Dat de maand juli 2022 heel droog was weten we ondertussen. Zo droog dat Camille zelfs 'Geen tranen meer over' had. Het Vlaamse zangeresje kwam op zaterdag 9 juli binnen in de Radio 2 Top 30 met haar nieuwste single.
Nicholas Ure, professioneel bekend als Nicky Youre, is een Amerikaanse zanger en songwriter. Samen met ene Dazy kreeg hij succes met 'Sunroof' dankzij TikTok. En op zaterdag 9 juli 2022 kwam die single als hoogste nieuwkomer binnen in de Radio 2 Top 30.
Op zaterdag 16 juli 2022 was er slechts één nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 en dat was 'Bones' van Imagine Dragons. Deze Amerikaanse poprockband komt uit Las Vegas en werd opgericht in 2008. De band bestaat uit Dan Reynolds, Wayne Sermon, Daniel Platzman en Ben McKee.
Slechts drie nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van 9 en 16 juli 2022. Respectievelijk twee en één om precies te zijn. Morgen komen de nieuwste hits van 23 en 30 juli aan de beurt. En nog altijd wekenlang dezelfde nummer één!
De komende drie dagen neem ik jullie mee naar muziek uit de maand juli 2022. Hoezo? Vrij gemakkelijk met de DeLorean uit de geweldige film 'Back To The Future' (1985).
Het gaat uitsluitend om de nieuwkomers uit de Radio 2 Top 30.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
Op zaterdag 2 juli 2022 kwamen Jérémie Vrielynck en Sali Haidara als eerste nieuwkomer terecht in de Radio 2 Top 30 met hun duet 'Als de zon schijnt'. En of de zon geschenen heeft in de loop van die kurkdroge en veel te hete zomermaand!
De tweede nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 2 juli 2022 was ook een zomers liedje. Abderraouf Derradji, professioneel bekend als Soolking, is een Algerijnse zanger en rapper. Hij begon zijn carrière onder het pseudoniem MC Sool tot 2013 voordat hij zijn nieuwe artiestennaam aannam. Hij verwerkt reggae, soul, hiphop en Algerijnse raï in zijn muziek. 'Suavemente' betekent zachtjes in het Spaans en hij voegt er meteen aan toe: "besame me".
Cleymans & Van Geel stonden op zaterdag 2 juli 2022 ook genoteerd in de Radio 2 Top 30. Ditmaal bezongen zij ene 'Olivia'. En daarmee hebben de twee boezemvrienden Jelle en Jonas alweer een hit te pakken!
Maar de grote slokop op zaterdag 2 juli 2022 was zonder twijfel Harry Styles die nog altijd op nummer één stond met 'As It Was' (13 weken genoteerd!) toen de opvolger 'Late Night Talking' zijn intrede deed in de Radio 2 Top 30.
Niemand bleek echter opgewassen tegen het dansgeweld van Beyoncé die op zaterdag 2 juli 2022 de vier andere nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 overklaste toen haar single 'Break My Soul' als hoogste nieuwkomer terechtkwam in onze wekelijkse hitparade. Onderstaande pikante videoclip zal daar wel toe bijgedragen hebben ...
Tot zover de vijf nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 2 juli 2022. Morgen is het de beurt aan de nieuwe singles uit de hitlijst van 9 en 16 juli. Nog een fijne dag en tot later!
3 juli: Bij demonstraties in de Oezbeekse regio Karakalpakië (of Karakalpakstan) vallen zeker 18 doden. Aanleiding is een wetsvoorstel van president Mirzijojev over de autonomie van het gebied.
4 juli: In Highland Park in de Amerikaanse staat Illinois worden tijdens een Independence Day-optocht zes mensen doodgeschoten. De vermoedelijke dader is een man van begin 20.
8 juli: In Nara wordt de Japanse oud-premier Shinzo Abe neergeschoten terwijl hij bezig was met een verkiezingstoespraak. Hij bezwijkt korte tijd later aan zijn verwondingen.
18 en 19 juli: In België noteert het KMI extreme temperaturen van om en bij 39°C.
23 juli: Bij gevechten tussen meerdere milities in het centrum van Tripoli vallen zeker 13 doden.
27 juli: In het zuiden van Pakistan (Beloetsjistan en de stad Karachi) vallen honderden doden door zware en langdurige regenval.
29 juli: Bij een brand in een hostel in Moskou vallen zeker acht doden en een onbekend aantal gewonden. In het hostel zouden migranten hebben gezeten, en het gebouw zou gebarricadeerd zijn geweest.
Zoals ik al eerder schreef, verbleef ik tijdens de maand juli 1969 bij een gastgezin, Mr. & Mrs. Farthing, twee gepensioneerde leerkrachten.
Dat was in het kader van een uitwisseling van studenten. In de voormiddag kregen we les in het London Institute for Foreigners om ons Engels bij te schaven en 's namiddags waren we vrij!
Dat Engeland samen met Schotland en Wales een eiland vormt weet iedereen. Sommige Engelsen zijn dan ook een beetje wereldvreemd. Zo moest ik aan Mr. & Mrs. Farthing uit Winchmore Hill de complexe situatie van België uitleggen. Vooral de taalkwestie konden ze moeilijk vatten. Als klap op de vuurpijl beweerden zij dat Knokke in Nederland lag! Het was heel toevallig dat de Ierse zanger Joe Dolan toen een hit had met zijn meezinger van formaat: 'Make Me An Island' (een compositie van Albert Hammond en Mike Hazlewood).
