......Er waren wel enkele dingen waar ik geen rekening had mee gehouden, toen ik me voor het werk had aangeboden..... In vogelvlucht was het slechts een 3-tal kilometer van "thuis", via bus diende ik echter drie keer over te stappen, iets wat door het aanvangs uur (07u) bijna onmogelijk was.... Pa stak me (tot Greta en Anita's plezier) ook alle mogelijke stokken in de wielen, en wilde me gén busgeld geven, ik diende maar op mijn eerste "loon" .... van (300 Frank) te wachten kreeg ik als antwoord. Erna stippelde samen met mij een binnenweg uit, hetwelk tevoet me ongeveer een halfuur tot driekwartuur zou duren, die kon de pret van mijn niéuw "onafhankelijk" leven niet drukken. Iedere volgende dag stond ik (alleen) op om 05u, maakte mijn lunchpakketje, at een beetje otbijt, om met volle moed om 06u te vertrekken. De garage zélf ging pas open om 08.30u, maar het eerste anderhalfuur bediende ik de benzinepompen...... en dat bracht me soms ook nog een beetje drinkgeld op. Het werd echter stillaan winter. De binnenweg die ik dagelijks nam, was een steil klimmend kasseiweggetje, door de bossen, van ong anderhalve kilometer. Toen ik door de koude, over de glibberige kasseien, in het volledig donker tijdens de winter naar het werk liep, voelde ik me alles behàlve gerust......... de pomphendels waren op dat uur van, de ochtend ook volledig bevroren van de vorst, en ik kwam méér en méér met van koude verbrandde handen thuis, het gebruik van allerlei doeken en/of vodden deed weinig àf aan het probleem.
Na een paar maanden reeds begon het werk me meer en meer tégen te zitten. Op leercontract zijnde maakte men duidelijk gebruik van de goedkope werkkracht.
Het was een periode dat ik als 14 jarige héél érg volwassen werd. -Mijn bezoeken aan Gemma (Ma) en Bobonne begonnen te slabakken, omdat ik ook op zaterdag tot in de namiddag werkte. -Marcel was ondertussen (zonder grote zwier) getrouwd, woonde in Winksele, en werkte nog steeds in Renault, en deed ook nog steeds aan Wielrennen.Ik probeerde voor zover als mogelijk op die wedstrijden aanwezig te zijn, voor Marcel, maar ook louter héél grote interesse. -Erna kwam mischien nog één weekend/maand van haar "Kot" in Antwerpen naar huis. -Ikzélf werkte iedere dag van 07u tot 18u, ik vertrok dus om 06u en kwam s'avonds laat thuis......... tijd om vrienden te maken en/of hebben was er niet. Ik spaarde zoveel mogelijk geld, om zo snel mogelijk een fiets te kopen, en trainde me ondertussen met het grote deel van de afstand op en af naar het werk te joggen, lopen. Het liep tegen Kerstmis 1975, en ik steldde vast dat ik gehéél niéts aan het leren was.........ik was de volledige dag verantwoordelijk voor de benzine-pompen, s'ochtends alléén, én....... voor de inkomsten daarvan, s'avonds diende ik de garage te poetsen, de autos (een tien-tal) in de schowroom netjes te houden. Ik mocht ook ( en dàt vond ik wél leuk natuurlijk) auto's binnen en buiten rijden, maar éigenlijk........ van mechaniek had ik totààl niéts geleerd in de eerste 3, 4 maanden. Daarenboven kwam dat de kassa van Benzine op een bepaalde avond geld tekort kwam. De baas beschuldigde mij dadelijk, en het zou van mijn "loon" worden afgehouden............. daar ging mijn droom om al snel een (tweedehands) fiets te kunnen kopen. Toen ik die avond thuis kwam, had "Charlie" de baas reeds met Pa gebeld, met àlle gevolgen vandien. Het daarop volgende Weekend, schraapte ik mijn geld bijeen, en nam de trein naar Antwerpen, om met Erna een gesprek te hebben. Ik wilde met dit werk kappen tijdens de Kerstvakantie, alles bij mekaar had het ook géén indruk op me gemaakt, en ik wilde eigenlijk in Marcel's voetsporen gaan lopen en Bakker worden, het tweede dat bij mijn keuzename in September op mijn lijstje had gestaan. Ondanks de ernst van mijn weekendje bij Erna, was het achteraf bekeken (zoals alle tijd met haar) ook vrij gezellig en leuk geweest. Erna beloofde mij, mij te zullen steunen in mijn beslissing t.o.v. Pa wanneer ik hem dit rond de Kerst (voorzichtig) zou proberen mee te delen, al wisten we beide dat dat niet héél vlot zou lopen.
