Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    26-04-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verzadiging
    Een gedicht van Jan Jacob Slauerhoff 1898-1936

    Verzadiging

    De lange achtermiddagen aan boord
    Waarin de zon op vale golven gloort,
    Tussen de wolken uit, of door een lek
    In 't hemeldak licht droop op 't gore dek.

    De lege achtermiddagen aan boord
    Waarin de zon, door een gesloten poort,
    Tussen de spleet in 't saaien kooigordijn
    Op een portret valt als een streep karmijn.

    Dra wordt de lucht in de bedompte hut
    Duf door de eigen adem als men dut
    En toch het verre slaan der glazen hoort,
    De stille achtermiddagen aan boord.

    Des nachts op wacht ziet men de sterren schijnen
    En kan men soms met andre schepen seinen,
    De blik wordt aangetrokken door een koord,
    De lange achtermiddagen aan boord.

    Een slingrend koord, men moet er niet aan denken
    Het leven dat ons kwelt, een dag te schenken,
    En toch gaan de gedachten met dat koord
    Mee op en neer, de middagen aan boord.

    Een eerlijk zeemansgraf (1936)

    schrijver

    26-04-2018 om 22:13 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-04-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.landschap

    Een gedicht van Johan Stellwag 1876-1949

    LANDSCHAP

    0, verre beemden, draagkracht mijner vreugde.
    Er staat een reiger met mijn blik te staren:

    Een visser schrijft de lijn der piramiden
    En knielt voor zoeten Boeddha, nu hij inlegt.
    De Griekse krekel des te luider roept,
    Nu 't christlijk vesper de avondkerkklok luidt.
    Eens leg ik af de oogopslag der ziel..
    'k Reik u de hand, mijn allerschoonste najaar.
    0, wilt dan gij, die dan dit land bezwerft,
    Luid zingen dit mijn lied, dat rijmloos blijft.

    De Nieuwe Gids, jrg. 52 (1937)

    Illustratie: Griekse krekel

    schrijver

    21-04-2018 om 22:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-04-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bomen

    Een gedicht van Constantijn Huygens 1596-1687

    Bomen

    Van stomme schepselen en weet ik geen als bomen,
    Die onze biddende gedaante nader komen:
    Wij strekken evenzo ons handen hemelwaart;
    Maar onze wortelen zijn machtig vast in d' aard.

    Gedichten. Deel 7: 1661-1671

    schrijver

    20-04-2018 om 22:13 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    17-04-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.blijheid

    Een gedicht van Aart van der Leeuw 1876-1931

    Blijheid.

    Kom broeder, snijd het riet
    In ongelijke pijpen,
    Dat fluks tot vrolijk lied
    Uw vruchtloos zuchten rijpe.

    Dit riet had oók zijn tijd
    Van wenen over waatren,
    Nu zij 't aaneengerijd,
    Dat wíjsjes daaruit klaatren.

    Vrees niet met juichgefluit
    Uw zwijgend leed te ontwijden;
    Het valt tóch eens ten buit
    Aan ’t alverwinnend blijde.

    Heeft lang genoeg de halm
    Zijn klaagzang uitgeruist,
    Dan broeder, wek de galm
    Die diepst in ’t hart hem huist.

    Liederen en balladen (1911)

    schrijver

    17-04-2018 om 21:54 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    16-04-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ween

    Een gedicht van Kral van de Woestijne 1878-1929

    Ween aan mijn borst

    Ween aan mijn borst den schat der tranen
    die rijk me maken van uw leed,
    ik die van wankelende wanen
    als gij het talmend smeken weet;

    ik die, mijn kind, op andre schouder
    om eendre vreze heb geschreid,
    maar van elke onmacht oud en ouder,
    weer om een nieuwe hope lijd;

    ik die het goud van alle transen
    voor de as van oude zonnen ken,
    maar van elk glorend morgen-glanzen
    de huiverende minnaar ben...

    Ween uwe tranen, lange en lijze,
    die van uw lijden rijk me maakt:
    straks ziet ge in 't oog des levens-wijzen
    hoe stééds de wanen-lampe waakt...

    Het huis in de stad  (1908-1909)

    schrijver

    16-04-2018 om 22:28 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    15-04-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verjaring

    Een gedicht van Abraham de Haan 1707-1748

    TER VERJARINGE VAN DE HERE DIRK WILLINK.

    De snelgevlerkte Tijd vervliegt gelijk een stroom;
    De dagen gaan voorbij of ’t ogenblikken waren,
    En al 't voorledene, in een eindloos ruim vervaren,
    Ontvlucht ons vlot verstand gelijk een ijdle droom.

