Het was ergens in de maand Januari 1985, dat we door de Brouwerij op bureel gevraagd werden voor een gesprek.
Dat gesprek hield in dat de brouwerij (Eigenaar van de Breughel-Taverne) verplicht werd het pand te verkopen, om een reden die ons niet werd meegedeeld.
Na de gedane werken/verbouwingen, en de daarmee gepaard gaande onkosten, was ik alles behalve tevreden met deze mededeling, er werd ons echter voorgesteld een keuze te kunnen maken tussen twee andere taverne's in het Leuvense, welke nog open en actief waren, (voorlopig, tot eind van huidig contract) zou huurprijs e.d.m. hetzelfde blijven.
De twee zaken waren "De Layens"op het hogeschoolplein, op 100 meter van onze huidige taverne, en "De Leuvenaar"op de vismarkt.
Daar de overgang reeds op 01 April a.s. zou plaats vinden, hadden we dus weinig beslissings tijd, maar echt veel tijd hadden we niet nodig om voor "De Layens"een veel grotere taverne, met meer keuken-mogelijkheden, en ruimere woonst te kiezen.
Deze was ook binnen wandelbereik van De Breughel gelegen, wat het verlies van "klantenbestand"tot een minimum zou herleiden.
Enkele weken later bevonden we ons reeds op het bureel van de Brouwerij om de nodige formulieren op orde te stellen, en er werd ons ook 2 maand huur terugbetaald voor eventueele finacieele schade.
De Brouwerij bond er zicht toe, dat de studenten gebruik konden blijven maken van hun faciliteiten tot einde contract ( 25 Juni).
Ik zag deze verandering volledig positief in, "De Layens"was (en ís) een bekende Taverne, met veel terrasruimte, en veel meer mogelijkheden.
Ik zou wel meer personeel aan moeten nemen.
We zorgden er via affiches kaartjes, e.d.m, voor dat het klienteel tijdig op de hoogte was ontrent de op til zijnde veranderingen, en die veranderingen werden in het algemeen positief onthaald.
Op 17 Maart (een zondag en sluitingsdag) was er nog een verandering, in de vroege ochtend kreeg Arlette haar eerste weeén,.... zoals afgesproken telefoneerde ik met Lieve , die Agnetha kwam ophalen, en ik belde met Dokter Hillewaerde, de huisarts, die een tweetal weken voordien exact deze datum (17) had voorspeld.
Ik reed met Arlette naar het H.Hart-ziekenhuis, een privé maar zéér gerenomeerd hospitaal voor bevallingen.
Het werd (in eerste instantie voor Arlette) een zéér lange dag.
Haar weeén waren begonnen om 7u sóchtends, maar het duurde tot 23u, alvorens het zover was dat ze naar de bevallingskamer werd overgebracht, en Dokter Hillewaerde op de hoogte werd gebracht dat het ogenblik was gekomen.
We wisten nog steeds niet wat het zou worden, een jongen of meisje, na de verkeerde informatie van Agnetha, die na een ecografie, werd verondersteld een Jongen te zijn, hadden we tijdens deze zwangerschap niet willen weten wat het was.
Om enkel minuten voor middernacht toonde een jongen zijn hoofdje, ik was de volledige bevalling aanwezig, na een lange dag werden we beloond met een prachtige +4kg baby-jongen, dewelke we dadelijk, de voordien gekozen naam Ewoud gaven.
Ik telefoneerde met Lieve, en Arlette's tante en nonkel om hun het goede nieuws mee te delen.
In het holst van de nacht thuiskomend, hing ik de (vooropgestelde) affiches aan de deur, dat de zaak de volgende 2 dagen gesloten zou zijn, daardoor zou het vást klienteel ook weten dat de familie was uitgebreid, want Arlette, had tot bijna de laatste dag, blijven helpen in de zaak, al had ze haar poets-posten de laatste 6 weken wel overgelaten aan anderen.
We hadden trouwens reeds afgesproken, dat ze dat poetswerk in de toekomst niet meer zou hérbeginnen, met het runnen van De Layens, had ik iedere helpende hand nodig die ik kon krijgen, en Arlette had ondertussen haar draai in "horeca"goed gevonden, en was ook zeer graag gezien bij het klienteel.
Agnetha, die goed was voorbereid op de komst van een broer of zus was zeer opgetogen, en kreeg er niet genoeg van.
Ze bleef voor een weekje bij Lieve (en Pa), en tijdens de 3 dagen dat Arlette in het hospitaal verbleef kwamen haar Tante en Nonkel, alsook Lieve met Agnetha, meermaals op bezoek.
Pa, kwam slechts éénmaal, heb nooit begrepen of geweten wát zijn probleem éigenlijk was.
Van anderen (Marcel, Theo, Erna, enz) geen nieuws, echter wél (zij het ook éénmalig) van Karl en Luk, de zonen van Lieve.
Na de gebeurtenissen, verwijten, enz van Kerstavond, en met onze nieuwe toekomst in het vooruitzicht lieten we het echter niet aan ons hart komen.
Enkele weken later zouden we beslissen Arlette's tante als meter, en Karlals peter te vragen.
Terwijl Arlette thuis rustig uitrustte en bekwam, begon ik , me met Jos (ober) voor de verhuis voor te bereiden, we droegen er zorg voor dat de sluitingstijd zo beperkt mogelijk was, om verlies van klienteel te vermijden, en na een sluiting van 3 dagen, opende ik (zonder veel poespas) met uitzondering van een gratis (eerste) drankje op 02 April 1985 onze nieuwe zaak.
Jos werktte nu Full-time voor me, terwijl ik (voorlopig) een half-timer bij had aangenomen.
Omwille de ligging en het klienteel van deze zaak, dat voor 75% uit professoren, docenten, leraars, en zakenlui bestond, besloot ik de sluiting uit te breiden, t.t.z; Zaterdag vanaf 16u (na lunch) tot Maandagochtend.
Ewoud was een "beertje"van een kind, heel gezond, zij het dan ook heel huilerig, Agnetha behandelde hem alsof het haar éigen zzon was, en was constant met hem in de weer.
Door dit te schrijven, kijk ik op die tijd terug, en denk ik te mogen zeggen, in alle eerlijkheid, dat die tijd (dát jaar-Herfst 1984 tot Herfst 1985) het mooiste, gelukkigste is geweest in mijn hele leven.
|
