Dankzij de hulp van Lieve , duurde het niet lang alvorens ik mezelf mocht aanbieden voor enkele job-interviews als ober in het Leuvense. Ondanks mij beperkte ervaring in deze job, speelde mijn goed voorkomen en bespraakteid, kennis van Frans en Engels, (hoofdzakelijk geleerd via tv, en radio) een positieve rol, en kreeg ik een bevestiging, om half Maart (dit gaf me nog een beetje tijd om matrieele -woning in het Leuvense, enz te regelen) als ober van start te gaan in Taverne Breughel in de Bondgenotenlaan te Leuven. Het was een eerder kleine (30/40 Zitplaatsen) Taverne,maar wel met een goede naam en keuken. De zaak werd hoofdzakelijk door de vrouw en een keukenhulp gerund, haar echtgenoot werkte op een Mnisterie in Brussel als ambtenaar, en was dus alleen s'avonds tijdens weekend & feestdagen in de zaak De verbeteringen zoals vast tapijt, e.d.m, welke ik ons huidige woonplaats deed, maakte dat de huisbaas weinig tot geen protest gaf, bij onze vervroegde verhuis. Ik diende dan ook slechts een tweetal weken de lange afstand naar en van werk te overbruggen, alvorens we op 1 April 1983 naar een appartement in de Regastraat in Leuven konden verhuizen. Dit zou onze 3e woning worden in een goed jaar, hopelijk was de derde keer de goéde keer ?? Het was geen grote luxe, maar had alle confort welke nodig was. Vanaf Mei zou Arlette enkele uren/dag aan de slag kunnen als poetsrouw op Pa's en Lieve's bureel, en ze zou dan uitkijken naar nog enkele uren/dag op een andere plaats, Agnetha kon die enkel uren dan terecht in de stedelijke Creche. Alles bleek (voorlopig toch) in z'n plooitjes te vallen. Het duurde niet lang, of ik kreeg meer en meer verantwoordelijkheid in de Taverne, omwille de vele afwezigheid van de baas. Ik was dan ook al gauw aan het werk van vóór het openingsuur, tot na het afsluiten van de kassa, Arlette had een poets job privé 3 x/ week 3 uur, en poetste dagelijks s'avonds ong een twee-tal uur het bureel. Alles bleek vlot en normaal te lopen,...... Agnetha groeide op tot een zeer aangenaam, lief, en aanhankelijk kind. Omwille mijn vele uren van afwezigheid, kocht ik een hond voor Arlette, en (achteraf bekeken) óók Agnetha, ze hielden beide van dieren, en op Zondag (mijn enige vrije dag) gingen we samen wandelen in Meerdaelwoud, waar Agnetha haar ogen de kost gaf aan de paarden manege, en waar we een glas dronken en soms aten rond de zoete waters. We hadden géén overschotten, we hadden ook niets tekort, we hielden van elkaar, én ons gezin, we waren éindelijk een normaal gelukkig gezin. Het was in de zomer van 1983 dat Agnetha gedoopt werd, Lieve was de trotse meter, en Marc (Erna's echtgenoot) Peter. Omwille het feit dat we nog niet gehuwd waren, bleef Agnetha haar familienaam Pelgrims voorlopig behouden, om dit te veranderen, diende ik of; haar te huwen, of Agnetha te erkennen als mijn dochter, Ik zag geen nood één van beiden te haasten, dat kon in de toekomst nog wel, was alles bij mekaar een administratieve futaliteit. Lieve organizeerde een dineetje thuis voor de doop, dit werd echter niet bijgewoond door Marcel (die ondertussen pa's linkerhand was op kantoor) of Theo, de steeds stroeve contacten van voordien, waren ondertussen (om onbekende reden) ónbestaande geworden, ook de contacten met Erna (toch wel een beetje mijn moeder geweest destijds) werden meer en meer sporadisch van aard, zij had dan ook haar eigen leven en ondertussen 3 kinderen. Gemma was (om onbekende redenen) woedend geweest toen we haar van onze verhuis naar Leuven hadden ingelicht, de contacten met haar waren hoedanook verkoeld, en de afstand Vilvoorde - Ninove of Leuven was ong hetzelfde, het was nu éénmaal haar manier van reageren door de invloed dewelke al die medicatie op haar had. Omwille de weinige tot onbestaande vrije tijd, viel het contact met Arlette's Tante en Nonkel ook een beetje in mekaar, al waren zij dan wel aanwezig op het doopsel, en etentje achteraf. Omwille zijn verplichtingen t.o.v. zijn ambtenaren job in Brussel, werd alle verantwoordelijkheid, over de Taverne voor de Jaarlijkse Leuvense Kermis van 1983 in mijn richting geduwd. Dit hield