    ’k Heet uw geboortedag, ô WILLINK! wellekoom,
    En zie verwonderd op de snelheid onzer jaren:
    'k Zal wederom mijn wens eenvoudig openbaren;
    Al klinkt hij laag, uw gunst beneemt mij alle schroom.

    Beleef noch menigwerf de blijde dag van heden!
    Gewen uw jonglingschap aan deugd en eerbre zeden!
    Koop, koop de vlugge tijd tot dees betrachting uit!

    Zo zal de Heiland, wiens geboortefeest wij vieren,
    Met u verenigd, u met gloriekronen sieren‚
    Ter plaats, waar de Eeuwigheid de loop der tijden stuit.


    De 26e XII van Wintermaand MDCCXXXI

    15-04-2018 om 10:15 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    13-04-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zomerweide

    Een gedicht van Albert Verwey 1856-1936

    Zomerweide.

    De blanke koeien waden 't weigras door,
    Uit hoge hemel daar een wolkbank ligt
    Straalt trillende op koe-ruggen zomerlicht,
    't Gras ripplend krijgt een esmerauden gloor.
    Warm vlakt de vaart daar 't groene riet langs spicht,
    Golf deint en spoelt, trekt zijn geglinsterd spoor
    Stoomboot in stroom en stuurt de schomling door
    Die 't riet doet ruise' en glinstren elke schicht.

    De middagstilte is in mijn brein en warm
    Voel ik mijn leên gezwoll'n en strek mij gaarn
    Bij wat'r en wei die lijklijk luide zijn.
    't Hoofd achterov'r ontwaar 'k een bleke lijn
    Tussen mijn wimpers, 'k hef een lome arm,
    En hoor wijl 'k slaap de grote boten vaarn.

    schrijver

    13-04-2018 om 19:42 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    12-04-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.remedie

    Een gedicht van Pieter Langendijk 1683-1735

    Remedie tegen de dronkenschap

    Een predikheer, gewoon de dronkenschap te laken,
    Bestrafte deze zonde omtrent twee uren lang.
    Het volk dacht dit geteem zal nooit ten einde raken;
    Deez' droop de kerk uit, en die wachtte na de zang,
    Daarna stond ieder op, voor 't eind der predikaatsje;
    Hierop keert Dominee het uurglas nog eens om,
    En roept: blijf likkebroers hoe zijt gij zot of dom?
    Neem afscheid met fatsoen, dit is het laatste glaasje.

    Gedichten (1751 - 1760)

    schrijver

    12-04-2018 om 19:51 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    11-04-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bijen

    Een gedicht van Karel Ledeganck 1804-1847

    De bijen op de boekweit

    Hoe overschoon is de aard' getooid!
    Hoe rijk ligt haar gewaad ontplooid 
    De velden, breed en uitgestrekt,
    Staan in hun zomerdos gedekt:
    Een prachtig kleed van bont fluweel;
    En 't oog, waarheen 't zich wende of keer',
    Poost zacht als op een glanzend meer
    Van geel en groen en groen en geel!

    En wie telt de bijen op al dat gebloemt'?
    En wie meldt het wonder, dat zij daar verrichten?
    De mens, om vernuft en vermogen beroemd,
    Wat ken hij, bij 't geen de natuur weet te stichten 
    Wat 's pracht van vorstinnen bij leliënschoon,
    En maatklank van snaren bij vogelentoon?
    Wat 's kleur van 't paneel bij de vuurglans, die wiegelt
    Op 't water, wanneer er de maan zich in spiegelt

    En wat ooit de scheikunst te mengen bestond,
    Om 't fijne verhemelt' des mensen te strelen,
    Om wellust te plengen in d' opene mond,
    Om vreugde des harten voor laafnis te delen;
    Nog nooit schiep de onmachtige een korrelke graan,
    Nog nooit deed ze een enkele wijndruif ontstaan;
    Zij perste nog nooit uit de kelken der bloemen
    Dat godengeschenk, dat wij honigraat noemen!

    Welnu, deze honig, dat manna der aard,
    Zo rijk in bet bloeisel der boekweit verborgen,
    Wordt dáár door de nijvere bijen gegaard.
    Zij streven en zweven van vroeg in de morgen,
    En dwalen en dalen in gretige luim,
    En domlen en schomlen als homlen door 't ruim,
    En kruipen en sluipen in kelken en bladen,
    En vliegen dan been, met haar' buit overladen

    Pus opent de boekweit, zo haast als de zon
    De tengere knop op haar stam doet ontbloeien,
    Totdat zij verdort, ene levende bron,
    Waar kostbare beken van honig uit vloeien!
    En als men op d' akker geen garven meer telt,
    Blijft zij nog de lust en 't sieraad van hot veld;
    Kleedt zij nog de beemden in lachende kleuren,
    Vult zij nog de omtrek met smeltende geuren!

    schrijver

    11-04-2018 om 21:40 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    10-04-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.thuis

    Een gedicht van J.P. Heije 1809-1876

    Thuis.

