Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Niesje's dagboek
mijn ervaringen
05-11-2013
dinsdag 05.11.2013
over een rustige dinsdag gesproken...... lukken zal het me niet Vanmorgend uuuuuuuren in de keuken bezig geweest om een zeer lekkere maaltijd voor te bereiden alsook verse pompoensoep gemaakt. Dan afspraak bij de manicuur.... Dan tandarts met zoetie Dan boodschappen met dochter En dan was het plots terug donker want de dag was om Dagen zijn veel te kort... En dat komt m'n rugske én men elleboog niet ten goede natuurlijk. Afin.... Morgen lukt het me misschien wel om het overdag wat rustiger aan te doen .... alhoewel er reeds een boodschappenlijstje klaar ligt, alsook een zeer dringend ziekenkas - bezoek, dus ik vrees dat de voormiddag alweer propvol zal zitten. Na de middag dan misschien..... Naar de avond daar kijk ik wél enorm naar uit : effe gezellig bij praten met men vriendin....oef ! De rest van de week..... beetje vraagteken alhoewel : donderagmorgend komt de huisdokter de griepspuitjes zetten aan mij, m'n zoetie en onze dochter. Onze zoon krijgt die op z'n werk en onze schoondochter die gaat zelf naar de huisarts na haar werk. Met m'n zoetie gaat het 'vrij goed' eigenlijk ; althans dat vind ik persoonlijk. Zo te zien is hij een ietsiepietsie minder moe overdag, maar k'zal nog maar niet te hard of te vroeg 'victorie' kraaien. Verder geen extra nieuwtjes eigenlijk. Dus......tot de volgende
En zo zit dit verlengde weekend er ook alweer op. Hopelijk heeft eenieder er op zijn manier toch van genoten.
Bij ons zit de zoveelste 3daagse chemokuur er ook alweer op en is m'n zoetie momenteel in z'n kei-vermoeiende-fase, wat helemaal niet leuk is, niet voor hem in de eerste plaats, maar ook niet voor mij, want ik kan alleen maar hulpeloos toekijken. Om dat 'hulpeloos' dan toch een beetje een positief karakter te geven, probeeer ik hem langs alle kanten op te beuren en te verwennen. Soms lukt me dat, maar soms ook niet t'Is niet makkelijk. Maar vandaag had hij, ondanks z'n zware oververmoeidheid, toch wat beter en is zelfs, totaal onverwacht voor mij, mee naar de verjaardags-koffie met taart geweest van onze schoonbroer. Normaal moesten we (of ik alleen) daar vanavond naartoe, maar toen hij vanmorgend aanstalte maakte om toch mee te gaan indien het vroeger in de namiddag mocht, heb ik direct contact genomen met m'n schoonzus en uiteraard had ze daar alle begrip voor en waren we op de middag al welkom. Waarom we s'avonds liever niet gingen, is ten eerste omdat dan zoetie zéker niet zou meegegaan zijn omdat er dan de ganse familie, kinderen én kleinkinderen aanwezig zouden zijn, want een beetje te gevaarlijk zou zijn voor hem én uiteraard ten tweede omdat hij s'avonds t'liefst in de zetel zit. Schoonzus had gezorgd voor lekkere patékes en zoetie heeft er zelfs maar liefst twee naar binnen gespeeld ! Ikke dus heel blij want alle negatieve calorieën voor ons zijn positieve calorieën voor hem. Voor zoetie dus een leuke dag ! Voor mij ook natuurlijk want ik was héél erg blij vanmorgend te horen dat hij toch mee naar z'n zus zou gaan. Maar voor mij was het sinds gister iets minder goed..... tja.... gisteravond kreeg ik plots hevige pijn in m'n rechter elleboog - écht een stekende pijn die ik zo met één vingertopje kan aanwijzen, dus geen twijfel mogelijk voor mij : een tenniselleboog! pfffff DIT kan ik écht wel missen nu ! Gisteravond laat toen onze zoon nog hier langs kwam na hun etentje zag hij direct dat er iets niet klopte en kreeg ik direct een IboBrufen voorgeschoteld met glaasje water en een yoghourtje lief hé én een Dafalgan Forte om naast men bed te zetten, moest het vannacht nodig zijn én alsof dat nog niet genoeg was kreeg ik nog een ganse resem goeie raad mee, zo van 'mama en morgen doe je nu eens niets! mama je moet rusten ! mama denk er nu toch eens aan dat je ook wat ouder wordt ! (dit laatste vond ik niet zo leuk ) enfin.....de regels waren hier ff omgekeerd : ik moest naar de raad van m'n zoon luisteren k'Heb wel één ding gezegd : 'en wie gaat er de strijk van jullie was doen??' Over de rest heb ik maar wijselijk gezwegen De nacht heeft voor mij wel een beetje rust gebracht, ook voor m'n arm want vanmorgend was het ietsiepietsie beter maar......die strijk lag te wachten dus vrij snel nadien zat ik hier aan de tafel met een ingepakte ijs-arm (want k'had gelezen dat géén warmte helpt voor tenniselleboog maar wel koeling). Ik voel dat dit niet zo vlug voorbij gaat zijn en ben wel beetje bang dat m'n taken dan in t'gevaar gaan komen. Dat mag niet gebeuren ! Deze week moet de huisdokter langskomen voor de griepspuiten te geven aan éénieder van ons en als m'n arm dan nog niet beter is ga ik er met haar eens over praten en zal ik misschien wél de nodige kinésist-verzorgingen moeten toepassen. We zien wel.... Morgen wordt voor mij een overvolle dagje pfff en die begint al met iets niet prettig : 08.30 afspraak voor tweejaarlijkse mammografie - ik haat het !!! Nadien wordt het leuker en ben ik met onze dochter afgesproken om naar de Antwerpse Boekenbeurs te gaan ; een cadeautje van haar omdat we dit al twee jaar na elkaar doen en het altijd wel erg leuk is. Voor t'slenteren ben ik wel een beetje bang want dat is dan weer niet zo best voor m'n rugske. s'Avonds staat er dan alweer een vergadering in Nieuwkerken te wachten maar gelukkig heb ik daar morgen een chauffeur voor, dus ook dan kan ik toch effe rusten Vanaf dinsdag wordt het dan hopelijk wat rustiger.... Tot zover de laatste nieuwtjes hier. Slaapwel
Tweede chemo kuur dag zit er ook alweer op en dankzij onze favoriete verpleegster is het allemaal alweer toppie verlopen. Wel raar dat die donderdagnamiddag altijd véél langer toont dan de woensdag, ondanks dat het dan van s'morgens is dat we daar zijn. Zal tussen onze twee oren zitten denk ik Zoetie heeft wat gerust in de dagkliniek terwijl ik een beetje bijgelezen ben geraakt. Ik neem gewoonlijk wat lectuur mee waartoe ik thuis nooit de tijd heb en dat maakt de tijdverdrijf voor mij ook aangenamer. Uiteraard gaat ook de nieuwe Tablet van zoetie altijd mee. Morgen is het een feestdag maar desondanks moeten we om 14 uur terug op appèl zijn in t'ziekenhuis voor de laatste baxter van deze sessie ; gelukkig duurt dit maar een dik half uurtje en vandaag kregen we te horen dat het morgen vrij rustig zal zijn daar. Vanmorgend ben ik met zoetie naar t'kerkhof geweest met mooie bloemen voor zijn ouders. Toen we de ingang van t'kerkhof opwandelde vond ik het toch maar raar dat ik dit jaar maar één pot bloemen bij me had. Voorgaande jaren had ik het graf van mijn mama nog (is ook al heel lang geleden) en tot vorig jaar ook nog t'graf van mijn papa. Maar dit jaar werd op dit graf vermeld dat die graven gingen verdwijnen (tja...mijn papa is overleden in 1992; mijn mama in 1976....) Dus ik was er vast van overtuigd dat het graf al opgeruimd zou geweest zijn, maar dat bleek uiteindelijk nog steeds niet te zijn. Tja.....dat gaf me een wrang gevoel tegenover mijn vader en toen heb ik zoetie voorgesteld om wat op een van de banken in t'zonnetje te gaan zitten, terwijl ik in sneltempo naar de ingang van het kerkhof ben gestapt om daar nog een mooie bloempot te kopen. Mijn pa heeft eigenlijk wel chance dat ik zo vergevingsgezind ben...... maar dat is een ander verhaal en over de doden niets dan goed zegt men. Ik hoop voor de mensen die morgen in familiaal gezelschap hun dierbare overledenen in de bloemetjes gaan zetten, dat het ook zo'n mooi herfstweer is zoals vanmorgend. k'Zal er in ieder geval voor duimen. En zo is het voor de werkende mensen nu een verlengd weekend - super ! Doet me denken aan de periode toen ik nog ging werken en enorm uitkeek naar zo'n verlengde weekendjes! Lang....vervlogen....tijden.... Wat staat er hier op t'programma voor dit lange weekend..... Tja....zoetie zal moeten rusten en normaal moeten we zondag naar t'verjaardagsfeestje van onze schoonbroer maar ik vrees dat ik daar wel alleen zal naartoe moeten . Voor de rest is het afwachten wat het weekendje zal brengen ; hopelijk leuke dingen in deze donkerdere dagen. In ieder geval aan m'n lezertjes : een fijn verlengd weekend toegewenst !
