Johannes 3 v 3: "Jezus antwoordde en zeide tot Nicodemus: 'Voorwaar, voorwaar....Ik zeg U:tenzij iemand wederom geboren wordt , kan hij het koninkrijk Gods niet zien".
Voor de nog relatief onbekende rabbi uit Galilea lijkt de kans gekomen om wat meer aanzien te verkrijgen. Een van de 'hoge heren' van de geestelijke elite van Israel, ene Nicodemus, zoekt contact. Niet zo helemaal overdag, maar om te beginnen 's nachts. Maar goed; er lijkt een begin. En Nicodemus begint het gesprek met een zelfverzekerd: "Rabbi....WIJ WETEN, dat gij van God gekomen bent als leraar, want niemand kan die tekenen doen, die gij doet, tenzij God met hem is". En dan is de tekst hierboven het antwoord, dat Jezus geeft. Niets geen gepluimstrijk...maar nu al met de ondertoon: "JULLIE WETEN!!!???....juliie weten niets!!!"
Eerst even die woorden: "Voorwaar....voorwaar...". Let op, wanneer je in de bijbel die woorden tegenkomt. Dan komt er altijd een 'grondwet van het koninkrijk' aan.
En de grondwet van nu luidt: Je wilt zo graag 'het koninktrijk van God 'zíen?!....je kunt er van alles van horen ...het kan je op allerlei manieren geschetst worden. Maar de werkelijkheid van de'geestelijke wereld', die inhaerent is met het veelomvattende begrip 'Koninkrijk van God'....die werkelijkheid kan je toch pas beginnen te zien, wanneer je nieuw bent, wanneer je zo dicht naar God toegegaan bent, dat Hij je heeft kunnen omhelzen en in jou het begin heeft kunnen leggen van een nieuw leven.
Pas, wanneer je een baby bent in de mensenwereld, dan kan je beginnen met het inleren in die wereld. Zo'n klein kindje in de wieg ziet op een gegeven ogenblik iets heel leuks boven zich heen en weer bewegen. Hij grijpt het, krijgt het te pakken en het blijkt op de een of andere manier aan hem vast te zitten. Hij heeft zijn voetjes ontdekt en een van zijn eerste ontdekkingen gedaan in de wereld, waar hij is ingeboren.
Na dit lieflijke voorbeeld nu een grimmiger parallel uit de geestelijke wereld.
Bekeerde mensen kunnen soms eindeloos met elkaar praten over 'boze geesten' en wat die nu allemaal kunnen doen, maar de echte strijd met die geesten ga je pas in zijn realiteit zien, wanneer je , door God ingeboren in die nieuwe wereld, de realiteiten van de onzichtbare sfeer echt gaat meemaken, reëel aan den lijve gaat ondervinden en leert strijden in die sfeer.
En dat is, waar ik jullie toe opwek. Velen van jullie hebben dikwijls zoveel last van allerlei instabiliteiten....er is sprake van terugvallen, twijfel, en meer van die dingen. Wanneer je door Gods genade wedergeboren bent, dan wordt alles veel rustiger en doelgerichter.
Je weet, wat de weg is; niet de Heilige Geest in dit geval. Nee, trouwe en liefdevolle en toegdewijde en door geloof doortintelde bestudering van Gods woord. Dan komt dit nieuwe in je hart. En wanneer je opeens weet: "O....ik krijg echt begrip voor die andere wereld. Ik heb een macht van verleiding bestreden op een andere manier dan tot dusver. Er zat een groter element van overwinning in. Ik sta er anders tegenover", geloof dan maar, dat de Heer het wonder van de wedergeboorte in je hart aan het doen is.
In Matth 4 v 1- 11 lezen wij van onze Heer Jezus Christus. Hij was juist gedoopt met de Heilige Geest. Wedergeboren was hij al, toen Hij verwonderd aan zijn ouders vroeg: "Wist gij niet, dat Ik moest zijn in de dingen mijns Vaders", ((Lucas 2 v 49)
Maar nu is Hij gedoopt in de Heilige Geest en heeft Hij het heel moeilijk in de woestijn. En juist dán wordt Hij fel aangevallen door de duivel. Deze tracht Hem in verwarrring te brengen met verdraaide uitspraken uit de Heilige Schrift. Jezus pareert elke aanval, uitgaande ondermeer van diepe schriftkennis. Tenslotte test de duivel Hem op de eventuele aanwezigheid van ook maar énige hoogmoed. Maar hij vindt niets. De duivel wijkt. Jezus blijft als Overwinnaar achter. Wél erg moe, maar engelen van God helpen Hem.
Lieverds...jullie zijn al bezig om wedergeboren te worden als werk van God, door zijn genade. Later worden jullie ook vervuld met Gods Geest.
Maar het is zo goed om ook als wedergeborene al te handelen zoals een 'met de Geest gedoopte handelt'.
Ook jullie zullen worden geleid in de woestijn. Velen van jullie, Christenen, die pas begonnen zijn of al langer bezig, klagen wel eens tegen elkaar: "Zo....dít is dan 'het overwinningsleven'. Ik had het me zo heel anders vóorgesteld".
En dan komt de duivel. Hij test jullie schriftkennis. Onlangs kwam er iemand bij mij, die van een Mohammedaanse vriend een boekje had gekregen, waarin verwonderde en spotachtige vragen werden gesteld over de moeilijheden , die Jezus maakte in de hof van Gethsemane, eer Hij dan tenslotte uiteindelijk en te langen leste 'die beker dan maar leeg dronk'.
Kijk; satan is gisteren en heden dezelfde; dezelfde trucs, die hij tegen Jezus gebruikte, zal hij ook tegen jullie gebruiken. In 'de woestijn' zal hij alles proberen om met verdraaide bijbelteksten jullie in de war te maken. Moet je zien, wat er alleen op 'Forum' allemaal langs komt. Ik heb voor het moment niet zoveel tijd om overal langs te surfen.... ach, dat komt wel weer...misschien ...maar wat ik daarvan heb méegemaakt in allerlei focussen: niet te min!
Maar jullie, wedergeborenen, in training voor de 'doop in de Heilige Geest', ( nu ja; daar zijn geen schema's van hoor; het een vloeit in het ander over): ken je bijbel en weet te zeggen: "Nee...want er staat ook geschreven...". Als de wil tot 'doorzetten' er is, dan zal God zeker zorgen, dat je geen beproeving krijgt, die zwaarder is dan je hebben kunt.
Ook jullie zullen aan het eind van zo'n strijd wel eens uitgeteld achterblijven. Maar ook dan zullen er voor jullie engelen zijn om je te vertroosten.
Ik herinner mij uit 1966 nog als de dag van gisteren zo'n strijd. De hele nacht viel de boze op mij aan. De volgende morgen was ik nog helemaal in de war. Hij was van mij geweken, maar als in de droom stapte ik in de bus om naar de aansluitende trein te gaan. En bij het nemen van een kaartje was ik nog helemaal van de kaart, zodat de lokettist mij moest helpen. Maar daarna was er mijn dagelijks werk. En ik kwam tot mijzelf. Op de een of andere manier hebben de engelen mij toen geholpen om de situatie meester te worden.
Kinderen!...ik heb jullie toch geen 'rozentuin voor direct' beloofd. Ik heb toch altijd gezegd, dat wij wel een behouden aankomst van de Heer hebben toegezegd gekregen, maar geen rustige vaart.
Aan de riemen, vrienden en vriendinnen. Hozen, als het water binnenzwalpt...de kop van de boot op de wind houden..zelfs een leven met strijd is een opwindend en vrede gevend leven.
"Maar toen de goedertierenheid en mensenliefde van onze Heiland en God verscheen, heeft Hij... niet om werken der gerechtigheid, die wíj ZOUDEN hebben gedaan ....doch naar zijn ontferming ons gered door het bad der wedergeboorte en der vernieuwing door de Heilige Geest...."
In Christus' zending toonde de Heer God ons zijn ontferming, goedertierenheid en mensenliefde. Aangezien Jezus God is en daarnaast ook mens, kan eigenlijk ook gezegd worden, dat God zelf het offer bracht van zijn lijden en sterven. Hij werd onze Redder, voordat Hij eens onze Rechter zal zijn. In dat zichzelf opofferen van God- in Jezus- komt zijn ontferming, goedertierenheid en mensenliefde op het allerheerlijkst uit.
En...: 'werken der gerechtigheid, die wij zouden gedaan hebben'. Naast deze heerlijke openbaring van God verbleekt alles. En ons eigen denken: "Nu zal ik dat weer eens voor God doen.,...en nu dat" is een vruchteloze vertoning. Wel goed bedoeld veelal en God, die royaler is dan de mensen, zal er vaak zegen aan verbinden, maar toch : geen intensief, maar een extensief ijveren.
