Het was ergens in Februari 1980, toen ik op een Vrijdagnacht van de Discoteek, in de Bakkerij arriveerde, en terwijl ik me naar boven wilde begeven om me om te kleden, Jef me toeriep; of ik iets nieuws van Pa had ??, hem ontkennend antwoordend meldde hij me dat hij een ongeval had gehad in de "Bocht" in Werchter. Ik kende die bocht maar al te goed, draaide me om en liep terug naar mijn auto buiten, het moet rond 3 a 4uur geweest zijn. De plaats van het ongeval was een kilometer of 7 van mijn werk, onderweg ging er van alles door mijn hoofd, ik kénde die bocht, en wist dat het een zéér gevaarlijk punt was,... had Pa gedronken????, hoe erg was het, wié had met de bakkerij gebeld??? Allemaal vragen die door mijn hoofd flitsten terwijl ik vééél te hard reed. Ik kon van op een afstand de zwaailichten van politie en brandweerwagens zien... de auto was een totaal wrak, meerdere keren over kop gegaan, ik rende naar de aanwezige agenten, die me meedeelden dat hij naar het Ziekenhuis in Bonheiden was overgebracht. Ik wilde niet meer vragen stellen, voor het geval Pa dronken zou zijn geweest. Ik rende terug naar de auto, bekeek het wrak nogmaals (denkend dat hij héél zwaar zou gewond zijn), en reed naar het Hospitaal welk op een 15-tal kilometer lag. Daar aangekomen..... leek het godzijdank allemaal mee te vallen. Hij stonk inderdaad naar drank maar het ongeluk had hem waarschijnlijk opgenuchterd. Hij was (zoals altijd) heel zakelijk, en vroeg mij, om in eerste instantie alles te regelen. Hij vroeg me "Lieve" zijn secretaresse te verwittigen, de verzekeringsmaatschappij, e.d.m. hij vroeg me niét om Greta in te lichten... wat ik toch besloot te doen. Na een uurtje bleek uit de onderzoeken dat hij meerdere schaafwonden, en snijwonden had, en enkele zwààr gekneusde ribben. Ik wist dat de politie nog zou langskomen voor een verklaring af te nemen, en gaf hem de raad Koffie te drinken,en ook te roken, om zijn alcoholgeur te verbergen. Lieve woonde in Leuven, ik besloot eerst bij Jef en Nieke te stoppen, om hun mee te delen, dat het alles bij elkaar niet erg was, maar dat ik vandaag niet zou komen werken. Ze begrepen het, en zouden hun plan wel trekken. Ik herinner me dat het 6uur Zaterdagochtend was, toen ik het huis in Baal binnenging. Ik riep Greta en Anita uit hun bed, en deelde hun mee wat er gebeurd was.Ik was geen kléin beetje verbaasd van haar te horen dat ze reeds ingelicht was door mensen uit de buurt. Blijkbaar was Pa uit het wrak gekropen,over de straat naar een huis, het waren dié mensen die de nooddiensten gewaarschuwd hadden, en ook Greta, met de melding dat hij zwaar dronken, tegen veel te hoge snelheid de bocht gemist had. Greta zegde me, dat het hospitaal haar wel zou ebben gebeld indien het nodig was geweest, en dat hij maar niet had moeten drinken. Samengevat...... het kon haar niets schelen. Ik wist at het tussen Pa en Greta totaal "vierkant" liep, maar stond toch perplex van haar ijskoude reaktie. Ze ging terug naar bed, en ik besloot naar Leuven te rijden om Lieve in te lichtten, ik wist waar ze woonde, en belde haar vanuit een telefooncel in Tremelo, ze zegde me dat ze zou klaar zijn, om met me naar Bonheiden te rijden wanneer ik aankwam. Ik passeerde terug de paats van het ongeval, waar men juist de auto aan het wegtakelen was. Ik stoptte, vroeg waarheen ze de wagen zouden brengen, het was een privé-takeldienst, hij gaf me zijn adres en telefoon, met de melding dat hij reeds 3 personen had dewelke