Na een klein halfuurtje, zag ik de( in het donker, goed verlichte) kerk, en zegde de chauffeur me bij de halte te laten. Daar stond ik dan, een donkere- koude Januari nacht, in het centrum van een op dat ogenblik "doods" Schaarbeek. Ik wist echter exact welke richting ik uit moest, Bobonne's winkeltje was op ongeveer een kilometer weg. Mijn ongerustheid en angst van de verlaten, donkere straatjes, waar ik als knulletje doorliep, werd verdrongen door de vreugde dat ik al snel Bobonne en Ma zou zien. Ik belde aan, bij Bobonne..... ( het winkeltje was reeds gesloten) en hoorde gestommel op de trappen. Zij woonde namelijk boven het winkeltje. Ze deed de deur open........ ik zag dat ze heftig schrok, maar ze zegde me "Dag Jongen" wat doe jij hier ???. Terwijl ze me binnenliet en naar de trappen leidde, legde ik haar uit dat ik thuis weggelopen was, hoe en wanneer ik het gedaan had, en dat ik zéker niét terug wilde, bij die "heks". Boven gekomen begon ik te wenen, en zij poogde me te troosten. ----------- ondanks ik haar aanwezigheid niet kon waarnemen, verbaasd het me nu nog steeds, dat de al dan niet aanwezigheid van Ma me eigenlijk koud liet. Ik had troost van Bobonne. ------------------- Bobonne lichtte me in dat Ma ondertussen reeds verhuisd was. Ze woonde nu een 50 Meter verder op, en ging naar de telefoon om haar te bellen, en haar op de hoogte te brengen. De telefoon rinkelde echter zélf éérst. Bobonne keek me récht aan. We wisten beiden wel, wie dat was. Ik hoorde haar, Pa's naam vernoemen, maar ze zette het gesprek verder in het Frans, op die manier begreep ik er niets van, dat was ook haar bedoeling. Ik merkte echter wel dat ze zich begon op te winden, en dat er een discussie was. Na een minuut of tien, legde ze de hoorn neer, en belde naar Ma. Terwijl we op Ma wachten, zegde ze me dat Pa me terug kwam halen, dat ik moést wachten tot "Meneer de Rechter" een beslissing had genomen. Mijn gevoelens van dat ogenblik, kan ik onmogelijk beschrijven, boosheid, paniek, angst, ik weet het écht niet. Bij haar aankomst werd Ma, kort ingelicht, en het viel me op dat het haar eigenlijk weinig kon schelen, ik merkte ook (uit de jaren-lange ervaring) dat ze met "dubbele tong" sprak, en dus wéér (nog) onder invloed van medicatie was. Bobonne stelde alles in het werk, om me moed te geven, om me nog even te laten wachten tot "Meneer de Rechter" een besluit nam, ze haalde alle mogelijke argumentatie boven, om me te laten begrijpen dat ik terug naar huis moést. Ma zat er gewoontjes bij.
Het duurde niét érg lang voor de bel rinkelde. Pa was aangekomen. Bobonne ging naar beneden, om Pa binnen te laten, en had daar een vrij uitvoerig gesprek met hem. Nadien kwamen beiden de leefruimte binnen. Pa tot mijn grootste verbazing vroeg me "hoe ik was" hij vroeg het zelfs vriendelijk. Ik had verwacht een "pak slaag" te krijgen. Naar mijn schoenen kijkend antwoorde ik dat ik "in orde" was. Hij vroeg mij, naar de auto te gaan, hij had nog iets met Ma te bespreken. Ja..... Ma was nog stééds aanwezig, ware het dan meer slapend dan wakker, een niét ongewone omstandigheid, wist ik. Ik gaf haar een kus, kreeg een dikke knuffel van Bobonne, en ging naar beneden waar de auto stond........... en wie zat daar in de auto??? juist Greta.... die "heks" zal ook niets missen dacht ik bij mezelf. Ik kroop met "Hey" achteraan in de auto. Bleef daar onbeweegelijk zitten, zonder een woord te zeggen, tot Pa een tijdje later buiten kwam. Hij stapte in de auto, keek even naar mij, en daarna naar Greta. We reden Schaarbeek uit, in de richting van de Leuvensesteenweg. In het begin werd er weinig gezegd, maar toen barstte hij plots los. Ik zat maar een beetje te suffen, en naar buiten te kijken, toen ik plots zijn gehele handpalm fors in het gezicht kreeg. Ik greep naar m'n gezicht, voelde een snerpende pijn. Hij vroeg me of ik wel wist dat de Politie en Rijkswacht ingeschakeld werden om mij te zoeken, Wie of wat dacht ik wel dat ik was, na al hetgeen hij voor ons deed. Hij was er zeker van dat Ma dat mee gepland had, waarbij ik ontkennend antwoorde, hetgeen mij een tweede zwaai van zijn arm door de auto naar achteren, gaf, dewelke een tweede maal vlak in mijn gezicht landde. Ik bloedde nu uit mijn neus, zag ik aan mijn handen. Hij zegde mij, als ik dit nog één keer durfde, dat hij me zou laten "plaatsen" en ik Ma nooit meer zou zien. Hij blééf maar razen, de hele terugweg, en tot mijn "misprijzen" moeide Greta zich nog ook, en gaf hem gelijk, met een "smerige" grijns naar mij kijkend. Thuis aangekomen, had ik een plan uitgewerkt om aan meer slaag te ontsnappen. De auto stond nog niet goed en wel stil, of ik gooide het portier open, holde naar de garage, er doorheen, kwam dan aan de keukendeur, maar bij het doorhollen van deze strompelde ik over het opstapje en kwam met mijn hoofd tegen de keukenkast terecht. Met barstende pijn bleef ik liggen, ik geraakte nu toch niet meer weg. Greta vond het bovendien nog vermakelijk, Pa trok me bij mijn kleren van de grond, en zegde me dat hij me die avond (het was reeds 11u) niet meer wilde horen of zien. Hij zegde me dat hij me wél klaar wilde, morgen (Zaterdag) om 12uur, ik diende mee te gaan, op zijn wekelijkse bezoeken, bij Verelst een goudsmid in Mechelen, die allerlei werkjes voor hem opknapte. Ik begreep niet goed waarom hij dat wilde, maar ik was op dat ogenblik al héél blij dat ik mocht "verdwijnen" in mijn slaapkamer, wat ik ook dadelijk deed. Op weg naar de trappen, kwam ik Erna tegen die Tevee zat te kijken. Het was een Vrijdag-avond, het verbaasde me dus niet geen spoor te verkennen van Theo en Marcel. Ik ging snel naar boven, paseerde even langs de badkamer, om het ondertussen gestolte bloed van mij gezicht te wassen, en ging daarna naar mijn kamer. Ik haatte alles en iedereen. Erna kwam nog even mijn kamer binnen, en zegde me ,dat ik wat geduld moest hebben, dat "Meneer de Rechter" eerst diende te beslissen, en dat alles wel goed zou komen. "Zever in pakjes" waar ik op dat ogenblik (ondanks haar beste bedoelingen) géén boodschap aan had. Terug kijkend op alles wat er die avond gebeurd was viel ik toen in slaap, met angst de volgende dag én trip met Pa naar Mechelen tegemoetziende.
