Tijdens onze negendaagse “veldtocht” van Duinbergen

naar het zuiden hebben we drie dagen verbleven in Bayonne,

bij de Franse Basken.

In de bergen ligt een piepend klein dorpje, Espelette, met een grote naam,

zeker voor degenen die interesse hebben voor gastronomie.

Ik had al driemaal eerder Thon à la Basqaise gemaakt,

volgens een recept uit het zuiden van Frankrijk,

en telkens had ik me afgevraagd waarom er onder het recept in het kookboek

een half blad besteed was aan Piment d’Espelette en hoe die smaakt.

Toevallig verblijven we daar toch wel in die buurt zeker!

(dank aan Greta). Wij naar dat dorpje natuurlijk,

en de pepers worden geoogst van september tot de eerste vorst

in het land komt (P.S. Albert II misschien?). Beter kan dus niet.

We bezochten l’Atelier du Piment, kregen een rondleiding binnen en

mochten buiten zelfs een quiz oplossen tussen de hangende pepers in het veld.

Ze zwanzen er ginder echt niet mee hoor!

Er bestaat een Syndicat du Piment d’Espelette (Ezpeletako Biperra

voor degenen die vlot Baskisch spreken), met een eigen AOC

kwaliteitslabel, zoals de Franse wijnen.

Het piment is verkrijgbaar in poeder of vers, in koorden gestrengeld.

Maar ook vermengd in confituren, kazen en alle mogelijke andere bereidingen.

We kochten in het atelier een koord voor 10 €, met 21 rode neuzen eraan.

Deze koorden kan je trouwens kopen op elke markt in het (Baskisch) zuiden

van Frankrijk.

De pepers blijven tamelijk zacht gedurende twee maanden.

Dan zijn ze aan het drogen geslagen en worden ze een pak scherper.

Zo kan je ze nog twee jaar bewaren (en gebruiken!).

Als ze dan nog niet geconsumeerd zijn (zal bij ons niet gebeuren)

kan je ze nog 10 jaar behouden als decoratief element.

Nu komt het recept: het was precies drie jaar geleden dat ik het bereid had,

te lang eigenlijk. Op de foto van het recept kan je lezen dat

de bereiding “makkelijk” is, iets voor mij dus.

À propos, als je iets op je scherm hebt, dat je net niet goed kan lezen,

druk dan met een vinger op de controltoets (ctrl) en draai

aan je wieleke van je muis. De tekst wordt nu groter en beter leesbaar,

of kleiner. Let wel dat het enkel werkt als je aan het wieleke draait

en tegelijkertijd luid “akke akke tuut tuut” zegt.

Moet je eens proberen:

ingrediënten voor 4	bereiding
1 moot tonijn van 3 cm dikte, ca 600g	maak de vis droog indien nodig
(kan ook goed met zwaardvis)	laat de vis 2 uur marineren met 2 el olie en citroensap
4el olijfolie	pel de ui, ontvel de tenen look, snij in plakjes
sap van 1 citroen	snij de tomaten in acht stukken
2 rode en 2 groene paprika´s, opgelegd	verhit de rest van de olie in een pan
1 grote witte ui	fruit de ui en look 5´ onafgedekt, tot de ui mals is
4 tenen look	voeg toe: tomaten, piment, laurier, paprika´s
4 rijpe tomaten (ca 500g)	breng op smaak met zout, peper en tijm
1 rood pepertje (piment d´Éspelette)	verhit een gietijzeren pan zonder vet
2 laurierblaadjes of poeder	bak de vis zonder marinade op een hoog vuur
zout	elke kant 2 tot 3´ tot hij goudbruin is
versgemalen peper	strooi er zout en peper over
gedroogde tijm	voeg de groenten en de marinade toe
	laat op een laag vuur 15’ tot 20´ stoven
Tip: guirlandes van Piments d’Espelette zijn te koop op alle markten in Frans Baskenland. Allen daarheen!	(verwijder laurierblad indien geen poeder gebruikt)
	dien op met stokbrood of wedges

In feite kon je dit recept evengoed aflezen op de foto hierboven.

Ik weet niet of je in België altijd verse tonijn kan vinden.