Hij zong dus duidelijk over een ander eiland ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Gimme Gimme Good Lovin’' – Crazy Elephant
Omstreeks 1967/1968 werd de term "bubblegum music" uitgevonden en de vaandeldragers daarvan waren zonder twijfel 1910 Fruitgum Company en The Ohio Express.
The Ohio Express en Crazy Elephant waren groepen die gecreëerd werden door Jerry Kasenetz en Jeff Katz van Super K Productions. Een latere single van The Ohio Express werd geschreven en gezongen door Graham Gouldman (die werd uitgevoerd door de vier muzikanten die later bekend zouden worden als 10cc). In mei 1970 zou Crazy Elephant een single opnemen met toekomstig 10cc-lid Kevin Godley als leadzanger!
'Gimme Gimme Good Lovin’' stond in juli 1969 genoteerd in de Top-30 van Melody Maker en werd in de nazomer bij mijn terugkeer nog vaak gedraaid in de jeugdclub.
Na de roze olifant is het nu de beurt aan de gekke olifant! 😜
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'My Cherie Amour' – Stevie Wonder
Mijn eigen "chérie amour" zou ik pas in oktober 1971 leren kennen! In juli 1969 was ik nog vrij en onbezonnen maar liefdesliedjes kon ik wel smaken.
Stevie Wonder, geboren als Steveland Judkins of Steveland Morris, is een Amerikaans zanger, componist en multi-instrumentalist. Op twaalfjarige leeftijd werd deze blinde rhythm-and-blues-, soul-, pop- en funkartiest door Motown geïntroduceerd als de nieuwe Ray Charles.
De single 'My Cherie Amour' met op de b-kant 'I Don't Know Why' werd reeds in 1967 uitgebracht en in 1969 als E.P. (extended play, een single met meer dan twee nummers). Naast 'My Cherie Amour' stonden 'I Don't Know Why' en 'Sunny' ook op dat schijfje. Met als gevolg dat Stevie Wonder alweer genoteerd stond in de Britse hitlijsten.
It's not a Wonder, it's a miracle!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Love Is Blue/I Can Sing A Rainbow' (medley) – The Dells
In 1967 deed Vicky (Leandros) mee aan het Eurovisiesongfestival met het wondermooie 'L'amour est bleu'. Ze vertegenwoordigde het Groothertogdom Luxemburg en eindigde slechts vierde. Van mij had ze gerust mogen winnen. In 1968 had het orkest van Paul Mauriat met een instrumentale versie onder de naam 'Love Is Blue' er zelfs een nummer één mee in de Verenigde Staten.
En in 1969 scoorde de Amerikaanse r&b-zanggroep The Dells een grote hit met een medley die bestaat uit 'Love Is Blue' en 'I Can Sing A Rainbow' (eigenlijk een bewerking van 'Oh What A Nite').
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Bringing On Back The Good Times' – Love Affair
Mijn verblijf in Londen tijdens de maand juli 1969 rond ik af met de Love Affair.
De Love Affair is een Londense voormalige popgroep, die in 1968 een Britse nummer 1-hit had met het liedje 'Everlasting Love'. Daarna ging het minder goed met de band en 'Bringing On Back The Good Times' is in feite de zwanenzang van zanger Steve Ellis en zijn kompanen. Phillip Goodhand-Tait schreef het nummer.
Voor mij was het ook tijd om mijn koffer te pakken en terug te keren naar huis met een pak goede herinneringen die mij nu na zelfs 53 jaar nog veel plezier bezorgen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'No llores mi amor' – Julio Iglesias
Eens terug thuis van mijn verblijf in Londen hoorde ik een heel andere soort muziek op mijn transistor radiootje. Meer Europees, zeg maar.
Zo was er de debuutsingle van ene Julio Iglesias die daarvoor keeper was bij Real Madrid. Door een ongeval moest hij lang revalideren in het ziekenhuis en kreeg hij een gitaar. Toen hij besefte dat hij nooit meer op hoog niveau zou kunnen presteren als doelwachter werd hij professioneel zanger. Mike Verdrengh draaide die single grijs in zijn Radio Matinee op zaterdag.
Namens Spanje nam Iglesias in 1970 deel aan het Eurovisiesongfestival. Hij werd vierde met het lied 'Gwendolyne'. Jarenlang heb ik vergeefs gezocht naar 'No llores mi amor' op 45 of 33 toeren. Tot ik het tijdens mijn vakantie in Spanje op cd vond in juli 1995. De aanhouder wint ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Lay Lady Lay' – Bob Dylan / 'Ballad Of Easy Rider' - The Byrds
1969 was een kanteljaar voor Bob Dylan. De twee voorgaande jaren was het redelijk stil geweest rond de grootmeester alhoewel zijn composities gretig werden gebruikt door andere artiesten.
'Nashville Skyline' is het negende studioalbum van de singer/songwriter Bob Dylan. Het werd op 9 april 1969 door Columbia Records uitgebracht. Het album kenmerkt zich door de country-invloeden. Dylan, die eerder platen uitbracht met veel folk- en rock-'n-roll-invloeden, maakte hiermee een grote omslag.
Naast het verrassend duet met Johnny Cash stonden ook deze parels op die elpee: 'Tonight I'll Be Staying Here With You'; 'I Threw It All Away' en natuurlijk ook het prachtige 'Lay Lady Lay', waarvoor ik vandaag kies.
