Niet alle sapjes zijn gezond

Vissoorten :

• Pladijs, Schol

Wijn: Zonder kurk graag

Onthulling: wie mossels eet lust ze

 

Zomerse smoothies

Inhoud:

• Smoothie met komkommer en citroensorbet
• Smoothie met kiwi, meloen en peer
• Smoothie met passievrucht en selder
• Smoothie met kervel
• Smoothie met rode vruchten
• Melk van duindoornsap met sinaasappel (voor diabetici)
• Trucjes en weetjes

Smoothie met komkommer en citroensorbet

Voor twee personen 1/2 komkommer, 1 takje citroenmelisse, 1 takje munt, 1 mespunt gember in poeder, zout, witte peper, 2 bollen citroensorbet, ijsblokjes. 1. Vooraleer u de komkommer in tweeën snijdt, haalt u er vier fijne schijfjes af voor de versiering. Schil de rest van de komkommer, haal de zaadjes eruit en snijd hem in kleine blokjes. 2. Haal de blaadjes van de citroenmelisse en de munt, houd er enkele voor de versiering en hak de rest fijn. Meng de komkommer met de gehakte kruiden, mix alles fijn en haal (als u dat wenst) de puree door een zeef. 3. Voeg de gember toe, plus zout en peper. Doe er de citroensorbet bij en mix heel snel. Doe ijsblokjes in de glazen en giet de smoothie er-overheen. Versier met de schijfjes komkommer en enkele kruidenblaadjes.

Smoothie met kiwi, meloen en peer

Voor twee personen 1 kiwi, 150 g groene meloen, 1 kleine maar rijpe peer, 2 eetlepels citroensap, 2 eetlepels fijngestampt ijs, poedersuiker volgens smaak. 1. Schil de kiwi en de meloen en snijd ze in stukjes. Schil de peer, snijd ze in tweeën, haal het klokhuis eruit en snijd het vlees in kleine stukjes. 2. Leg de stukjes kiwi, de meloen en de peer met het citroensap en het fijngestampte ijs in een blender (of een mixer) en pureer. Voeg poedersuiker toe volgens smaak en dien onmiddellijk op.

Breng kleur en klasse in je keuken

Al meer dan 100 jaar combineert Lagostina, de wereldwijde referentie voor kwaliteitskeukenartikelen, de tradities van de Italiaanse keuken met moderne toptechnologie. Met elegante en functionele producten brengt het merk de kunst van het koken, die diep verankerd zit in de Italiaanse cultuur, naar keukens over de hele wereld. Want om het beste kookresultaat te bekomen is niet enkel kennis en passie nodig, maar ook het juiste kookgerei.

Na succesvolle gamma’s zoals het snelkokergamma Domina en het geraffineerde Accademia, lanceert Lagostina de Collezione Rossa. Deze unieke collectie van roodgekleurde inox keukenartikelen combineert de ronde, zachte vormen van het Italiaanse design met de gloednieuwe, exclusieve Steel&Color technologie. Met de Collezione Rossa wordt koken een waar genot voor alle zintuigen!

Het nieuwe gamma Collezione Rossa verenigt de ronde, zachte vormen van het Italiaanse design met Steel&Color, een baanbrekende technologie die het resultaat is van drie jaar onderzoek en ontwikkeling door experts. De unieke Stoel & Color technologie is een wereldwijde exclusiviteit. Het is de eerste keer dat een fusie van inox met kleurpigmenten gecreëerd werd. Zo bestaat de lijn aan de buitenkant uit rode inox, terwijl de binnenkant gevormd wordt door gepolijst inox.

Naast de gepatenteerde Steel&Color technologie is de Collezione Rossa uitgerust met de Tri-Ply technologie. De Tri-Ply bodem en wanden bestaan uit drie lagen die voor een perfecte en snelle warmtespreiding zorgen. Zo bereiken alle gerechten in een mum van tijd de ideale temperatuur.

Haal Italië in huis

 In het boek 'Puur Italiaans' gaat Tobie Puttock terug naar de oorsprong van de Italiaanse keuken. Hij ontdekt er de roots van Italië in en leert er zijn lezers iedere dag opnieuw van bij het krieken van de dag tot het slapengaan als een echte Italiaan te leven.

Wie droomt er niet bij het opstaan van eieren in tomaat met knapperige pancetta en basilicum of een heerlijk frisse salade van gerookte paling met kappertjes, mierikswortel en bleekselderij op een warme zomerdag? Nu kunnen we Italië ook echt in huis halen met het nieuwste kookboel van Tobie Puttock.