Even een klein voorbeeld, zoals het zich in de wereld-van-alle-dag zou kunnen afspelen:
Een energiek jongmens is bij een grote schadeverzekeringsmaatschappij aan zijn loopbaan begonnen. Hij behandelt de ingediende schadeclaims zodanig, dat 'mijn baas zo weinig mogelijk schade moet lijden'. Hij beknibbelt op van alles, om die 'schade voor zijn baas' zo laag mogelijk te houden. Tot de dag komt, dat hij bij de directeur geroepen wordt. Die zegt: "Jongeman; je denkt wel erg voor onze belangen te strijden met allerlei haarkloverijen. Maar de geest van de firma moet je nog leren kennen. Die geest is er een van royaliteit en mensen gelukkig willen maken, zover het in ons vermogen ligt. Oprechte schadeclaims behandelen wij vanuit een warme sfeer. Het blij maken van een cliënt en hem zo aan ons binden en tot een reclamemaker voor ons nv maken, is ons meer waard dan een 'gewin van een ogenblik'. Maar ook bij ons is het zo, dat 'al te goed buurmans gek is'. En het maken van die fijne afweging....dat is de sfeer van onze zaak. Zeker ga je het 'Fingerspitzengefühl' krijgen, dat alle werkers bij ons al hébben. Je bent uit het goede hout gesneden, dat heb ik al wel gemerkt. Maar er moet nog wel het een en ander gebeuren".
Kijk; oneindig veel hoger is het gesteld met het doen van 'goede werken in Gods oog'. Zovele Christenen gedragen zich als onvolwaardige medewerkers van God. Ze kennen zijn sfeer niet. Zij kennen niet de sfeer van de doop in en de vervulling mét de Heilige Geest. En daardoor zijn zij uiteindelijk geen 'reclame voor de zaak'.
En net als die directeur deze nieuwe medewerker probeert binnen te loodsen in de warme, collegiale, mensvriendelijke bedrijfssfeer, zo zegt de Heer God tegen ons: "Word vervuld met de Heilige Geest. Houd nu eens op met al die goedbedoelde , maar meestal faliekant uitpakkende knutselarijtjes".
En het begin van 'binnenkomen in die sfeer' krijg je, wanneer je, zoals ik de vorige keer vertelde, 'wedergeboren wordt door het levende en blijvende woord van God'. De wedergeboorte is een van de vele geschenken van God aan ons. Maar wij kweken bij Hem wel de benodigde 'goodwill', wanneer wij de bijbel met een toegerwijd en oprecht en toegenegen hart lezen. Natuurlijk is dat 'goodwillkweken' weer terug te leiden op zijn genade. en zijn ontferming over ons, die ons de ogen opent voor alle vergeefs gepoog in eigen kracht.
Wanneer wij bij onszelf bespeuren, dat wij innerlijk nieuw aan het worden zijn, dat in ons een nieuwe mens aan het groeien is, wat doen wij dan. Dan dienen wij een verzoek in bij de gemeenteleiding en jubelen: "Ik wil naar buiten laten blijken, wat van binnen bij mij gebeurd is." En als de oudsten vragen: "Wat kan je getuigen", dan zou je kunnen zíngen: "Iets gebeurde met mij...iets gebeurde met mij.. 'kLag in keet'nen gebonden, maar nu ben ik vrij. .... 'k Wierp een blik op het kruis en mijn hart werd zo blij... O...GEPREZEN ZIJ GOD....IETS GEBEURDE MET MIJ...!!!"
En wanneer je daar dan, druipend van water, uit het bad opstaat, dan is dat een uiterlijk teken van dat wat van binnen met je gebeurd is. Met je bekering werd je 'gered', maar die redding heb je nu verder geconsolideerd. Je voortgaande bekering heeft je geleid tot dit heerlijk innerlijk gebeuren.
Eindelijk stap ik nu af van het onderwerp 'bekering' en begeef mij naar het volgende onderwerp: wedergeboorte.
1 Petrus 1 v 22 en 23
"Nu gij uw zielen door gehoorzaamheid aan de waarheid gereinigd hebt tot ongeveisde broederliefde, hebt dan elkander van harte en bestendig lief, als WEDERGEBOREN en niet uit vergankelijk, maar uit onvergankelijk zaad, door het levende en blijvende woord van God".
Dat is me wat, wat hier alzo genoemd wordt: - broederliefde, niet alleen voor de medechristen, die ons goed ligt, maar ook jegens de medechristen, die - bijvoorbeeld- tot zondigen komt. Die 'wegglijder' in liefde blijven begeleiden, hem scheiden van de machten van de duisternis, die zijn denken vertroebelen, dat eist wel iets van je. - en dan: ongeveinsd; zonder allerlei bijgedachten; geen voorgewende liefde, maar een liefde, die een element van eerlijkheid en volhardendheid in zich heeft.. Opnieuw een grootse, maar niet eenvoudige opdracht. - daarop wijst ook 'van harte' en 'bestendig'. Wie is tot zulk een levenshouding bekwaam.
Het antwoord ligt óok in deze twee teksten begrepen: - gehoorzaamheid aan de waarheid: die kan alleen maar voortkomen uit liefde tot God. Die gehoorzaamheid geldt met name zijn eeuwig plan, dat door Jezus aan deze wereld is geopenbaard. In het oude testament werd er al in typen en 'schaduwen' naar verwezen, maar de werkelijkheid, zoals die in en door Jezus is gebleken bevat als elementen: - reinging van schuld - heiliging, apart gesteld worden van de boze en zijn rijk van het kwaad - heling, gezondmaking naar lichaam, ziel en geest.
En wat is nu het sleutelwoord: WEDERGEBOORTE. Dat is geen onduidelijke, geheimzinnige zaak, die buiten de mens zou omgaan. Nee; het is de uitwerking van een zaad, dat in de aarde valt. Hoe dat zaad zich ontwikkelt, hangt af van de gesteldheid en toegankelijkheid van de bodem, en van de al of niet aanwezigheid van onkruid. Een mensenhart vertoont goede kenmerken, als het hongert en dorst naar de gerechtigheid.
En dan is het God, die ons naar zijn raadsbesluit voortbrengt door het woord, (Jacobus 1 v 1. God is het, die de wasdom geeft aan het zaad. Maar de groeikracht ligt al in het zaad. En wat is dat zaad: het woord van God, zoals het in de bijbel vóor ons ligt. De bijbel brengt de gedachten van God over en verandert de mens. Het woord wekt geen vleselijke overwegingen, maar omdat het afkomstig is van God, die geest is, wordt de aandacht van de mens gericht op het koninkrijk van God en alle onzienlijke heerlijkheden, die daarmee verband houden. Een mens wordt niet door Gods Geest wedergeboren. De doop en de vervulling met Gods Geest ligt in het onmiddellijke perpectief van de wedergeborenen. De Heilige Geest is het water, dat het zaad begiet, dat Gods woord indachtig maakt, dat de mens verder toerust. Maar de wedergeboorte ontstaat als een heerlijk werk van God door zijn levende woord, de bijbel , die de gedachten bevat van God, de eeuwig Levende. Hij is het die door zijn woord, de bijbel, in ons nieuwe inzichten bewerkt, die ons daardoor nieuwe krachten geeft en nieuwe gedachten. Gods woord, de bijbel, is onvergankelijk. Het richt zich in het bijzonder op de innerlijke mens, die blijvend is. Het is blijvend, omdat Hij, die deze liefdesbrief aan de mensheid geschreven heeft, niet van gedachten verandert en tot in eeuwigheid dezelfde blijft.
Dus: "Lees de bijbel, bid elke dag... ALJE GROEIEN WILT NAAR DE WEDERGEBOORTE"
Antwoord op een vraag over 'godsdienstigfe wreedheden'
Hebt u er in uw bijbelse wijsheid een idee van hoeveel miljarden mensen er al vermooord zijn door christenen, islamieten, joden, ... omdat ze een niet passend geloof of ongelovig waren? En uw God kwam nooit tussen om te zeggen : STOP !!!
Dat is nu eens aardig! een vraag op 'Bijbelstudie'!!
