“Uiteraard zullen onze avonturen beschreven worden op deze eigenste weblog.

Ik had ook nog een gerechtje gemaakt, namelijk blinde vinken met pruimen

 en Provençaalse kruiden, maar dat zal ook voor een volgende keer zijn.”

Dit stond te lezen in de laatste Belgische update van onze blog.

De volgende keer is dus nu, vanuit Andalucia.

We waren negen dagen on the road, en we zijn weer

een aantal ervaringen rijker, die we binnenkort willen uitwisselen

met de lezers van de weblog.

Maar vandaag willen we zachtjes beginnen, namelijk met de blinde vinken.

Afspraak in de keuken dus, want hier is het lekkere gerechtje

met de vinken en de pruimen.

Dat is nu een gerecht waar ik een beetje fier op ben/was.

Ik had het gekozen omdat in het kookboek zo’ n mooie foto stond.

Mijn foto’s (genomen door Greta) zagen er ook fantastisch uit.

Dat komt omdat je in de dienschotel in het midden de blinde vinken ziet,

omgeven door twee rijen rattekes.(*)

(*)voor wie geen rattekes kent: het zijn lange, harde en magere patatjes,

die je sierlijk op rijen kan leggen.

Ze omringden dus de blakende blinde vinken.

Je voelt het zeker al aankomen: ik had per ongeluk de foto’s

in de vuilmand van de computer gekieperd.

Normaal is dat geen probleem: door één knop te drukken

kan je ze gewoon terugzetten, wat ik ook gedaan heb.

Problemo: de vijf foto’s kwamen niet terug.

Ik heb uren mijn computer afgezocht, maar ze niet gevonden.

Ergens verstoppen ze zich, en wie weet dat ze binnen

een paar maanden per ongeluk komen bovendrijven.

Het zal me niet beletten het gerechtje toch weer te geven.

Je weet maar nooit of er iemand in geïnteresseerd is.

Hier gaan we dan:

Ingrediënten voor 3	bereiding
2 el boter	Ui en wortel schillen, in schijfjes snijden
2 uien	Aanfruiten in de boter, met voortdurend roeren
1 dikke wortel	De blinde vinken met de groenten in deze pan heet aanbraden
3 blinde vinken (bereid)	Op smaak brengen met peper, laurier, tijm, eventueel zout
Peper (eventueel zout)	De boeljon in kop warm water oplossen, over het vlees gieten
Laurierpoeder	Opnieuw even aan de kook brengen
Tijm	Vuur lager zetten en 15’ laten sudderen
1 kop warm water	De pruimen toevoegen en nog 20’ laten pruttelen
Kippenboeljon in tablet of poeder	Opdienen met gekookte aardappelen (rattekes)
1 blik (ontpitte) pruimen	Saus eventueel dikken met een beetje rouxpoeder
Gedroogde peterselie	Alles serveren in een dienschotel
	De aardappelen bestrooien met peterselie
	Opm.: als de vinken al gekruid waren, geen zout toevoegen

P.S. als, zoals hier, een gerecht er lekker uitziet in het kookboek,

durf ik het al eens (s)maken voor drie personen

(de volgende dag als boblunch, weet je wel!).

13-11-2008, 00:00 geschreven door grob  

Eigenlijk had ik een (Gretasche) fotoreportage voorzien

over onze trip naar Tarifa, Vejer de La Frontera, Cadiz,

Jerez en Arcos de la Frontera, maar doordat mijn computer

geherformatteerd werd is het software programma

Adobe Photoshop Elements, dat Greta gebruikt, verdwenen.

Het origineel, dat opnieuw moet geïnstalleerd worden, ligt in Spanje.

Dus zit er maar één ding op: het gaan halen.

We vertrekken zondag 12/10, en nemen intussen even vakantie in Frankrijk.

De eerste dag zullen we rijden tot  voorbij Poitiers, net vóór Niort,

tot in een dorpje met een naam die zo verward is, dat ik hem hier

niet wil vermelden, want het gaat over La Mothe Saint Héray.

Waarschijnlijk zijn er meer letters in de naam dan inwoners.

We gaan daar bed en breakfasten bij Ollanders.

Als je wil zien in welk bed we morgen slapen, ga dan even naar

 www.lemouillagevert.com. We slapen in de “lindebloesem”

op het gelijkvloers, en de ollanders gaan voor ons koken ook.

Eindelijk nog eens boerenkool met worst.

Zoals gewoonlijk in deze periode zullen we de enige gasten zijn.

De volgende dagen gaan we dan rustig richting Bordeaux,

waarschijnlijk via het Ile d'Oléron, of La Rochelle, en verblijven dan

drie dagen in Bayonne, tegen Biarritz.

Uiteraard zullen onze avonturen beschreven worden

op deze eigenste weblog.

Ik had ook nog een gerechtje gemaakt, namelijk

blinde vinken met pruimen en Provençaalse kruiden,

maar dat zal ook voor een volgende keer zijn.

Eén dingetje toch nog, terwijl ik er aan denk.

In juli kocht ik in de lokale supermarkt een knolselder.

De kassadame, eigenlijk meisje, want het was een stagiaire,

deed een poging om mijn knol te vinden in haar tabelletjes

en er een prijs op te plakken.

Ze kon het niet achterhalen en vroeg me: “Meneer, wat is dit? I

s het een witte kool?”

Het toeval wil dat ik onlangs voor mijn laatste gerecht

(met de gebakken knolselder) opnieuw aan de kassa

een (andere) interim had, die me ook weer vroeg

”Meneer, wat is dit? Is het een raap?”

Een mens zou al bang worden om een knolselder te bereiden…

In elk geval, ik moet nu afsluiten, want ik ben dringend aan inpakken toe.

Ik wil vragen aan de e-mail correspondenten voorlopig

geen mails te sturen, want anders gaat mijn brievenbus

door mijn desktop zakken.

Ik laat jullie zo vlug mogelijk iets weten, hetzij onderweg,

hetzij vanuit Andalusia.

Tot ziens!

 GroB

10-10-2008, 00:00 geschreven door grob  

Ik ben een tijdje afwezig geweest op mijn weblog, en dat komt

onder meer doordat mijn computer nogal dol draaide.

Beter mijn computer dan ikzelf zeg ik soms.

Hij is intussen onder het mes geweest, en had wat

revalidatie nodig (lees: mijn handen en hersenen vol met

herinstalleren van programma’s enz.).

Intussen heb ik iets gekookt, waarvan ik niet wist dat

het zo’n succes zou hebben bij Greta.

Nu de financiële en andere markten aan het instorten zijn,

is het nog een troost om lekker (en toch goedkoop) te kunnen eten.

Nu er waarschijnlijk veel restaurants in de problemen gaan komen,

moeten we vastberaden gereed staan om zelf smaakvolle dingen te maken.

Gelukkig heb ik onze Greta, en probeer ikzelf één keer per week

mijn duit/eurocent in het zakje te doen.

Het gerechtje van vandaag is dan ook nog afkomstig van de hand

en de pan van de heer Montignac. Lekker én gezond dus.

