Gebruik baard, pruik en snor nooit om uw gezicht te verbergen!
Hoofdpunten blog wandelen
sinterklaas
29-04-2007
De historie en de symboliek van het sinterklaaspak
De historie en de symboliek van het sinterklaaspak (4)
De baard en de pruik. Deze attributen zijn ook terug te voeren op de Wodanfiguur. Bij de Germanen werden de mannelijke goden voorgesteld met een enorme witte haardos, waarmee kracht en rechtschapenheid werden gesymboliseerd en ouderdom gesuggereerd.
De mijter. Het Latijnse woord 'mitra' betekend 'hoed'. De vorm van de mijter geeft het effect dat het voorhoofd verhoogd of verlengd wordt. Egyptische farao's droegen ook zulke hoge hoeden. De mijter wordt rechtstreeks in verband gebracht met de gemijterde priesters van de Mytras-godsdienst, een paar duizend jaar voor het begin van onze jaartelling. Mytras was de zonnegod van de Perzen. Hij verspreidde het licht, ook het licht van de geest, het licht van de denkkracht. Aldus opgevat werd de mijter het symbool van de wijsheid.
uit: Sinterklaas op school, Jos Beke, Peter van Hasselt
De historie en de symboliek van het sinterklaaspak
De historie en de symboliek van het sinterklaaspak (3)
Het kruis. Iedere bisschop draagt een kruis, dus ook de Sint. Het kruis is het christelijke symbool van de gekruisigde Christus. De bisschop vertegenwoordigt deze Christus als dienaar van de kerk.
De tabberd. Dit is de mantel zoals de Romeinen die vroeger droegen als ze in kou of regenweer naar buiten gingen. Sinterklaas draagt meestal een rode mantel. Rood is eigenlijk de kleur die toebehoort aan martelaren (omdat zij hun bloed gegeven hebben voor hun geloof). Sint-Nicolaas is geen martelaar. De kleur van zijn mantel zou eigenlijk volgens de kerkelijke regels wit moeten zijn. In de rode kleur van de mantel zien we de vermenging met de Germaanse voorstellingen. Wodan als god van de Natuur, van de vruchtbaarheid, werd gesymboliseerd met rood.
uit: Sinterklaas op school, Jos Beke, Peter van Hasselt
De historie en de symboliek van het sinterklaaspak
De historie en de symboliek van het sinterklaaspak (2)
De singel. Het woord is afkomstig van het latijnse woord 'cingula'. Letterlijk betekent het 'omgording'. De singel is een koord of touwtje, waarmee de wijde albe wordt samengepakt ('omgord') rond het middel. Hij is dus van praktisch nut. Sinterklaas-gelovigen willen er echter ook wel het symbool van 'ingetogenheid' in zien
De stola. Dit is eveneens een oud Romeins kledingstuk. De stola is te vergelijken met een soort das. De kerkelijke hiërarchie laat zich aflezen uit de wijze waarop de stola wordt gedragen. De diaken, de laagste in rang, draagt de stola geknoopt opzij. De priester, de middelste in rang, draagt hem gekruist. De hoogste in rang, de bisschop, laat de twee stroken van de stola verticaal van zijn schouders afhangen. Soms is de stola aan de uiteinden versierd met een teken. Het geeft aan in wiens dienst iemand staat. De stola van de bisschop (van Myra) is voorzien van een kruis.
uit: Sinterklaas op school, Jos Beke, Peter van Hasselt
De historie en de symboliek van het sinterklaaspak
De historie en de symboliek van het sinterklaaspak. (1)
In de kleding van Sinterklaas kunnen we de invloed van twee culturen terug vinden, enerzijds van de Romeins-kerkelijke en anderzijds van de Germaanse cultuur. Sinterklaas is gekleed als bisschop van de rooms-katholieke Kerk, een machthebber met de kromstaf in zijn hand. Zijn lange witte baard en zijn schimmel zijn alleen maar te verklaren als we de Germaanse mythologie te hulp roepen. We moeten derhalve twee boeken raadplegen om de historie en de symboliek van het sinterklaaspak te verklaren. In onze uitleg zullen we de kledingstukken en de attributen noemen in de volgorde waarin Sinterklaas zich aankleedt.
De toog. De toga is een oud, Romeins kledingstuk, veelal gebruikt als een soort onderkleed. de toog van een bisschop is paars, van rechters en priesters zwart, van kardinalen rood, van de paus wit.