Wie Dylan zegt denkt ook meteen aan The Byrds die veel composities van "His Bawbness" hebben opgenomen. In 1969 kwam de film 'Easy Rider' uit met geweldige muziek van o.m. Steppenwolf, The Band ('The Weight' in de versie van Smith), Roger McGuinn, The Jimi Hendrix Experience, en The Byrds. Mijn keuze voor vandaag is 'Ballad Of Easy Rider'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Space Oddity' – David Bowie
Op 2 februari 1969 nam Bowie een demoversie op van het legendarisch nummer. Producer Gus Dudgeon was niet tevreden en het lied bleef enkele maanden op het schap liggen. Het is pas toen begin juli bleek dat de Amerikanen de race tegen de Russen zouden winnen en weldra voet op de maan zouden zetten dat Bowie zich naar de studio haastte om een vernieuwde versie op te nemen met toevoeging van de mellotron van Rick Wakeman (virtuoze sessiemuzikant, later bij Strawbs en Yes).
Bowie zorgde voor de zang en bespeelde de akoestische gitaar en de stylofoon. 'Space Oddity' werd voor het eerst op single uitgebracht op 11 juli 1969. Het werd een wereldwijde hit kort na de eerste bemande maanlanding van de Apollo 11. De titel van het nummer is ontleend aan Stanley Kubricks film '2001: A Space Odyssey' uit 1968.
Nadat het nummer in 1975 opnieuw werd uitgebracht, werd het Bowies eerste nummer 1-hit in het Verenigd Koninkrijk. In de latere nummers 'Ashes to Ashes' (1980), 'Hello Spaceboy' (1995) en 'Blackstar' (2016) speelt Major Tom ook weer een rol. In 1983 had de Duitse zanger Peter Schilling een hit met 'Major Tom (völlig losgelöst)'. De Canadese astronaut Chris Hadfield voerde in 2013 het nummer uit aan boord van het Internationale ruimtestation ISS, waarmee het de eerste videoclip werd die in de ruimte is opgenomen.
Bowie heeft in 1979 een akoestische versie van het nummer opgenomen en in februari 1980 op single uitgebracht, als de b-kant van 'Alabama Song'.
Maar het lied dat heel vaak op de BBC werd gespeeld enkele dagen voor en zelfs na de maanlanding was 'Fly Me To The Moon' van Frank Sinatra.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'A demain sur la lune' – Adamo
Onze landgenoot, Salvatore Adamo, bracht in 1969 ook een mooie ode uit aan de allereerste maanlanding.
De droom van Hergé was uitgekomen want met 'Raket naar de maan' (1953) en 'Mannen op de maan' (1954) had hij toen al voorspeld dat Kuifje en zijn vrienden voet op de maan zouden zetten, en bij uitbreiding de mens.
En als het geen ode was dan kwam zijn single goed van pas bij die wereldschokkende gebeurtenis van Neil Armstrong en Buzz Aldrin.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Leaving On A Jet Plane' – Peter, Paul & Mary
Het lied werd geschreven door John Denver die een liefhebber van vliegtuigen was. Het Amerikaans trio bracht de compositie uit in 1967 op hun LP 'Album 1700' en pas op single in 1969.
In 1997 kwam Denver op 53-jarige leeftijd om het leven, toen het vliegtuig dat hij bestuurde, een Rutan Long-EZ die hij kort daarvoor had gekocht, neerstortte voor de kust van Monterey (Californië). Vermoedelijk was zijn gebrek aan ervaring in het besturen van het toestel de oorzaak van het ongeval. Zijn as werd uitgestrooid over de Rocky Mountains in Colorado.
En toen was het tijd voor mij om Londen te verlaten. Niet met een vliegtuig maar met de trein naar Dover en vervolgens met de overzetboot naar Oostende. Of ik toen met de autobus of met de trein naar Brussel ben teruggekeerd weet ik niet meer.
Tijdens mijn verblijf in Londen had ik vurig gehoopt een glimp op te vangen van de Fab Four maar in de plaats daarvan zag ik het optreden van de Stones in Hyde Park. Pas vele jaren later vernam ik dat de legendarische foto op de hoes van 'Abbey Road' op 8 augustus 1969 werd genomen, één week na mijn vertrek!
En nu op naar die geweldige muziek uit 1969, vanaf de maand augustus!
'Only A Fool' – Byron Lee & The Dragonaires & The Mighty Sparrow
Alweer een single die kwam overgewaaid uit de Caraïben maar deze keer geen ska of reggae maar calypso! Byron Lee kwam wel uit Jamaica maar The Mighty Sparrow (geboren in Grenada) kwam uit Trinidad.
In de zomer van 1969 was 'Only A Fool' een geweldige slow, zo'n plakker die op één tegel dient gedanst te worden! Byron Lee was de bassist en bandleider en The Mighty Sparrow had een zoetgevooisde stem die ietwat lijkt op die van Engelbert Humperdinck.
In 1974 en in 1982 werd het plaatje opnieuw uitgebracht met wederom hitnoteringen zodat jongere generaties het lied ook kennen.
Luister naar het orgeltje met een verfrissend drankje in de hand en geniet met volle teugen!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Oh Happy Day' – The Edwin Hawkins Singers
In die periode kwamen meer en meer populaire liedjes met een religieuze achtergrond in de hitlijsten terecht. 'Oh Happy Day' is daar een schoolvoorbeeld van.
Edwin Reuben Hawkins was een Amerikaans r&b- en gospelpianist, -zanger, -songwriter, koorleider en producent die vooral groot succes had met zijn gospelformatie "The Edwin Hawkins Singers".
Met deze groep werd Hawkins in 1969 wereldwijd bekend door de single 'Oh Happy Day', die vaak beschouwd wordt als het grootste gospelsucces ooit. En dat lag niet voor de hand met een single die meer dan 5 minuten lang was!
In de maand juli 1969 stonden Desmond Dekker & The Aces uit Jamaica nog altijd in de Britse lijsten met 'Israelites', uitgebracht in oktober 1968. Het duurde niet lang of de opvolger 'It Miek' (soms als 'It Mek' gespeld) schoot als een raket naar de top.