Hier in Spanje uiteraard, en één keer heb ik het gemaakt

met een bonito, dat is een minitonijn met een nog fijnere smaak.

Volgens de ene bron komen de pepers uit Indië, volgens de andere

uit Amerika (je kan alles aflezen op de foto’s).

Tja, 500 jaar geleden was dat toch allemaal hetzelfde.

De franse bron zegt: “Amerikaans” en meegebracht door “onze” marins

in de 16^de eeuw. Het zullen de Spanjaarden wel geweest zijn zeker?

Wie dit niet lust, heeft ofwel zijn Plechtige Communie  nog niet gedaan,

of heeft geen smaakpapillen.

30-11-2008, 00:00 geschreven door grob  

De winter staat voor de deur, in België is hij zelfs al even binnengekomen.

De hoogste tijd dus om even terug te blikken naar de zomer van 2008,

die qua klimaat niet te best was (om beleefd te blijven), maar toch weer gonsde

 van de activiteiten.

In de Olaba(*) organisatie was en is er altijd wel iets levendig op komst. 

Vandaag kijk ik even terug naar het Olaba Petanquekampioenschap 2008,

naar aloude traditie georkestreerd in de domeinen van TC Duinbergen,

aan de Krommedijk.

Tussen (), die dijk is niet bevorderlijk voor het nauwkeurig positioneren

van de petanqueballen,

want door de kromtegraad wijken die ronde dingen doorgaans af van hun baan.

Dit is een prangend beeld uit de halve finale, met een worp die beslissend is

om al dan niet de finale te halen.

De “pointeur” in kwestie is Luc, Technisch Directeur van Olaba,

die hier met grote kunde bewijst hoe je een worp technisch moet uitvoeren.

Let op de professionele houding.

Helaas schiet deze specialist letterlijk en figuurlijk net iets te kort.

De tegenstanders glunderen al, want ze zien zichzelf al in de grote finale belanden.

Dit is nog een beeld uit dezelfde halve finale.

Let hier vooral op Erik, in het midden.

Op alles bedacht heeft hij een blauwe handdoek bij,

die hij zorgvuldig koestert. Waarom? Zal je denken.

Wel, Erik is de Financieel Directeur van Olaba, en de kas was nagenoeg plat.

Daarenboven was er een dineetje voorzien in het clubhuis.

Met een platte kas is de enige uitweg: de afwas doen,

en dus had Erik zijn gerief al meegebracht.

Dit is hier een groepsfoto min één. Let hier vooral op de ballen.

Erik heeft niet alleen een onderbroek aan met lange pijpen,

maar hij heeft ook een slingerbal.

Hij beeldt hier een antieke Engelse pendule uit, wat slechts gedeeltelijk geslaagd is.

Luc, aan de rechterkant laat niet graag zijn ballen zien.

Hij heeft zich Olaballen aangeschaft met een donkerbronzige kleur,

als het ware Obama Olaba ballen.

Dank zij de verkiezing van 4 november jl. kan hij nu uit de schaduw

komen en volgend jaar zelfs een sterke indruk maken

met zijn ballen bij vriend en tegenstander.

Hier zijn alle Olaba’s, vermoeid maar gelukkig, verzameld rond de dinertafel,

en klaar voor de proclamatie van de uitslag, huldiging

van het kampioenenteam en voor de goodies uit Ronny’s keuken.

Erik steekt zijn vork al in de lucht als mogelijk overwinnaar,

maar tevergeefs.

Diezelfde vork zal hij een uur later moeten afdrogen in de keuken.

…en Ronny heeft het inderdaad weer goed gedaan.

 Kijk maar hoe Greta geniet van dit lekkers!!

(*) OLABA staat voor “Organisation de Loisirs Agréables et Blabla Amical”.

Het is duidelijk dat een organisatie uit Knokke, met zijn

Place M’as Tu Vu en Le Zoute, het best gebaat is

met een Franstalige benaming (**).

Alles moet immers tot de juiste proporties worden teruggebracht.

Deze benaming vergroot zeker het prestige, en wie weet

de mogelijkheid tot subsidiëring door de gemeente,

zodat onze Financieel Directeur in het vervolg zijn handdoek

mag thuislaten, en daar de afwas doen.

(**) dit is natuurlijk maar een grapje.