Dit is alweer de vooravond van een zoveelste drie daagse chemokuur voor m'n zoetie ..... nieks a te doen natuurlijk en hij is er alweer klaar voor. Om kwart voor 8 morgenvroeg moeten we alweer daar op appèl zijn en de rest wat volgen zal kennen we nu al meer dan twee jaar. Als onze zoon (die deze week thuis is) niet verkouden is tegen morgenvroeg, gaat hij het overnemen van mij, zodat ik bepaalde zaken kan regelen die ook gedaan moeten worden en onze dochter gaat tegen de middag naar haar papa. Zolang ik maar met zekerheid weet dat hij daar niet alleen hoeft te zitten is zo een regeling voor mij ok. Ik begrijp natuurlijk ook de kinderen : als zij dan toch eens kunnen mee gaan met hun papa (wat normaal door hun werk niet gaat) dan wil ik ze dat volledig gunnen! Ik vermoed wel dat alles zal kunnen doorgaan ; zoetie klaagt toch over niets speciaals, dus bloed zal wel ok zijn. Na deze kuur nog éne te gaan en dan alweer tumormerker controle.......ik voel nu al dat het alweer spannende momenten gaan worden ! De bezoekjes aan de tandarts die m'n zoetie de laatste twee weken moet ondergaan, verlopen vlotjes ; nog twee keer te gaan en dan zou alles terug oke zijn. Gelukkig zijn er toch nog dingen waar iets kan aan gedaan worden ! Verder niets speciaals te melden eigenlijk, dus....slaapwel
Zaterdagavond.....weekend ..... rust.... Na de voorbije alweer vrij druk bezette dagen, ben ik blij dat ik nu rustig in m'n zeteltje kan zitten. Zoetie kijkt een film - vrij geschiedkundig 'Nove Zembla' en ik hou me 'rustig' bezig met.... voor hem koffietje maken, puddingske warmen, wasje in- en uit wasmachine, in- en uit droogkast of ophangen a de wasdraad, dus op en neerlopen van zeteltje naar keuken en van keuken naar wasplaats .... dus vandaar 'rustig' tussen aanhalingstekentjes . Naja.....hetzijzo zekers ? Soms vraag ik mezelf af 'hoe hou je t'vol' al ben ik er dan langs de andere kant alweer trots op, behalve als ik écht veel rugpijn heb, dan denk ik soms 'stoppit!' 'ga nu zitten en roep het uit dat je pijn hebt!' maar....langs de andere kant....zolang ik kan, zolang ik regelmatig kan gaan zitten, tja..... wie gaat het anders allemaal doen ??? Zo denk ik dan en tja.... dan 'boeren' we maar verder hé. Maar ik geniet er van als ik zie hoe goed zoetie zich gister en vandaag voelt, en daar hou ik me aan vast en dat maakt me dan sterker in moeilijkere momenten. Vanmorgend moest ik, samen met m'n schoondochter, zoals afgesproken met onze 'chief', in de kiosk v Antwerpen-stad gaan staan. Dit van 10uur tot 14.15uur. Weeral een leuke ervaring rijker en nu kijken we beiden uit naar het in de toekomst gewoon met ons tweetjes te mogen doen want vandaag hadden we, omdat het de 1ste keer was, uiteraard wat begeleiding nodig. Maar.....leergierig dat we zijn én vrij snel alles onder de knie hebben, vinden wij 2 dat we er na éne keer écht wel klaar voor zijn! De vraag is gesteld a onze coach en nu is het afwachten op antwoord...... Zoetie is ook trots op ons en onze zoon uiteraard ook op z'n vriendin en van hen krijgen we alle steun die we nodig hebben. Tot zover de belangrijkste punten van vandaag. Wat brengt morgen : ....rust misschien?? Op den duur durf ik het zelfs niet meer te hopen . Eén ding weet ik wél zeker en dat is dat er een strijk zal liggen......alweer niet zo goed voor men rugske dus misschien toch overwegen om de strijkstoel uit het hoekje te halen We zien wel... Fijne zaterdagavond iedereen en voor morgen een RuStIgE zondag!
Door t'vele werk, t'pijne rugske, de oververmoeidheid etc etc is m'n belofte van zaterdagavond om hier zondagavond reeds te komen bij schrijven, volledig de lucht in gegaan......waarvoor mijn oprechte excuses. Altijd wel goeie bedoelingen, maar ze waarmaken is niet altijd even makkelijk. Genoeg excuses gezocht.......hier ben ik dan ! Als ik even m'n verstand(je) probeer terug te laten blikken op de voorbije dagen, kan ik me herinneren dat ik de zondagnamiddag leuk bezoek heb ontvangen van m'n nichtje met haar man - héél gezellig bijpraten. Maandag overdag was het was- droog- en strijk dag en s'avonds vergadering. Gister morgend heb ik, samen met onze dochter, een garage opgeruimd en gereorganiseerd, dwz : grote opruiming met t'wegbrengen van t'overtollige naar Kringloop & ecopark - een hele klus met ons twee maar......zo zie je maar dat ook wij vrouw(tjes) wat kunnen verzetten. Na de middag hebben we ons zelf beloond met een wandelingetje met onze viervoeter gevolgd door een heerlijk lang terrasje in het zalige najaarszonnetje. En toen daar m'n vriendin nog kwam bij zitten was de ganse namiddag geslaagd ! Gisteravond heb ik dan tot vrij laat visite gehad zodat m'n bedje weeral als geroepen klaar stond in de late uurtjes. En zo zijn we aan vandaag aangekomen : vanmorgend héél veel thuiswerk gedaan - deze namiddag met zoetie naar de tandarts (ocharme) en vanavond was het WW-avondje (voor diegene die me kennen, weten wel waarover dit gaat .... ;-) succes hé M! Maar t'allerbelangrijkste : mijn zoetie ! Zoals ik dus al schreef ben ik met hem na de middag naar de tandarts geweest. Hij sukkelt al enkele dagen met tandpijn en een afspraak hoefde voor hem niet maar gister heb ik daar dan écht wel korte metten mee gemaakt en gebeld en.....hij had geluk want deze namiddag was er een afspraakje weg gevallen, anders had hij nog drie weken moeten wachten. Meestal als je zo met tandartsbezoeken start.....is dat ineens voor enkele weken en zo ook is dit voor hem t'geval en zo staan er de komende twee weken reeds drie afspraken genoteerd op de kalender. Maar wat nodig is is nodig en tandpijn kan hij in zijn situatie wel écht missen als kiespijn . Ik merkte direct bij t'buitenkomen dat dit tandartsbezoekje hem deugd gedaan had. De ontzettend lieve tandartse heeft hem echt met zachtheid behandeld en kwam zeer medelevend over. Dus .....tevreden ! Ondertussen zijn we alweer een weekje verder in de chemo-kuur en zijn vermoeidheid is deze keer ontzettend erg ! De woorden 'ik voel me écht leeg' worden hier dagdagelijks herhaald. k'Vind dit zo vreselijk erg voor hem en t'doet me enorm pijn als ik hem zo zie 'afzien'. Afzien in de zin van zo te moeten lijden, gewoon door oververmoeidheid door de nawerking van de vele en lange chemo kuren die hij al heeft moeten ondergaan. Onmenselijk eigenlijk maja.....wat doe je er aan??? niets ! Normaal vanaf morgen - donderdag - merk ik al vrij snel dat hij uit de vermoeidheidsperiode kruipt ; zeer langzaam maar toch.....vanaf morgen gaat het alweer traag bergopwaarts zodanig dat, als hij boven op de berg staat...de volgende kuur alweer voor de deur staat.... pffffff wreed toch hé ! Gelukkig lijdt z'n nachtrust niet onder al dit leed en slaapt hij soms heel t'klokje rond. Tot zover de laatste nieuwtjes hieromtrent. Vandaag ben ik ook de griepspuiten in huis gaan halen ; nu rest me nog een afspraak te maken met de huisdokter om langs te komen op een moment dat al diegene die moeten ingespoten worden, hier aanwezig zijn ..... geen makkelijke klus Maar nog veel langer kan ik hier toch niet mee wachten, al zegt zoetie zelf om toch effe t'oordeel van de oncologe af te wachten volgende week woensdag omdat we niet goed weten of die spuit, tijdens-na- of voor de chemokuur moet/mag gegeven worden. Dat was het alweer voor vandaag. Groetjes
