Arlette's situatie,vorderde beetje bij beetje in positieve zin.
Begin Mei begon ze zelfs terug enkele uren per dag in het beneden-gelegen Café te helpen, een extraatje, dat nu (met de extra afbetalingen ven de meubelen) zéér welkom was, want de verkoop van verzekeringen liep alles behalve vlot.
Gezondheidswijze voelde ik me (met de hulp van enkele inhalers/puffers, en medicatie) goed , wat ook maakte dat ik in Juni, terug achter een inkomen als bakker begon uit te kijken, het inkomen van de "verzekerings-verkoop"reiktte niét, en als ik té lang úit de "Bakkers-praktijk"zou blijven, zou ik de feeling verliezen.
Niet Arlette, noch haar Tante of Nonkel (waar we de laatste tijd geregeld contact mee hadden) deelden mijn mening, ook Lieve was niét volledig akkoord, al begreep ze mijn standpunt wel, Pa legde zich (zoals steeds de laatste tijd) bij mijn beslissingen neer.
Het werk als bakker was (omwille nacht, zondag, feestdagen werk) niét zeer geliefd, en de vraag naar eerste Bakkersgasten met ervaring was dan ook groot.
Ik hield echter wel rekening met mijn gezondheid, en zocht iets wat meer in de richting van Banket,dan wel broodbakker lag.
Ik deed dit zoekwerk, tijdens mijn verkoop van verzekeringen, en kwam tenslotte terecht in een Brood en Banket (Semi) fabriek in Meerbeeck (Bakkerij van Meerbeeck) bij Ninove.
Ik zou me daar in grote mate op het banket gedeelte kunnen zetten, en daar het een meer industrieele bakkerij was, waren de gezondheids-voorzieningen (afzuigkappen vr stof, meel-silos ipv jutte zakken,e.d.m.) veel groter dan in een kleinere normale bakkerij.
De bakkerij draaide 24u op24, 7 dagen op 7, en had dan ook meerdere werknemers.
Ik kreeg een proefcontract, en kon ergens eind Juni, Begin Juli beginnen.
Ondanks de voordiene négatieve instelling van Arlette, was ze toch blij met het nieuws, vooral omdat ik blij was, het enige minpunt was de afstand, Vilvoorde - Ninove, maar daar kon een mouw worden aangepast, daar we op het appartement waar we nu verbleven, niet werden gebonden aan een huurkontrakt.
Omwille mijn 80% verantwoordelijkheid over Banket, diende ik geen nachturen te werken, ik herinner me niet precies mijn uurrooster, ik herinner me wel, dat ik meer vermoeid was door de heen en terug rijden, als door het werk zélf.
De verloning maakte echter veel, zoniet alles goed, en daarbij kwam eind Juli 1982, het nieuws, dat we in verwachting waren.
Heel even, had ik daar gemengde gevoelens over...... waren we (ik) daar wel klaar voor, onze relatie was goed, zeer goed zelfs, maar konden we dit financieel, matrieel reeds aan ???
Pa en Lieve waren (ondanks hun úiterlijke acceptatie van onze relatie) héél septisch over dit nieuws, meer zelfs, tijdens een privé gesprek met mij opperde ze,een abortus, iets wat de relatie tussen hen en mij terug naar een dieptepunt bracht, en ik het gesprek woedend verliet.
Het nieuws werd wél met vreugde onthaald, bij Arlette's familie, t.t.z; haar Tante en Nonkel, alsook bij haar moeder, al was het contact met deze laatste meer sporadisch.
Ook Gemma en Andre reageerden (min of meer) positief, al was mijn contact met hun dan hoofdzakelijk gebasseerd met Andre, Gemma lag nu éénmaal, (nog steeds) 20 uur/dag in bed, niét door ziekte, dan wel door haar verslaving aan verdovende slaap & pijn medicatie.
De bevalling werd voorzien voor het begin van 1983.
