Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    06-07-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.adoratie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jan Veth 1864-1925

    ADORATIE

    Ik heb een tempel in mijn hart gewijd
    Voor uwe liefde, en eenzame uren lang,
    In vroom vereren en devoten drang,
    Ben ik daar bij u, wen gij verre zijt.

    en als ik biddend daar mijn leed belijd,
    Leeft heel mijn ziele, en meen'ge zang
    Ruist door de hooggewelfde zuilengang,
    In 't statig huis van stille heiligheid.

    En 't was me somtijds of van 't licht altaar,
    Een Engel rees met troostend handgebaar,
    Die mijn bedroefde klachten had beluisterd,

    En tot u ging, en u heeft ingefluisterd
    In zangen, wat ik voor uw outer bad,
    Maar wat ik, arme, slechts gestameld had.

    06-07-2010 om 10:29 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-07-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.venster
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Aart van der Leeuw 1876-1931

    VOOR HET VENSTER

    Als knaap placht ik in 't schemeruur
    Aanvang der zomernachten,
    Voor 't raam te zitten in getuur
    En onbeschrijflijk wachten.

    Een voetstap klonk; dat ogenblik
    Dook mijn bezinning onder,
    Diep in een vloed van zoete schrik
    Om 't zich vervullend wonder.

    Bij elk omhoog gevlogen woord,
    Lachend op straat gesproken,
    Vond ik een hartewens verhoord,
    Een knop in mij ontloken;

    Totdat mijn ziel vol bloemen stond,
    En ik, de geur-doorwoelde,
    Niets dan het bloeien van mijn grond,
    En 't zo bedekt-zijn voelde.

    De jaren gingen, doch die vreugd,
    Van oogst te zijn èn aarde,
    Kwam nimmer weder, naar mij heugt,
    Als ik door 't venster staarde.

    Tot nu, deez' avond voor mijn raam,
    Wijl stem en stap weerklinken,
    Ik in dit smachten zonder naam
    Opnieuw mij mag verzinken.

    Maar ànders dan het blinde kind,
    Want zie, ik vouw de handen,
    En dank de meester die mij mint,
    Zaaier der bloemenlanden.

    Uit de bundel: Opvluchten (1922)

     

    05-07-2010 om 11:34 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    04-07-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wolken
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jan Veth 1864-1925

    ACHTER DE WOLKEN

    't is of de schucht're maan zich wil omgeven
    Met breder floers van zwaarder wolkgordijnen,
    Nu ik het laatste schijnsel zie verkwijnen
    Van 't zwanendonzen licht, dat was gebleven.

    Maar zie, daar laat Seléne de ogen even
    Weer weiden langs die lange wolkenlijnen,
    Doch om weer even haastig te verdwijnen:
    Zij mijdt de blik van wie op aarde leven:

    Zó, schuw voor 't schijnsel van uw eigen glans,
    Omhult ook gij u met een nevelkrans,
    Wanneer ik even in uw oog mocht staren...

    Ach, of dat wolkenweefsel op wou klaren,
    En wilde uw beelt'nis aan een held're trans
    Zich aan mijn beidende ogen openbaren!

    04-07-2010 om 16:53 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    03-07-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zon

    Een hartenkreet van Ria Wassenaar

    Zon, zee en strand

    Als de zon haar kracht
    heeft verloren
    maar haar gloed nog even
    de rimpeling van de zee
    zacht streelt en laat gloren
    verdwijnt zij langzaam
    achter de horizon
    golfjes kabbelen
    ongestoord
    op het strand
    zij wissen alle sporen van de dag
    uit het zand
    alleen het geluid
    van de branding ruist zacht
    en de avond gaat
    over in nacht

    Klik hier voor meer gratis plaatjes

    03-07-2010 om 10:41 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    02-07-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rosa
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Herman de Gorter 1864-1924

    Rosa Luxemburg

    Rosa, grootse, eedle, machtige Vrouw,
    Met uw klaar verstand, uwe reine liefde
    Voor de arbeidersklasse, uwe Geliefde,
    Aan welke alleen gij uw leven trouw.

    Gij ging zoals een hoge klare ster
    De arbeidersklasse voor, uwe Geliefde,
    In de strijd, - en uwe klare liefde
    Lichtte voor hen uit, ver, alleen en ver.

