xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Geef toe, mode is vrouwelijk. Het is niet dat ik s’morgens niet mijn kleren kies, in functie van wat ik die dag wil  doen en  niet met dat mooi hemd ga tuinieren, of met mijn kapotte jeans naar de kerk trek. Als ik een beetje fatsoenlijk voor de dag wil komen, dan doe ik  een poging om mijn kledij katholiek te houden, het mag niet vloeken. Ik wil dat, als mensen mij zien, ze niet moeten wegkijken van pure plaatsvervangende schaamte. Verder gaat mijn bijdrage aan de mode niet.

Neen echt, mode is vrouwelijk. Jonge meisjes die geen geld hebben  voor mode, zijn juist daarom bijzonder creatief in het versieren van zichzelf, al was het maar met een versleten broek of oude jas van opa. Mijn voorbeeld loopt mank omdat het door de snelheid van verandering reeds passé kan zijn. Het is spijtig dat de zomer wat achterop hinkt, maar anders zou je de jonge grieten zien flaneren, in een outfit waar je niet naast kunt kijken.

Enkele dagen geleden, er scheen een waterzonnetje, zag ik een meisje op de fiets, die het slechte weer negeerde, gekleed met sweater en een strakke hotpants, de mollige blote benen in de wind en mijn gezichtsveld. Ze had duidelijk beslist de winterpanty thuis te laten. In dat verhaal heb ik natuurlijk geen rol tenzij als toevallige passant, maar wel haar vriendinnen, die gedacht zullen hebben, morgen doe ik het ook. Ja, zo werkt dat. We denken soms wel dat ze het doen voor de jongens met hun laag kruis, maar daar vergissen we ons in, meisjes doen het voor elkaar, ze zijn vooral concurrenten. Zo wordt mode immers gemaakt, de durvers trekken de aandacht en dat willen de volgers ook wel.

Misschien is het u door de snelheid van de berichtgeving ontgaan, maar vrouwen weten zich te kleden,  zelfs te ontkleden als statement. Ik moet niet vertellen hoe belangrijk het hoofddoek is geworden en gegroeid is van een bijeengebonden  zwarte lap tot een modieuze hoofdbekleding, strak en in diverse kleuren. Nee, die zullen wel niet naakt gaan.

Je zult misschien zeggen dat het niets met mode te maken heeft, waarin ik je moet tegenspreken, maar heb je gezien hoe onze aartsbisschop zich (op TV) tot het gebed moest richten om zijn blik neer te slaan voor de protesterende  borsten van “femen”.  Toch is het stilaan een mode aan het worden dat vrouwen hun vrijheid manifest met blote tepels en het gebied errond opeisen.

Ik lees juist dat een Duitse actrice (55 jaar) tijdens een opvoering in  Baghdad, het stond niet in het skript, naakt ging, tot onsteltenis van het (overheersende) moslimpubliek. De verbazing was zo groot dat er een grote stilte viel en…niet te geloven voor een moslimland,  eindigde in een denderend applaus. Een jonge Irakees schreef  “Nu pas ben ik trots op Baghdad, want Duitse vrouwen kunnen er naakt zijn”. Eigenaardige conclusie eigenlijk, vrouwen kunnen overal naakt zijn als het van mij afhangt, ze moeten alleen bestand zijn tegen de aandacht die ze krijgen.

Het idee achter al die naaktmode is eigenlijk dat de vrouw zegt, “dit lichaam is van mij”. Een man kan zich natuurlijk gelukkig prijzen als het ook een beetje van hem kan zijn, maar dat ter zijde. Een land is in die mate  geëmancipeerd dat het publieke naaktheid toelaat. Hoe staat het bij ons, is het te koud, moet die mode hier  nog doordringen, of is dat alweer passé.