Gebruik baard, pruik en snor nooit om uw gezicht te verbergen!
Hoofdpunten blog wandelen
sinterklaas
27-03-2011
De echte Sinterklaas (geschiedenis)
De echte Sinterklaas (geschiedenis) (1)
De Sinterklaas die wij vandaag kennen is een ingewikkelde soep van elementen van verschillende culturen, door de jaren heen op smaak gebracht met folklore en fantasie. Voor de oorspronkelijke en echte Sint-Nicolaas moeten we terug naar de derde eeuw. Afspraak bij Nicolaas van Myra, Lyciër, bisschop van Myra (Myra is een Oud-Romeinse stad die nu in Turkije gelegen is), hoofdpersonage van verschillende legenden (bijvoorbeeld de legende Aurea) en heilig verklaard. Sinterklaas, die vandaag de dag de hoofdrol speelt op het gelijknamige jaarlijkse kinderfeest dat op de pakjesavond van 5 december en op 6 december in België - de eigenlijke katholieke naamdag van Sint-Nicolaas - , is niet altijd de oude man met grijze baard in een rood kleed geweest. Sint Nicolaas, Nicolaas van Myra, is volgens historici waarschijnlijk rond 280 geboren in Patara, Lycië, en overleden op 6 december 342 of 352. Hij was een toegewijde katholiek en werd al op jonge leeftijd bisschop van Myra (Myra bevindt zich dichtbij het hedendaagse Demre)
Sint-Nicolaas wijdde zijn leven aan het helpen van armen, waarbij hij onder andere - anoniem - fameuze bruidsschatten aan arme meisjes schonk. In Myra groeide zijn reputatie als geheime weldoener met de dag, vooral door het achterlaten van muntstukken of geschenkjes in de schoenen van kinderen. Kinderen plaatsten speciaal hun schoentjes en lieten in ruil soms wortelen of hooi achter voor zijn paarden. (wordt vervolgd) uit: Onze stem.
Om te zeggen dat je het afgelopen jaar lief bent geweest...
Om te zeggen dat je het afgelopen jaar lief bent geweest... Daaraan twijfelt Sinterklaas toch wel het meest Het boek van Sinterklaas staat vol van je streken Al werd je wel wat liever de laatste weken Was je soms bang voor de zak van Sinterklaas? Bang dat je mee naar Spanje moest met de pietenbaas?
Maar Sinterklaas laat zich niet voor de gek houden hoor Echt niet. Hij heeft jou wel door Lief zijn is niet je sterkste kant Als je eens een dag niets uithaalt mag dat in de krant Maar wat cadeau moest de Sint jou dan geven? Iets om je te straffen en je te laten beven? Een zakje zout of misschien een roe? Ach zo'n huilend kind is ook zo'n gedoe
Sinterklaas heeft besloten je toch maar een cadeau te geven Maar de Sint wil dan wel dat je wat beter gaat leven Dus beloof dat je van nu af aan lief zult wezen Dan heb je volgend jaar niet van de Sint te vrezen uit: Allesoversinterklaas.nl
Waarom Sinterklaas een nieuwe rode mantel kreeg (slot) Een verhaal over hoe het paard van Sinterklaas genezen wordt
"Dan wil ik jouw mooie, rooie mantel hebben, hé, hé, hé!" - "Goed, goed, die mag u hebben, die is lekker warm, hier boven in de kou." De heks nam de pot van het vuur en hing er een andere boven. Zij deed er water in en toen allerlei geheimzinnige kruiden, een beetje aarde, glanzende stenen, mossen en planten... En zij weer mompelen en roeren. Sinterklaas en Pietje stonden rustig te wachten. Eindelijk nam ze een klein aarden kruikje, goot de drank er in, deed er een kurk op en zei: "Ieder uur tien druppels, drie dagen lang en je paard is weer gezond."
Sinterklaas maakte de gesp van zijn mooie rode mantel los en legde die voorzichtig om de schouders van de heks. Toen nam Sint het kruikje, groette vriendelijk en vlug gingen ze naar de paarden. O, wat was de wind koud! Sint stond te rillen in zijn witte tabberd. Maar Pietje had aan alles gedacht. In een rolletje, naast zijn zadel, hing een oude paardendeken. En die legde hij zorgvuldig om de schouders van Sinterklaas.
"Het staat niet mooi, maar het is tenminste warm," zei hij verlegen. "Ach Pietje," zei Sint, "in die grauwe deken ben ik toch Sinterklaas." Toen ze weer bij het paleis kwamen, vlogen alle Pieten naar buiten en riepen: "Hebben jullie de toverdrank?"
Ze namen Sint mee om de oude man te verzorgen. Maar Pietje ging met het kruikje naar het paard. En al was hij doodmoe van de tocht, in drie dagen en nachten sliep hij niet om het paard ieder uur zijn toverdrank te kunnen geven.