Via simpele stappen, je moet echt geen culinair genie zijn om zijn gerechten te bereiden, loodst hij je door de wonderen wereld van de Italiaanse keuken. Wij zegden alvast volmondig: Si!

Puur Italiaans, Tobie Puttock, Kosmos Uitgeverij.
bron; gva.be

Zo maak je zelf sambal

Niets zo heerlijk als een pittig Indonesisch gerechtje, afgewerkt met een toefje sambal. Ook je soepen en zelfs tomatensauzen krijgen een heerlijk pikant kantje bij het toevoegen van een klein beetje sambal. Wij gingen op zoektocht en vonden enkele gemakkelijke recepten om sambal zelf te maken.

Sambal Oelek

20 lomboks, 2 eetlepels zout.

Was en snijd de lomboks, eventueel in een staafmixer. Wrijf ze met het zout in een vijzel tot een brij. Doe ze over in een met sodawater afgewassen jampot en bewaar ze afgesloten in de koelkast.

Sambal tomaat

5 lomboks, een halve theelepel zout, 1 theelepel tomatenpuree

Maak sambal oelek en roer er een theelepel tomatenpuree doorheen. Deze sambal is niet lang houdbaar. Direct consumeren is dus aan te raden.

Sambal Manis

5 lomboks, 2 theelepels Javaanse suiker, snuifje zout, 1 stukje asem ter grootte van een walnoot

Wrijf de lomboks, de suiker, het zout en de asem fijn. Verwijder onder het wrijven de vliezen en pitten van de asem.

Wil jij ook meer te weten komen over de Indonesische keuken? Dan biedt uitgeverij Kosmos de geknipte oplossing. Zij bundelden samen met auteur Beb Vuyk allerlei simpele, bekende, en overheerlijke gerechten in het 'Groot Indonesisch kookboek. Voor de minder kookgierigen zitten in het boek ook enkele leuke magnetronadviezen van Constanc Lamberts en Hélène Matze.
bron; gva.be

Twee op drie kiest gezond tussendoortje

Wereldsucces voor sausje van basilicum, kaas, noten en knoflook

En toen was er pesto

Felix Wilbrink

Als een trein donderde het Italiaanse succesnummer pesto door onze keukens. Zo was het er niet, zo’n vijftien jaar geleden, zo was het overal. Ieder damesblad had eigen recepten, zelfs eentje met brandnetels en walnoten. En maar pasta met pesto eten. Zelf heb ik me ook een bezondigd aan pesto met rucola als basis, maar de enige echte is natuurlijk de pesto met basilicum, pijnboompitten en Parmezaanse kaas. En dat alles in de marmeren vijzel met een houten stamper fijn gewreven tot een dikke smeuïge structuur ontstaat. Maar omdat we lui zijn en potjes willen ben ik maar even in Italië gaan kijken naar de oorsprong van de pesto, velden en velden vol basilicum.

Op mijn balkon had ik vorig jaar een stevig uit te hand gelopen basilicum plant. Een meter hoog en wanneer je er langs liep een overweldigende geur. Dus uiteindelijk, tegen de herfst alle blaadjes geoogst en er met pijnboompitten en geraspte oude Nederlandse boerenkaas wat pesto van gemaakt. Dit jaar, helaas, het wil maar niet opkomen. Dus kwam de uitnodiging van het Italiaanse bedrijf Sacla als geroepen. Velden en velden vol basilicum, zoveel dat je er haast duizelig van wordt.

Om te beginnen zoals het hoort. En uit het vuistje. Wil je eens iets waanzinnigs lekkers eten, dan neem je een flinke handvol basilicumblaadjes, een klein handje pijnboompitten, twee tenen knoflook en wat zout en peper, je raspt net zoveel kaas als je pijnboompitten hebt en je doet er een scheutje olijfolie bij. Zo en dat allemaal in de vijzel. Ja, de foodprocessor is een leuk apparaat, maar de scherpe messen en de hoge draaisnelheid malen de hele structuur kapot, de cellen breken open en smaakstoffen gaan letterlijk ten onder. In een vijzel, en echt zo lang ben je er niet mee bezig, komt pesto tot harmonie. Na een paar minuten geurt je keuken als nooit van tevoren. Stel je hebt ook nog een mooie lekkere bouillon getrokken. Dan maak je die warm, en die giet je bij je vers gemaakte pesto. En dat mengsel komt weer over je warme pasta. Zo, klaar, daar hoeft niets meer bij. Of je neemt warme room, ook goed, een gegarandeerd succes.

