Ik ben Everaert Albert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Awbeir (Eeklo's voor Albert).
Ik ben een man en woon in Eeklo (Belgiƫ) en mijn beroep is ...bloggen.
Ik ben geboren op 11/02/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: mijn blog, foto's, computer, fietsen...
Vorig weekend had Dominique mij uitgenodigd om eens zijn verzameling van Eeklose oudheden te bekijken. We bleven eens stilstaan bij een kast vol met glazen en flessen van bijna alle brouwerijen en likeurstokerijen die Eeklo ooit rijk was.
Ook reclamepanelen van de Krüger mogen hier niet ontbreken.
We komen toch nog eens terug op het huis dat deze week op de intro pagina stond.
Dat huis in de Boelare was heel vroeger een 'heelkundig gesticht' dat men kan lezen bovenaan links ter hoogte van het dak. Ook staat daar 'breuken' bij en dat was van een dokter Lowie. Het zou mij niet verwonderen dat van die kinderen er geen zijn die in dat huis verbleven voor revalidatie. Wie daar meer over weet mag dat altijd melden. Met dank aan Mireille De Baets die mij hier attent op maakte.
De laatste tijd worden er op verschillende plaatsen nutsleidingen aangelegd in Eeklo. Maar wat er allemaal onder de grond zit is niet meer te doen. Al zijn er ook leidingen waarvan de vervanging niet meer te vroeg is zo te zien.
STAD EEKLO PLANT POPULIER ALS HERINNERING AAN EERSTE WINDMOLEN
Stad Eeklo plant een solitaire populier als symbolische herinnering aan de eerste windmolen die op Eekloos grondgebied stond, aan het sportterrein aan de Zandvleuge. Met de opmaak van een windplan en de realisatie van de eerste coöperatieve windturbines in Vlaanderen was Eeklo een echte windpionier.
De windturbine produceerde in juni 2002 haar eerste kilowatturen, die na de liberalisering van de Europese energiemarkt gebruikt werden voor winddelen met zo’n 500 huishoudens. De windturbine lag niet in de lijnopstelling en was bijgevolg gelegen in de uitsluitingszone voor windturbines van het PRUP ‘Windlandschap Eeklo-Maldegem’.
Met andere woorden, omdat de windmolen niet mooi in lijn stond met de latere concentratie-zone voor windturbines langs de E34 was afbraak onvermijdelijk.
Op 13 april 2021 werd deze turbine van Ecopower uit dienst genomen, gedemonteerd en getransporteerd naar Litouwen. Daar produceert ze opnieuw groene stroom.
De stad koos ervoor om een populier te planten, onder meer omdat dat een boom is van het volk, en omdat de bladeren van een populier op een typische manier trillen in de wind en daarbij doen denken aan de draaiende wieken van de turbine.
Een solitaire populier, als symbolische herinnering aan de start van het Eeklose energieverhaal:
Arbor populi: “de boom van het volk”
Paipolos : De bladeren van een populier trillen op een typische manier in de wind net zoals de draaiende wieken van de turbine;
Energie: het historisch gebruik van deze snelgroeiende soort in onze streek (verschillende gebruikstoepassingen, ook als energiebron);
Solitaire landschapsbaken: net als de windturbine kan de boom gelden als nieuwe baken en herkenningspunt in het landschap
Schepen Smet: “Stad Eeklo heeft in Vlaanderen altijd een voortrekkersrol gespeeld op vlak van hernieuwbare energie. Daarbij werd er van in het begin gewerkt op basis van een participatiemodel waarbij burgers rechtstreeks konden genieten van de opbrengsten van de wind die geproduceerd werd in eigen stad. In Eeklo is er nog plaats voor bijkomende windturbines die zich inschrijven in dit participatiemodel.”
