Beste Bart (De Wever)xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ik weet niet of goede raad op zijn plaats is, vooral nu iedereen aan het wachten is wie de stekker uit de onderhandelingen wil trekken.

Het wordt tijd dat Leterme verlost wordt  van een onmogelijke opdracht, waarin hij afhangt van de goedwil van de Franstaligen,een goedwil die er duidelijk niet is. Moeilijk voor hem om een stap terug te zetten en in het ijle te stappen, hij heeft immers zijn functie opgegeven, en die terug vragen zou wel eens het Vlaamse verband uiteen kunnen spelen.

Misschien was niemand in het begin bereid, en zeker  niet de oude belgen, om in een scenario te stappen, waarbij de 2 gemeenschappen elkaar alleen zouden ontmoeten om uit te maken, wat ze nog samen willen doen., (hoewel Martens dat toch dikwijls gezegd heeft) zonder daarom te lonken naar een premierschap dat enkel maar de bedoeling heeft om het land bijeen te houden.

Misschien kan Leterme daar gerecupereerd worden.

Stel nu eens voor dat er een akkoord zou zijn, om een lege regering te vormen, een soort regering van lopende zaken (ter vervanging van de  huidige ongeïnteresseerde mensen die einde carrière zijn), die telkens er een akkoord is over de functie van een ministerie, die verantwoordelijkheid opneemt. Stilaan zou een regering op poten staan, met een magere bevoegdheid. (Moet men niet af van die stelling “alles of niets”?)

 Men zou dus van een blanco blad moeten vertrekken, waarin alle partijen akkoord gaan dat alleen die bevoegdheden, naar de federale staat gaan, waarvoor een akkoord is. Komt er geen akkoord wel dan gaat die bevoegdheid of blijft , bij de gewesten.

Op het einde van die oefening, waar ministeries stilaan terug in functie komen, moet men de grondwet aanpassen aan die nieuwe realiteit.

Ik geloof niet dat de Franstaligen daarmee zullen akkoord gaan, maar dan moeten de onderhandelingen worden opgeschort, en kunnen de Vlamingen de federale staat droogzetten tot de Franstaligen  terug aan de tafel willen. 

Natuurlijk kun je denken aan een onafhankelijk Vlaanderen, maar dan neem je problemen mee die niet te overzien zijn, (de verfransing is niet tegengehouden en rukt zelfs op aan de kust) trouwens iemand heeft gezegd dan bij een onafhankelijk Vlaanderen België ook zal blijven bestaan, en ze heeft gelijk.

Ook is het waar dat  Vlaanderen zich een beetje heeft verenigd, omdat we een gemeenschappelijk doel hebben….meer macht voor Vlaanderen. Ik mag er niet aan denken wat we gaan doen, als we onder elkaar zijn…daar zullen lijken vallen, Vlaanderen is nooit een toonbeeld geweest van eensgezindheid; luister maar eens naar Somers en De Gucht.

Ik weet niet of mijn gedachten daarover helpen, maar we kunnen niet anders meer dan vooruit denken, hoe pijnlijk het ook zal zijn. Ondertussen vrees ik dat door de opwarming van de aarde Vlaanderen te laat zal zijn met zijn dijken bouwen en dat we niet zullen verzuipen in het Frans, maar in het water, als de lucht dan tenminste nog te ademen valt.

Groeten, Michel Stallaert