Pesto komt oorspronkelijk uit Genua, maar zo’ beetje iedere Italiaanse mama heeft haar eigen originele recept. Midden in de Piemonte in de plaats Asti wordt het overgrote deel van de pesto die we in Nederland in de super kunnen kopen, gemaakt. Niet alleen onder de naam Sacla maar ook een aantal eigen merken van Nederlandse supermarkten komen hier uit de fabriek. Drie soorten zijn er nu, pesto alla genovese, natuurlijk, pesto rosso, met basilicum en gedroogde tomaten en pesto alla rucola, nou, dat zal wel duidelijk zijn.

Smaak
Het leuke van een zo’n familiebedrijf is dat de smaak van de saus gewoon door de directeur/kleinzoon van de oprichter, zelf wordt bepaald. En de telers van de basilicum zijn gewoon al generaties vrienden van de familie. Mooi om te zien, wanneer een product nog met dezelfde liefde wordt gemaakt als toen de familie er in 1939 mee begon. Dit in tegenstelling tot voedingsbedrijven die alleen maar voor de kille berekening gaan.

Basilicum wordt vroeg in de morgen geoogst. Dan geurt de plant het sterkst. Er zijn wel een paar vreemde dingen aan de basilicumplant, zo verandert in de loop van de dag de chemische samenstelling ervan een beetje. Basilicum die in de middag wordt geplukt en verwerkt kan buikloop veroorzaken. Ook zit er een stofje in de plant die, indien je een heel veel van eet, kanker schijnt te kunnen veroorzaken. Voor de zekerheid, maar echt, géén paniek, zou je niet vaker dan twee keer in de week basilicum moeten eten. Wel weer heel goed voor de luchtwegen, trouwens, en je krijgt er een mooie huid van.

De pesto die je in potjes koopt is wel gepasteuriseerd, dat betekent dat er onherroepelijk iets van de smaak afgaat. En de pesto iets bitterder smaakt. Pesto die je zelf maakt moet je ook nooit koken, basilicum wordt gewoon erg bitter en verliest de heerlijke geur. Warm maken is meer dan voldoende.

Vier keer in het seizoen kan er van de planten worden geoogst. Dat is met behulp van flink wat kunstmest. Sacla maakt overigens ook biologische pesto, en dan kan er maar één, hooguit twee keer worden geoogst. Verschil, ja, enorm. Tenminste op het veld wel. Alweer die geur waar je heel erg dichterlijk van wordt. De pasteurisatie zorgt er weer voor dat je het verschil in de potjes uiteindelijk niet echt kunt proeven.

Heel grappig is dat het eerste potje pesto pas in 1946 naar Amerika werd verscheept, tot die tijd hadden de Italianen dat lekker voor zichzelf gehouden, en pas in de jaren 90 van de vorige eeuw veroverde de pesto te wereld. Opeens konden we niet meer zonder. Proef het maar weer eens. Liefst zelf maken natuurlijk, maar ook met een potje blijf je hiervoor aan tafel zitten.
bron; telegraaf.nl

Frivole gerechten in Steenbergen

Hessel de Ree.

Sous-chef René Hartman (rechts) en eigenaar Mark van Loon. Foto Leo Adriaansen/het fotoburo

We hebben afgesproken dat we een menuutje nemen. Maar nu we de nieuwe kaart van Brasserie Puur bestuderen, durven we de gok niet aan.

We willen namelijk per se de op de huid gebakken kabeljauw met een pootje van verse koningskrab proeven, en de schol met krakende kibbeling van Oosterscheldepaling, maar ook de crème brûlée van regionale geitenkaas met drie structuren van meloen.

Het zijn stuk voor stuk aantrekkelijke, intelligent ogende combinaties. Niet alleen omdat de duootjes culinair goed bij elkaar passen, ze steken ook bedrijfseconomisch slim in elkaar: telkens een wat duurder ingrediënt, zoals verse scampi, naast een betaalbaar (regionaal) product, zoals makreel. Zo ontstaan frivole gerechten waaraan de restaurateur wat kan verdienen en waaraan de klant zich geen breuk tilt.