Luister....de Heer Jezus heeft al deze dingen voorspeld. Hij zei in Matth 13: "Ik heb goed zaad, het zaad van het blijde evangelie gestrooid. Maar de vijand van God en van alle mensen, de duivel, komt achter mij aan om er slecht zaad tussen te strooien. Dat zaad kan niet verwijderd worden, want het groeit zo dicht tegen mijn goede graan aan en lijkt er zo veel op, (want het is 'nepgraan', 'dolik'), dat bij het verwijderen ervan ook het goede graan mee zou worden weggetrokken. Maar eens komt de grote oogst: dan wordt het 'nepgraan' in de oven gegooid en het echte graan gaat naar Gods schuur.
En dat is de oplossiong van het probleem: alle slechte dingen komen van de duivel....ook alle gemoord en zo. De goede dingen van God overwinnen. maar op het ogenblik grijpt God nog niet in.
En al die vermoorden dan? Wel....met de dood is het bestaan van de mens niet uit. Iedereen komt eens voor de rechterstoel van Jezus. En....wanneer het leven naar Gods normen goed was, wanneer er eigenlijk "Ja" tegen God en Jezus werd gezegd, dan is er een gelukkige uitkomst..
"Maar Ik heb tegen u, (gemeente van Efeze), dat gij uw eerste liefde verzaakt hebt. Gedenk dan, van welke hoogte gij gevallen zijt en bekeer u en doe weder uw eerste werken. Maar zo niet, dan kom Ik tot u en ik zal uw kandelaar van zijn plaats wegnemen, indien gij u niet bekeert".
Er wordt weleens gezegd, dat de eerste liefde de liefde en het enthousiasme zou zijn, die je voelde, toen je pas tot bekering was gekomen in die jeugdrally. Natuurlijk bedaart die opwinding geleidelijk aan en dan zijn er ook de eerste aanvangsbeproevingen. En dan heb je de neiging om te denken: "O...ik mis dat enthousiasme van die eerste avond bij het kampvuur op die mooie, warme, stille nazomeravond in die prachtige streek. Ik moet dat eerste enthousiasme weer op de een of andere manier opwekken".
Maar dan zit je even op een verkeerd spoor. Want dat over- euforische van die eerste tijd móet wel een beetje wegslijten. Die aanvangsopwinding hoef je niet meer terug proberen te vinden op een beetje 'kunstmatige' weg.
Nee; met die voortreffelijke gemeente in Efeze was iets anders aan de hand. Zij hadden al een inblik gehad in de hemelse gewes ten. Gaven en vrucht van de Heilige Geest fungeerden daar op machtige wijze. Wanneer je de brief van de apostel Paulus aan de gemeente te Efeze leest, dan valt je op, dat hier iemand, die zeer diep is ingeleid ,spreekt tegen mensen, aan wie hij álles kwijt kan, die aan een half woord genoeg hebben; die helemaal in zijn sfeer, de sfeer van God, van Gods Heilige Geest ademen.
Enkele decennia later is men daar, al strijdende en ijverende, iets kwijtgeraakt. Wat was dat 'iets'?: een 'liefdesgemeenschap in de hemelse gewesten'. Men was zo bezig met 'werken voor de Heer', dat men het contact met Hem aan het verliezen was. Men was zo druk met het bestrijden van dwalingen, met het steeds meer perfectioneren van de orde in de gemeente, dat men het zicht dreigde te verliezen op de nood van de aangevallen, gebonden of zieke broeder en zuster. Men had de methodiek mogelijk zo ver opgevoerd, dat het leven, gebaseerd op liefde en saamhorigheid er bij dreigde in te schieten. Kortom: de Efeziërs waren van een hoogte neergestort, namelijk van de onzienlijke wereld in de zichtbare. Ze waren bezig, vleselijke Christenen te worden. En zo dreigden ze hun bruikbaarheid voor de Heer, zijn 'kandelaar', kwijt te raken.
En dan wordt gezegd: "Bekeert u en doet wederom uw eerste werken".
Welke les zit daar nu voor jullie in, jonge -en misschien ook - oudere medegelovigen.
Deze: Het is goed en de Heer verwacht het van jullie, dat je geestelijke Christenen wordt, gevuld met Gods Heilige Geest, gesierd met de gaven en de vrucht van die Geest.
En wanneer je zo geestelijke Christenen bent geworden, dan blijft het zaak om waakzaam te blijven, dat je niet van die hoogte valt.
Maar velen van hen, die tot wie ik spreek, zijn nog vleselijke Christenen. Je denkt in termen van aardse overleggingen, lees er de vragen, die gesteld worden, maar eens op na in de vragencompilatie.
Tegen jullie zou ik willen zeggen. Je bent bekeerd om in de richting van God te kijken. Maar er is daarna nog een veel heerlijker weg. Bekeer je van alle aardse rondgekijk: - is Amerika eigenlijk een schurkenstaat - is er iets goeds bij de Jehovahs getuigen of helemaal niets. - zijn de vreugden van het geloof en de diepten van de bijbel te bewijzen - ...en al zulk soort zaken. Zoek naar de onzienlijke wereld van God; bid actief en onder bijassend handelen, of je de sfeer daarvan 'in de vingers krijgt'.
En wanneer die genade je ten deel valt, dan ben je net zo ver, als de gemeente te Efeze eens was en blijft het zaak om voortdurend in conditie te blijven, zodat je niet van geestelijke hoogten aftuimelt.
"Telkens, wanneer iemand zich tot de Here bekeerd heeft, wordt de bedekking weggenomen".
In deze tekst gaat het over het volk Israel, dat al 1600 jaar leefde volgens de door Mozes gegeven wet. Het was zo moeilijk voor een Jood, die van zijn vroegste jeugd af die wet had doorgegeven gekregen, al 64 generaties lang, om daarvanaf te komen.
Maar telkens zag Paulus toch weer het wonder gebeuren.
Telkens waren er weer mensen, die stralend riepen: "O...nu zie ik het! Het oude verbond, door Mozes gegeven, waarop ik altijd zo trots was, waardoor ik mij altijd zo superieur voelde, heeft afgedaan. Wáar is geworden, wat Jeremia al schreef, ( 31 v 31): "Zie, de dagen komen, luidt het woord des HEREN, dat Ik met het huis van Juda en het huis van Israel een nieuw verbond sluiten zal......Dít is het verbond , dat ik met het huis Israel sluiten zal na deze dagen....Ik zal mijn wet in hun bínnenste leggen en die in hun hárt schrijven...".
O...altijd heb ik het geweten; die wet was niet te houden, die trof mij dodelijk. Die wet ontleende zijn diepere zin er alleen aan, dat er een honger naar het ooit komende nieuwe door werd gewekt. Dit nieuwe, Paulus, wat jij verkondigt, dat is genade, waardoor de Heilige Geest een zondaar LEVEND maakt. En....die wet van Mozes, die - bij onbegrip- naar de dood leidde, had grote heerlijkheid. Hoeveel temeer dan de bediening van de Heilige Geest, die eeuwig leven geeft.
Wat een overvloed van heerlijkheid. Rechtvaardiging van de zondaar. Definitieve, blijvende vrijspraak!! 's Nachts heb ik wel eens naar de sterrenpracht gekeken. Maar wanneer de zon opkwam, verbleekte die heerlijkheid bij het licht van de zon. Zo is het ook nu.
Ik bekeer mij van mijn ongeloof. Mijn denken was versteend en verhard. Er zat een geestelijke diepte in die wet, maar ik heb mij nooit uitgestrekt om die diepte te kennen. Maar nu ik Christus aanvaard heb, is de bedekking WEG!!...o glorie...!!!"
Nu komt hier de goeie ouderwetse toepassing. Als in vroeger jaren de dominee aan de 'toepassing' begon, gaf mijn moeder mij altijd een pepermuntje en knikte haar kleine jongen bemoedigend toe, wanneer zijn blik leek te zeggen: "Is het nu bijna klaar".
Zo komt nu ook de toepassing voor jullie. Zie dat nu niet zo letterlijk, dat je op zoek gaat naar een snoepje. Kom lui; lenig denken.
Maar velen van jullie hebben een karrenvracht van oude ideeën. De werkelijke bekering houdt niet alleen een even emotioneel geraakt zijn in. De werkelijke bekering houdt in, dat je je van stonde af aan gaat uitstrekken naar de doop in de Heilige Geest. Wat gebeurt er, wanneer je niet werkelijk doorspit in de goede dingen van God. Dan kom je misschien in hetzelfde minsverstand terecht, waarin de Joden van vóor Christus kwamen, die dachten: "Wanneer wij de wet nu maar stipt naar de letter houden, dan komen wij er wel". Zij hadden niet in de gaten, dat ook de wet van Mozes al zei, dat alleen genade van God je kon helpen om verder naar Hem toe te komen. Zo kan er nu ook een idee zijn bij velen, dat zij God wel kunnen bereiken met aardse inspanning, terwijl de clou van het nieuwe nu juist is, alle goeds in aanbidding alleen van God te verwachten, door de inwerking van zijn Heilige Geest. En ook nu nog is het zo, dat je alleen het LEVEN ontmoet, wanneer je zo hecht je levensscheepje aan Gods oceaanstomer hebt vastgemaakt, dat God slangen uit kan gooien, waardoor de werkelijke goede daden van Godswege bij jou beginnen binnen te vloeien.