Desmond Dekker, echte naam Desmond Adolphus Dacres (Kingston, Jamaica), was een Jamaicaanse ska-, rocksteady- en reggaezanger en -componist.
Hij kreeg in 1969 met zijn begeleidingsgroep The Aces internationale bekendheid door zijn wereldhit 'The Israelites'. In vele landen was het de eerste reggaehit ooit; in Nederland stond het op nummer 1 in de Veronica Top 40 en in de allereerste Hilversum 3 Top 30 van 23 mei 1969. In 1975 werd het nummer in België opnieuw een hit.
In Engeland veroorzaakte de hit een regelrechte reggaerage, mede onder de daar destijds massaal arriverende Jamaicaanse immigranten in de zomer van 1969. Desmond Dekker genoot ook bekendheid als de ontdekker van Bob Marley, die hem zijn gehele leven erkentelijk bleef.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Give Peace A Chance' – Plastic Ono Band / 'Hare Krishna Mantra' – Hare Krishna Temple
Toen ik tijdens de maand juli 1969 in Londen vertoefde gonsde het van de geruchten dat The Beatles zouden splitten! John Lennon had een nieuwe groep opgericht onder de naam Plastic Ono Band en George Harrison hield zich onledig met de godsdienstige groep Hare Krishna Temple. Vaak zag ik deze laatsten in het oranje gekleed en met geschoren hoofd toen ronddwalen in de Britse hoofdstad.
Ringo Starr had het druk met de filmopnames van 'The Magic Christian' en Paul McCartney was in maart met Linda -zijn grote liefde- getrouwd en waarschijnlijk genoot hij nog met volle teugen van zijn wittebroodsweken! John en Yoko hebben het nummer opgenomen met de Plastic Ono Band (een bonte verzameling van muzikanten, journalisten en bekende artiesten zoals o.m. Petula Clark en Timothy Leary) in het Queen Elizabeth Hotel in Montréal, waar ze hun tweede Bed-In hielden.
George Harrison had de volgelingen van de Hare Krishna Temple al ontmoet in december 1968 en hij had ze aan de drie overige Beatles voorgesteld in januari 1969. De single 'Hare Krishna Mantra' werd uitgebracht op het Apple label en zou het tot nummer 12 schoppen in de Britse hitlijsten. Harrison producete en speelde mee op de single.
Beide liedjes werden gezongen als een mantra. Een mantra is een gedicht, woord, lied, uitspraak of een lettergreep dat het midden houdt tussen een spreuk met magisch effect en een gebed. In sommige gevallen wordt hij herhaald en is hij bedoeld als een continue recitatie. Een soort litanie, met andere woorden.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'The Boxer' – Simon & Garfunkel / 'Mrs. Robinson' – Booker T. & The M.G.’s
Simon & Garfunkel is mijn favoriet folk/rock-duo. Toen ik op 5 juli 1969 het gratis festival in Hyde Park bijwoonde dacht een meisje in het publiek dat ik Garfunkel was. In een wereld zonder internet was dat nog mogelijk, nu natuurlijk niet meer. Trouwens Art Garfunkel is tien jaar ouder dan ik maar ik begrijp wel de verwarring: de gestalte, de blonde krulharen en vooral geen baard.
'The Boxer' werd in november 1968 opgenomen en op 21 maart 1969 uitgebracht als eerste single van de legendarische elpee 'Bridge Over Troubled Water'. De autobiografische en deels op de Bijbel geïnspireerde tekst is een klaagzang van een man die probeert om te gaan met de eenzaamheid en armoede in New York. ♫♫♫ Lie la lie, lie la la la lie lie, lie la lie, lie la la la la lie la la lie ♫♫♫ ...
Toeval of niet, want -zo vernam ik veel later- in de Nederlandse Top-40 stonden Booker T. & The M.G.’s toen genoteerd met hun versie van 'Mrs. Robinson' van Simon & Garfunkel uit de film 'The Graduate'. De soundtrack daarvan stond bol van liedjes van mijn favoriet folk/rock-duo. Die film mocht in België pas bekeken worden vanaf 18 jaar. Ik heb hem in Londen gezien alhoewel ik toen pas 17 jaar en 7 maanden oud was. In het Verenigd Koninkrijk was de wetgeving minder streng en mocht de jeugd al vanaf 16 jaar naar binnen. Ik herinner mij ook nog dat er toen gerookt werd in de bioscoop! Op iedere stoel was een asbak gemonteerd ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'In The Ghetto' – Elvis Presley
En toen kregen The Beatles concurrentie van Elvis Presley want dankzij een magistrale compositie van Mac Davis, oorspronkelijk getiteld 'The Vicious Circle', scheerde The King hoge toppen.
Het ontroerend lied gaat over armoede: een jongen wordt geboren in het getto van Chicago terwijl zijn moeder al te veel kinderen heeft om te voeden. De jongen groeit op terwijl hij honger heeft. Hij steelt en vecht, koopt een geweer en steelt een auto, probeert weg te rennen, maar wordt doodgeschoten terwijl zijn eigen kind wordt geboren. De tekst impliceert dat dit kind hetzelfde lot zal ondergaan, vandaar de vicieuze cirkel.
Opmerkelijk feit: In België (zowel de Vlaamse als de Waalse verkoopcijfers) bereikte Elvis de eerste plaats, terwijl hij in Nederland op de vierde plek bleef steken.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Hello Susie' – Amen Corner
Dat Britse groepen/muzikanten uit Engeland kwamen lag voor de hand. Uit Schotland iets minder en uit Wales nog veel minder. Van Tom Jones, John Cale, Ricky Valance en Shirley Bassey was ik zeker.