Het staat in een van zijn boeken vermeld als “ingepakte vis”.

Je kunt het met allerlei vissen maken, en ik heb verse zalm gekozen.

Hier is de kok al in volle actie.

Zijn linkerhand beweegt met een snelheid die onwaarschijnlijk is.

Greta vindt dat fijn, dan kan ze foto’s nemen met een ‘flou artistique’,

zoals ze dat noemt.

Het gerecht ziet er een ietsje alternatief uit, maar dat is nu heel erg ‘cool’.

Hier staat dan wat er allemaal inzit, en hoe het bereid wordt.

ingrediënten voor 2	bereiding
2 zalmfilets (150 à 200g), of andere vis	snijd de prei in dunne reepjes
citroensap	wrijf de vis in met peper en zout, sprenkel citroensap erover
peper en zout	bestrijk de visfilets aan één kant met de pesto
2 el groene pesto	maak met de kaasschaaf lengteplakken van de courgette
1 grote courgette	(dunschiller gaat ook): een drietal per visportie
1 kleine prei	wikkel de visfilets er in, gebruik eventueel cocktailprikkertje
5 cl droge witte wijn	snijd de rest van de courgette in reepjes of stukjes
5 cl water	breng in een pan de witte wijn en het water aan de kook
1 el room	voeg prei en gesneden courgette toe, en roer goed
	leg daarop de ingepakte vis, zet het deksel op de pan
TIP: geef hier gebakken knolselder bij	maak het gerecht gaar in circa 5’ à 7’
	leg de pakketjes op een voorverwarmd bord
	schep de groenten er voorzichtig naast
	laat het stoofvocht inkoken, dik eventueel met Roux Extra
	roer de room erdoor, garneer met zachte rode paprika

De langwerpige zalmstukken, gewikkeld in de courgetteschijven

krijgen gezelschap van de groenten. 

Geen aardappelen deze keer, want de Michel (Montignac) laat dat niet toe.

Hijzelf stelt gebakken knolselder voor. Dat gaat als volgt:

ingrediënten voor 2	bereiding
een halve knolselder	verwijder de buitenkant van de knolselder
1 el olijfolie	snijd hem in de helft, maak plakken van ongeveer 1.5 cm dik
1 tl kerriepoeder	snijd de plakken verder in kleinere stukken
peper en zout	doe deze in een recipiënt, en kook ze met een tl water in de microgolf
kruiden	zet hem op max. vermogen gedurende 3’ à 5’ tot hij mals wordt
	verhit de olie in een koekenpan en bak daarin kort het kerriepoeder
	kruid met peper en zout en andere kruiden
	bak de knolselder in de kerrieolie rondom geel en knapperig
	zet hem op niet te hoog vuur
	TIP: heel lekker bij “ingepakte vis”, Montignac pag. 165

Hier heb je de close up van de vis en van de stukjes knolselder.

Greta was er echt op verlekkerd, in de eerste plaats op de selder, maar evenzeer op de combinatie met de rest.

Eerlijk gezegd, ik lustte het ook helemaal. Er bleef geen brokje over.

Voor dit gerechtje kreeg ik de grootste onderscheiding van Greta.

Een 10/10 aub!!

Ik heb dit genoteerd, want als het op eten aankomt is het geen doetje.

Smakelijk!

06-10-2008, 00:00 geschreven door grob  

Nog een laatste maal naar Barcelona. Een dagje rondlopen met een natje en een droogje vliegt zo voorbij.

Ons hotel ligt maar één straat verder dan de Plaza de la

Constipation (grapje), waar deze lieve Puti ons verwelkomt.

Hier start ook de City hopperbus voor één van de drie verschillende citytoeren.

Dit is eigenlijk de beste manier is om Barcelona snel onder de knie te krijgen.

Nu doen zich al twee problemen voor:

1. Ik heb in België al mijn (zorgvuldig voorbereide) documentatie

over Barcelona vergeten.

Gelukkig heb ik nog geen muggengeheugen, en loopt het wel los.

2. Er staat enorm veel volk aan te schuiven aan de cityhopper.

Volgende keer in Barcelona gaan we met één van de drie cityhoppers.

Een ervan gaat zelfs langs bij en in het stadion van F.C. Barcelona,

goed voor de voetballiefhebbers (waar ik niet bijhoor).

Er valt zonder meer genoeg te zien en te doen in Barcelona.

Een attractiepunt zijn natuurlijk de werkstukken van architect Gaudì.

Ik kan het ook niet helpen, maar men spreekt die mens zijn naam uit

in drie stukken, en met de klemtoon op de ì.

Dus probeer even: Ga—oe---dì.

Niet te verwonderen dat hij met zo’n naam dodelijk

onder een tram gelopen is (in 1917!).

Waarschijnlijk een paardentram.

Een van de huizen die hij ontwierp, het Casa Mila, kan je bezoeken.

Boven op het dak loopt men al rond.

Jammer genoeg staat er momenteel teveel volk aan te schuiven.

We beslissen later op de dag terug te komen.

Het ligt trouwens vlakbij ons hotel.

Langs de brede lanen liggen de meest exclusieve winkels.

Ik kan Greta overtuigen dat ze allemaal gesloten zijn,

en dat Gaudì véél interessanter is.

Elke hoek en elke kant is om ter mooist, en de sfeer

die de Barcelonezen creëren is erg levendig,

en niet alleen in het voetbalstadion.

Er is nog een ander fameus huis te bekijken, Casa Batllò,

maar ook hier is het volle bak.

Voorlopig bekijken we het enkel aan de buitenkant,

wat al zeker de moeite is.

Later op de dag keren we terug naar en in Casa Mila,

ook La Pedrera genoemd.

Greta heeft enkel foto’s genomen op het dak.

Dit deel doet me denken aan de Groenplaats in Antwerpen,

een aantal jaren geleden.

Daar stond toen de fameuze eveneens reusachtige drol-o-droom,

een kunstwerk waar men in kon stappen, in de vorm van een bruine drol.  

Ernaast staan sculpturen die doen denken aan middeleeuwse helmen.

Je moet wel goed te been zijn om op dit dak je weg te vinden.

Hier heb je nog twee interessante dakposturen:

één met een grote mond en een andere.

Ik laat in het midden wie wie is.

Barcelona, hasta la vista baby.

22-09-2008, 00:00 geschreven door grob  

Leuke gerechten om te maken zijn die, die een ietsje onverwachte toets

geven aan het koken. Niets is plezanter dan de sleur even te doorbreken.

Wees nu eens eerlijk: hoeveel keer per maand/jaar zit je niet

in hetzelfde straatje te koken?

En er zijn zoveel mogelijkheden! De winkels (en markten) bulken

van de producten die het gemakkelijk maken,

of combineer ongewone dingen, zoals hier uitgetest.

Deze week (vorige week geen gerecht wegens vier dagen in Limburg)

heb ik ergens een combinatie gevonden,

die Greta bestempelde als “grappig”!

