Gebruik baard, pruik en snor nooit om uw gezicht te verbergen!
Hoofdpunten blog wandelen
sinterklaas
24-11-2006
De post maakt enige echte adres van Sint bekend
De post maakt enige echte adres van Sint bekend
De post heeft het precieze adres van Sinterklaas bekendgemaakt. Wie de brave man een brief of verlanglijstje wil sturen, kan dat naar 'Sinterklaas, Spanjestraat 1, 0612 Hemel'. De post belooft dat "Sinterklaas al die brieven met de grootste aandacht zal lezen en alle brave kinderen ook een antwoord en een verrassing zal sturen".
Vandaag een rustige dag, morgen namiddag een bezoekje aan La Bottega in Hasselt, en volgende week het grote werk. Op scholen bezoek! We zijn er klaar voor!
Morgen, vrijdag de 17de november! Onze eerste rit naar het Shoppingcenter in Genk. Om elf uur een "toevallige" ontmoeting met de kleuters van de Dageraad Kortessem, die uitgenodigt zijn door het bestuur van het Shoppingcenter. Samen op de Kermismolen! Piet en ik kijken er naar uit!
Sinterklaas, ouwe baas (slot) Column Door Vainqueur
Rijkelijk laat, maar beter dan nooit.
Ik ga mij niet op het pad begeven van vele postmodernen door de Sint belachelijk te maken. Eerlijk gezegd vind ik het grote onzin om te gaan zoeken naar freudiaanse interpretaties bij 'Zwarte Piet' en twee mannen die samenwonen. So what? Vroeger droegen mannen spannende kniekousen en wapenrokken en toch golden ze als echte venten. Trouwens, een echte vent bestaat niet eens. Ik zal toegeven dat het verleidelijk is vunzige grappen te maken over de bemijterde heilige en zijn moorse knecht maar zoals een wijs man ooit gezegd heeft, de meester toont zich in de beperking. waar ik, nu ik toch bezig ben,eveneens tegen ben, is het gaan zwaaien met het politiek correcte vingertje: de zwarte man staat ten dienste van de strenge blanke man. Wat een onzin! Ten eerste was de echte sinterklaas een Turk en geen Spanjaard, en ten tweede is, zoals eerder aangestipt, Zwarte Piet een moor en geen Afrikaan uit de brousse.
Hoop doet leven. Ik hoop dat ik mijn eigen lieve kindertjes ooit nog zal kunnen wijsmaken dat de Sint bestaat. Dat hij op een schimmel rijdt en dat Zwarte Piet daadwerkelijk een jute zak bij zich heeft waar hij de stoute exemplaren op een vingerknip van zijn grootmeester ingooit. Ik hoop dat niet alle kinderen tegen die tijd zo hoogbegaafd zijn dat ze spontaan het volume van de juten zak zullen berekenen en me met grote ogen zullen zeggen dat Sinterklaas niet echt duizend jaar oud kan zijn, alsof ik het kind ben dat er nog allemaal in gelooft. Ik pleit niet voor de goeie ouwe tijd, make no mistake. Ik pleit voor naïviteit. dat we ons allemaal niks aantrekken van handige commerçanten en nep-sinterklazen die dronken over straat waggelen. Dat we het post-Dutroux-tijdperk laten voor wat het is en vertederd glimlachen bij de mythe uit vele kindertijden. Leve de Sint uit: Lectrrland
Ik zal eerlijk toegeven dat de mythe van de oude man met de witte baard voor mij reeds vroeg aan stukken geslagen was. Niet door een traumatische gebeurtenis met een zwarte piet die rare neigingen had, maar doodeenvoudig door een oudere jongen die me met de air van een betweterige achtjarige vertelde dat mijn ouders al dat speelgoed 's nachts op tafel kwamen zetten. Ik weigerde zoiets ontluisterend te geloven maar wist, toen hij de fatale woorden uitsprak, dat het waar was.
Toen begon ik ook te zien dat de Sinterklaas die op onze school kwam eigenlijk gewoon een oude vent was die zich een baard liet opplakken - de lijm was nog zichtbaar - en zijn tenue leende hij van meneer pastoor. In die tijd was ik naast een brave dorpsjongen ook een kerkgangertje. Het duurde echter niet lang eer de magie van Christus en zijn schare engelen en heiligen ook gebroken was. Voor u het denkt: in de Kerstman heb ik nooit geloofd. In mijn prilste jeugd kan ik zijn aanwezigheid zelfs niet plaatsen, ik denk dat het iets is van de laatste vijf à tien jaar, net zoals Halloween. Maar soit, vooraleer ik begin te kankeren over het verlies aan cultuur ten voordele van Hollywood-tradities en ik me er als progressief toe laat verleiden rechtse onzin uit te kramen wil ik even doorbomen op Sinterklaas.
Sinterklaas. Ik beeld mij in dat hij echt bestaat, dat hij echt in een Spaans kasteel woont en een prettig gestoorde knecht heeft die hij Zwarte Piet noemt. Hij is eenzaam en oud. Een normaal mens zou in die omstandigheden - een duistere burcht met als enig gezelschap een eeuwig jeugdige, zwarte zondaar - al lang knettergek geworden zijn maar Sinterklaas behoudt zijn mentale gezondheid. Hij is een die-hard. Hij is wars van trends, Al-Qaeda en kappers. Op zijn suikerentroon gezeten pent hij af en toe met een ganzeveer iets neer in een groot log boek waar alle kindernamen in geschreven staan in gouden inkt. Als de kinderen stoppen met geloven in de goedheilige man verdwijnen de namen als bij toverslag. Dan pinkt hij een traan weg, een traan die rolt over zijn verweerde, perkamenten wang. Nee, natuurlijk niet. Als hij dat echt deed zou de brave borst de hele dag wenend als een dweil over zijn troon hangen. (wordt vervolgd) uit: Lectrrland