Streef naar de diepere bekering. Streef naar de kennismaking met Gods Heilige Geest. Ervaar, dat dan alleén de vruchteloosheid wijkt om plaats te maken voor vruchtdragend licht. Juich, zoals de bekeerde Joden uit Paulus' dagen juichten: "De bedekking is weg. De grauwsluiter, door de grote vergeler gelegd, is afgerukt. Ik kan ZIEN.
Handelingen 26 v 19 en 20: "Daarom , koning Agrippa, ben ik dat hemelse gezicht niet ongehoorzaam geweest, maar ik heb eerst hun, die te Damascus waren, en te Jeruzalem en in het gehele Joodse land en den heidenen verkondigd, dat zij met berouw zich zouden bekeren tot God en werken doen, met hun berouw in overeenstemming".
Paulus staat hier weer eens voor rechters en krijgt de gelegenheid om op deze manier voor koningen te getuigen. Dat is allereerst even iets om terloops bij stil te staan. Een leven met de Heer wordt een leven grote stijl, een leven, waarin je wat meemaakt, een leven, waarin je ook voor koningen gesteld kunt worden, (Marcus 13 v 9).
Nu zou je kunnen zeggen: "Ja zeg...maar zo wil ik niet voor koningen gesteld worden". Maar- hoe dan ook- een leven met Christus wordt een leven met allure.
Maar dit terzijde; waar het om gaat, is dat woordje 'berouw' en dan daarnaast: 'werken, met dat berouw in overeenstemming'.
Heel vaak gebeurt het, dat bij de oproep na een samenkomst, die speciaal op evangelisatie is gericht, de mensen naar voren drommen om zich te bekeren.
Vaak is dat een helemaal gevoelsmatig gebeuren. Eens gebeurde het mij, dat ik in een ver land de namen eens doornam, die de mensen hadden neergeschreven in de nazorgregisters. Ik kwam éen bepaalde naam diverse keren bij allerlei 'Holy Ghost rallys 'tegen en vroeg aan de betreffende: "Maar zuster; waarom gaat u bij elke campagne van dan weer eens deze dan weer die Amerikaan naar voren" "O broeder....zo gezéllig!"
Nu ja; dat is wat extreem. maar jullie, die dit lezen; ga nog eens na, hoe de situatie was, toen jullie je omkeerden naar God. Het kan zijn na een erg op het gevoel werkende oproep. En toen ging je snikkend naar voren en het leek allemaal heel goed. Het wás ook goed, maar nu jullie al weer zo'n tijd bekeerd bent, is het dan niet goed, om in die voortgaande bekering ook een plaats te geven aan het berouw.
Denk eens aan de moordenaar aan het kruis. Met de Heer Jezus werden ook twee rovers gekruisigd. Eerst beschimpten zij de Heer Jezus allebei, Matth 27 v 44. Maar na verloop van tijd viel de een stil. En terwijl de andere nog voortging met schimpen: "Zijt gij niet de Christus....red uzelf en ons", (Lucas 23 v 39), kwam de andere tot berouw: "Vrees zelfs gij God niet, nu gij het zelfde vonnis ontvangen hebt? En wij terecht, want wij ontvangen vergelding, naar wat wij gedaan hebben" en dan , met doorbrekend inzicht, na zijn erkenning van eigen gruwelijk tekort: "....deze heeft niets onbehoorlijks gedaan". En dán de bekering: "Jezus, gedenk mijner, wanneer gij in uw koninkrijk komt".(42) Jezus' antwoord is overbekend, maar de bekering van deze misdadiger ging gepaard met berouw.
Nu zul je zeggen: "Ja zeg...ik ben een keurige jongeman!...je kunt mij toch niet vergelijken met 'het tuig van de richel', met dit falderabbes".
Maar ho eens even. Als liefde, blijdschap, vrede, vriendelijkheid, goedheid, trouw, lankmoedigheid, zachtmoedigheid en zelfbeheersing de 'goddelijke maatlat' is, dan hebben wij allen zo schrikkelijk gefaald in onze gedachten. En....een enkele keer is het er ook onverbloemd uitgekomen.
Wat mijzelf betreft het volgende: als 17-jarige jongen moest ik mee met een grote stroom evacuerenden. Het was 14 mei 1940 en onze stad werd op stel en sprong ontruimd van burgers. Het was een chaos. En midden in die chaos liep ik met een fiets, vogeladen met dwaze, zomaar samengeraapte spullen. Vlak voor mijn fietswiel liep een oud vrouwtje. Ze hinderde mij. De algemene nervositeit was zo groot, dat ik mij volkomen vergat en haar toevoegde: "Maak, dat je weg komt, want anders rijd ik je (vloek) harstikke dood". (Ter geruststelling; de persoon in kwestie spróng opzij).
Later overdacht ik een en ander wel, en zag met schaamte, dat ik in mijn hart niet dat nette, wellevende jongetje was, zoals men mij veelal zag, maar dat ik tegen alle regels van liefde, vrede, lank- en zachtmoedigheid enz enz hevig had gezondigd.
Ook jullie hebben ...misschien hoor, misschien....wel eens een uiting gedaan, waarvan je zegt: "Ik wist niet, dat ik het ín mij had", in negatieve zin.
Maar dan is het zo, dat berouw zich bij de bekering hoort te voegen....dat kan heel best achteraf, bij jullie voortgaande bekering...dat kan : nú.
Mensen; ik ga jullie geen schuldcomplex aan zitten praten. Maar toch geldt voor ons allen: bekering hoort vroeg of laat met berouw over faliekant verkeerde gedachten gepaard te gaan.
De moordenaar aan het kruis kreeg na Jezus' woorden van belofte en vergeving geen gelegenheid meer om daden te verrichten, met zijn berouw in overeenstemming. Maar wij wel.
Bid de Heer, na belijdenis van al de dingen, die verkeerd zijn gegaan....(voor zover je dat nu of later te binnen schiet)...bid de Heer om kracht voor meer liefde en vreugde en al die andere goede dingen, die ik zoëven opsomde.
"Mannen, wat doet gij daar?!....wij verkondigen u, dat gij u van dit ijdel bedrijf moet bekeren tot de levende God, die de hemel, de aarde, de zee en al wat er in is, gemaakt heeft".
Stel je voor : de apostelen Paulus en Barnabas temidden van een grote, rumoerige menigte. Net is er een groot wonder onder hun handen gedaan door God en de menigte is in felle beroering gekomen.
Wat een verschil hè. Het is nog maar zo kort geleden, dat Jezus grote wonderen deed. En de Farizeeën stonden er met 'long faces' bij en smaalden hun verdachtmakingen uit: "Door de overste der boze geesten drijft Hij de demonen uit", (Matth 9 v 34)
En nu...: de menigte raakt zó in vervoering, dat zij roepen: "Zeus en Hermes zijn in mensengedaante tot ons neergedaald", (v 10).
Men wil zelfs stieren gaan offeren.
En dan grijpen Paulus en Barnabas in. En de kern van hun boodschap is: "Bekeer je van dit ijdel bedrijf...bekeer je tot de levende God".
Zó goed van deze mannen. Aan hen wordt eer betoond, die alleen aan hun Meester toekomt. Eerst moeten de mensen dus weten, dat ook zíj, ongeacht de volbrachte genezing, gewone mensen zijn, in zichzelf zwak. En dan: aan deze pure heidenen, die nog nergens van weten, de blijde boodschap in zijn meest basale vorm brengen: "Je verkeert in de duisternis,. Maar de blijde boodschap is voor jullie, dat Jezus Christus de waarachtige Zaligmaker is".
En dan:
"Bekeer je van de afgoden, ook van de afgoden, die je nu wilt dienen, tot de levende God, Hij ís het leven en géeft het leven. Wie van jullie afgoden kan zeggen, dat hij alle dingen gemaakt heeft. Al jullie afgoden bestrijken - in jullie idee dan nog- alleen maar deelgebieden. De enig ware God heerst over alles".