En het was nog heel lekker ook. Wie wil er nu eens niet grappig koken.

Lees hier gewoon verder en probeer het.

En vraag aan je partner of hij/zij het grappig vond?

Hier staat het: Gehakt in Gebakken Brood.(hoeveelheden voor 2 personen) 

ingrediënten voor 2	bereiding
350g gemengd gehakt	meng het gehakt met wat paneermeel en wat melk en doe er het ei onder
paneermeel	snipper de ui fijn, en meng hem in het gehakt, kruiden naar smaak
lauwe melk	voeg de helft van de gemalen Gruyère toe, goed door elkaar mengen
boter	neem 2 ronde broodjes, snijd ze overlangs in 2, haal de kruim er uit
1 ei	vul de holten van de broodjes op met het gehaktmengsel
gehakte peterselie	plaats elk half broodje op een blad aluminiumfolie
100g gemalen Gruyère	maak aluminiumkorfjes, zodat de bovenkant een weinig open blijft
kruiden, peper en zout	leg de pakjes op een ovenplaat in de oven, voorverwarmd op 180° (B)
2 pistolets of broodjes	haal ze er uit na 30’, strooi er de rest van de gemalen kaas over
1 ui	zet ze opnieuw nog 5’ in de oven, zodat de kaas smelt en kleur krijgt
	lekker met gebakken tomaten (Fonteyn kookboek, pag.269)

Het is zeker interessant als je nog een paar pistoleekes over hebt,

zelfs van de vorige dag. Heel budgetvriendelijk gerecht ook.

Oude pistolets: nada. Gemengd gehakt: kost niks,

tomaten in deze periode: goede waar voor weinig geld. 

TIP: meng de smeltkaas met een beetje zacht paprikapoeder,

en het resultaat krijgt een goudblond kleurtje (ik was hier mijn eigen tip vergeten).

Heerlijk met gebakken tomaten (voor vier personen).

ingrediënten voor 4	bereiding
8 middelgrote stevige tomaten	halveer de tomaten, haal de pitjes eruit met een koffielepel
50g boter of olie	strooi er wat zout en peper in en draai ze om
zout, peper	maak het vet heet in een grote koekenpan
peterselie en basilicum(pasta) (Spanje)	leg de tomaten erin met de gesneden kant naar beneden
	bak ze snel aan, strooi nog wat peper over de tomaten
	sluit de pan, laat ze op een laag vuur nagaren
	dien ze op, bestrooid met peterselie + basilicum(pasta)

14-09-2008, 00:00 geschreven door grob  

Een stukje buiten de stad ligt het park Güell, een van de baby’s

van Gaudì. In dit gebied dat in die tijd buiten de stad lag

wou hij een architecturaal mirakel oprichten.

Hij begon met de constructie van terrassen op verschillende

niveaus, en bouwde er een huis voor zichzelf, waar hij ging wonen,

en een voor de conciërge, maar de rest is financieel niet van de grond gekomen.

Maar zelfs zo is het een MUST voor de Barcelona bezoeker.

Gemakkelijk bereikbaar: 5’ metro vanaf de Ramblas en 15’ wandelen.

We keren terug met een taxi en doen er drie kwartier over.

Je kunt langs twee kanten het park binnen. Wij starten bovenaan,

en laten onderweg een kiekje nemen door een koppeltje Nieuw Zeelanders.

De balustraden van het terras zijn hoogst ongewoon en dwingen je

een standpunt in te nemen: welnu ik ben helemaal pro Gaudì.

De bovenzijde van het terras is een soort dolomiet, die wordt

gedraineerd doorheen zuilen die zich in een ruimte daaronder bevinden:

een lege tempel, lijkt het.

Greetje laat de zitbanken hun rol spelen en droomt al van een huisje in Gaudì stijl.

Na enkele uren wordt ze opnieuw wakker en staat/zit weer klaar voor haar droomprins.

Aan de rand van het park staat de portierswoning. troebel weer vandaag, je kan zelfs de zee niet zien.

Vanuit de hoogte lijkt de Sagrada Familia wel op een dood insect dat met zijn poten omhoog ligt. 

Soms denk ik dat er kabouters op het toneel gaan verschijnen,

uit een klein deurtje kruipend en nog wat geeuwend

nadat hun siësta achter de rug is.

Hierin wilde Gaudì zelf wonen, maar er kwam iets tussen.

Enkele rare beesten bewaken de ingang.

31-08-2008, 00:00 geschreven door grob  

Let op beste vetzakken!! Dit is niets voor jullie.

Af en toe moet er hier iets op de plank komen

dat wetenschappelijk en sociaalagrarisch hoge toppen scheert.

En dat is NU! Dit is een waar Montignac gerecht.

Volgens de regels van de kunst. Hééél gezond, vermagerend,

antistress, en je mag er een glas wijn bij drinken.

In het Montignac boek ziet het resultaat er zó uit.

Volgens mij is die gebakken zalm nog halfrauw

of is de foto achteraf bijgekleurd, maar het ziet er degelijk (fotograaf)werk uit.

 Maar waar is de tapenade gebleven?

Mijn uitkomst, als sukkelaarkok lijkt niet zo appetijtelijk

(heeft de zalm een camoeflagevest aan?), maar het was toch lekker.

Hier is het gerecht (mét tapenade op de zalm!):

ingrediënten voor 2	bereiding
½ komkommer, geschild, zaden eruit, in blokjes	pureer de geschilde komkommer met de staafmixer
1 prei in ringetjes gesneden	breng deze coulis op smaak met veel peper en zout
200 g peultjes (labboontjes)	blancheer de preiringen en peultjes in de microwave
2 visfilets (zalm, kabeljauw, zalmforel…)	(diepgevroren peultje zijn al gekookt = makkelijker)
peper en zout	maal de koriander en look, meng met de olie
	verwarm de grill voor en leg de peultjes en de prei op de bodem van een ovenschaal
voor de tapenade:	bestrooi de visfilets met peper en zout
½ bosje koriander + 1 lookteen beter: koriander- en lookpasta uit tube (Spanje)	dresseer de vis op de groenten
½ el olijfolie	plaats de schaal 3’ onder de grill
	draai de vis voorzichtig om, bestrijk met tapenade
TIP: deze tapenade is ook lekker op gebakken	plaats de schotel terug 2’ onder de grill
plakken courgette of aubergine, als amuse	verdeel de groente en vis over 2 grote borden
gueule bijvoorbeeld	sprenkel er wat komkommercoulis omheen

Hier wordt de zalm uit de doeken en uit de schotel gedaan

door de aanwezige commis.

De komkommercoulis mag er ook nog op.

29-08-2008, 16:31 geschreven door grob  

Tiens, ’t is waar ook, ik moest nog wat verder gaan

met onze verplaatsing naar Spanje in oktober.

We verlaten Leuc en zijn paarden, wippen even binnen en buiten

in de Espinet in Quillan, en we zitten in Spanje.

Greta heeft een perfect hotel gevonden in het centrum

voor enkele nachten en we zitten op rozen.