Eind vorig jaar heb ik ons huis verkocht in Molenstraat 141 en heb ik mijn oog laten vallen op het appartement in het MAP, Molenstraat 7, mijn “Zevende Hemel”. Ik wil alles tip top in orde brengen om er samen met Inge in te trekken. Inge is echter door een wending in haar scheiding ertoe genoopt haar huis over te kopen. Ze wil me daarom liever bij haar zien intrekken. In welke richting de teerling is gevallen, Molenstraat 7 of Molenstraat 129, dat leert ons de geschiedenis. Tegenover mijn nieuwjaarssonnet ‘De 7de Hemel’ heb ik puur voor de grap ook het Oudejaarssonnet ‘Hell’s Angel’ bedacht, dat echter niet op onze wenskaart staat. Voor de nieuwjaarskaart van moemoe heb ik een vijfstrofig jambisch vredesgedicht geschreven, geïnspireerd op een tekening van vava, onder de titel ‘Et in terra Pax’.
Et in terra Pax Vol vlerken vliegt de hemellucht, vol roekeloos gekertel, Dat glinstert in het zonnelicht, de hoogmoed voor de val. Luc rouwt om Ikaros zijn dood, om ’t vruchteloos gespertel En leert dat ned’righeid ons siert, altijd en overal.
Want roem verwelkt toch mettertijd, dat heeft vava ervaren. Geen kunstenaar kan rimpeloos de tand des tijds doorstaan. Met lede ogen ziet hij hoe, omringd door doodsgevaren, De tijd de dwaze maagd verslindt, geen kronen blijven staan.
Luc klom naar hemelhoog succes, maar na zijn jonge jaren Meed hij de zon en schoof zijn lamp onder de korenmaat. Nog blijft hij ons vanuit de dood met strenge blik aanstaren Terwijl ons klokje nijdig tikt en ’t leven verdergaat.
Eén vogel maakt de lente niet, één engel niet de hemel, Maar ’t geeft ons minstens toch een glimp van wat ons later wacht. Want tempus fugit, tijd verglijdt, aan ’t eind van ’t aards gewemel Wacht ons de vredesduif die Luc ook vrede heeft gebracht.
Die vrede wens ik iedereen ter wereld en ter stede, Urbi et orbi, overal, dit is mijn nieuwjaarswens: In terra pax hominibus, ‘k schenk u een hartvol vrede En deel die vrede heel ’t jaar door met elke medemens
Mooie foto van leraren van de Broederschool. Rechts herken ik 'meester' Van Hauwenhuyse bij wie ik het 4e leerjaar mocht volgen. Achter hem denk ik dat dit een broeder is. De man met de hoed herken ik niet. Links is dit ook een leraar en ik denk dat die man Lampaert noemde maar daar ben ik niet zeker van. Misschien dat deze foto genomen is tijdens een schoolreis.
Hier ook een partij 'pootje baden' maar ik herken niemand van deze mensen. Iemand die hier kan helpen?
Meestal passeer ik aan de overkant met de fiets en daar kan men niet goed zien hoe het met de werken zit. Maar bij een wandeling hier aan de overkant was het zeer duidelijk dat het gebouw van Huysman al ver zijn hoogte heeft bereikt.
Aan de andere kant op de India Jute site, in de Textielstraat, is het gebouw waar vroeger de burelen waren volledig gestript. Het wordt niet afgebroken en er komen appartementen.
De vloer is gegoten in het gebouw aan het V.D. Woestijneplein. Na de droogtijd zal men dan wel verder doen en we zijn al benieuwd hoe het er allemaal zal uitzien.
Toen een paar weken geleden Jörgen op vakantie was in Zweden zag hij deze Fiat 500.
Niet zo speciaal hoor ik u denken maar voor mij toch een beetje nostalgie. Om dat ik in het begin van mijn autocarriere nog aan deze auto(tjes) gewerkt heb.
De Fiat 500 werd gebouwd van 1957 tot 1975 en was uitgerust met een 500 cc twee cilinder luchtgekoelde motor die achterin was geplaatst en die leverde 13 PK (!). Tot 1965 werden hij geleverd met deuren die aan de voorkant open gingen. Op de foto is het al eentje waar de deuren 'normaal' open gaan.
De 500 was de opvolger van de Topolino die tot 1956 is geproduceerd.