Wanneer wij nu een en ander even recapituleren, dan blijkt: - dat in hectische situaties van verering van de boodschappers allereerst dient gewezen te worden op de Zender. - dat er op gewezen wordt, dat al dat wilde gedoe, hier en daar en overal, ijdel, vruchteloos is. - dat er maar éen manier is om vruchtbaar en efficient te werken: de dienst van de enige God, die wij kennen in onze Heer Jezus Christus.
Hoe passen jullie dat nu eens toe: - soms zullen er mensen zijn, die júllie prijzen om 'de goede boodschap'. Wees daarmee voorzichtig. Geef alle eer, die aan jullie gebracht wordt, direct terug aan de Eeuwig Levende. - wijs er op, dat er ook nu allerlei goden zijn, die vereerd worden. Ik heb van nabij meegemaakt, hoe jonge meisjes Jim vereerden in zijn strijd om 'idol,(afgod)' 2003 te worden. Ik hóorde als het ware de jammerklachten, toen dat woord weerklonk: "Jamal". En nu worden ze binnenkort mogelijk allebei weer weggevaagd door de idols 2004. Jullie hebben veel met dit soort vereringen in je kennissenkring te maken. En aan jullie de taak, om al die lieverdjes te bepalen bij de onvruchtbaarheid van dat gedweep. Een en ander natuurlijk in bewoordingen, die passen bij dat jonge goed.
En wat is het dan goed om te wijzen op de God, die niet onderhevig is aan de grillen van het lot, die maakten, dat de grote kanshebben, Jim, moest wijken, toen op de beslissende avond veel twens meeluisterden. Nee; om dan te vertellen van die geweldige en Almachtige.
Maar lui; ik schrijf dit nu allemaal, of jullie al volop aan het bekeren van anderen zijn.
Maar lees dit nu allemaal eens door. Er is ook zoiets als 'doorgaande bekering'.
Misschien is er bij jullie ook wel zoiets als 'fijne fente ferering', zoals ik dat eens door een theolooog van Friese afkomst hoorde definiëren.
Misschien hebben jullie wel iets van afgoderij als een vervelende rest in je.
Want een 'afgod hebben' is toch: "Benevens of in plaats van de enig ware God iets bezitten of hebben, waarop de mens zijn vertrouwen stelt".
In mijn kennissenkring was ooit eens een 'I.T.-er, die zich kenmerkte door een onverwoestbaar optimisme. Maar je weet allemaal, hoe de I.T.-sector in 2000 begon in te storten en de val van de I.T.- sector was groot. En mijn geloofsvriend zat al ras leasebakloos achter de geraniums, maar aanvankelijk nog wel met zijn optimisme: "Ach.,...die bui drijft wel over". Maar 'de bui dreef niet over'....nú begint dat overdrijven dan wat... en op het laatst hielp zijn optimisme ook niet meer.
En toen....met muren aan alle kant, onoverwinnelijk voor het grootste optimisme, wist hij opeens: "Dat optimisme was mijn god....vergeef me Heer...". En toen hij tot die erkentenis was gekomen, kon hij achter de geraniums vandaan komen. Hij rijdt al weer sinds kort in een leasebak.
Misschien is jullie goedgebektheid je afgod....of je intelligentie...of.... Kijk jezelf eens na; niet in een kramp, maar heel rustig en paniekloos,...samen met de Heer Jezus.
Markus 6 v 12. "En zij vertrokken en predikten, dat zij zich zouden bekeren"
Machtig hè, zoals die discipelen uitgezonden werden door de Heer.
En de duidelijke aanwijzingen!
Maar dan gaan ze...en wat doen zij: overal prediken, dat mensen zich dienen te bekeren. Ze haakten in op een nieuwe trend, gezet door Johannes de Doper, waarover nog veel gesproken werd. Mensen hadden er in die tijd genoeg van om altijd maar weer te horen, dat zij de beste godsdienst hadden en dat zij ver stonden boven al die domme heidenen met hun ideeën, die soms zo stupide waren, met al die afgoden van hout, zilver en goud. Zij voelden, dat er van binnen bij hen iets mis zat...en Johannes gaf de mogelijkheden, waarnaar ze onbewust al jaren zochten. En snikkend wierpen zij zich in het water van de Jordaan en beleden hun zonden.
Maar jullie, die dit leest, voor jullie ligt er dezelfde opdracht. Vlak voordat Jezus in Gods onzichtbare rijk intrad, (ten hemel voer), was dit zijn laatste woord: "Gaat heen in de gehele wereld, verkondigt het evangelie aan de ganse schepping", (Markus 16 v 15).
Jullie hebben diezelfde opdracht. Maar daartoe behoort ook: de mensen oproepen tot bekering. Dat willen velen ook nu nog. Ze zijn zo volgepropt met alle dingen, die ze doen kunnen. Ze hebben zoveel mogelijkheden om de hele wereld rond te bellen, terwijl ze lekker lui liggen te zonnen aan een of ander heerlijk strand. Ze toetsen hun mobieltje maar in en ergens in Patagonië zegt iemand: "Ben jij dat Kees?! Ik zag je mobielnummer in mijn display".
Maar terwijl zij een luchtig gesprek voeren, is er die innerlijke spanning: "Niemand van mijn kennissen weet , dat ik 'borderline' heb. En de psychotherapeut weet ook niet, waarvan het komt. Ik weet de oorzaak. O...kon ik het maar eens aan iemand belijden, die iets kon zeggen van belang".
En dan sta jij daar opeens aan dat feestelijke strand. En je zegt: "Hebt u even voor mij".
En je vertelt- uiteraard op het door de Heilige Geest aan je ingegeven juiste moment- van Jezus, die gestorven is voor de zonde....en dat mensen hun zondenlast op Hem kunnen leggen. Reken maar, dat er geluisterd wordt.
En dan wordt er 'gebiecht'. En dan is er ook uit jullie mond de vraag: "Wil jij je omkeren tot Jezus en tot God".
Goed; ik geef het maar schetsmatig aan. Maar een oproep tot bekering hoort bij jullie evangelieverkondiging.
Ga er op uit, rechtstreeks door Jezus geroepenen met een duidelijke taak. Ga er op uit en roep op tot omkeer tot God.
O ja; en als er iemand is, die van binnen barstenvol spanningen zit over duistere dingen in zijn of haar verleden,....als zo iemand toevallig op deze plek op www. is verzeild....en als die persoon zegt: "Hier en nu wil ik biechten..!", ..... kom dan maar
Goed van je! Maar: het christendom is een b l i j geloof! Straal dus (zoveel mogelijk) blijheid uit! Gods zegen1 Broeder Jan seniorennet.be/broederjan
Natuurlijk broer Jan....!!!!....ik ben optimistisch. Ik weet, dat ik ben: "een kind door God bemind en voor 't geluk geschapen", zoals een oud versje zegt, dat mijn moeder mij nog leerde.
Maar in mijn vijf blogs: - geloofsaangelegenheden - bijbelstudie - Jan en Joke - mijn boeken - mijn leven, sla ik wel eens wat heel 'concrete' tonen aan, die misschien wel eens wat 'zwaar' overkomen. Je moet rekenen: ik ben een 'Ollander, jullie zijn wat meer 'bourgondisch', waarbij de Walen dan nog weer zeggen: "Ha...de Vlamingen bourgondisch?!...nee...dan moet je óns hebben".
Ik geef toe Jan, dat 'Jan en Joke' watr sombertjes is voor het moment. Maar juist vandaag komen daar de vrolijke afleveringen.
Jan?!......je leest ze toch wel ALLEMAAL....ook 'mijn leven'.??!! Alle anderen: ...jullie lezen ze toch wel allemaal...ook 'mijn leven'!!??
En...lieve vrienden en vriendinnen...reclame maken hoor!!!
En kijk ook eens op mijn 'thuisbasis': www.heavenlyquality.nl/community/vraag het Ger/alle topics, alle series. Dan maak je kennis met een heerlijk optimisme.
Lucas 15 v 8-10: "Welke vrouw, die tien schellingen heeft en er éen verliest, steekt niet een lamp aan en veegt het huis en zoekt zorgvuldig, totdat zij hem vindt. En als zij hem gevonden heeft, roept zij haar vriendinnen en buren bijeen en zegt; 'Verblijdt u met mij, want ik heb de schelling gevonden, die ik verloren had'.
Alzo is er, zeg Ik u, blijdschap bij de engelen Gods , over éen zondaar, die zich bekeert".