Citytrip met de wagen (die wat mag rusten in de hotelgarage).

We waren al eens eerder in Barcelona, waar we de autoferry moesten nemen

 naar Mallorca. We zijn toen in de haven blijven hangen,

in de buurt van de zuil met Colombus er bovenop.

De ramblas hadden we toen niet echt gezien.

Nu doen we de hele tour.

Het krioelt er van de mimespelers, zoals deze hier. 

Het grootste pluspunt is de versmarkt in een zijstraat.

We bewandelden al tientallen markten, maar deze is fenomenaal.

Hier zie en ruik je dingen om te eten die je niet voor mogelijk houdt.

Het grootste minpunt zijn de horeca toeristenvallen, met peperdure prijzen,

mindere kwaliteit en niet altijd even proper.

Ga dus liever een glas drinken in/aan een bar off-Ramblas.

Wat we dus ook doen, zoals op de aangename Plaza Real,

met straatverlichting, ontworpen door Gaudì.

Barcelona is een prachtige stad, met wondermooie huizen,

prachtige winkels, en een toffe, erg levendige sfeer

Een must is natuurlijk de Sagrada Familia, het levenswerk van Gaudì.

Het ligt wat apart, maar op wandelafstand van ons hotel.

Volgens de huidige planning zou de kathedraal moeten af zijn

tegen 2050. Er wordt al 100 jaar dagelijks aan gewerkt!

In het park rond het gebouw zit het vol met grote groene parkieten.

Deze muur met glasramen is letterlijk schitterend als de zon schijnt.

De zuilen en bogen zijn ontworpen wiskundig ontworpen,

zoals hier met hyperbolen.

Dit is de niet-zonkant. Aan één zijde is alles trouwens nog open,

zonder muren dus.

Hier zie je een stukje van de stad, foto genomen van op het dak

van de kathedraal.

Elke grote metropool heeft tegenwoordig zijn eigen piemel.

Ook vanop het dak: enkele van de ongewone torens. Wonderlijk.

Een stukje van de voorgevel.

Een andere gevel: één grote bouwwerf. Ooit raakt het af...

28-08-2008, 00:00 geschreven door grob  

Deze week zijn kalfslapjes met salie aan de beurt.

Tot mijn schaamte moet ik toegeven dat ik tot voor kort

salie te weinig kende, behalve gedroogd, maar dan is de geur

grotendeels verdwenen.

Ik heb ontdekt dat het een van de heerlijkste geuren heeft van alle verse

kruiden, en het doet het uitstekend met de neutrale smaak van kalfsvlees.

Hier heb je het: smakkie smakkie.

KALFSLAPJES MET SALIE

ingrediënten voor 2	bereiding
4 dunne kalfslapjes	bedek de kalfslappen met de ham
4 sneetjes rauwe ham: Serrano, Ganda, enz	voeg ook de salieblaadjes toe
5 cl witte wijn	rol op en pin vast met prikkers
8 verse salieblaadjes	bak het vlees in olie aan alle kanten goudbruin
olijfolie	schik het kalf op een voorverwarmde schaal
zout en peper	bak de champignons op hoog vuur en verminder
aardappelen	blus de pan met de wijn, laat inkoken tot de helft
boschampignons	voeg het kookvocht van de champignons toe
	indien nodig: dik de saus wat aan met Roux Express
	giet de saus over het vlees
	dien op met de champignons en piepers

Deze keer is er geen fotootje voorhanden.

Greta had haar apparaatje laten liggen in de wagen, die langs de straat

geparkeerd stond.

Ter compensatie geef ik nog een tweede gerechtje, dat ik ooit

maakte in Spanje.

Het komt uit Jamaica, maar bevat geen speciale ingrediënten,

behalve misschien bataten, met een “b” vooraan, die je kan vinden

in elke “serieuze supermarkt.

Ze worden behandeld als piepers, maar ze zijn zoet.

Dit gerechtje wordt koud verorberd, en kan uitstekend dienen als lunch.

Daar gaan we dan:

CREOOLSE SALADE MET BATATEN

Ingrediënten voor 2	bereiding
2 zoete aardappelen of bataten	Bataten vooraf schillen
Kleine stengel selder	Kook de bataten 10’ tot ze beetgaar zijn
1 tomaat	Snij ze in plakjes
1dl room	Snij selder en ananas in blokjes
1 limoen	Snij de tomaat eveneens in blokjes
1 jong uitje	Meng de room met de curry en limoensap
Kerriepoeder	Doe er het fijn gesneden uitje bij
1 schijf ananas	Meng de saus met de andere ingredienten
Vers gemalen peper	Werk af met vers gemalen peper en dien koel op
Harde kaas	Schraap eventueel de harde kaas voor garnering
Rucolasla	Voeg eventueel rucolasla en appel toe
1 appel eventueel

25-08-2008, 00:00 geschreven door grob  

We verlaten de hoge bergen en bollen richting Bourgondië, door iedereen wel bekend…

voor zijn hertogen natuurlijk.

Vanaf Lyon volgen we de klassieke Route du Soleil, maar wel in de "foute" richting.

Onze bestemming is het piepklein dorpje Meloisey, naast het even piepe Pommard. 

Onze GPS stuurt ons toch liever naar een volledig ander dorp.

Hoe dat komt? De namen van de Franse dorpjes bevatten soms

meer letters dan inwoners. Daarom maakte ik er een goede gewoonte van

om het postnummer in te drukken in de GPS. (zo kan ik eelt op mijn vinger vermijden).

Je kent dat wel: 5 cijfers, waarvan de eerste 2 het nummer

van het departement is, en dan nog 3 cijfers met het nummer van de lokaliteit.

Dan wordt de gewenste straatnaam ingevuld…

Maar wat zien we nu? In Bourgondië bijvoorbeeld zijn zoveel piepkleine dorpjes

dat 000 tot 999 niet volstaat.

Gevolg: een aantal gemeenten hebben hetzelfde postnummer.  

En als je nu toevallig naar een straat wil, die in de 2 dorpjes bestaat,

bijvoorbeeld Rue de La Poste of Place de la République,

dan heb je 50% kans dat je het zuur krijgt.

Gevolg: als de GPS zegt: “je bent aangekomen”, zitten we 15 km verder.

Als onze € valt, en de bestemming vernieuwd is, krijgen we de kans

om lustig en rustig tussen de onmetelijke wijngaarden te toeren.

Wat ons vooral opvalt, is de geschiktheid van het terrein om daar te fietsen,

wat dan ook heel gretig gedaan wordt door de Fransen en anderen.

We zien in verhouding 10 fietsen tegen 1 wagen.

Uiteindelijk bereiken we dan toch onze bestemming en gaan onmiddellijk

een stapje in de Bourgondische wereld zetten.

Hoewel het dorpje heel klein is, zijn er toch aardige dingen te zien,

zoals dit Greetje bijvoorbeeld, volledig geassorteerd met de omgeving.

We gaan een heuvel op, en wat zien we? Weer tientallen paragliders.

