Het moet tegen de middag zijn aangelopen, toen ik in Schaarbeek aankwam. Er was géén spoor van Ma te bespeuren, maar dat kon mijn pret niet bederven. Ik wist de weg en met mijn spulletjes in een tas liep ik naar Bobonne's winkeltje hetwelk nog steeds open was. Ik denk dat zij éven blij was mij te zien, als ik haar. Toni was daar (Toni was een vriend des huizes, het was hij die destijds op het hulpgeroep van Bobonne had gereageerd toen ze Bompa op de trappen met een hersenbloeding vond) hij deed sindsdien allerlei karweitjes........ volgens Pa én Ma (tot jaren later) was hij enkel uit op Bobonne's geld iets wat bij haar dood als volledig onjuist werd bewezen. Hij was van Italiaanse afkomst, en bést aardig.
Ik vroeg Bobonne waar Ma was, ze leek verbaasd dat ik haar dat vroeg, want ze had verwacht dat ik zou zijn opgehaald aan de busstop door haar.
Na wat geklets over ditjes en datjes ging ik naar Ma, die op een honderdtal meter woonde, ze huurde daar een vrij grote studio op het gelijkvloers. Het was eigenlijk een grote garage geweest die gedeeltelijk gereformeerd was tot een studio.
Ik zag dat er nét naast een frituur was. Jippiee...... ik was dan ook friet-gek. Ik belde aan, en Ma deed open in haar slaapkledij, het eerste wat me opviel was a) dat ze wéér onder invloed was van medicatie, en b) dat de studio naar sigaretten stonk. Ma rookte toch niet, alleen Pa ...........dacht ik.
Ik gaf haar een"hallo-kus" niét heel enthousiast, terwijl ik binnenging. Het was de eerste keer dat ik op deze plaats binnen kwam, de vorige keer, toen ik van school wegliep kwam ik niet binnen.
Het viel best mee dacht ik terwijl ik rondkeek.
Het was een grote doorlopende plaats, vooraan de leefruimte, daarachter (gescheiden door een gordijn) een slaapruimte, met daarachter de keuken en badkamer.
Het viel me op dat er maar één bed was.
Terwijl ze met koffie en haar ontbijt bezig was, vroeg ze me tot op de bodem uit over de situatie thuis, Pa, Greta, enz,enz, ze zegde dat Pa natùùrlijk de rechter had overtuigd, om alle kinderen bij hém te laten voor het kindergeld, zij moest het nu stellen met 2000 Frank/maand alimentatie, terwijl hij méér gld op één avond uitgaf aan de "hoeren", en het ging zomaar door voor uren ........ ik werd gehersenspoeld.
Ze zegde me dat ze in Brussel-Centrum werk gevonden had als poetsvrouw. Ze poetste daar burelen....... dat was nachtwerk.
Ik deed alsof thuis alles oke was, anders zit ik hier vanavond nog naar dat gezaag te luisteren dacht ik.
Ze was beginnen te roken.
Het moet al vér in de namiddag geweest zijn, toen zij besloot zich te gaan wassen en kleden, een gelegenheid waarvan ik gebruik maakte om te zeggen, "wél..... dan ga ik effe naar Bobonne".
Zo gezegd zo gedaan.
Ze was in haar winkeltje met Toni papieren aan het regelen.
Ik vond het een leuk plaatsje, met allerlei, kleine oude(maar ook antieke) meubeltjes, schilderijen, potjes, en pannetjes.
Ook haar flatje boven de winkel was ingericht met allerlei oude meubeltjes, maar hing ook vol met prachtige schilderijen, porseleinen borden. Ze had een "Vitrine-kast" vol met allerlei beeldjes, ik mocht daar echter nooit aankomen, ik had toén ook geen benul van de waarde.
Toen Toni vertrok, sloot ze de deur, en ging ze met me naar boven. Ik kwebbelde, en kwebbelde maar aan over alles en nog wat, en zij ..............luisterde, luisterde écht!!!
Ze vroeg me, of ik die avond met Ma bij haar wilde komen eten.
Tuurlijk zei ik, ze gaf me een boodschappenlijstje en geld, en ik ging naar het winkeltje "Sarma" niet zover vandaan, bracht alles netjes terug, en sprak met haar af (nadat ze mijn aangeboden hulp weigerde) op een bepaald uur die avond.
Ik ging terug naar Ma, ik voelde me stééds goed tijdens en na een "babbel" met Bobonne.