Ik denk wel, dat dit geldstuk voor de vrouw een grote emotionele waarde had. In die tijd kwam het gebruik wel voor, dat de vrouw als bruidsgeschenk van haar man een snoer kreeg , met daaraan gehecht een aantal munten. Wel; ik kan mij voorstellen, dat je, zo'n bruidsgeschenk tendele verliezende, dat verlies smartelijker voelt dan de geldswaarde alleén aangeeft. Het is donker in Oosterse huizen. Vooral bij armen is het enige licht, dat binnevalt, dikwijls door de deur. Daarom: een lamp aangedaan en zoeken in het vuil, dat op de grond ligt. En eindelijk: de emotioneel zoveel waard zijnde munt gevonden. En dan: feest; buren en vrienden roepen. En samen blij zijn. Dat doe je niet voor 'zomaar een muntje'. Dan moet er echt iets meer bij komen.
En dan dat verrassende slot. Maar daarvoor moet ik eerst iets verder over het gebeuren vertellen, dat wil zeggen: over de 'betekende zaak'.
God draagt zijn gelovigen als het ware ook als een kleinood bij zich. Reken maar, dat Hij het gewaar wordt, wanneer een van zijn kinderen heel tersluiks zijn hand uit de hand van God laat glijden en 'kwijtraakt'. En reken maar dat de Heer God het licht van zijn Heilige Geest laat schijnen om de verloren gegane 'munt' te zoeken....en uiteindelijk, als alles goed gaat, ook te vinden. Want het is natuurlijk mogelijk, dat zo'n zoekgeraakte het best wel leuk vindt om kwijt te zijn en dat zo iemand steeds verder in het vuil van de wereld wegzinkt om maar niet gevonden te worden.
Maar wanneer een 'verloren munt' eigenlijk wel terguggevonden zou willen worden, dan zwiept de bezem van Gods ijverige zoeken hem of haar soms heel hardhandig uit de verste hoeken en gaten.
En dan: die vreugde van God. Hij heeft zijn verloren munt terug. En de engelen voor Gods aangezicht zien de vreugde op het gezicht van God en breken in juichen uit. Een verloren zondaar is terecht.
Lieve lezende; ik neem aan, dat jullie als kostbare munten aan de ketting van God hangen, zijn beminden, verworven door de dood van zijn Zoon.
Maar ....in jullie omgeving zijn zoveel verdwaalden, die zich tot God zouden moeten bekeren, uit hun hoekje komen. Willen jullie Gods bezem zijn en de munt uit het stof opwoelen, die munt schoonvegen met jullie levenbrengende woorden-van-Godswege.
En....het blijft mogelijk, dat dit gelezen wordt door iemand, die zelf zo'n verloren munt is. Roep dan na die lezing tot God: "O Heer...hier ben ik...vínd mij dan toch".
En dan zal de Heer zeker zijn lamp op je laten schijnen. En weer zullen de engelen juichen.
Hierbij een wat strenge tekst uit Math 11 v 20 :Toen begon Jezus de steden , waarin de meeste krachten door Hem verricht waren, te verwijten, dat zij zich niet bekeerd hadden: 'Wee u Chorázin en wee u Bethsáïda! Want indien in Tyrus en Sidon die krachten waren geschied, welke in u geschied zijn, reeds lang zouden zij zich in zak en as bekeerd hebben.... Doch Ik zeg u: het zal voor Tyrys en Sidon verdraaglijker zijn in de dag des oordeels dan voor u'".
Deze tekst heeft voor de huidige tijd dít belang: in de twintig eeuwen, die sinds Jezus' 'zijn' hier op aarde verstreken zijn, is steeds helderder gebleken, hoe allesovertreffend belangrijk zijn 'zijn' hier onder ons voor heel de verdere toekomst is geweest. Zijn majesteitelijk woord:"VOLBRACHT", opende de weg tot de uitstorting van de Heilige Geest met al zijn gaven en vrucht. En dank zij die gaven en vrucht, wordt er nu een volk toebereid, dat in staat is, overwinnend te strijden tegen de antichrist in de spannende dagen, die gaan komen.
Jullie, geloofsvrienden, heb je allang bekeerd, maar jullie dragen de goede boodschap door aan weer anderen.
En heel dikwijls zal het jullie daarbij overkomen, dat de mensen er maar lauwtjes bij staan, wanneer jullie de heerlijkheden van nu en van de toekomst ontvouwen. Met van die gezichten van: "'t Zal wel zo zijn of anders".
Maar het is goed, dat jullie dan in je achterhoofd dít hebben: "Ik breng een koninklijke boodschap. Deze mensen hoeven niet te denken: 'Wat willen ze mij er graag bij hebben. Nou; ze zullen heel wat moeten veranderen, eer ik 'ja' zeg'. Nee; het is goed, dat ze leren denken: 'O....wat wil ik graag daarbij horen'".
Want in deze tijden gebeuren grote wonderen in naam van en ten dienste van Jezus. En zijn oproep is nu: "Bekeer je, in deze tijd, nu zo duidelijk wordt, hoe heerlijk de boodschap is. Want als je op de grote zaligheden , die aanstaande zijn, geen acht geeft, dan wacht je een hard lot".
Aan jullie de opgave, op de achtergrond van jullie denken steeds te weten: "Het aanbod, dat ik doe, is prachtig. En het is voor de hoorders goed, om er positief op in te gaan. Want bij 'wegwuiven van dit aanbod', hangt er toch als een dreiging dat oude 'wee u'.
Matth 3 v 8 : "Brengt vrucht voort, die aan de bekering beantwoordt".
Johannes de Doper predikt de bekering aan de oever van de Jordaan. En velen uit Israel gaan naar die Jordaan toe, tot in het diepst van hun wezen ontroerd. Dit is nu net, wat ze tekort komen. Dit is, wat ze altijd als een manco aanvoelden in hun religie. Altijd werd hun geleerd: "Wij Joden hebben de perfecte godsdienst. Volg die stipt na, dan ben je een uitverkorene onder de hele wereldbevolking". Maar altijd waren ze blijven hunkeren: "Wij willen dit niet úiterlijk beleven. Wij willen alle zekerheden en blijheden van bínnen!"
En nu is daar een gelegenheid voor een nieuwe symboliek. Je laten onderdompelen in de Jordaan en daarmee getuigen: dit is het, wat ik nodig heb; omkeer van binnen.
O, daar werd naar gehunkerd. Maar in Jeruzalem zeiden velen onder de geestelijke elite, de Farizeeën en de Sadduceeën: "Wat die Johannes de Doper daar allemaal vertelt aan de Jordaan....daar zitten bekende klanken in; de komst van het koninkrijk. O , wat verlangen wij daar ook naar: het Joodse volk, dat de ketenen verbreekt van de Romeinse overheersing. Het werkelijke leidersvolk, dat zijn leiderspositie terugkrijgt.
En dan ook nog dat meesterlijke: dat nieuwe louteringsritueel, om daarmee aan te geven, dat ons volk eerst een louteringsproces moet doorlopen, alvorens het zich kan bevrijden in verband met het komende koninkrijk der hemelen. Wat goed gevonden zeg!
Daar moeten we zijn".
Maar wanneer ze zich aanmelden voor de doop, zegt Johannes de Doper: "Wat jullie....jullie die de wezenlijke betekenis van mijn oproep tot bekering ondergraven. Kinderen van de duivel zijn jullie, slangengebroed! Weet je, wat jullie missen...ten enenmale missen: werkelijke berouw over jullie zonden. Jullie zien die doop in water als een 'opstapje' naar jullie idealen. maar dat zijn geen vrúchten! Ik wil vrucht, die aan de bekering beantwoordt: een veranderd hart!"
En verslagen druipen zij af.
Deze woorden van Johannes de Doper zijn nog steeds geldig. De mens, die zich in de richting van God keert, die zich afwendt met zijn blik van de wereld....die zich afwendt van zijn hebbelijkheden en onhebbelijkheden en zonden....zo iemand moet als vrucht voortbrengen een veranderde innerlijke gesteldheid.
Je kunt niet doorgaan met je gedachtengangen, zoals die waren. De buitenwereld moet zíen, dat die verandering van binnen gaande is. - geen hatelijke opmerkingen meer, zodat de mensen kunnen denken: "Wat is het toch een gifkikker". Nee....iets van liefde moet doorbreken, ook in de gesprekken - geen voortdurend gesomber meer, geen gemiep en gezeur over van alles. De kenschetsing van ons volk in het volgende liedje van Toon Hermans: "Weinig loven, heel veel laken, Steeds maar weer problemen maken Nooit goed weten, wat wij willen Altijd om verand'ring gillen Da's niet Engels, da's niet Frans Dat is zuiver Nederlands", is steeds minder geprononceerd in een hart , dat naar blijdschap onderweg is. - en al die onvrede, die trauma's...; "Als kind kreeg ik eens een keer geen ijsje...vandaar..."(Dutroux), al die dingen lossen zich op in een steeds voortgaande vreugde. - en die oncollegialiteit van vroeger; er kondigt zich iets nieuws aan: vriendelijkheid.
