De zomervakantie van 1973 (ik was toen 12) ging niet ongemerkt voorbij. Theo (toen 19) trad in het huwelijk met zijn (reeds zwangere) vriendin Cristine. Er nù op terugkijkend was het zéér zéker geen huwelijk uit Liefde, dan wél....."van te moéten", Cristine kwam uit een vrij Hoogburgerlijke-franssprekende familie, was héél gestudeerd, daarentegen, was Theo nét uit zijn "hippie-periode", werktte als ???, voor Acco, en was ook nauw betrokken bij de Communistische Partij. Het "feest(je)" vond plaats bij een vriend-traiteur, op enkele honderd meters van onze woning, en Theo had een appartement gehuurd nabij het station. Tijdens die periode werktte Marcel nog steeds op leercontract bij een bakker, en spendeerde àl zijn vrije tijd aan wielrennen. Erna....... zou het volgende schooljaar "op kot" in Antwerpen gaan, zij zou voor "Ortopedagoge" Psycho-Medisch-Sociaal opvoedster voor gehandikapte kinderen" gaan studeren. Ik werd meegedeeld dat ik op Internaat zou gaan in het Leuvense Koninklijke Atheneum. Dit bracht ook "thuis" veranderingen met zich mee...... Theo zijn kamer was nu vrij gekomen, en was ook de kleinste, Erna (die alleen de weekends thuis zou doorbrengen) en de grootste kamer had, verhuisde naar Theo's voormalige kamer mààr........ regelde tot mijn grote vreugde ook, dat ik, haar (de grootste) kamer kreeg, en dat Marcel van zijn kamer (ook klein) (Theo en Marcel deelden namelijk één grote kamer die door een houten paneel in twee werd gedeeld) naar mijn kamer verhuisde. Tijdens die zomervakantie (om één of andere reden) begon ik op aandringen van Marcel mij ook meer op Sport (hoofdzakelijk wielrennen en zwemmen) toe te leggen. Zwemmen was iets wat al jaren in de familie zàt. We gingen alle 4 minstens één keer/week in Leuven zwemmen, Marcel & Erna zelfs meermaals, zij namen ook deel aan allerlei wedstrijden. Ik bracht tijdens die zomervakantie ook 10 Dagen door bij Bobonne en Ma, terwijl Pa, Greta en Anita (Greta's) dochter op vakantie gingen. Dat verblijf, week niet bizonder af van al de anderen. Ma was meer en meer bedlederig, omwille (mis)-gebruik van allerlei medicijnen, had nog steeds "aanvallen" maar ik had ondertussen geleerd die te zien "aankomen" en dat vond ik wel een smoes dat ik bij Bobonne kon blijven slapen.
Een week voor de schoolaanvang ging ik met Pa op "bezoek". Het Atheneum was gelgen op de Naamsestraat, het Internaat bevond zich een 200-tal meter van de school zélf verwijderd. De slaapruimte was één grote zaal voor een 50-tal leerlingen, de énige privacy, was een gordijntje tussen de bedden. De ervaring van pesterijen enz, brachten een idee van afschùw bij me, voordien kon ik namelijk minstens s'avonds van die pesterijen ontsnappen, al was thuis zijn dan soms erger, nù zou ik echter 24u/dag die pesterijen moeten doorstaan, mààr..... ik was wél verlost van "thuis", het éne was vuil, het andere smerig. Ik zou wel zien.
De situatie thuis ging van kwaad naar erger, Pa kwam soms gewoon niet naar huis de winkel werd geopend door Greta, naargelang haar humeur, enz.
Al vlug na de aanvang van het schooljaar 1973/74 begon de "ouwe" situatie zich te herhalen, ik was heel erg in mezelf gekeerd, zocht of wilde géén vrienden of kontakten leggen, studeren intreseerde me geen moer, ik bracht dan ook éttelijke uren door in de nà-studies, maar op één manier was dàt nét dé manier om niet te moeten deelnemen aan de "gemeenschappelijke activiteiten" in het internaat. In de strafstudie liet men mij tenminste met rust was ik beginnen denken. Tijdens een weekend thuis, héél in het begin van het schooljaar, zegde Greta me dat ik van kamer diende te verhuizen. Eén van de "kleine" kamers was leeg, Anita zou bij ons komen inwonen, en omwille "haar leeftijd?!?!" (zij was ouder dan ik) had zij het recht op de grotere kamer. Ik protesteerde als nooit voordien, noemde haar alles wat ik op 12jaar kende, maar toen daags nadien, Pa zich (natuurlijk) bij haar aansloot, had ik geen keuze. Terwijl ik m'n spullen verhuisde (dàtzelfde Weekend nog) voeldde ik mij léég, verlaten, alléén........ Theo, wég, Erna in Antwerpen, Marcel zelden thuis, en nu moest ik het niet alleen stellen mét Greta, maar ook nog met Anita, waarvan ik wist dat het gehéél niét klikte. Zij was 4 jaar ouder dan ik, maar ook Erna, Marcel, of Theo hadden het nooit met haar pretentieuze houding kunnen vinden.
