Het eerste wat ik de volgende ochtend (zondag) deed, was Bobonne telefoneren. Ik zegde dat ik reeds thuis was, maar trad (voor zover ik me heriner) niét in details.
Erna kon Pa contacteren, en hem melden dat ik reeds thuis was, zodat hij me niet van het station diende op te halen.
Zij probeerde nog steeds te weten te komen, wàt er juist gebeurd was.
Wist ik het zelf eigenlijk ????
Was hetgeen er bij Mimmoun gebeurd was,Fout ??....... het was toch niét zo verschillend wat ik soms bij Ma diende te doen ?!?
Ik wist, en begreep het gewoon niet. Was het gewoon wéér een crisis van Ma geweest, en had het "gebeurde" er éigenlijk niets mee te maken ???
Ik besloot het héle gebeuren (voorlopig althans) voor mezelf te houden, en ook tegen Pa mijn vervroegde thuiskomst uit te leggen als "een kuur" van Ma.
De school vakantie liep op zijn einde, ondanks ik schoolgaan hààtte, was het toch een manier het huis uit te geraken.
*************************************
Tussentijdse Samenvatting:
----------------------------
Ik maakte me klaar om aan het 5é leerjaar te beginnen in Leuven.
Theo (16j) liep school (St.Lucas) in Brussel, en was meer bij zijn (Hippie)-vrienden als thuis. Marcel (15j) gaf dat jaar de school op, en begon op leercontract te werken als bakker, en gaf zichzelf een grote carriere als wielrenner. Hij reed zondag's koersen als Junior bij de Leuvense "Stoempers-club", de vroegere wandelingen op zondag met Pa,en Greta, waren, nu dan, ook overgenomen door het meegaan naar de wedstrijden. Erna(14j) liep school in "Paridence" in het Leuvense.
Zij had een beetje de rol van Ma overgenomen, en hielp me waar ze kon. Greta liep ondertussen rond met de mooiste en duurste juwelen uit de winkel, opende en sloot de winkel wanneer het haar uitkwam, en kreeg om één of andere reden alles gedaan van Pa wat ze ook maar wilde. Haar Dochter Anita (??) woonde bij aar grootmoeder in Kessel-lo, en kwam geregeld op bezoek.
Pa werktte als vertegenwoordiger in een Leuvens Immobiliénbedrijf, vertrok s'ochtends vroeg..... kwam thuis rond 16u en maakte ons dan eten, om nà het eten terug te vertrekken naar "afspraken" om dan diep in de nacht stomdronken thuis te komen, wat bijna stééds tot ruzies en geroep met Greta leidde..... er kwam echter géén handgemeen bij te pas. Tussendoor besteede hij ook nog wat tijd aan kleine herstellingen van uurwerken enz.
We hadden nog stééds een poetsvrouw die tweemaal per week kwam.
Met ons zessen hadden we één badkamer, de dagen dat de poetsvrouw kwam waren echter de dagen dat het nemen van een bad aan Greta was voorbehouden...... dit was één van de door haar ingevoerde regels.
*****************************************************
Het leven ging gewoon verder.
Het schoollopen ging van kwaad naar erger, ik begon dan ook meer en meer de spijbelen.
Ik hing dan een ganse dag rond in het Leuvense, grootwarenhuizen,enz, maar zorgde wel op het "normale"uur met de "normale"bus thuis te zijn.
De gebeurtenissen bij Mimmoun waren stilzwijgend voorbij gegaan, en ik ging terug tweewekelijks voor het weekend naar Ma........ of was het eigenlijk Bobonne????
Van Mimmoun was geen spoor meer te bekennen.
Bobonne (een stuk in de 60) besloot haar winkeltje over te laten, en de op de tussenverdieping gelegen opslagruimte, te renoveren in een appartementje. De nieuwe winkeleigenaars zouden dan op de tussen verdieping kunnen wonen, en zij behield hààr appartementje boven de winkel, én de zolderverdieping.
Nu Mimmoun er niet meer was diende ik zijn "werk" over te nemen.
Ik werd nog steeds overstelpt met allerlei cadeautjes, snoep, enz toen ik bij Ma was...... en ik zag dan (zéker niet gevraagd door Ma) verkeerds in het feit, dat haar sexueele verwachtingen van mij hoe langer hoe verder gingen. Dat zal er wel bij horen dacht ik!!
Mà zou me toch nooit iets slecht of verkeerd laten doen???
Het schoollopen was ondertussen een Catastrofe geworden.
Ik spijbelde bijna évenveel als ik schooliep.
Ik ging dan soms bij "Roza" (een vroegere poetsvrouw die een winkeltje uitbaate) te eten, en snoep kopen, en liet "het opschrijven" wetende dat Pa daar een rekening had.
Ik hield geen rekening dat vroeg of laat die rekening zou moeten worden betaald.
Het liep tegen mijn 10é verjaardag aan, dat ik aan het Herentse-busstation, nog snel wat in mijn agenda zat te schrijven, terwijl ik op de aankomst van "mijn bus" wachtte.
Toen deze halt-hield, begon ik aan de 300meter huiswaarts.
Ik zag van op een afstand Pa in de winkeldeur staan.
Op een paar meters afstand kwam hij uit de winkeldeur, liep naar de (naastgelegen) garagedeur, en wenktte mij hem te volgen.
Hij gooide de garage-deur achter ons dicht, ik wist dat er iets op til was.
Waar ben je vandaag geweest riep hij me toe...ik kreeg géén tijd tot antwoorden, maar dergelijke slag tegen het hoofd dat ik "sterretjes zag" en mijn evenwicht verloor.