    Gij stierf. Waardoor? Door 't kapitaal vermoord,
    Maar ook door de arbeiders die u verlieten,
    Die u alleen met uw vijanden lieten,
    En niet luisterden naar uw verre woord.
    Uw liefde stierf, omdat gij werd verlaten
    Door de Duitse arbeiders, die Uw liefde haatten.

    Uit de bundel: Liedjes (1930)

    02-07-2010 om 13:44 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    01-07-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.herberg
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Arnold Sauwen 1857-1938

    DE HERBERG

    Herbergzaam huis, dat wel een eeuw daar ligt
    de landweg langs die leidt naar verre steden,
    hoe velen hebt ge, als tot een gastvrij sticht,
    uw uitgesleten dorpel op zien treden.

    Wie moe zijn stap de avond tegenricht
    en loomheid zwaar voelt wegen in zijn schreden,
    groet blijder hart van wijd uw lampelicht,
    waar zoete nachtrust wacht zijn matte leden.

    Wel hem die eens, langs zijne levensbaan,
    het huis van zijn verlangen in mag gaan,
    waar teedre zorgen zijne komst verbeiden;

    waar, als waardin, ten drempel Liefde wacht,
    het welkom spreekt bij dis en haard en zacht
    haar blanke handen 't warme bedde spreiden.

    Uit de bundel: Uren van eenzaamheid, L. Opdebeek, Antwerpen

     

    01-07-2010 om 15:59 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    30-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vrouwen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Helene Swarth 1859-1941

    Voor andere vrouwen

    Eens legt mijn ziel haar last van lijden af,
    Maar 't zal niet zijn aleer ik slaap in 't graf.
    Dan zingt een vogel, die het oog niet ziet,
    Dit moede hart een vrede- en vrijheidslied.
    En andre vrouwen ('t smart mij dat ik 't weet!)
    Zullen dán lijden wat hun zuster leed.
    Zie! voor die andren, die nog tripplen thans,
    Met dartle voet, in jonkheids jubeldans,
    Het rozenaanschijn in het morgenlicht,
    Blijft dichten zoet mij, als een moederplicht.
    Blaadren zij later in dit boek van mij,
    Wie 't kan ontberen, werpt het wel ter zij,
    Doch die geknakt is door de storm der smart,
    Die dringt mijn lied wel diep in 't bloedend hart.
    Dan wijlt ze een pooze en droomt - en zalvend zal
    Haar wonde zijn de zachte woordenval,
    De sluizen openend van 't gesloten leed.
    Dan zal zij wenen, als ik vroeger deed.
    O voor die tranen vol verlossingskracht,
    Wil ik nog zingen in mijn lijdensnacht,
    Tot zacht de dood zegt: - ‘Kom, nu zijt ge moe’
    En dekt mij stil met aarde en bloemen toe.

    Uit de bundel: Liederen (1892)

    30-06-2010 om 11:12 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    28-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.hitte
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van C.S Adama van Scheltema 1877-1924

    Hitte

    Hoog staat het stralend witte zonjuweel
    En slaat zijn hete licht op 't land te gruis,
    De zilvren vlammen laaien uit 't hemelhuis,
    De barnende aarde blakert grijs en geel.

    Elk buigt zijn rug onder het zware kruis
    Van vlammen, een last van vuur, - het lijkt of heel
    De wereld brandend draait, - de zon ziet scheel
    En kookt het gulzig zweet op 't heet fornuis.

    Kon ik die zon aan bei mijn borsten drukken
    En drinken van haar licht, dat ik in dagen
    Van duisternis de mensen zou verrukken!

    Wie dorst zijn ziel in 't barre zonlicht dragen,
    Om uit zijn hart voor andren de oogst te plukken, -
    Wie dorst om zweet - wie dorst om waarheid vragen?

    Uit de bundel: Eerste oogst (1918)

    28-06-2010 om 22:36 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.loflied

    Hier volgt het loflied van de schepselen dat de Heilige Franciscus tot lof en eer van God gemaakt heeft, toen hij ziek lag in San Damiano.

    Allerhoogste, almachtige, goede Heer,
    u komt de lof toe, de roem, de eer en alle zegen.

