Ik ben Everaert Albert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Awbeir (Eeklo's voor Albert).
Ik ben een man en woon in Eeklo (België) en mijn beroep is ...bloggen.
Ik ben geboren op 11/02/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: mijn blog, foto's, computer, fietsen...
In de zomer van 2007 heeft Hilde het echtelijk dak verlaten. Lang blijf ik evenwel niet alleen want inmiddels heb ik al bijna een jaar een relatie met mijn buurvrouw Inge. Beter kan ik het niet treffen. Zij is mijn nieuwe bestemming, mijn Albion, mijn Inge-land.
’t Beloofde Inge-land
“t Is stil waar dat ‘t nooit waait, dat is alom bekend, Maar als het altijd stormt en niks dit kan bedaren, Als ’t water wild opspat met schuimkoppende baren, Dan is het beter soms dat ‘t schip zijn steven wendt.
Het kan verkeren, juist, ik heb het lang ontkend. Een huw’lijksboot in nood valt soms niet te vrijwaren. Wellicht bleef ik te lang, uit praktische bezwaren. ‘k Verlaat nu mijn Titanic eerder dan gepland.
Ik wens dit niemand toe, maar als je toch mocht stranden, Gooi dan de boeien los, en gun vooral mekaar Veel hoop, geloof en liefd’ in ’t komend Nieuwejaar.
Ik zet thans koers naar nieuwe onbekende landen En maak er ’t beste van, de zorgen aan de kant op weg naar Albion, ‘t beloofde Inge-land!
Een foto van de familie Lion met de latere dokter Albert Lion in het midden. Dokter Lion woonde in de Stationsstraat een 3 tal huizen voorbij cinema Astrid richting station.
Ondertussen is de ruwbouw aan het nieuwe appartementsgebouw op het K. Astridplein gedaan. Alle materialen van de metsers zijn (bijna) allemaal weg en moet er nu binnen gewerkt worden.
Het loont al eens de moeite om een bezoekje te brengen aan het arboretum in Het Leen te Eeklo.
Het is te hopen dat de storm geen schade heeft aangericht want de foto's zijn niet van gisteren maar van vorige week zondag. Sommige dingen bloeien maar er staat ook al veel 'in botte'.
Stilaan wordt de natuur wakker en blijven de bloemen niet achter.
Als we enkele weken verder zullen zijn zal er hier nog meer in bloei staan.
De oninneembare liefde van Jacques Brelwas de Eeklose Marieke. Marieke noemde Marieke Van der Schaght en was getrouwd met glazenmaker Valcke. Ze wou niet verder gaan met de zanger daar ze haar gezin niet in de steek wilde laten.
Deze vroegere knappe verschijning was ene Marieke van bij ons. Een jonge dame die in de Boelare woonde en de vurige onbereikbare vlam was van de Belgische zanger, componist en tekstschrijver Jacques Brel die in begin jaren zestig uitgroeide tot een internationale beroemdheid.
Marieke kende hij reeds van in hun jeugdjaren en waren vrienden.
De zanger wilde meer maar Marieke hield de boot af. Het was dus een platonische liefde.
Jacques maakte een liedje ‘Marieke’ die duidelijk alles te maken had met zijn onbeantwoorde liefde voor de Eeklose vrouw!!
Einde 2006 kondigt mijn vrouw Hilde aan dat ze me in de zomer zal verlaten. De symboliek in dit gedicht is duidelijk: Hilde is de laatste roos en met haar vertrek breekt de winter aan voor mij. De 7 in 2007 zou me evenwel ook nieuw geluk brengen dat jaar. My lucky number is een lichtvoetig extraatje, dat echter nooit de nieuwjaarskaart heeft gehaald.
My lucky number
Ik zou toch wel eens graag de euromillions winnen En dan als miljonair me lekker laten gaan: Eerst vaar ik naar Hawai, dan vlieg ik naar de maan En ‘k zou met mijn fortuin best wel iets leuks verzinnen. ‘k Zou naar de meiskes gaan en menig vrouw beminnen En ‘k kocht een groot kasteel , in ’t zwart wel te verstaan, En ‘k trok voortaan alleen nog merkkostuumkes aan En ‘k stopte ook met werk, want ‘k was dan toch al binnen. ‘k Heb alles geprobeerd maar zonder veel succes. My Lucky number is dus zeker niet de zes. Daarom gok ik op zeven voor een beter leven. Ik neem de handschoen op en ‘t zwaard van Damocles Versla ik in mijn strijd voor roem en voor succes En ‘t zelfde wens ik u voor tweeduizend en zeven.