Kortom: de vrucht van de Geest. Die wilde Johannes de Doper zien. En die moet nóg te voorschijn komen.
Wanneer je Jezus wel wilt volgen, uit welke reden ook; ook al staat het in deze snel veranderende tijden wel chique om enig innerlijk geestelijk leven te hebben...toon de vrucht.
Nu wat teksten over 'bekering' uit het Nieuwe testament.
Wij beginnen met Mattheüs 3 v 2: "Johannes de Doper predikte, zeggende: 'Bekeert u, want het koninkrijk der hemelen is nabij'".
Dat was bekende taal. De meeste Joden kenden wel Micha 4 v 7 en Zacharia 14 v 9. Daar werd gezegd, dat God zich eenmaal weer als Israels koning zou openbaren en dat zijn koningschap zich over de hele wereld zou uitbreiden.
Het Koninkrijk....: het koninkrijk der hemelen: met zijn afkomst uit de hemel, het koninkrijk, dat niet uit de aarde opkomt, maar uit de hemel neerdaalt...helemaal afhankelijk van goddelijk ingrijpen...wie verlangde er niet naar. En nu was dit het schokkende van de woorden van Johannes de Doper; dat koninkrijk, waarvan de mensen droomden, was vlakbij. Het stond voor de deur.
Goed; het was iets heerlijks. Maar anderszins sprak het van zware gerichten. En klemmend was het beroep, dat op hen werd gedaan: "Bekeer je....je moet er klaar voor zijn; voor de heerlijkheden, die gaan komen. Maar je kunt er alleen maar deel aan hebben, wanneer je bekeerd bent".
Dat was een boodschap, die actueel en begrijpelijk was. En velen gingen op de uitnodiging van de boeteprediker in.
Maar wat betekent dit allemaal voor nú. Wij weten, nu, dat het koninkrijk ís gekomen in de Persoon van Onze Heer Jezus Christus. Wij weten, dat Hij het startschot voor dat koninkrijk heeft gelost, toen Hij die verrukkelijke woorden sprak: "Het is volbracht".
Maar nu- in onze dagen- is dat koninkrijk, de Godsregering veel dichter bij dan toen. De dagen, dat de bazuinen zullen klinken, dat de aartsengel zal roepen en al de geweldige dingen zullen gebeuren, zijn in zekere zin 'vlakbij'.
En de tijd van de benauwing door de antichrist is nog veel dichter bij. De geweldige verleidingen van de eindtijd zijn spoedig te verwachten.
Nu is dit woord van Johannes de Doper actueler dan ooit.
Denk er om, dat ik altijd spreek over 'voortgaande bekering'. Het kan best zijn, dat je al wedergeboren bent, dat je de gaven en de vrucht van de Heilige Geest al ervaart in je leven. Maar bekering blijft een voortgaande zaak. Je bent wellicht in de goede omstandigheid om alle dingen tegemoet te treden, die gaan komen. Maar waakt, dat je in de goede conditie blijft, (Markus 13 v 37).
Ger
O ja: - doe als Muse; hij las met aandacht, bedankte - doe niet als Muse; hij bedankte hier, hij reageerde hier. Maar willen jullie eventueel reageren in serie 10. G
Wij houden het nog even op Amos. In 4 v 9 schrijft hij: "Ik heb u geslagen met brandkoren en met honigdauw ; uw vijgebomen en olijfbomen vrat de sprinkhaan op. Toch hebt gij u niet tot Mij bekeerd, luidt het woord des HEREN".
De Heer wilde zo graag zijn volk bij zich hebben. Maar toen zij bij Hem wegdwaalden en buiten zijn veilige omheining kwamen, kon Hij ze niet meer beschermen tegen de valkuilen daarbuiten. Maar God wilde de tegenslagen, die hen daar door eigen onvoorzichtigheid overkwamen, gebruiken om hen tot inkeer te brengen, zodat zij weer zijn kant uit zouden kijken, zich tot Hem bekeren. Maar zij deden het niet.
Naar de tegenwoordige tijd overgebracht, kan dit als volgt geduid worden: Honigdauw, brandkoren en sprinkhanen zeggen ons op zichzelf niets. Maar wij begrijpen, dat er voor een agrarische natie zoals de Israelieten van die tijd levensgevaar in was gelegen, wanneer het voornaamste volksvoedsel een prooi werd van: - door de hete woestijnwind veroorzaakte verbrandingen - door bladluizen-excrementen veroorzaakte ziekten - de vernietigende vraatzucht van sprinkhanen.
Zo is het ook tegenwoordig wel met Christenen. Zij dwalen weg bij Gods veiligheden en komen in de onveilige plekken van de duivel terecht. Gods bedoeling is het, dat zij door hun tegenheden tot nadenken worden gestemd en zijn veiligheid weer zoeken door hun gezicht in zijn richting te wenden.
Maar velen zeggen; "Wat heb ik toch tegenwoordig een pech", zonder zich iets af te vragen.
Ik heb het zelf meegemaakt, in 1983, ik vergeet dat jaartal nooit meer, dat ik op een gegeven ogenblik, tijdens vacantie, toen ik wat tijd had om mij te bezinnen, mezelf afvroeg: "Waar komt toch al die pech vandaan".
Ik kende toen deze tekst al wel oppervlakkig, maar zag die toen opeens veel duidelijker. En ik bespeurde, wáar ik fout was gegaan en herstelde dat.
En mijn 'brandkoren, honigdauw en sprinkhanen' waren opeens veel minder hinderlijk, bliezen de aftocht.
Zo kan het ook met jullie, mijn lezers, wel eens gaan. Doe dan net als ik. Herstel de dingen, die fout gingen, voor zover dat nog mogelijk is, vraag vergeving aan God. En zoek de omtuining van God door berouw en bekering weer op.
En laat het ook in gesprek met je vrienden en vriendinnen zo zijn, dat je heel opmerkzaam wordt, wanneer ze zoiets zeggen als: "Ik weet niet, waar het allemaal vandaan komt, maar mijn proefwerken mislukken, met allerlei kennissen heb ik misverstanden en nu heb ik nog een koortslip ook".
Het hoeft er niet aan te liggen, dat zij zijn weggedwaald bij God. Er is een verwarrende omstandigheid. De duivel loopt ook door het hele stuk met zijn volstrekte wetteloosheid, om zijn boze dingen te doen, waar hij die maar kan plaatsen.
Maar neem de tijd om de zaak goed uit te spreken. Laat je leiden door de gaven van kennis, wijsheid en onderscheiden van geesten, waarvan ik toch aanneem, dat jullie die als Geestvervulde Christenen geregeld oefenen.
En begeleid die relaties van jullie naar de veilige plekken van God.
Bekering: we lezen nog even verder in Amos; ( 4 v 7)
"En Ik, Ik heb u de regen onthouden, toen het nog drie maanden voor de oogst was; en Ik liet het regenen op de ene stad, maar op de andere stad liet Ik Ik het niet regenen, de ene akker werd beregend, en de andere, waarop geen regen viel, droogde uit. En twee, drie steden, wankelden naar éen stad om water te drinken, maar zij werden niet verzadigd. ..... Toch hebt gij u niet tot Mij bekeerd, luidt het woord des HEREN".
De gang van zaken, zoals hier geschetst, was als volgt: er is hongersnood, die is een gevolg van droogte en regengebrek op het beslissende tijdstip voor de oogst. De oogst begon eind april en deze is mislukt door het uitblijven van de late regen, (einde maart-begin april). De droogte is niet algemeen geweest; ze was plaatselijk. De HERE toonde, dat Hij wel regen kon geven, maar hield deze toch over het algemeen in. De droogte bracht niet alleen honger, maar ook dorst, zodat de bewoners van díe steden, die het ergste onder de droogte geleden hadden, met wankele schreden, (vanwege de dorst), heengingen naar een meer bevoorrechte stad, om drinkwater te halen, maar hun zoeken naar water bleef vruchteloos, er was niet genoeg voor allen.
En dan steeds weer dat refrein: "Toch hebt gij u niet bekeerd".
Wat kúnnen jullie hier nu mee?