Maar van de groep Amen Corner kwam ik het pas veel later te weten. Amen Corner was een Welshe muziekgroep, die eind 1966 in Cardiff werd opgericht door onder anderen Andy Fairweather Low. De band is genoemd naar een gelegenheid in Cardiff, The Amen Corner, waar Dr. Rock iedere zondag soulplaatjes uit de Verenigde Staten draaide. De groep kwam hier al eens voorbij met het mooie '(If Paradise Is) Half As Nice' uit maart 1969 en nu dus met 'Hello Susie' uit juli 1969. Deze compositie van Roy Wood (The Move) werd soms ook weergegeven als 'Hello Suzie'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'A Way Of Life' – The Family Dogg
Zachtjes kabbelend als een opkomende zee steeg 'A Way Of Life' naar de top van menige hitparade in de zomer van 1969. Roger Cook en Roger Greenaway hadden weer een oorwurm van jewelste afgeleverd!
De Britse vocale harmonie en folk/rock groep The Family Dogg zou al heel snel zijn naam wijzigen in Steve Rowland & The Family Dogg. In de oorspronkelijke band zaten naast Steve Rowland ook singer/songwriter Albert Hammond en een groep sessiemuzikanten bestaande uit John Paul Jones, Jimmy Page, en John Bonham (iets later bekend geworden als Led Zeppelin). Reginald Dwight speelde piano op deze track en de wereld zou hem spoedig leren kennen als Elton John!
♫♫♫ "Tinker, tailor, soldier, sailor Rich or poor man's wife Some they wish to change their dish But it's a way of life" ♫♫♫
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Break Away' – The Beach Boys Mijn favoriete groepen/muzikanten stonden in de maand juli 1969 allemaal in de hitlijsten genoteerd, in de Britse charts alleszins! Zo waren er uitstekende singles van o.m. The Beatles, The Rolling Stones, Creedence Clearwater Revival, The Bee Gees, Simon & Garfunkel, Donovan en natuurlijk ook The Beach Boys. Van deze laatste band zelfs twee: 'I Can Hear Music' (reeds eerder besproken) en 'Break Away', geschreven door Brian Wilson en Reggie Dunbar (pseudoniem van Murry Wilson, de vader van Brian, Dennis, en Carl).
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Saved By The Bell' – Robin Gibb
Maar met The Bee Gees ging het toen niet zo goed want er bleven slechts twee broers over: Barry en Maurice. Robin was na de elpee 'Odessa' ontevreden uit het trio gestapt en lanceerde een heuse solocarrière!
Robins eerste solosingle was een succes. Zijn 'Saved By The Bell' werd een nummer 2-hit in de UK Singles Chart en in Nederland bereikte hij daarmee zelfs de eerste plaats. Nadien bracht Robin Gibb nog twee singles uit die het veel minder goed deden en in 1970 werd de ruzie tussen de drie broers bijgelegd en namen The Bee Gees als trio opnieuw platen op.
'Saved By The Bell' is een echte "tearjerker" oftewel "tranentrekker", maar je kunt er wel een heerlijke slow op dansen.
Zoals ik reeds eerder schreef in deze rubriek was 1969 het jaar van de doorbraak van de reggae uit Jamaica. Maar in zijn kielzog kwam ook ska het Verenigd Koninkrijk binnenvallen.
Of 'Return Of Django' van The Upsetters een hit was in België in de zomer van 1969 durf ik sterk te betwijfelen. Feit is dat deze single heel vaak op de BBC radio werd gedraaid gedurende de maand juli 1969 toen ik daar verbleef in een Engels gezin.
Een geweldige productie van Lee Perry!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Frozen Orange Juice' – Peter Sarstedt
Peter Sarstedt zal altijd geïdentificeerd worden met zijn geweldige single 'Where Do You Go To My Lovely?' en wordt daarom ook in België beschouwd als een eendagsvlieg.
Nochtans had hij in de maand juli 1969 een tweede hit te pakken in het Verenigd Koninkrijk. 'Frozen Orange Juice' is een vrolijk en luchtig zomerliedje dat perfect past in de soundtrack van die heerlijke zomer in Londen waar de temperatuur toen vaak flirtte rond dertig graden Celsius!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Natural Born Bugie' – Humble Pie
De rockband Humble Pie werd in 1969 in Groot-Brittannië opgericht door Steve Marriott die kort daarvoor gestopt was met de Small Faces en besloot met Peter Frampton van The Herd, Greg Ridley van Spooky Tooth en Jerry Shirley (drums) de Humble Pie op te richten. De combinatie van deze vier muzikanten bleek uniek en al snel werd het woord "supergroep" bovengehaald.
'Natural Born Bugie' wordt vaak foutief gespeld als 'Natural Born Boogie' terwijl er duidelijk "Natural born woman" gezongen wordt!
Hoe dan ook, een geweldige single die tijdens de maand juli 1969 heel vaak te horen was op de BBC radio en het heel goed deed in de Britse hitlijsten.
Probeer hier maar eens op stil te blijven zitten!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Deep Water' – Grapefruit
Vanmorgen heb ik als ontbijt geen pompelmoes gegeten maar wel een mango. Heel gezond voor het lichaam! Grapefruit is een voormalige Britse band van eind jaren zestig, bijeengebracht door Terry Doran van Apple Publishing, een muziekuitgeverij opgericht door en eigendom van The Beatles. Hun muziekstijl was een typische mix van rock uit de late jaren 1960, die ze vaak versmolten met psychedelische effecten zoals phasers en vocoders, of klassieke arrangementen.