Paul, Hilde, Charlotte & Renate Eeklo, 1 januari 2007
De laatste roos
Nu met de laatste roos de zomer is vergangen, Resteert ons van die roos alleen een doornen tak. ‘t Betekent dat weerom de wintertijd aanbrak En wij verkleumd van kou, naar zon en licht verlangen. Zo zit ons leven vol van schrille overgangen En volgt er op de zomer kou en ongemak. Na voorspoed en geluk dreigt ziekt’ en bedelzak. Dan zie je zwarte sneeuw en laat je ’t hoofd soms hangen. Maar geef de moed niet op bij winters ongeluk. Na regen komt weer zon, geniet ervan en pluk De dagen die ons resten in dit broze leven. Als ’t waar is dat de zeven borg staat voor geluk, Dan kan mijn nieuwjaarswens voor dit jaar niet meer stuk: ‘k Wens jou “La vie en rose” voor tweeduizend en zeven!
Paul, Hilde, Charlotte & Renate Eeklo, 1 januari 2007
Een glasraam kan toch mooi zijn vooral 's avonds met licht. Het is dan wel moeilijker om een foto van te nemen maar ik denk dat deze van de Eeklose kerk toch redelijk gelukt is.
Een van de oudste nog rechtstaande gebouwen in Eeklo is toch wel café De Gouden Pluim.
Op de foto is dit het gebouw helemaal rechts, gelegen op de hoek van de Markt en het Kerkplein.
De Gouden Pluim lang geleden en in betere tijden...
Nu staat De Gouden Pluim al een tijdje te koop. Wel vrees ik dat dit wel eens het einde zou kunnen zijn voor dit gebouw. Voor hier terug een horecazaak in op te starten lijkt me niet zo evident, de kosten zullen hoog oplopen. Al zou het wel heel jammer zijn moest het afgebroken worden.
In 2006 waag ik me voor het eerst aan een sonnet met meteen een Engelse versie er bovenop. Deze sonnetten beantwoorden aan bijna alle regels van de kunst. Alleen het rijmschema wijkt een beetje af van het gebruikelijke ABBA ABBA CCD EED en is deze keer ABBA CDDC EEF GGF. Het thema is de 4 elementen lucht, aarde, water en vuur en hun ontembare kracht.
Een elementair nieuwjaarssonnet Wat zal ik U wensen voor tweeduizend zes ? Veel water en vuur of meer lucht en meer aarde ? Ik ken van de vier elementen de waarde Maar ook de gevaren bij weeld’ en exces.
Wie wind zaait, oogst storm die ontaardt in orkaan En aarde die beeft scheurt het leven aan flarden. De hitte van ‘t vuur is bij brand niet te harden En ’t is uit veel zee dat Tsunamis ontstaan.
Ja, overdaad schaadt dus en trop is te veel. Ik aas op geen schat of geen gouden juweel. Maar ‘k ben een driekoningskind, blij met mijn draaister.
En hebben wij ook niet van jongs af geleerd : “Wie ’t kleine niet geert is het grote niet weerd” En “In der Beschränkung erst zeigt sich der Meister”.
Hilde, Charlotte, Renate & Paul Verstraete Nieuwjaar 2006
Het is al een tijdje stil aan dit nieuw appartementsgebouw in de Molenstraat.
De ruwbouw is gedaan en de ramen zijn geplaatst maar er wordt niet meer verder gedaan.
Nu kan ik mij toch niet van de indruk ontdoen dat het hier iets van lange adem is. Het was op 3 december 2019 dat ik hier de eerste foto's nam van de afbraak van deze drie huizen die toen juist begonnen was.
Ik ben Everaert Albert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Awbeir (Eeklo's voor Albert).