Alweer een druk bezette maar leuke dagje achter de rug. Vanmorgend zeer vroeg opgestaan want ik ging met onze dochter & mijn broer mee shoppen. Broer had nieuwe bril nodig en ook vrouwelijk advies Véél te vroeg waren we in het shoppingcentra maar dat hadden we bewust gedaan om onze shopp-trip te starten met een goed ontbijt en wat ik niet wist was dat broer zou trakteren - mercie broer Alles goed gepland in de shopping en broer zéér tevreden met hulp bij keuze nieuwe bril. Nu nog ongeveer 2 weken geduld ... Vrij goed waren we iets over de middag terug thuis alwaar ik snel effe bordje soep heb gegeten en me wat verfrist, want tegen 14u kwam dan men schoolvriendin, zoals afgesproken, om samen naar de oudleerlingendag in onze school te gaan. Iets wat zéér zéér lang gelden was.....iets waar we niet wisten wat ons stond te verwachten....en uiteindelijk iets dat dik is tegengeslagen. Meer ga ik hier niet over uitwijden maar ik ben wel van plan om een mailtje naar 'onze' school te sturen met onze negatieve ervaring. Spijtig, maja....gelukkig was de taart lekker (hé M ;-) )!!!? Thuisgekomen maakte onze dochter m'n avondje alweer terug goed door een lekkere maaltijd zo goed als klaar te hebben : bos champignons met pasta in pesto-truffelsaus met gegrilde tonijn ! mmmmnjammiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiie super geslaagd en super lekker ! Zéker voor herhaling vatbaar! Ook voor een lekker dessert had ze gezorgd : formidabel lekker ijs van Jules Destrooper ! hoe moet een mens daar nu 'neen' tegen zeggen ?? Zoetie heeft een mooie rustige dag achter de rug. Vooral rustig want thuis was er niemand en daar geniet hij ook wel van. Gewoon wat tokkelen op z'n nieuwe tablet, wat tv kijken en de weekendkrant lezen. Buiten dat hij moe is gaat het wel zegde hij me daarstraks, dus....da's goed hé! Als ik zo langere tijd overdag van huis ben, dan sms of bel ik hem regelmatig hoor om toch wat op de hoogte te blijven en dat stelt me dan ook steeds gerust hem eens gehoord te hebben. Morgen hoop ik eens een 'rust-dagje' te beleven......k'zal het hier morgenavond komen schrijven of me dit eindelijk eens gelukt is Fijne zaterdagavond en zondag !
Vrijdagavond.... en zo zit deze drie daagse chemo kuur v m'n ventje er ook alweer terug op. Alles is prima verlopen ; zowel gisterenamiddag als vandaag. Gister ben ik met hem mee gegaan ; raar maar waar duurt die donderdagnamiddag altijd langer dan de bijna ganse dag s' woensdags. Hoe dat komt weten we niet, is gewoon gevoel dat we hebben En gister kwam er dan nog bij dat we niet naar ons wel overbekende kamertje 14 konden omdat alles overbezet was ; neen we 'vlogen' naar kamer 2 en die kamer kennen we ook! Helemaal niet zo gezellig omdat de vensters er niet open kunnen en je haast niet naar buiten kan zien, plus dat het er altijd zo warm is. Zoetie had het er ook moeilijk mee ; ik zag dat direct aan z'n manier van doen ; Al na een kwartiertje kreeg ik de IPad en ging hij een dutje doen (kwestie van de tijd wat sneller te laten verlopen zegde hij) . Ondertussen was de kamer 'leeg gelopen' (daar staan drie zetels) en door t'feit dat ik de laatste tijd zo sukkel met m'n rugske heb ik me dan ook maar eens laten verleiden om in zo'n fantastisch goeie zetel te zetten. Wow ! met de afstandsbediening....voetjes omhoog en rugske naar beneden ....zaaaaaaaaaaaalig. En zo heb ik, tijdens dat zoetie dutje deed, rustig bezig gehouden op zijn nieuw speelgoedje - de nieuwe tablet die hij van mij & de kids gekregen heeft. Leuk om zo'n nieuw snufje technologie alweer dieper te leren kennen Vandaag was ik 'vrij van dienst' ; onze zoon had dagje verlof (reeds lang op voorhand gepland om eigenlijk te gaan vissen) maar dat is niet doorgegaan dus die heeft eerst in de voormiddag mij komen helpen om een pompoen van maar liefst 20kg, gekuist en wel in de diepvries te krijgen. Was een heuse job maar ik verheug me om nu allerlei lekkers te gaan klaarmaken met dat mooie oranje pompoenenvlees Daar ik/wij normaal vanavond naar een trouwfeest moesten, en ik uiteraard alweer maar alleen had moeten gaan (door de chemo gaat zoetie nu zéker niet het massa-publiek opzoeken), kwam het nu goed uit dat onze zoon met papa naar t' ziekenhuis kon gaan. Zo kreeg ik de mogelijkheid om toch naar het kersverse bruidspaar te gaan kijken en de plechtigheid in t' gemeentehuis live mee te volgen. Zo'n plechtigheid brengt toch altijd een vleugje ontroering met zich mee amai ! pffff De bruidegom is een héle goeie kameraad van mijn zoetie - wel enkele jaren jonger maar toch - héél véél leuke herinneringen hebben die twee en toen de bruidegom me daar alleen zag afkomen om het jonge koppel te feliciteren, wist hij direct hoe het kwam dat ik daar alleen stond en kreeg hij het even heel erg moeilijk. Met de lieve boodschap van hem dat ik m'n zoetie van hem een hele dikke zoen moest geven en nadat ik toch enkele foto's heb getrokken om thuis te tonen van het mooie kersverse bruidspaar, hebben we dan afscheid genomen en ben ik nog eventjes met een 'vriendin' die daar ook stond te kijken en die vanavond wél naar het avondfeest ging, een lekkere cappuccino gaan drinken. t' Was buiten op terras écht zalig om te zitten - zo eventjes weg van het altijd maar bezig zijn . Terug thuisgekomen waren zoon & papa ook net terug thuis van t' ziekenhuis en was onze zoon, die beloofd had om eens lekker te koken voor ons, reeds druk aan de voorbereidingen bezig. Op het menu stond : verse zelf gegrilde kabeljauwfilets met pastinaak-aardappel-puree en gestoomde worteltjes, overgoten door een mosterd-room-sausje. mmmmmnjammmiiiiie écht geslaagd !! Van zulke dingen kunnen we écht genieten ! En morgen is ook druk bezet : morgenvroeg moet ik al vrij vroeg met dochter op stap om toch op tijd terug thuis te geraken alwaar ik met schoolvriendin heb afgesproken om, na héél véél jaren, toch nog eens een poging te ondernemen en samen naar de oudleerlingendag van onze school te gaan. k'Ben benieuwd wat ons daar te wachten gaat staan - taart en koffie, dat is voorzien en daar kijken we naar uit, maar voor de rest hoop ik toch nog enkele 'oude' schoolvriendinnen te ontmoeten.....we zien wel. En alsof we op culinair gebied nog niet voldoende in de watten worden gelegd de laatste dagen, door onze kinderen, is het dus morgenavond de keuze van ons dochter om iets lekkers klaar te maken. Wat....is nog een verrassing voor ons maar t'komt goed uit voor mij, dan hoef ik toch niet extra vroeger naar huis te komen om aan het eten te beginnen - wat leuk ! Voila......en zo gaan we alweer mooie momenten tegemoet. Momenten waar ik écht van geniet ; momenten in gezelschap van lieve mensen die écht om ons geven en meer hoeft dat niet te zijn! Slaapwel en fijn weekend toegewenst aan al mijn lezertjes en lieve duimertjes !