    Is de schotel ook wat schraal,
    Is de brand wat bijster krap,
    Zijn de kleertjes al wat oud:
    Liefde houdt de plunje knap.
    Liefde saust het sober maal,
    Liefde warmt nog meer dan hout, —
    Liefde draagt malkanders kruis....
    Liefde vind-je niet, dan thuis!

    schrijver

    10-04-2018 om 22:33 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    09-04-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Benjamin

    Een gedicht van P.A. de Génestet 1829-1861

     

    Benjamin–af

    Haast ben je niet meer Benjamin,
    Dan neemt een ander je plaatsje in,
        Mijn lieve, kleine jongen!
    Dan zet je moeder je neer op de grond,
    Dan zegt je vader: loop heen, loop rond –
    Je wordt door een aapje verdrongen.

    Haast ben je niet meer Benjamin
    Dan krijg je niet altoos meer je zin,
        En moogt je fortuin gaan zoeken,
    Dan eet er een ander de kaas van je brood,
    Dan heerst er een ander op moeders schoot –
    Een koninkje in linnen doeken.

    Dan sta je gelijk, jij, met je andere broers,
    En maak je spektakel, men noemt u jaloers,
        Men lacht om uw gramschap, klein wichtje!
    Dan, wie er je soms nog beschermen moog –
    Een ander heeft ieders hart en oog,
        In spijt van je lieve gezichtje!

    Ja, haast ben je niet meer Benjamin,
    Je rijk heeft uit en een nieuw neemt begin,
        Zo gaat het met de aardse rijken!
    ’t Is goed dat je dit nu maar vroeg ondervindt:
    Het loopt in de wereld niet anders, lief kind!
        Dat zal je licht later blijken.

    Eerst wordt je vertroeteld, eerst ben je de man!
    Maar denk je, dat het lang duren kan?
        Wel neen, slechts een poosje, mijn baasje!
    Dan komt er een wolkje in ’t verschiet...
    Dan komt er een aapje, dat je eerst niet ziet...
        Hij schreeuwt en zit op je plaatsje!

    Dichtwerken (1869)

    schrijver

    09-04-2018 om 21:55 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-04-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de pauw

    Een gedicht van Francois Pauwels 1888-1966

    DE PAUW

    De pauwe staat
    in pronkgewaad,
    ruisend rillen z'n veren,
    hij schudt z'n pracht
    alsof met kracht
    wind er langshenen kwam scheren.

    De fijne kop
    bloeit als een knop
    dicht aan de waaier van ogen,
    die bont en rond
    tot op de grond
    sierlijk is uitgebogen;

    en als een vorst
    zwelt hem de borst,
    groen en wiss'lend van glansen,
    geheven koen,
    als fier blazoen
    tegen der zonne lansen.

    Zo staat hij daar
    en heel de schaar
    needrige duiven en hennen
    is voor de vang
    dier steerte bang,
    vliedt de pralende pennen.

    Plots valt de vracht
    der vederen zacht,
    zacht naar achteren bijénen,
    en als in rouw
    gaat nu de pauw
    stil op zijn schubbige tenen,

    naar 't grote hok
    met haan en klok,
    zijn parmantige woning,
    en 't is alsof
    de ganse hof
    treurt om een dode koning.

    Verzamelde gedichten (1928)

    schrijver

    08-04-2018 om 21:20 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-04-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.voorschrift

    Een gedicht van Hendrik Marsman 1899-1944

    Voorschrift

    Trek de woestijn in,
    laat de karavaan
    de groene rijkdom der oasen,
    u zij de dorre oceaan
    van zand; goud en topazen
    bewaart ge niet,
    die zijn voor uw vriendin,
    de koningin van Scheba;
    de stierenvechter laat ge de arena,
    de volkstribuun
    het duizendvoudige gehuil
    van de hyena's
    die beurtlings ‘kruist hem’
    en ‘hosannah’ roepen;
    gij gunt de boetprofeet
    zijn sprinkhaan en zijn kemelshaar.
    ontgin, waar niemand
    vruchtbaarheid vermoedt,
    elke woestijn heeft zijn wel;
    geloof onafgebroken:
    hier móet water zijn;
    uw enige toeverlaat
    zij het woord:
    ‘o, bolwerk, o, citadel,
    bekleed mij met
    een nieuwe mantel,
    laat het firmament
    mijn huis zijn,
    zorg, dat mij niemand kent.’
    vraag elke dag
    een witte keursteen
    en het onbeperkt gezag
    van een nieuwe naam.