Een schalkse knipoog is hier wel op zijn plaats.

29-11-2008, 00:00 geschreven door grob  

“Uiteraard zullen onze avonturen beschreven worden op deze eigenste weblog.

Ik had ook nog een gerechtje gemaakt, namelijk blinde vinken met pruimen

 en Provençaalse kruiden, maar dat zal ook voor een volgende keer zijn.”

Dit stond te lezen in de laatste Belgische update van onze blog.

De volgende keer is dus nu, vanuit Andalucia.

We waren negen dagen on the road, en we zijn weer

een aantal ervaringen rijker, die we binnenkort willen uitwisselen

met de lezers van de weblog.

Maar vandaag willen we zachtjes beginnen, namelijk met de blinde vinken.

Afspraak in de keuken dus, want hier is het lekkere gerechtje

met de vinken en de pruimen.

Dat is nu een gerecht waar ik een beetje fier op ben/was.

Ik had het gekozen omdat in het kookboek zo’ n mooie foto stond.

Mijn foto’s (genomen door Greta) zagen er ook fantastisch uit.

Dat komt omdat je in de dienschotel in het midden de blinde vinken ziet,

omgeven door twee rijen rattekes.(*)

(*)voor wie geen rattekes kent: het zijn lange, harde en magere patatjes,

die je sierlijk op rijen kan leggen.

Ze omringden dus de blakende blinde vinken.

Je voelt het zeker al aankomen: ik had per ongeluk de foto’s

in de vuilmand van de computer gekieperd.

Normaal is dat geen probleem: door één knop te drukken

kan je ze gewoon terugzetten, wat ik ook gedaan heb.

Problemo: de vijf foto’s kwamen niet terug.

Ik heb uren mijn computer afgezocht, maar ze niet gevonden.

Ergens verstoppen ze zich, en wie weet dat ze binnen

een paar maanden per ongeluk komen bovendrijven.

Het zal me niet beletten het gerechtje toch weer te geven.

Je weet maar nooit of er iemand in geïnteresseerd is.

Hier gaan we dan:

Ingrediënten voor 3	bereiding
2 el boter	Ui en wortel schillen, in schijfjes snijden
2 uien	Aanfruiten in de boter, met voortdurend roeren
1 dikke wortel	De blinde vinken met de groenten in deze pan heet aanbraden
3 blinde vinken (bereid)	Op smaak brengen met peper, laurier, tijm, eventueel zout
Peper (eventueel zout)	De boeljon in kop warm water oplossen, over het vlees gieten
Laurierpoeder	Opnieuw even aan de kook brengen
Tijm	Vuur lager zetten en 15’ laten sudderen
1 kop warm water	De pruimen toevoegen en nog 20’ laten pruttelen
Kippenboeljon in tablet of poeder	Opdienen met gekookte aardappelen (rattekes)
1 blik (ontpitte) pruimen	Saus eventueel dikken met een beetje rouxpoeder
Gedroogde peterselie	Alles serveren in een dienschotel
	De aardappelen bestrooien met peterselie
	Opm.: als de vinken al gekruid waren, geen zout toevoegen

P.S. als, zoals hier, een gerecht er lekker uitziet in het kookboek,

durf ik het al eens (s)maken voor drie personen

(de volgende dag als boblunch, weet je wel!).

13-11-2008, 00:00 geschreven door grob  

Eigenlijk had ik een (Gretasche) fotoreportage voorzien

over onze trip naar Tarifa, Vejer de La Frontera, Cadiz,

Jerez en Arcos de la Frontera, maar doordat mijn computer

geherformatteerd werd is het software programma

Adobe Photoshop Elements, dat Greta gebruikt, verdwenen.

Het origineel, dat opnieuw moet geïnstalleerd worden, ligt in Spanje.

Dus zit er maar één ding op: het gaan halen.

We vertrekken zondag 12/10, en nemen intussen even vakantie in Frankrijk.

De eerste dag zullen we rijden tot  voorbij Poitiers, net vóór Niort,

tot in een dorpje met een naam die zo verward is, dat ik hem hier

niet wil vermelden, want het gaat over La Mothe Saint Héray.

Waarschijnlijk zijn er meer letters in de naam dan inwoners.