Chefkok/eigenaar Mark van Loon (29) heeft het aardig bekeken. Hij bestiert de zaak nu bijna twee jaar, samen met partner en gastvrouw Marieke van Keulen (24) en sous-chef René Hartman. Wij houden wel van jonge, dynamische ondernemers die het in deze niet al te makkelijke tijden aandurven om in een plaats als Steenbergen een eigen restaurant met smoel op te bouwen. Hoewel restaurant... Brasserie Puur mag zich dan wel 's avonds zo noemen, overdag is het een pure lunchzaak waar winkelende publiek geniet van koffie met zelfgemaakte (appel)taart of salades en broodjes met 'goede producten', zoals de chef zelf zegt. Ook deze bewust gekozen dubbelformule lijkt een slimme zet, want Steenbergen kent niet zo veel industriële bedrijvigheid en dus geen navenante lunch-cultuur.

Bedrijfsfilosofisch klopt Puur, maar hoe staat het met de culinaire kwaliteiten van het kleine team? Van Loon is jong maar hij heeft zijn sporen al verdiend. Als stagiair bij Nolet en Parkheuvel werkte hij op sterrenniveau en later bekwaamde hij zich verder achter het fornuis van diverse restaurants in West-Brabant. Zo ontwikkelde hij een eigen, hedendaagse visie op koken die de basis vormt van de keuken in Puur.

Technisch zijn de gerechten vanavond op orde, de ingrediënten zijn goed. Op elk bord ligt wel een verrassinkje: streepjes zelfgemaakte, zwarte mayonaise en toast met inktvisinkt (bij de schol), een 'paella' van krokant gepofte wilde rijst met saffraanpoeder (bij de zeer stevige op de huid gebakken kabeljauw) en de drie soorten watermeloen: gegrild als een sateetje, bevroren als sorbet met een vleugje aceto balsamico en - om het mondgevoel te behagen - opgediend als sferische dooier. Zo'n eitje is een modern keukenfoefje: een schepje meloenpuree dat in een algenbad wordt gedompeld om de buitenkant te geleren. Op deze manier bereid, krijgt een ordinaire meloen aanzienlijke culinaire meerwaarde.

We smullen verder van frisse tartaar van kalfshaas, met als smaakversiering onder meer een zachtgekookt kwarteleitje, precies genoeg flinterdunne, uitgebakken stukjes spek en een ravioli met daarin wederom koningskrab. Die krab vormt, mede op verzoek van vaste gasten, zo'n beetje de rode draad door de menukaart. Meestal gebruiken restaurants voorgekookte en daarna ingevroren koningskrab uit, maar Van Loon werkt met rauw ingevroren poten, wat een vollere krabsmaak oplevert.

De vier bereidingen van Texels lam (dubbele kotelet, haasje, kroket en stoofpotje van schouder en nek) bezorgen ons een verwend gevoel en het nagerecht met verschillende bereidingen van chocolade niet minder. De gerechten van Puur bevatten heel wat verschillende ingrediënten en combinaties van smaken wat elk bord meerdere 'instappunten' biedt. Dat is plezierig eten.

Tel hier de vriendelijke bediening, correcte wijnen, passende prijzen en de gezellige, bruine inrichting met lichte loungemuziek bij op, en we hebben van een eigentijds en meer dan goed diner genoten.


Smaakmeter: Uitstekend

De rekening

crème brûlée 10,95

tartaar 12,95

schol (tussengerecht) 13,95

kabeljauw/krab 23,95

Hollands lam 24,95

chocolade 9,50

3 keer glas open wijn 16,50

2 prosecco 15,90

Totaal € 128,65

Brasserie Puur

Adres: Kaaistraat 19

4651 BL, Steenbergen.

Telefoon: 0167-567381

Website: www.brasseriepuur.nl

3-gangenmenu € 31,50

Maandag gesloten
bron; bndestem.nl

Verdraaid lekkere griet

door Paulus Smits.

 

Foto Leo Adriaansen/het fotoburo

Wie het over Zeeland heeft in combinatie met eten, kan niet om Yerseke heen.

Niet alleen telt dit dorp van nog geen zevenduizend inwoners tal van oester- en mosselkwekerijen, ook is het gezegend met een voor zo'n kleine plaats groot aantal restaurants, waaronder ook eethuizen die door de grote gidsen zijn opgemerkt.

Een daarvan is De Oesterbeurs, in het centrum van het plaatsje. Twee jaar geleden kreeg dit huis van Joke en Maurice Mulder een bib gourmand in de Michelin-gids. Dat betekent dat je er voor minder dan 35 euro een goede maaltijd van ten minste drie gangen kunt nuttigen.

