Dit vervolg op de Nederlandse kinderfilm "Het paard van Sinterklaas" van twee jaar geleden, kreunt haast onder een overdosis schattigheid. Niet één maar twee fotogenieke kinderen zijn nu op zoek naar de schimmel van de "Goedheilig Man", en dat tegen de achtergrond van enkele actuele sociale thema's. Puik werk dus van scenariste Tamara Bos. De klungelige beeldregie en onbeholpen vertolkingen (onder meer van Jan Decleir) zorgen voor een nonchalange die wondermooi past bij de relatieve thematiek. Sinterklaas komt dus extra vroeg dit jaar, maar dat vinden wij absoluut niet erg.
Dikwijls wordt de redding van schippers en drenkelingen gecombineerd met andere thema's, zoals de reis naar het Heilig Land. Een andere legende gaat over hongersnood die Lycië trof vijf jaar na Nicolaas' dood. Nicolaas verscheen in de gedaante van een aartsvader, wandelend op de zee. Hij kocht de lading van de vijf graanschepen en beval de kapiteins in Myra aan wal te gaan. Zij volgden echter de raad van de duivel en zetten koers naar Constantinopel. Daarop begon het te stormen. Pas toen de kapiteins van koers veranderden, ging de wind liggen. Ook in meer recente legenden duikt Nicolaas als schutspatroon der zeelui op. Zo zou hij volgens een Normandisch kroniekschrijver aan Willem de Veroveraar zijn verschenen tijdens diens overtocht van het Kanaal. En bij het overbrengen van Nicolaas' gebeente naar Bari (1087) stormde het zodanig dat het schip moest uitwijken naar een haven: Patara. Nicolaas wou nog éénmaal zijn geboortestad bezoeken...
uit: Het leven van Sint-Nicolaas, Lieven Dehandschutter
In heel wat legenden werpt Nicolaas zich op als beschermer der zeelieden. Eén van de legenden beschrijft de hachelijke situatie van een bemanning tijdens een zware storm. De matrozen vreesden voor hun leven en schreeuwden Nicolaas om hulp. Met Gods toestemming verscheen Nicolaas aan de hemel en sprak: "Ziet, gij hebt mij geroepen. Hier ben ik om U bij te staan." Dit gaf de zeelieden weer moed en kracht. Nicolaas wendde het gevaar af en leidde hen naar een veilige haven.
Aan land gingen de matrozen op zoek naar hun redder. Zij vonden hem in een kerk, waar hij zijn gewone bezigheden als bisschop uitoefende. Zonder dat zij iemand hadden geraadpleegd, herkenden zij Nicolaas onmiddelijk. Zij wierpen zich voor zijn voeten neer om hem te danken. (wordt vervolgd)
uit: Het leven van Sint-Nicolaas, Lieven Dehandschutter
Niet iedereen is blij met de kleur van Zwarte Piet. Al een tijdje gaan er stemmen op dat het hulpje van Sinterklaas net zo goed groen of blauw zou kunnen zijn.
Waarom is Zwarte Piet eigenlijk zwart? In de middeleeuwen werd Sinterklaas graag afgebeeld met een geketende, vaak zwarte duivel aan zijn zijde. Zwart stond hier voor het overwonnen kwaad, niet voor een donkere huidskleur. Deze duivel bleef lang aanwezig in allerlei volksgebruiken. Jongeren op het platteland maakten op Sint Nicolaasavond hun gezichten zwart en lieten kinderen schrikken, waarbij zij bedelden voor geld of iets lekkers. Deze enge figuren smolten op den duur samen met sinterklaas: ze werden - soms zwart, soms wit - tot het vaste hulpje van Sint.
In 1845 kwamen al die types samen in Zwarte Piet. Vanaf dat moment leek hij meer op een soort Afrikaanse bediende, zoals rijke mensen die vroeger in dienst hadden.
Tegenwoordig stuit dit veel mensen tegen de borst. De zwarte is zo het knechtje van een witte baas, en dat is een racistisch beeld. Dit gevoel leidde er in 2001 toe dat allochtone kinderen tijdens een Sinterklaasoptocht de pruiken van Zwarte Pieten aftrokken en pepernoten teruggooiden. Een aantal scholen in Amsterdam Zuid waar veel allochtonen wonen, voerden toen de 'Sint Nicolaascode' in: Zwarte Piet moest als een gelijke van Sinterklaas worden behandeld en niet als zijn knecht. Sommige scholen besloten zelfs dat het nog beter was als de Pieten helemaal niet zwart meer waren, maar groen of blauw. Voor veel anderen was dit een beetje overdreven: Zwarte Piet en Sinterklaas zijn voor kinderen twee goede vrienden. De huidskleur maakt daarbij helemaal niets uit.
Er wordt elk jaar weer driftig op gezweet: het verlanglijstje. Wat mag je vragen aan Sinterklaas? Vraag je niet te veel? Het is een eeuwenoud probleem voor kinderen.
Eigenlijk is het een gekke situatie. Je krijgt van iemand een kado en je mag van tevoren zeggen wat het moet worden. Die situatie bestaat bijvoorbeeld bij trouwerijen (de wenslijst) maar is vooral leuk bij Sinterklaas. Bij een huwelijk kun je nu namelijk alles vragen, maar bij de Sint moet je er rekening mee houden dat hij je nog kan straffen of belonen op Sinterklaasavond.
Traditioneel werden kinderen namelijk elk jaar met Sinterklaas afgerekend op hun gedrag van het afgelopen jaar: "wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe." Ook dreigde altijd de straf om in de zak mee naar Spanje te moeten. Omdat kinderen dat wisten, keken ze goed uit met wat zij van Sinterklaas verlangden: niet te veel vragen en Sint vooral beloven héél braaf te zijn het komende jaar.
Hoe dat werkte , kun je al zien in het oudste verlanglijstje dat er nog bestaat: eentje van 3 december 1793. Een Amsterdams meisje, Hendrika Maria Ten Oever, schreef aan Sint Nicolaas dat zij graag een witte strik wilde, omdat haar zondagse strik al zo vies was. Ook vroeg zij om een stuk kant en 'wat lekkers'. In ruil daarvoor beloofde zij Sint beter naar haar vader en moeder en naar de pastoor te luisteren. "Ik sal ook smorgens wat vroeger opstaan". Of het haar gelukt is, zullen we aan Sinterklaas moeten vragen.....
° Appeltjes van Oranje. De appeltjes worden in verband gebracht met de legende van de bruidschat. De scene laat drie gouden zakjes zien die Nicolaas door een raam naar binnen werpt. Later hebben kunstenaars daar goudbollen van gemaakt. Wie de legende niet kent, kan in de afbeeldingen van de legende gemakkelijk de gouden bollen interpreteren als de appeltjes van oranje. De mooie rijmmogelijkheid op 'Spanje' heeft ongetwijfeld het gebruik versterkt.
° Myra. Begin 1998 is er in Bari een officieel verzoek van de Turkse overheid binnengekomen om het gebeente van Sint-Nicolaas aan de Turken terug te geven. Het is immers negenhonderd jaar geleden 'gestolen' uit Myra. Economische redenen zijn waarschijnlijk de drijfveren achter dit verzoek. De bedevaartsplaats Bari trekt in de meidagen als de overbrenging van het gebeente wordt herdacht en gevierd, honderdduizenden bezoekers.
° Sinterklaas. De naam is afkomstig van Sint Heer Klaas.
uit: Sinterklaas op school, Jos Beke, Peter van Hasselt