Zijn dat nu dezelfde van vanmorgen? Misschien worden we bespied !

Boven heb je een heerlijk zicht over de ganse streek met zijn wijnheuvels.

Back in town en in onze verblijfplaats, worden we ontvangen

door de Hertog himself en zijn Hertoginnelijke gemalin

Regina van Bourgondië in hun beste adellijk pak.

Wat een eer voor ons!

Gezien er hier geen warm diner wordt geserveerd,

heeft de Hertogin een koud (Bourgondisch!) schoteltje geprepareerd.

Als je de blik van Bob bekijkt, dan zie je hem denken: alweer 2 broden,

worsten, hammen, paté, kazen, salades, 3 flessen wijn…

Gelukkig dat Greta dadelijk invalt: “en vanaf morgen gaan we regimen!”.

Het bed is OK voor onze vermoeide lijven, maar het meubilair is geen topper.

Deze BB "Mariecalou" komt niet voor in onze Top 10.

En dan nu morgenvroeg vrolijk naar België… 

18-08-2008, 00:00 geschreven door grob  

Af en toe is er bij mij een vernieuwde (en telkens teleurstellende) kennismaking

met de weegschaal.

Daarvoor is het gepast een (symbolische?) poging te doen om even

over te schakelen naar een gerecht van de Weight Watchers strekking.

Heel lekker vind ik dat dan niet, maar het is wel gezond, zegt men.

Deze week is het weer zover. “Exotische vis met fruit” is heel eenvoudig

te maken. Deze titel uit het WW Kookboek is niet goed gekozen,

want eigenlijk is het “Vis met exotisch fruit”, vooral omdat ik achteraf

bij de ingrediënten de appel vervangen heb door ananas.

ingrediënten voor 2	bereiding
300g zeeduivel (of kabeljauw…)	bestrooi de vis met peper en zout en bestrijk met de pickles
1 banaan	schil het fruit en snijd het in schijven
1 kiwi	leg de vis in een ovenschaal en
2 schijven ongezoete ananas	doe er het fruit en rozijnen op, besprenkel met citroensap
20 g rozijnen	dek af met aluminiumfolie, zet 20´ in de oven op 180°
4 el Belgian pickles	dien op met rijst en sla of groenten
1 citroen	schik het fruit op de vis
peterselie voor garnering
1 pakje rijst Uncle Ben lange korrel	P.S kook de rijst in water, waar je citroensap aan toevoegt

De appel die ik gebruikte is (en blijft) harder dan het andere fruit.

Te vervangen door ananas. Neem een witte harde vis voor dit gerecht.

De rijst koken in citroenwater geeft een meerwaarde aan de smaak.

14-08-2008, 00:00 geschreven door grob  

Nachtrust in een kasteel, en dan ´s morgens ontwaken met de zon

op de achtergrond,

even een blik werpen uit het ronde raam van de bibliotheek.

…en dan een lekker ontbijt in de ridderzaal. Meer moet dat niet zijn.

Met heel veel spijt laten we Château Paquier voorlopig in

de sepia sudderen, maar we komen nogmaals terug. Dat staat vast.

De kasteelheer heeft voor ons een autocircuit uitgezocht,

dat we nog vóór Grenoble zullen volgen bij onze tocht naar

het noorden, doorheen de berglandschappen van de Vercors.

Tijd hebben we genoeg, want pas tegen de avond worden we verwacht

in de Bourgognestreek.

Na een tijdje rond kijken vanuit de auto, gaan we wat stappen,

vertrekkend uit het dorpje Gresse.

Vanwaar de naam Vercors?  Zie je die figuur, boven Bob?

Hoe spreek je groen uit in het Frans? "Ver"!  En wat is lijf? "Corps".

De streek werd genoemd naar deze soepsoldaat!

Het is piepklein en geen kat te zien, toerisme is hier nog niet uitgevonden.

We nestelen ons even op het terras van het plaatselijke hotelletje,

maar omdat niemand zin heeft om ons een (vol) glas te brengen,

houden we hier alleen maar een sanitaire stop en krassen we maar op.

Er is een wandeling voorhanden, dus gaan we de berg op

tussen de bloempjes en de bijtjes.

Het landschap is schitterend, en het verbaast ons intussen

dat we nu in zo´n korte tijd al zover van de zee zijn.

De natuur baadt hier in stilte: geen toeristen, alleen het blauw van de lucht

en het groen van de bomen die deze tijd van het jaar er heerlijk fris bijstaan.

Een laag sneeuw aan onze voeten.

Het is hier een paradijs voor parapenters. Werkelijk met tientallen zweven ze

hoog boven ons. Verrassend dat er geen botsingen of ongevallen gebeuren.

Op een stukje lichthellend weiland bereiden er zich nog een aantal voor

om in het ravijn te duiken.

Af en toe is er eentje die het lastig heeft om zijn zeil in bedwang te houden

tegen de wind.

Terug beneden in het dorp wil Greetje wel eens weten of het water

hier wel nat genoeg is.

Anderen verbroederen dan weer met de plaatselijke bevolking.

Het blijken SMURFEN te zijn! Links zie je een stomme verdwaalde toerist,

in het midden heb je boomsmurf en rechts kookpotsmurf.  

11-08-2008, 00:00 geschreven door grob  

Er zijn weinige culinaire bereidingen die zo triestig overkomen als de klassieke

 Cordon Bleu: een smakeloze en droge hap en nog behoorlijk wat moeite

om het ineen te knutselen ook.

Maar: er zijn (eenvoudige) manieren om dat te verhelpen.

Niet dat ik dat allemaal weet, want ik ben geen kok.

Waar ik wel tamelijk goed in ben is het opzoeken van de betere

mogelijkheden, en ziehier wat ik gevonden (en bereid) heb.

In de meeste kookboeken vertrekt men van dikke kalfslappen,

waar men een inkeping in maakt tot bijna aan de andere kant.

Dan moet men die vullen met kaas en ham en met een schoentrekker

er in persen. Niets daarvan: laat de slager voor twee personen

twee lange dunne lappen snijden, dwars erdoor.

Snij dan thuis zelf de lappen op lengte, leg de ham en de kaas

gewoon op één lap, de tweede lap erop en steek vast aan twee

tegenoverliggende zijden met een prikker.

Maar dat is natuurlijk niet alles: vervang de gewone suffe gekookte ham

door rauwe (gedroogde dus) ham: Serrano, Ganda, Parma, Bayonne enz.

Laat de gewone kaas liggen waar hij ligt en neem in de plaats daarvan

een blauwschimmelkaas. 