Arlette's Tante en Nonkel, opperden een korte tijd nadien, dat we toch eigenlijk zouden moeten gehuwd zijn.
Ik had wél reeds gedacht aan een andere woning, op dit appartement was gewoon géén plaats voor een kindje, en de afstand heen en terug naar werk begon ook zwaar te wegen, maar daar stond het extra inkomen van Arlette's werk in het café tuurlijk tegenover, hetwelk we dan zouden verliezen.
Het feit dat in zwangere toestand Arlette dit werk niet kon blijven doen, en dat met mijn huidig inkomen, dat ook niet van de voordiene-noodzaak meer was,we het bést konden redden, maakte dat we half Augustus begonnen uit te kijken naar een woning, meer aangepast aan een "Gezin", en meer in de buurt van mijn werk.
Dit was zéér zéker niet met het goedvinden van Gemma.
Arlette bracht (uit medelijden ?!?) veel tijd bij haar door, en was ondertussen zich verplicht gaan voelen, om ook allerlei klusjes te doen, Gemma te wassen, en allerlei huishoudelijke werkjes.
Indien wij in de richting van mijn werk zouden verhuizen zou dat niet meer mogelijk zijn.
Haar gepruttel bracht ons echter niet van de wijs, en al heel snel vonden we een huisje in ROOSDAAL, tegen Ninove, op enkele kilometer van mijn werk.
Het huisje was gelegen langs de Steenweg Brussel-Ninove, maar had zeer zeker zij charmes.
2 middelgrote slaapkamers en badkamer op de bovenverdieping, en op het gelijkvloers, een woonkamer (klein, knus en gezellig) een ruime keuken, eetkamer, en een tuintje.
De huurprijs was 5500 Frank, goedkoper dan het appartement dus, maar het diende wel een beetje opgeknapt te worden, iets waar ik (manusje van alles) geen graten in zag.
Ik huurde het huisje van 01 September, met de bedoeling erin te trekken op 1 Oktober, dat gaf me een maand de tijd om na en/of voor mijn werk de noodzakelijke klusjes (behangen, verven, nieuwe vloerbekleding op gelijkvloers, en isoleren van de kinderkamer, e.d.m.) uit te voeren, waarbij ik veel spontane hulp kreeg van Arlette's Nonkel, (ik kán me zijn naam onmogelijk herinneren) die ondanks zijn leeftijd (+65) nog bést uit de voeten kon.
**** Even tussen door; 90 % van onze familiaale contacten bestond uit Arlette's Tante en nonkel, haar moeder en stiefvader hadden weinig contact, het weinige contact hetwelk ik met mijn familie had, beperkte zich tot Pa, en Lieve, contacten met Erna, Marcel of Theo waren onbestaande, ook onderling onder hen, iéder leefde zijn éigen leventje, Theo was ondertussen al aan zijn 3é vrouw toe, en had 3 kinderen, Marcel met één zoon, stond op scheiden, en werkte nu als verkoper voor Pa, Erna had ondertussen 2 kinderen, een derde op komst ****
Met een gehuurde bestelwagen verhuisden we op 1 Oktober van Vilvoorde naar Meerbeeck, ik had een week verlof genomen, om alles zo goed mogelijk te doen,..... deze verhuis (zo zou later blijken) was het definitieve einde van de contacten met Gemma en Andre. Arlette's Nonkel en Tante (weeral) nodigden ons daags na de verhuis uit voor een etentje, om dit alles te vieren, doch;..... ook om het onderwerp van onze "burgerlijke stand"nog eens op tafel te brengen.
We kwamen echter tot de beslissing niets te overhaasten, en te wachten tot na de geboorte, volgend jaar dus, ik zag niet wat "een stukje papier"kon veranderen aan onze huidige positieve situatie, Arlette stemdde daar volledig mee in.
Het positieve van de situatie was net zoals de vorige keren gedoemd van korte duur te zijn.