    Verzamelde gedichten (1941)

    schrijver

    06-04-2018 om 22:32 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-04-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verjaardag

    Een gedicht van Jacqueline van der Waals 1885-1968

    Een verjaardag

    Nooit hebben de rozen zo schoon gebloeid,
    Nooit zag ik den heel zó blauw,
    Nooit was het gras zóó blij getooid
    Met diamanten van dauw.
    Ik had een rose kleedje aan,
    En stond bij 't struikgewas.
    Een vogel zong een lied.  Hij dacht,
    Dat ik een roosje was!

    Nooit heb ik het veld zó onrustig gezien.
    Ik liep door het golvende graan,
    Daar heb ik de brievenbesteller ontmoet;
    Ik sprak hem even aan....

    Ik had een rode blouse aan,
    Met grote, zwarte das.
    Er was een kleine bij, die dacht,
    Dat ik een klaproos was!

    Nooit is mij de eenzaamheid zó zoet,
    Zo vol vertroosting geweest,
    Ik stond alleen in de maneschijn
    Na afloop van het feest.
    Ik had een wit japonnetje aan
    En stond in 't hoge gras.
    Een vlinder kuste mij goede nacht
    Alsof ik een lelie was!

    schrijver

    05-04-2018 om 22:02 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    04-04-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.hulkje

    Een gedicht van Hajo Spandaw 1777-1855

    Het hulkje der liefde

    Aan mijn gade



    Dierbare! op de reis van 't leven
    mijn getrouwe tochtgenoot!
    Die me in 't moeilijk voorwaarts streven
    steeds uw raad en bijstand bood!
    Lieve! in voorspoed en gevaren
    voer ge nu reeds zes paar jaren
    welgemoed en rustig mee
    in het hulkje van de liefde,
    dat de vlotte golven kliefde
    van de onzeekre huwlijkszee.

    Vrouwen, zegt men, zijn niet moedig,
    siddren bij 't geringst gevaar;
    doch ge leerde mij al spoedig,
    dat die uitspraak laster waar:
    niet slechts onder 't spelevaren
    op de gladgekamde baren
    roeiend met de ranke boot;
    ook bij 't huilen, koken, woeden
    van de stormen, van de vloeden
    waart ge een trouwe reisgenoot.

    Zagen we, onder 't woest geklater
    van 't geweldig golfgeklots
    nu 't verderf in 't peilloos water,
    dan de dood op klip of rots;
    gierde en kraakte want en steven,
    konden wij geen zeil meer reven,
    brak de branding 't ankertouw;
    moest het scheepje schokken, slingeren,
    slipte 't roer mij uit de vingeren...
    Gij, ge bleef onwrikbaar trouw.

    Ja! uw trouw is mij gebleken
    meest in 't barnen van de nood:
    ach! ik was voor lang bezweken
    zo ge mij geen bijstand bood.
    Blijf het moedig met mij wagen!
    En... God! is 't uw welbehagen
    haar, die mij uw liefde gaf
    van mijn zijde weg te rukken...
    Brijzel dan mijn hulk aan stukken!
    Red er slechts mijn kindren af!

    schrijver

    04-04-2018 om 19:16 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    03-04-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.blijf

    Een gedicht van Abraham van Collem 1885-1933

    Blijf vrolijk, of het sneeuwt of regent

    Blijf vrolijk, of het sneeuwt of regent, weest
    Geneigd, u aan de blijdschap weg te geven,
    De blijdschap is een kruid dat u geneest,
    Wanneer gij vol en zat zijt van dit leven.

    Ge moest zijn beker drinken tot de grond,
    Maar ’t was niet louter wijn, dat gij mocht drinken.
    Steek dan de vinger diep in uwe mond,
    En werp uw inhoud weg met hoge krinken.

    En kijk uw beker aan, zoals hij kijkt,
    Die had te diep in ’t grote glas gekeken,
    En wie een glimlach het gelaat bestrijkt,
    ’t Was wrang – en ’t had hem toch zo zoet geleken.

    schrijver

    03-04-2018 om 12:24 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    01-04-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pasen

    Een gedicht van Guido Gezelle 1830-1899

    Pasen, Pasen

    Pasen, Pasen,
    luide klinke
    nu de slag van
    lerke en vinke,
    nu de stem van
    mense en dier! 
    Pasen, Pasen,
    wijd het vier, 
    wijd het licht en
    pin de lampen,
    laat de verse
    wierook dampen:
    Hallelujah,
    't jok is af 
    van de dood en
    van het graf! 