    U alleen, die de hoogste bent, komen zij toe,
    en er is niemand die waardig is, uw naam te noemen.

    Geprezen moet u zijn, mijn Heer, met al uw schepselen,
    en vooral ook heer Broeder Zon,
    die de dag zelf is en door wie u ons verlicht.

    En hij is zo prachtig, zoals hij schittert met lichtende stralen,
    van u, allerhoogste, draagt hij het heerlijke teken.

    Geprezen moet u zijn, mijn Heer, door Zuster Maan en de sterren,
    die u aan de hemel hebt gemaakt, als kostbare lichten van verre.

    Geprezen moet u zijn, mijn Heer, door Broeder Wind,
    door de lucht vol wolken, die ook weer op kan klaren,
    door de wisseling van weer, waar uw schepselen wel bij varen.

    Geprezen moet u zijn, mijn Heer, door Zuster Water,
    die zo nuttig is, zo nederig, zo kostbaar en kuis.

    Geprezen moet u zijn, mijn Heer, door Broeder Vuur,
    door wie u de nacht verlicht, en hij is zo prachtig en speels, zo stoer en zo krachtig.

    Geprezen moet u zijn, mijn Heer, door onze zuster Moeder Aarde,die ons wil voeden en behoeden, die allerlei vruchten voortbrengt en kruiden en bonte bloemen.

    Geprezen moet u zijn, mijn Heer, door hen die vergeven om uwentwil  en die ziekten en tegenspoed verdragen.

    Gelukkig zijn zij die dit dragen in vrede, want u, allerhoogste, zult hen belonen.

    Geprezen moet u zijn, mijn Heer, door onze zuster de Lichamelijke Dood, aan wie geen levend wezen kan ontkomen.

    Wee degenen die sterven in een toestand van doodzonde;
    gelukkig zijn zij die de dood aantreft in overeenstemming met uw heilige wil, want de tweede dood zal hen niet deren.

    Laat ieder mijn Heer prijzen en zegenen,
    Hem danken en dienen met grote nederigheid

    Klik hier voor meer gratis plaatjes

    27-06-2010 om 22:23 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.café
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jacobus van Looy 1855-1930

    Café

    Waar, vlam-rood, rozen in de rooie zalen
    Bloeien in kronen en 't goud rommedomt,
    In spiegel-wanden duizendvoud weerómt,
    Komen we, nachtvolk, op het licht aandwalen.

    Dan in geroes van vele vale talen,
    In spraak-gewar dat Babylonisch gromt,
    We hurken om tafels, naar elkaar gekromd,
    Als om een vuur, doende ónze buit-verhalen.

    Daar zitten we onder zuilen als in dag,
    Stoer lijf bij lijf, elkaar, wijl de uren vliegen,
    Vertrouwelijk van 't leven te beliegen.

    De vrouw-gerokte kellners brengen ons drinken.
    Hóór, door de rooie rook joelt onze lach...
    De zaal 'n burcht is... de klare glazen klinken.

    Uit de bundel: Gedichten 1884-1925

    26-06-2010 om 23:42 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    25-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zwerven
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Arnold Sauwen, 1920

    ZWERVERSLEVEN

    Wat norse wrevel legde in uw borst
    die wondre drang om, met uw kinderbende,
    jaar in jaar uit te zwerven zonder ende,
    uw orgel draaiend voor de schrale korst;

    Gij die u nooit aan werk of tucht gewende;
    met onbezorgdheid uw bestaan omschorst,
    en willig op uw sterke schouders torst
    de jammerlast der dagen van ellende?

    Van d'arbeid wars, trekt gij door dorp en steê
    en speelt uw lied en voert uw have mee,
    uw dempig peerd en uw gehuifde wagen;

    En vraagt der wereld niets dan 't bedelbrood
    en 't plekje gronds waar, bij elk avondrood,
    voor éne nacht uw tent wordt opgeslagen.

    Uit de bundel: Uren van eenzaamheid, L. Opdebeek, Antwerpen.

