Een gelukkig gemeenschap.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

“Weet ge dat er mensen zijn die niet willen gaan werken omdat ze evenveel verdienen met stempelen” zei ze.

Hoe dikwijls heb ik zoiets al niet gehoord. Ik beweer niet dat het niet waar is, maar  als mensen zulke dingen poneren, dan is elke nuance zoek. Het is zo gemakkelijk om van alles te globaliseren.

“Ik zeg dat niet he, maar de poetsvrouwen die bij ons werken, ze verdienen amper meer dan wanneer ze gaan stempelen” sneerde de verpleegster.

“Ja, en weet ge dat ik minder stempelgeld krijg als zij die een heel jaar stempelen” beweerde een andere vrouw die 2 maanden op het jaar moet stempelen…om haar jaar vol te maken… en was  komen aanrijden met hare nieuwe BMW

Het doet mij denken aan de parabel, van een landheer, die  ‘s morgens werkvolk ronselt en nog eens ’s middags en hen ’s avonds na het werk, zowel die van ’s morgens en ’s middags, evenveel uitbetaalt. Die van ’s morgens protesteerden, zij hadden in de koude van de morgen op het land moeten werken en maar evenveel gekregen als de anderen. De heer zei, dat iedereen betaald was volgens wat was overeengekomen.

Maar waarom zou hij dat nu werkelijk gedaan hebben? Waarschijnlijk omdat hij vond dat voor alle mensen een minimum aan geld nodig is voor een menswaardig leven, ook voor wie maar een halve dag hebben kunnen werken. Die landheer was werkelijk een heer, die niet op zoek ging naar de grootste winst, iets wat vandaag, (globalisatie) het enige is wat telt.

Soms denk ik dat mensen blind en doof zijn, want met zulke opmerkingen stampt men eigenlijk naar beneden, stuurt men een verwijt naar de  armsten van onze maatschappij, ze zijn er immers zelf de schuld van, is de onderliggende gedachte. Natuurlijk zijn er profiteurs en zwartwerkers, maar dat zijn gewoonlijk niet de arme mensen…iedereen kent ook de cliché verhalen van stempelende dochtervrouwen en misschien zijn er nog wel te vinden in die categorie die een zodanig hoog gezinsinkomen hebben, dat het eigenlijk niet zou mogen dat de gemeenschap hen nog wat stempelgeld toesteekt…voor de luxe. Dat recht hebben ze, maar of het rechtvaardig is?

Er zijn, denk ik, velen, die verlaten zijn, alleen staan met kinderen, vervreemd zijn van de gemeenschap, van een ander ras zijn, die de vaardigheden niet meer bezitten om te kunnen werken. Moeten we het hen  nog wat moeilijker maken om dat brood, de huur, de verwarming of hun TV te betalen, en een sociale zekerheid afbreken, die we ook wel eens, God verhoede, nodig kunnen hebben?

Hebben we liever dat mensen uit pure miserie gaan stelen en inbreken? Ik denk het niet. Onze gevangenissen zitten al tjokvol, ja ook met mensen die uit landen komen, waar die sociale zekerheid niet bestaat. Het zou goed zijn ons oordeel wat te verzachten, we zijn allemaal mee verantwoordelijk voor de gemeenschap die we graag hebben. Een gelukkige gemeenschap kan niet anders dan een rechtvaardige, en ook een milde gemeenschap zijn.

Michel Stallaert © 6/09/2008