De Oesterbeurs is - uiteraard - gespecialiseerd in visgerechten en schaal- en schelpdieren. Als jongste lid van het selecte genootschap De Kring vande Zeeuwse kreeft (met tien leden) heeft het een wereld te winnen. Een homarium zorgt voor de voortdurende aanwezigheid van voldoende verse producten. En de nabijheid van de vishandel, die zonodig elke dag verse spullen brengt, garandeert dagvangsten van topproducten als griet, rog, zeebaars en tong.

Aan het fornuis staat de ervaren en enthousiaste chefkok-eigenaar Maurice Mulder, die het vak onder meer leerde op de hotelschool in Koksijde en later in Prinses Juliana in Valkenburg en Inter Scaldis in Kruiningen. Zijn staat van dienst zorgt ervoor dat de perfecte ingrediënten optimaal bereid op de borden verschijnen.

Het pand waarin De Oesterbeurs huist, is tweehonderd jaar oud, maar de inrichting verraadt dat niet. De kleuren taupe en paars harmoniëren hier.

Als amuses schotelt gastvrouw Joke Mulder ons twee hoge glaasjes voor. Het een is gevuld met tartaar van zalm en ragfijn gesneden komkommer met kerriesaus en het ander met een mousse van asperges met ei en ham.

Het bruine stokbroodje is iets te enthousiast gebakken. We hoeven niet om mooie olie erbij te vragen. Het staat er al, samen met pesto en grof zout.

Als voorgerecht prijkt op het dagmenu (drie gangen: 33,50 euro, vier gangen: 42,50) een regionaal product bij uitstek: Oosterschelde-paling. Op een langwerpig bord liggen feestelijk om en om drie stevige stukken paling op een fris slaatje en twee overheerlijke gamba's, sappig gebleven door het spek eromheen en prima accorderend met rauwe, gemarineerde aspergestukjes. Hoe kan het, prijstechnisch gezien dan?

Als tussengerecht is er gegrilde coquilles met kreeftenschuim, peterselieolie en kletskoppen van Parmezaanse kaas, knapperige croutons en crème van gepofte paprika. Een schitterend gerecht, die gegrilde coquilles op een bedje van heerlijke kruidenrisotto. Niet lijdend onder de complexiteit van de verschillende smaken, integendeel!

Wonderlijk hoe het van nature lichtzoute schuim van Oosterscheldekreeft combineert met de zoete impressies van de mousse van de rode paprika. Wit, rood, oranje en het groen in de risotto op het bord: het oogt ook nog eens feestelijk.

Het hoofdgerecht brengt griet. Een vis die je niet dagelijks eet, maar die wel verdraaid lekker is. Gebakken, krokant aan de buitenkant en mooi glazig van binnen: de ideale textuur. En geserveerd met asperges, knolselderpuree, beurre blanc, drie stevige stukken verse kreeft (alsof het niets is!), enkele paddenstoeltjes (die wat ons betreft wat detoneren) en als klap op de vuurpijl truffelolie en plakjes geschaafde truffel. Een ode aan de zee met een stevige knipoog naar het land. De porties zijn, zeker voor een meergangenmenu, stevig.

We drinken er een fris glas huiswijn bij, een Chileense chardonnay van Vilçun. Fris in de mond en aangenaam geprijsd.

Inclusief de fles bruisend water die we erbij drinken, komt de rekening op 84 euro. Het is werkelijk een ongekend genoegen, als je voor zo'n bedrag met twee personen een prachtige avond uit beleeft, vol culinaire feestelijkheden.

Joke Mulder straalt terecht trots uit. Op het bedrijf en op de chefkok, haar echtgenoot. "We zijn inderdaad vooral gericht op visgerechten. Wat wil je, hier pal aan de Oosterschelde. Maar we hebben ook speenvarken, lam en kalf op de kaart. Onze gasten komen uit de buurt, maar ook uit Duitsland en de laatste jaren merken we een toenemende stroom Brabanders . Ze weten ons tegenwoordig te vinden. En welkom zijn ze!"

Zo hebben wij het ook ervaren.

Smaakmeter: Goed

De rekening

4 glazen huiswijn 13,00

Fles Bru 4,00

2x driegangenmenu 67,00

Totaal 84,00

Restaurant Oesterbeurs

Wijngaardstraat 2, Yerseke

0113-572211

info@oesterbeurs.nl

www.oesterbeurs.nl
bron; bndestem.nl