Het was eind Februari, begin Maart, toen Pa, van Baal naar het Appartement van Lieve in Leuven verhuisdde.
Omwille mijn werk, én de drukke voorbereiding voor de tentoonstelling begin April, was ik niet volledig op de hoogte wat hij (Pa) nu eigenlijk van plan was.
Lieve's appartement beschiktte over 3 slaapkamers, maar zij had dan zélf ook 2 zonen (Karl en Luk) 16 en 14jaar, Lieve zat midden in een scheiding.
De twee "vrije" nachten dewelke ik had (zondag nà Discotheek en Maandag) bracht ik dan toch door in de Bakkerij, en dat gaf me ook meer tijd om aan mijn tentoonstellings-stuk te werken.
Pa (ondertussen terug aan het werk) was druk bezig om Greta "uit te kopen", jàren later kwamen we te weten, dat hij haar een "luxe appartement" in Herent, en auto had moéten kopen, om haar uit het huis in Baal te krijgen, hetwelk (zoals later vermeld) désondanks niet zo vlot ging.
Enkele dagen voor de tentoonstelling was "mijn stuk" klaar.
Het was een 50cm hoge pyramide geworden, de pyramide zélf was getrokken in suiker, en gedeeltelijk chocolade, en was dan bewerkt met marsepain, en fijne pattisserie, een oude platendraaier, waarvan de motor werd vertraagd, zou het onderstel worden, zodat "het" vanuit alle richtingen kon worden gezien door de langzaam draaiende beweging.
De tentoonstelling was op een Zondag, en ik diende eroor te zorgen, dat de spotverlichting op voldoende afstand stond, om smelten te vermijden.
Ik werkte de voorgaande nacht, én in de Discotheek, én in de bakkerij, vanwaar ik rechtstreeks naar de tentoonstelling (in het CMO) in Leuven ging.
Niettemin.................. het stuk won de eerste prijs, ik, maar ook Jef, Nieke waren apetrots, want de prijs hield een brevet van fijne patisserie in, wat toch mooi zou staan op een toekomstig CV.
Ook Pa en Lieve, dewelke naar de tentoonstelling waren "afgezakt" waren tevreden.
Ik ging na de tentoonstelling nog werken in de Discotheek, en kroop dan maandagochtend (na een 48 uurige dag) doodop mijn bed in.
Daags nadien, voelde ik veel jaloezie op school, ik was dan ook nooit erg sociaal geweest, en s'middags ging ik met enkele "kennissen" naar Café, om de eerste prijs te "vieren", wat uitliep (weet nog stééds niet waarom) op een weddenschap, dat ik voor de aanvang van de namiddag-lessen, een bàk Tuborg kon leegdrinken,........ ik dééd dat, t.t.z; 24 flesjes Tuborg in 45 minuten, met àlle gevolgen vandien.
Viel in slaap tijdens de lessen, en braakte alles onder bij het wakker worden.
Ik werd naar de Direkteur gebracht, en geschorst voor 2 weken,.... Pa én Jef & Nieke werden op de hoogte gebracht....... een àfgang van jewelste na de overwinnings-vreugde.
Jef & Nieke waren een beetje teleurgesteld, maar wuifden het voorval kort nadien toch met enkele grappen weg.
Van Pa daarentegen kreeg ik een hoop verwijten te slikken.
Die eerste prijs kon men me toch niet meer afnemen dacht ik, en enkele dagen later, wuifde ook ik het hele voorval van de baan, en pikte mijn leven weer op.
Ik blééf weekends werken in de Discotheek, en begon reeds naar een "overbruggings-werk" uit te kijken voor nà de school.
Het was mijn lààtste schooljaar, én leercontract voor bakker, en omdat noch Theo, noch Marcel legerdienst hadden gedaan, diende ik die te doen.
Pa was ervoor aan het zorgen dat ik die zo snel mogelijk kon aanvangen, en wel in Duitsland, waar het slechts 9 ipv 12 maand was.
Ik vond ook werk als Kelner in een Café-restaurant in Leuven, waar ik in Juli kon beginnen.
Ik eindigde mijn studie's met redelijk goede resultaten.
Het afscheid van Jef & Nieke (dewelke hun bakkerij hadden overgelaten) was vrij emotioneel, ik stoptte ook met het D.j.-werk in Baal, en trok (voorlopig) in op het appartement van Lieve, waar Pa nog steeds woonde.
Ik kon me al vrij snel vinden in het werk van Kelner, en het duurde dan ook niet lang alvorens ik dagen van 12uur en langer kloptte.
Ik diende mij aan te bieden op het "klein kasteeltje", vroeg daar naar een werk als "bakker" en een dienst in Duitsland, hetwelk kort nadien werd bevestigd, ik diende me te vervoegen op 06 Januari 1981, in de kazerne van Peutie,voor een opleiding van één maand, en zou dan naar Werl (nabij Soest) overgeplaatst worden, in de militaire Bakkerij.