    25-06-2010 om 12:05 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    24-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.late
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Karel van de Woestijne 1878-1929

    De late chariten 2

    Aan u, die 'k heb bemind om 't water van uwe ogen,
    fontein die zindert in de zonne van de smart,
    - gij die het martlen kent van 't dorre mededogen
    en 't hunkren naar de liefde in hoogmoed uitgetart;

    Aan u, die 'k heb bemind om 't vlammen van uw handen,
    - o vleien om het vlees dat als een beek vervliedt;
    o reiken van 't gebed dat slechts in de ijlt' kan branden;
    o wegen in de schoot die 't leven wepel liet; -

    Aan u, die 'k heb bemind om de urne van uw lenden
    te zuchtend vol, helaas, of al te huilend ijl;
    om uwe leên die 't leeg bedrog der reize kenden;
    om uwe borst die leed de pijn van voedend heil;

    Aan u, aan u vooràl, die buiten zelf-misleiden,
    uw star vermogen mat aan de eige' onroerbaarheid:
    schoonste, dewijl ge zelfs om schoonheid niet zoudt lijden;
    hoogste, dewijl ge zelfs u-zelve onreikbaar zijt;

    - Veelvuldige, die 'k, bang voor hopen en verlangen,
    wou steunen als een man en troosten als een kind:
    aan U, de Vrouw, 't geheim van dees verzwegen zangen,
    Gij die 'k beminde; Gij die míj níet hebt bemind.

    ------------------------------------------------
    wepel: ledig

    Uit de bundel: Het zatte hart (1926)

    24-06-2010 om 11:35 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zonen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jan Jacob Slauerhoff 1898-1936

    MIJN ZONEN of RAMPSPOED GEEFT RECHT OP DRONKENSCHAP

    Haast al mijn haar is al grijs,
    Vol rimpels mijn gezicht.
    Toch is het mij goed gegaan :
    Geen dochter heb ik en vier zoons.
    Maar allen haten papier en penseel.

    A Sjoe is achttien,
    AIleen in luieren is hij een meester.
    A Sji An doet zijn best,
    Maar in zijn hart haat hij de Letteren.
    Yoeng Twan is dertien,
    Maar kan geen zes van zeven onderscheiden.
    Toeng Tse, toch al negen jaar,
    Heeft alleen verstand van lekker eten.

    Waar de hemel mij zo misdeelt,
    Heb ik geen recht diep in het glas te zien?

    Uit de bundel: Yoeng Poe Tsjoeng (1930)

     

    23-06-2010 om 11:27 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jacques Perk 1859-1881

    Dropsteen

    Bij 't rossig, zwaaiend schijnsel der flambouw,
    Welks walmen tranen teelt bij 't krinklend stijgen,
    Zie 'k spichtig kegels stijgen, pegels nijgen,
    Wier blijde blankheid werd tot wenend grauw.

    Het dropt, het dropt, van spits tot spits; aanschouw,
    Hoe langzaam droppen door de droppen zijgen,
    En vallend leven geven aan het zwijgen,
    En worden tot een zuil bevrozen dauw.

    Wat daalt, zoekt wat daar rijst, en welhaast zullen
    Zij, samengroeiend tot een eeuw'ge zuil,
    Elkaar omhelzen, en met schors omhullen.

    Zó gaat het morgen in het gister schuil;
    Zó kwam Mathilde mijn gemoed vervullen,
    En kreeg mijn ganse ziel daarvoor in ruil.

    Uit de bundel: Mathilde, een sonnettenkrans

    22-06-2010 om 11:08 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vaderhuis
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Arnold Sauwen

    HET VADERHUIS

    Ginder in de delling
    onder 't blaârgeruis
    van die hoge beuken,
    ligt mijn vaderhuis.

    Lang reeds dood is mijn vader,
    moeder wordt zo oud,
    en de ganse hoeve is
    mijner zorg vertrouwd.

    Gij, de bloem der meiden,
    knap, van leden struis,
    wilt gij met mij wonen
    in mijn vaderhuis?

    Moeder heet u welkom
    aan de stille haard;
    gans mijn liefde zijt gij,
    hare zegen waard.

    Ligt de hoeve verre,
    van het dorp zo wijd;
    strekken rond de velden
    eenzaam, wijd en zijd;

    'k Voer u met de huifkar
    naar de kerk ter mis,
    als de klokken luiden
    en het zondag is.

    'k Leid, bij stille avond,
    u ter loverbank,
    als de velden slapen
    van de meidauw blank.

