Ondanks dat er slechts een 3 a 4 kilometer was tussen mijn nieuwe "thuis" in Baal, en werk in Keerbergen, besloot ik toch de gelegenheid van "kost en inwoonst" op het werk aan te grijpen, op die manier hoefde ik niet steeds met Greta thuis te zitten. Pa was nu (ook omwille de +20 Kilometer afstand) nog minder thuis dan voordien. Het was winter-periode, en ik maakte me (voorlopig) weinig zorgen over het wielrennen, hoewel ik geregeld s'avonds wat trainde. Het waren lànge dagen Woensdag tot/met Vrijdag van 06u tot 18 soms 19u..... Zaterdag van 04u tot 12u en in de vooravond nog enkele uurtjes, en Zondag van 02u tot 12 a 13u. Het was echter 70% pattisserie, ik leerde dus véél meer dan voordien in Leuven, waar het louter Brood en Banket was. Maandag's liep ik school in Leuven, en dinsdag besteede ik aan trainen e.d.m. Toen het wielerseizoen van 1978 eraan kwam, wist ik al snel dat het niet te combineren viel met mijn werk, en ik vroeg aan de ploegdirektie dan ook een onderbreking van mijn kontrakt, een onderbreking werd me niet toegestaan, het werd verbroken, met de belofte dat ik het terug kon opnemen wanneer ik er klaar voor was. Het was een eerder "rustige" periode, t.t.z; ik vertrok naar mijn werk, meestal Dinsdagavond, en kwam terug thuis Zondagnamiddag. Ik wist wél dat het tussen Greta en Pa van kwaad tot erger ging. Ik had weinig tot geen kontakt meer met Theo of Marcel, naar Erna fietste ik meestal tijdens mijn training, maar ook die band begon gaan te verzwakken, zij was ondertussen ook zwanger van haar eerste kindje, Marcel (nog steeds Cafe runnend in Herent) had ook reeds een Zoon sinds 1977. Ik eindigde het Schooljaar '77 - '78, vrij goed. Tijdens de 2 weken Jaarlijks verlof hielp ik Mark en Erna bij het verbouwen, renoveren van een huisje hetwelk ze hadden gekocht, en hetwelk (met uitzondering van de buitenmuren) eigenlijk volledig werd afgebroken en hérop gebouwd, dit was wéér een manier om niet "thuis" te moeten zijn. Het was ook in die periode dat de brouwerij (eigenaar van Marcel's) café, falliet ging, wat betekende dat het café werd gesloten. Arlette (Marcel's vrouw) vond allerhande poets/werkjes, o.a. Pa's bureel, en Marcel ging aan het werk als chauffeur in een houtbedrijf in het Leuvense. Zij hadden ondertussen een (onverantwoord duur) appartement gekocht in Wilsele, en dat ook nog exhuberant bemeubeld. Ondanks de geboorte van "Jurgen" hun zoon, was het een "publiek geheim" dat hun huwelijk "vierkant" draaide, Marcel hield er stééds wel énkele vrouwen op na, en deinsde niet terug om Arlette (tot politie interventie's toe) in elkaar te slaan. In Theo's privé leven liep het nét zo, hij had ondertussen een huis gekocht in Heverlee, werkte nog steeds voor de C.P., maar was geregeld onder invloed van alcohol, drugs enz, had er ondertussen een Huwelijk met twee kinderen opzitten, alsook een drietal relaties. Ook hij gebruikte héél graag zijn handen t.o.v. vrouw of vriendinnen.
In het najaar van 1978, begon ik aan een rijbewijs te denken. Ik nam inlichtingen bij een rijschool en vernam dat ik nù reeds mijn theoretische lessen én examen kon doen, en dan nà mijn verjaardag in Maart 1979 het praktische deel. De prijs bedroeg toen 27000 Frank. Op een bepaalde Maandag, ging ik van school naar Pa's bureel, om hem desbetreffend aan te spreken. Hij had een zeer jonge secretaresse, waarvan ik (via Erna) wist dat ze méér dan alléén secretaresse was,en ik maakte van haar àànwezigheid dan ook gebruik om dat onderwerp aan te snijden, hopend op een beetje invloed van haar zijde. Van de enkele honderden frank die ik per maand overhield op werk, bleef nooit wat over. Pa hield echter voet bij stuk, als ik een rijbewijs wilde moest ik het ook maar betalen. Hij zegde me wél; dat hij plannen had een nieuwe auto (Mercedes.... wat zijn welvarendheid nog duidelijker maakte) te kopen, en dat ik dan zijn huidige kon krijgen. Het was géén nieuwe, maar wel nog aardige Toyota Carina én (dat zou de rijlessen makkelijker maken) een automaat.