geintreseerd waren het wrak te kopen. Ik begreep dat niet dadelijk, maar achteraf bleek..... het was een vrij nieuwe Mercedes, de motor en chassis waren ongedeerd, en er was dus interesse om het wrak te kopen, waarna men er een nieuwe carosserie overzette. Lieve was klaar bij mijn aankomst. Tijdens de rit terug naar het hospitaal, legde ik haar uit wat er gezegd was door Greta, en zij lichtte me nu openlijk in, over het feit dat Pa plannen had, om Greta de deur te wijzen, en met Lieve samen te gaan wonen, door mijn veelvuldig uithuizig zijn had ik die signalen blijkbaar gemist. In het hospitaal aangekomen, liet ik hun even alleen, terwijl ik met de garage belde, waar ik werd meegedeeld dat er reeds een bod van 100.000Fr op de wagen was, maar dat dat zeker nog zou verhogen. Pa wilde absoluut naar huis, ondanks de tegenzin van Lieve. De dokters zagen niet dadelijk een bezwaar, op voorwaarde dat hij zou rusten. Het was ondertussen late voormiddag geworden. Pa had zélf Erna, Marcel, en Theo opgebeld. Toen deze in het hospitaal aankwamen namen zij (op mijn vragen) de zaken over. Ze zouden Pa naar huis brengen, kontakt nemen met de garage i.v.m. het verkopen van het wrak (wat tenslotte gebeurde voor niet minder als 180.000.Fr), en zij zouden ook wel zien wat ze deden met Greta. Ik zou later die dag even langsgaan om te zien hoe het ging. Ik had nog een vrij uitgebreid gesprek met Lieve, tijdens haar naar huis te brengen, en een tas stérke koffie. Het was namiddag toen ik terug op mijn werk aankwam, en het relaas aan Jef en Nieke vertelde. Ik ging naar bed, diende binnen enkele uren terug in Baal te zijn. Die avond, vertrok ik vroeger van Bakkerij naar Discotheek, en stoptte even thuis. Het viel me dadelijk op dat Greta haar auto er niet stond. Ik ging binnen, en vond Pa in de zetel in de Living, half slapen in veel pijn. Ik vroeg hem wat hij in de zetel deed, en hij zegde dat Greta niet in de zetel wilde slapen voor enkele dagen, en dat iemand naast hem in bed ongemakkelijk zou zijn. Ik vroeg hem of ik nog iets kon doen, dektte hem warm in, zorgde voor wat te drinken, en meldde hem dat ik op de terugweg van Discotheek, later die nacht ik nog even zou aanlopen. Ik belde met Erna, zij was op de hoogte en éven verbolgen over de "bed"situatie, maar kon er ook weinig aan doen, zij zou vanavond langskomen met wat te eten. Me afvragend waar Greta en Anita waren ging ik toen werken. Ik liep even aan toen ik naar de bakkerij reed die nacht, Greta en Anita sliepen blijkbaar, Pa lag nog steeds in de zetel, nog steeds in véél pijn, ik zegde hem die namiddag langs te komen. Deze situatie duurde een tiental dagen. We lostten (Erna en ik in hoofdzaak) mekaar af, in het bezoeken van Pa, Lieve probeerde (samen met Marcel die er nu ook werktte) de zaak draaiende te houden. Van zodra het mogelijk was, besloten we Pa, naar Lieve's appartement over te brengen, zodat hij op z'n minst een dégelijk bed had om te slapen, en iemand om hem te helpen met zich te wassen. Noch Greta, noch Anita hadden een vinger uitgestoken, iets waarvoor ze weldra de rekening zouden krijgen gepresenteerd. Ik was volop begonnen om schetsen, en plannen te maken voor de tentoonstelling,ik had besloten, Chocolade, Suiker, en fijne patisserie (petit fouré) te gebruiken. Ik kon volledig op de medewerking an Jef en Nieke rekenen, een goed resultaat zou ook voor hun een eer zijn, temeer hun bakkers carriere aan zijn einde kwam, zou dat een mooie afsluiter voor hun zijn.
