Gebruik baard, pruik en snor nooit om uw gezicht te verbergen!
Hoofdpunten blog wandelen
sinterklaas
25-02-2013
Sinterklaas 'vieren' op school
Sinterklaas 'vieren op school (3)
Het eerste cadeau tartte al direct de voorgeschreven wetten. "Geen vieze plakboel", hoorde ik de meester op bezwerende toon verordineren, maar deze anonieme gever had daar geen rekening mee wensen te houden. De meester, die alle handschriften kende, probeerde de gever niet te verraden door zijn strenge blik. Dat was eigenlijk het meest feestelijke aan de morgen. Na heel wat cadeautjes en hakkelend voorgelezen gedichten werd eindelijk de deur zonder kloppen opengegooid. Zwarte Piet kwam jolig binnen om ons de komst van Sinterklaas te melden. (wordt vervolgd) uit: Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
Was dagen aan het denken voor een presentje. Wat gaf je iemand die je eigenlijk niet kende? Bedacht en plakte een surprise en schreef een gedicht. In mijn netste handschrift schreef ik het kladje over. Op de dag van vieren ging alles geheimzinnig verpakt in een tas mee naar school. Na een mislukte rekenles begon dan het 'vieren'. Ik weet niet of we er voor in de kring gingen zitten, wel weet ik dat het absoluut niet de bedoeling was je uitbundiger dan anders te gedragen. Straks zou Sinterklaas met zijn Pieten ook nog even onze klas bezoeken en dan moest de klas, in allerlei betekenissen van het woord, er netjes bij staan. (Wordt vervolgd) uit: Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
Een liefdevolle schoolganger was ik niet. Wel een trouwe en een die vanzelfsprekend deed wat de meester zei. In december verbaasde het mij ieder jaar opnieuw dat je ook heel anders kon omspringen met de schoolse taken. Je kon er met je pet naar gooien, je kon ze lichtvoetig opnemen of je kon ze pas op het nippertje herinneren. Vooral dat laatste was zo verbazingwekkend dat het mij nooit gelukt is. In november kreeg ieder kind uit de klas een lootje. Ik schrijf krijgen, omdat ik me van spannend lootjes trekken niets herinner. Dat lootje moest opgevouwen in je zak en onder geen beding mocht iemand anders uit de klas vertellen welke naam op jouw verkreukt papiertje stond. Ja, het was zelfs het beste thuis ook je mond te houden. Stel dat het via een omweg van een praatgrage zus of een roddelzieke broer toch bekend zou worden wie je 'had'. Ik hield dus mijn mond. (wordt vervolgd) uit: Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
