Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Niesje's dagboek
mijn ervaringen
26-11-2012
maandagavond 26.11.2012 (wat een dagje.....)
Nu dat alles eens zou kunnen 'goed' gaan en leuk zijn nu is t'hier weer t'een na t'ander !! man man man..... Na de goeie uitslag van scan en bloed van m'n zoetie was/waren ik/we zo opgelucht en blij en wat dit alles betreft zijn we dat uiteraard nog natuurlijk maar........ - na de pijnlijke ervaring met m'n hand (wat eigenlijk een peulschil is naast wat mijn zoetie allemaal moet doorstaan), had ik toch gehoopt op wat tijdelijke verbering maar t'ziet er niet zo naar uit want sinds vanmorgend heb ik nu een constant electriciteits gevoel (prikkel) in men rechterhand - om gek van te worden !!! Iets opendraaien of openmaken wordt moeilijker en moeilijker ! alleen de nachten....die zijn beter .... toch iets ! Dus ik overweeg meer en meer een operatieve ingreep wat men hand betreft ; k'weet alleen (en na vandaag zeker niet) nog niet wanneer.... Vandaag kon hier tellen .......... Mijn zoetie sukkelt toch al sinds woensdagnacht met zijn rug - een onverwachte bruuske beweging snachts heeft hem blijkbaar een letsel toegebracht, waardoor de dokter hier vorig vrijdag reeds is geweest, maar buiten een pijnstiller kon er niet veel aan gedaan worden. Sinds vrijdag is het altijd maar achteruit gegaan tot vanmorgend............m'n zoetie kwam huilend van de pijn van toilet en ik heb hem, met de weinig kracht die ik heb, moeten ondersteunen tot aan de zetel, alwaar hij kermend van de pijn na zeker een kwartier een houding had gevonden die toch een kleine beetje draaglijk was....alhoewel.... Dus, dan maar terug dokter gebeld en die was hier tegen 13uur pas. Kermend...huilend....en niet weten hoe hij moest zitten, liggen.....stond de dokter met haar handen in t'haar want een onderzoek op die manier doen was onmogelijk.... Dus tja.....een spuit in de hoop dat de pijn wat zou verminderen zodanig dat we naar de spoed zouden kunnen rijden. Zoonlief die de late shift heeft - dagje verlof kunnen regelen en godzijdank bij mij gebleven, want die spuit die deed na anderhalf uur nog niets ! Dus andere optie.....ambulance bellen maar.....al enkele jaren is het verboden om mensen die op een verdiep wonen via de traphal te transporteren, en dat weten we maar al te goed want onze overbuurvrouw die al jaren met een vallende ziekte probeert te leven, hebben ze hier al meermaals via t'venster (de brandweer) moeten buiten halen. We beseften hier dus zeer goed wat er hier ging gebeuren en in eerste instantie wou men zoetie daar niet van weten want wat zouden de mensen in t'straat wel eens kunnen zeggen of denken !!! Maar al gauw was dit excuus van geen enkele waarde meer voor ons want zienderogen ging het van kwaad naar erger met de vreselijke pijn, dus......uiteindelijk dan toch maar dat nummer gebeld van die ziekenwagen die onze dokter had voorgesteld met zekerheid dat die men zoetie zonder problemen naar zijn voorkeur-ziekenhuis zou voeren zonder tegenpruttelen (denkend aan ouderjaarsavond vorig jaar)... dat wil ik niet meer meemaken ! Nadat onze zoon die ziekenwagen dus gebeld had en we wisten dat het nog een uurtje kon duren, zijn we ons gaan klaarmaken voor vertrek, dwz.....alles goed afsluiten (want ik wist dat we ganse namiddag zeker zouden weg zijn) plus men zoetie een valiesje pakken......want je weet maar nooit plus....hier alles aan de kant schuiven voor de brandweer die we zouden verwachten om men zoetie via t'venster en de ladderwagen naar buiten naar beneden te heisen pfffffff Nooit gedacht dat ik dat hier zou moeten meemaken. t'Enige 'leuke' daar