Terry Doran was bevriend met Brian Epstein en The Beatles. Het idee voor de bandnaam Grapefruit was afkomstig van John Lennon.
In 1968 kwam de groep eventjes piepen met de singles 'Dear Delilah' en 'C'mon Marianne' maar 'Deep Water' was hun grootste hit, vandaar dat ze voor altijd beschouwd zullen worden als een eendagsvlieg. Maar wat voor één!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Goo Goo Barabajagal (Love Is Hot)' – Donovan & The Jeff Beck Group with Madeline
De eeste persingen in het Verenigd Koninkrijk vermeldden de volledige titel die later werd ingekort tot 'Barabajagal (Love Is Hot)'. Donovan vertelde ooit dat hij de titel verzonnen had onder invloed van 'Goo Goo G'Joob (I Am The Walrus)' van The Beatles uit 1967.
De achtergrondzang werd verzorgd door Lesley Duncan, Suzi Quatro (!), en Madeline Bell, alhoewel er op het hoesje enkel Madeline vermeld staat.
De combinatie tussen Donovan en The Jeff Beck Group is ook al heel bijzonder en uitzonderlijk. Een onwaarschijnlijke hit in die zomermaand en een terechte opvolger van 'Atlantis'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'The Liquidator' – The Harry J All Stars
Ik verval misschien in herhaling maar de perfecte soundtrack van die warme julimaand in Londen was de nieuwe muziek die vanuit Jamaica de rest van de wereld zou veroveren: reggae en ska.
Harry J (echte naam Harry Zephaniah Johnson) was een Jamaicaans muziekproducer en The All Stars bestonden uit Winston Wright (orgel, toetsen), Val Bennett (saxofoon), Aston "Family Man" Barrett (bas), Boris Gardiner (bas), Jackie Jackson (bas), Carlton Barrett (drums). Zij stonden ook bekend als The Boys of The Jay Boys.
Harry J en zijn backing band maakten de overgang van ska naar reggae. De meeste hits waren instrumentale deuntjes waarop een dansje werd verzonnen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Dick-A-Dum-Dum (King's Road)' – Des O’Connor
Een vrolijke meezinger uit de maand juli 1969 die toen enorm populair was in het Verenigd Koninkrijk en meer bepaald in Londen, waar ik toen bij een Engels gezin inwoonde.
Of die single in die dagen ook op de BRT of de RTBf gedraaid werd weet ik niet maar waarschijnlijk wel op de Nederlandse radio's of op de piratenzenders.
In eerste instantie dacht ik dat Cliff Richard 'Dick-A-Dum-Dum' zong. Niet dus!
Desmond Bernard O'Connor was een Britse zanger en entertainer, maar zijn stem klonk wel als die van Sir Cliff.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Waterloo Road' – Lionel Morton
Hoe vaak heb ik dit deuntje tijdens mijn kort verblijf in Londen meegezongen!
Jaren later, met dank aan het wereldwijde internet, vernam ik dat Lionel Morton een Engels voormalig muzikant en televisiepresentator was. Morton werd geboren in Blackburn, Lancashire, Engeland. In het begin van de jaren zestig was hij de leadzanger/ritmegitarist van de groep, The Four Pennies.
Toen ik na één maand Londen verliet en thuis weer luisterde naar de radiozenders waar popmuziek werd gedraaid was mijn verbazing groot enkel de Franstalige versie van dit liedje te horen, m.n. 'Les Champs Elysées' van Joe Dassin. Groot was ook mijn ergernis dat het origineel in de Franstalige wereld aan Joe Dassin werd toegeschreven!
Dankzij een of andere muziekquiz ben ik veel later ook te weten gekomen dat het origineel eigenlijk niet van Lionel Morton is maar van een obscure psychedelische band uit Engeland met de naam Jason Crest. Hun versie werd reeds in 1968 uitgebracht maar ging onopgemerkt voorbij.
In Nederland had de versie van Johnny & Rijk onder de titel 'Oh Waterlooplein' dan weer succes. Het aantal covers is intussen niet meer te tellen, gaande van James Last tot Zaz.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Old Brown Shoe' – The Beatles
En weer belandde een uitstekende compositie van George Harrison op de b-kant van een single van de Fab Four. In dit geval was 'The Ballad Of John & Yoko' de a-kant waarop alleen John & Paul te horen waren!
Op 25 februari 1969 - zijn 26ste verjaardag - was George Harrison alleen in de Abbey Road Studios in Londen om demo's op te nemen van zijn drie laatste composities: 'Something', 'All Things Must Pass' en 'Old Brown Shoe', waarschijnlijk zodat de andere drie Beatles de demo's konden bestuderen en hun deel van het nummer konden leren.
Ik vond deze song zo goed dat ik hem meestal opzette op de jukebox in het café van mijn neef Willy.
Het zou niet lang meer duren of de composities van Harrison zouden naar hun echte waarde geschat worden door het duo Lennon/McCartney. Maar dat is voor iets later in deze reeks!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Wet Dream' – Max Romeo
Londen was in de loop van de maand juli 1969 in de ban van reggaemuziek. Vooral Desmond Dekker was de vaandeldrager (hij komt hier trouwens over enkele dagen nog aan bod). Maar The Harry J All Stars en The Upsetters scoorden ook vrij goed in het Verenigd Koninkrijk.
Een andere reggae artiest had iets minder geluk (alhoewel) want hij werd meteen in de ban van de BBC geslagen wegens zijn single 'Wet Dream' die volgens sommigen als obsceen werd beschouwd.
