Gebruik baard, pruik en snor nooit om uw gezicht te verbergen!
Hoofdpunten blog wandelen
sinterklaas
30-09-2011
Meisjes kiezen voor vrachtwagens
Vlaamse kinderen maken originele speelgoedkeuzes (1)
Meisjes (3-6 jaar) Trucky 3
"De eerste reflex bij dit speelgoed is dat het voor jongens is, maar niets is dus minder waar," weet Coeman. "Meisjes verkozen dit zo maar eventjes boven het waterpark van Barbie of een pop die kan slapen. Wat je met deze vrachtwagentjes kan doen? Jonge kinderen kunnen ze vullen of leegmaken. Voor oudere kinderen is het een puzzelspel." prijs: 27,99 euro uit: Het Nieuwsblad (wordt vervolgd)
In de herfst en de winter zijn er wolken en regen. We kleden ons er op, we kunnen er wel tegen. Maar het mooie kleurtje in de zomer opgedaan gaat door gebrek aan zon volledig naar de maan. Je houdt wel van bruin, daar kun je van genieten. Maar toch niet zo zwart als mijn trouwe Pieten? Om je bleke huidje wat bij te kleuren zul je dit cadeautje zeker goed gaan keuren. Tien keer naar de zonnebank, je wordt poepie bruin van je tenen, via je buikje tot aan je kruin.
Van de Sint, die een blanke huid ook mooi vindt. Pieter Feller
De rovers zaten op hetzelfde moment in hun schuilplaats en verdeelden het gestolen goed onder elkaar. Opeens verscheen er een lichtgestalte, die zo helder straalde dat ze bijna verblind werden.Toen hun ogen aan het licht gewend waren, zagen ze pas dat er een man voor hen stond die uit een heleboel wonden bloedde. "Wie bent u?" vroeg de roverhoofdman aarzelend.
"Ik ben Nicolaas van Myra," antwoorde de lichtgestalte. "De koopman heeft mij zo toegetakeld omdat jullie hem bestolen hebben. Ik smeek jullie de buit terug te brengen, anders worden jullie ontdekt en sterven jullie allemaal aan de galg." Na die woorden verdween het licht. De rovers wreven hun de ogen uit en besloten na enig nadenken de raad van de heilige op te volgen. De koopman was stomverbaasd toen ze zijn huis binnenkwamen en al het gestolen goed voor hem neerlegden.
De roverhoofdman vertelde wat ze hadden meegemaakt. Toen barstte de koopman in tranen uit, zocht de icoon en gaf hem de beste plaats in zijn hele huis. Zijn vrouw versierde het schilderij met bloemen en groen.
Ze zeggen dat de koopman daarna veel goeds met zijn rijkdom heeft gedaan. Hij moet de rovers zelfs geholpen hebben tot een fatsoenlijk leven terug te keren. uit: Volksverhalen Almanak - Stichting Beleven.
Een rijke koopman vond het niet nodig om aan de heilige een voorbeeld te nemen. Hij erfde van zijn ouders een Nicolaas-icoon, maar legde die achteloos in een la.
Op een dag ging hij met zijn gezin en zijn bedienden een paar dagen op reis. Toen hij wilde vertrekken, zocht hij zijn handschoenen en trok toevallig de la open waarin de icoon lag. Hij lachte, haalde hem eruit en zette hem achter de voordeur.
"Sommige mensen geloven dat u nog altijd goede daden verricht, heilige man," zei hij. "Ik verzoek u dringend tijdens mijn afwezigheid op mijn huis en mijn hebben en houden te passen. Als u dat doet, zal ik uw portret een plaats in mijn kamer geven. Maar als u de dieven niet weert, sla ik u met mijn zweep."
Hij vergrendelde de ramen en deed een groot slot op de voordeur. Het duurde niet lang of een roversbende merkte dat het huis van de rijke man er verlaten bij lag. Het kostte hun weinig moeite om het slot open te breken. Ze gingen er met een rijke buit vandoor. Toen de koopman thuis kwam en zag wat er gebeurd was, jammerde hij over zijn ongeluk en klaagde over de slechtheid van de wereld. Hij greep woedend naar zijn zweep en sloeg er uit volle macht mee op het schilderij. Toen gooide hij het op de mesthoop. (wordt vervolgd) uit: Volksverhalen Almanak
Misschien heb ik toch ook wel even gezwaaid. Een dapper kind in de menigte die vierde en wuifde en joelde. De muziek moet me koude rillingen bezorgd hebben van intense vreugde, vooral de trom die zo duidelijk roffelde dat hij er weer echt was. Dat die avond onze schoen gezet mocht worden. Waarschijnlijk heb ik me ook wel even bezorgd afgevraagd of ik weer thuis kon komen voor de nacht definitief bezit zou nemen van de wereld. Ik moet er geweest zijn, jaren geleden. Want ik weet het zeker van die buurvrouw en dat plan om naar Amsterdam te gaan. Trouwens ik herinner me ook vagelijk dat er water was. Of het een haven vol was? Nee, dat weet ik niet. Misschien wel een gracht. Mijn oudere zus keek me namelijk verbaasd aan toen ik haar vroeg hoe we dan toch naar Amsterdan waren gegaan. Met de auto, met de trein? "Amsterdam", zei ze verbaasd. "Ik denk dat het Utrecht was. Dat ligt toch meer voor de hand." Dat is waar, dat ligt meer voor de hand want we woonden daar dicht bij. Toch weet ik het zeker.Ik zag ooit Sinterklaas aankomen in Amsterdam. Het enige dat me mankeert is dat ik daar verder niets meer van weet. Net als de buurvrouw trouwens. "Dat kan best hoor", zei ze hartelijk aan de telefoon. Ik verwacht echter dat Sinterklaas zelf het nog weet en het heeft opgeschreven in zijn boek. Co Baas uit: Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