    Als de hoge beuken
    stil, met zacht geruis,
    rond de gevel wiegen
    van mijn vaderhuis.

    Uit de bundel: Gedichten (1890)

    21-06-2010 om 10:48 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ingetogenheid
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Willem Bilderdijk 1756-1831

    Ingetoogenheid

    Dat we ten minste beminnen, indien we niet mogen genieten!
    Andren genieten? - welaan: 'k draag hun gene afgunst, geen nijd. Vruchtloos verteren ze in kwelling, die 't heil van een ander benijden, Venus vergunt het genot, die zij begunstigen wil. Andren verkleven aan 't purper van knijpende, zuigende lipjes; Leppen het tederste zoet uit een bekoorlijke mond:
    Scheppen de brandendste kusjes van blozende, gloeiende wangen, tergen het zwoegend albast van een aanbidlijke borst: blijven op 't dons, door de wellust, aan poezele tedere leden samengeschakeld, geklemd, boezem op boezem gedrukt: daar de begeerlijkste weelde, bij 't zuizende lippengemurmel, 't lichaam naar 't kittlen der smart slingert, en buigt, en verwringt:
    Zinken in koesterende armen, bij 't plukken der maagdelijke rozen; ploegen de lieflijke beemd, d'akker, aan Cypris gewijd: vellen de drillende thyrs in de bloeienden hof van Kupido: drinken het vuur met het oog, boezem, en lendenen, in: zweten een vruchtbare daauw op Venus wellustige gaarden:
    Zwijmen, van oogleên en ziel even vermoeid en vermast:
    Deze, en nog andre, nog meer, nog onuitspreekbrer genuchten,
    Zijn aan de zulken vergund, wie Cytheréa bemint!
    Minder gelukkig dan zij, ô genieten wij 't ijdel genoegen
    Van ene onvruchtbare minn', zo ons 't genot is verboôn.

    Uit de bundel: Mijn verlustiging

    20-06-2010 om 10:21 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    19-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zang
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Frederik van Eeden 1860-1932

    Eerste zang

    Ik droomde 't Leven als een groot, groen Bos,
    De vogels zwegen en het loot hing stil,
    De beken vloeiden niet, geen windgerucht
    Voer door de takken - en het gras boog niet, -
    Eenzaam lag ik daar, tussen zwijgend loof,
    Het was een bange droom, - want alle dingen
    Die ik toch schoon wist, waren mij zo vreemd,
    Spoken van schoonheid in vaal schimmenlicht. -
    Toen zag ik dalen, in een aureool
    Van cirkels blauw en goud, een witte duif,
    En met die brak ook 't zon-goud over 't al,
    Kwam wind aanruisen, en het woud werd vol
    Vogelenstemmen en zacht beekgezang,
    Zodat het eenzaam Schoon dier dode dingen,
    Opvonkelend in blij en levend licht,
    Leefde te saam in 't allerhoogste Schoon.
    Gij, Liefste! zijt het sneeuwwit middenpunt
    Van mijne wereld, en in U vereend
    Worden de stralen van mijn Lichtbestaan.
    Gij, liefste! zijt mijn bloeiend akkerland,
    Waarover wijd Gods blauwe hemel straalt.
    Hóóg spruit het heerlijk-gouden graan, dat zijn
    Uw heerlijk-gouden woorden - en daarin
    Zie ik de bloeme-sterren hemelblauw,
    De blauwe vonken van Gods heil'ge Liefde. -
    Stil ga ik 't smalle pad, zon in mijn hart,
    Licht is mijn voet, de korenhoofdjes strelen
    Mijn blijde wijde handen en ik fluit, -
    Hoe is de zon zo licht! mijn Lief zo goed!