    Pasen, Pasen,
    opgestanden,
    is de God, die
    boze handen
    hadden aan het
    kruis gedaan: 
    Pasen, Pasen,
    vrij voortaan, 
    heeft Hij hout en
    steen en ijzer
    overwonnen,
    die, Verrijzer,
    Hallelujah,
    één uit al, 
    leeft en immer
    leven zal! 

    Pasen, Pasen,
    dwaze mannen
    dachten Hem in 't
    graf te spannen,
    met Pilatus'
    zegelmerk: 
    Paaschen, Paaschen,
    ijdel werk, 
    ijdel waken:
    God almachtig
    is verrezen,
    eigenkrachtig,
    Hallelujah,
    dóór de steen, 
    eer de zonne in
    't Oosten scheen. 

    Pasen, Pasen,
    luide klinke
    nu de taal van
    lerke en vinke,
    nu de taal van
    mense en dier! 
    Pasen, Pasen,
    wijd het vier, 
    wijd het licht en
    spijs de lampen,
    laat de blauwe
    wierook dampen:
    Hallelujah,
    God is groot: 
    Overwinnaar
    van de dood! 


    1890

    schrijver

    01-04-2018 om 19:43 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    31-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.druilende dag

    Een gedicht van Frans Bastiaanse 1868-1947

    Druilende Dag

    Binnenvaartscheepjes met zwart-glanz'ge rompen
    Liggen te domm'len langs de kade-lijn
    In regenschemering, als donk're klompen,
    Die kinderlijk getuigd met lompen zijn.

    Een vlagje rook, van diep ultramarijn-
    Blauw, dat de vochtbezwaarde nevels dompen
    Waar 't even wappert, wimpelt uit het stompe
    Vierkanten houten schoorsteenpijpje; een klein

    Bruin glimmend schipperke loopt langs de boord
    Van 't schip, blaft naar zijn buurman, om gestild
    Druilstaartend, 't trapje af naar de roef te gaan.

    Dan valt de nacht; de schipper hijst aan 't koord
    Het mastlicht op, dat vreedzaam medetrilt
    Met stadslantarens, die op schildwacht staan.

    Gedichten (1918)

    schrijver

    31-03-2018 om 00:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    30-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vrijdag

    Een gedicht van Guido Gezelle 1830-1899

    o Vrijdag, die de mens gemaakt

    o Vrijdag, die de mens gemaakt
    ons voorhoudt, in de bladen 
    van Gods eerweerde daden, 
    als kind van stof en aarde, en iet
    dat Gods aanbidlijk wezen ziet:
    zij God in u geprezen 
    en Zijn almachtig wezen! 

    o Vrijdag, die het kruis geplant,
    die zaagt het heilig stromen 
    eens, aan de boom der bomen, 
    van Jesu Bloed, dat Adams ras
    en schuldig bloed genezend was:
    zij God in u geprezen 
    en Zijn bermhertig wezen! 

    o Vrijdag, goede Vrijdag, eens
    zag Brugge uw zonne dagen, 
    door listen en door lagen 
    van slavernij en vreemd geweld
    benauwd, gekrenkt, omneergeveld;
    maar eer zij was volrezen, 
    vrij, Brugge, mocht gij wezen! 

    Vrij, Brugge, waart ge, en vrij voortaan,
    door Breydel en de Coninc; 
    in 's Vlamings vrije woning 
    blijft nog door 't Vlaamse volk gevierd
    de dag als hem verlossing wierd,
    en als het vrij mocht wezen, 
    door 's Heren Bloed geprezen! 


    1887

    Tijdkrans

    schrijver

    30-03-2018 om 17:11 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vers

    Een gedicht van J.W.F. Werumeus 1891-1959

    Een oud vers

    Wat ik betreur te hebben niet bezeten
    Is het geluk van menig burgerman:
    De vrede van het huisgezin, en van
    De kinderen, die mee aan tafel eten.

    En ik weet wel, dat in mijn arm gelegen
    De liefste is bezwijmd van zaligheid,
    Dat ik de stem ken van de eeuwigheid,
    En van het hart, dat mijn hart is genegen.

    Maar dit is alles niets, al deze dingen,
    Gezegend, en te min; 't is eens niet meer;
    Men hoort de vogels in de bomen zingen,
    De jaren gaan, de winter keert steeds weer,
    De sterren staan. Ik heb niet goed gekozen.
    Wat doet een bedelaar met rode rozen?

    Dagelijksch brood (1941)

    schrijver

    29-03-2018 om 22:25 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!