Wat waren die uren toch alweer spannend vanmorgend !!!! En pas tegen elf uur kreeg ik een verlossend telefoontje met eigenlijk vrij 'positief' nieuws : Uit de scan bleek dat de toestand zelfs geminimaliseerd was, wat wil zeggen dat 'het gezwel' alweer terug was afgenomen, wat onze oncologe zeer goed vond natuurlijk! Dus eigenlijk moeten we zeer blij zijn, en dat zijn we ook, samen met haar, maar er is een maar(tje): als ontsteking door chemo zich terugtrekt (wat de bedoeling is van chemo) waarom gaat dan de tumormarker omhoog (van 9 naar 19). Oncologe zegt : scan's liegen nooit ; tumormarker kan wel al eens onjuist zijn... Dus : wat staat er nu te gebeuren : op dit moment eigenlijk niets. Ze gaat gewoon nog een maand verder met deze behandeling en.....dan wordt er terug een controle tumormarker gedaan (dat zal dan ongeveer midden november zijn) en als die marker dan t'zelfde is gebleven en/of gezakt en/of zachtjes gestegen, dan gaat ze met deze behandeling verder doen en anders gaat ze terug met taxotère beginnen, dat is wat zoetie de allereerste keer heeft gekregen. Hij zelf vindt dat helemaal niet erg want met die allereerste behandeling voelde hij zich eigenlijk nog het best van al zegt hij, dus.....panikeren doen we nu 'nog' niet. De komende vijf weken zijn we alweer terug wat 'gerust' ; dan zal het weer effe spannend zijn met controle marker en die gaat uitwijzen wat er dan staat te gebeuren. Maar al bij al zijn we dus héél tevreden want we beseffen zeer goed dat het wel eens helemaal anders had kunnen zijn. Maar daar denken we nu niet meer aan ! Het is, naar omstandigheden, goed nieuws ! punt uit ! Dus al bij al kon onze dag niet meer stuk en dat merkte ik ook direct bij zoetie - écht zalig hoe hij dan alles ondergaat en hoe zijn humor in 1ste versnelling staat - zalig ! Dus bij deze : dank 2000x aan alle hardwerkende duimpjes !!!! (ik ga ze nog vaak nodig hebben vrees ik) Nu ga ik slapen want t'is een vrij vermoeiende dag geweest en morgen loopt de wekker ook alweer om zeven uur af want dochter heeft me gevraagd om met haar naar de vakbond te gaan om iets te regelen en om daar geen halve dag te moeten doorbrengen sta je daar best een half uur voor de deur voor openingstijd ! Na de middag ga ik dan alweer met zoetie naar t'dagziekenhuis voor dagje 2 v d 3daagse kuur v deze week. Slaapwel
Donderdag was de laatste dag dat ik heb bij geschreven hier, dus weeral t'een en t'ander te vertellen.... Zoals gepland ben ik zaterdagmorgend zeer vroeg naar Aldi gereden om zoetie's beloofde tablet te gaan halen, die daar in promotie stond. Voor zulke promoties moet je vroeg genoeg zijn of je 'fluit' ernaast en om dat te vermijden stond ik daar al om 8 uur aan de ingang, en neen.....ik was niet alleen ! Die tablet had succes ! En zoetie dus heel tevré en is er nu alle dagen mee bezig om hem zo goed mogelijk onder de knie te krijgen. Gistermorgend had ik me opgegeven als hulp voor het organiseren van een brunch en ook dat is allemaal positief verlopen ; t'was wel vrij vermoeiend, zeker voor men rugske waarmee ik al lange tijd klachten heb, klachten die maar niet verbeteren maar som écht erger worden... Als het zo blijft zal ik toch nog eens naar de kinesist moeten gaan vrees ik. Vandaag heb ik alweer iets gedaan wat men rugske helemaal niet ten goede komt : samen met onze zoon de hout-voorraad aangevuld ; dwz : hout klieven en wegvoeren naar houtmijt alwaar het moest gestapeld worden en nadien alles opkuisen ! En vanavond had ik dan een etentje hier thuis want onze dochter was jarig ! Al bij al dus allemaal zeer vermoeiend maar zéér geslaagd en dat is wat telt ! De scampi's in curry saus met frans brood waren zeer lekker en t'dessert : chocoladepudding was ook zeer geliefd ! En zo zijn we morgen alweer dinsdag (vandaag eigenlijk want t'is alweer veel te laat op hier nog te zitten tokkelen). Wat staat er op t'programma : héél misschien een dagje voedingssalon op vraag van onze dochter, maar.......dat zal écht van men rugske afhangen ! En dan komt DE spannendste dag v d week eraan !!!! Ik durf er nog niet aan te denken pffff ; m'n maag doet raar als ik er wél aan denk ! Ik heb zeer veel dikke duimpjes nodig voor woensdag want dan krijgen we de uitslag van de scan die vorige week genomen is. Ik haat ze écht die dagen !! Ik ga het nooit nie leren !!! Zoetie is wel héél erg moe pffff ; t'zijn écht vermoeiende dagen voor hem en dit waarschijnlijk allemaal door die kl* chemo ! En uiteraard zit hij met z'n gedachten ook bij woensdag. Gelukkig heb ik gezien vandaag dat hij toch ook wat genoten heeft van het kleine verjaardagsetentje dat ik georganiseerd had voor onze dochter (scampis in curry met look en frans brood) overheerlijk! Met als aperitiefje een Italiaanse cava en als dessert chocoladepudding op vlaamse wijze - Zoetie heeft goed gegeten .... I watch... Ik ga nu ook slapen want mijn rugske kan niet meer. Laat ons hopen dat ik hier woensdagavond vrij gunstig nieuws kan schrijven ! aub aub aub !!! Slaapwel....
k'Ben één en al zenuwen.... k'Ga geen oog dicht doen vannacht of héél onrustig slapen en vaak wakker worden.... Ik Haat Dit ! Wachten....denken...Angst... het is zo onmenselijk !!! echt....Ik Haat Dit Zooooo ! Met onze kinderen durf ik er niet te veel over praten, want ook zij hebben het er alweer moeilijk mee ; ik merk dat....ik zie dat aan kleine dingen. Met zoetie praat ik er ook niet over. Hoogstens : 'welk uur moet je er morgenvroeg zijn' en 'hopelijk laat ze (onze oncologe) niet AL te lang op haar wachten' .... verder wordt er met geen woord over gepraat en merken we dat iedereen zoiets heeft van 'we zien wel....' ; maar IKzelf heb het daar moeilijk mee met 'we zien wel', ik wil het NU weten, ik wou het al vorige week weten ! Maar ik moet 'braaf' zijn en me erbij neer leggen dat ik niet de énige ben die dit moet ondergaan (alsof ik dat niet weet!) maar dat zijn geen 'troostende' woorden nu, neen ! Enfin.....wat nut heeft het me hier zo druk te maken ???? nieks nut ! Ik vraag één ding : duimpjes aub !!!! héle hardwerkende duimpjes !!!???? please!bitte!aub???!!! Tot morgen.