Amper een drie-tal weken na de verhuis ( welke 95% omwille afstand naar werk was gebeurd) werd ik bij aanvang van mijn shift bij de baas geroepen, die me mijn "Vooropzeg" gaf, indien ik me goed herrinner diende men in personeel af te slanken, en daar ik één van de laatst aangeworven was, viel ik in de groep ( met 5 andere) van ontslagenen.
Dit nú in 2007 schrijvende.... brengt nog steeds dezelfde gevoelens, van onbegrip, woede, en nog véél meer bij me boven
Wat was er aan de hand ???, vroeg ik me af..... we waren nét o,a, voor dit werk verhuisd, hadden daardoor (toch nog voor een tweetal maand) het extra inkomen van Arlette achter gelaten,.... ik begreep het écht niet meer, hier zat ik dan, een ..ja, leuk, nieuw ingericht huisje, kindje op komst... doch maandelijkse afbetalingen, Auto, meubelen, enz... zát, en binnen twee weken zonder inkomen.
Ik deed die dag mijn uren, als een 'Zombie", en durfde, wilde, s'avonds niet naar huis gaan met dergelijk nieuws.
Ik ging van het één cafe naar het andre, en telefoneerde Arlette, dat ik omwille extra bestellingen overuren diende te doen.
Om een nog onbekende reden voelde ik een drang met Lieve te bellen, ik kon vrij goed met haar over de baan, zij was zeer nuchter in dergelijke zaken, en na haar gevraagd te hebben, of ik haar even kon spreken, reed ik de hele afstand ( ong 50 Kilometer) naar ginds.
Ik herinner me eigenlijk niet of dat gesprek iets ter zake deed, het feit dat ik het aan iemand als Lieve kwijt kon, zonder gemoei van Pa die niet thuis was, moet zeer zeker een opluchting zijn geweest.
Ik weet wél dat ik besloot (voorlopig) niets tegen Arlette te zeggen, en ging voor en na, mijn werk, naarstig op zoek naar ander werk,om alzo te vermijden dat ik énig loonverlies zou lijden.
Dat zoeken achter ander werk was makkelijker gezegd dan gedaan, in die streek van Ninove, en het kwam tenslotte neer dat ik werk vond in de Industrieele bakkerij Van Strombeek, ín Strombeek-Bever (Brussel)..... géén Banket, weinig tot géén gezondheidsvoorzieningen, op (weeral) een hele afstand van huis.... nachtwerk, enz,enz.... ik dacht echter... werk is werk, en werk is inkomen, ik kón me niet permitteren "kieskeurig"te zijn in mijn (onze) huidige situatie, en niets weerhield me om tijdens m'n vrije uren achter ánder, béter, nabijer werk uit te kijken.
Arlette was zonder meer woedend, dat ik haar niets gezegd had, ze vond dat we als koppel, als aanstaande ouders, toch op elkaar dienden te kunnen rekenen in dergelijke crisissen.
De rust keerde terug, Tante en Nonkel werden op de hoogte gesteld, en die begrepen ook niet waarom wij van de éne tegenslag in de andere liepen, maar wensten ons toch het beste, en boden hun hulp aan waar en wanneer nodig.
Ik nam enkel dagen vrij, tussen de twee banen in.
In die vrije periode werd in het Hospitaal van Ninove een ecografie gemaakt, waaruit bleek dat er een zoontje op komst was.
Ondanks haar sceptisme van in het begin,was de wetenschap over het geslacht zeer belangrijk voor Lieve, zij ( meter in spé) was namelijk druk in de weer met het breien van kleding , waarbij het geslacht natuurlijk een rol speelde in kleur.
De geboorte werd nu voorzien voor half Januari 1983, een tweetal maanden later.
Ik begon te werken in Strombeek, begon om 19u tot een uur of 5, soms 6u, noch toen, noch nu, bestond er iets als 40uren week in de Bakkers-wereld, en op dat ogenblik maakte me dat weinig uit, daar ik per uur werd betaald, ieder uur, was extra inkomen.
|