Ondanks mijn onbestaande vrije tijd, ging ik dus op zoek naar een bijverdienste dewelke ik in Januari 1979 reeds vond. Ondanks mijn zéér beperkte kennis wat betreft muziek, vond ik een werk als Disc-Jockey in een kleine dancing in Baal Dorp (Baretta genaamd). Ik was nog wel geen 18, maar omwille de sléchts 2 maanden, maakte de baas een uitzondering. Ik zou werken Vrijdag, Zaterdag, en Zondagavond aan 200 frank/avond, wat 600/Weekend maakte, tot mijn 18é en dan zou hij me 1000 Frank betalen per volledig weekend. De énige persoon dewelke ik daar in vertrouwen over inlichtte was Erna, en zij verklaarde me gek, maar respekteerde wat ik wilde doen. Dit betekende eigenlijk; Vrijdag werkte ik van 06u tot 18u in Bakkerij, nam dan douche, propere kledij, en fietste tegen 20u naar de Dancing, waar ik dan muziek speelde tot 02.20u, om dan terug naar de Bakkerij te fietsen, en daar te werken tot S'middags, enkele uurtjes te rusten, om dan van 16u tot 19u terùg in de bakkerij te werken, dàn naar de Dancing, en s'nachts van de Dancing récht naar de bakkerij, terug tot s'middags. Van zondagmiddag tot zondagavond kon ik dan wat rusten, s'avonds terug naar de Dancing, hoewel het zondag's nooit zo laat werd, en maandag naar school. Ook Mieke, en Jef, de bazen verklaarden me gék, maar hadden er niets op tegen zolang mijn werk er niet onder zou lijden.
Ik weet niet juist meer op wélke manier, maar ik trof een regeling met de rijschool dat ik de lessen in afbetalingen kon aflossen. In februari liep ik op Maandag School op CMO, en op Dinsdag volgde ik Theoretische rijschool. Ik slaagde héél makkelijk voor mijn examen. Pa was nieuwsgierig geworden naar de herkomst van dat geld, en was van Erna te weten gekomen waar ik mee bezig was. Het was nu HIJ, die mij vroeg, na school, naar zijn bureel te komen. Ik stond aan de grond genageld toen hij me "knuffelde" en proficiat wenstte, hij vroeg me hoeveel ik nog schuldig was aan de Rijschool, en zegde me dat hij dat verschil zou bijleggen, zodat ik niet verder twéé jobs diende te doen. Ik antwoorde hem, dat ik graag deed wat ik deed, en er niet wilde mee stoppen,....... ik had ondertussen ook een "vriendinnetje" leren kennen, en dat extra geld gaf me een goed, veilig, zéker gevoel. Zolang mijn werk en studies er niet onder leden, legde hij er zich bij neer. Op 17 April 1979, liep ik "apetrots" het gemeentehuis uit met mijn rijbewijs, ik was in alles van de eerste maal geslaagd. Pa had ondertussen reeds enkele weken zijn "spiksplinter nieuwe Mercedes" en gaf me dus de sleutels van zijn "oude" auto. Ik denk dat ik op dat ogenblik (onbewust) voor eeuwig de fiets aan de haken hing. Ik diende nu niet meer s'nachts in weer en wind van Baal (Dancing) naar Keerbergen (Bakkerij) te fietsen, had nu veel meer vrijheid om me te bewegen. De eerste kilometers die ik met de auto deed waren op de eerstvolgende vrije Dinsdag naar het St.Jozefs Hospitaal in Kortenberg waar Bobonne nog steeds verbleef, en dewelke ik in nu meer dan een jaar geen bezoek meer had gebracht. Dàt bezoek zit me zo diep gegrift dat ik niet in details wil treden, met uitzondering van het vermeldden dat ze alleen, eenzaam, mààr mischien gelukkig-onwetend aan het wegkwijnen was. Ze zat daar... duidelijk onder medicatie kalm gehouden. Het duurde dààgen alvorens ik over de "schok" van dat bezoek heen was, temeer omdat ik het had nagelaten haar te bezoeken, ik was té druk geweest met geld bijeen krijgen voor een rijbewijs, en had niét stilgestaan bij hoeveel ik eigenlijk van haar hield, als méns, als grootmoeder, maar ook als een beetje-moeder. Ik beloofde mezelf haar geregeld te zullen bezoeken, in de hoop dat ze me dan héél mischien terug zou leren kennen. Ik bracht kort nadien ook een bezoek aan Gemma (Mijn moeder), waar de situatie (zij het dan vrijwillig) veel gelijkenis had met die van Bobonne. Zij lag in bed, ganser dagen onder invloed van slaap & kalmeerpillen. Andre (haar huidige echtgenoot) was 12u/dag ùithuizig voor werk, diende dan nog eten te koken, wassen, plassen, verpleger te spelen voor haar, en ik kon,kàn me niet van de indruk ontdoen dat ze "genoot" van die situatie.
