Sue en Ray, werden goede kennissen/vrienden. Zij hadden 2 dochters Nathalie geb in 1980 en Joanne in 1982. Via andere kennissen en buitelandse residenten, vernam ik dat Ray, vroeger Sue's chauffeur was geweest, maar omwille Sue's ambitie om de ladder in de "diplomatenwereld" zo snel mogelijk te kunnen beklimmen, was Ray, éigenlijk een blok aan haar been geworden, zij had dan ook een Villa ( 5 slpkamers/ 2 leefruimtes, zwembad, enz) gekocht in Ibiza, een "Pub" (De Londener) overgenomen, en hem naar laten verhuizen. Hij werd door andere landgenoten dan ook een beetje "pantoffelheld" genoemd, hij had namelijk én zijn zaak, en zijn sjieke villa van zijn vrouw gekregen, daarenboven was er een kindermeisje,en kreeg hij nog zakgeld indien hij erom vroeg ook. Hij loktte die reactie's in grote mate wel zélf uit, omdat hij steeds maar met zijn "luilekker-leventje" te koop liep. Sue zélf was alleen op wekkends en feestdagen op het eiland. Ergens half Januari 1987 besloot ik heel inpulsief, de resterende 3 weken vrije tijd te gebruiken om alsnog een bezoek aan Belgie te brengen, het ùitblijven vàn ontvangst, en beperkte geven van Nieuwjaarswensen zat me een beetje dwars. Ik telefoneerde met Lieve, doch, steldde haar niét de vraag of het kon, ik zei haar gewoon dat ik overkwam, en graag Ewoud alsook Agnetha zou zien. Ik herinner me geen dat's meer, maar één van de (in de wintermaanden) weinige dagen dat de ferry's naar Barcelona (via Palma) voeren, nam ik die. Ik had echter géén énkele haast, diende pa op 8 Februari beginnen te werken, en legde het traject van Barcelona naar Leuven via de N6 Nationale route af, daar waren bezienswaardigheden, en ik bespaarde makkelijk 5000 Fr aan Peage (autowegentoll). Vanuit Luxenburg beldde ik terug met Lieve, het was een Zaterdag, en ik zegde dat ik een 3-tal uur later in Baal kon zijn,.... had zij er iets tegen dat ik in Baal logeerde op één van de logeerkamers ?? Blijkbaar zijzélf niet, maar ze zegde dat ze dit met Pa moest bespreken. Ik sprak hoedanook af, een paar uur later in Baal te zijn. Indien Lieve er niets op tegen had, zou zij Pa wel weten te overtuigen. Het feit dat ik contact was blijven houden, (met Ewoud's instelling tot 4 keer/week) en ook financieel t.o.v. Erna mijn verantwoordelijkheid had getoont, maakte dat Lieve zich in het afgelopen (bijna) jaar alsmaar soepeler was gaan opstellen, een telefoon van 30, a 40 minuten met Lieve waren zéér zeker géén uitzondering geweest in de laatste maanden. Aangekomen in Baal, deed Lieve de deur open, ik kon al snel zien aan Pa's houding, dat hij niet 100% achter mijn aanwezigheid stond, en ik zei hem dan ook dadelijk, indien hij er iets op tegen had, dat ik wel een hotel kon vinden. Hij reageerde niet dadelijk, ging naar buiten om mijn auto te bekijken. Toen hij binnenkwam, zegde " zie dat je hem hebt ingevoerd", ik reed inderdaad met Spaanse nummerplaten. Is hij nu volledig afbetaald,??, hoe stel je het daar, ben je met ziekenkas op orde, heb je werk?, wat heb je voor plannen, enz,enz,enz. Ik besloot een week in Belgie te blijven, na eerst al Pa's vragen te hebben beantwoord.. Tijdens die week, ging ik bijna iedere dag naar Tienen, Ewoud was gegroeid, en een stevig baasje geworden, maar verder was er wéinig tot niets in zijn situatie veranderd. Lieve nam hem soms voor een Weekend mee naar Baal, en dat bracht mij (ongewild) terug naar de tijd dat we Bobonne voor een dagje uit de instelling in Kortenberg haalden, om even in een andere omgeving te zijn. De overeenkomsten op dat vlak waren schrijnend...... ook Ewoud, had wéinig tot geen toekomst meer, ondanks het prille, van zijn leven. Ik had tweemaal een tijdje met Agnetha, zij stelde het zeer goed, liep ondertussen kleuterklas, voelde zich duidelijk "Thuis" met Moeke, en Steven, Klaartje en Jeroen, deze laatste waren Erna's kinderen. Ze steldde géén enkele vraag, in de aard van "waar ben je nu" enz, wat het me natuurlijk makkelijker maakte om me bij de situatie neer te leggen. Ik bracht ook tweemaal een bezoek aan Arlette en Bobonne op het kerkhof. Tijdens een telefoon met "Tante" vernam ik dat "Nonkel" enkele maanden voordien aan een hartstilstand was overleden, ik ging samen met Tante naar het kerkhof. De avond voor mijn terugkeer naar Spanje, bracht Lieve me op de hoogte dat het slecht boterde tussen Erna en Marc, en dat een scheiding wel heel nabij was. Ze verzekerde me dat dat géén invloed zou hebben op Agnetha, maar zegde me erbij, dat mijn financieele tussenkomst, in die situatie zeer welkom, om niet te zeggen noodzakelijk zou zijn. Ik verzekerde haar me aan de gedane beloften te houden, dit ondanks het feit dat Erna absoluut geweigerd had, me te zien en/of spreken.. Op de terugweg naar Luxenburg, zag ik mijn familie in eerste lijn........ Vader, getrouwd/gescheiden - bijeenwonend/uiteen, en alleen God wist hoeveel "vriendinnen/hoertjes" hij was gepaseerd, Theo 2 kinderen.... gescheiden, hértrouwd 2 kinderen gescheiden, nu samenwonend, en ook met tàl van "geheimpjes", Marcel ook getrouwd, één kind, en nu samenwonend................ en dan nu Erna, de lààtste waar iemand iets van zou hebben verwacht, ook zij volgde de "Familie-traditie", en ik stelde me heel even de vraag, hoe de toekomst er voor mij met Arlette zou hebben uitgezien???? Terug aangekomen op mijn appartement in Ibiza, voelde ik me goed, het had deugd gedaan, me persoonlijk te kunnen verzekeren dat alles (voor zover mogelijk) in orde was, ginds op kleine 2000 km afstand. En nét omwille dat goed gevoel, besloot ik om in de toekomst geregeld naar Belgie te gaan, zei het dan voor enkele dagen, tot één week. Tijdens die winterperiode, nét na mijn terugkeer besloot ik (nu hij was betaald) mijn auto in te ruilen, voor een kleinere. De afstanden op het eiland zelf, waren verwaarloosbaar, en ik zag geen reden om met dergelijk Grote middenklasse wagen in die kleine kronkelige straatjes te blijven rondtoeren en zoeken naar parkeermogelijkheden.. Via enkele "Cafékennissen" vond ik een garage waar ik hem kon inruilen tegen een R (Renault) 6, een kleine handige 5 deurs, welke ouder was als mijn Datsun, maar ik kreeg dan nog een degelijk bedrag in cash bovenop, waardoor ik akoord ging. Het seizoen (althans wat werk betrof) 1987 kwam eraan, en ik ging de afgesproken halftijdse shiften, aan de slag.
