Een kleine stap,
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Vorige week was ik in Rotterdam. Ik nam er de waterbus, die met de snelheid van een taxi door de haven joeg. Op de Ijzel en de Nieuw Maas is het een komen en gaan van waterbussen en taxis . Ik heb er ook gefietst door het land van beekjes en kanalen naar Kinderdijk, kop in de wind om er naar de 18 windmolens te kijken die in de 18de eeuw en waarschijnlijk later nog, dienden om het sompige land droog te houden. De windmolens pompten het water naar de kanalen, waarin het water hoger staat dan het land. Zowel het moderne Rotterdam met zijn wolkenkrabbers als het natte landschap verraden noeste arbeid, moderniteit ,orde en respect voor het landschap.Hoeveel weten we eigenlijk van onze Noorderburen, en hun gevecht met het water, waarin ze uiteindelijk meesters zijn geworden. Mijn respect hebben ze.
Het verbaast jullie waarschijnlijk niet dat ik naar onze natuurlijke buren kijk, nu het bij ons zo moeilijk blijkt om uit de greep te komen van de Francofonie, van de gijzelingen uit het Zuiden, die de uier niet kunnen loslaten.
Moeten we blij zijn met het België van vandaag, dat ons Brussel de oude Prinselijke hoofdstad der zuidelijke Nederlanden sinds 1531, ontfutselt. Natuurlijk is Brussel vroeger nooit een Vlaamse hoofdstad geweest, maar ze was wel volledig Nederlandstalig, met Brabantse dialecten. De verfransing is er begonnen sinds 1880, toen Brussel, het machtscentrum werd, door inwijkelingen uit Wallonië en Frankrijk. Het Vlaams stond toen niet in hoog aanzien en zo lieten de Brabanders zich gemakkelijk verfransen.
Ik weet niet hoe het overleg met onze Francofone politiekers, zal verlopen bij het verschijnen van dit artikel. Zal er een akkoord zijn dat te kort schiet voor een dynamisch Vlaanderen, zodat er weeral moet worden aangemodderd, of zal er geen akkoord zijn. Hoe dan ook we moeten in Vlaanderen zelf vooruit, er is geen andere weg, en diegene die heimwee hebben naar het oude België zal ik een zakdoek geven. De strijd voor een Vlaamse taal en zelfbeschikking is legitiem, maar is het geen schande, dat we altijd moeten vragen?
Als ik naar Nederland kijk, dat een welvarend en goed georganiseerd land is, ook met zijn problemen, maar met een vaste bedoeling om die op te lossen, dan hoop ik dat wij Vlamingen, stilaan zullen begrijpen, dat het met het Zuiden van ons? land, hoe mooi het ook is, nooit meer goed zal komen. Nederland staat decennia voorop, omdat zij nooit een culturele strijd, met veel tijd en energieverlies, hebben moeten voeren. Zij konden zich bezig houden met de ontwikkeling van hun land, en het klaarmaken voor de toekomst. Wij moeten af van dat excuus, waarbij onze politiekers hun schouders ophalen omdat er niets beters inzat.
Wij, Vlamingen moeten het oude loslaten, en eveneens werken aan de toekomst met een Noordzee die ons rijkdom biedt, waar we windenergie in overvloed hebben, waar we havens bezitten, die onze link met de wereld is. Wie la Belgique wil redden verdoet zijn tijd.
En Brussel dan? Het is verloren voor Vlaanderen, en Vlaanderen moet daar ook niet voor blijven opdraaien. Vlaanderen moet zijn machtscentrum naar zee brengen, daar ligt haar toekomst. De Brusselse Gids zal dan zeggen Ooit was Brussel de hoofdstad der Nederlanden, nu is het hoofdstad van Europa
.
Laten wij die kleine stap naar zelfbeschikking nu maar nemen, zodat we niet het Nederlandstalige achterblijvertje blijven.
Michel Stallaert ©3-9-2010
|