Bij Ma aangekomen, zegde ik haar wat we hadden afgesproken, ik dacht dat ze blij zou zijn (ze werkte 5 nachten) en nu moest ze geen eten zitten maken voor ons.
Ze sprong recht van de ztel voor de tevee, brullend WAT????, ik schrok, ik keek haar in het gezicht, zag bloeddoorlopen ogen, ze stonk (wist ik van Pa) naar drank, mijn ogen flitsten dan ook de kamer rond, en daar zag ik inderdaad een fles en glas op een bijzettafeltje.
Wat denkt ze wel, wat denk jij wel brulde ze verder, ben ik mischien niet goed genoeg???, kom je mij of Bobonne bezoeken??? na alles wat ik voor je gedaan heb ?!?!?
Ik nam mijn (bijna aangeboren) houding van schoenkijken aan, maar durfde toch te mompelen ...." k'dacht dat het plezant zou zijn zo samen met ons drie".
Niks van !!! kreeg ik als antwoord....... jij eet hiér en met mij, wat denkt dat kreng we.
Na iets aan haar voeten te hebben gestoken, haar sigaret gedooft te hebben, en haar glas in één teug leeg te drinken, schoot ze naar buiten.
Ik zag ze door het grote raam, voorbij razen, ik ging aan het raam kijken en zag dat ze bij Bobonne binnenging
Ik wist niet wat te denken.
Mischien heeft ze wel gelijk ??? Mischien had ik die uitnodiging van bobonne niet mogen aannemen ????, mischien had ik het eerst aan Ma moeten vragen...... ja... dat is het! dacht ik, het is mijn fout, en met het idee dat ik de gemoederen wel kon kalmeren ging ik ook naar buiten.... Ma achterna.
Ik kwam al vlug op mijn stappen terug. Halverwege, op tientallen meters van Bobonne verwijderd kon ik Ma horen roepen en tieren, de bakkersvrouw van nét naast bobonne, en enkele andere mensen waren ook op straat gekomen om te kijken wat er gebeurde.
Ik hoorde Ma allerlei verwijten maken, ik kon glas horen diggelen, enz,en ik besloot dan maar stilletjes naar Ma's plaats terug te gaan.
Ik weet niet wàt ik daar heb zitten denken, gedurende het halfuurtje dat Ma nog wegbleef.
Ze "smeuldde" nog stééds toen ze terug kwam.
Wat denkt dat mens wel zegde ze tegen zichzelf, ze stak terug een sigaret op, liep naar de achterkant van de keuken en zag haar daar tabletten uit de kast nemen, ( een bekend scenario voor mij). Ze kwam naast me voor de tevee zitten, en schonk haar nog een glas in. Ik had haar stilzwijgend laten razen.
Gaan we nu naar Bobonne, vroeg ik haar héél bevreesd,... néé, kreeg ik als kort antwoord, t'is al genoeg dat Pa je van me afpakt, maar zij niet.
De avond was ondertussen al goed ingevallen, en ik vroeg wat we gingen eten, het was van ontbijt geleden, en ik had géén eten kunnen bespeuren in de koelkast.
We gaan hiernaast wel voor een Friet, zei ze me.
Dat woord "Friet" was voldoende, daar kon je me mee omkopen.
Het viel me op dat ze een heel goede klant in die frituur was.
Het gesprek tijdens het eten, en de rest van de avond was volledig gebaseerd op wat er thuis (bij Pa) gebeurde, en hoe slecht hij haar behandeld hàd en nog deed.
We gingen die avond naar (één) bed, er gebeurde echter niets, niet dat ik het gewenst had, maar wel verwacht.
Ze was echter te dronken om te spreken, laat staan .......!?!.
Het was nog vrij vroeg toen ik de volgende ochtend wakker werd ik wildde dan ook van iédere minuut van de dag gebruik maken, en niét in bed blijven liggen.
Ma was echter een andere mening toegedaan.
Ik maakte me wat koffie, nam een boterham, en at mijn ontbijt op terwijl Ma verder haar roes uitsliep.
Ik durfde...wilde geen lawaai maken, morgen moest Ma de hele nacht gaan werken, dus ....... ik zette de tevee zonder klank aan, en zat daar maar te suffen.
Ik had al een paar keer door het raam naar de winkel van Bobonne gekeken, maar zag geen beweging, ook niet boven, ik vroeg me af hoe het met haar zou zijn.
Het was middaguur toen er beweging in Ma kwam.