Eigenlijk is het al vrijdagmorgend en zit ik alweer veel te laat nog voor m'n laptopje... Maar heb vrij laat bezoek gehad vandaag en nadien nog wat afgezonderd geleefd in m'n wasseretje beneden zodoende dat ik maar pas vrij laat men mailbox en facebook heb kunnen nakijken en ordenenen. Ondertussen ook nog naar televisie gekeken zodoende dat het nu alweer 01 uur is Maar toch wou ik hier ff komen bijschrijven over de leuke stressige voorbije dagen Doordat onze dochter, door onvoorziene omstandigheden, van de ene dag op de andere, zonder werk kwam te zitten, slorpt zij wel de meeste deel van mijn tijd op, wat ik uiteraard helemaal niet erg vind, maar 'het is toch plots terug een ander ritme van leven hier. Ondertussen is ze wel vlot aan het solliciteren en hoopt ook dat er vlug iets anders uit de bus zal komen, maar ondertussen doet ze natuurlijk leuke dingen waartoe je niet komt als je een full-time job hebt. 'mama doen we vandaag of morgen eens dit of dat....;' en tja....wat kan ik dan zeggen ? Gister hebben moeder en dochter hier serieus hun grenzen verlegt door samen met mijn auto naar de autocontrole te rijden. Voor mij altijd een échte 'mannenwereld' maar nu behoort het sinds gister dus ook tot mijn kennis van zaken. Algemene opinie : al bij al is het meegevallen - t'grootste probleem voor mij alleen zou zijn het volgen van de kei vlugge licht-bevelen pfffff ; onze dochter heeft dat prachtig gedaan ; én.....ik ben er door ! zonder gaatjes ! Gister avond had ik 'unit-vergadering' en ook dat was leuk. Op t'programma stond de brunch van aanstaande zondag - allemaal handen uit de mouwen ! Vandaag ben ik dan samen mét zoetie inkopen gaan doen. Hij is mee gereden omdat we naar een héél speciale winkel zijn geweest, waar je een speciale kaart voor nodig hebt en met nog andere stricte reglementen. De reden om naar die winkel te gaan is omdat onze zoon had gevraagd om vanavond hier een door hem nieuw aangeschafte 'rook-kookpot v Demeyere' uit te proberen. En vermits er overeengekomen was om zalm klaar te maken is er geen beter adres dan die ene winkel! Zoetie gaat daar zeer graag naartoe en had me reeds begin deze week gezegd 'als ik me goed voel, ga ik mee' en ja t'is hem gelukt ! Leuke uitstapje met leuke koffiepauze daar ter plekke, en zelfs een hapje (zoetie lasagna en ik een gezonde Italiaanse bol) Vanavond werd dus het nieuwe apparaat hier uitgeprobeerd en het resultaat was overweldigend lekker én gezond! Gerookte zalm met wortelpuree in de oven ! - mmmmmmnjammmiiiiiieeeee - een échte aanrader !!! Dus....iedereen tevreden (ook van m'n dessert : gewone alledaagsje lekkere pure chocoladepudding ) Dan is er nog genoten van een digestifje én de nodige koffietjes en zodoende tikte de klok de gezellige tijd weg en is het nu de allerhoogste tijd om in men bedje te kruipen. Morgen is het........Pet-scan dag voor m'n zoetie ; op zich niets ergs of pijnlijks ; alleen wat vervelend omdat hij nuchter moet zijn en het onderzoek toch een goed uur in beslag neemt. En dan......heb ik héél véél hardwerkende duimpjes nodig.......en is het nog afwachten tot woensdag ! Hopelijk niet al te veel slapeloze nachten..... slaapwel....
Deze nieuwe week is alweer twee dagen gevorderd en ik sta hier dus alweeer achter met bij schrijven Ik ga hiervoor geen excuses zoeken, heb het gewoon soms veel te druk .... Zondag, eergister dus, heb ik dan eindelijk met m'n jarige vriendin kunnen afspreken om haar persoonlijk te kunnen feliciteren en haar mijn cado-tje te overhandigen. Ik had een mooi foto album gemaakt via internet ; de 1ste keer dat ik zoiets doe, en zonder blozen kan ik zeggen dat ik terecht heel erg fier ben op het resultaat ! En dat vind ik niet alleen maar allen die het boek ingekeken hebben dus......ben ik nu gestart met een boek te maken over de 1ste gezinsvakantie vorig jaar naar de mooie Elzas. Ook hier wil ik iets héél moois van maken en daar kruipt tijd in maar dat vind ik niet erg. Zodoende ben ik dus met m'n vriendin een leuk terrasje gaan doen en t'was nog zalig in t'warme zonnetje ! Gister maandag heb ik dan eindelijk m'n 'oude' schoolvriendinne ontmoet want ook dat was, door omstandigheden ook alweer langer geleden dat normaal. Gelukkig heeft ook zij daar alle begrip voor en hebben we dan véél bij te babbelen. Ook m'n zoetie was blij ze hier nog eens te mogen ontmoeten. Ondanks de vervelende nevenwerkingen van oververmoeid zijn, heeft hij toch graag bezoek hoor. Nadien ben ik dan met haar enkele boodschappen gaan doen en dat hebben we ook mooi afgesloten met alweer een zonnig terrasje ! Gisteravond was het dan 'beauty-avond' voor onze viervoeter ; zo 2keer per jaar gaat ze naar een hondenkapsalon om haar eens een goeie onderhouds- en verwenbeurt te geven. De dame die dat doet is de echtgenote van een bekende BV, maar buiten dat is ze een super honden-trimster en een super dierenvriend. Onze viervoeter voelt zich daar ontzettend goed. Tijdens die verwenbeurt ben ik met onze dochter 'alweer' gezellig een hapje gaan eten - een kleinigheidje hoor maar toch leuk om wat bij te babbelen. En vandaag werd me dan vanmorgend door haar gevraagd of ik zin had om eens mee naar de Nederlandse kust te rijden om daar samen met onze viervoeter én de viervoeter van haar vriend (een pup v 7 maanden) een goeie stevige herfstwandeling te gaan maken. Uiteraard interesseert me zoiets altijd wel maar toch wou ik eerst even overleggen met m'n zoetie. Nadat bleek dat hij daar helemaal geen bezwaar tegen had ben ik dan vanmorgend mee vertrokken richting Cadzand. Wat was het een prachtige zonnige dag daar ! De temperatuur voelde alsof we putje zomer waren ! Ongelooflijk zo lekker warm ! En die twee viervoeter-vriendinnen hebben zich kostelijk geamuzeerd. Uiteindelijk was de pup véél aktiever en speels dan onze prinses van 5 jaar maar toen ze beiden moe waren van het vele rennen in en uit de zee, in het losse warme zand, waren het écht twee voorbeeldige huisdieren met zeer veel bekijks en vraag van 'mag ik ze eens aaien' . Cadzand is écht een honden-geliefd Hollands dorpje - een échte aanrader ! Uiteraard hield ik ook constant de ganse dag contact met het thuisfront, want wat ik ook doe....waar ik ook ben, zoetie zit altijd in m'n kopje en ook onze dochter vroeg me regelmatig : 'mama....papa nog gehoord?' .... Midden in de spits van de avond zijn we dan veilig en goed thuis geraakt alwaar ik zoetie uitgebreid verslag heb uitgebracht tijden de voorbereidingen van het avondeten en nadien volgde een gezellige tv avond bij de toch goed verdragende warmte van het knetterende haardvuur. Morgenvroeg staat er voor mij een kappers-afspraak op het programma - na de middag een 'vakbonds-afspraak' met dochterlief en s'avonds voor mij een 'unit-vergadering' dus alweer een goed gevulde dag. En over de dagen nadien komt er later wel alweer een verslagje hier. Zoetie zit momenteel alweer in z'n moeilijkste dagen en dat merk ik direct. Ondertussen ken(nen) ik/we het maar al te goed.... Vandaar dat hij best ook zeer veel rust wat hij ook doet..... ik ben zo trots op hem... Aanstaande vrijdag spookt ook in ons hoofd : dan wordt de Pet-scan genomen - niets ergs op zich maar nadien in spanning wachten op de uitslag.... .....wordt vervolgd....