Die wordt uitsluitend verkocht in blokken en hompen, dus snijd

voorzichtig je eigen sneetje, ter grootte van het kalfslapje.

ingrediënten voor 2	bereiding
4 kleine dunne kalfsschnitzels	schnitzels zachtjes platkloppen
peper en zout	van binnen en van buiten met peper en zout inwrijven
2 sneden blauwe schimmelkaas	op elke kalfslap een snee kaas en ham leggen
2 sneden rauwe gedroogde ham	aan twee zijkanten vaststeken met houten prikkertjes
beetje bloem	het ei breken en licht door elkaar klutsen in een plat schaaltje
1 ei	de cordon bleus door het ei wentelen en dan door de bloem
bakvet: olie en/of boter	laat het bakvet heet worden en bak de cordons aan 1 kant in 5´
scheutje witte wijn	bak ze vervolgens goudbruin in 5 à 7´ aan de andere kant
1 el aalbessengelei	breng de braadjus aan de kook en deglaceer met de witte wijn
peterselie	doe de aalbessengelei er bij en meng de saus met een garde
	giet de saus over de schnitzels of in een sauspan
	garneren met peterselie

En nu: het is de enigszins zoete saus die ervoor zorgt dat het gerecht

een harmonieus geheel wordt, in combinatie met het zoute van de blauwe kaas. 

Om duimen en vingers af te likken.  Vóór het likken eerst handjes wassen natuurlijk.

Hier en nu is het ogenblik gekomen om de saus te deglaceren:

Als groentesupplement heb ik iets fantastisch, maar zeer eenvoudig

gevonden: wortelen met ajuinen.

Respecteer de verhoudingen (hier voor vier personen, dus wat reserve

voor een andere keer) en je zult zien dat door de kleine hoeveelheid

suiker de groenten perfect in smaak harmoniëren met het zoet-zoute

van het vleesgerecht.

In het kookboek waar ik dit gevonden heb, staat dit gerecht vermeld als:

"Zilver en Goud". Je moet er maar opkomen.

Hierbij dit groentegerechtje:

ingrediënten voor 4	bereiding
500 g wortels	wortelen en uien schillen
300 g uien	in schijven of plakjes snijden
boter en/of olijfolie	vetstof in de pot doen
peper	de groenten daarin al roerend 5´ laten smoren
tijm	1/8 l heet water, boeljonblokje, kruiden en suiker toevoegen
suiker	aan de kook brengen, pan afsluiten en op klein pitje laten gaar koken
peterselie	naar gelang van de stevigheid van wortels en uien is dit 10 à 15´
boeljonblokje	groenten op smaak brengen en met gehakte peterselie bestrooien

 Doe er een gekookt aardappeltje bij, of puree.

En ziehier het resultaat. Lekker mals en sappig zeg!

Smakelijk.

En dan nog dit: In België kan je (bijna) nooit de zon zien zakken in de zee.

Altijd gaat ze onder in een wolkenband, wat een triestig horizonzicht oplevert.

Welnu, één van de uiterst zeldzame keren dat het toch gebeurde in 2008 was Greta

 er als een kippetje bij om het fotografisch vast te leggen. 

Hier zie je de zon nog boven de "eeuwige" wolkenband. 

En hier gaat ze de zee in.  Bekijk dit goed, want dit is een zeldzame foto voor België.   

Het lijkt wel of de zon de wolkenband tegenhoudt.

Net Spanje.

07-08-2008, 00:00 geschreven door grob  

Eindelijk nog eens terug naar onze lievelings B&B, onze numero uno.

we vertrekken vanuit de Clos du verdon (de straat waar

de schoonzus van Greta woont) naar het noorden, richting Grenoble.

In het Chateau Paquier waren we (gelukkig) al eens geweest,

en de kleinste kans die we krijgen willen we daar terug!  

De kasteelheer gaat de natuur te lijf met het rode monster

op het moment dat we aankomen.

Greta laat zich in onze kamer al direct in een zetel vallen

en geniet van een lekker kopje koffie dat ons stond op te wachten.

We konden om te slapen nog kiezen tussen de kapel (oorspronkelijk!)

en de bibliotheek. Leergierig als Greta is, kozen we voor de laatste optie.

De bedden zijn allemaal twee meter breed, dus dat maakt geen verschil.   

de ingang tot het kasteel is via de ronde toren.

Je komt dan aan een wenteltrap, langswaar de vijf kamers gelegen zijn. 

een wandelingetje door de tuin om even de benen te strekken 

en altijd maar werken. Er komt geen eind aan.

Vanavond staan er asperges op het menu, en iemand moet ze toch uitsteken... 

terwijl de anderen... 

er is ook nog een gîte bijgekomen sinds ons laatste bezoek,

maar het ziet er nogal rustig uit. 

de kasteelvrouw (echt waar!) is intussen begonnen met het kuisen

van de asperges. Zo is mijn werk niet vruchteloos geweest.

Vorige maal was ze niet aanwezig omdat ze de wekelijkse

vergadering moest bijwonen van de gemeenteraad op maandag. 

On the house: de kasteelheer heeft een wijngaard

op een vroeger eiland tegen Narbonne (La Clape)

en bereidt op basis daarvan de heerlijkste huisdranken.

Proeven van alles mag!

het hoofdgerecht bestaat o.m. uit een lamsrug, die in zijn geheel

wordt gegrild in de open haard.

Het spit draait automatisch rond dank zij een middeleeuws

systeem met een veer ( een beetje zoals een kookwekker).

Alles authentiek. 

links zie je de kasteelvrouw happen, mijn lege plaats, Greta en de kasteelheer.

Aan de rechterkant een Engels koppel en

bovenaan twee mensen uit Strasbourg.

Kwaliteit van het eten: fantastisch (en grotendeels uit eigen tuin).

Tot ziens, meneer en mevrouw Rossi!!

01-08-2008, 00:00 geschreven door grob  

  De dame achter de toog in "De Fruitboetiek" vroeg direct:
"Ga je paling in ´t groen maken?" 
Alsof zurkel enkel daarvoor gebruikt wordt.
Nee nee, nu we in België zijn, gebruiken we beter ingrediënten 
die je in het buitenland niet of moeilijk kan vinden.
Wie zurkel onvoldoende kent: het lijkt het meest op spinazie
en het reageert hetzelfde in de pan: een paar ogenblikken
op het vuur en het slinkt tot er bijna niets van overblijft.
In het gebruikte recept zeggen ze: 200 g zurkel voor 4 personen.
Ik nam dus 100 g voor 2.

Veel te weinig: neem gerust 200g voor 2 personen. 

 H et ziet er niet zo smakelijk uit als in het kookboek,

maar lekker is het wel, zeker de saus (vond Greta, en dan is

het OK voor mij). 

