p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
Gedichtenblog
04-01-2009
Het Hof van Eden Als ik in de zomer de duffe en warme stad ontwijk, dan is het strand het eerst waar ik aan denk en kijk. Ik baad me dan in die heerlijke Ochtendkoelte, en dweep dan met een lief in manenschijn! Dweep en flaneer dan over strand en Boulevard, waar ik dan geen last van mezelf of een ander vind. En op het weidse naakte strand, mezelf dan op luxe betrap. Dan hoor ik in gedachten als uit de hemel komend, vaak een lied, ook al heb je veel gevoeld, gedacht en geleden, Toch waan je jezelf nu, in het nieuw geschapen; ,,Hof van Eden! Al had ik nog niets gehoord of geproefd van het heerlijke windgezucht, dan nog voel ik me een mens, in een geheel nieuw geboren leven. Een leven waarin lijkt, dat alles lukt, en alle pijn en verdriet wordt weggeplukt, in het nieuw geschapen Hof van Eden. auteur:Adrie©.4.01.009
04-01-2009 om 13:39
geschreven door Adrie van Gansen
03-01-2009
Poezen
Er is iets wat me steeds aan het gedrag van poezen herinnerd, Iets wat ik steeds weer opnieuw wil zien en ervaren. Trots als phinxen zitten ze vaak voor zich uit te staren. Is het hun eigenzinnigheid, wat ik zo in hun begeer. Of is het mijn fantasierijke gevoel over Pharao uit mijn jongensjaren, toen na-schools; boeken al mijn beste vrienden waren. Of zijn het hun negen levens, hun heel goed toebedacht, maar verder toont hun gedrag, met mijn wil geen samenhang. De duur van negen levens, duurt me toch wel veel te lang! Ze zitten daar, zo lijkt het wel, met spijkers vastgepind, steeds stil en waakzaam op de zelfde plek. Of ze loeren daar, of ze muizen als maaltijd kunnen vinden. auteur:Adrie©.3.2009
03-01-2009 om 00:00
geschreven door Adrie van Gansen
02-01-2009
De dronkeman Toen hij daar dronken en haveloos, in de deurpost van de kroeg verscheen, is het in mijn hart heel stil en koud geweest. Niemand was ooit zo zeer een eerlijk mens, zo open, behulpzaam en zonder voorbehoud, strijder tegen heersers, en helper van hun prooi! Maar lijkt nu zijn leven, zo reddeloos te hebben vergooid. Hij lijkt nu blind, verslagen, vleugellam, zodat er aan het beeld niets meer overschoot, dan een gebroken, verdrietige, verwezen man. En arm nu mijn vedrietig hart dat dit beeld niet meer vergeten kan. Zijn trieste kille en sombere ondergang- van een door mij; nooit meer te vergeten man. auteur: Adrie©. 31.12.008
02-01-2009 om 00:00
geschreven door Adrie van Gansen
02-01-2009 om 00:00
geschreven door Adrie van Gansen
31-12-2008
Veer De schaduw van haar hoed op haar gelaat gericht, verbergt steeds minder de rimpels op haar gezicht. Het is haar stralend verlokkende jonge lijf niet meer, wat verlegen probeert te verbergen, achter hoed of veer. Haar ouder wordend lijf, verbergt steeds minder haar plooien, en haar ouder worden, vaak erg moeilijk geaccepteerd. Ziet met de feestdagen vol gegeten en roodgestoofde hoofden, dan teruggetrokken in een hoekje overschreeuwd en pijnlijk verdoofd. Maar als ze als oudere, nu soms haar vertier wil gaan zoeken, dan vindt ze ook het vuur en haar jonkheid niet meer. Haar jonkheid zal ze moeten gaan zoeken, soms als verleden in de Geschiedenisboeken, of het is al pijnlijk opgenomen en verteerd. auteur: Adrie.
31-12-2008 om 00:00
geschreven door Adrie van Gansen
http://blog.seniorennet.be/brigitta_vanwassenhove/
Welkom op mijn blog!
Welkom op mijn Gedichtenlog Hartkronkels. Hoop dat u mijn Gedichten mooi vindt om te lezen, en zou het zeer waardevol vinden om daar feed-back op te krijgen, Groetjes
Welkom op mijn blog Hartkronkels. Zou het leuk en leerzaam vinden, om feed-back te krijgen op mijn Gedichten, Adrie.
Hoofdpunten blog Hartkronkels