De weekends "Thuis" 2 op 4, de andere 2 was ik bij Ma, begon ik dan ook meer en meer toenadering te zoeken tot Marcel, begon meer te sporten, Marcel "Speelde" mijn trainer in wielrennen, zwemmen, en zelfs Crossen (Lopen), ik bracht ook geregeld een bezoek aan Theo die op een 700 meter woonde. Theo had zich inmiddels volledig toegelegd op Communisme, hij was de Voorzitter van de Communistische Jeugd in Belgie, en was voor die job veel in het buitenland, maar ik kon ook goed over de baan met Cristine. Kerstmis 1973 herinner ik me zéér duidelijk. Ma was namelijk wéér een keer opgenomen in Psychiatrische instelling. Erna had besloten Kerst & Nieuwjaar met vrienden in Antwerpen te vieren. Theo en Cristine waren in het buitenland, en ook Marcel besloot de feestdagen buitenhuis met vrienden door te brengen. Reden van Anita's afwezigheid herinner ik me niet, maar kon me ook niet veel schelen. Kerstavond bracht ik (12j) thuis alléén door met de film " A American in Paris" op de tevee, terwijl Pa en Greta érgens waren. Nieuwjaar 1974 zette ik op dezelfde eenzame manier in, met "the Black & White Minstrell schow".
In de tweede trimester van hetzelfde schooljaar, werd ik van het Internaat gestuurd...... ik nam dit met gemengde gevoelens, maar had alles bij elkaar wel, alles in het werk gesteld om dat resultaat te bekomen. De laatste druppel was, dat ik een bepaalde week op een "in woorden niet uitdrukbare" manier gepest werd, dat ik de volgende week een pistool mee naar school nam. Tijdens één (van de zovelen) scheldpartijen tussen Pa & Greta, had ik hem eenmaal dronken met een pistool zien zwaaien. Ik had géén idee dat hij dat bezat, maar enkele dagen later zag ik het in één van de keukenkasten liggen. Ik besloot het (denkend at het niet echt was, én.... het was een "alarmpistool") mee naar school te nemen, en met vertoon daarvan zouden ze me wel met rust laten. Het gevolg was, dat ik op het Direktie-bureel ontboden werd, terwijl Pa onderweg was, ik werd mét dàdelijke ingang van het Internaat gestuurd, en kon het schooljaar tot het einde uitzitten, nà een week schorsing. Ik kreeg de volle "scheldbui" over me tijdens de autorit van school naar huis, maar dat was niets nieuw voor me. Thuisgekomen stond (een reeds op de hoogte zijnde) Greta me grijnzend op te wachten, vader liep achter me mee binnen, plots voelde ik een klap rond mijn hoofd, een striemende pijn ging door m'n hoofd, ik werd duizelig, en viel op de grond, daar liggend ,half bewustloos, traptte hij me in de borst, tot tweemaal toe, ik kon niet meer ademen, ik probeerde maar kon de pijn in de borst niet verdragen, ik hoorde beiden tegen me roepen, maar verstond hun niet. Pa trok me recht bij de kleren, maar ik kon niet, de pijn verscheurde me en ik kon nauwelijks ademen. Met mijn armen de pijn in m'n borst onderdrukkend, snakkend naar adem, nog steeds duizelig, probeerde ik me tegen de muur staande te houden, terwijl Pa me zegde dat hij me vandaag of morgen niet uit mijn kamer wilde zien. Eigenlijk was ik daar blij mee, maar....... hoe geraak ik op mijn kamer dacht ik (18 Trappen) ik kon àmper het bewùstzijn bewaren. De pijn verbijtend, de tranen branden in mijn ogen, schuifelde ik tegen de muur naar de trappenhal. Greta vond het zelfs grappig "Kijk de pistioolheld is gewond" gierde ze uit. Hoé weet ik niet, maar ik geraakte met onmenselijke pijnen tot in mijn kamer, en viel in slaap, of ....... verloor het bewustzijn op bed. Ik werd ùren later (midden in de nacht) wakker met braakneigingen. Ik verbeet terùg de pijn naar de badkamer, en braakte daar een bruine (bloed) brij uit, stond er niet bij stil, en was reeds blij terug in mijn bed te zijn geraakt, en met rust te worden gelaten.
1979 Overlijden Bobonne 