in het aanvragen van terrasplaatsen Bondgenotenlaan was tijdens Kermis verkeersvrij, en mocht door handelszaken gebruikt worden als terras of uitstalling. Ook het aanwerven van "tijdelijk"personeel, ( er waren plannen voor een terras van 75 zitplaatsen), bestelling van drank, terrasmeubilair, enz, enz, vielen op mijn schouders. Ondanks het verdiende geld, was ik dan ook zeer blij, toen op 20 September, na 3 weken, het laatste van de Kermis werd opgebroken, het waren 3 weken, zonder één rustdag geweest, waar tijdens ik na een paar uurtjes slaap, een snelle douche, Arlette of Agnetha ámper had gezien, zij waren enkele keren naar de zaak gekomen, maar ook toen had ik geen tijd voor hen kunnen vrijmaken, met uitzondering van een vluchtige kus. De eerste "huishoudelijk crisis"diende zich dus aan. Arlette verwijtte me ( met gelijk) dat ik meer tijd , en interesse doorbracht op werk dan bij haar of Agnetha, ze maakte zelfs een insinuatie, dat ik haar de hond ( herinner naam niet meer) had gekocht om hun wat companie te geven, iets waar ze mischien gedeeltelijk gelijk had, ik probeerde mijn bedoelingen in de verf te zetten, door het feit, dat ik de meubelen dewelke we nog steeds maandelijks af betaalden nu in éénmaal kon betalen. Dat was volgens haar heel positief, maar niét dé ké.rn van de zaak, deze discussie meer een situatie van beeld zonder geluid, duurde, tot ik me gedwongen voelde om met de baas te praten, en hij in stemdde met een extra hulp aan te nemen, voor enkele uren, zodat ik dan of; enkele uren later kon beginnen, of; vroeger stoppen. Deze "belofte"van de baas, tijdens een etentje op een zondagavond aan haar meedelend, bracht weer rust, in eerste plaats voor Agnetha die onder dergelijke situatie ( eigen ervaring) toch wel moest lijden. Toen er in de volgende dagen/weken, niets van de baas zijn belofte in huis bleek te komen, greep ik de eerste mogelijkheid die ik had aan, om hem aan die belofte te herinerren. "Dat moet je dan maar met de volgende baas regelen"kreeg ik als antwoord, ik begreep het niet, de zaak stond sinds de Kermis over te nemen zegde hij me, het viel niet langer te combineren met zij werk in Brussel, waar hij vanaf 1984 gepromoveerd zou worden. Ik voelde me in de rug gestoken, waarom was me dit niet eerder gezegd??, had ik mijn beste beentje, zéker met de kermis niet voorgezet, om deze zaak zo goed mogelijk draaiend te houden?? Alvorens ik de zaak die zaterdagavond verliet, zegde hij me nog, dat er nog niemand interesse had getoond, omwille de veeleisendheid van de Brouwerij, maar dat hij er zeker zou voor zorgen, dat ik bij de nieuwe uitbater aan de slag kon blijven. Ik diende dit laatste nieuws even te verwerken, en ging dan ook een paar glazen drinken bij de concurentie in de buurt, alvorens ik naar huis ging. Het was toén dat ik me de vraag begon te stellen...... waarom neem ik de zaak niet over ???, het was een goeddraaiende zaak, ik kende ondertussen het clienteel, die (gezien mij drinkgeld bijna éven groot was als mijn loon) mij zeer zeker appecierden en respekteerden. Ik wilde nog even snel terug gaan, om meer details (prijs, enz) betreffende die overname te krijgen, maar de zaak was dicht, en de bazen (die niet ter plaatse woonden) waren reeds naar huis. Met mijn brein werkend tegen 180/ uur, ging ik na enkele drankjes naar huis.
Eventjes iets anders........ Hierbij wil ik iedereen danken, voor de ondertussen honderden ontvangen mails, kaartjes e.d.m met Wensen tot steun, medeleven, enz. Graag wil ik tóch een oproep doen, dat er nú op dít éigenste ogenblik, ontelbare mensen in éénzelfde situatie, en zelfs erger vertoeven, ik hoop ( en dat was ook de kérn om met mijn verhaal naar buiten te komen) dat zij hieruit een kléin beetje moed en doorzetting kunnen putten. Niemand vroeg om het leven..... we worden er in gegooid, en vanaf dat ogenblik verplicht ervan te maken wat mogelijk is, bij de ene valt dat makkelijker als bij de andere,..... een tweede kans krijgen we echter niet, maak er dus het beste van.......... niémand in welke situatie dan ook, is alleen op deze wereld........ Beste Groetjes en Bedankt.
