Nachtelefoonxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Enkele dagen geleden kreeg ik, het was middernacht, een telefoon van een vriendin die mij vanuit haar bed, maandelijks belt om te vragen hoe het met mij gaat. Een oud lief in al zijn betekenissen, ik bedoel gewezen en oud dus. Ik kan me niet herinneren wie het uitmaakte en waarom, en hoewel we over alles babbelen, wat zo rond middernacht  opkomt, gaat het nooit over toen, in de tijd dat we…..  geen pijnlijk herinneringen, als die er al waren, een mens vergeet.

Een van de onderwerpen die steeds terugkomen, behalve de onvermijdbare “gezondheid”, gaan over de teloorgang van de vrouw, die ik mijn ganse leven heb geboetseerd naar mijn beeld en gelijkenis, maar tot mijn frustratie nooit ben tegengekomen. De vrouw zeg maar, waarvan het beeld en gelijkenis is gemaakt op de collegebanken. Ik heb wel bij de broeders school gelopen, maar dat had geen verschil gemaakt voor de vrouw, de moeder van je toekomstige kinderen, rein en hoog verheven boven het mannelijk specimen met zijn driften en onreine gedachten. Het meisje  was er om  slechts op een boogscheut   bewonderd en geadoreerd te worden.

Natuurlijk waren er de verhalen van onverlaten, die door het sleutelgat het familiale vrouwelijk specimen hadden kunnen bespieden, met een zware zonde van onkuisheid op hun geweten….die fezelend hun verhalen deden aan de intimi, met de nodige opsmukt en geheimdoenerij. We leerden liplezen om hen min of meer te volgen. Wat had hij gezegd..tettes?

De katholieke onderwijsinstituten , die jongens op die manier tot onnozele timide hansworsten maakten, ik geef toe dat ik  daar als misdienaar bij hoorde, hebben alleen “het verleden” als excuus van hun verwrongen opvoeding. Dat was toen zo. Ze waren de kopie van generaties vóór hen.

Is het dan verwonderlijk, dat ik de verfoeilijk vinger opsteek naar al die vrouwen die zich niet meer slaafs, in een gezin met kinderen opsluiten, en daardoor onze samenleving in gevaar brengen? Vrouwen die niet noodzakelijk mannen nodig hebben om kinderen te krijgen, en zich vrijelijk door de wereld bewegen, zonder ons. Eigenlijk zou ik daar niets op tegen moeten hebben, vrijheid is immers het hoogste goed geworden des mensen, ondanks de academische twijfels erover. Professorenonderzoek leert ons dat we geprogrammeerd zijn vanuit de moederbuik, maar  we tegelijkertijd ook over een vrije wil beschikken. We balanceren eigenlijk op een richel, waar  we op gevaar van een dodelijke misstap  niet van kunnen afwijken, tenzij we echt willen springen...De ultieme weg naar het einde zeg maar.

Juist ja, als we op de wereld zijn om te leven zijn we er ook om te sterven. Ik dwaal af, de vrouw ontglipt mij in mijn uiteenzetting, dus ik vroeg mijn nachtraaf aan de telefoon, wat zij ervan dacht, zo tussen de lakens zonder een vent om het licht uit te doen. Er hoe het kwam dat bijna over de ganse niet westerse wereld de vrouw zo kort wordt gehouden, eigenlijk onvrij is. Had zich in het verleden, ooit iets voorgedaan dat het te verklaren viel, of zijn mannen en vrouwen gewoon voor een stuk primaten gebleven. Hij copuleert omdat hij moet, zij voor een kind en het is nog leuk ook. 

Als wijze vrouw op jaren gaf ze toe dat het een beetje uit de hand loopt met een vrijheid, dat als resultaat heeft, dat veel mannen en vrouwen, vooral mannen natuurlijk , verwezen in eenzaamheid achterblijven.  Het mannetjesdier, kan het niet meer kan opnemen tegen de dominante kolos, het vrouwtjesdier heeft geen nut meer, tenzij als troost voor die ouwe grapjas.

Zulke telefoongesprekken zijn spielerei natuurlijk, wij zitten nog gezellig tussen de lakens te filosoferen, terwijl drama’s zich afspelen, van uiteengerukte gezinnen, kinderen die in een wereld komen waar houvast eigenlijk drijfzand is, liefde die bestaat voor één nacht, jonge vrouwen met kinderen die er alleen voorstaan. Ik vraag u af vrije vrouwelijke mens, vraagt gij u niets af.