Het legde Max Romeo echter geen windeieren want juist daardoor wist hij door te stoten naar de hoge regionen van de Britse hitlijsten. In Nederland verscheen het plaatje ook in de Top 40 maar of hij in Vlaanderen ook scoorde weet ik niet want de BRT Top 30 bestond toen nog niet. Enkel een hitparade die door Mike Verdrengh werd gepresenteerd (Radio Matinee op zaterdag?) en daar heb ik geen lijsten van.
Was het vroeger allemaal beter? Waarschijnlijk niet maar er werd toen wel geweldige muziek gemaakt. En die is voor altijd opgeslagen in mijn geheugen.
Een van de allereerste singles die ik toen op de BBC radio hoorde was 'Living In The Past'.
Bij het horen van deze eerste tonen zie ik nog steeds zomerse beelden uit Carnaby Street in het hartje van Londen. Maar de Schotse voorman Ian Anderson, op één been met zijn dwarsfluit in aanslag, is ook onlosmakelijk verbonden aan dit topnummer!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'You’ve Made Me So Very Happy' – Blood, Sweat & Tears
Wist ik toen veel dat dit lied voor het eerst in 1967 werd opgenomen door Brenda Holloway, een zangeres uit de platenmaatschappij Motown.
Het werd een veel grotere wereldhit dankzij het collectief Blood, Sweat & Tears, een toonaangevende crossoverband, die bekendstaat om het combineren van jazzmuziek met psychedelische rock uit de jaren '60.
De band werd opgericht in 1967 in New York door Al Kooper, Jim Fielder, Fred Lipsius, Randy Brecker, Jerry Weiss, Dick Halligan, Steve Katz en Bobby Colomby. De groep was vernoemd naar het gelijknamige album van Johnny Cash uit 1963. Maar als ik me niet vergis had Winston Churchill ook al zo'n uitspraak gedaan in een ver verleden.
Luister vooral naar die geweldige intro gevolgd door die heerlijke blazers!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'The Ballad Of John & Yoko' – The Beatles
In juli 1969 gonsde het van de geruchten in Londen dat The Beatles zouden splitten. Ringo had het te druk met de opnames van 'The Magic Christian' en George Harrison was uit onvrede met het bazig optreden van Paul McCartney tijdens de "Get Back"-sessies even uit de groep gestapt.
John Lennon was ondertussen met Yoko Ono in Gibraltar getrouwd en aangezien de single 'Get Back' op de terugweg was in de hitlijsten werd er snel voor een opvolger gezorgd.
Vergis je niet want onderstaande beelden stroken niet met de waarheid: enkel John & Paul waren aanwezig bij de opnames van 'The Ballad Of John & Yoko'. John en Paul bespeelden alle instrumenten zelf en Paul was de drummer!
De b-kant van de single ('Old Brown Shoe') is een compositie van George Harrison en die komt hier later nog aan bod.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Time Is Tight' – Booker T. & The M.G.’s
De vaandeldragers van het STAX platenlabel waren zonder discussie Booker T. & The M.G.’s. M.G. is trouwens het acroniem van Memphis Group.
Het viertal uit de Verenigde Staten bestond uit Booker T. Jones (hobo, saxofoon, trombone, orgel en piano), Al Jackson Jr. (drums), Steve Cropper (gitaar), en Donald "Duck" Dunn (basgitaar).
Maar die instrumentale en zeer dansbare hits waren ook populair in Londen en de rest van de wereld.
Deze single heb ik tijdens mijn verblijf in de Britse hoofdstad in juli 1969 bijna dagelijks op de radio gehoord of in de kleurrijke Carnaby Street waar de laatste hits uit de talrijke luidsprekers schalden.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Harlem Shuffle' – Bob & Earl
'Harlem Shuffle' is een nummer van het duo Bob & Earl uit 1963. Internationaal niet echt een grote hit; het arrangement kwam van een toen redelijk onbekende Barry White!
En in juli 1969 stond de single in de Britse hitlijsten dankzij een heruitgave!
In 1986 coverden The Rolling Stones het nummer als eerste single voor hun achttiende studioalbum 'Dirty Work'.
Het duo bestond uit Bobby Byrd alias Bobby Day (bekend van 'Little Bitty Pretty One' en 'Rockin' Robin') en Earl Lee Nelson. Hun samenzang beïnvloedde latere duo's zoals o.a. Sam & Dave.
Haal die trompetten nu maar boven en "shake your tail feather, baby"!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Honky Tonk Women' – The Rolling Stones + 'Epitaph' – King Crimson
Londen telde in 1969 ongeveer 10 miljoen inwoners en dat was meer dan in heel België (officieel 9 miljoen 646 duizend)! De grootste groep immigranten in Londen zijn Indiërs (6,5%), gevolgd door Bengalen en Pakistanen (beide 2,3%). Al waren inwijkelingen uit Jamaica toen ook goed vertegenwoordigd en zij brachten een nieuwe muziekvorm met zich mee: de reggae.
Het was voor mij even aanpassen want Brussel (waar ik toen woonde) was in 1969 nog niet zo divers als Londen. Op 5 juli 1969 vond in Hyde Park een gratis concert plaats van The Rolling Stones met in het voorprogramma groepen/muzikanten als Third Ear Band, King Crimson, Screw, Alexis Korner's New Church, Family, Roy Harper, en The Battered Ornaments. Volgens de politie waren er ongeveer 250.000 toeschouwers, volgens de organisatie minstens 500.000.
Het was twee jaar geleden dat de Stones nog live hadden opgetreden. Twee dagen voordien was Brian Jones in duistere omstandigheden overleden en Mick Jagger maakte van de gelegenheid gebruik om de nieuwe gitarist (Mick Taylor) voor te stellen. Hij las een gedicht van Percy Bysshe Shelley voor waarna er honderden koolwitjes werden vrijgelaten.