    Uit de bundel: Ellen, een lied van de smart

     

    19-06-2010 om 14:59 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    18-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.soul
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Paul van Ostaijen, 1916

    Sous les Ponts de Paris

    Van alle plaatsen waar Gij uitgestald zijt
    over de bezette stad schreit Uw triestigheid

    men heeft U aan alle hoeken opgehangen
    om in een offerblok senten te vangen

    Nog hebt Gij de kommunie met het volk gevonden
    het steekt zijn armen in uw warme wonden

    Wij steken ons handen in Uw wonden doof
    en blind zijn wij in ongeloof

    Priesters en papen hebben Uw Kadaver geschonden
    geleerd te geloven ons tastende handen Uw wonden

    Men heeft U kerken gebouwd
    van de wanden zijkt het zilver en goud

    Ons geloof is zo klein en zo mat
    als voor uw beelden de dansende vlam

    Aan elke hoek werd gij uitgestald HARLEKIJN
    van goedzakkigheid en begrijpelike pijn

    Gij zijt weer onder ons in al Uw beelden Eén
    met de bezette stad Uw wenen maakt een put in de steen

    Onder Uw beeld ik weet wel het water van de goot
    maakt een put in de steen maar dat is ook Uw droefenis

    Gij zijt herworden onder ons
    gepijnigde Harlekijn Uw Moeder een schreien geschokte
    slons

    Wij kunnen slechts zien een God gelijk een Harlekijn
    onze tijd is zo zat van leed en van pijn

    Uw laatste menswording is voor het janhagel alleen
    ik heb U zien deserteren het front

    Men heeft Uw weggeworpen wapens niet saamgelezen
    Heilige Deserteur, dees relikwie kwam niet van pas

    Al de kerken zouden moeten tonen op dit uur
    Uw weggeworpen wapens en Uw deserteursfiguur

    Ik heb U zien schommelen onder de bezetting van stad
    tot stad

    flets en flauw uitgetobd en afgemat

    Ik heb U gezien in mijn bezette stad
    in een danszaal de muziek zweeg toen Gij binnentrad

    haar trage wals het ritme van Uw gezicht was sterker ZO
    in triestigheid dan een gebroken cello

    en de gigolo's en de hoeren dansten hun trage WALS licht
    enkel op het triestige ritme van Uw GEZICHT

    Ik heb U gezien in een stinkende slop
    Gij waart met Landsturmman samen

    Gij stond onder de opgeëiste werklozen
    naar Duitsland gingen lange treinen van havelozen

    Boven op de dijk houdt Gij mee de wacht
    met kille hoeren in de regenende nacht

    Nu zijt Gij moe en afgetobd
    de triestigheid in U weer volgepropt

    de regen druipt van Uw vuile kletsnatte hennepbaarden
    over de stad

    Droppelt samen met de regen over
    alle drek van de stad Uw schokkend ritme mee

    Uit de bundel: Music-hall

     

    18-06-2010 om 10:47 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    17-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.geluid

    Een hartenkreet van Peter van der Ven

    Hemels geluid

    Ze pakt haar gitaar
    alsof het haar baby is en
    begint met heldere stem te zingen.
    Haar hemelse geluid
    maakt de donkere deuren
    van mijn hart open.

    Haar gitaar streelt ze
    met grote liefde en
    haar liedje maakt
    de kamer tot een
    stille oase van muziek
    vol met al het zoet
    van bloemen.

    De witte zonnestralen
    in de kamer lijken wel
    op haar gitaar
    bespeeld te worden.
    En diep in mijn hart
    fluistert een stem van
    oh, wat mooi en de stem
    vliegt door de kamer
    naar het raam
    richting horizon.

                                                                                                           Klik hier voor meer gratis plaatjes

    17-06-2010 om 10:30 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    16-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ziekte
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Karel van de Woestijne

    Ziekte, oude troosteres

    - Ziekte, oude Troosteres, wier woorden wégen...

    - ‘O Gij, mijn zoon, die duldig leven mag
    van 't glooiënd denken aan een verre liefde-lach:
    ik zie hoe in uw oog dromen als zwanen zegen.’

    - Ja, ik ben goéd. Maar 'k wilde vrédig zijn...

    - ‘Mijn leéuwrik! Gij, die door de nachten heen-gedrongen,
    de vreugd van de enig-eeuw'ge zonne hebt gezongen,
    draagt ge de rúst niet meer van de een'ge zonneschijn?’

    - Maar ik ben moé: 'k wou in uw woorden slápen...

    - ‘Mijn lome bloem in avond-water; o mijn kind;...
    ik zal u sussen; gij zult rusten; gij zúlt slapen,
    gij, die de Liefde draagt die niemand heeft bemind.’

    Uit de bundel: Verzen eener ziekte (Het Vaderhuis 1903)

    16-06-2010 om 11:15 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!