  Ziehier het recept van dit echt Belgisch gerecht:
(maak het nu, zolang België nog bestaat!)

ingrediënten voor 2	bereiding
4 dunne varkenslapjes	snipper de ui en verdeel hem in 2 helften
1 ui	maak de zurkel schoon, haal de steeltjes uit het blad
200g verse zurkel	snijd de zurkel in fijne reepjes
80g boter	indien krieltjes: schil en kook ze gaar, indien wedges: in de oven
10 cl rund bouillon of fond	kruid het vlees, strooi er een weinig bloem op, schud bloem er af
5 cl witte wijn	indien krieltjes: halveer ze en bak ze in boter
8 krielaardappeltjes of wedges	verhit boter en bak de varkenslapjes aan beide kanten
peper en zout	stoof nu de helft van de ui in boter tot hij glazig wordt
2 el bloem	laat de zurkel hierin even smelten en kruid met peper en zout
	leg de zurkel op een bord, met daarrond de aardappelen (wedges)
	kleur de rest van de ui in de braadjus, deglaceer met de witte wijn
	laat even koken en voeg de bouillon (fond) er aan toe
	kruid met peper en zout
	nappeer het vlees met de saus en dien op

  Nog een heel simpel ding: ik kreeg de eer van Greta
om voor belangrijke bezoekers een voorgerechtje te maken.
Ik had ooit eens bij de Knokse Italiaan "Il Punto" als primero plato
een halve meloen gekozen, gevuld met oude porto.

 Niets is eenvoudiger: per 2 personen neem je een Cavaillon meloentje,
halveren en de pitten eruit. Het gat vullen met oude aromatische Porto.
Als je niet wil dat de meloen overkop gaat en al de lekkere Porto
versmacht in je tafellaken is het aangewezen vooraf de bodem
van het half meloentje aan de onderkant wat bij te snijden.
 

31-07-2008, 00:00 geschreven door grob  

Het is ook Frankrijk, en zelfs ook in het zuiden,
en toch doen we er ongeveer 500 km over
om vanuit Quillan naar Aups te bollen,
waar de schoonzus van Greta woont.
Voor degenen die de streek een beetje kennen:
de Gorges du Verdon eindigen in het Lac de Saint Croix,
en vandaar is Aups een tiental km naar het zuiden.

Het eerste en enige waar die dames aan denken is tennis.
Nu moet je toch eens goed naar onderstaande foto kijken:
Greta en de schoonzus (zwaagster?) Micky hebben zo veel gemeen
dat ze spontaan volledig dezelfde positie innemen
(zelfde profiel, zelfde richting, zelfde handbeweging enz.)
Het enige verschilletje zit hem in de leeftijd en in de pondjes.


Ze spelen een dubbeltje dames, ik denk met een engelse en een franse.
Micky is wel zo oud/jong als de drie anderen samen, maar winnen doet ze.

En Stan, de man van Micky, ziet dat het goed is en heeft zoals gewoonlijk
naast de lijnen zijn handen vol met Snuffy, de schoothond.

Het is daar in Aups zeker niet slecht, vooral niet bij het ontbijt.
Mediterranee, zo blauw, zo blauw...
Zo nu... en dan...
Greta figureert volledig in het zwart, gans onderaan de foto.

Nu is het mijn beurt om zwart uit de verf te komen.
De Stan is blijkbaar niet helemaal gerust in mijn gedaanteverwisseling.

Ja, nog iets over de Stan.Bij onze aankomst had hij een blauw,
nee zeg maar zwart oog.
Ik dacht bij mezelf, in zo´n geval:  altijd discreet blijven
en niet te veel vragen stellen, maar hij kwam er zelf mee af.
Hij had wat rongereden met de tractor tussen zijn olijfbomen
en een steen was vanonder het achterwiel recht naar zijn oog gegaan.
Die nacht heeft hij één oog dicht gedaan.
Tot ziens, Stan en Micky, tot ziens Aups.

26-07-2008, 16:52 geschreven door grob  

Ik had een gerecht gevonden in een kookboek van Thailand: rundvleescurry.
Een hele verzameling ingrediënten zijn daarbij nodig,
die welig tieren in de Thaise natuur, maar in het Belgisch klimaat
laten die het wel afweten (en zijn dus niet zo evident te vinden).
Maar zie, in een gewone supermarkt zoals Delhaize vind je
al die goodies samengebald in één enkel blik.
Als je dat blik dan opent, komt daar een aroma uit
om te beginnen zweven. Heerlijk!
Dat maakt dat dit smakelijk gerecht eenvoudiger te maken is dan stoofvlees. 
Iets voor mij dus.
Greta vond dat er wat meer groenten bij moesten
en liet wat gesneden wortelschijfjes met ajuin
stoven in de microgolf. Smaakte er lekker bij.
De helft werd achteraf ingevrozen.

ingrediënten voor 4	bereiding
700 g mager stoofvlees	dep het vlees droog, verwijder vet indien nodig
4 aardappels, vrij vastkokend	snijd het in stukjes van circa 2 cm
2 uien	schil de aardappels en snijd ze in gelijke stukken
1 verpakking ongezoete kokosmelk (25cl)	pel de uien en snijd ze eveneens in stukken
3 el palmsuiker of bruine suiker	doe kokosmelk en de Masaman curry in een pot
2 el limoensap	laat dit mengsel 1´ koken
4 el geroosterde zoute pinda´s	voeg het vlees, suiker, limoensap en pinda´s toe
laurierpoeder	kruid met laurier en doe er 30 cl water bij
	stoof het mengsel circa 50´ boven een laag vuur en
{3 el masaman kerriepasta, 4 el vissaus (nam pla)}	zet het deksel op een kier
(beide te vervangen door 1 blik Masaman Curry)B1]	voeg dan de uien en piepers toe
(te vinden bijvoorbeeld bij Delhaize)	laat nog 20´zachtjes stoven
	dien op in diepe borden met de saus
N.B. kan ook met kipfilet, totaaltijd is dan 50´[

---

[B1]een blik Masaman Curry (Delhaize) bevat:

kokosmelk (70%), masaman currypasta

(look, sjalot, garnalenpasta, citroengras, water, chili,

korianderzaadjes, witte peper, galangawortel, komijn,

muskaatnoot, kruidnagel, kaneel, foelie), nootmuskaat,

kardemom, enz. Te veel om allemaal te noemen.

Vorig jaar maakte ik een eveneens lekker smakende

Indonesische rundvleescurry.

Hierbij voeg ik ook dat recept.

Let wel: de foto´s betreffen de Thaise Curry.

 

 

ingrediënten voor 4	bereiding
1 kg rundvlees om te stoven (schouder)	snijd het vlees in 2 cm grote blokjes
6-8 sjalotten	pel de sjalotten en look en snipper ze
6 tenen look	schil de gember en rasp hem fijn
6 cm verse gemberwortel	verhit in een braadpan de olie
Indische kruiden	bak de sjalot, look en gember goudbruin
zwarte peper, vers gemalen	bak dan het vlees hierin in gedeelten gaar op hoog vuur
6 el olie	roer alle kruiderijen en suiker erdoor
2 tl sambal oelek	laat onder constant roeren het geheel ca 4´ meebakken
2-3 tl suiker	blus af met azijn en voeg de kokosmelk al roerende toe
1 el (sherry)azijn	breng de saus langzaam aan de kook
4-5 dl kokosmelk, ongezoet	laat haar 7-8´ zacht koken tot er olie verschijnt bovenaan
2 el ketjap, naar wens	breng op smaak met ketjap indien nodig
2 lente-uien	laat op laag vuur (2) afgedekt 1-1,5 uur zacht stoven
takjes platte peterselie of koriander	garneer met ringetjes lente-ui en takjes peterselie
	serveer warm met gekookte rijst en een lichte salade
	bedek met geroosterde uitjes (zie andere gerechten)

 

 

Op de foto ziet het er nogal vloeibaar uit.
Ik had er 50cl water bijgedaan, en dat is wat teveel.
Je hebt genoeg aan 30cl, en dan mag het zelfs nog wat inkoken.