Het was bij Theo dat we (door Christine... zijn echtgenote) werden uitgenodigd met Kerst-avond, voor een etentje. Ik kon me géén Kerst-dinner herinnerren in onze familie, zéker niet één waar iedereen (met uitzondering van Anita) aanwezig zou zijn. Theo had ondertussen een tweede kind op komst. Ik had dus nog snel een gesprek met Christine ( waarmee ik goed overweg kon, en dewelke ook geen blad voor de mond nam, voor niemand) betreffende mijn wens om van werk te veranderen, en of ik dat tijdens het eten mocht ter sprake brengen???, ik was ondertussen sluw genoeg om te weten dat, als ik hem dit voorlegde met méérdere aanwezigen, en daarbij ook nog gesteund werd door Erna, en Christine, ik Pa mét zijn rug tegen een muur duwde...........de ontgelding(en) ... die nam ik er dan achteraf, eventueel graag bij. Zo gezegd, zo gedaan. Het viel alles bij mekaar bést mee, temeer omdat Marcel (onverwittigd) mijn standpunt ook steunde, het was toch beter nù, te veranderen dan nog maanden/jaren tégen mijn zin een toekomst op te bouwen ?!?! Het was de éérste keer dat ik Pa zag sputteren, spartelen, maar geen weg uitkon, en tenslotte kortaf toezegde, dit was niet naar de zin van Greta (waarom...????) in die mate dat ze het etentje halfweg verliet.
Ik diende wel zélf de verantwoordelijkheid op mij te nemen, en de baas in te lichten, iets wat ik de eerste werkdag na het kerst-verlof ook deed, ik bleef nog 10 dagen, waarvan 2 met verlof om de administratie en veranderingen bij het CMO op orde te stellen, het was namelijk mijn wens om het schooljaar van Bakker gewoon op te pikkenin de tweede timester, zodat ik geen trimester verloren had. Dat lukte dus echter niét. Ik kon (wat het school betreft) pàs beginnen in September 1976, de cursus (leercontract) was 4 jaar en liep dus af in Juli 1980. Ik herinner me dat ik tussen Kerst 75 en Nieuwjaar '76, ook een bezoek bracht aan Bobonne, en mijn ongeloof van haar àchteruitgang. Ik bracht ook een bezoek aan Gemma, die ondertussen met Andre samenwoonde in Vilvoorde, ook zij was niéts verbeterd, en bracht grote delen van haar dag door in bed, dan wélonder vrijwillige invloed van allerlei medicatie, die haar (zo lijkt) probleemloos werd voorgeschreven, zonder(buiten verslaving) bepaalde reden.
1976 was dus weer een vollédig nieuwe bladzijde in mijn leven. Ik vond werk in een bakkerij in het Leuvense, het was een klein bakkerijtje (éénmanszaak), ik kon dadelijk (ook zonder lessen op CMO) aan de slag, de persoon die er nu nog werkte was aan zijn vierde-laatste leercontract-jaar bezig, en ik kon me dus rustig inwerken. Het was een leuke ( vrij jonge) baas, dewelke ook van Wielrennen hield, en zondag's na de "brood-ronde" met wielertoeristen ging rijden, hij had een vrouw en twee kinderen. Het werk was Dinsdag tot Vrijdag van 06u tot 15u, en dan de broodronde, waar-tijdens hij me aan het station in Herent afzette. Zaterdag en Zondag was het van 04u tot 12u, met broodronde op Zaterdag, ik kon op Vrijdag en Zaterdagavond wél daar slapen zodat ik in het holst van de nacht (te voet?!?) niét naar het werk moest. Op Maandag was zijn rustdag, maar dat was ook de CMO schooldag.
