Lijst Belgische muziek (6)

33. Jacques Brel - 'Ces gens-là' (1965)
Het jaar 1965 was zonder twijfel een topjaar voor "le grand Jacques". Hij werd gewaardeerd in Frankrijk en in Nederland, misschien iets minder in eigen land maar ook in de Angelsaksische wereld waar zijn composities werden vertaald door Mort Shuman en Rod McKuen.
Als jongeling was hij voorbestemd om in de kartonfabriek Vanneste & Brel directeur te worden maar daar had Brel geen zin in.
Hij had altijd veel kritiek op de bekrompen bourgeoisie en dat is in dit nummer goed te horen!

34. Jacques Brel - 'Rosa' (1965)
Tijdens het belangrijkste deel van zijn carrière werkte hij intensief samen met de componisten François Rauber en Gérard Jouannest. Maar de orkesten van André Popp en Michel Legrand begeleidden de Brusselse zanger ook vaak tijdens zijn opnames.
In de jaren zestig volgde ik de richting Latijn/Wiskunde en Latijn/Wetenschappen in het college en dan was het liedje 'Rosa' welgekomen om de verbuigingen en dat zelfstandig naamwoord nog eens te herhalen.
Het liedje werd reeds in 1962 uitgebracht als b-kantje van 'Une île' en pas in 1965 vertaald door Ernst van Altena. Brel bracht toen ook die Nederlandstalige versie uit.
Ik zie Brel zo al in mijn gedachten voor de klas staan.
En dan nu allemaal samen:
♫♫♫ Rosa, rosa, rosam
Rosae, rosae, rosa
Rosae, rosae, rosas
Rosarum, rosis, rosis ♫♫♫ ...

De Nederlandstalige versie uit 1965 kun je rechts beluisteren.

35. Jacques Brel - 'Jacky' (1965)
Vaak ook aangeduid als 'La Chanson de Jacky'. Het was een grote hit voor Scott Walker als 'Jackie' in 1967. Mort Shuman vertaalde de Franse tekst in het Engels.
Maar voor Brel was het slechts het b-kantje van de single 'Ces gens-là'.
Het lied was zeer controversieel (zowel in het Frans als in het Engels) en werd vaak uit de ether verbannen. Brel zingt hier over homoseksuelen, valse maagden en overmatig gebruik van alcohol (lees drugs).

36. The Mec-Op-Singers - 'Dies Irae' (1966)
Soms aangeduid als The Mec-Op Singers of gewoonweg The Mec Op Singers (zonder koppeltekens) kwam deze Waalse groep uit de streek van Namen. Ze waren actief van 1966 tot 1970 en vonden hun oorsprong in de groep Les Chats Sauvages, niet te verwarren met de gelijknamige begeleiders van de Franse zanger Dick Rivers.
Deze single met de Latijnse titel werd ook druk besproken op het college. Letterlijk vertaald betekent "dies irae" "de dag des toorns", een Latijnse hymne die vooruitblikt op de schrikwekkende dag waarop het Laatste Oordeel plaatsvindt. Het "Dies Irae" maakt deel uit van de oude requiemmis.
En zo klonken de Mec-Op-Singers ook alsof ze in een begrafenisstemming waren, behalve op het einde waar ze in bulderlachen uitbarsten, alsof het maar een grap of een droom was.
Wie goed geluisterd heeft weet dat de tekst gaat over een Afro-Amerikaan die in de Verenigde Staten wordt gelyncht omwille van zijn huidskleur.
Het lied was een hit in West-Europa want het werd vertaald in het Nederlands, het Italiaans en het Duits. Zelfs Ennio Morricone bracht in 1968 zijn versie uit als 'Dies Irae Psichedelico' voor de film 'Escalation'.
Ik recapituleer even:
The Mec-Op Singers - 'Dies Irae' (1966)
Rob Boot - 'Dies Irae' (1967)
Otto Sterman - 'De Lange weg' (1967)
Andrea Giordana con I SamuraI - 'Dies Irae' (1967)
Ennio Morricone - 'Dies Irae Psichedelico' (1968)
Shannondoa - 'Dies Irae' (1970)
Golgatha - 'Dies Irae' (1972)

37. Will Tura - 'El Bandido' (1966)
Dat Will Tura hield van country & western (zowel muzikaal als in klederdracht) heb ik in deze reeks al vaak gemeld.
Zo bracht hij in 1966 een knappe versie uit van 'The Great El Tigre', geschreven door Cy Coben en uitgebracht door Stu Phillips.
De Keizer van het Vlaamse lied had hiermee een van zijn grootste hits want bij de eerste trompetnoten zingt iedereen spontaan "zou hij daar El Bandido kunnen zijn".
Ik zag de zanger driemaal optreden: in 1996 en 2010 maar ook in 1999. Op 13 november van dat jaar vierden prins Filip en Mathilde d'Udekem d'Acoz hun verlovingsfeest in de Serres van Laken. Aangezien wij enkele maanden later 25 jaar gehuwd zouden zijn waren wij van de partij samen met nog 1498 genodigden. Tijdens het diner vond er een miniconcert plaats van Will Tura, Adamo, Toots Thielemans en Raymond van het Groenewoud.

38. Ferre Grignard - 'Drunken Sailor' (1966)
Hopla met de beentjes want wij konden dit meeslepend lied na enkele beluisteringen vlot meezingen.
De Antwerpse zanger baseerde zich op het shantylied 'What Shall We Do With The Drunken Sailor'. Het nummer bereikte een zestiende plaats in de Belgische top 30 waarin het vier weken verbleef.
De shantyliedjes zijn nu heel populair via TikTok. Grignard was dus zijn tijd ver vooruit!
De muzikanten bij deze opname waren
Emilius Fingertips (wasbord);
Ferre Grignard (elektrische gitaar, folkgitaar, gitaar, zang);
George Smits (gitaar, mondharmonica);
Johan Koopmans (contrabas).
Ik was zodanig in de ban van die melodie dat ik een jaar later het wasbord van mijn oma (dat in de schuur stond te verkommeren) meekreeg en mijn moeder gaf mij het broodnodige vingerhoedje.