Zaterdagavond. Ondertussen is de 'rust' hier wat weergekeerd ; daarmee bedoel ik dat al het 'minder goede nieuws' door iedereen is gerelativeerd en ieder op zich heeft het een plaatske gegeven in zijn/haar omgang met gans deze kl**situatie. Ook ikzelf.....niet makkelijk maar we moeten verder. Klinkt misschien makkelijk maar geloof me......tranen,wanhoop,angst,boosheid......dit zijn maar woorden maar achter ieder woord schuilt héél wat emotie !! Het is omdat m'n zoetie zelf zo ontzettend moedig is en blijft dat ik het zo heb kunnen plaatsen, maar tot de 16de van deze maand (uitslag pet-scan) zal ik niet gerust slapen.... Ondertussen zit deze 3daagse chemo kuur er ook alweer op en kunnen we ons alweer voorbereiden (al is dat onmogelijk) op de herhaaldelijk terugkomende nevenwerkingen. Vandaag was hij al zeer moe ; na de middag heeft hij, naar eigen zeggen, zeer goed geslapen, zodanig dat hij zelfs nu nog tv zit te kijken (spannende 'Bond-film' ) Ook eten doet hij volgens mijn nauwlettend oog, vrij goed ! Ook al zegt hij dat zijn smaak er zeker niet op vooruitgaat .... Zijn moed haalt hij, mijn inziens, ook uit de goede gesprekken die hij de laatste twee dagen nog in t'dagziekenhuis had met het verplegend personeel. Zij hebben dagdagelijks ervaring met stijgende en dalende tumormerkers en volgens hun zeggen is '19' helemaal niet om ons zorgen te maken ! Uiteraard is een stijging niet leuk, dat bevestigen die ook wel, maar ook dat we zeker niet moeten panikeren (waar hebben we dat nog gehoord....) Wat mij 'gerust stelt' is dat zoetie niets meer voelt, ttz....voor hij ziek is geworden voelde hij ook niets en dat is het gevaar aan deze ziekte, maar enkele maanden geleden had hij toch pijn in z'n zijde - net daar waar de tumor zit - maar die pijn is totaal verdwenen ; mag ik daar dan niet uit afleiden dat dit een positief teken is ???? Op den duur weet ik het natuurlijk ook niet meer, maar de kleinste strohalm daar hou ik me aan vast! Nu gewoon proberen van de komende 11 dagen het beste te maken - niet AL te veel a te denken - niet AL te veel te panikeren ......... niet simpel, maar toch het beste ! Vandaag was het voor mij een leuke namiddag want voor m'n verjaardag had onze zoon me beloofd om te gaan shoppen voor een bedrag door hem toegekend - k'voelde me de koning(in) te rijk ! Ik had opdracht gekregen om al eens wat na te denken over nuttige cadeau-tips, maar zoals ik meestal pech heb, is er nog maar één ding van m'n lijstje kunnen geschrapt worden. Uiteraard geen probleem - er wordt een 2de dagje gepland om verder te shoppen. Niet dat ik zo'n moeilijk iemand ben, maar dit aanbod vond ik zo uniek en leuk, dat ik het bedrag dat me wordt toegestaan niet zomaar wil 'opbrassen' neen ! Ik wil iets unieks daarvoor kopen zodat ik nadien met grote fierheid kan zeggen : 'dit heb ik v mijn zoon & zijn vriendin gekregen!' Morgen, zondag...... k'heb nog een verjaardag goed te maken van m'n vriendin ; iets wat er door de drukte v d voorbije dagen niet is kunnen gebeuren. Vermoedelijk ga ik dat morgen goed maken - hangt beetje van zoetie z'n toestand af, maar k'denk wel dat het gaat lukken. Vandaag had ik weer vrij veel last van m'n rug - de laaste dagen verbijt ik soms de pijn, maja......t'is nu écht niet de moment voor mij om rust voorgeschreven te krijgen hoor ! Ik probeer al een beetje aan m'n houding te werken, dus dat is toch al een begin hé ;-) k'Ben benieuwd naar de verhalen van m'n schoolvriendin ; die heeft al enkele dagen ervaring met de rugkliniek - wie weet moet ik daar ook maar eens naartoe gaan ??? We zien wel....
Nu ga ik ff mee van 'Bon' genieten Fijne zaterdagavond iedereen en tot de volgende !
Baaldag vandaag !!!! Zoetie mocht om tien uur bellen voor de uitslag van de tumormerker en dat nieuws was niet zo goed. De merker is alweer gestegen van 9 naar 19 ..... je kan je dan wel indenken dat je dag naar de kl** is na zulk nieuws alhoewel er ons op t'hart is gedrukt, door onze oncologe zelver : 'géén reden tot paniek ! helemaal niet !!!' .....makkelijk gezegd hé ! pffffff Zoetie heeft natuurlijk nu t'gevoel alsof de laatste twee maanden niets hebben opgeleverd , maar ook dat mag hij zo niet bezien is er ons gezegd ! (alweer makkelijker gezegd dan gedaan. Toen hij aan het bellen was zaten ik en onze dochter naast hem.....ik met 'fingers crossed'....onze dochter met haar handjes gevouwen...... Al vrij snel hoorden we dat het niet goed was maar men zoetie bleef zo rustig.....zo aandachtig luisteren.......géén ongeloof in zijn stem maar alweer die kracht om door te vechten ! ongelooflijk ! Nadien heeft hij ons rustig verteld wat er is gezegd geweest : oké....ze had ook liever beter nieuws gebracht, dat gaf ze toe maar, geen reden tot paniek. We gaan gewoon wachten op de resultaten van de pet-scan en aan de hand daarvan gaat ze beter weten wat er aan de hand is. t'Verplegend personeel in het dagziekenhuis, waar men zoetie vandaag mee gepraat heeft, en die toch dag dagelijkse ervaring daarmee hebben, hebben hem & onze zoon na de middag toch wat geruster gesteld ! De pet-scan zal genomen worden volgende week vrijdag 11.10 en de uitslag en bespreking daarvan zal gebeuren op woensdag 16.10. Ikzelf ben dus vandaag niet mee naar dagziekenhuis geweest want onze zoon.....die het ook enorm moeilijk heeft met de situatie van z'n papa, die kon vandaag niet gaan werken en door de vele overuren die hij de laaste weken geklopt heeft was het nemen van een dagje vrij geen enkel probleem. Zo heeft hij dus besloten om met papa mee te gaan en kon ik hier men werk verder doen. Ik vond het goed idee dat hij met papa zou mee gaan ; hij heeft het al moeilijk genoeg en het praten met het verplegend personeel heeft hem toch ook deugd gedaan, dat zag ik bij thuiskomst. Dus......de grootste angst-storm is hier alweer gaan liggen en we hebben allen besloten om rustig de resultaten van de pet-scan af te wachten. Wa kunnen we tenslotte meer doen ???? niets !!! zo simpel is het ! En onze dochter heeft ons moeilijke dagje ook mooi afgesloten door een uitstekend keukenprinsesje te zijn vandaag. Ze had me beloofd om ons vandaag op z'n italiaans te verwennen en daar is ze met grote ondersheiding in geslaagd !!! Dikke proficiat en voor herhaling vatbaar ! DAT zijn momenten in ons gezin die we koesteren ...... Zoetie is al vroeg gaan slapen en ik zit wat tv te kijken maar kan men aandacht er moeilijk bij houden dus......k'ga me nu een beetje met m'n foto's bezig houden. Ik ben namelijk aan t'proberen een mooi vakantieboek in elkaar te steken over onze vakantie van vorig jaar in de Elzas en als die mooi lukt dan is Normandie aan de beurt en als laatste uiteraard de Provence !!! Leuke zin-verzettende bezigheid voor mij ! Slaapwel en toch aan al die dikke duimpjes dankjewel !!! k'Ga jullie toch nog nodig hebben hoor ;-) Slaapwel....