We gaan daar bed en breakfasten bij Ollanders.

Als je wil zien in welk bed we morgen slapen, ga dan even naar

 www.lemouillagevert.com. We slapen in de “lindebloesem”

op het gelijkvloers, en de ollanders gaan voor ons koken ook.

Eindelijk nog eens boerenkool met worst.

Zoals gewoonlijk in deze periode zullen we de enige gasten zijn.

De volgende dagen gaan we dan rustig richting Bordeaux,

waarschijnlijk via het Ile d'Oléron, of La Rochelle, en verblijven dan

drie dagen in Bayonne, tegen Biarritz.

Uiteraard zullen onze avonturen beschreven worden

op deze eigenste weblog.

Ik had ook nog een gerechtje gemaakt, namelijk

blinde vinken met pruimen en Provençaalse kruiden,

maar dat zal ook voor een volgende keer zijn.

Eén dingetje toch nog, terwijl ik er aan denk.

In juli kocht ik in de lokale supermarkt een knolselder.

De kassadame, eigenlijk meisje, want het was een stagiaire,

deed een poging om mijn knol te vinden in haar tabelletjes

en er een prijs op te plakken.

Ze kon het niet achterhalen en vroeg me: “Meneer, wat is dit? I

s het een witte kool?”

Het toeval wil dat ik onlangs voor mijn laatste gerecht

(met de gebakken knolselder) opnieuw aan de kassa

een (andere) interim had, die me ook weer vroeg

”Meneer, wat is dit? Is het een raap?”

Een mens zou al bang worden om een knolselder te bereiden…

In elk geval, ik moet nu afsluiten, want ik ben dringend aan inpakken toe.

Ik wil vragen aan de e-mail correspondenten voorlopig

geen mails te sturen, want anders gaat mijn brievenbus

door mijn desktop zakken.

Ik laat jullie zo vlug mogelijk iets weten, hetzij onderweg,

hetzij vanuit Andalusia.

Tot ziens!

 GroB

10-10-2008, 00:00 geschreven door grob  

Ik ben een tijdje afwezig geweest op mijn weblog, en dat komt

onder meer doordat mijn computer nogal dol draaide.

Beter mijn computer dan ikzelf zeg ik soms.

Hij is intussen onder het mes geweest, en had wat

revalidatie nodig (lees: mijn handen en hersenen vol met

herinstalleren van programma’s enz.).

Intussen heb ik iets gekookt, waarvan ik niet wist dat

het zo’n succes zou hebben bij Greta.

Nu de financiële en andere markten aan het instorten zijn,

is het nog een troost om lekker (en toch goedkoop) te kunnen eten.

Nu er waarschijnlijk veel restaurants in de problemen gaan komen,

moeten we vastberaden gereed staan om zelf smaakvolle dingen te maken.

Gelukkig heb ik onze Greta, en probeer ikzelf één keer per week

mijn duit/eurocent in het zakje te doen.

Het gerechtje van vandaag is dan ook nog afkomstig van de hand

en de pan van de heer Montignac. Lekker én gezond dus.

Het staat in een van zijn boeken vermeld als “ingepakte vis”.

Je kunt het met allerlei vissen maken, en ik heb verse zalm gekozen.

Hier is de kok al in volle actie.

Zijn linkerhand beweegt met een snelheid die onwaarschijnlijk is.

Greta vindt dat fijn, dan kan ze foto’s nemen met een ‘flou artistique’,

zoals ze dat noemt.

Het gerecht ziet er een ietsje alternatief uit, maar dat is nu heel erg ‘cool’.

