Politieke onmacht.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Er is maar één woord voor Kafka. Niet dat ik het boek heb uitgelezen, ik haakte af toen ik getroffen werd door het onzinnige ervan. Ik stond er toen zoveel jaren geleden niet bij stil dat dat juist de bedoeling was. Hoe een man zich onderwerpt aan onzinnige administratie en hoe die administratie zelfs niet stilstaat waarom de man wordt ingerekend, maar slechts doet wat  een administratie doet…regels volgen, en wat een individu moet doen….gehoorzamen.

Vandaag mislukt een wereldconferentie voor het redden van alles wat op aarde leeft, omdat iedereen vastzit aan zijn administratieve regels…er moet kunnen gecontroleerd worden is het excuus.. De vergelijking met Kafka, is frappant. Iedereen aanvaart de mislukking, omdat we vinden dat zonder administratie de wereld de afgrond induikt. We willen niet als de andere ook niet wil.Dat we ondertussen zelf voor die afgrond staan, ..dat geloven we niet echt.

Deze namiddag moet ik naar de Colruyt, boodschappen doen en het regent, dus ik zal die km wel met de auto doen, waarvoor heb ik hem anders, maar blijf effe bij de les.

Het is niet dat ik het niet weet, reeds tientallen jaren zie ik tv beelden van een aangroeiend verkeer. Ik vroeg mij toen al af, waar die verbrandings- en ontploffingsmotoren, de zuurstof blijven halen om te kunnen werken. Waar die benzine en diesel vandaan blijft komen, sla me dood. In vragen stellen ben ik goed, maar antwoorden heb ik daarom niet. Nu, ja ik kijk rond en zeg tegen iedereen behalve mezelf, “ik heb het altijd al gezegd…Neen ik heb het niet gezegd, ja misschien in een of ander artikeltje zoals dit…maar verder…neen.

Soms vraag ik mij af, wat er zou gebeuren als het gebruik van de fossiele brandstof  in de weekends alleen al verboden zou worden. De hoeveelheid CO2-uitstoot  moet dan wel verminderen. Fabrieken zouden zoeken naar alternatieven, mensen zouden snel overschakelen naar elektrische, gas of waterstof gestuurde wagens. Aai, dat gaat de politieker, die daaraan meehelpt stemmen kosten.

Als politiekers enkel gedreven worden door stemmenwinst, en spijtig genoeg is dat zo, dan kunnen we die best missen. Gaan we staan wachten op een wet met achterpoortjes, om het establishment, de lobbyers  en de politiekers uit de wind te zetten, of gaan we er zelf wat doen.

Telkens we de auto nemen, zouden we ons tegenover onze buren moeten verontschuldigen. Die glimlach van chauffeurs die in  dure (lees grote en energieverslindende) wagens rijden, als blijkt van hun status, zou mogen veranderen in schaamrood. We moeten beseffen dat onze individuele vrijheid, stopt waar we andere mensen, zeg maar alles wat op aarde leeft, in gevaar brengen, erger nog, waarmee we onszelf en onze kinderen in gevaar brengen.

Dacht u nu echt dat de komende generatie de rekening niet zal voorleggen aan de volwassenen van vandaag? De politiekers van vandaag zullen al lang vergeten zijn, maar de generatie van morgens zal ons met de vinger wijzen. Zullen ze zich niet verzetten om bij te dragen voor  gepensioneerden  de aarde naar de kloten hielpen?

Als regeringen het niet doen, omdat ze niet durven, laat ons dan durven.

Michel Stallaert© 19/12/2009