De albe. Over de toog wordt een witte albe gedragen, reikend tot op de voeten. Ook is het mogelijk dat Sinterklaas een superplie draagt. Deze is korter dan de albe en reikt tot aan de knieën. Beide kledingstukken waren in gebruik bij de Romeinen van het begin van onze jaartelling.
uit: Sinterklaas op school: Jos Beke, Peter van Hasselt
Russische legenden Nicolaas is patroon van Rusland. Rondom zijn figuur zijn tal van specifiek Russische verhalen ontstaan.
Nicolaas en Kassiaan
In de nacht van 5 op 6 december was Nicolaas gestorven en hij steeg ten hemel. Nu ben ik op weg naar mijn eeuwige beloning, dacht Nicolaas, waar heb ik het aan verdiend? Onderweg werd hij ingehaald door de heilige Kassiaan, die gekleed was in een prachtige rode mantel, ten teken dat hij de marteldood was gestorven. Met ontzag keek Nicolaas naar Kassiaan. Hijzelf was maar in eenvoudig wit gekleed: hij was niet gemarteld. 'Is het moeilijk om als martelaar te sterven?' vroeg hij bedeesd. 'Nou, het is niet gemakkelijk,' zei de heilige Kassiaan, 'in vergelijking met mijn leraarschap is het moeilijker te verdragen. Maar kom, de pijn is geleden en de beloning is hoog.' 'En u, heilige...hoe bent u aan uw eind gekomen?' 'O, niets bijzonders, ik ben ziek geworden en toen overleden, gewoon in mijn bed,' zei Nicolaas. Hij merkte dat zijn verhaal geen enkele indruk maakte op zijn medereiziger, die vol trots zijn mantel herschikte, de glorie van de martelaren. Opeens klonk er een stem van heel diep beneden hen : 'Help me! Help me!' Nicolaas greep Kassiaan bij zijn mantel. Meteen hingen ze stil, daar hoog boven de aarde. 'Broeder, hoort u daar die kreet om hulp? Die komt van een mens in nood, luister maar.' 'Help me! Help me!' Nicolaas keerde zich direct om en liet zich met grote snelheid terugvallen naar moedertje aarde, Kassiaan in zijn vlucht meeslepend. Daar zagen ze een arme boer die in z'n eentje bezig was zijn tweewielige kar uit de Russische modder te trekken. 'Is er nou niemand die me komt helpen?!' schreeuwde de boer en hij sloeg zijn paard hard met de zweep. 'Ik kom,' zei Nicolaas, 'maar hou op met dat paard van je zo te slaan'. Hij landde in de modder en begon met twee handen de kar te duwen. 'Je besmeurt je witte kleed, waarin je voor de Opperrechter moet verschijnen,' waarschuwde Kassiaan. Hij schudde zijn hoofd. Ik heb trouwens eigenlijk wel genoeg gedaan in mijn aardsejaren, dacht Kassiaan. Met een ruk trok hij zijn mantel recht en steeg opnieuw op. In de hemel werd Kassiaan ingehaald met bazuingeschal en omhangen met de lauwerkrans van de overwinning. Alle heiligen bogen diep voor de nieuwe heilige in zijn prachtige rode mantel. Trots liep Kassiaan rond. Hij vergat de pijn van zijn martelingen. Enige tijd later verscheen Nicolaas aan de hemelpoort, vuil en besmeurd. Onder het besmuikte gegniffel van de heiligen en Kassiaan knielde hij voor de troon van God. 'Je ziet er vuil uit, Nicolaas. Je witte kleed zit vol modderspatten. Had je niet wat anders moeten aantrekken?' Nicolaas schaamde zich. Verlegen keek hij rond en zag al de gezichten meewarig en met lichte spot naar hem kijken. 'Er was een Russische boer...modder...' Meer durfde hij niet te zeggen. Hij boog nederig zijn hoofd en prevelde: 'Vergeef me, Heer...' Toen sprak God zijn oordeel uit. 'Nicolaas, je hebt je schone, witte kleren vuilgemaakt om een naamloze arme te helpen. Daarom zal jouw feest op aarde tweemaal per jaar gevierd worden, in december en in mei.1) En jouw feest, Kassiaan, zal slechts éénmaal in de vier jaar gehouden worden, op de schrikkeldag van het schrikkeljaar.' En aldus geschiedde. 1) 6 december en 9 mei (feestdag ter herinnering aan de overbrenging van het gebeente naar Bari).
Uit: Sinterklaas op school, Jos Beke, Peter van Hasselt