Hier staat dan wat er allemaal inzit, en hoe het bereid wordt.

ingrediënten voor 2	bereiding
2 zalmfilets (150 à 200g), of andere vis	snijd de prei in dunne reepjes
citroensap	wrijf de vis in met peper en zout, sprenkel citroensap erover
peper en zout	bestrijk de visfilets aan één kant met de pesto
2 el groene pesto	maak met de kaasschaaf lengteplakken van de courgette
1 grote courgette	(dunschiller gaat ook): een drietal per visportie
1 kleine prei	wikkel de visfilets er in, gebruik eventueel cocktailprikkertje
5 cl droge witte wijn	snijd de rest van de courgette in reepjes of stukjes
5 cl water	breng in een pan de witte wijn en het water aan de kook
1 el room	voeg prei en gesneden courgette toe, en roer goed
	leg daarop de ingepakte vis, zet het deksel op de pan
TIP: geef hier gebakken knolselder bij	maak het gerecht gaar in circa 5’ à 7’
	leg de pakketjes op een voorverwarmd bord
	schep de groenten er voorzichtig naast
	laat het stoofvocht inkoken, dik eventueel met Roux Extra
	roer de room erdoor, garneer met zachte rode paprika

De langwerpige zalmstukken, gewikkeld in de courgetteschijven

krijgen gezelschap van de groenten. 

Geen aardappelen deze keer, want de Michel (Montignac) laat dat niet toe.

Hijzelf stelt gebakken knolselder voor. Dat gaat als volgt:

ingrediënten voor 2	bereiding
een halve knolselder	verwijder de buitenkant van de knolselder
1 el olijfolie	snijd hem in de helft, maak plakken van ongeveer 1.5 cm dik
1 tl kerriepoeder	snijd de plakken verder in kleinere stukken
peper en zout	doe deze in een recipiënt, en kook ze met een tl water in de microgolf
kruiden	zet hem op max. vermogen gedurende 3’ à 5’ tot hij mals wordt
	verhit de olie in een koekenpan en bak daarin kort het kerriepoeder
	kruid met peper en zout en andere kruiden
	bak de knolselder in de kerrieolie rondom geel en knapperig
	zet hem op niet te hoog vuur
	TIP: heel lekker bij “ingepakte vis”, Montignac pag. 165

Hier heb je de close up van de vis en van de stukjes knolselder.

Greta was er echt op verlekkerd, in de eerste plaats op de selder, maar evenzeer op de combinatie met de rest.

Eerlijk gezegd, ik lustte het ook helemaal. Er bleef geen brokje over.

Voor dit gerechtje kreeg ik de grootste onderscheiding van Greta.

Een 10/10 aub!!

Ik heb dit genoteerd, want als het op eten aankomt is het geen doetje.

Smakelijk!

06-10-2008, 00:00 geschreven door grob  

Nog een laatste maal naar Barcelona. Een dagje rondlopen met een natje en een droogje vliegt zo voorbij.

Ons hotel ligt maar één straat verder dan de Plaza de la

Constipation (grapje), waar deze lieve Puti ons verwelkomt.

Hier start ook de City hopperbus voor één van de drie verschillende citytoeren.

Dit is eigenlijk de beste manier is om Barcelona snel onder de knie te krijgen.

Nu doen zich al twee problemen voor:

1. Ik heb in België al mijn (zorgvuldig voorbereide) documentatie

over Barcelona vergeten.

Gelukkig heb ik nog geen muggengeheugen, en loopt het wel los.

2. Er staat enorm veel volk aan te schuiven aan de cityhopper.

Volgende keer in Barcelona gaan we met één van de drie cityhoppers.

Een ervan gaat zelfs langs bij en in het stadion van F.C. Barcelona,

goed voor de voetballiefhebbers (waar ik niet bijhoor).

Er valt zonder meer genoeg te zien en te doen in Barcelona.

Een attractiepunt zijn natuurlijk de werkstukken van architect Gaudì.

Ik kan het ook niet helpen, maar men spreekt die mens zijn naam uit

in drie stukken, en met de klemtoon op de ì.

Dus probeer even: Ga—oe---dì.

Niet te verwonderen dat hij met zo’n naam dodelijk

onder een tram gelopen is (in 1917!).

Waarschijnlijk een paardentram.

Een van de huizen die hij ontwierp, het Casa Mila, kan je bezoeken.

Boven op het dak loopt men al rond.

Jammer genoeg staat er momenteel teveel volk aan te schuiven.

We beslissen later op de dag terug te komen.

Het ligt trouwens vlakbij ons hotel.

Langs de brede lanen liggen de meest exclusieve winkels.

Ik kan Greta overtuigen dat ze allemaal gesloten zijn,

en dat Gaudì véél interessanter is.