Eerste dag van de 3daagse chemo kuur van m'n zoetie zit er alweer op. Onze oncologe was deze keer zelf een beetje ziekjes maar met het nodige beschermingsdoekje voor haar mond heeft ze ons toch te woord gestaan. Zoetie z'n bloed was alweer, ik citeer haar woorden : 'perfect' om met de chemo te beginnen. Wél is er vandaag ook een tumormerker test geweest maar daarvan weten we de uitslag pas morgenvroeg........ (dat wachten alweer vind ik écht verschrikkelijk!) Dus vrij goed op tijd zijn onze welgekende lieve verpleegsters met alles kunnen starten, zodat we op een vrij mooi uur alweer terug thuis waren deze namiddag. In de dagkliniek zelf is eigenlijk, voor mij althans, de tijd gevlogen. Gewapend met een volle mand kranten (waarvoor ik hier thuis nooit de tijd heb om ze te lezen) én een mooi boek waarvan ik ontzettend in wegdroom met als titel 'een jaar in de Provence' én een lekkere picknick voor s'middags én zoetie met z'n laptop, hadden we dus genoeg materiaal nodig om onze zinnen te verzetten. Maar deze keer werd er vrij veel gebabbeld op de kamer - dat heb je met praatgraage mensen - en m'n zoetie babbelt ook graag, dus geen probleem. Tegen 11.30 is onze zoon toegekomen en iets nadien stond er leuk bezoek - namelijk de weduwnaar van een in juni overleden lotgenote van m'n zoetie ; altijd leuk om die man terug te zien ! Vanavond was een vrij rustige avond. Na het maken van een heerlijke champignon-omelet voor zoetie (hij had daar zin in) en het wegwerken van de afwas, was het voor ons twee eindelijk rust in de zetel. Je doet wel niet veel op zo'n kuur-dag, maar toch is dat op d'een of d'ander manier erg vermoeiend - vooral voor m'n zoetie natuurlijk. En nu volgen er alweer enkele bang afwachtende uren, dagen, weken pfffffff ik haat het écht waar !!!! Morgenvroeg weten we al wel iets meer - duim duim duim aub dat tumormerken goed mag zijn !!! Want meestal als die goed is....is de rest ook vrij goed. En met 'de rest' bedoel ik de nakende Pet-Scan die moet genomen worden volgende week vrijdag ! Van het woord 'Pet....' griezzel ik al, laat staan de dag zelf en de dagen daarna .... ik mag er écht niet aan denken !! De uitslag van die scan gaan we pas weten bij de volgende chemo-kuur, dus dat is binnen 14 dagen! Hoe ga ik dat volhouden ???!!!!! Ik weet het niet ! Zoetie is er alweer vrij gerust in. Toen ik v d verpleegster hoorde dat we pas de 16de de uitslag v d scan gaan weten, knikte hij vrij geruststellend dat dat geen enkel probleem was voor hem. Hoe doet hij het toch !!!!???? Ikzelf probeer dan maar nieks te laten merken van mijn reeds opkomende ongerustheid, maar hij kent me zo goed dat hij dat wel merkt en hij mij probeert gerust te stellen met de woorden 'dat is toch niets!' waarmee hij het wachten bedoelt. Enfin......of ik er nu over zaag, zeur, klaag of doordram......t'is nu zo. Ik ga proberen flink te zijn maar m'n vriendinnen in de buurt hier die gaan het het beste aan mij merken Dus......M en M..... bereid jullie maar al voor ;-) t'Leuke nieuws hier is dat onze dochter bekend heeft dat ze terug een relatie heeft / Ik had al een vermoeden want iemand die verliefd is die huppelt rond zoals een veulentje in de wei, en dat doet onze dochter dus ook t'Is pril maar mooi en ik gun haar het aller allerbeste én de liefste man van deze wereld !!! Want dat verdient ze! Ook is ze momenteel volledig weg van alles wat met Italië te maken heeft : de taal vooral én de voeding ! Grappig om ze bezig te zien ! Gister is ze bij haar vriend gaan kokkerellen : een volledig italiaans menu en morgen gaat ze ons verrassen ! Super hé ! Ik kijk er naar uit. Zo heb ik morgen eens geen kook-kopzorgen Wat de pot gaat schaffen weet ik 'nog' niet ; maar wat ik wel al gezien heb dat is dat er in de ijskast een kistje staat met prachtige boschampignons & een échte truffel!!!! Njammmmmiiiiiiie! Wordt dus vervolgd..... Morgen 2de chemo-kuurdag voor zoetie, dat wil zeggen gans de namiddag in t'dagziekenhuis. Morgenvroeg.......hopelijk snel goeie uitslag over tumormerker !!! Aub duim duim duim duim !!! ???????? (dank!) Dan ga ik sebiet toch proberen de slaap te vinden, maar t'zal al piekerend worden vrees ik...... Slaapwel
zondagavond is het nu. alweer een weekendje voorbij Een écht mooi zonnig herfstweekendje - gewoon zalig in het zonnetje ! En daar heb ik dan ook een klein beetje van genoten, zo samen met zoetie toch even in de tuin gezeten (na lang aandringen, want zo'n een zonneklopper is zoetie niet hoor) maar nadien moest hij toch toegeven dat het zonnetje deugd deed .....(mannen hé ;-) ) Voor de rest was het voor ons een zeer rustig weekend - een kinderloos weekend Ondertussen is onze zoon reeds terug van een welgeslaagd mooi maar zeer vermoeiend familieweekend in de ardennen. Zijn vriendin komt uit een nogal vrij groot gezin met dus vele kinderen en kleinkinderen, en ieder jaar in de maand september huren haar ouders een wreed groot weekendhuis ergens in de ardennen. Deze keer was het, volgens onze zoon, een mooie vakantiewoning voor maar liefst 22 personen ! Niets teveel eigenlijk als je weet dat zij met 18 personen zijn Onze dochter die heeft me zo juist een smsje gestuurd dat ze momenteel op de luchthaven staat in Sardinië. Daar stijgt ze sebiet om kwart na 8 op richting Belgie. Ik vermoed dat er daar weer traantjes gevloeid zijn bij het afscheid.... En zo zijn we vanaf morgen alweer terug allemaal samen en dat geeft voor mij althans een best goed gevoel Voor onze dochter komen er spannende, afwachtende drukke sollicitatie weken aan ; hopelijk heeft ze snel geluk om ander werk te vinden ! Deze week is het ook alweer 'chemo-kuur' dwz woensdag, donderd en vrijd moet men zoetie alweer z'n baxters met chemo krijgen. Zo oneerlijk allemaal pffff .... nét nu hij zich eindelijk terug ff wat beter voelt, na een week toch miserabel te zijn geweest pffff ; het maakt me soms écht bang ! Ik ga 'proberen!' er nog niet te veel mee in men hoofd te zitten (dat lukt me toch niet, maja...) en morgen en overmorgen nog wat genieten van het mooie weer dat er voorspelt is en zodoende toch m'n zinnen wat verzetten. Hoe ik dat ga doen, weet ik nog niet, want met onze dochter in de buurt is dat afwachten Voila.....tot zover alweer t'laatste nieuws....
Ondertussen is hier de rust alweer weergekeerd en zijn de vele emoties alweer onder controle. Dochterlief is deze avond vertrokken naar haar vriendin in Sardinië en heeft me net ge-smst dat ze goed zijn aangekomen. Hopelijk kan ze de komende dagen wat tot rust komen en haar zinnen wat verzetten en ook haar batterijtjes wat opladen om volgende week met de nieuwe sollicitaties van start te gaan. Gelukkig zijn er al enkele mooie aanbiedingen opgedoken, dus.....het duimen en wachten in spanning kan dan van start gaan. Ik mis ze toch alweer - ook dit zal ik nooit niet leren.....afscheid nemen is voor mij altijd zeer moeilijk ; maar ik gun het ze zo van harte !! De rit naar Charleroi was voor mij de allereerste keer en onze zoon was de chauffeur van dienst. Man man man op de ring van Brussel.......dat is daar toch écht niets voor mij hoor ! pffff Ik was mee gereden om te vermijden dat hij nadien alleen had moeten terugkomen. Hij heeft tenslotte al een vrij zware week vroege-shift achter de rug en ik had niet graag dat hij in slaap zou gevallen zijn, dus een babbel was wel welkom denk ik. Hier is het ook nog steeds een mooie nazomer maar in Sardinië is het nog altijd volop zomer met temperaturen van 29° ! Wat zal ze weer mooi bruin zien als ze terug komt ! Met zoetie gaat het stilletjes aan alweer een beetje beter, ook dat merk ik. Eten doet hij vrij goed (en slapen ook) ; ja de vermoeidheid speelt hem nog steeds parten maar al bij al klagen we niet (of weinig) En vanaf morgennamiddag zijn we dan kinderloos..... Ook onze zoon met z'n vriendin trekken op weekend - deze keer op familieweekend ergens in de ardennen vrij ver aan de Franse grens. Dit doet hij met de familie van zijn vriendin ; die zijn met vele kinderen én kleinkinderen en ieder jaar deze periode organiseren de mama & de papa dit weekendje. Dus voor ons wordt het rustig ; dat mag ook eens ! Maar in ons hoofdje (in t'mijne althans) zal het niet zo rustig zijn, want in gedachte ben ik bij hen.