Ik vroeg haar of ze koffie wildde, en op een ja..... begon ik er dan ook terug te zetten.
Ze zegde me naar de bakker te gaan voor enkele koffiekoeken.
Goed zij ik...... mijn vreugde onderdrukkend, want de bakker was nét naast Bobonne, ik zou dan even kunnen binnenwippen.
Ze gaf me geld, en ik ging de deur uit.
Ik liep die 100meter zo snel ik kon, iédere seconde dat ik sneller bewoog, was een seconde dat ik bij Bobonne kon zijn.
Ik belde aan, ging enkele stappen achteruit, zodat ze me van boven kon zien, en de sleutel gooide.
Zodra ik bovenkwam, gaf ik haar een diepe lange knuffel.
Ik vroeg haar of alles oke was, ondanks de tranen en de kleine wonde op haar voorhoofd, zegde ze me dat alles in orde was, dat ze beter had moeten nadenken, en eerst Ma had moeten vragen.
Ik zegde haar dat ik éigenlijk naar de bakker was en ik dus dadelijk weg moest, ik zou in ieder geval proberen vandaag nog even langs te komen. Goed zei ze. Ze zegde me dat Toni straks langs kwam, en dat verheugde me, ze was dan toch niet alleen dacht ik.
Na langs de bakker te zijn geweest, kwam ik terug thuis, Ma lag nog steeds in bed, maar maakte nu wel aanstalten om in beweging te komen.
Ze bleef op de rand van het bed zitten, en stak een sigaret op.
Ik poogde toch nog mijn dag een beetje te redden, en legde de tafel, zo leuk ik kon.
Tijdens het ontbijt babbelden we wat over de voorbije maanden, haar werk enz,enz.
Later in de namiddag namen we de bus, en reden we naar de "Martini-toren" in Brussel, en ze toonde me de kantoorgebouwen waar ze poetste. Op de terugweg (het was ondertussen rond 6u) gingen we terug langs de Frituur.
Ik begreep het nu, dit was haar dagelijkse maaltijd.
Ik maakte me tijdens het eten echter zorgen, ik moést de bus van 8u Brussel hebben, die was hier om 10 nà, en ik wilde Bobonne nog zien. Ik loog dan ook tegen haar, door te zeggen dat ik de bus van Hàlfacht moest nemen, en dat ze me gisteren verkeerd begrepen had..... Pa zou me om 8u in Leuven station opwachtten.
Ze had (gedurende het bezoek in brussel) al voldoende "glazen" binnen, om zich makkelijk te laten ompraten.
Met een kus, de woorden tot binnen 2weken, verliet ik dan ook om iets na 7 Ma's studio.
Ik haaste me naar Bobonne, en vertelde haar over m'n leugentje tegen Ma, waar ze niet érg blij mee was, maar toch begreep.
Ik vertelde haar ook wat we die dag gedaan hadden, en liet uitschijnen dat ik een goede tijd had gehad.
We huilden beiden, toen ik haar knuffelde en zegde dat ik snel weerkwam.
Ik herinner me dat ik de gehele terugreis me zorgen zat te maken, waarom was Ma zo kwaad geweest, Bobonne zat daar nu alleen, ik begreep het niet.
Pa wachtte me op aan de bushalte op het Station.
De hele reis naar huis steldde hij vragen over Ma en hoe ze leefde, wat ze deed, waar woonde ze, wat had ze gezegd, enz, ik poogde de vragen te ontwijken, of beantwoorde ze op de manier dat ik dàcht dat hij het wilde.
Hij zegde me, als alles even goed verliep bij mijn volgende bezoek binnen 2 weken, ik eind Augustus een héle week naar haar mocht. Hij en Greta gingen op vakantie zegde hij , en ik was het dérde wiel aan de kruiwagen, vulde ik hem stilzwijgend aan.
Ik moest al de gebeurtenissen van de afgelopen 36uur op een rijtje zetten, thuisgekomen ging ik dan ook recht naar mijn kamer, het was ondertussen schoolvakantie (ergens begin Juli '70) en ik zat dus ganse dagen met Greta alleen.
Pa ging nu dagelijks werken, Theo was zelden thuis, net zoals Marcel en Erna.
Maandag, Woensdag, en Vrijdag gingen we s'avonds wel allen samen zwemmen. Ik herinner me van die avond alleen maar mijn bezorgdheid over Bobonne, en zal zo ook wel in slaap zijn gevallen.
|
