....hoezeer ik de volgende dagen en weken, informatie probeerde te bekomen, over het hoe en waarom van Bobonne's situatie, en of er iets aan kon veranderd worden........ het hielp allemaal niet.
De volgende jaren werd duidelijk dat het Ma geweest was, die omwille het "ongevalletje" Bobonne dement had laten verklaren, en op een opname in St.Jozef te Kortenberg had aangedrongen.
De volledige inboedel (waaronder zéér véél, jà waardevol antiek, porcelein e.d.m.) verdween zonder dat iemand er zich zorgen over maakte.
Tijdens mijn bezoeken aan Ma, bracht ik zoveel als mogelijk een bezoek aan Bobonne, de bus Leuven - Brussel passeerde langs het hospitaal, en ik sprong dan ook steeds even binnen.
Ik kon Pa ook overhalen tot enkele keren toe, om Bobonne voor een daguitstap naar ons thuis te brengen, ze genoot daar heel erg van.
Ma bracht haar geen enkel bezoek, ik was zowat de enige die haar in de mate van het mogelijke bleef bezoeken, terwijl ze zienderogen dit leven verliet.
Zoals me was gezegd ging ik het volgend schooljaar 74/75 op internaat.
Pa waarschuwde me zéér duidelijk dat dit men laatste kans was.
Ma was ondertussen (met de opbrengst van Bobonne's inboedel???) in Etterbeek (vlak aan de Saint Quantenaire) gaan wonen, in een klein maar mooi flatje.
Ik ging op internaat in Don Bosco in St.Pieters Woluwe.
Het éne weekend werd ik door Pa opgehaald en bracht ik "thuis" door, het andere weekend nam ik de tram naar Etterbeek (3 a 4 Km) en bracht het weekend bij Ma door.
Het ging van kwaad tot erger met haar;
Ze was nu bijna constant onder invloed van medicatie, kwam nog amper het bed uit, de weekends dat ik met haar doorbracht deed ik steeds boodschappen, poetste de plaats, enz, enz.
Het flatje had maar één slaapkamer...... ik was dus verplicht bij haar te slapen, en het ge(mis)bruik beperkte zich nu niet meer tot .........., maar zij verplichtte me nu met haar de sex in zijn totaliteit te bedrijven.
Later kwam ik te weten, dat zij zich aan mannen "uithuurde", zowel om financieele, als obsessie redenen.
Na mijn geboorte werd de baarmoeder bij haar verwijderde, dit gaf haar het gevoel geen "vrouw" meer te zijn, wat tot haar sexueele obsessies leidde..... met wie dan ook.
Ik kàn me de reden echt niet herinneren, doch bij het einde van de eerste trimester werd ik van het internaat gestuurd.
Net zoals in Leuven mocht ik het studie-jaar uitzitten.
Ik wéét dat het te maken had met o.a. de weekends die ik bij Ma verbleef, kwam ik soms pas Dinsdag i.p.v. Maandag terug naar school, Ma beldde dan wel steeds met excuses.
Dat dit nieuws, de Kerstvakantie 1974, dewelke ik "thuis" doorbracht alles behalve rooskleurig tinde is wel begrijpelijk.
Erna (die ook een hekel had aan Greta) kwam nog zelden naar huis van haar "Kot" in Antwerpen, Theo was gehuwd, Marcel had trouwplannen voor het najaar.
Hij (Marcel) legde zich nog teeds toe op wielrennen(ik vergezelde hem ieder weekend dat ik kon naar wedstrijden) en was ondertussen gestopt met zijn leercontract als bakker en werkte in Renault Vilvoorde nét zoals zijn vriendin, en toekomstige.
Ik bracht het grote deel va de Kerstvakantie "thuis" door, met Greta en Anita, Marcel bracht veel tijd door met zijn vriendin, Pa was ondertussen Bureeldirecteur geworden, en was dus nog zelden (nùchter) thuis.
Tijdens die vakantie besloot pa, dat ik dàgelijks van school naar Ma zou gaan, en hij me Vrijdagavond aan school zou ophalen om het weekend thuis door te brengen.
Het maakte me wéinig uit, ik wilde hier niet zijn, maar had échter ook weinig behoefte aan dàgelijks bij Ma te zijn, waar ik tenslotte "Meid voor àlle werk" was.
Die 2é en 3é trimester waren een catastrofe.
Ik ging nog amper naar school, Ma verplichtte me bij haar te blijven, ze vond allerlei smoesjes uit.
Ik diende het telkens te ontgelden bij Pa, die me zegde dat het mijn verantwoordelijkheid was om op tijd in school te zijn, enz,enz.
Ik sloot het schooljaar af met 53% als eindrapport.
Tijdens de zomervakantie 1975 ging ik àmper op bezoek bij Ma (Pa liet me daar vrij in) ik had na de afgelopen maanden wéinig behoefte aan haar "gezeldschap", ik bracht wel meerdere bezoeken aan, Bobonne, ik was de énige, zij ging duidelijk én snél achteruit, werd rustig gehoude door kalmeerpillen.
Pa, Greta, en Anita gingen die zomer op vakantie, en pa meldde mij dat ik naar een jeugd-vakantieplaats mocht (ergens nabij Mol) en ik daar dan kon beslissen welk werk ik wilde beginnen.
Tijdens héél heftige discussie's, had ik hem toch kunnen overhalen (met steun van Erna én Marcel) dat ik niét meer naar school wilde, en dat ik wilde werken op leercontract, zoas Marcel had gedaan.
Het was niet simpel geweest, en had me ook meerdere blauwe plekken gekost, maar tenslotte had ik bereikt wat ik wilde......... werken.
Dat zomervakantie kamp...... leek me meer een "kinder wérkkamp", het was een grote boederij, waar we met een 5tal "jongeren" in boomgaard, stallen enz werkten, het was een afzetterij, en toen Erna me een bezoekje bracht had ze dat al snel door, zij haalde me daar na de eerste week dan ook weg, en ging met mij mee naar Herent.
Geen van ons kon Pa bereiken........... vond ik niet erg, ik had enkele héérlijke dagen met mijn Zus, zonder Greta, Anita, of Pa.We gingen naar de cinema, frietjes eten in de frituur, keken sàmen tevee, enz.... voor de meeste leeftijdgenoten héél normàle dingen..... voor mij..... sùperhéérlijkl!!.
Ik nam de beslissing als automecanieker aan de slag te gaan.
Auto's intreseerden me wel, en ik was ook vrij handig.
Ik ging zélf op zoek in de regionale krantjes voor werk, bood mezelf aan op meerdere plaatsen en tegen het einde van de zomer had ik een plaats waar ik kon beginnen te werken.
Pa ging met me naar CMO (Centrum voor Middenstands Opleiding) in Leuven, ik diende nog één dag/week school te lopen.
Ik voelde me vollédig openbloeien, ik hàd werk,zélf gevonden én gekozen, hoefde me niet meer op men kop te laten zitten door leerlingen op school, zou m'n éigen geld verdienen (800 Frank/maand waarvan ik 500 aan Pa diende te geven-)enz, enz.
Ik was op 01 September 1975 klaar om als 14 jarige (een mij lijkend )volwàssen leven te starten. Ik wist niet hoe zwaar mijn nabije én verre toekomst zich aankondigde.
|