Wat begonnen is als een mooie zonnige gezellige shoppingdag met m'n schoolvriendin, is geëindigd in een minder leuke dag. Gelukkig niets met m'n zoetie, alhoewel die in z'n minder goede dagen zit zo na de chemo kuur - gister zeer moe en vandaag er ook nog wat misselijkheidsgevoel bij. Maar door t'vele rusten overdag ging het daarstraks alweer een ietsiepietsie beter, t'is te zeggen : hij heeft zeer goed gegeten en gesnoept ; k'had hem lekkere verse chocoladepudding gemaakt - momenteel zijn lievelingseten. Hopelijk duren die vervelende dagen niet al te lang meer want zo zie ik het écht niet graag - ik sta dan alweer zo machteloos toe te kijken en k'kan hem alleen maar de raad geven om veel te rusten. Ik wou er zelfs m'n shoppings momenten voor verzetten maar na herhaaldelijke voorstel vond hij dat écht niet nodig, integendeel : hij vond dat ik van de laatste mooie zonnestralen moest gaan genieten - lief hé ! Met schoolvriendin was het best gezellig en het zonnetje deed enorm veel deugd !! Terug thuisgekomen zag ik dat zoetie zich aan z'n belofte van te rusten had gehouden en lag hij zalig te ronken in de zetel terwijl onze viervoeter naar tv aan t'kijken was - de omgekeerde wereld. Na enkele uurtjes kreeg ik dan plots telefoon van onze zoon - dat vond ik op zich helemaal niet vreemd, ook al had ik hem nét daarvoor nog op de straat gepasseerd. Hij vroeg me om even te gaan zitten......zijn zus was bij hem. Uiteraard schrok ik ! Wat is er gebeurd : zus (onze dochter dus) is ontslagen vandaag op haar werk ! Toen ik dat hoorde moest ik toch wel écht effe gaan zitten want dit kwam écht wel als een donderslag bij heldere hemel. DIT had niemand zien aankomen ! De reden dat ze bij haar broer was was om raad te vragen hoe ze dit hier thuis best zou komen te vertellen om zo weinig mogelijk haar papa overstuur te maken. Na het telefoontje en nadat ik haar papa had ingelicht (welke uiteraard ook erg geschrokken is) heeft hij haar direct een smsje gestuurd dat ze zich geen zorgen hoeft te maken, dat we haar zoals altijd zullen steunen en dat gans dit gebeuren betekent dat dit bedrijf, waarvoor ze zich al die tijd met hart en ziel heeft ingezet, haar niet verdienen ! zo simpel is dat bij mijn zoetie ! En vanaf die moment is hier al de ganse tijd een geschiedenis zich aan het herhalen want ooit....lange tijd geleden, heb ik nét hetzelfde meegemaakt : op staande voet, zonder maar één nuttige begrijpbare reden maar alleen met idiote belachelijke excuses van 'je bent te stil - je moet je meer als een bich gedragen - je zondert je af - je draagt nooit eens een rokje ! (ja écht waar !!!) en nog zoveel meer stomme onbegrijpbare kl** excuses die noch kant noch wal raken! Tranen zijn hier de laatste uren overvloedig gevloeid ; tranen van onbegrip, van boosheid, van verdriet ! Zo hard gewerkt - altijd voor iedereen klaar gestaan - een positieve evaluatie achter de rug - gister nog gefeliciteerd met een soort van deadline die ze toch gehaald heeft door het harde werken en vooral door het positieve volbrengen van die opdracht en nu....vanmorgend....vergadering gedaan - iedereen mocht de zaal verlaten alleen zij werd gevraagd om te blijven. Ze vertelde ons dat ze dit in eerste instantie niet begreep tot ze zag dat haar 2de chef binnenkwam - toen wist ze hoe laat het was ! Nét zoals ik, vele jaren terug, heeft ze zich sterk gehouden....gunde ze deze twee alleen maar carrière dorstige mannen geen traan en aanhoordde ze met pijn in gans haar tere lichaampje de onnozelste en belachelijkste excuses waarvoor zij gevraagd werd het bedrijf te verlaten met als opdracht : 'als jij het ons niet moeilijk maakt zullen wij het jou ook niet moeilijk maken!' Man man man !!! wat een klote-wereld !!!! Waar is die tijd dat mensen van school kwamen en ergens begonnen te werken tot aan hun pensioentje ????? Die tijden zijn vervlogen tijden en bestaan blijkbaar niet meer - hoe goed je je ook inzet ! Wat je capaciteiten zijn telt niet meer, wél je privé leven én je kleding (voor mannen blijkbaar héél erg belangrijk!) !! En als je daarover weigert uit te wijden kan je maar best opstappen ! ....ZIELIG !!! Ondertussen zijn we avond (bijna nacht) en is onze dochter net naar haar bedje toe ; of ze zal kunnen slapen betwijfel ik.....of mijn knuffel zijn werk zal doen betwijfel ik ook want troost in deze eerste momenten van verwarring en ongeloof helpen toch niet - ik weet er werkelijk alles van ! Zelfs haar verlengde reisje naar Italie (Sardinië) waar ze overmorgen naar toe vertrekt zag/ziet ze niet meer zitten. k'Heb haar gezegd dat ze daar morgen alweer anders zal over nadenken en als ze haar Italiaanse vriendin dat niet kan aandoen, want dat meisje kan voor haar een goeie hulp zijn de komende dagen. Wat haar wel een klein beetje opbeurde was het afhalen van haar prachtig cadeau voor haar petekindje. Ze had een zeer mooi gouden armbandje besteld en alleen moest daar nog de naam en de geboortedatum in gegraveerd worden ; dit alles was een beetje uitgelopen door t'feit dat het graveren diende te gebeuren door een joodse goudsmid en daar de joden deze periode hun nieuwjaar vieren is dus de gravatie met wat vertraging gebeurd, maar al bij al hebben we, dankzij wij die mensen zeer goed kennen, het bewuste armbandje bij de juwelier privé thuis mogen gaan afhalen. Dat heeft haar toch alweer effe doen glimlachen. Morgen gaat ze dan dit mooie geschenk aan haar petekindje overhandigen en als ik enigszins kan mag ik met haar mee heeft ze me gevraagd ! Dat was dan alweer deze mooie zonnige herfstdag...... zo mooi begonnen en zo triest geëindigd.... Ik hoop dat Italie haar een beetje verzet kan geven om nadien met vol goede moed terug te beginnen solliciteren....... Waarom mag het toch nooit eens met iedereen goed gaan?????????????????? Slaapwel.
En zo zijn we niet alleen een jaartje ouder, maar ook alweer een weekje verder... Gister na de middag was het prachtig weer en ben ik met m'n vriendin gezellig gekuierd op de feestmarkt hier in de buurt. We zijn er met de fiets naartoe gereden ; het was écht zalig buiten. Lekker kunnen bijkletsen want door onze vakantie had ik haar meer dan een week moeten missen Vandaag ook uiteraard eerst huishoudelijke taken vervult en dan na de middag toen zoetie z'n siesta ging nemen voor de tv, heb ik dan alweer een 'familiale plicht' vervult, namelijk een bezoekje aan m'n tante die jarig was, nét in de week dat wij op vakantie waren, en alvorens ze zou denken dat ik haar was vergeten, kon ik dit bezoekje niet langer uitstellen. Meestal zondag's is ze bij haar zoon, mijn neef en dan heb ik 2 vliegen in 1 klap en heb ik dus zodoende men neef met zijn kinderen ook alweer na lange tijd terug gezien. Ook daar was het, dankzij de aangename temperatuur buiten, lekker vertoeven. Spijtig genoeg moet ik dit allemaal alleen doen en dat vond mijn neef ook zo erg. 'Volgende keer breng je je man mee' zegde hij me toen we afscheid namen ; tja......mensen begrijpen het niet zo goed dat hij m'n zoetie wél op vakantie kan gaan, maar geen familiale huisbezoekje kan afleggen.... Zoetie stelt het naar omstandigheden goed. Zijn drie daagse kuur zit er ook alweer op en tot hiertoe (ik neem hout vast) gaat het vrij goed. Morgen zijn we dagje 6 dus t'is af te wachten. Vanavond heeft hij toch vrij goed mee gegeten aan de gezellige 'beetje-feesttafel' want vanavond is onze zoon met z'n vriendin komen eten ;dit nog voor m'n verjaardag eerder deze week. Er stond lekkere kip met appelmoes, kroketjes, frietjes en sla op t'menu en als dessert : zelfgemaakte chocomousse op m'n vriendin haar manier gemaakt, en deze keer toch iets beter gelukt maar toch nog niet zoals zij het kan, dus ik zal nog eens op de leer moeten denk ik Mijn 'ouderwetse manier' van chocolademousse maken vinden ze hier thuis nog steeds de beste, maar ik denk al eens aan de gezondere manier om dit lekkere dessert te maken, en mijn vriendin had zo'n recept waarin je geen eigeel hoeft te gebruiken, zodoende had ik dit uitgeprobeerd. Wat brengt de komende week : wel...morgen voor mij s'avonds vergadering ; dinsdagavond pedicuur ; woendsagavond : vriendinnenavond ; donderdag vertrekt onze dochter terug voor 4 dagen naar haar Italiaanse vriendin in Sardinië en zo zal deze week alweer véél te kort zijn ! Intussentijd wil ik onze tuin al zo'n beetje herfstklaar maken. Uiteraard zal er ook tijd voor m'n vriendinnen gemaakt worden We zien wel. Maar in de eerste plaats hoop ik dat m'n zoetie het goed blijft doen !!! Dat en dat alleen komt op de 1ste plaats ! Tot de volgende
Ik ben Niesje, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Niesje.
Ik ben een vrouw en woon in Provincie Antwerpen (Belgie) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 19/09/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Gezinnetje , werken met Pretex, fietsen, cinema, etentje, .
Ik ben zéér gelukkig getrouwd, al 33 jaar met een schat van een man, en dat mag iedereen weten ! Ons gezinnetje is verrijkt met 2 fantastische kinderen. En ik heb momenteel maar één wens: genezing voor mijn allerliefste !
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
t'Is niet makkelijk.