In 2012 woedt de crisis nog alom en ziet niemand de toekomst rooskleurig in. Toch probeer ik een positieve draai te geven aan mijn nieuwjaarssonnet door zowel een optimische als pessimistische kijk te geven op het komende jaar 2013. Twee sonnetten dus voor de prijs van één. Bovendien schrijf ik er ook nog eentje voor Inge, niet voor publicatie vatbaar, hoewel. In 2012 ben ik niet alleen gestopt met de nieuwspresentatie op AVS. Een conflict met mijn algemene directeur op school heeft er ook toe geleid dat ik mij heb teruggetrokken uit de Europese projecten. Het nieuwjaarsgedicht voor moemoe is geïnspireerd enerzijds door een vers uit een sonnet van Hooft (Wanneer de vorst des lichts) en anderzijds door een tekening van ons vader.
For better …
Ik lach met ’t bijgeloof in ongeluksgetallen. En treed met open geest ’t jaar dertien tegemoet. ‘k Geloof dat optimisme altijd wond’ren doet En dat het ook dit jaar dus best wel mee zal vallen.
‘k Wil met zwaarmoedigheid de feestvreugd niet vergallen Misschien ben ik naïef, zo ben ik op gevoed. Ik zie “la vie en rose”, ’t leven smaakt zo zoet. Kom zet de bubbels klaar en laat de kurken knallen.
Ik ben een wat men noemt ‘geboren optimist’, Spreekwoordelijk van in de wieg tot in de kist En tegen beter weten in durf ik te wensen
Dat vrede zij op aard en welvaart voor ons land, Dat Eeklo weer floreert, bestuurd wordt met verstand, “Gelukkig nieuwejaar aan al mijn medemensen!”
Inge Berghman & Paul Verstraete & co Eeklo, 1 januari 2013
For worse…
Als ’t waar is wat men zegt, dan wordt het jaar dertien Een jaar vol ongeluk, het rampste jaar sinds eeuwen ’t Gaat wint’ren heel ‘t jaar door en ’t zal ook pikzwart sneeuwen. Zoveel heeft men er hier vans’leven niet gezien.
’t Blijft donker dag en nacht en er is bovendien Geen elektriciteit. ‘k Hoor bange mensen schreeuwen Om licht maar niets dat helpt, geen fakkels of flambeeuwen Want storm dooft elke vlam, niks brandt bij windkracht tien.
Er is niets aan te doen, we zullen ’t moeten pakken Gelijk of dat het komt. Het lot zet ons te kakken Zoals ooit Oedipoes, horresco referens.
Maar zelfs in’t diepste zwart, als je maar goed blijft kijken Vonkt ooit een sprankel hoop, waarvoor dat zwart moet wijken. Die hoop op beterschap is onze nieuwjaarswens.
Inge Berghman & Paul Verstraete & co Eeklo, 1januari 2013
DIENST BURGERZAKEN VERHUIST TIJDELIJK NAAR JENEVERHUIS
De dienst burgerzaken van de stad Eeklo verhuist deze zomer tijdelijk naar het Jeneverhuis aan het Van Hoorebekeplein. Reden hiervoor zijn de ingrijpende renovatiewerken aan de huidige locatie van de dienst: het stadhuis.
De verhuizing staat gepland vóór het bouwverlof. Vermoedelijk zal de dienst voor 2 jaar in het pas gerenoveerde Jeneverhuis huizen, wat overeenkomt met de duur van de restauratie van het stadhuis. Er is een hele zoektocht aan voorafgegaan. Uiteindelijk koos het college van burgemeester en schepenen voor het gelijkvloers van het Jeneverhuis als beste plaats voor de tijdelijke huisvesting van de dienst burgerzaken.
Aan de dienstverlening van de dienst burgerzaken verandert niets. Het is ook de bedoeling dat het Jeneverhuis gedurende die 2 jaar de officiële trouwlocatie wordt. De beslissing hierover wordt gestemd op de gemeenteraadszitting van april.
“De tijdelijke locatie is een zeer goed alternatief voor deze belangrijke dienstverlening en ook een mooi kader voor de ceremoniële gelegenheden”, vindt burgemeester Luc Vandevelde. “Er is een goede samenwerking geweest tussen de verschillende betrokken diensten, in het bijzonder de dienst cultuur.”