Meningen

 xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Blijkbaar zijn onze middelbare-school-studenten goed bezig, in taal in rekenen niet zo slecht, en eigenlijk mogen we er fier op zijn dat dit zo is. Ja en dan is er stilte, want ze scoren ondermaats waar het betreft politieke en gemeenschapskennis. Ze zijn ook niet zo opgezet met de allochtonen.

Er gaan stemmen op om onze lerarenopleidingen, die kort zijn in vergelijking met de ons omringende landen, te verbeteren. Hier steekt de gedachte achter, dat alle kennis van de school moet komen. Misschien is dat wel zo, want ouders hebben wel wat anders te doen, dan aan tafel het debat aan te gaan over politiek, godsdienst, gemeenschap en migranten…spijtig.

Niet dat wij er geen mening over hebben, maar we hebben  geleerd de controverse uit de weg te gaan. Politiek en Godsdienst, het zijn onderwerpen die taboe zijn. We willen niet dat er iets verandert, terwijl de wereld rondom ons in snel tempo aan het veranderen is. Verandering daar zijn we juist bang zo voor. Waar staan we morgen, zal de euro het overleven,  en wat met de aarde, en wat dan?

Op canvas was er een programma van De Vadder, over België, het zogenaamd plan B, omdat iedereen aanvoelt dat de staatshervorming, het zogenoemde plan A waarschijnlijk ten dode is opgeschreven. Gooi het eens op tafel, vraag eens aan je kinderen wat ze begrijpen van de huidige politiek, hoe het ons leven kan veranderen. Wat weet je er zelf van, is natuurlijk ook belangrijk. Heb je er al eens open kunnen over spreken met vrienden op het werk? Niet, spijtig, want door discutie met anderen leer je veel. Niemand kent het volledige plaatje, en waarschijnlijk blijf je steken bij een of andere overtuiging, zonder te weten waarop die gestoeld is. Maar toch is het belangrijk, en goed om van mening te verschillen.

Mijn kinderen hebben absoluut niet dezelfde mening als ik, (het zijn ook geen kinderen meer) maar ze hebben geleerd over hun mening na te denken, en komen met argumenten, die ik tracht te weerleggen, of tenminste open te trekken tot een groter geheel, of zelfs te vernauwen tot een concreet geval om het beter te begrijpen.

Kinderen zoeken naar een identiteit, willen er bij horen, zeker bij de eigen groep. Wij volwassen die vinden dat je niet te veel moet uitkomen voor je Vlaming zijn, of erkennen dat we ook kinderen zijn van een katholieke beschaving, duwen die identiteit weg. Aan België of Vlaanderen, we kunnen er niets aan veranderen (denken we) en Godsdienst, och laat de kinderen toch zelf kiezen. We gaan alles uit de weg, omdat we politiek correct willen zijn. Niet alleen wij trouwens,  maar ook de media (hoewel een lichte verandering merkbaar is) met als resultaat, dat we ons niet moeten verwonderen dat onze kinderen van toeten of blazen weten, er zelfs niet voor geïnteresseerd zijn.

In de  uitzending van De Vadder, over plan B, kwamen alleen politiekers aan het woord, en De Vadder zelf.. Het is mijn droom om eens gewone mensen uit Vlaanderen en Wallonië, goed ook uit Brussel, de discutie te horen voeren. Juist, daar komt niets van want Vlamingen weten van niets, en kunnen het slecht gezegd krijgen, dus dat wordt een trieste afspiegeling van beleefdheid. Maar, misschien als leraren,  nu eens het debat aangingen over Plan B bijgewoond door hun leerlingen, dat zou toch wel de moeite zijn om mee te maken. Niet dat het tot een oplossing moet komen, maar om leerlingen te laten zien, dat discutie en verschil van mening “gezond” is. De vraag is…durven de leraren een politieke mening hebben?