Gebruik baard, pruik en snor nooit om uw gezicht te verbergen!
Hoofdpunten blog wandelen
sinterklaas
31-08-2010
Een sinterklaasverhaal
Sinterklaas en het gebroken been (1)
Het is donker. Midden in de nacht. Af en toe valt er een beetje sneeuw uit de lucht. Hoog op het dak loopt het paard van Sinterklaas, heel zacht stapt het grote witte paard over de daken. Af en toe is Sinterklaas nog steeds verbaasd dat "Slecht Weer Vandaag" zo zacht kan lopen. Want dat is helemaal niet gemakkelijk hoor, over een dak lopen, en zeker niet voor een paard. Maar "Slecht Weer Vandaag" kan dat wel. Hij doet het al zo lang.
Zwarte Piet wijst naar een schoorsteen. "Daar moeten we nog heen, Sinterrrklaas. Daarr woont dat meisje wat haar been gebroken heeft. Gelukkig is haar been weer helemaal goed." Sinterklaas knikt, hij weet het. Het begint te waaien, Sinterklaas rilt een beetje en slaat zijn lange, rode das nog een keer extra om zich heen. Als het zo koud is dan verlangt hij wel een beetje naar zijn warme paleis in Spanje. Maar hij vind het niet erg hoor, om op de daken te lopen. Als hij denkt aan al de kinderen die morgen ochtend blij naar hun schoen toe gaan en daar hun kadootje vinden, is hij alweer blij, dan trekt er een glimlach over zijn gezicht.
Op het dak aan de andere kant van de straat lopen ook een paar Zwarte Pieten, huppelend lopen ze precies over de rand van het dak. Af en toe halen ze een pakje uit de zak en mikken het de schoorsteen in. Altijd precies goed. Maar de Pieten oefenen dan ook bijna het hele jaar. (wordt vervolgd) uit: Sinterklaasverhalen
Alles is anders, hier een brief van Sint. Handgeschreven speciaal voor ieder kind. Mijn Pieten normaal vrolijke snaken zijn danig in de war. Alle fabrieken zijn benaderd, ze kunnen niet aan snoepgoed geraken. Winkeliers wringen zich vol schaamte in allerlei bochten, omdat ze in september al jullie snoepgoed verkochten!
Zwarte Piet ging uit fietsen (Zingen op melodie: Zie ginds komt de stoomboot)
Zwarte Piet ging uit fietsen, toen klapte zijn band. Toen moest hij gaan lopen, met de fiets aan zijn hand. Hij kwam in 'n dorpje, en zei tegen de smid: 'k Geloof dat er in mijn achterband een pepernootje zit.
De smid moest toen lachen en plakte zijn band. Toen kon Piet weer fietsen door heel Belgenland. Och jongens en meisjes let nu toch eens op! Misschien zie je Piet wel fietsen met Sint achterop.
Lenzkirch De toren van de katholische Nikolauskirche met zijn 45m hoogte is het oudste bouwwerk van Lenzkirch en dateert uit het jaar 1569. Hij bezit zes klokken en overleefde talrijke branden in de gemeente. In 1934 heeft men aan de toren een eenbeukige kerk aangebouwd met strakke en rechtlijnige, blok-vormige gewelven. Onlangs werd de kerk heropend na een grondige opknapbeurt. Achteraan in de kerk onder het orgel zien wij een vrij groot borstbeeld van Nicolaas. Ps. Wie lust en liefde heeft voor het zingen, wordt hartelijk uitgenodigd iedere woensdag te 20u15. Raf Rumens uit: tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
Schönenbach Schönenbach ligt zuidoostelijk van de stad Schluchsee. In een oorkonde van 1288 is er voor het eerst sprake van Schönenbach. In de 18e eeuw bouwden de bewoners van deze gemeente hun eerste eigen kapel ter ere van de H. Nicolaas. Bij de uitbreiding in nieuwgotische stijl van de kapel in 1909, werd een prachtig en kleurrijk vleugelaltaar in reliëf geplaatst. De linkervleugel toont een scene uit het leven van Nicolaas terwijl hij brood uitdeelt aan de armen, de rechtervleugel is bemand door de H. Fridolin, dit alles in laatgotische stijl. Het grote middenpaneel is een voorstelling van een jonge, baardloze Nicolaas met staf, boek en bollen, links geflankeerd door de martelares Genoveva met palm en ter rechterzijde de H. Katharina met boek en zwaard. Deze laatste is in Duitsland vaak te zien aan de zijde van Nicolaas. Dat Nicolaas de patroon is van vele beroepen is ons al langer bekend maar hier heeft men er nog de jeneverstokers en cafébazen aan toegevoegd. De kapel staat een beetje eenzaam aan de straatrand, mooi ingelast in het landschap maar ook uiterst verzorgd. Boven op de nok staat een klein maar sierlijk ajuinvormig torentje uit de baroktijd met bijpassend klokje. Het is de plaatselijke brandweer die instond voor de verbouwing en restauratie. (wordt vervolgd) uit: Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
Nicolaas grijpt weer in.... De bewoners van Schluchsee hadden de stenen klaargezet voor de bouw van hun nieuwe kerk. Tot tweemaal toe vond men 's anderendaags de stenen op een andere plaats, tot men besloot een nachtwacht op te stellen, tevergeefs, 's morgens vondt men de arme kerel dood naast de opnieuw verplaatste stenen. In het jaar 1253 werd dan de kerk gebouwd op de huidige plaats. De klokketoren met ajuinkoepel zou uit die tijd stammen. De kerk, met uitzondering van de toren, werd meermaals verbouwd en vergroot tot zij in 1985 haar huidige vorm kreeg. In het portaal staat een sierlijk bronzen kunstwerk, een staf en mijter waarond kinderen een rondedans maken. Het hoogaltaarschrijn uit de oude kerk (1895) werd integraal overgeplaatst in de nieuwe kerk. Het is meer een retabel, met gouden achtergrond. Op de rechterkant zien wij een baardloze Nicolaas met stukken fruit als patroonheilige van de kerk met aan zijn zijde de H. Konrad. (wordt vervolgd) uit: Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