Ik bracht in die periode enkele bezoeken aan Gemma (Ma), bezoeken waarvan ik steeds deppresief terug kwam, er veranderde niets, en ook André leek aan het einde van zijn latijn te geraken, had al zijn spaarcenten in zijn leven mét Gemma gestoken, om het haar zo comfortabel mogelijk te maken, maar kreeg wéinig of niéts ervoor in de plaats, intégendeel, hij was de kostwinner, én huisvader, én privé-verpleger, en het was duidelijk dat zij, genoot van die situatie.
Ik kreeg meer medelijden met Andre dan met mijn éigen moeder.
Ik bracht tweewekelijks een bezoek aan Bobonne's graf in Kortenberg.
Het was ondertussen Oktober 1980 geworden.
Marcel (werkend voor Pa) was gescheiden van Arlette, en woonde bij een vriendin in Zaventem, samen met zijn zoon Jurgen (toen 3j) en 2 kinderen van Annie, die ook in scheiding was.
Theo woonde nog steeds in Heverlee, ondertussen met zijn 3é vrouw, en nog steeds werkend voor de CP-jeugd.
Erna was zwanger van haar tweede kind, en ook nog steeds woonachtig in Wijgmaal in het aangekochte huis hetwelk nu (3 jaar later) nog steeds in volle renovatie was.
Het was Annie (Marcel's vriendin) die mij vroeg of ik voor de kinderen een bezoek als "Sint Niklaas" wilde brengen.
We hadden (uit de tijd van de speelgoed-winkel) een door nonnen met de hand gemaakt Sint Niklaaskostuum, met àlles erop en eraan, onderhemd, kleed,overjas, hoed, mijter, baard.
Ik stemdde in, en vroeg Erna of zij voor haar kind ook een bezoek wilde, waarmee ze instemde.
Karl (Lieve's zoon) zou "Zwarte Piet" spelen.
03 November, ikzélf zat zonder auto, kroop ik als Sint-Niklaas, met Karl als Zwarte piet, in de VW-Kever van Lieve, en begaven ons eerst naar Erna, en vandaar naar Marcel en Annie in Zaventem.
Alles leek prima te zijn verlopen. Thuis gekomen kleede ik me om en wastte me, en (mét Lieve's toestemming - het was hààr auto) besloot ik me rond 20u, nog eens naar Marcel en Annie (ik kon het vooral goed vinden met Annie) te begeven om te zien of ze het goed hadden gevonden , en de kinderen overtuigd waren.
Het regende pijpestelen toen ik naar Zaventem vertrok.
Ik bevond me op de Brusselsesteenweg, ter hoogte van Kortenberg, ik reed niét overdreven snel, toen ik uit het niets een motorfiets de rijbaan zag oprijden, ik ging récht op mijn rem staan, waardoor ik eerst begon te slippen, en nadien te tollen, ik zie nog hoe ik de motorfiets met mijn rechtse-voorzijde aanreed, de lucht invloog en in mijn achteruitkijk spiegel terug op de straat zag smakken, ik had nog steeds geen controle over de slippende en tollende wagen, en er flitste door mijn hoofd "Verdomme wat gaat Lieve nu zeggen", deze gedachte ging weg, van zodra, ik zag dat ik mij in het midden van de rijbaan bevond, en 4 (twee wagens) koplichten recht op me afkwamen.
De klap was enorm.
Ik reed recht in op een wagen én een minibus, dewelke dadelij nadien achteraan, nogmaals aangereden werden door een aankomende wagen.
Ik zat volledig gekneld in de auto.
De motor (normaal buffer) bij VW-Kever bevind zich achteraan, het reservewiel is normaal zo geplaatst dat dat bij ongeval dienst doet als "buffer" maar was (na een lekke band onlangs niet zoals het hoorde geplaatst), de vollédige voorzijde was dus ingedrukt, het reservewiel bevond zich in de auto, ik zat geklemd tussen de àchterbank en het stuur.
Er kwam heel wat volk buiten gelopen, men wilde helpen, maar er was een bezinegeur, en iedereen diensde eventerug, terwijl ik in paniek geraakte.
Het duurde niet lang alvorens ik de sirenes van de opgeroepen hulpdiensten hoorde.
De brandweer besloot dat men me uit het wrak zou moeten snijden, terwijl ze me slijpschijven e.d.m. bezig waren, voeldde ik plots een enorme pijn in mijn linkerknie.
Na een tijdje werd ik uit het wrak gehaald, op vraag van omstaanders gaf ik Erna en Marcel hun telefoonnummers, terwijl ik naar de ziekenwagen werd gebracht, zag ik pas duidelijke welke ravage er was aangericht, 3 auto, minibus, en Lieve's auto, en de motorfiets, waarvan de bestuurder reeds onderweg was naar het hospitaal.
Gelukkig bleken er verder géén slachtoffers te zijn gevallen.
Ik werd overgebracht naar het Universtitair ziekenhuis in Brussel.
|
