geniet er vaak van de eenvoudige, internationaal getinte keuken. Belgische klassiekers als balletjes in tomatensaus staan er naast wokgerechten en curry's.'
'Ik kan in extase geraken van een schotel zeevruchten. Ik heb er zelfs een lange autorit voor over. Aan de Franse Opaalkust is het visrestaurant La Marie-Galante een echte aanrader. Overdag is het een spektakel om de vissers aan het werk te zien, terwijl de tractoren de boten voortslepen op het strand. 's Avonds krijg je de vangst op je bord.'
La Marie Galante, Rue Edouard Quenu 173, 62164 Audresselles, +33 321/83.02.32
Johan Terryn (40) is acteur en televisiepresentator Auteur: STEFANIE HOLVOET bron; nieuwsblad.be
Categorie:RESTAURANTS, e.a. HORECAZAKEN
04-11-2009
Chef-kok Adrian Richardson
Chef-kok Adrian Richardson
De Australische chef-kok Adrian Richardson runt zijn eigen restaurant 'La Luna Bistro' in North Carlton, een buitenwijk in Melbourne. Onlangs kwam ook zijn boek 'Meat' uit. Hiereen korte samenvatting van zijn leerperiode tot chef-kok.
Vanaf zijn veertiende begon de jonge Richardson met werken in verschillende cafés en restaurants. Ondertussen volgde hij een opleiding tot piloot, waar hij op zijn zestiende zijn diploma voor behaalde. Niemand had toen ooit gedacht dat Richardson zou uitgroeien tot een succesvolle chef-kok.
Richardson werkte ondertussen alweer twaalf jaar lang voor hetzelfde café. Zijn passie voor het koken was in die jaren steeds meer gaan groeien. Dit werd waarschijnlijk opgemerkt door zijn werkgever, want die bood hem na deze jaren een leercontract aan. Richardson werd leerling bij het Victoria Arts Centre in Melbourne, hij deed ervaring op bij het restaurant van The Regent Hotel en O'Connells Hotel. Ook reisde Richardson af naar Groot-Brittannië en Canada, waar hij ook in verschillende restaurants werkte.
Na zijn leerperiode, besloot Richardson om zijn eigen restaurant te beginnen. Hij ging hard aan de slag en uiteindelijk opende Richardson in augustus 1998 de deuren van zijn restaurant 'La Luna Bistro'.
Ondertussen is het restaurant uitgeroepen tot één van de beste restaurants van Melbourne. Het is een ontspannen plek met vriendelijk en goed ingelicht personeel waar simpel en fris voedsel wordt geserveerd. Richardson noemt zijn eten 'Modern Mediterraan'. Het restaurant kent vele specialiteiten, zoals huisgemaakte pasta, zeevruchten, vis, rund-, varkens-, lams- en konijnenvlees. En voor de visgerechten geldt één regel: vers vis of geen vis!
Het restaurant van Richardson is een groot succes en hij ontvangt veel erkenning voor zijn werk. Zo ontving hij een persoonlijke goedkeuring van Jamie Oliver over zijn restaurant en verscheen hij in het tv-programma van Jamie Oliver "Jamie's Kitchen Australia".
bron; smaak.nl
Categorie:RESTAURANTS, e.a. HORECAZAKEN
28-10-2009
Mub'Art
Proefkonijn: Mub'Art
Het waren buitenlandse bezoekers die me erop attent maakten dat ze lekker hadden gegeten in het Gentse Museum voor Schone Kunsten, wat bij wijze van spreken in mijn achtertuin ligt. Ik had er wel eens iets gedronken op het terras, maar verder was ik nooit gekomen. Hoog tijd om daar verandering in te brengen.
We moet enkele trapjes afdalen om te belanden in een flatteus verlichte ruimte, met molgrijze muren en enkele oranje-gele accenten. Op elke tafel langs de muur, gedekt met een witte loper, staat een vaasje met één verse bloem. In het midden zit een gezelschap te vergaderen, in de lage kuipzeteltjes aan de raamkant komen bezoekers van de tentoonstelling uitblazen bij een kopje koffie. Een tweede zaal, bestemd voor groepen, is vandaag leeg en afgesloten. Waar wij zitten is het rustig, maar naar verluidt kan dat helemaal anders zijn als een bende enthousiaste kunstminnaars binnenvalt.
Een bord aan de muur vermeldt de suggesties, maar het bekijken van de kaart geeft me al een goed gevoel. Te vaak word ik al doodmoe van de voor de hand liggende scampi's, warme geitenkaasjes en Aziatische woks. Hier heeft men toch even wat langer nagedacht. Bij de jonge kelner, die zo zacht spreekt dat hij zijn eigen stem niet hoort maar zo vriendelijk glimlacht, bestellen we spuitwater en een glas witte huiswijn. Eerste goed punt: bij het water komt apart een groot glas met ijsblokjes en schijven citroen. Als hapje zijn er kleine stukjes kalkoen en mango. We kiezen elk een gerecht van het suggestiebord, makreel op bruine toast met aardappelsalade (18,5 euro), en koningskrab met tijm en charlotte-aardappel (23,5 euro). Als inleiding wordt het dagsoep (5 euro) - bij navraag blijkt ze van daikon en kokos - en de 'tapas de luxe' (14 euro), een assortiment van drie tapas. Er komt keurig brood en een boterpotje op tafel.
Aanvankelijk bleken hier wat klachten over de bediening, maar vandaag merken we daar niets van. De in het zwart geklede kelner en dienster laten ons niet verhongeren, en snel staan de eerste gerechten op tafel. Aan de overkant een originele, lekkere soep, voor mij een bord met tweemaal drie tapas, eigenlijk geschikt voor twee personen. De bruschetta van tomaat zijn fris (zelfs zoiets eenvoudigs kun je verknoeien), ook lekker zijn die met zwarte tapenade en verse geitenkaas, en de vier (!) rijstkroketjes met boterige kruidendip. Gelukkig krijg ik hulp, anders zou dit bijna een lunch op zich zijn.
Hetzelfde geldt voor mijn hoofdgerecht. Niets aan te merken op de smaak, maar te veel. Vier gebakken makreelfilets, twee bruine toasts belegd met aardappelsla, gedragen door een forse gemengde sla. Opnieuw heeft mijn gezelschap een soberder bord: mooi geroosterde poten van koningskrab, geflankeerd door een rijtje gebakken, in kwartjes gesneden charlotte-aardappelen. In een apart kommetje zit sla met granaatappelpitten.
Wanneer 'te veel' de enige klacht is, mogen we niet mopperen. Ik weet het nu voor volgende keer. Want die komt zeker nog.
Mub'Art
Fernand Scribedreef 1 (in het Citadelpark), 9000 Gent, 09/221.44.89 Maandag gesloten
)
;)
(c:0).jpg)