Ik hoorde hem zeggen dat hij bij Roza was geweest, terwijl hij me bij de haren rechttrok, en wéér maar eens de ganse lengte van de garage doorsleepte tot aan de keukendeur.
Er kwam geen einde aan zijn vervloekingen, hij sloeg en schoptte me naar binnen..... Greta stond daar met een grijns op haar gezicht.
Ik probeerde op allerlei manieren aan hem te ontsnappen, maar had ondertussen wel héél wat te incasseren, ik geraakte toch tot aan de trappendeur, half lopend, half kruipend, ik poogde zo snel mogelijk de 18 trappen naar boven te geraken, maar kwam tijdens deze "vlucht" hàrdhandig met enkele treden in aanraking.
Ik kroop in het uiterste hoekje van men bed. Knieen bijeengetrokken, in vreselijke pijn over men heel lichaam.
Ik hoorde Erna tegen Pa tekeer gaan, zeggende dat hij overdreef, maar hoorde nadien duidelijk dat hij naar boven kwam.
Ik verstoppte m'n gezicht tussen mijn armen en benen toen hij de deur van mijn kamer opengooide.
Hij was mij "kotsbeu" zegde hij, wie dacht ik wel dat ik was, enz,enz.
Ik dùrfde nadien niet meer van mijn kamer te komen.
Erna kwam even binnen, helptte mij het bloed overal weg te wassen, en mij uit te kleden, hetwelk ik (omwille pijn in de borst) niet kon.
Erna zei me dat ikzelf ook een beetje schuld had aan het gebeurde.
De volgende ochtend werd ik door natigheid gewekt. Ik had in mijn bed geplast...............ik wist dat me daar wéér iets zou voor te wachtten staan. Ik trok vlug alle lakens van het bed, sloop stilletjes naar beneden, en bergde de lakens in de wasmand.
Ik ging naar Erna, en wekte haar, vertellende wat er gebeurd was.
Ze legde schone lakens op mijn bed, en ik kroop er terug in.
Het was nog een paar uur, alvorens ik naar school moest.
Ik kon de slaap echter niet vinden, en lag daar maar te denken.
Een kind van "bijna" 10 lag na te denken over zijn leven ??!!??
Toen ik die dag op school aankwam.... had men nog meer reden om me voor de gek te houden.
Ik had géén propere kledij gevonden, en liep dan in een trui met gestolt bloed rond, er waren ook duidelijke sporen van de slagen, in mijn gezicht.
Na alles van gisteren, werd ik nu op school ook nog een beetje nagetrapt, en gespuwd.
Een leraar, kwam echter tussenbeide, en wilde weten waar ik die verwondingen vandaan had.
Als ik Pa zou beschuldigen zwaaide er wat, dacht ik. Ik hield me dan ook van de domme, en vond (herinner me niet welke) een blijkbaar aanvaardbare reden, om die leraar af te wimpelen.
In de namiddag werd ik "door een andere leraar" tijdens de klas nog maar eens belachelijk gemaakt omwille mijn (nu toch wel uitermate vuil en onverzorgd) voorkomen, iets wat door de andere leerlingen natùùrlijk in dank werd afgenomen.
Tijdens de "speelonderbreking" werd ik pas écht gepest, ik liep weg en verstoptte me in de toiletten.
Toen de speelonderbreking voorbij was blééf ik in de toiletten, tot ik hoorde dat iedereen binnen was.
Ik liep over de speelplaats naar de hoofdingang, opende de deur en liep de straat op.
Ik wist echter niet waarheen, dit was impulsief gebeurd, ik had géén geld, géén eten, mijn boekentas stond zelfs nog in de klas.
Ik stak de Brusselsesteenweg over, waar een kleine dichtbegroeide heuvel was. Ik ging naar bovenen verstoptte me tussen de struiken en bomen.
Ik heb daar ùren gezeten, gehuild, niet wetend wat te doen.
Ik kon de schoolbus zien vetrekken ... maar bleef gewoon op mijn plekje zitten. Hier voelde ik me veilig.
Het werd echter stillaan donker en koud.
Ik was echter vastbesloten daar te blijven slapen, ik zou naar Bobonne kunnen gaan dacht ik, maar Pa zou me daar dan toch terug komen halen, en nà gisteren kon ik me wél voorstellen wat de gevolgen dààrvan zouden zijn.
Mijn vastbesloten hield niet lang stand. Het was echter wél reeds donker wanneer ik besloot, toch maar de 5kilometer naar huis aan te vangen.
De koude, en angst van een donker bos, waren groter als de angst voor de gevolgen van mijn daden.
Ik was ongeveer halfweg, wanneer ik Pa tegenkwam.
Hij was op zoek gegaan naar me...... ik wilde me eerst verstoppen, maar toen ik Erna ook in de auto zag, voelde ik me veiliger.
Het was héél raar. Pa zegde niéts op de hele weg naar huis.
Ik hield dan ook maar mijn mond, en de sfeer voelde zéér eng aan.
Thuisgekomen, kreeg ik van Erna wat eten, Pa was aan de telefoon, er waren blijkbaar meerdere mensen naar mij op zoek, dewelke hij nu inlichtte over mijn thuiskomst.
Na het eten, stuurde hij me naar m'n kamer, zeggende, dat hij morgen met mij wilde praten, en hij me tegen de middag naar school zou brengen. Ik wist dat dat school-brengen een zékere reden had,en dat het gesprek ook niet zou zijn om me proficiat te wensen.
Ik was echter té moe om veel na te denken, en na een duchtige wasbeurt kroop ik maar in mijn bed.
Morgen word wel beter.... dacht ik..... Kon het eigenlijk slechter??
|