In komende jaren zullen jullie gaan meemaken, dat je om je heen mensen ziet, die omkomen van geestelijke honger en dorst. Ze zullen dit best weten te verbergen onder zure opmerkingen of schijnbaar diepe gezegden. maar jullie, door de genade van God met zijn Heilige Geest vervulden, zullen door jullie gaven van kennis, wijsheid en onderscheiden van geesten haarscherp zien, dat achter oeverloos gekanker en gezwollen, diepzinnige woorden, zich in feite niets verbergt. Om in het beeld te blijven, wat ze zeggen, staat eigenlijk gelijk met wolken, die geen water dragen en met 'knetterende dorens onder een pot', (Pred 7 v 6).
Mogelijk vinden jullie dan woorden om zoiets uit te drukken als: .............. Zou je nu wel verder gaan met zoeken op deze manier. Je hebt toch ook werkelijk van alles gedaan...je Boeddhabeeld heb je de hoogste plaats in je huiskamer gegeven, zodat het altijd boven alles en allen staat. En je hebt alle boeken over reikie gelezen, die er maar waren. En je huis stond vol klankschalen. En toen gooide je het over een heel andere boeg: veel noten eten, omdat de bewoners van de een of andere vallei van gelukzaligen dat ook deden en met gemak 140 jaar werden. En toen waren er weer mensen, die tegen je zeiden: "Er is een nieuwe voedingstheorie met diepzinnige achtergronden....en je wankelde maar meer achter die anderen aan....en nu heb je nóg geestelijke honger en geestelijke dorst. .......... En het zou kunnen zijn, dat de Heer net op die levensakker aan het werk is geweest : - de platgetreden paden heeft Hij- op welke manier dan ook- omgewoeld, zodat het daar gestrooide zaad niet meer open en bloot voor de vogels ligt - nu mag jij mischien wat dorens uittrekken, zodat het zaad, door een ander gestrooid, een nieuwe kans krijgt - of je mag wat grond aanbrengen, zodat het allemaal niet meer zo'n hopeloss dun laagje is over de keien van misverstand heen.
Er kunnen akkers zijn, die jaren daar gelegen hebben, hopeloss verknoeid, maar via anderen of hoe dan ook, is de Heer bezig geweest om van alles beter te maken.
Je hoorders hebben- ik weet niet wat allemaal- onbewogen over zich heen laten gaan, maar nu is het zo, dat er goede grond is, waarin jullie zaad valt en eindelijk is daar: Bekering. (Matth 13).
Een keer was het zo, dat jezelf door Jezus, de grote Koning, bekoord werd. Je verlangde toen als het ware: "O....trek mij met U mee, Koning van de gerechtigheid en de blijdschap en de vreugde en de vrede...laten wij ons spoeden naar alle goede dingen, die U te geven hebt", (Hooglied 1 v 4).
Wat is het een vreugde om -soms volkomen onverwacht- anderen te ontmoeten, die uitroepen: "Ja...ik wil met je mee..."
Het overkwam een van mijn lieve geloofsvriendinnen. Zij viste in de vijver, waar het goed vissen is. Met vele andere jonge moeders stond ze voor de lagere school om haar tedere panden op te halen. En onder al die jonge moeders waren er velen, die naar haar wijze, aangepaste woorden, waarin de kennis en het onderscheiden van geesten terdege een rol speelden, wilden luisteren.
En toch was er die haaat radeloze, perplexe vreugd, toen een van die lieve, jonge mevrouwen zei: "Ik wíl dit...o...eindelijk iets, dat echt ETEN en DRINKEN is..."
Jullie bezoeken al regelmatig: - geloofsaangelegenheden - Bijbelstudie - Jan en Joke - Mijn boeken.
Nu kan ik de geboorte aankondigen van mijn vijfde blog: - Mijn leven.
Daarin ga ik in vele afleveringen vertellen van momenten in mijn leven, waarop ik -achteraf- duidelijk de invloed van God en- helaas helaas- ook wel van de duivel ervaarde.
Aanstaande zaterdag komt mijn eerste vertelling en zo wekelijks.
In Amos , hoofdstuk 4, schetst de Heer, dat Hij herhaalde malen gewaarschwd heeft, dat het de hoogste tijd was om zich te bekeren. Bekeren is namelijk niet iets dat je wel of niet kunt doen. Je kunt er ook de gek niet mee steken door een plakstrook op je voordeur te doen: "Dank u...wij hebben alles....en bekeerd zijn we ook al". Nee: bekering is levensnoodzaak.
En op welke situatie doelt Amos nu?: " Op eengegeven ogenblik merkte je,dat er niets meer te eten was in huis. Maar hoewel dat een duidelijk teken was, dat bekering tot Mij nodig was...je volstond met op te merken: "Wat zit alles tegen hè" en ging gewoon met je leven verder, zonder je naar Mij om te keren".
Hoe vertalen wij dat nu eens naar de moderne tijd. Jullie en ik; wij ademen altijd in dit welstandsklimaat. Het is voor jullie en voor mij ondenkbaar, dat de provisiekast níet gevuld zou zijn. Maar...probeer dit nu eens geestelijk 'in te kleuren'. Geestelijk kan het zo zijn, dat er niets meer te eten is. Ik bevond mij eens in een gezelschap, waar opeens een vrouw uitriep, midden in een gedachtenwisseling over 'van alles': "O, wat verlang ik ernaar, dat er nu eens iemand hier was, in deze treincoupé, die eindelijk met iets kwam, dat werkelijk voedde"
Nu kan je zeggen: "Nou Ger; dat was dan toch wel 'de kat op het spek binden'.Je bent zeker losgebrand".
Nee lui; ik was nog maar 25 en had nog geen enkele geestelijke inhoud van betekenis. De dame ging zelfs zo ver, dat zij op mijn lectuur wees en uitriep: "O....de klassikale kerkbode voor Warffum. Wat een heerlijk brave leesstof" Maar ik bleef verlegen zwijgen. Tot de huidige dag zit dat mij wel een beetje dwars. Maar dan zend ik maar een gebed op om die gemiste kans voor open doel achteraf nog bij de Heer te brengen.
Maar snappen jullie, wat ik bedoel. Het kan in een mensenleven zo worden, dat je merkt: "Het lijkt wel, of alle meningen op de hele wereld zijn vergiftigd. Altijd brand ik mijn mond maar weer aan harde, zure opinies". Onbewust neem je dan waar,dat woord uit Openbaring 8 v 10 en 11: "En de derde engel blies de bazuin, en er viel een grote ster, brandend als een fakkel, uit de hemel en zij viel op het derdedeel der rivieren en op de bronnen der wateren. En de naam der ster wasgenoemdAlsem. En het derde deel der wateren werd alsem en velen van de mensen stierven van het water, omdat het bitter geworden was".
Even kijken, of wij niet te ver zijn weggeraakt. Het kan nog, maar nu ijlings terug. Wanneer je merkt, dat sommigen zullen afvallen van het geloof, doordat zij dwaalgeesten en leringen van boze geesten volgen, door de huichelarij van leugensprekers, (1 Timotheüs 4 v 1), wend je dan door bekering van dat besmette 'derde deel van de wereldopinie' af en keer je naar die andere ster, die geen 'Alsem', (bitterheid) heet, maar waarvan 2 Petrus 1 v 19 spreekt: "En wij achten het profetisch woord daarom des te vaster en gij doet wel, er acht op te geven als op een lamp (fakkel) , die schijnt in een duistere plaats, totdat de dag aanbreekt en de morgenster opgaat in uw harten".
Bekeringis pure noodzaak. Jullie staan allemaal in de tijden, dat de ster Alsem valt en meningen vergiftigt. Let erop, dat in je naaste omgeving de vriendelijkheid geen plaats maakt voor respectloosheid en grofheid; ook dat kenmerkt de ster Alsem.
Ik weet, dat er vrij veel lezenden zijn. Daaronderzijn er , die zich nog niet bekeerd hebben of die geen ernst maken met de dagelijkse bekering. Merk je iets van bitterheid of onwellevendheid of iets anders, dat vreugde rooft, zoek je toevlucht totdat 'tweederde deel der wateren'dat volgens de zojuist genoemde tekst heilzaam is.
. God is het, die de wasdom geeft aan het zaad. Maar de groeikracht ligt al in het zaad. En wat is dat zaad: het woord van God, zoals het in de bijbel vóor ons ligt. De bijbel brengt de gedachten van God over en verandert de mens. Het woord wekt geen vleselijke overwegingen, maar omdat het afkomstig is van God, die geest is, wordt de aandacht van de mens gericht op het koninkrijk van God en alle onzienlijke heerlijkheden, die daarmee verband houden. 