Alles liep prima, ik deed het werk graag, kon goed met de baas overweg........ het duurde dan ook niet lang dat ik me (deels van opgespaard, en deels voorschotten) een tweedehands koersfiets aanschaftte,onder hoongelach van Greta, met commentaar "wéér ne Cockx, die sùpercoureur gaat worden". Mijn baas schreef me in bij zijn wieler-clubje, en we gingen dus iedere zondag na het werk met die groep fietsen, tot soms +100 kilometer. Ik nam ook deel aan uithoudings wedstrijden enz. Toen mijn eerste (bakkers-les) jaar aanbrak in September 1976, had ik dus àmper vrije tijd, de zondag-namiddag zat ik op de fiets voor uitstappen of wedstrijden, en, de sluitingsdag bracht ik door op school, en iéder vrij uur dat ik vond bracht ik door op de fiets.Het was tijdens de zomer 1976, dat Erna mij op de hoogte bracht at ze ging trouwen, met Marc, haar vriend die ik reeds en hele tijd kende. Zij was ondertussen àfgestudeerd, en was dus géénzins van plan langer onder dit dak te blijven wonen als ùiterst noodzakelijk. Ze verwittigde me wel dadelijk, dat ik stééds welkom zou zijn bij haar, want ik bleef nu alleen achter met Pa, die (direkteur zijnde) héél zelden thuis was, Greta, met wie ik het totaal niet kon vinden, en Anita die alleen tijdens het Weekend naar huis kwam, tijdens de schooldagen verbleef ze bij haar Grootmoeder.
Erna huwde in September 1976, het feest was in de parochiezaal, met een honerdvijftigtal vrienden en familieleden als genodigden. Ik maakte met Luk (mijn baas) tijdens onze vrije uren een prachtige Huwelijkstaart in 4 verdiepingen met een schip als vormgeving. Het was rond die periode dat Christine (na de zoveelste mishandeling) Theo verliet, en de ondertussen twee dochters met zich meenam. Theo woonde ondertussen in een gekocht huis in Heverlee, en was nog steeds Secretaris voor de Communistische jeugd, hij was dan ook veel op reis. Marcel had ondertussen een Café overgenomen, dat de mishandelingen ook daar schering en inslag waren, was een publiek geheim. Het Café bevond zich schuin tegenover "thuis" en hij begon zich terùg meer en meer toe te leggen op wielrennen. Ikzelf was aan het onderhandelen, om een meer proffesioneele koersfiets (in afbetalingen (25000 Frank) aan te schaffen, en dacht erover me in een Profesioneele wieler-ploeg te laten inschrijven, meerdere leden van de wieler-toeristen zagen wel wat in mij als profesioneel renner, maar ik wist dat ik dat zou moeten kunnen combineren met mijn werk. Tegen de aanvang van het wielerrseizoen 1977, was ik profesioneel wielrenner bij "De stoempersclub" van Leuven, als Junior, had ik een profesioneele fiets, "rollen" in de "speelplaats" thuis voor het trainen. Je vond me dan ook slechts op twee plaatsen, t.t.z;op het werk, of op de fiets..........Marcel vertoonde een "jaloerse" houding, stond me met raad, noch met daad bij, en haalde regelmatig "sarcastisch" naar me uit Ik was ondertussen 16 jaar geworden, zonder veel hulp van buitenaf, ik zou het nu dan ook wel zonder hulp kunnen rooien wist ik..