Elke hoek en elke kant is om ter mooist, en de sfeer

die de Barcelonezen creëren is erg levendig,

en niet alleen in het voetbalstadion.

Er is nog een ander fameus huis te bekijken, Casa Batllò,

maar ook hier is het volle bak.

Voorlopig bekijken we het enkel aan de buitenkant,

wat al zeker de moeite is.

Later op de dag keren we terug naar en in Casa Mila,

ook La Pedrera genoemd.

Greta heeft enkel foto’s genomen op het dak.

Dit deel doet me denken aan de Groenplaats in Antwerpen,

een aantal jaren geleden.

Daar stond toen de fameuze eveneens reusachtige drol-o-droom,

een kunstwerk waar men in kon stappen, in de vorm van een bruine drol.  

Ernaast staan sculpturen die doen denken aan middeleeuwse helmen.

Je moet wel goed te been zijn om op dit dak je weg te vinden.

Hier heb je nog twee interessante dakposturen:

één met een grote mond en een andere.

Ik laat in het midden wie wie is.

Barcelona, hasta la vista baby.

22-09-2008, 00:00 geschreven door grob  

Leuke gerechten om te maken zijn die, die een ietsje onverwachte toets

geven aan het koken. Niets is plezanter dan de sleur even te doorbreken.

Wees nu eens eerlijk: hoeveel keer per maand/jaar zit je niet

in hetzelfde straatje te koken?

En er zijn zoveel mogelijkheden! De winkels (en markten) bulken

van de producten die het gemakkelijk maken,

of combineer ongewone dingen, zoals hier uitgetest.

Deze week (vorige week geen gerecht wegens vier dagen in Limburg)

heb ik ergens een combinatie gevonden,

die Greta bestempelde als “grappig”!

En het was nog heel lekker ook. Wie wil er nu eens niet grappig koken.

Lees hier gewoon verder en probeer het.

En vraag aan je partner of hij/zij het grappig vond?

Hier staat het: Gehakt in Gebakken Brood.(hoeveelheden voor 2 personen) 

ingrediënten voor 2	bereiding
350g gemengd gehakt	meng het gehakt met wat paneermeel en wat melk en doe er het ei onder
paneermeel	snipper de ui fijn, en meng hem in het gehakt, kruiden naar smaak
lauwe melk	voeg de helft van de gemalen Gruyère toe, goed door elkaar mengen
boter	neem 2 ronde broodjes, snijd ze overlangs in 2, haal de kruim er uit
1 ei	vul de holten van de broodjes op met het gehaktmengsel
gehakte peterselie	plaats elk half broodje op een blad aluminiumfolie
100g gemalen Gruyère	maak aluminiumkorfjes, zodat de bovenkant een weinig open blijft
kruiden, peper en zout	leg de pakjes op een ovenplaat in de oven, voorverwarmd op 180° (B)
2 pistolets of broodjes	haal ze er uit na 30’, strooi er de rest van de gemalen kaas over
1 ui	zet ze opnieuw nog 5’ in de oven, zodat de kaas smelt en kleur krijgt
	lekker met gebakken tomaten (Fonteyn kookboek, pag.269)

Het is zeker interessant als je nog een paar pistoleekes over hebt,

zelfs van de vorige dag. Heel budgetvriendelijk gerecht ook.

Oude pistolets: nada. Gemengd gehakt: kost niks,

tomaten in deze periode: goede waar voor weinig geld. 

TIP: meng de smeltkaas met een beetje zacht paprikapoeder,

en het resultaat krijgt een goudblond kleurtje (ik was hier mijn eigen tip vergeten).

Heerlijk met gebakken tomaten (voor vier personen).

ingrediënten voor 4	bereiding
8 middelgrote stevige tomaten	halveer de tomaten, haal de pitjes eruit met een koffielepel
50g boter of olie	strooi er wat zout en peper in en draai ze om
zout, peper	maak het vet heet in een grote koekenpan
peterselie en basilicum(pasta) (Spanje)	leg de tomaten erin met de gesneden kant naar beneden
	bak ze snel aan, strooi nog wat peper over de tomaten
	sluit de pan, laat ze op een laag vuur nagaren
	dien ze op, bestrooid met peterselie + basilicum(pasta)

14-09-2008, 00:00 geschreven door grob