De zaak draaide beter en beter, en werd nu meer gebaseerd op eten, danwel op de snacks van voordien.
We maakten geen fortuinen, maar wel voldoende om uit alle onkosten te geraken en de plannen voor het verbouwen van (voorlopig één) verdieping naar studentenkamers, vorm te laten nemen.
We plaatsen ze reeds (op plan) te huur, voor het naderende academiejaar 1984.
Mijn Asrhma, protesteerde zich nog geregeld, maar ik had ondertussen geleerd hem in de mate van het mogelijk (via medicatie) onder controle te houden, omwille de erfelijkheid van deze aandoening, werd Agnetha ook van zeer nabij gevolg, tot op heden zonder reden tot zorgen.
Tussen Arlette, Agnetha en mezelf draaide alles op rolletjes, met Erna, Marcel, Theo had ik géén contact meer gehad, ook dat met Pa, was zeer sporadisch geworden, van Gemma hoorde ik al evenmin iets.
De contacten met Arlette's Nonkel en Tante waren herleid tot telefonische gesprekken, Lieve daarentegen, liep wél wekelijks even aan, en ik bleef ook mijn bezoeken aan Bobonne's graf verderzetten.
Het was nét na Leuven Kermis 1984, (eind September, begin Oktober) dat Arlette met het goede nieuws kwam, dat ze terug zwanger was sinds een drietal maanden.
Er ging een euforisch gevoel door me heen,.... éindelijk dacht ik, éindelijk leek alles in zijn plooien te vallen.
Met uitzondering van Arlette's Tante en Nonkel, en ook Lieve was ik blijkbaar de énige die in de vreugde deelde, de eerdere beslissingen i.v.m. de kantoren, hadden (voor zover die er nog waren) alle familiale banden vernietigd, en het (nog steeds) sceptisme tegenover mij, en Arlette kon ik geen plaats geven, maar ik lag er ook alles behalve wakker van.
Om flaters zoals bij Agnetha te vermijden, besloten we, niét te willen weten wat het geslacht van ons volgende kindje was, we zouden wel zien.
De studentenkamers waren klaar, én verhuurd voor het academiejaar 1984-85, Leuven Kermis had de kassa zéér degelijk gespijst, en ik besloot samen met Arlette al dit goede nieuws even e vieren, met een weekje voor ons alleen.
Ik liet de zaak in handen van Jos, mijn (sinds opening ) ober, en nam één van de tijdelijke obers (die op speciale dagen insprong) in halftijdse dienst, hoewel hij tijdens onze afwezigheid voltijds werktte.
Arlette regelde haar poetswerk, en eind Oktober gingen we er een weekje (met Agnetha) vandoor naar de zee, waar we niets anders deden, als, van elkaar's gezeldschap genieten, te rusten, en óns een keer te láten bedienen.
Begin December, kwam Lieve de zaak binnen, met de vraag of we Kerstavond bij Pa wilden komen om Kerst te vieren.
Kerst was nooit bepaald een gróót feest en/of familiegelegenheid geweest, en ik was dan ook zéér verbaasd, toen ik hoorde dat Lieve een Kerst aan het regelen was in familiekring, t.t.z; Arlette, Agnetha, ik, Marcel met zijn Vriendin, en zoon, Erna en Marc, met hun 3 kinderen, Theo, met zijn ????é vrouw/vriendin.
Ik verondertstel dat Lieve mijn aarzeling én vragen op mijn gezicht kon lezen, waarop ze me dadelijk zegde, dat ze het wel zou regelen.
We hadden zowiezo een sluiting gepland op Kerstavond en dag, en ondanks ons beider (ook Arlette's) ongeloof in wat we hoorden stemden we in, en werd er afgesproken op 24 December om18.30u bij Pa thuis, in Baal.
Ik herinner me het speciale, prachtige kleedje dat Arlette voor Agnetha (speciaal voor die Kerstavond) ging kopen, en de trots die van haar nu bijna 2-jarige gezicht afliep.
We sloten de zaak op 24 December na de Lunch.
Ik wilde die namiddag,eerst nog Bobonne's graf een bezoek brengen.
Bij Pa aangekomen, was het huis (door Lieve en de tuinier) absoluut prachtig versierd voor de Kerst, het was midden in bossen gelegen, wat nog een extra gegeven aan het geheel gaf.
Hoe, wat, waarom, enz, er die Kerstavond gebeurde, was niet meer, noch minder als ik had verwacht.
De haat, nijd, onbegrip was ondertussen zó diep geworteld, (éigenlijk nog gezaaid door Gemma), dat dit alles uitliep, in die mate dat een interventie van de Rijkswacht noodzakelijk was, er klachten van slagen en verwondingen werden ingediend tegenover elkaar, enz,enz.
Ik kon ervoor zorgen dat Arlette (6mnd zwanger) en Agnetha tijdig buiten raakte.
Dit was éigenlijk wat ik verwacht had, en ik begreep totaal niet, dat Lieve écht het idee had gehad, de familie te hérenigen, zij was tenslotte toch ook reeds meerdere jaren betrokken in het wel en wee van deze familie, wie niet waagt niet wint, maar dit was een zéér riskante gok geweest, al was het dan met de beste bedoelingen.
Ik besloot in de volgende dagen, me volledig van de familie te distancieeren, al was die afstand er (om onbekende reden(en) reeds sinds mijn relatie met Arlette.
We besloten dan ook de Meter en Peter van het op komst zijnde kind, te zoeken, búiten mijn Familie.
De bevalling werd verwacht half Maart 1985.
Dit familie-dispuut, kon al het goede van 1984 niet verzuren, en we sloten het jaar 1984, dan ook gezellig onder ons beiden af, en hoopten dat het Nieuwe 1985, minstens even goed zou worden.
|