aan was dat men zoetie zelf brandweer is geweest in de gemeente hier, dus uiteindelijk, toen de ambulanciers hem al goed hadden verpakt op de brancard en de bekende gezichten van pompiers naast hem stonden, verscheen er toch al een klein lachje op z'n van pijn getekende snoetje..... Onze viervoeter wist ook helemaal niet wat er hier de ganse dag aan de hand was ocharme. Ambulance op kop en ik en zoon achterna rijdend richting ziekenhuis - spoeddienst. Na ongeveer een uurtje voelde men zoetie eindelijk wat verbetering dankzij de baxter die een lieve verpleegster hem had toegediend. Nadien was het wachten tot ze ons kwamen halen voor naar de afdeling 'medische beeldvorming' te gaan voor t'nemen van een pet-scan. Enfin......tegen een uur of vijf ongeveer wisten we dat het hier gaat om een beginnende hernia (heb direct me afgevraagd wat de pijn dan moet zijn bij een hele hernia????!!!) Daar men zoetie zich vrij goed voelde mocht hij mee naar huis op voorwaarde : medicatie - rust maar ook beweging..... Uiteraard beloofde hij dit direct op z'n communiezieltje want wie blijft er nu graag in een ziekenhuis! En toen is alles goed gegaan tot de thuiskomst..........onze buurvrouw stond ons al op te wachten (doodbrave mensen maar soms ietskes te bezorgd....) en toen ging het mis....mijn zoetie doet verkeerde beweging om uit de auto te stappen en we stonden in énkele seconden terug waar het allemaal s'morgens begonnen was !!!!!!!! Onze zoon heeft papa naar boven geholpen maar dat was écht geen lachertje en eenmaal boven gekomen draaide men zoetie haast van zen zelver van de pijn en moesten we zelfs voorbereidingen treffen voor de opkomende misselijkheid, allemaal ten gevolge van de vreselijke pijn die hij terug had !!! Even zag ik het écht niet meer zitten toen onze zoon zegde dat we terug de ambulance zouden moeten bellen en dat papa toch beter in t'ziekenhuis was gebleven !!! man man man !! Tussen al die heisa hebben we dus : bed naar beneden gehaald ! - medicatie toegediend ! - door pijn overmande zoetie in bed gekregen !!! En Godzijdank na een dik half uur begon de medicatie zienlijk te werken en keerde de rust hier in huis wat terug.... En tot hiertoe ligt hij nog steeds in dat bed, in de woonkamer, hier dicht bij me en ik ga hier de ganse nacht waken, ook al vindt hij dat niet nodig :-) Stik kapot ben ik.....maar oooo zo blij dat hij geen pijn meer heeft als tevoren..... Hopelijk gaat het nu een beetje de goeie kant op, maar er zal ook nog kiné bij komen kijken, dat weten we nu al, maar dat is allemaal t'minste. Tot zover een verschrikkelijke dagje.....met een toch positief einde......Godzijdank! (wordt vervolgd).....
Reacties op bericht (1)
28-11-2012
Goede morgen Niesje en gezin.
Lieve Niesje.
Ik hoop voor U dat U pijn rap zal voorbij zal zijn,en dat alles de goede weg opgaat.
Een zoetie heeft ook zijn part weer gekregen,een rug dat zal zijn tijd moeten hebben veel rust,en goede zorgen van het gezinetje,zal hem deugt doen.
Ik wens Jullie van harte veel betrschap toe,dikke steunknuffs van Viviane.
Ik ben Niesje, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Niesje.
Ik ben een vrouw en woon in Provincie Antwerpen (Belgie) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 19/09/1956 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Gezinnetje , werken met Pretex, fietsen, cinema, etentje, .
Ik ben zéér gelukkig getrouwd, al 33 jaar met een schat van een man, en dat mag iedereen weten ! Ons gezinnetje is verrijkt met 2 fantastische kinderen. En ik heb momenteel maar één wens: genezing voor mijn allerliefste !
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