 

Je kan het indien gewenst eten met een lepel,

zoals deze meneer hier.

Het heeft wat weg van waterzooi, maar dan met een

Thaise smaak (en geur).

 

23-07-2008, 00:00 geschreven door grob  

 Nu we terug zijn uit Spanje liggen er nog een paar dingetjes

in de schuif over ons verblijf in Quillan.

Greta is ter gelegenheid van 20 jaar Espinet gaan wandelen

met andere "toeristen". 

Bob is thuisgebleven met een  vervelende rug.

De dag voordien was er ook een wandeling, in de streek

van Dorémi.

Vandaag gaat het naar Fa.

 Ik ben er niet bij maar Greta laat het niet aan haar hartje komen.
Recht naar de bar.

 Bloemen die doen denken aan onze wandelingen in Spanje

Deze stadsbewoner, dhr. H.W. uit L., ziet voor de eerste keer

in zijn leven een echte koe.

Gelukkig kan zijn vrouw hem tot bezinning brengen.

Hier, in deze bungalow, brengen we elk jaar een tijdje door,

zowat rond de eerste mei.

Dit jaar wordt gevierd met een nieuwe koelkast.
De vorige was nog met een zwengel.

En van op het terras zien we de vallei (als de bomen

tijdig gesnoeid worden).

Niets ontbreekt...maar een Leffe zou welkom zijn.

Ceci n´est pas une chaise (Magritte)
Ceci n´est pas une terrasse (Greta)
Ceci n´est même pas une photo (Bob)

  Altijd maar werken...

...en dan...

16-07-2008, 00:00 geschreven door grob  

Het mirakel heeft niks te zien met Quillan, want daar in de Pyreneeën
hebben ze er al eentje gehad (Lourdes).
Het gaat hierover het Marbella Mirakel.
Toen we de eerste juli het terras van het appartement betraden,
viel me iets op in de bloemenbakken: een echte tomatenplant,
met een echte tomaat eraan bengelend.

Nu moet je weten dat we hier al 2,5 maanden weg zijn,
dat er niemand is binnen geweest en dat we op de eerste verdieping wonen,
en dat het terras niet aan een of andere openbare weg
of een andere bereikbare plaats raakt.

Is er een tomatenspecialist in de buurt? Ja?
Laat me weten hoe dit kan via een e-mailtje op deze blog please.
Dit is een echte foto, echt waar, niet gefotoshopt door Greta!


Lang geleden ook dat er nog een receptje is gepasseerd.
Het is eigenlijk te warm om lang in de keuken te blijven.
Het is nu bijvoorbeeld na 17u en de temperatuur op het terras
bedraagt 28.8° in de schaduw.

Dus ook het verwijderen van onkruid in de plantenbakken
is niet te doen in de vlakke zon. Alleen onze tomaat Jim voelt zich opperbest.
Hij krijgt nu al een lichtroze blos (de foto hierboven is al enkele dagen oud) .
Ik heb dus alleen hier het recept(je) van een lekker dingetje, klaar in een wip.

Om alle misverstanden te vermijden: de kok hier, en in Duinbergen IS GRETA!!
Ik doe enkel één experimentje per week, op een niveau om net mee te kunnen
met "Start to Cook" van mijn Guru Piet Guizentruit.

Aan de andere kant: "Vleesfestijn met tomatendressing" opent perspectieven.
In elke Spaanse bar, waar er olie, azijn en papieren servietjes op de tafels staan
(en dat zijn ze allemaal), kan je ontbijten met "Tostada con Tomate".
Dat is verse tomatenpulp (ja, met de velletjes!), waar je een doorgesneden en geroosterd broodje mee bestrijkt, en begiet met olijfolie en eventueel wat azijn.

Heerlijk is dat met een kopje koffie!  (de papieren servietjes dienen
om de gemorste olie en tomaat van je hemd/blouse te vegen).
Om kort te gaan: ziehier een aangepast huiselijk receptje
voor deze tomatendressing, die je hieronder ziet in het midden van de tafel.
Ik wens op te merken dat AL de rest: aardappelsalade, gemengde salade,
vlees is bereid door GRETA. 
Het moest ook eens  gezegd worden vindt ze, en gelijk heeft ze.

De bedoeling was een vlezige BBQ te doen, maar technische problemen hebben dat belet.
Hier dus het"Vleesfestijn met TOMATENDRESSING".
P.S. onze Jim werd er niet in verwerkt.

ingrediënten	bereiding
3 rijpe pruimtomaten	was de tomaten en pureer het vruchtvlees
3-4 el tomatenketchup	(10 seconden met handmixer)
1 el olijfolie	vermeng dit met de overige ingrediënten
2 el witte-wijnazijn	ga er nog enkele seconden door met de handmixer
1 el citroensap	TIP
versgemalen peper	de dressing is heel geschikt voor salades met paprika
zout	maar ook als toastbeleg
gehakt vers basilicum of –pasta (Spanje)	(kan men als ontbijt nemen in elke bar in Zuid Spanje)

Vragen over recepten of e-mailen van dergelijke dingen is altijd mogelijk.
Gebruik de e-mail functie van de blog. Welkom.


...en hier zit dan onze echte kok. Het pruillipje is toevallig, want alles is lekker.
Greta heeft trouwens in de supermarkt de basilicumpasta gevonden.
Gewoon een tube, zoals tandpasta. We nemen deze, en nog andere,
zoals look en dille zondag mee naar België. 

11-07-2008, 17:51 geschreven door grob  

Even een tussendoortje.

We verblijven nu al een tiental dagen in Spanje.

De zomer heeft hier toegeslagen met temperaturen

om "fffff..." tegen te zeggen.

De weerberichten uit België zijn blijkbaar anders.

 
Slecht tot maandag, naar het schijnt.

We gaan zondag terug, dus dat komt goed uit.

Je ziet Bob hier met 2 vrienden op het strand.

Ik lijk veel groter, maar dat klopt niet omdat ik

crocs aan heb met plateauzolen.

In de achtergrond ligt Marbella, maar je ziet

er niet veel van door de hitte en het vocht.

Ik ben de enige op het strand met een t-shirt aan.

Het strand ziet er (in de zomer) wel helemaal anders uit

dan aan de Belgische kust.

Het is meer een georganiseerde chaos.
Toch beter dan met de betonnen kazernes van België.

Vlak bij onze woonplaats staan er nu dingen

die in de winter volledig verdwijnen.

Er komt een lopende winkel voorbij: zonnebrillen,

sacochen, DVD´s, uurwerken...

11-07-2008, 00:00 geschreven door grob