En wat deden de andere Pieten in die drie dagen? Natuurlijk, ze maakten een nieuwe rode mantel voor Sinterklaas. Want stel je voor dat Sint hier in een oude, grauwe paardendeken was aangekomen. Hadden jullie hem dan erkent? uit: Sinterklaasverhalen
Waarom Sinterklaas een nieuwe rode mantel kreeg (3) Een verhaal over hoe het paard van Sinterklaas genezen wordt
"Sinterklaas," zei het nieuwe Pietje, "in een hol, hoog in de bergen, woont een heks die toverdranken maakt. Zal ik u de weg wijzen?" En zo trokken Sint en Pietje op twee paarden de bergen in. Er woei een ijskoude wind en Sint trok zijn warme rode mantel dicht om zich heen. Na dagenlang rijden kwamen zij op een hoge bergwei en het pad werd zo steil, dat Pietje en Sinterklaas de paarden bij de teugel namen en te voet naar boven klommen. En ineens stonden ze voor een hol en zagen achterin de gloed van vuur. Er was een oude vrouw, die, zachtjes mompelend, in een pot boven het vuur stond te roeren. "Goedendag," zei Sinterklaas vriendelijk. De vrouw schrok. "Wat doen jullie hier?"
Hoe durft ze... tegen Sinterklaas! dacht Pietje. Maar Sint zei: "Goede vrouw, ik heb gehoord dat u toverdranken kunt maken die mens en dier genezen van ziekte. Nu is mijn witte paard ziek. Wilt u alstublieft een drank voor hem maken? Volgende week gaan wij naar België en zonder paard kan ik niet over de daken rijden." De heks bleef zwijgend in haar pot roeren. Opeens riep ze : "En wat krijg ik als ik dat voor je doe? Sinterklaas, wat krijg ik?" - "U kunt krijgen wat u hebben wilt, goede vrouw," antwoordde Sint rustig. (wordt vervolgd) uit: verhalen over Sinterklaas
Waarom Sinterklaas een nieuwe rode mantel kreeg (2) Een verhaal over hoe het paard van Sinterklaas genezen wordt
Zo werd op een winderige dag een kleine magere jongen binnengelaten bij de Sint en zijn honderd Pieten. Hij keek zijn ogen uit, want hij bezat alleen zijn herdersfluitje en had nog nooit speelgoed gezien. Alles was nieuw voor dat kleine Pietje en hij zou zich zeker diep ongelukkig gevoeld hebben, als de Sint en zijn Pieten niet zo aardig voor hem waren geweest.
Maar één ding wilde Pietje beslist niet: slapen in een groot bed met witte lakens. Iedere avond sloop hij stilletjes naar de stal, rolde zich in een paardendeken en sliep lekker in het stro. En daarom was hij de eerste die merkte dat het witte paard van Sinterklaas zo raar stond te hijgen en te snuiven. Pietje werd er wakker van en liep vlug naar het rillende dier toe."Jij bent ziek," zei hij bevend en ging dadelijk naar het paleis, om de andere Pieten wakker te maken. En zodra het dag werd, stuurden die Pedro, die altijd voor de paarden zorgde, naar de slaapkamer van de Sint: "Sinterklaas, Sinterklaas,we kunnen niet naar België. Uw witte schimmel is zwaar ziek, het zal zeker zes weken duren, voordat hij weer beter is. En het is het enige paard dat over de daken kan rijden!" Sinterklaas stond vlug op, kleedde zich aan en ging naar de stal. daar stond het kleine Pietje bij de schimmel en aaide zachtjes over zijn hals. Sinterklaas keek erg bezorgd. (wordt vervolgd) uit: mooie verhalen over Sinterklaas
Waarom Sinterklaas een nieuwe rode mantel kreeg (1) Een verhaal over hoe het paard van Sinterklaas genezen wordt
's Zomers woont Sinterklaas in een groot paleis in Spanje, met al zijn honderd Pieten. Maar terwijl de Pieten speelgoed maken, pepernoten bakken en alles klaarmaken voor de volgende reis naar België, trekt Sinterklaas op zijn paard door de hoge Spaanse bergen, op zoek naar een nieuw Pietje. Want ieder jaar gaat er een nieuw Pietje mee, klein genoeg om door de schoorstenen te roetsjen en handig in klauteren en springen.
Een paar jaar geleden had Sinterklaas wekenlang vergeefs gezocht. Ten slotte kwam hij in een rotsachtige streek, waar hij plotseling de fluit van een herdersjongen hoorde. Hij ging op het geluid af en zag, op een bergweitje tussen de rotsen, een kleine donkere jongen zijn geiten hoeden. Die keek verbaasd naar Sinterklaas en werd nog verbaasder toen deze hem vroeg of hij mee naar België wilde. O, ja, hij kon goed klimmen, op de rotsen tenminste, hij was gewend aan de kou, want in de bergen was het 's nachts altijd koud. En toen zij zo samen wat gepraat hadden, beloofde de jongen dat hij in de herfst, als de geiten naar binnen waren gebracht, naar het paleis van Sinterklaas zou komen. (wordt vervolgd) uit: verhalen over sinterklaas