Het concert van de Stones was niet zo goed: de jongens waren nog onder de indruk van de dood van Brian Jones, de gitaren waren niet gestemd en het was twee jaar geleden dat ze nog live hadden opgetreden. Sommige songs waren toen bovendien nog nooit live gebracht.
De setlist was 'I'm Yours & I'm Hers', 'Jumpin' Jack Flash'. 'Mercy Mercy', 'Down Home Girl', 'Stray Cat Blues', 'No Expectations', 'I'm Free', 'Loving Cup', 'Love in Vain', '(I Can't Get No) Satisfaction', 'Honky Tonk Women' (hun nieuwste single), 'Midnight Rambler', 'Street Fighting Man' en 'Sympathy for the Devil' (een versie van 18 minuten lang met bijstand van Afrikaanse drummers).
Tijdens de studioversie van 'Honky Tonk Women' kregen de Stones hulp van Reparata & The Delrons als achtergrondzangeressen.
Ik was op 5 juli 1969 meer onder de indruk van King Crimson en Family. Vooral 'Epitaph' klonk heel melancholisch doorheen het park en over de vijver dankzij de mellotron van Ian McDonald. Het legendarisch album 'In the Court of the Crimson King' zou pas in oktober 1969 uitgebracht worden. De iconische hoes kent haast iedere muziekliefhebber.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'That’s The Way God Planned It' – Billy Preston
De Amerikaanse muzikant Billy Preston had The Beatles leren kennen in Hamburg en was een goede vriend van George Harrison geworden.
Hij had de Fab Four geholpen met zijn vaardigheden op het orgel tijdens de Get Back-sessies in januari 1969. Bovendien werd hij samen met The Beatles gecrediteerd op de single 'Get Back'/'Don't Let Me Down', een unicum! En toen ik tijdens de maand juli in Londen verbleef stond hij met het gospelachtige 'That’s The Way God Planned It' hoog genoteerd in de Britse charts.
De single werd uitgegeven op het kersverse Apple platenlabel van The Beatles. Geproducet door George Harrison in London, met muzikale bijdragen van hemzelf, Eric Clapton, Keith Richards, Ginger Baker, en Doris Troy. De song werd ingekort tot 3 minuten voor de single maar op de elpee staat deze lange versie als 'That’s The Way God Planned It' (Parts 1 & 2)'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Something In The Air' – Thunderclap Newman
In juli 1969 hing er beslist iets in de lucht in Londen. Een top-30 om duimen en vingers af te likken, een gratis festival in Hyde Park, en naar het einde van de maand toe de eerste overwinning van Eddy Merckx in de Ronde van Frankrijk en vooral de allereerste maanlanding!
Thunderclap Newman was een Engelse band, die tijdens de jaarwisseling 1968/1969 werd opgericht door gitarist Pete Townshend van The Who. De band wist met de single 'Something In The Air' in Europa de hitlijsten te halen, maar was nauwelijks bekend in de Verenigde Staten. Bovendien een onehitwonder van jewelste en tevens een oorwurm. Gegarandeerd dat deze song de hele dag in je hoofd blijft rondspoken!
De band bestond uit songwriter John 'Speedy' Keen (zang, drums, gitaar), Andy 'Thunderclap' Newman (piano) en Jimmy McCulloch (gitaar). Pete Townshend (onder de alias 'Bijou Drains') speelde basgitaar op hun album en singles. De zeer jonge Jimmy McCulloch (°1953) zouden we later terugvinden als lid van Wings.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Dancing In The Street' – Martha Reeves & The Vandellas
Martha & The Vandellas, van 1967 tot 1972 Martha Reeves & The Vandellas, was een Amerikaanse meidengroep van soulzangeressen die vooral populair was in de jaren zestig. Ze behoorden tot platenlabel en hitmachine Motown in Detroit.
Oorspronkelijk kwam die geweldige single uit in 1964 maar door een heruitgave in 1969 werd het schijfje grijsgedraaid in het Verenigd Koninkrijk toen ik in de maand juli in Londen woonde. Sinds 1968 was er een heropleving van de soulmuziek die Northern soul werd genoemd en waardoor sommige singles uit vervlogen tijden opnieuw werden uitgebracht, en met succes!
De song werd gecomponeerd door William Stevenson, Ivy Jo Hunter, en Marvin Gaye. In 1985 werd er een versie uitgebracht door niemand minder dan Mick Jagger en David Bowie.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Dizzy' – Tommy Roe
Tommy Roe, (Atlanta, 9 mei 1942) is een Amerikaanse zanger, gitarist en songwriter. Het best herinnerd voor zijn hits 'Sheila' (1962), 'Everybody' (1963), 'Sweet Pea' (1966) en vooral 'Dizzy' (1969) werd Tommy Roe algemeen gezien als een van de archetypische bubblegum-artiesten van de late jaren zestig.
'Dizzy' werd in juli 1969 grijsgedraaid op de BBC en was ook dagelijks te horen in Carnaby Street, de hipste straat uit het toenmalige Londen!
Nog een weetje: de Franse zangeres Annie Chancel bracht op 13 november 1962 haar eerste single uit onder haar nieuwe artiestennaam: Sheila (maar dan op z'n Frans uitgesproken)!
Jimmy Haskell schreef het arrangement voor de violen en Hal Blaine speelde op de drums, Joe Osborn op basgitaar, Ben Benay op gitaar en de alomtegenwoordige Larry Knechtel op de toetsen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
Carnaby Street, de hipste straat uit Londen in 1969!
